Primož Roglič
Primož Roglič (Trbovlje, 29 oktober 1989) is een Sloveens wielrenner en voormalig schansspringer die sinds 2016 rijdt voor Team Jumbo-Visma, dat hem overnam van Adria Mobil.[1]
| Primož Roglič | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||||||||||||
Primož Roglič (2017)
| ||||||||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||||||||
| Geboortedatum | 29 oktober 1989 | |||||||||||||
| Geboorteplaats | Trbovlje, Slovenië | |||||||||||||
| Nationaliteit | Sloveens | |||||||||||||
| Lengte | 177 cm | |||||||||||||
| Sportieve informatie | ||||||||||||||
| Huidige ploeg | Team Jumbo-Visma | |||||||||||||
| Discipline(s) | Weg | |||||||||||||
| Specialisatie(s) | Tijdrijder, klassementsrenner | |||||||||||||
| Ploegen | ||||||||||||||
| 2013–2015 2016–2018 2019– |
Adria Mobil LottoNL-Jumbo Team Jumbo-Visma | |||||||||||||
| Beste prestaties | ||||||||||||||
| Milaan-San Remo | 17e (2022) | |||||||||||||
| Luik-Bastenaken-Luik | 1e (2020) | |||||||||||||
| Ronde van Lombardije | 4e (2021) | |||||||||||||
| Ronde van Italië | 3e (2019) 3 etappezeges | |||||||||||||
| Ronde van Frankrijk | 2e (2020) 3 etappezeges | |||||||||||||
| Ronde van Spanje | 1e (2019, 2020, 2021) 10 etappezeges | |||||||||||||
| WK op de weg | 6e (2020) | |||||||||||||
| Overige | ||||||||||||||
| Zeges: | ||||||||||||||
| Parijs-Nice Ronde van het Baskenland Ronde van Romandië Tirreno-Adriatico Ronde van de VAE |
2022 2018, 2021 2018, 2019 2019 2019 | |||||||||||||
| Medailles | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
.jpg)
SchansspringenBewerken
In 2006 pakte Roglič op het wereldkampioenschap schansspringen voor junioren de zilveren medaille in de landenwedstrijd.[2] Een jaar later pakte hij met het Sloveense team de wereldtitel bij de junioren.[3] Roglič' persoonlijke schansspringrecord is 146,5 meter, dit sprong hij in 2007 in Planica. Wegens een zware val moest Roglič in 2011 een punt achter zijn schansspringcarrière zetten. Tijdens zijn revalidatie richtte hij zich op wielrennen, waarna bleek dat hij goed mee kon in het peloton.[4]
WielrennenBewerken
2013-2015Bewerken
Van 2013 tot en met 2015 kwam Roglič uit voor Adria Mobil, waarvoor hij in 2014 Kroatië-Slovenië en een rit in de Ronde van Azerbeidzjan won. Een jaar later won hij in de Rondes van Azerbeidzjan en van Slovenië een etappe en het eindklassement.
2016Bewerken
Sinds 2016 rijdt hij voor het team Jumbo-Visma. Op 6 mei 2016 werd hij verrassend tweede in de openingstijdrit van de Ronde van Italië. Het verschil met de nummer één, Tom Dumoulin, bedroeg slechts 22 duizendste van een seconde. Enkele dagen later, op 15 mei 2016, bevestigde hij zijn tijdritcapaciteiten door de negende rit - een individuele tijdrit over 40,5 km - op zijn naam te schrijven. Bijna twee weken na de Giro werd Roglič nationaal kampioen tijdrijden door het 44 kilometer lange parcours in en rond Ljubljana sneller af te leggen dan Matej Mohorič en David Per, die respectievelijk tweede en derde werden. Mede door deze prestaties werd Roglič door de Sloveense bond geselecteerd voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Hier eindigde hij op plek 26 in de wegrit en werd hij tiende in de tijdrit.
2017Bewerken
In de Ronde van Frankrijk won hij de zeventiende etappe van La Mure naar Serre Chevalier. Vlak voor de Col du Galibier, zo'n veertig kilometer voor de finish, sloeg Roglič een gat met zijn medevluchters en koesterde op de kop van de slotklim een voorsprong van anderhalve minuut. Die gaf hij in de lange afdaling niet meer uit handen. Hij werd hiermee de eerste Sloveen die een Touretappe wist te winnen.[5] Op 20 september 2017 nam Roglič deel aan het wereldkampioenschap in het Noorse Bergen. Achter Tom Dumoulin veroverde Roglič de zilveren medaille in de individuele tijdrit.
