Wout van Aert

	Wout van Aert
	Van Aert in 2017
	Persoonlijke informatie
Geboortedatum	15 september 1994
Geboorteplaats	Herentals, België
Nationaliteit	Belgische
Lengte	187 cm
	Sportieve informatie
Huidige ploeg	Team Jumbo-Visma
Discipline(s)	▪ Veldrijden; ▪ Wegwielrennen
Specialisatie(s)	▪ Moddercrossen; ▪ Kasseienkoersen, massasprints, tijdritten
	Ploegen
2013–2014; 2014–2016; 2017–2018; 2018–2019; 2019–	Telenet-Fidea; Crelan-Vastgoedservice; Veranda's Willems-Crelan; Cibel-Cebon Offroad Team; Team Jumbo Visma
	Beste prestaties
Milaan-San Remo	1e (2020)
Gent-Wevelgem	8e (2020)
Ronde van Vlaanderen	2e (2020)
Parijs-Roubaix	13e (2018)
Ronde van Frankrijk	20e (2020) ; 3 etappezeges
WK op de weg	2e (2020)
	Extra
Zeges:
Ronde van Denemarken; BK tijdrijden; Strade Bianche	2018; 2019, 2020; 2020
	Medailleoverzicht
	Veldrijden
	Wegwielrennen
	Medailles
	Veldrijden
Wereldkampioenschappen
Europese kampioenschappen
	Wegwielrennen
Wereldkampioenschappen
Europese kampioenschappen
Portaal	Wielersport

Wout van Aert (Herentals, 15 september 1994) is een Belgisch veldrijder en wegwielrenner die sinds maart 2019 in dienst rijdt bij Team Jumbo-Visma.

BiografieBewerken

Van Aert studeerde in het middelbaar onderwijs wetenschappen-wiskunde. Daarna volgde hij anderhalf jaar de opleiding toegepaste informatica aan de Thomas More-hogeschool in Geel.^[1]^[2] Wout's vader Henk van Aert en moeder Ivonne Boeckx zijn geboren en getogen in het Belgische Lille. De ouders van de vader van Wout van Aert (Toon van Aert en Johanna van Dun) zijn van Nederlandse afkomst, zij kwamen respectievelijk uit het Noord-Brabantse Rijsbergen en Ginneken. Zij zijn in de jaren zestig van Rijsbergen naar Lille verhuisd om in België te gaan 'boeren'. De Nederlandse roots blijken ook uit de schrijfwijze van de achternaam van Wout van Aert. Het tussenvoegsel "van" in de achternaam van Wout van Aert wordt namelijk met een kleine letter geschreven, in plaats van met een hoofdletter, zoals gebruikelijk in België.^[3] Een neef van de vader, van Wout van Aert, de Nederlander Jos van Aert was ook wielerprof, van 1988 tot 1994 fietste hij achtereenvolgens bij Hitachi, PDM-Concorde, Festina-Lotus en Collstrop.^[4]^[5]^[6]^[7]

VeldrijdenBewerken

JeugdBewerken

Van Aert genoot zijn opleiding bij het jeugdteam van Telenet-Fidea. Na een anoniem eerste seizoen bij de junioren in 2010–2011, liet hij voor het eerst van zich horen in 2011–2012. Zo won hij dat seizoen de cross in Ruddervoorde. Het was dat seizoen de enige cross die Mathieu van der Poel niet wist te winnen. Op zowel het BK als het WK werd hij tweede, dit achter respectievelijk Daan Soete en diezelfde Van der Poel. Vanaf het seizoen 2012–2013 maakte Van Aert de overstap naar de beloften. Als eerstejaars presteerde hij uitstekend, hij won verschillende crossen en werd zowel op het BK als het WK derde. Door zijn prestaties werd hij op 1 januari 2013 prof bij Telenet-Fidea. In het daaropvolgende seizoen domineerde hij samen met Van der Poel de beloftecategorie. Van Aert kroonde zich dat seizoen tot wereldkampioen in Hoogerheide, nadat hij drie weken eerder gediskwalificeerd werd tijdens het BK in Waregem vanwege een valse start. Ook won hij zijn eerste wedstrijd bij de elite, in Otegem klopte hij Klaas Vantornout en Rob Peeters.

