Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1965

De Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1965 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1965. De races werden verreden op 20 maart op de Daytona International Speedway in Daytona Beach, Florida. Aan de start kwamen de 50cc-, 125cc-, 250cc- en de 500cc-klasse.

Vlag van Verenigde Staten Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1965
Daytona International Speedway
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Datum 20 maart 1965
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigde Staten Buddy Parriott
Derde Vlag van Canada 1957-1965 Roger Beaumont
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff
Derde Vlag van Italië Silvio Grassetti
125 cc
Snelste ronde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Duitsland Ernst Degner
Derde Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris
50 cc
Snelste ronde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Eerste Vlag van Duitsland Ernst Degner
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Derde Vlag van Japan Michio Ichino

Algemeen

bewerken

Honda liet de Verenigde Staten weer schieten, wat vreemd was want dat had men in 1964 ook gedaan en (mede) daardoor was de 250cc-wereldtitel naar Phil Read met zijn Yamaha gegaan. Ook de merken uit het Oostblok (MZ uit de DDR, Jawa en CZ uit Tsjecho-Slowakije) gingen op het hoogtepunt van de Koude Oorlog niet naar de Verenigde Staten. Privérijders konden de overtocht niet betalen en -net als in 1964- bleven ook de tribunes leeg omdat de Amerikanen zich niet interesseerden voor het grotendeels Europese wereldkampioenschap. De Amerikaanse Grand Prix werd na dit tweede jaar voor lange tijd van de kalender geschrapt om pas in het seizoen 1988 terug te keren.

500cc-klasse

bewerken

MV Agusta stuurde de net gecontracteerde Giacomo Agostini niet naar de Verenigde Staten. Mike Hailwood moest het alleen doen. Hij won de race zo overtuigend, dat de Amerikaan Buddy Parriott en de Canadees Roger Beaumont weliswaar op het podium kwamen, maar met twee en drie ronden achterstand finishten.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Mike Hailwood MV Agusta 1:16"33'0 8
2   Buddy Parriott Norton +2 ronden 6
3   Roger Beaumont Norton +3 ronden 4
4   Ken King Norton +3 ronden 3
5   Ed LaBelle Norton +4 ronden 2
6   David Lloyd Norton +5 ronden 1
7   Fred Simone BMW
8   Al Johnson BMW
9   Ray Dey Norton
10   Wester Cooley Norton
11   Carl Eshoo Triumph
12   Bruce Carter BSA
13   Stan Friduss Norton

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Dave Jackson Matchless
  Fred Gailey Norton
  Ivor Lloyd Norton
  Stuart Morin Matchless
  Franco Farne Ducati
  Dean Dyess Ducati
  Gerald MacDonald Paton
  Peter Gould Ducati
  Wilber Lawson Triumph
  Paddy Driver Matchless

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Eduard Lenz Norton Privérijder
  Jack Ahearn Norton Privérijder
  Jack Findlay McIntyre-Matchless Privérijder
  Mike Duff Matchless Privérijder
  Gyula Marsovszky Matchless Privérijder
  František Šťastný Jawa Teambeleid[1]
  Walter Scheimann Norton Privérijder
  Jouko Ryhänen Matchless Privérijder
  Billie Nelson Norton Privérijder
  Billy McCosh Matchless Privérijder
  Chris Conn Norton Privérijder
  Dan Shorey Norton Privérijder
  Derek Minter Norton Privérijder
  Dick Creith Norton Privérijder
  Fred Stevens Matchless Privérijder
  Joe Dunphy Norton Privérijder
  John Cooper Norton Privérijder
  Lewis Young Matchless Privérijder
  Rob Fitton Norton Privérijder
  Selwyn Griffiths Matchless Privérijder
  Giacomo Agostini MV Agusta Teambeleid
  Giuseppe Mandolini Moto Guzzi Privérijder
  Ian Burne Norton Privérijder

250cc-klasse

bewerken

Yamaha profiteerde optimaal van de afwezigheid van concurrent Honda. Regerend wereldkampioen Phil Read won de race voor zijn teamgenoot Mike Duff. Silvio Grassetti finishte met zijn Moto Morini 250 Bialbero slechts een seconde achter Duff. Suzuki stuurde Frank Perris met de watergekoelde viercilinder RZ 64, maar hij werd slechts vierde.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Phil Read Yamaha 49"29'0 8
2   Mike Duff Yamaha +36'0 6
3   Silvio Grassetti Morini +37'0 4
4   Frank Perris Suzuki +42'0 3
5   José Maria Busquets Montesa +1"12'0 2
6   John Buckner Yamaha +2"05'0 1
 
John Buckner scoorde een punt met de Yamaha TD 1 B-productieracer.