2018Bewerken
LottoNL-Jumbo neemt Roglič in de Ronde van Frankrijk mee als tweede man voor het algemeen klassement naast de eigenlijke kopman Steven Kruijswijk. Het wielerduo weet al snel een sterke positie in de top 10 in te nemen waarbij de Sloveen voor laatstgenoemde komt te staan. Door knap samen te werken weten ze in de bergen de trein van Sky regelmatig te ontregelen waardoor Roglič een topkandidaat voor het podium in Parijs wordt. In de 19e etappe weet hij na een late ontsnapping in de afdaling van de Aubisque een flink gat te slaan op zijn directe concurrenten en komt als eerste over de streep. Hij neemt de derde plek van Chris Froome over in het algemeen klassement. Met nog een heuvelachtige individuele tijdrit voor de boeg ligt Roglič op koers voor een topklassering in de Tour van 2018, maar werd hier teleurstellend 8e op 1.12 achter etappewinnaar Tom Dumoulin. Hij eindigde deze Ronde daardoor als 4e.
2019Bewerken
2019 was het jaar van de complete doorbraak van Roglič als ronderenner. Na o.a. eindwinsten in Tirreno-Adriatico en de Ronde van Romandië behaalde hij de derde plaats in de Ronde van Italië. Dit was zijn eerste podiumplaats in een grote ronde. Een ronde die hij overigens leek te gaan winnen na een indrukwekkende tijdritzege waarbij zijn concurrenten op grote achterstand werden gezet. Echter zorgde een mindere derde week ervoor dat hij terugzakte naar een vierde plaats, waarna hij in de afsluitende tijdrit nog een plaatsje wist op te schuiven om op het podium te komen. In de Ronde van Spanje behaalde Roglič ook een tijdritzege en pakte hij de eindzege. In tegenstelling tot de Ronde van Italië kende Roglič geen verzwakkingen en won hij deze ronde al bij al makkelijk voor Valverde en Pogačar.
2020Bewerken
Net zoals in 2019 bewees Roglič al voor de start van de grote rondes dat hij in orde was. Zo won hij de Ronde van de Ain waar hij de Tourwinnaar (Egan Bernal) van het jaar ervoor voor bleef. Toch waren er wat twijfels rond zijn fysieke gesteldheid na een val in het Critérium du Dauphiné, waarin hij opgaf. In de Ronde van Frankrijk bewees Roglič echter dat hij in orde was en won hij de eerste aankomst bergop. Nadien leek hij vrij makkelijk de Ronde te gaan winnen dankzij o.a. zijn sterke ploeg. Echter, in de één na laatste etappe van de Tour brak het pantser van Roglič. Zijn landgenoot Pogačar reed hem nog uit het geel na een geweldige tijdrit, terwijl Roglič pas vijfde werd. Ondanks deze grote teleurstelling won Roglic niet veel later Luik-Bastenaken-Luik en was hij voordien ook al zesde geworden op het WK op de weg. Dat het met zijn vorm nog steeds goed zat, bewees hij in de Ronde van Spanje. Hij verdedigde hier zijn titel met succes door o.a. vier ritzeges te behalen. Desondanks werd het geen gemakkelijke overwinning voor hem en moest hij in de laatste bergetappe nog alle zeilen bijzetten om Carapaz van zich af te houden. Met een verschil van 24 seconden won hij uiteindelijk deze ronde.
2021Bewerken
In Parijs-Nice won Roglič drie etappes en was ook de eindzege bijna binnen. Twee valpartijen in de slotetappe gooiden echter roet in het eten. Roglič zakte van de eerste naar de vijftiende plek in het algemeen klassement. In de Ronde van het Baskenland was Team Jumbo Visma in een felle strijd om de eindzege gewikkeld met UAE Team Emirates van onder meer Pogačar en Brandon McNulty. Roglič moest zijn leiderstrui even afstaan aan McNulty, maar wist die in de slotetappe overtuigend terug te veroveren. Mede door een gedurfde teamtactiek won Team Jumbo Visma onder aanvoering van kopman Roglič ook alle nevenklassementen (punten, berg, jongeren).
In de Amstel Gold Race cijferde Roglič zich weg voor ploeggenoot en latere winnaar Wout van Aert. Drie dagen later in de Waalse Pijl ging de Sloveen voor zijn eigen kans. Op de Muur van Hoei koos hij al vroeg de aanval. Alleen wereldkampioen Julian Alaphilippe wist Roglič nog te passeren. In Luik-Bastenaken-Luik kon de oud-skispringer op het beslissende moment net niet mee met de besten. Een dertiende plek was het eindresultaat.
De Tour De France was het hoofddoel voor de Sloveen. Hij viel echter al vroeg uit door een blessure opgelopen bij een valpartij. Daarna herpakte hij zich met een tijdritzege tijdens de uitgestelde Olympische Spelen van Tokyo waar de Sloveen zich op deze manier verzekerde van zijn eerste gouden medaille bij de profs.
