Regering-Van Acker IV

De regering-Van Acker IV (23 april 1954 - 26 juni 1958) was een Belgische regering. De regering bestond uit de BSP/PSB (86 zetels) en de Liberale Partij (25 zetels).

Regering-Van Acker IV
Regeringsleider Achiel Van Acker
Coalitie	​ BSP/PSB ​ Liberale Partij
Zetels Kamer	111 van 212 (11 april 1954)
Premier	Achiel Van Acker
Aantreden	23 april 1954
Ontslagnemend	2 juni 1958
Einddatum	26 juni 1958
Voorganger	Van Houtte
Opvolger	G. