Wikipedia

Dwars door Vlaanderen

Vlaamse wielerklassieker

Dwars door Vlaanderen (Frans: À travers les Flandres) is een eendaagse wielerwedstrijd in Vlaanderen, België die als een van de wielerklassiekers wordt gerekend. Sinds 1945 bestaat de wedstrijd voor mannen en vanaf 2012 wordt er ook een editie voor elite vrouwen georganiseerd.

Vlag van België Dwars door Vlaanderen
Regio Vlaanderen, België
Periode eind maart
Organisator KSV Waregem Vooruit en
Flanders Classics
Discipline weg
Type Kasseiwedstrijd
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Vroeger vormde de wedstrijd traditioneel de start van de Vlaamse Wielerweek, met de E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem, de Driedaagse van De Panne-Koksijde en de Ronde van Vlaanderen. Dwars door Vlaanderen wordt altijd op een woensdag verreden en sinds 2018 is dit op woensdag voor de Ronde. De aankomst ligt altijd in het West-Vlaamse Waregem.

GeschiedenisBewerken

 
Rik Van Steenbergen spurt naar de eindmeet in de eerste editie van Dwars Door België, 1945

Tot 1999 heette de wedstrijd Dwars door België (À travers la Belgique). De eerste editie was in 1945, de start lag toen in Sint-Truiden, de finish in Waregem. In 1946 werd het een tweedaagse koers, de eerste etappe van Waregem naar Sint-Truiden, de dag erna van Sint-Truiden terug naar Waregem. Het bleef daarna een tweedaagse koers, met uitzondering van 1948 toen het weer een eendaagse wedstrijd was. In 1953 werd er zelfs een tijdrit toegevoegd aan de twee etappes. Naast Sint-Truiden fungeerden in latere edities ook Genk, Ciney, Eisden en Spa als aankomstplaatsen.

Vanaf 1965 werd de wedstrijd weer een eendaagse wedstrijd, met start en finish in Waregem. Het parkoers wisselde, maar zocht altijd wel de hellingen en kasseistroken in de Vlaamse Ardennen of Henegouwen (voornamelijk rond Ronse). Tegelijkertijd met de naamswijziging tot Dwars door Vlaanderen in 2000 is ook de start verlegd naar Roeselare.

In 2018 schoof Dwars door Vlaanderen op naar de woensdag voor de Ronde van Vlaanderen. Om geen kopie te zijn werd het parkoers drastisch gewijzigd. Ook is het aantal kilometers relatief laag wat mogelijk tot een spannender wedstrijdverloop zou kunnen leiden. In 2017 wordt er in de finale een extra kasseistrook toegevoegd om -eventuele- vluchters meer kans te geven richting de finish in Waregem. In 2019 werd de in kasseien heraangelegde Berg ten Houte in het parkoers opgenomen. In 2022 situeert de organisatie twee onbekendere hellingen in het parkoers om af te wijken van de andere voorjaarsklassiekers. Ook haalt ze de gevaarlijkere afdaling van de Stationsberg en daarmee ook de Taaienberg uit het parkoers en maakt ze gebruik van de goede ervaringen met het Belgisch Kampioenschap door delen van de finale hiervan te gebruiken in de finale van Dwars door Vlaanderen.

HellingenBewerken

  Voor een volledig overzicht, zie de lijst van beklimmingen in Dwars door Vlaanderen

In 2023 worden de volgende hellingen in de route opgenomen:

Volkegemberg
Hotondberg
Knokteberg
Kortekeer

Berg ten Houte
Kanarieberg
Knokteberg (2e maal) Hotondberg (2e maal)

Ladeuze
Nokereberg
Nokere

MannenBewerken

Dwars door Vlaanderen
Classificatie
Internationale kalender UCI World Tour
Categorie WT
Geschiedenis
Eerste editie 1945
Aantal edities 76 (2022)
Eerste winnaar   Rik Van Steenbergen
Laatste winnaar   Mathieu van der Poel
Laatste Bel. winnaar Yves Lampaert (2018)
Laatste Ned. winnaar Mathieu van der Poel (2022)
Meeste zeges 14 renners met 2 zeges
Portaal      Wielersport

Vanaf 2005 maakte de koers deel uit van de UCI Europe Tour, van 2005-2012 als een 1.1 en vanaf 2013 als een 1.HC wedstrijd. Vanaf 2017 maakt de wedstrijd deel uit van de UCI World Tour.

