Belgische hockeyploeg (mannen)
De Belgische hockeyploeg voor mannen is de nationale ploeg die België vertegenwoordigt tijdens interlands in het hockey. Ze heeft ook de bijnaam Red Lions. België is de regerende olympisch kampioen.
.svg){kind=small} België
| ||||
|---|---|---|---|---|
| Bijnaam | Red Lions | |||
| Associatie | KBHB | |||
| Bondscoach |  Michel van den Heuvel
| |||
| Meeste interlands | Marc Coudron (358) | |||
| FIH-wereldranglijst | 2e (10 april 2023) | |||
| Eerste interland | ||||
| Duitsland - België (1907) | ||||
| ||||
Zie ook Belgische hockeyploeg (vrouwen).Geschiedenis bewerken
Tijdens de Olympische Zomerspelen van 1920 (Antwerpen) behaalde de ploeg brons. Vervolgens heeft het tot 2007 geduurd voordat opnieuw een medaille tijdens een belangrijk toernooi werd gehaald. Op het Europees kampioenschap hockey in Manchester is opnieuw brons gehaald. Deze prestatie was tevens goed voor plaatsing voor de Olympische Spelen van 2008 in Peking. De Belgische hockeyploeg had namelijk voor het laatst bij de Olympische Zomerspelen 1976 in Montreal (Canada) deelgenomen aan de zomerspelen. Daarnaast debuteerden de mannen in 2012 bij het toernooi om de Champions Trophy.
De Belgische hockeyploeg werd vanaf eind 2010 door voormalig Australisch international Colin Batch geleid, hij volgde zijn landgenoot Adam Commens op. Batch kondigde in september 2012 zijn vertrek aan. Tussen 1 november 2012 en juli 2014 stonden de Red Lions onder leiding van de Nederlander Marc Lammers. In juli 2014 werd Jeroen Delmee de nieuwe bondscoach, die op zijn beurt een jaar later opgevolgd werd door de Nieuw-Zeelander Shane McLeod.
In augustus 2015 werd de ploeg vijfde op het Europees kampioenschap hockey mannen 2015. In december dat jaar behaalde het team zilver bij de afsluiting van de Hockey World League 2014-15. In juni 2016 volgde een vijfde plaats bij de Champions Trophy, in augustus dat jaar haalden de Red Lions zilver na verlies in de hockeyfinale op de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro. In augustus 2017 behaalden ze ook zilver op het Europees kampioenschap hockey mannen 2017. In december 2018 werden ze wereldkampioen in India. In 2019 volgde de Europese titel nadat in de finale met 5-0 gewonnen werd van Spanje.
WK 2018 bewerken
België kwalificeerde zich voor het WK door in de Hockey World League bij de tien beste landen te eindigen. Op het WK werden ze in de poule C ingedeeld bij Canada, India en Zuid-Afrika. In deze poule eindigde ze tweede met zeven punten. Evenveel als India, maar zij hadden een beter doelsaldo. Door deze tweede plaats speelde België een extra match in de tweede ronde. In deze tweede ronde versloegen ze recordkampioen Pakistan met 5-0. In de kwartfinale nam België het vervolgens op tegen zesvoudig Europees kampioen Duitsland. De Red Lions wisten in deze wedstrijd tweemaal te scoren, doelpunten van Hendrickx en Boon. De wedstrijd eindigde op 1-2 in het voordeel van de Belgen. In de halve finale ging Engeland voor de bijl met een 0-6 score. De strijd om wereldtitel tegen Europees kampioen Nederland werd beslecht in de shoot-outs. Hierin kwam de Belgen eerst 0-2 achter, maar dankzij tussenkomsten van doelman Vanasch konden ze deze achterstand om bouwen tot 3-2 voorsprong. De Red Lions wisten zo voor de eerste maal een toernooi te winnen en bovendien werd Alexander Hendrickx medetopschutter met 7 doelpunten. Op 18 december werden de spelers gehuldigd op de Brusselse Grote Markt.