Na de mislukte Tour De France liet de Sloveen zich zien in de Ronde van Spanje, waar hij vier etappes en het eindklassement wist te winnen. Hiermee zegevierde hij driemaal op rij in deze grote ronde, net als Tony Rominger en Roberto Heras.
Hij sloot het wielerjaar af met winst in twee Italiaanse najaarsklassiekers in een uitermate sterk deelnemersveld; zowel de Ronde van Emilia (voor de tweede keer in zijn carrière) als Milaan-Turijn schreef hij op overtuigende wijze op zijn naam. De Ronde van Lombardije eindigde hij net naast het podium als vierde.
2022Bewerken
Roglič begon sterk aan het seizoen met ritwinst en de eindzege in Parijs-Nice. De rest van het seizoen kende Roglič veel tegenslag. Roglič reed de Ronde van het Baskenland uit met een knieblessure. Door deze knieblessure was de Sloveen genoodzaakt om de Ardennenklassiekers over te slaan. Met eindwinst in de Critérium du Dauphiné maakte Roglič een sterke comeback. Roglič startte dan ook als kopman van Jumbo-Visma in de Ronde van Frankrijk. Als gevolg van een valpartij in de kasseienrit zou Roglič na veertien etappes de strijd staken. De renner had twee ruggenwervels gebroken. Teamgenoot Jonas Vingegaard won deze editie van de Ronde van Frankrijk. Roglič keerde in de Ronde van Spanje terug in koers met als doel voor de vierde keer op rij de Spaanse rittenkoers te winnen. Hij won met zijn team de ploegentijdrit in Utrecht, won zelf de vierde etappe en droeg één dag de rode leiderstrui. Vlak voor de finish van de zestiende etappe kwam Roglič hard ten val. Als gevolg van de opgelopen blessures verliet Roglič de wedstrijd. De Sloveen had op dat moment een achterstand van 1.26 op klassementsleider Remco Evenepoel.
PalmaresBewerken
OverwinningenBewerken
- 2014 - 2 zeges
- 2e etappe Ronde van Azerbeidzjan
Bergklassement Sibiu Cycling Tour- Kroatië-Slovenië
- 2015 - 5 zeges
- Bergklassement Internationale Wielerweek
- 2e etappe Ronde van Azerbeidzjan
Eindklassement Ronde van Azerbeidzjan- 3e etappe Ronde van Slovenië
Eindklassement Ronde van Slovenië- 5e etappe Ronde van het Qinghaimeer
- 2016 - 2 zeges
- 2017 - 6 zeges
- Eindklassement Ronde van de Algarve
- 4e en 6e etappe (ITT) Ronde van het Baskenland
- 5e etappe Ronde van Romandië (ITT)
- Proloog Ster ZLM Toer
- 17e etappe Ronde van Frankrijk
- 2018 - 8 zeges
- 3e etappe Tirreno-Adriatico
- 4e etappe Ronde van het Baskenland (individuele tijdrit)
-
Eind- en puntenklassement Ronde van het Baskenland - Eindklassement Ronde van Romandië
- 4e en 5e etappe Ronde van Slovenië
- Eindklassement Ronde van Slovenië
- 19e etappe Ronde van Frankrijk
- 2019 - 13 zeges
- 1e (ploegentijdrit) en 6e etappe Ronde van de Verenigde Arabische Emiraten
Eindklassement Ronde van de Verenigde Arabische Emiraten- Eindklassement Tirreno-Adriatico
- 1e, 4e en 5e (ITT) etappe Ronde van Romandië
- Eind- en puntenklassement Ronde van Romandië
- 1e (ITT) en 9e (ITT) etappe Ronde van Italië
- 10e etappe (ITT) Ronde van Spanje
- Eind- en puntenklassement Ronde van Spanje
- Ronde van Emilia
- Ronde van de Drie Valleien
- 2020 - 12 zeges
Sloveens kampioenschap op de weg- 2e etappe Ronde van de Ain
- 3e etappe Ronde van de Ain
- Eind- en puntenklassement Ronde van de Ain
- 2e etappe Critérium du Dauphiné
- 4e etappe Ronde van Frankrijk
- Luik-Bastenaken-Luik
- 1e, 8e, 10e en 13e etappe (ITT) Ronde van Spanje
- Eind- en puntenklassement Ronde van Spanje
- 2021 - 13 zeges
- 4e, 6e en 7e etappe Parijs-Nice
- Puntenklassement Parijs-Nice
- 1e etappe Ronde van het Baskenland
-
Eind-, punten- en bergklassement Ronde van het Baskenland - Olympische tijdrit goud
