Jasper Stuyven

Jasper Stuyven
	Stuyven in 2014
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	17 april 1992
Geboorteplaats	Leuven, België
Lengte	186 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Trek-Segafredo
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klassiekerrenner, sprinter
Ploegen
2012–2013; 2014–2015; 2016–	Bontrager Cycling Team; Trek Factory Racing; Trek-Segafredo
Beste prestaties
Milaan-San Remo	1e (2021)
Gent-Wevelgem	9e (2018)
Ronde van Vlaanderen	4e (2021)
Parijs-Roubaix	4e (2017)
Ronde van Spanje	1 etappezege
WK op de weg	4e (2021)
Overige
Zeges:
Omloop Het Nieuwsblad; Kuurne-Brussel-Kuurne	2020; 2016
Portaal	Wielersport

Jasper Stuyven (Leuven, 17 april 1992) is een Belgisch wielrenner die sinds 2014 voor dezelfde ploeg rijdt, vanaf 2023 Lidl-Trek geheten. Stuyven staat bekend als een goed sprinter.^[1] In 2021 won hij Milaan-San Remo.

Biografie bewerken

Jeugd bewerken

Stuyven brak door in 2007 met zijn provinciale tijdrittitel bij de nieuwelingen van Vlaams-Brabant. Een jaar later won hij deze titel in de wegrit. Op het Belgisch kampioenschap in Hooglede wist hij zijn eerste nationale titel te veroveren. In augustus betwistte hij de Asvö Radjugendtour in Oostenrijk, een meerdaagse wedstrijd waar ook Peter Sagan, Sebastian Lander en Lasse Norman Hansen op de erelijst staan. Hij won er de vierde etappe, en werd tweede in het eindklassement na de Deen Andreas Dencker.

In 2009 maakte hij de overstap naar de junioren. Na een goed seizoen vol ereplaatsen was hij een schaduwfavoriet voor het wereldkampioenschap in de Russische hoofdstad Moskou. Hij en zijn Belgische teamgenoten controleerden de gehele wedstrijd, toen er in de slotfase twaalf renners wegreden was Stuyven samen met ploegmaat Sean De Bie mee. In de laatste ronde reed hij weg en wist solo te eindigen voor Arnaud Démare uit Frankrijk en de Oostenrijker Marco Haller.

Als gevolg van zijn wereldtitel^[2] mocht Stuyven in 2010 rondrijden in de regenboogtrui. Hij deed deze alle eer aan door Le Pavé de Roubaix te winnen, de zogenaamde Parijs-Roubaix voor junioren. Verder won hij in de Driedaagse van Axel en de Tre Giorni Orobica. Het wereldkampioenschap werd dat jaar in het Italiaanse Offida gereden. Op het heuvelachtige parcours werden hem kansen op titelprolongatie toegedicht. Uiteindelijk wist de Fransman Olivier Le Gac te winnen, in de spurt om de tweede plek moest Stuyven nipt de duimen leggen voor Jay McCarthy uit Australië. Door zijn goed seizoen kreeg hij de prijs Junior Flandrien van het jaar, een verkiezing van Het Nieuwsblad.

Het jaar 2011 betekende voor Stuyven de overstap naar de beloften. Hij won dat jaar de Brabantse titel in de tijdrit en wist ereplaatsen te behalen in de Ronde van Namen, Heistse Pijl en in de Parijs-Roubaix voor beloften na Ramon Sinkeldam. In 2012 tekende hij een contract bij het Bontrager Livestrong Team. Dit betekende dat hij vanaf toen meerdere wedstrijden tussen de profs zou rijden. Door zijn goede seizoen kreeg hij de prijs Beloften Flandrien van het jaar, een verkiezing van Het Nieuwsblad die hij in 2010 ook al eens als junior won. 2013 was zijn laatste seizoen bij de beloften. In dat seizoen won hij een rit en het eindklassement in de Ronde van Alentejo bij de profs en werd hij derde in Luik-Bastenaken-Luik voor beloften.