Gaandeweg het seizoen 2014–2015 merkte Van Aert dat hij de beloftecategorie ontgroeid was. Zo won hij het EK en verschillende manches in de wereldbeker. Samen met Van der Poel besloot hij enkele weken voor het WK om vanaf dan definitief bij de profs te gaan rijden.

EliteBewerken

Vanaf het seizoen 2014–2015 reed Van Aert in dienst van Crelan-Vastgoedservice. Hij startte dat seizoen aanvankelijk nog als belofte, hoewel hij de Bpost bank trofee al bij de elite betwistte. Tijdens de Koppenbergcross verbaasde hij door Sven Nys te kloppen en zo zijn eerste grote overwinning bij de profs te behalen. Hij zou dat seizoen 13 overwinningen behalen, inclusief de eindwinst in de Bpost bank trofee. Hij werd ook tweede op het wereldkampioenschap bij de profs achter Mathieu van der Poel.

Vanaf het begin van het seizoen 2015–2016 liet Van Aert een indrukwekkende reeks optekenen door 20 veldritten op rij als eerste (14 keer) of als tweede (6 keer) te finishen. Door de gevolgen van buikgriep eindigde die reeks op 26 december 2015 in Zolder. Op 1 januari 2016 verzekerde Van Aert zich van een tweede opeenvolgende eindzege in de Bpost bank trofee. Een goeie week later, op 10 januari, kroonde hij zich voor het eerst tot Belgisch kampioen in zijn eigen Lille. Twee weken later, op 24 januari, schreef hij ook de wereldbeker op zijn naam door tweede te worden in Hoogerheide na Mathieu van der Poel. Op 31 januari 2016 werd hij na een spannend eindduel met Lars van der Haar wereldkampioen veldrijden in het Limburgse Heusden-Zolder. Op 13 februari haalde hij ook het eindklassement van de Superprestige binnen. Van Aert realiseerde hiermee de grand slam van het veldrijden: eindwinst in de drie belangrijkste regelmatigheidsklassementen en winst op het nationale kampioenschap en het wereldkampioenschap. Van Aert is slechts de tweede crosser in de geschiedenis die deze prestatie kan neerzetten, na Sven Nys in het seizoen 2004-2005. Voor de volledigheid moet hier vermeld worden dat Van Aert het Europees kampioenschap aan Lars Van der Haar moest laten. Dit kampioenschap werd in het seizoen 2004-2005 nog niet gereden.

In het seizoen 2016–2017 behaalde Van Aert 18 overwinningen. Hij werd dat seizoen voor de tweede keer in zijn carrière Belgisch kampioen en verlengde in het Luxemburgse Belvaux ook zijn wereldtitel. Hij haalde het voor Mathieu van der Poel, die af te rekenen kreeg met vier lekke banden.

Op 4 februari 2018 werd Van Aert in Valkenburg voor de derde keer wereldkampioen. Hij was drie weken eerder ook al voor de derde keer Belgisch kampioen geworden.

Aangezien Wout van Aert nog niet voldoende was hersteld van zijn zware valpartij in de Tour, zag het veldritseizoen 2019-2020 er voor hem anders uit. Op 27 december tijdens de Azencross maakte van Aert zijn rentree in het veld en bekroonde zijn lange revalidatie met een vijfde plaats.^[8] Tijdens zijn laatste cross, de Krawatencross in zijn eigen thuisdorp, werd hij eerste. Dit was meteen ook zijn eerste overwinning na zijn val in de Tour.

WegwielrennenBewerken

Dat Wout van Aert ook een uitstekend wegrenner is, bewees hij in 2014. Nadat hij al achtste geworden was in het eindklassement van de Ster ZLM Toer, won hij in juli de derde en vijfde etappe van de Ronde van Luik. Dit leverde hem ook de eindzege op. Hiermee trad hij in de voetsporen van onder andere Bjarne Riis, Stijn Devolder en Jan Bakelants. Ook in het zomerseizoen 2015 toonde hij zijn grote potentie. Dit door zowel in de Omloop Het Nieuwsblad voor beloften als de GP Jef Scherens een vierde plek te behalen.