EK 2019 bewerken
Als gastland was België automatisch gekwalificeerd voor het EK. De Belgische mannen werden ingedeeld in een poule met Wales, Spanje en Engeland. Als gastland mocht België het kampioenschap openen. Het won deze openingswedstrijd met 5-0 van Spanje. Op de tweede speeldag had België niet veel moeite met Engeland en op de laatste speeldag van de poules ging Wales voor de bijl met 6-0. In de halve finale mocht België het opnemen tegen Europees recordhouder Duitsland. De Belgen kwamen eerst 0-2 achter, maar wisten in het derde en vierde kwart de achterstand nog om te buigen in een 4-2 overwinning. Doordat in de andere halve finale Nederland verslagen werd door Spanje, 3-4, mochten de Belgische mannen het opnieuw opnemen tegen de Spanjaarden. In de finale stond het na het tweede kwart reeds 4-0 in het voordeel van de Belgen. In het voorlaatste kwart kon Hendrickx de score nog verhogen naar 5-0. Dankzij deze overwinning werden de Belgen voor de eerste keer Europees kampioen en wisten ze zich zo ook rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Spelen 2020 in Tokio. Doelman Vincent Vanasch werd uitgeroepen tot beste doelman en Victor Wegnez tot beste speler van het tornooi. Tom Boon en Alexander Hendrickx werden samen met Mirco Pruyser en Pau Quemada topscorers van het toernooi.
EK 2021 bewerken
België werd op het EK 2021 in Amstelveen derde. Ze verloren in de halve finales van Nederland en wonnen van Engeland in de strijd om de bronzen medaille.
OS 2020 bewerken
De Belgen begonnen aan de Olympische Zomerspelen met het doel om goud te veroveren. Vijf jaar eerder hadden de Belgen immers al een olympische finale gespeeld, die verloren werd tegen Argentinië. In de groepsfase kenden de Red Lions weinig problemen en werden ze groepswinnaar. Enkel de Britten wisten de Belgen tot een gelijkspel te dwingen. In de kwartfinale was Spanje de tegenstander. De Spanjaarden gingen de rust in met een 0-1 voorsprong na een owngoal van de Belgen. In de tweede helft wisten de Red Lions deze achterstand echter om te buigen in een 3-1 winst. In de halve finale tegen India verliep de match gelijkaardig. Hoewel België al vroeg op voorsprong kwam, kwamen de Indiërs terug en maakten ze 1-1 en 1-2. Alexander Hendrickx zorgde er echter met een hattrick voor dat de Belgen 4-2 voorkwamen. John-John Dohmen bracht de 5-2 eindstand op het bord.
In de finale troffen de Belgen de Australiërs, die in hun halve finale Duitsland hadden verslagen. In het derde kwart kwamen de Belgen op voorsprong na een doelpunt van Florent van Aubel. De Australiërs reageerden echter het laatste kwart en kwamen op gelijke hoogte. Het bleef bij 1-1. Shoot-outs moesten dus beslissen over winst of verlies. Toen België 2-3 voorstond, moest Australië scoren. Het was Whetton die deze taak op zich nam, maar hij faalde, waardoor België virtueel gewonnen had. De videoscheidsrechter zag echter een fout van Vincent Vanasch op Whetton, waardoor de shoot-out hernomen mocht worden. In de herneming faalde Whetton opnieuw en België werd dus olympisch kampioen.
Erelijst Belgische hockeyploeg bewerken
| Jaar | Champions Trophy | Europees kampioenschap | Olympische Spelen | Wereldkampioenschap | Hockey World League Hockey Pro League |
|---|---|---|---|---|---|
| 1908 | geen deelname | ||||
| 1920 |  OS 1920 Antwerpen
|
||||
| 1928 | 4e OS 1928 Amsterdam
|
||||
| 1932 | geen deelname | ||||
| 1936 | 9e OS 1936 .svg){kind=small} Berlijn
|
||||
| 1948 | 5e OS 1948 .svg){kind=small} Londen
|
||||
| 1952 | 9e OS 1952  Helsinki
|
||||
