Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1952

De Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1952 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace van dit seizoen. De races werden verreden op 17 en 18 mei op het Circuit Bremgarten, een stratencircuit in de stad Bern. In Zwitserland reden vier klassen: de 250 cc en 350 cc op zaterdag, de 500 cc en de zijspanklasse op zondag.

Vlag van Zwitserland Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1952
Land Vlag van Zwitserland Zwitserland
Datum 17- en 18 mei 1952
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran
Derde Vlag van Italië Carlo Bandirola
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman
Derde Vlag van Ierland Reg Armstrong
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Tweede Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Italië Ercole Frigerio/Vlag van Italië Ezio Ricotti
Eerste Vlag van Italië Albino Milani/Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Clements
Derde Vlag van Frankrijk Jacques Drion/Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow

Algemeen bewerken

Het programma van de motorraces werd over twee dagen verdeeld. Dat had onder meer te maken met de combinatie met de Formule 1 Grand Prix, die eneneens op 18 mei werd verreden. De Grand Prix van Zwitserland kostte het leven aan twee coureurs: Dave Bennett in de 500cc-klasse en Ercole Frigerio in de zijspanrace. Beiden verongelukten in de Eymatt-bocht, waar eerder ook Achille Varzi, Jader Ruggeri en Omobono Tenni verongelukt waren.

500cc-klasse bewerken

In de 500cc-race vielen bijna alle favorieten uit, waardoor de nieuwe, watergekoelde AJS E95 meteen succesvol was met een overwinning van Jack Brett en de tweede plaats voor Bill Doran. Carlo Bandirola werd derde met de MV Agusta 500 4C, die op aandringen van Les Graham eindelijk kettingaandrijving en een Earles voorvork had gekregen. De oorzaak van veel problemen was de minderwaardige benzine, waarvoor een aantal Nortons omgebouwd moesten worden. In de wedstrijd ging Geoff Duke aan de leiding, vóór Les Graham, Jack Brett en Rod Coleman. Dave Bennett lag in het middenveld. Zijn Norton was niet herbouwd, evenmin als die van Duke. Geoff Duke ondervond daar de gevolgen van toen zijn motor stuk ging door de minderwaardige benzine. Er vielen nog meer rijders uit, en in de 22e ronde was Bill Doran eerste, Dave Bennett tweede en Jack Brett derde. Misschien kostte de benzine ook wel de overwinning aan Graham, wiens machine na een pitstop niet meer wilde starten. Aan het eind van ronde 27 was Bennett verdwenen. Tijdens het gevecht tegen Doran en Brett had hij een boom geraakt en hij was op slag dood.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jack Brett AJS 1:21"03'0 8
2   Bill Doran AJS +20'6 6
3   Carlo Bandirola MV Agusta +1"28'4 4
4   Nello Pagani Gilera +2"01'8 3
5   Rod Coleman AJS +2"28'1 2
6   Ray Amm Norton +1 ronde 1
7   Libero Liberati Gilera +1 ronde
8   Syd Lawton Norton +2 ronden
9   Willy Lips Norton +2 ronden
10   Friedel Schön Horex +2 ronden
11   Hans Wirz Triumph +3 ronden
12   James William Beevers Norton +3 ronden
13   Massimo Forster Norton +3 ronden
14   Carletto Bellotti Moto Guzzi +4 ronden

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Reg Armstrong Norton
  Dave Bennett Norton Val (†)
  Geoff Duke Norton Motor
  Leslie Harris Norton
  Umberto Masetti Gilera Versnellingsbak
  Les Graham MV Agusta Motor
  Alfredo Milani Gilera Carburatie
  Jost Albisser Rudge
  Werner Gerber Horex
  Bob Matthews Norton
  Sid Mason Norton

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk
  Ken Kavanagh Norton
  Auguste Goffin Norton
  Hans Baltisberger BMW
  Bill Lomas AJS
  Cromie McCandless Norton
  John Surtees Norton
  Phil Carter Norton
  Giuseppe Colnago Gilera

350cc-klasse bewerken

In de 350cc-race kwam Geoff Duke wel aan de finish, bijna een minuut eerder dan Rod Coleman met de nieuwe, door Harry "Ike" Hatch ontwikkelde AJS 7R3 en twee minuten voor zijn eigen teamgenoot Reg Armstrong.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Geoff Duke Norton 1:02"13'6 8
2   Rod Coleman AJS +53"00'0 6
3   Reg Armstrong Norton +2"02'1 4
4   Jack Brett AJS 3
5   Syd Lawton AJS 2
6   Ray Amm Norton 1