2016Bewerken

In mei van 2016 volgde dan zijn eerste UCI-zege op de weg. In de proloog van de Ronde van België verraste hij vriend en vijand door meervoudig wereldkampioen tijdrijden Tony Martin te kloppen. Hierna bleef Van Aert het goed doen op de weg. Zo werd hij tweede in de vierde etappe van de Ster ZLM Toer na Sep Vanmarcke. Op het Belgisch kampioenschap werd hij na een zeer zware wedstrijd negende. in Dwars door het Hageland werd hij knap tweede na Niki Terpstra. Een paar weken voor de start van het nieuwe veldritseizoen won hij na een indrukwekkende demarrage nog de Schaal Sels.

2017Bewerken

Tijdens de Ronde van België van 2017 pakte Van Aert na de tijdrit de rode leiderstrui. Tijdens de daaropvolgende vierde etappe verloor hij deze op de flanken van La Roche-Aux-Faucons. Uiteindelijk werd hij 10e in het algemene klassement. In de Ronde van Limburg bleek hij de snelste te zijn uit een groepje vluchters. Tijdens de nieuw leven ingeblazen Elfstedenronde was hij wederomde beste sprinter. Ook de Grand Prix Pino Cerami wist hij te winnen, opnieuw door de beste sprint in huis te hebben van een select groepje vluchters.

2018Bewerken

In de Omloop Het Nieuwsblad ging Van Aert na een lekke band mee met de favorieten voor de winst, waarna hij uiteindelijk 32e werd. Bij zijn debuut in de Strade Bianche Ronde van Vlaanderen en een 13e plaats in Parijs-Roubaix.

In augustus won Van Aert de Ronde van Denemarken en pakte hij op het Europees kampioenschap in Glasgow de bronzen medaille. Hij werd er in de sprint geklopt door Matteo Trentin en zijn rivaal uit het veldrijden Mathieu van der Poel.

2019Bewerken

In 2019 herhaalde Van Aert in de Strade Bianche zijn prestatie van het voorgaande jaar door opnieuw derde te worden. In de E3 Harelbeke sprintte hij naar de tweede plaats. Hij werd geklopt door collega-veldrijder Zdeněk Štybar.

In juni won Van Aert zijn eerste wedstrijd in de World Tour. In het Critérium du Dauphiné slaagde hij erin de tijdrit te winnen met 31 seconden voorsprong op Tejay van Garderen. Een dag later won hij ook de vijfde etappe, door Sam Bennett te verslaan in de sprint.

Op 7 juli won hij met zijn ploeg Team Jumbo-Visma de 2e etappe, een ploegentijdrit, in de Ronde van Frankrijk en veroverde hij de witte trui van het jongerenklassement. Op 15 juli sprintte hij in Albi naar de overwinning in de 10e etappe. Tijdens de individuele tijdrit op 19 juli kwam Van Aert zwaar ten val, waardoor hij de Tour vroegtijdig moest verlaten.

2020Bewerken

Wout van Aert toonde in het openingsweekend tijdens de Omloop Het Nieuwsblad met een elfde plaats dat zijn vorm goed zat voor de andere klassiekers tijdens het voorjaar.

Na een onderbreking van bijna vijf maanden wegens de coronacrisis stond de wielerwereld op 1 augustus klaar om aan het hertekende seizoen te beginnen met de Strade Bianche. Door weg te rijden van de kopgroep op de laatste grindstrook en solo aan te komen, wist van Aert deze wedstrijd voor het eerst te winnen, na eerder twee keer derde te zijn geëindigd. Het was precies één jaar geleden dat hij aan zijn revalidatie gestart was na zijn val in de Tour.^[9] Op 8 augustus won hij ook Milaan-San Remo door Julian Alaphilippe in de spurt te verslaan voor een aanstormend peloton. In de Ronde van Frankrijk won hij de 5e etappe naar Privas in een licht oplopende sprint tegen Cees Bol en de 7e etappe naar Lavaur in de spurt van een afgeslankt peloton. Eind september werd hij tweede op het wereldkampioenschap tijdrijden na Filippo Ganna, waarna hij twee dagen later in de wegwedstrijd opnieuw zilver pakte, ditmaal na Julian Alaphilippe. Op 18 oktober moest hij het met enkele centimers afleggen tegen Mathieu Van der Poel in de Ronde van Vlaanderen, die de eindwinst pakte.

Omwille van de goede sportieve prestaties in 2020 werd de wielrenner op 12 november 2020 beloond met de Nationale trofee voor sportverdienste van 2020. Van Aert werd per telefoon op de hoogte gebracht van de trofee door oud-wielrenner Eddy Merckx.^[10] Op 18 december 2020 werd hij tevens uitgeroepen tot Sportman van het jaar. ^[11]

PalmaresBewerken

WegwielrennenBewerken

OverwinningenBewerken

2014 - 3 zeges

3e en 5e etappe Ronde van Luik (geen UCI-zeges)
Eindklassement Ronde van Luik (geen UCI-zege)
Puntenklassement Ronde van Luik
Bergklassement Ronde van Luik
Jongerenklassement Ronde van Luik

2015 - 1 zege

Wingene Koers (geen UCI-zege)

2016 - 4 zeges

Puivelde Koerse (geen UCI-zege)
Proloog Ronde van België
Profronde van Deurne (geen UCI-zege)
Schaal Sels

2017 - 3 zeges

2018 - 3 zeges

2e etappe Ronde van Denemarken
Eindklassement Ronde van Denemarken
Dernycriterium van Antwerpen (geen UCI-zege)

2019 - 5 zeges

4e (individuele tijdrit) en 5e etappe Critérium du Dauphiné
Puntenklassement Critérium du Dauphiné
Belgisch kampioenschap tijdrijden
2e (ploegentijdrit) en 10e etappe Ronde van Frankrijk

2020 - 6 zeges

Totaal: 25 zeges (waarvan 17 individuele UCI-zeges)

Resultaten in voornaamste wedstrijdenBewerken

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2018
2019		opgave (2(1*))
2020		20e (2)

(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Omloop Het Nieuwsblad	Strade Bianche	E3 Harelbeke	WK op de weg	Wereldranglijsten
2018		10e	9e	13e		32e	3 ↑			74e (UWR)
2019	6e	29e	14e	22e	58e	13e	3 ↑	2 ↑		37e (UWR)
2020	1 ↑	8e	2 ↑			11e	1 ↑		2 ↑	3 (UWR)

Resultaten in kleinere rondesBewerken

Jaar	Critérium du Dauphiné	BinckBank Tour	Ronde van België	Ronde van Denemarken
2013			opgave
2014
2015			23e
2016			8e (1)
2017		37e	10e
2018				↑ (1)
2019	47e (2)
2020	32e (1)

VeldrijdenBewerken

OverwinningenBewerken

Seizoen	Wereldbeker	Superprestige	DVV Trofee	WK	EK	BK	Overige	Totaal aantal zeges
2013–2014				NVT	NVT	NVT	Otegem	1
2014–2015	Koksijde		Oudenaarde, Hamme, Essen, Loenhout, Baal, Eindklassement	2 ↑	NVT	3 ↑	Kruibeke, Mol, Bredene, Zonnebeke, Eeklo, Lebbeke, Oostmalle	13
2015–2016	Las Vegas, Eindklassement	Gieten, Zonhoven, Asper-Gavere, Francorchamps, Eindklassement	Ronse, Oudenaarde, Hamme, Essen, Antwerpen, Baal, Eindklassement	1 ↑	2 ↑	1 ↑	Neerpelt, Erpe-Mere, Kruibeke, Mol, Eeklo	18
2016–2017	Las Vegas, Iowa, Heusden-Zolder, Fiuggi, Eindklassement	Francorchamps	Ronse, Oudenaarde, Essen, Loenhout, Eindklassement	1 ↑	3 ↑	1 ↑	Geraardsbergen, Waterloo, Ardooie, Boom, Bredene, Oostmalle, Masters Waregem	18
2017–2018	Zeven, Namen	Boom, Asper-Gavere		1 ↑	DNS	1 ↑	Ardooie, Sint-Niklaas, Bredene	9
2018–2019	Pontchâteau			2 ↑	2 ↑	2 ↑	Ardooie, Bredene, La Mézière	4
2019–2020			Lille	4e	DNS	5e		1
2020–2021	Dendermonde		Herentals		DNS	1 ↑	Mol	4
Totaal	10	7	17	3	0	4	27	68