| 1956 | 7e OS 1956  Melbourne
|
||||
| 1960 | 11e OS 1960  Rome
|
||||
| 1964 | 7e OS 1964  Tokio
|
||||
| 1968 | 9e OS 1968  Mexico-Stad
|
||||
| 1970 | 5e EK 1970 Brussel
|
||||
| 1971 | geen deelname | ||||
| 1972 | 10e OS 1972  München
|
||||
| 1973 | 8e WK 1973 Amstelveen
|
||||
| 1974 | 10e EK 1974 .svg){kind=small} Madrid
|
||||
| 1975 | geen deelname | ||||
| 1976 | 9e OS 1976  Montreal
|
||||
| 1978 | geen deelname | geen deelname | 14e WK 1978  Buenos Aires
|
||
| 1980 | geen deelname | geen deelname | |||
| 1981 | geen deelname | ||||
| 1982 | geen deelname | geen deelname | |||
| 1983 | geen deelname | 8e EK 1983 Amstelveen
|
|||
| 1984 | geen deelname | geen deelname | |||
| 1985 | geen deelname | ||||
| 1986 | geen deelname | geen deelname | |||
| 1987 | geen deelname | 10e EK 1987  Moskou
|
|||
| 1988 | geen deelname | geen deelname | |||
| 1989 | geen deelname | ||||
| 1990 | geen deelname | geen deelname | |||
| 1991 | geen deelname | 9e EK 1991  Parijs
|
|||
| 1992 | geen deelname | geen deelname | |||
| 1993 | geen deelname | ||||
| 1994 | geen deelname | 11e WK 1994 Sydney
|
|||
| 1995 | geen deelname | 4e EK 1995  Dublin
|
|||
| 1996 | geen deelname | geen deelname | |||
| 1997 | geen deelname | ||||
| 1998 | geen deelname | geen deelname | |||
| 1999 | geen deelname | 4e EK 1999 Padua
|
|||
| 2000 | geen deelname | geen deelname | |||
| 2001 | geen deelname | ||||
| 2002 | geen deelname | 14e WK 2002  Kuala Lumpur
|
|||
| 2003 | geen deelname | 6e EK 2003  Barcelona
|
|||
| 2004 | geen deelname | geen deelname | |||
| 2005 | geen deelname | 4e EK 2005 Leipzig
|
|||
| 2006 | geen deelname | geen deelname | |||
| 2007 | geen deelname | EK 2007  Manchester
|
|||
| 2008 | geen deelname | 9e OS 2008  Peking
|
|||
| 2009 | geen deelname | 5e EK 2009 Amstelveen
|
|||
| 2010 | geen deelname | geen deelname | |||
| 2011 | geen deelname | 4e EK 2011 Mönchengladbach
|
|||
| 2012 | 5e CT 2012 Melbourne
|
5e OS 2012 Londen
|
|||
| 2013 |  EK 2013 Boom
|
5e HWL 2012-13 | |||
| 2014 | 8e CT 2014  Bhubaneswar
|
5e WK 2014 Den Haag
|
|||
| 2015 | 5e EK 2015 Londen
|
HWL 2014-15
| |||
| 2016 | 5e CT 2016 Londen
|
OS 2016  Rio de Janeiro
|
|||
| 2017 | EK 2017 Amstelveen
|
5e HWL 2016-17 | |||
| 2018 | 5e CT 2018 Breda
|
 WK 2018 Bhubaneswar
|
|||
| 2019 | EK 2019 Antwerpen
|
HPL 2019
| |||
| 2021 | EK 2021 Amstelveen
|
OS 2020 Tokio
|
HPL 2020
| ||
| 2022 | HPL 2022
| ||||
| 2023 | EK 2023 Mönchengladbach
|
WK 2023 Bhubaneswar/Rourkela
|
HPL 2023
| ||
| 2024 | Qualified OS 2024 Parijs
|
?e HPL 2024 |
Bondscoaches bewerken
| Land | Naam | Periode | Opmerkingen | Assistent-bondscoach |
|---|---|---|---|---|
 |
Giles Bonnet | 2001-2007 | ||
| |
Adam Commens | 2007-2010 | Colin Batch | |
| |
Colin Batch | 2010-2012 | Jeroen Delmee | |
| |
Marc Lammers | 2012-2014 | Jeroen Delmee | |
| |
Jeroen Delmee | 2014-2015 | Philippe Goldberg | |
 |
Shane McLeod | 2015-2021 | Philippe Goldberg | |
| |
Michel van den Heuvel | 2021-heden |
-
Adam Commens
(2007-2010) -
Marc Lammers
(2012-2014) -
Jeroen Delmee
(2014-2015) -
Shane McLeod
(2015-2021)
.jpg)
Voormalige selecties bewerken
1908: Engeland · 1920: Groot-Brittannië · 1928: Brits-Indië · 1932: Brits-Indië · 1936: Brits-Indië · 1948: India · 1952: India · 1956: India · 1960: Pakistan · 1964: India · 1968: Pakistan · 1972: West-Duitsland · 1976: Nieuw-Zeeland · 1980: India · 1984: Pakistan · 1988: Groot-Brittannië · 1992: Duitsland · 1996: Nederland · 2000: Nederland · 2004: Australië · 2008: Duitsland · 2012: Duitsland · 2016: Argentinië · 2020: België