Onbekend[1] bewerken

Coureur Merk
  Ernie Ring AJS
  Ken Kavanagh Norton
  Auguste Goffin Norton
  Ewald Kluge DKW
  Roland Schnell Horex
  Bill Lomas AJS
  George Brown AJS
  Les Graham Velocette
  Mike O'Rourke AJS
  Robin Sherry AJS

250cc-klasse bewerken

Nog steeds was de Moto Guzzi Gambalunghino niet te verslaan: Fergus Anderson en Enrico Lorenzetti werden er eerste en tweede mee, voor Les Graham, die op privébasis met een Benelli niet onverdienstelijk derde werd.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Fergus Anderson Moto Guzzi 57"23'0 8
2   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi +0"06'1 6
3   Les Graham Benelli +0"24'7 4
4   Alano Montanari Moto Guzzi +3"24'8 3
5   Nino Grieco Parilla + 1 ronde 2
6   Gotthilf Gehring Moto Guzzi + 2 ronden 1

Onbekend[1] bewerken

Coureur Merk
  Ewald Kluge DKW
  Hein Thorn Prikker Moto Guzzi
  Hermann Gablenz Horex
  Rudi Felgenheier DKW
  Werner Haas NSU
  Arthur Wheeler Moto Guzzi
  Benny Rood Velocette
  Bill Webster Velocette
  Maurice Cann Moto Guzzi
  Ray Petty Norton
  Ron Mead Velocette
  Syd Lawton Moto Guzzi
  Bruno Francisci Moto Guzzi
  Bruno Ruffo Moto Guzzi
  Roberto Colombo NSU
  Sijbren Postma Moto Guzzi

Zijspanklasse bewerken

De Nortons hadden het moeilijk tegen de Gilera-zijspancombinaties, waarvan de fabriekscoureurs Albino Milani en Ercole Frigerio nu de viercilinder Gilera 500 4C-motor hadden gekregen. Bovendien ontbraken de Norton-wereldkampioenen Eric Oliver en Lorenzo Dobelli, die bij een race in Frankrijk beenbreuken hadden opgelopen. De combinatie Ercole Frigerio/Ezio Ricotti vloog echter in de laatste ronde tegen een mast terwijl ze aan de leiding van de race lagen. Frigerio overleed en Ezio Ricotti verloor bij dit ongeluk een been.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Albino Milani   Giuseppe Pizzocri Gilera 54"54'3 8
2   Cyril Smith   Bob Clements Norton +5'4 6
3   Jacques Drion   Bob Onslow Norton +2"47'1 4
4   Ferdinand Aubert   René Aubert Norton +1 ronde 3
5   Marcel Masuy   Denis Jenkinson Norton +1 ronde 2
6   Jean Murit   André Emo Norton +1 ronde 1
7   Julius Beer   Gernot Zingerle Norton +1 ronde
8   Franz Mohr   Günter Müller BMW +1 ronde
9   Fritz Mühlemann   Marie Mühlemann Triumph +1 ronde
10   Roland Benz Onbekend Triumph +1 ronde
11   Böhm Onbekend Norton +1 ronde
12   Reichlin Onbekend Norton +2 ronden
13   Heinrich Stamm Onbekend Norton +2 ronden
14   Vaasen Onbekend Norton +2 ronden
15   Suter Onbekend FN +2 ronden
16   Renato Prati Onbekend Moto Guzzi +7 ronden

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Eric Oliver   Lorenzo Dobelli Norton Blessure[2]

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Eggenschwiler Onbekend Onbekend
  Jakob Keller Onbekend Onbekend
Stärkle Onbekend Onbekend
Wirth Onbekend Onbekend
  Siegfried Vogel Onbekend Norton
  Giovanni Carrù Onbekend Carrù-Triumph
  Henry Meuwly Onbekend Onbekend
  Ercole Frigerio   Ezio Ricotti Gilera Ongeval (†)

Onbekend[1] bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Julien Deronne   Edouard Texidor Norton
  Otto Schmid   Otto Kölle Norton
  Rudolf Koch   Adolf Flach BMW
  Wilhelm Noll   Fritz Cron BMW
  René Bétemps   André Drivet Norton
  Len Taylor   Peter Glover Norton
  Ernesto Merlo   Dino Magri Gilera
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1951
FIM wereldkampioenschap wegrace
4e seizoen (1952)
Volgende race:
Isle of Man TT 1952

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1951
Grand Prix-wegrace van Zwitserland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1953