PodiaBewerken

Jaar Winnaar Tweede Derde
1945   Rik Van Steenbergen   Briek Schotte   Norbert Callens
1946   Maurice Desimpelaere   Norbert Callens   Briek Schotte
1947   Albert Sercu   Julien Van Dijcke   Émile Masson junior
1948   André Rosseel   Mathieu Florent   Roger Desmet
1949   Raymond Impanis   Lionel Van Brabant   Maurice Mollin
1950   André Rosseel   Emilie Vanderveken   Jules Depoorter
1951   Raymond Impanis   Marcel Hendrickx   André Rosseel
1952   André Maelbrancke   Lode Wouters   Karel De Baere
1953   Briek Schotte   Adri Voorting   Marcel De Mulder
1954   Germain Derycke   Briek Schotte   Florent Rondele
1955   Briek Schotte   Fred De Bruyne   Alfons Van den Brande
1956   Lucien Demunster   Frans Schoubben   André Rosseel
1957   Noël Foré   Michel Van Aerde   André Noyelle
1958   André Vlayen   Norbert Van Tieghem   Ernest Heyvaert
1959   Roger Baens   Louis Proost   Briek Schotte
1960   Arthur Decabooter   Edgard Sorgeloos   Julien Schepens
1961   Maurice Meuleman   Romain Van Wynsberghe   Leon Vandaele
1962   Martin Vangeneugden   Piet Rentmeester   Piet van Est
1963   Clément Roman   Dieter Puschel   Robert Seneca
1964   Piet van Est   Etienne Vercauteren   Jos Dewit
1965   Alfons Hermans   Julien Haelterman   Roger de Breuker
1966   Walter Godefroot   Willy Bocklant   Peter Post
1967   Daniel Van Ryckeghem   Georges Vandenberghe   Joseph Spruyt
1968   Walter Godefroot   Willy Monty   Bernard Van De Kerckhove
1969   Eric Leman   Albert Van Vlierberghe   Willy Van Neste
1970   Daniel Van Ryckeghem   Eric Leman   Frans Verbeeck
1971 niet verreden
1972   Marc Demeyer   Noël Vantyghem   Eddy Verstraeten
1973   Roger Loysch   Jozef Abelshausen   Freddy Maertens
1974   Louis Verreydt   Ronny De Witte   René Pijnen
1975   Cees Priem   Tino Tabak   Roger Swerts
1976   Willy Planckaert   Marc Demeyer   Walter Planckaert
1977   Walter Planckaert   Luc Leman   Marc Demeyer
1978   Jos Schipper   Frank Hoste   Guido Van Sweevelt
1979   Gustaaf Van Roosbroeck   Walter Planckaert   Jan Raas
1980   Johan van der Meer   Jan Raas   Guido Van Sweevelt
1981   Frank Hoste   Cees Priem   Gerrit Van Gestel
1982   Jan Raas   Jean-Luc Vandenbroucke   Eddy Vanhaerens
1983   Etienne De Wilde   Jan Raas   Eric Vanderaerden
1984   Walter Planckaert   Rudy Mathys   Marc Sergeant
1985   Eddy Planckaert   Eric Vanderaerden   Jozef Lieckens
1986   Eric Vanderaerden   Adrie van der Poel   Peter Stevenhaagen
1987   Jelle Nijdam   Herman Frison   Seán Kelly
1988   John Talen   Fons De Wolf   Nico Verhoeven
1989   Dirk De Wolf   Theo de Rooij   Johan Museeuw
1990   Edwig Van Hooydonck   Adrie van der Poel   Marc Sergeant
1991   Eric Vanderaerden   Uwe Raab   Remig Stumpf
1992   Olaf Ludwig   Michel Zanoli   Jean-Pierre Heynderickx
1993   Johan Museeuw   Franco Ballerini   Jo Planckaert
1994   Carlo Bomans   Marc Sergeant   Ludwig Willems
1995   Jelle Nijdam   Tom Steels   Adriano Baffi
1996   Tristan Hoffman   Edwig Van Hooydonck   Brian Holm
1997   Andrei Tchmil   Ludovic Auger   Hans De Clercq
1998   Tom Steels   Johan Capiot   Andrei Tchmil
1999   Johan Museeuw   Michel Vanhaecke   Chris Peers
2000   Tristan Hoffman   Peter Van Petegem   Lars Michaelsen
2001   Niko Eeckhout   Wilfried Peeters   Arvis Piziks
2002   Baden Cooke   László Bodrogi   Jo Planckaert
2003   Robbie McEwen   Baden Cooke   Max van Heeswijk
2004   Ludovic Capelle   Jaan Kirsipuu   Roger Hammond
2005   Niko Eeckhout   Roger Hammond   Gabriele Balducci
2006   Frederik Veuchelen   Jeremy Hunt   Lloyd Mondory
2007   Tom Boonen   Niko Eeckhout   Stuart O'Grady
2008   Sylvain Chavanel   Steven de Jongh   Niko Eeckhout
2009   Kevin Van Impe   Niko Eeckhout   Tom Boonen
2010   Matti Breschel   Björn Leukemans   Niki Terpstra
2011   Nick Nuyens   Geraint Thomas   Tyler Farrar
2012   Niki Terpstra   Sylvain Chavanel   Koen de Kort
2013   Oscar Gatto   Borut Božič   Mathew Hayman
2014   Niki Terpstra   Tyler Farrar   Borut Božič
2015   Jelle Wallays   Edward Theuns   Dylan van Baarle
2016   Jens Debusschere   Bryan Coquard   Edward Theuns
2017   Yves Lampaert   Philippe Gilbert   Aleksej Loetsenko
2018   Yves Lampaert   Mike Teunissen   Sep Vanmarcke
2019   Mathieu van der Poel   Anthony Turgis   Bob Jungels
2020 niet verreden
2021   Dylan van Baarle   Christophe Laporte   Tim Merlier
2022   Mathieu van der Poel   Tiesj Benoot   Tom Pidcock

