Grand Prix-wegrace van Duitsland 1958

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1958 was de vierde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1958. De races werden verreden op 20 juli 1958 op de Nordschleife van de Nürburgring nabij Nürburg. Omdat het voor de zijspanklasse de laatste race was, werd de wereldtitel hier beslist, maar ook in de 350cc-klasse en in de 500cc-klasse werden de titels beslist.

Vlag van Duitsland Grand Prix-wegrace van Duitsland 1958
Land Vlag van Duitsland Bondsrepubliek Duitsland
Datum 20 juli 1958
Organisator FIM/DMV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Tarquinio Provini
Eerste Vlag van Italië Tarquinio Provini
Tweede Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner
Derde Vlag van Duitsland Dieter Falk
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Italië Tarquinio Provini
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Walter Schneider/Vlag van Duitsland Hans Strauß
Eerste Vlag van Duitsland Walter Schneider/Vlag van Duitsland Hans Strauß
Tweede Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Duitsland Hilmar Cecco
Derde Vlag van Duitsland Rudi Richter/Vlag van Duitsland Gerhard Klim

Algemeen bewerken

Voor het eerst werd op de Nordschleife een Grand Prix in het kader van het wereldkampioenschap georganiseerd. Ondanks de regen waren er 80.000 toeschouwers, die getuige waren van het debuut van Jack Findlay. Ze zagen John Surtees twee klassen winnen en ook twee wereldtitels binnenhalen.

500cc-klasse bewerken

John Surtees won de 500cc-race met driekwart minuut voorsprong op teamgenoot John Hartle. Surtees stond nu op het maximale aantal van 32 punten. Hartle kon weliswaar nog op 40 punten komen, maar moest dan nog drie resultaten wegstrepen waardoor hij op 30 punten zou eindigen. Jack Findlay debuteerde in deze Grand Prix met een twaalfde plaats in de 500cc-race, maar hij deed dat met een 350cc-Norton M40 omdat hij geen 500cc-Norton kon betalen.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   John Surtees MV Agusta 1:50"51'6 8
2   John Hartle MV Agusta +44'3 6
3   Gary Hocking Norton +1"31'5 4
4   Ernst Hiller BMW +6"09'7 3
5   Dickie Dale BMW +7"18'1 2
6   Bob Brown Norton +7"18'7 1
7   Alois Huber BMW
8   Karl Peters Norton
9   Gerold Klinger BMW
10   Hans-Günter Jäger BMW
11   Rudolf Gläser Norton
12   Jack Findlay Norton
13   Karl-Heinz Scheifel Matchless

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Alan Trow Norton
  Bob Anderson Norton
  Dave Chadwick Norton
  Geoff Duke BMW
  Jack Brett Norton

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Keith Campbell (†) Norton Overleden[1]
  Bob McIntyre Norton
  Derek Minter Norton
  Terry Shepherd Norton
  Remo Venturi MV Agusta
  Umberto Masetti MV Agusta
  John Anderson Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   John Surtees (wereldkampioen) MV Agusta 32
2   John Hartle MV Agusta 16
3   Derek Minter Norton 7
  Bob Anderson Norton
5   Keith Campbell (†) Norton 6
  Dickie Dale BMW
  Ernst Hiller BMW
8   Bob Brown Norton 5
  Gary Hocking Norton
10   Geoff Duke BMW 3

350cc-klasse bewerken

De 350cc-race startte zonder regerend wereldkampioen Keith Campbell, die een week eerder in Frankrijk verongelukt was. John Surtees won de race met een halve minuut voorsprong op teamgenoot John Hartle en had nu het maximale aantal van 32 punten. Hartle kon nog op 42 punten komen, maar na het weghalen van zijn streepresultaten zou hij dan op 30 punten eindigen.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   John Surtees MV Agusta 1:13"56'4 8
2   John Hartle MV Agusta +31'8 6
3   Dave Chadwick Norton +49'3 4
4   Mike Hailwood Norton +1"01'3 3
5   Bob Anderson Norton +2"18'0 2
6   Dickie Dale Norton +2"18'0 1
7   Gary Hocking Norton +2"18'4

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Keith Campbell (†) Norton Overleden[1]

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  Luigi Taveri Norton
  Alan Trow Norton
  Alistair King Norton
  Bob Brown AJS
  Bob McIntyre Norton
  Derek Minter Norton
  Geoff Duke Norton
  Geoff Monty Norton
  Geoff Tanner Norton
  George Catlin Norton
  Mike O'Rourke Norton
  Terry Shepherd Norton

Top tien tussenstand 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   John Surtees (wereldkampioen) MV Agusta 32
2   John Hartle MV Agusta 18
3   Dave Chadwick Norton 11
4   Keith Campbell (†) Norton 8
5   Derek Minter Norton 6
6   Mike Hailwood Norton 5
7   Geoff Tanner Norton 4
8   Terry Shepherd Norton 3
9   George Catlin Norton 2
  Geoff Duke Norton
  Bob Anderson Norton