ErelijstBewerken

Seizoen	Aantal zeges				WB	SP	DVV	UCI
2013–2014	1 overwinning	NVT	NVT	NVT	NVT	NVT	NVT	10e
2014–2015	13 overwinningen	2 ↑	NVT	3 ↑	24e	12e	1 ↑	2
2015–2016	18 overwinningen	1 ↑	2 ↑	1 ↑	1 ↑	1 ↑	1 ↑	1
2016–2017	18 overwinningen	1 ↑	3 ↑	1 ↑	1 ↑	2 ↑	1 ↑	1
2017–2018	9 overwinningen	1 ↑	DNS	1 ↑	2 ↑	2 ↑	3 ↑	2
2018–2019	4 overwinningen	2 ↑	2 ↑	2 ↑	2 ↑	4e	14e	2
2019–2020	1 overwinning	4e	DNS	5e	53e	DNS	15e	34e
2020–2021	4 overwinningen	..	DNS	1 ↑	..	..	..	..

Totaal	68 overwinningen	3	0	4	2	1	3	2

JeugdBewerken

1x Superprestige: 2012–2013 (beloften)
1x Bpost bank trofee: 2013–2014 (beloften)
1x Wereldkampioenschap: 2014 (beloften)
1x Europees kampioenschap: 2014 (beloften)

PloegenBewerken

OnderscheidingenBewerken

Flandrien-Trofee: 2019, 2020
Sportman van het jaar: 2020
Nationale trofee voor sportverdienste: 2020
Vlaamse Reus: 2020
Kristallen Fiets: 2020

KledinglijnBewerken

Sinds 29 september 2017 heeft Wout van Aert samen met zijn vrouw Sarah De Bie een eigen kledinglijn met de naam Panache. “Fans zijn op zoek naar kledij die ze niet alleen in het veld, maar ook in het dagelijkse leven kunnen dragen”, aldus van Aert.

Wielerploegen

Telenet-Fidea 2013

Adams · Aerts · Al · Jouffroy · Meeusen · R.Peeters · Soete · Van Aert · van Kessel · Vandekinderen · B.Wellens

Telenet-Fidea 2014

Aerts · Al · Boets · Cleppe · Hermans · Meeusen · Soete · Van Aert · van Amerongen · van Kessel · Vandekinderen · B.Wellens

Vastgoedservice-Golden Palace Continental Team 2014

Je.Adams · Jo.Adams · Cools · Cordeel · Denuwelaere · Geysen · Hulsmans · Lennertz · K.Peeters · R.Peeters · Ruijgh · van Aert · Van Laer · Van Staeyen · Vandousselaere · Vermote · Wynants

Veranda's Willems-Crelan 2017

Bille · Cordeel · De Bondt · Devolder · Dupont · Duijn · Godrie · Goolaerts · Jaspers · Kruopis · Merlier · Prémont · van Aert · Van Breussegem · Van Zummeren · Vergaerde · Livyns (stagiair) · Teugels (stagiair)

Veranda's Willems-Crelan 2018

De Bie · De Bondt · De Witte · Devolder · Duijn · Godrie · Goolaerts · Jaspers · Kruopis · Leysen · Livyns · Merlier · Steels · Tanner · van Aert · Van Breussegem · Waeytens

Team Jumbo-Visma 2019

Van Aert · Bennett · Bouwman · De Plus · De Tier · Eenkhoorn · Van Emden · Gesink · Groenewegen · Hofstede · Van der Hoorn · Jansen · Kruijswijk · Kuss · Leezer · Lindeman · Martens · Martin · Olivier · Van Poppel · Powless · Roglič · Roosen · Teunissen · Tolhoek · Vingegaard · Wynants

Team Jumbo-Visma 2020

Bennett · Bouwman · De Plus · Dumoulin · Eenkhoorn · Foss · Gesink · Groenewegen · Harper · Hofstede · Jansen · Kruijswijk · Kuss · Leezer · Lindeman · Martens · Martin · Pfingsten · Roglič · Roosen · Teunissen · Tolhoek · Van Aert · Van der Hoorn · Van Emden · Vingegaard · Wynants

Voorganger: Mathieu van der Poel 2015	Wereldkampioen veldrijden Wout van Aert 2016, 2017, 2018	Opvolger: Mathieu van der Poel 2019

Voorganger: Klaas Vantornout 2015	Belgisch kampioen veldrijden Wout van Aert 2016, 2017, 2018	Opvolger: Toon Aerts 2019
Voorganger: Laurens Sweeck 2020	Belgisch kampioen veldrijden Wout van Aert 2021	Opvolger: -