Meervoudige winnaarsBewerken

Overwinningen Renner Jaren
2   André Rosseel 1948, 1950
  Raymond Impanis 1949, 1951
  Briek Schotte 1953, 1955
  Walter Godefroot 1966, 1968
  Daniel Van Ryckeghem 1967, 1970
  Walter Planckaert 1977, 1984
  Eric Vanderaerden 1986, 1991
  Jelle Nijdam 1987, 1995
  Johan Museeuw 1993, 1999
  Tristan Hoffman 1996, 2000
  Niko Eeckhout 2001, 2005
  Niki Terpstra 2012, 2014
  Yves Lampaert 2017, 2018
  Mathieu van der Poel 2019, 2022

Overwinningen per landBewerken

Overwinningen Land
55   België
15   Nederland
2   Australië
1   Denemarken,   Duitsland,   Frankrijk,   Italië

FotogalerijBewerken

  • Belgisch kampioen Rik Van Steenbergen spurt naar winst in de eerste editie (1945). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Belgisch kampioen Walter Godefroot wint al glijdend over de finish (1966). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Eric Leman komt alleen aan in 1969. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Daniël Vanryckeghem klopt Eric Leman in de sprint (1970). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Neoprof Marc Demeyer is de snelste van een kopgroep in 1972. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Cees Priem met de bloemen na winst in 1975. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Walter Planckaert komt aan na solo van 30 km (1977). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Frank Hoste, winnaar in 1981. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Aankomst Eddy Planckaert, voor Eric Vanderaerden (1985). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Eric Vanderaerden is de snelste van een kopgroep (1986) Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Jelle Nijdam rondt ploegwerk af (1987). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

  • Dirk De Wolf, winnaar in 1989. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

VrouwenBewerken

Dwars door Vlaanderen
Categorie 1.1
Geschiedenis
Eerste editie 2012
Aantal edities 10 (2022)
Eerste winnaar   Monique van de Ree
Laatste winnaar   Chiara Consonni
Laatste Ned. winnaar Annemiek van Vleuten (2021)
Meeste zeges   Amy Pieters (3 zeges)
Portaal      Wielersport
 
Ellen Van Dijk wint voor de tweede maal Dwars door Vlaanderen (2019). Foto: Lieven De Cock (uit collectie KOERS. Museum voor de wielersport)

Vanaf 2012 wordt er ook een vrouwenwedstrijd gereden. Vanaf 2017 heeft de wedstrijd de UCI 1.1-status.[1] Monique van de Ree was in 2012 de eerste winnaar,[2] Kirsten Wild volgde haar in 2013 op.[3] Amy Pieters won drie keer op rij (2014-2016).[4] In 2018 en 2019 ging de zege naar Ellen van Dijk, in 2021 naar Annemiek van Vleuten waarmee het aantal Nederlandse zeges op acht kwam. De twee niet-Nederlandse zeges ging in 2017 naar de Finse Lotta Lepistö en in 2022 naar de Italiaanse Chiara Consonni.

PodiaBewerken

Jaar Winnaar Tweede Derde
2012   Monique van de Ree   Gilke Croket   Petra Dijkman
2013   Kirsten Wild   Jolien D'hoore   Monique van de Ree
2014   Amy Pieters   Kim de Baat   Amy Cure
2015   Amy Pieters   Floortje Mackaij   Else Belmans
2016   Amy Pieters   Jolien D'hoore   Eileen Roe
2017   Lotta Lepistö   Gracie Elvin   Lisa Brennauer
2018   Ellen van Dijk   Amy Pieters   Floortje Mackaij
2019   Ellen van Dijk   Marta Bastianelli   Lucinda Brand
2020 niet verreden
2021   Annemiek van Vleuten   Katarzyna Niewiadoma   Alexis Ryan
2022   Chiara Consonni   Julie De Wilde   Elise Chabbey

Meervoudige winnaarsBewerken

Overwinningen Renster Jaren
3   Amy Pieters 2014, 2015, 2016
2   Ellen van Dijk 2018, 2019

Overwinningen per landBewerken

Overwinningen Land
8   Nederland
1   Finland,   Italië
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dwars_door_Vlaanderen&oldid=63335566"