250cc-klasse bewerken

Tarquinio Provini deed met zijn overwinning goede zaken, vooral omdat zijn grootste concurrent, teamgenoot Carlo Ubbiali, de finish niet haalde. Horst Fügner scoorde zijn eerste punten met de MZ RE 250. Dieter Falk werd met de Adler MB 250 RS derde.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Tarquinio Provini MV Agusta 1:08"03'7 8
2   Horst Fügner MZ +1"42'2 6
3   Dieter Falk Adler +1"47'8 4
4   Horst Kassner NSU +4"27'4 3
5   Xaver Heiß NSU 2
6   Walter Reichert NSU 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Dickie Dale NSU
  Carlo Ubbiali MV Agusta

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  Josef Autengruber NSU
  Bob Brown NSU
  Ernst Degner MZ
  Günter Beer Adler
  Wilhelm Lecke DKW
  Arthur Wheeler Mondial
  Dave Chadwick MV Agusta
  Geoff Monty GMS
  Mike Hailwood NSU
  Sammy Miller ČZ
  Tommy Robb NSU
  Emilio Mendogni Morini
  Giampiero Zubani Morini

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Tarquinio Provini MV Agusta 24
2   Carlo Ubbiali MV Agusta 12
3   Dieter Falk Adler 10
4   Mike Hailwood NSU 7
5   Horst Fügner MZ 6
6   Horst Kassner NSU 4
7   Bob Brown NSU 3
8   Arthur Wheeler Mondial 2
  Xaver Heiß NSU
10   Sammy Miller ČZ 1
  Walter Reichert NSU

125cc-klasse bewerken

Door de 125cc-race te winnen ontdeed Carlo Ubbiali zich van zijn belangrijkste concurrenten. Tweede man in het kampioenschap Romolo Ferri raakte bij een val zo zwaar gewond dat hij jaren niet meer kon racen en derde man Alberto Gandossi viel uit. Daar profiteerde Tarquinio Provini ook van: door zijn tweede plaats in de race klom hij ook naar de tweede plaats in het wereldkampioenschap, maar met een grote achterstand.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Carlo Ubbiali MV Agusta 56"10'9 8
2   Tarquinio Provini MV Agusta +15'0 6
3   Ernst Degner MZ +1"11'9 4
4   Horst Fügner MZ +3"130 3
5   Walter Brehme MZ +3"35'2 2
6   Werner Musiol MZ 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Luigi Taveri Ducati
  Alberto Gandossi Ducati
  Romolo Ferri Ducati Val[3]

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  Arthur Wheeler Mondial
  Dave Chadwick Ducati
  Sammy Miller Ducati
  Bruno Spaggiari Ducati
  Enzo Vezzalini MV Agusta
  Francesco Villa Ducati

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Carlo Ubbiali MV Agusta 26
2   Tarquinio Provini MV Agusta 14
3   Romolo Ferri Ducati 12
4   Alberto Gandossi Ducati 11
5   Dave Chadwick Ducati 9
6   Luigi Taveri Ducati 7
  Ernst Degner MZ
8   Horst Fügner MZ 4
9   Sammy Miller Ducati 3
10   Walter Brehme MZ 2

Zijspanklasse bewerken

De zijspanrace begon met slechts twee punten verschil tussen de combinaties Walter Schneider/Hans Strauß en Florian Camathias/Hilmar Cecco, maar de spanning was minder groot dan ze leek. Als Camathias won en Schneider uitviel zouden ze door het wegstrepen van 1 resultaat precies gelijk staan. Schneider/Strauß lieten het niet zover komen. Ze wonnen met 2½ minuut voorsprong op Camathias/Cecco en stelden hun wereldtitel zeker. Alle punten werden verdeeld onder BMW-combinaties.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Walter Schneider   Hans Strauß BMW 1:00"30'2 8
2   Florian Camathias   Hilmar Cecco BMW +2"27'9 6
3   Rudi Richter   Gerhard Klim BMW +8"50'1 4
4   August Rohsiepe   Arthur Gardyanczik BMW +8"57'3 3
5   Loni Neußner   Dieter Hess BMW +12"07'2 2
6   Arsenius Butscher   Helmut Munz BMW 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Frank Fox   Heather Green Onbekend
  Friedrich Staschel   Edgar Perduss Onbekend

Onbekend[2] bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Alwin Ritter   Edwin Blauth BMW
  Helmut Fath   Fritz Rudolf BMW
  Bill Boddice   Bill Canning Norton
  Cyril Smith   Eric Bliss Norton
  Ernie Walker   Dun Roberts Norton
  Jackie Beeton   Eddie Bulgin Norton
  Peter Woollett   George Loft Norton

Top tien eindstand zijspanklasse bewerken

Pos. Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn.
1   Walter Schneider   Hans Strauß BMW 24 (30)
2   Florian Camathias   Hilmar Cecco BMW 20 (26)
3   Helmut Fath   Fritz Rudolf BMW 8
4   Jackie Beeton   Eddie Bulgin Norton 6
5   Cyril Smith   Eric Bliss Norton 6
6   Rudi Richter   Gerhard Klim BMW 4
7   Loni Neußner   Dieter Heß BMW 4
8   Alwin Ritter   Edwin Blauth BMW 3
  August Rohsiepe   Arthur Gardyanczik BMW
10   Ernie Walker   Dun Roberts Norton 2
  Bill Boddice   Bill Canning Norton
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1958
FIM wereldkampioenschap wegrace
10e seizoen (1958)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1958

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1957
Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1959