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  František Šťastný Jawa Teambeleid[1]
  Heinz Rosner MZ Teambeleid[1]
  Derek Woodman MZ Teambeleid[1]
  Mike Hailwood Honda [2]
  Ralph Bryans Honda Teambeleid[3]
  Isamu Kasuya Honda Teambeleid[3]
  Bruce Beale Honda Privérijder[4]
  Jim Redman Honda Teambeleid[3]
  Gosuke Yamashita Honda Teambeleid[3]
Coureur Merk
  Barry Smith Bultaco
  Günter Beer Honda
  Ramón Torras Bultaco
  Jean-Claude Guénard Bultaco
  Giuseppe Visenzi Aermacchi
  Tarquinio Provini Benelli
  Yoshimi Katayama Suzuki
  Ginger Molloy Bultaco
  Remo Venturi Benelli
  Kevin Cass Cotton
  Alain Barbaroux Aermacchi
  Bill Ivy Yamaha
  Bob Coulter Bultaco
  David Williams Mondial
  Rex Avery Bultaco
  Alberto Pagani Aermacchi
  Gilberto Milani Aermacchi
  Hiroshi Hasegawa Yamaha

125cc-klasse

bewerken

In de 125cc-race had Suzuki het rijk alleen omdat Honda niet verscheen, Yamaha de ontwikkeling van de RA 97 nog steeds niet voltooid had en de overige concurrenten uit het Oostblok thuis bleven. Zo won Hugh Anderson met de Suzuki RT 65 voor teamgenoten Ernst Degner en Frank Perris. Zij maakten er wel een spannende race van, want ze finishten binnen 0,6 seconden. De andere punten gingen weliswaar naar Honda-rijders, maar dat waren Amerikaanse privérijders met Honda CR 93-productieracers.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Hugh Anderson Suzuki 43"42'0 8
2   Ernst Degner Suzuki +0'2 6
3   Frank Perris Suzuki +0'6 4
4   Rick Schell Honda 3
5   Jeff Tate Honda 2
6   Bo Gehring Honda 1

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Mike Duff Yamaha Teambeleid[6]
  Luigi Taveri Honda Teambeleid[3]
  Jochen Leitert MZ Teambeleid[1]
  Klaus Enderlein MZ Teambeleid[1]
  Roland Rentzsch MZ Teambeleid[1]
  Bill Ivy Yamaha Teambeleid[6]
  Derek Woodman MZ Teambeleid[1]
  Phil Read Yamaha Teambeleid[6]
  Ralph Bryans Honda Teambeleid[3]
  Bruce Beale Honda Privérijder[4]
  František Boček CZ Teambeleid[1]
  Dieter Krumpholz MZ Teambeleid[1]
  Heinz Rosner MZ Teambeleid[1]
  Jürgen Lenk MZ Teambeleid[1]
  Hironori Matsushima Yamaha Teambeleid[6]
  Yasuharu Yuzawa Honda Teambeleid[3]
Coureur Merk
  Ramón Torras Bultaco
  Giuseppe Visenzi Honda
  Yoshimi Katayama Suzuki
  Arthur Fegbli Honda
  Hans Georg Anscheidt MZ-Kreidler
  Walter Scheimann Honda
  Tommy Robb Bultaco
  Bruno Spaggiari Ducati
  Ginger Molloy Bultaco

50cc-klasse

bewerken

Suzuki kwam aan de start met de nieuwe tweecilinder RK 65. Het had het rijk alleen omdat zowel Honda als Kreidler geen afvaardiging stuurden. Ernst Degner won voor zijn teamgenoten Hugh Anderson, Michio Ichino en Haruo Koshino.

Uitslag 50cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Ernst Degner Suzuki 8
2   Hugh Anderson Suzuki 6
3   Michio Ichino Suzuki 4
4   Haruo Koshino Suzuki 3
5   Jacques Roca Derbi 2
6   Gastón Biscia Suzuki 1

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Luigi Taveri Honda Teambeleid[3]
  Ralph Bryans Honda Teambeleid[3]
  Akira Itoh Honda Teambeleid[3]
Coureur Merk
  Hans Georg Anscheidt Kreidler
  Ángel Nieto Derbi
  José Maria Busquets Derbi
  Cees van Dongen Kreidler
  Barry Smith Derbi
  Charlie Mates Honda
  Ian Plumridge Derbi
  Leslie Griffiths Honda
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Japan 1964
FIM wereldkampioenschap wegrace
17e seizoen (1965)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1965

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1964
Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1988