- 1e, 11e, 17e en 21e etappe Ronde van Spanje
- Eindklassement Ronde van Spanje
- Ronde van Emilia
- Milaan-Turijn
- 2022 - 6 zeges
- 7e etappe Parijs-Nice
- Eindklassement Parijs-Nice
- 1e etappe (ITT) Ronde van het Baskenland
- Eindklassement Critérium du Dauphiné
- 1e (ploegentijdrit) en 4e etappe Ronde van Spanje
Resultaten in voornaamste wedstrijdenBewerken
|
|
Resultaten in kleinere rondesBewerken
| Jaar | Tour Down Under | Ronde van de VAE | Parijs-Nice | Tirreno-Adriatico | Ronde van Catalonië | Ronde van het Baskenland | Ronde van Romandië | Critérium du Dauphiné | Ronde van Polen | Ronde van Slovenië |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2013 | 15e | |||||||||
| 2014 | 25e | |||||||||
| 2015 |  ↑ (1)
| |||||||||
| 2016 | opgave | 52e | 44e | 22e | ||||||
| 2017 | 4e | 5e (2) |  ↑ (1)
|
|||||||
| 2018 | 29e (1) |  ↑ (1) 
|
↑
|
↑ (2)
| ||||||
| 2019 | ↑ (1)
|
 ↑
|
↑ (3)
|
|||||||
| 2020 | opgave (1) | |||||||||
| 2021 | 15e (3)
|
↑ (1) 
|
||||||||
| 2022 | ↑ (1)
|
8e (1) | ↑
|
(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen
PloegenBewerken
- 2013 –
Adria Mobil - 2014 – Adria Mobil
- 2015 – Adria Mobil
- 2016 –
Team LottoNL-Jumbo - 2017 – Team LottoNL-Jumbo
- 2018 – Team LottoNL-Jumbo
- 2019 – Team Jumbo-Visma
- 2020 – Team Jumbo-Visma
- 2021 – Team Jumbo-Visma
- 2022 – Team Jumbo-Visma
- 2023 – Jumbo-Visma
Bronnen, noten en/of referenties
|
 | Olympisch kampioen | |
|---|---|---|
_pictogram.svg){kind=small} 1996: Miguel Indurain · 2000: Vjatsjeslav Jekimov · 2004: Vjatsjeslav Jekimov · 2008: Fabian Cancellara · 2012: Bradley Wiggins · 2016: Fabian Cancellara · 2020: Primož Roglič | ||
Battaglin · Bennett · Bouwman · Campenaerts · Castelijns · van Emden · Gesink · Goos · Groenewegen · Hofland · Keizer · Kelderman · Kruijswijk · Lammertink · Leezer · Lindeman · Martens · Roglič · Roosen · Tankink · Teunissen · Tjallingii · Van Asbroeck · Vanmarcke · Vermeulen · Wagner · van Winden · Wynants
Battaglin · Bennett · Boom · Bouwman · Campenaerts · Castelijns · Clement · De Tier · van Emden · Gesink · Groenewegen · Jansen · Keizer · Kruijswijk · Lammertink · Leezer · Lindeman · Lobato · Martens · Olivier · Roglič · Roosen · Tankink · Tolhoek · Van den Broeck · Van Hoecke · Vermeulen · Wagner · Wynants · Janssen (stagiair)
Battaglin · Bennett · Boom · Bouwman · Clement · De Tier · Eenkhoorn · van Emden · Gesink · Groenewegen · Jansen · Kruijswijk · Kuss · Leezer · Lindeman · Martens · Olivier · van Poppel · Powless · Roglič · Roosen · Tankink · Tolhoek · Van Hoecke · Wagner · Wynants
Van Aert · Bennett · Bouwman · De Plus · Dumoulin · Eenkhoorn · Foss · Gesink · Groenewegen · Harper · Hofstede · Jansen · Kruijswijk · Kuss · Leezer · Lindeman · Martens · Martin · Pfingsten · Roglič
· Roosen · Teunissen · Tolhoek · Van der Hoorn · Van Emden · Vingegaard · Wynants
Van Aert · Affini · Bennett · Bouwman · Dekker · van Dijke (vanaf 5 september) · Dumoulin · Eenkhoorn · Van Emden · Foss · Gesink · Groenewegen · Harper · Hofstede · Van Hooydonck · Kooij (vanaf 18 februari) · Kruijswijk · Kuss · Leemreize · Martens (t/m 30 mei) · Martin · Oomen · Pfingsten · Roglič · Roosen · Teunissen · Tolhoek · Vingegaard · Wynants (t/m 4 april)
Affini · Benoot · Bouwman · Dekker · Dennis · Dumoulin (tot 15/8) · Eenkhoorn · Foss 
· Gesink · Harper · Hessmann · Hofstede · Kooij · Kruijswijk · Kuss · Laporte · Leemreize · Oomen · Roglič · Roosen · Teunissen · Vader · Van Aert · Van der Sande · M. van Dijke · T. van Dijke · Van Emden · Van Hooydonck · Vingegaard · Gloag (stagair)
| Bibliografische informatie |
|---|
Gemeinsame Normdatei: 1217990518 |