Voorganger: Victor Campenaerts 2018	Belgisch kampioen tijdrijden Wout van Aert 2019, 2020	Opvolger: -

Zie de categorie Wout van Aert van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Belgisch en wereldkampioen veldrijden Wout Van Aert. Guido (9 januari 2017). Geraadpleegd op 16 januari 2017.
↑ Thomas More trots op haar student Wout Van Aert, wereldkampioen veldrijden. Thomas More (2 februari 2014). Geraadpleegd op 16 januari 2017.
↑ Jos van Nierop, Wout van Aert is een Nederlander. Het is Koers (13 oktober 2017). Geraadpleegd op 3 januari 2021.
↑ Rob Gollin, De Nederlandse roots van wielrenner Wout van Aert: ‘Het is van Aert met een kleine v’. De Volkskrant (13 september 2020). Geraadpleegd op 3 januari 2021.
↑ “Van wie zèède gij ‘r jeen(e)?”. Heemkundekring De Drie Heerlijkheden (maart 2017). Geraadpleegd op 3 januari 2021.
↑ Ad Pertijs, Achterneef Wout verbaast oudoom Jos al jaren. BN DeStem (26 december 2020). Geraadpleegd op 3 januari 2021.
↑ Guy Van Den Langenbergh, Ook Jos van Aert reed (vier keer) de Tour: “Wout is niet de eerste in de familie, wel de beste”. Het Nieuwsblad (16 juli 2019). Geraadpleegd op 3 januari 2021.
↑ (nl) Wout van Aert na 5e plek: "Heb echt genoten en mezelf zelfs verbaasd". sporza.be (27 december 2019). Geraadpleegd op 7 augustus 2020.
↑ (nl) Eén jaar geleden zat Van Aert nog in een rolstoel, nu is er euforie: "Deze komt heel hoog". sporza.be (2 augustus 2020). Geraadpleegd op 7 augustus 2020.
↑ Wout van Aert wint Nationale Trofee voor Sportverdienste: “Beetje starstruck toen Merckx me belde om te zeggen dat ik had gewonnen”, Het Nieuwsblad, 12 november 2020
↑ Wout van Aert verkozen tot Sportman van het Jaar, WielerFlits.be, 18 december 2020

[1] Belgisch en wereldkampioen veldrijden Wout Van Aert. Guido (9 januari 2017). Geraadpleegd op 16 januari 2017.

[2] Thomas More trots op haar student Wout Van Aert, wereldkampioen veldrijden. Thomas More (2 februari 2014). Geraadpleegd op 16 januari 2017.

[3] Jos van Nierop, Wout van Aert is een Nederlander. Het is Koers (13 oktober 2017). Geraadpleegd op 3 januari 2021.

[4] Rob Gollin, De Nederlandse roots van wielrenner Wout van Aert: ‘Het is van Aert met een kleine v’. De Volkskrant (13 september 2020). Geraadpleegd op 3 januari 2021.

[5] “Van wie zèède gij ‘r jeen(e)?”. Heemkundekring De Drie Heerlijkheden (maart 2017). Geraadpleegd op 3 januari 2021.

[6] Ad Pertijs, Achterneef Wout verbaast oudoom Jos al jaren. BN DeStem (26 december 2020). Geraadpleegd op 3 januari 2021.

[7] Guy Van Den Langenbergh, Ook Jos van Aert reed (vier keer) de Tour: “Wout is niet de eerste in de familie, wel de beste”. Het Nieuwsblad (16 juli 2019). Geraadpleegd op 3 januari 2021.

[8] (nl) Wout van Aert na 5e plek: "Heb echt genoten en mezelf zelfs verbaasd". sporza.be (27 december 2019). Geraadpleegd op 7 augustus 2020.

[9] (nl) Eén jaar geleden zat Van Aert nog in een rolstoel, nu is er euforie: "Deze komt heel hoog". sporza.be (2 augustus 2020). Geraadpleegd op 7 augustus 2020.

[10] Wout van Aert wint Nationale Trofee voor Sportverdienste: “Beetje starstruck toen Merckx me belde om te zeggen dat ik had gewonnen”, Het Nieuwsblad, 12 november 2020

[11] Wout van Aert verkozen tot Sportman van het Jaar, WielerFlits.be, 18 december 2020

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]