2014 bewerken

In 2014 reed Stuyven voor het Amerikaanse World Tour-team Trek Factory Racing, hij reed er onder meer aan de zijde van Fabian Cancellara, Fränk Schleck, Jens Voigt en Stijn Devolder. Zijn eerste wedstrijd voor het team was de Ronde van Qatar. In zijn eerste seizoen als neo-prof mocht hij onmiddellijk starten in topklassiekers als Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, dit in steun van Cancellara. In zijn eerste profjaar mocht Stuyven ook zijn debuut maken in een grote ronde, namelijk de Ronde van Spanje. Hij verraste door in elke vlakke etappe mee te sprinten voor de ereplaatsen, zo werd hij driemaal vierde, na topsprinters als Nacer Bouhanni, John Degenkolb en Michael Matthews.

2015 bewerken

In 2015 was hij te zien in de driedelige documentairereeks Jonge benen.

Op 29 augustus 2015 won Stuyven de achtste rit in de Ronde van Spanje, na een sprint met een man of dertig.^[3] Eerder die etappe was Stuyven betrokken bij een valpartij waarbij de Belg een handwortelbeentje brak. Als gevolg van deze blessure ging hij de volgende etappe niet meer van start.

2016 bewerken

Op 28 februari 2016 won Stuyven Kuurne-Brussel-Kuurne, na een solo van zeventien kilometer. In de tweede etappe van de Ronde van Frankrijk reed Stuyven een hele dag in de aanval. Hij werd gegrepen op 450 meter van de meet. Hij hield er wel de bolletjestrui en de prijs voor de strijdlust aan over.^[4]

Overwinningen bewerken

2007: Vlaams-Brabants kampioen tijdrijden, Eerstejaars nieuwelingen
2008: Vlaams-Brabants kampioen op de weg, Tweedejaars nieuwelingen; Belgisch kampioen op de weg, Tweedejaars nieuwelingen; 4e etappe Asvö Radjugendtour, Nieuwelingen
2009: Wereldkampioen op de weg, Junioren
2010: Belgisch kampioen ploegkoers, Junioren (met Matthias Raeymaekers); Belgisch kampioen ploegenachtervolging, Junioren (met Jorne Carolus, Jasper De Buyst en Matthias Raeymaekers); Parijs-Roubaix, Junioren; 3e etappe Driedaagse van Axel, Junioren; 4e etappe Tre Giorni Orobica, Junioren; Remouchamps-Ferrières-Remouchamps, Junioren
2011: Vlaams-Brabants kampioen tijdrijden, Elite; Vlaams-Brabants kampioen tijdrijden, Beloften
2012: Vlaams-Brabants kampioen op de weg, Beloften; 3e etappe Cascade Cycling Classic
2013: 2e etappe Ronde van Alentejo; Eind-, punten- en jongerenklassement Ronde van Alentejo; 1e etappe Ronde van Beauce
2015: 8e etappe Ronde van Spanje
2016: Kuurne-Brussel-Kuurne
2017: 2e etappe Hammer Sportzone Limburg; 7e etappe BinckBank Tour
2018: 4e etappe BinckBank Tour; Grote Prijs van Wallonië; Grote Prijs Jef Scherens
2019: Eindklassement Ronde van Duitsland
2020: Omloop Het Nieuwsblad
2021: Milaan-San Remo

Resultaten in voornaamste wedstrijden bewerken

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2014			88e
2015			opgave (1)
2016		99e
2017	98e
2018		63e
2019		43e
2020		71e
2021		39e
2022		81e
2023		79e
2024

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Ronde van Lombardije	Parijs-Tours	Omloop Het Nieuwsblad	Kuurne-Brussel-Kuurne	WK op de weg	Wereldranglijsten
2014			61e	55e			37e				165e (UWT)
2015			32e	49e			101e				127e (UWT)
2016			118e	39e		opgave		9e	1 ↑	24e	109e (UWT)
2017	39e	46e	51e	4e				8e	2 ↑	89e	31e (UWT)
2018	10e	9e	7e	5e	opgave			4e	38e		19e (UWT)
2019	79e	17e	19e	27e			opgave	40e			41e (UWR)
2020		38e	26e					1 ↑	5e	opgave
2021	1 ↑		4e	25e	opgave		3 ↑	83e	22e	4e
2022		4e	50e	7e				10e	15e	47e
2023	10e	36e	26e	20e			37e	58e	10e	6e
2024	8e	41e						7e	10e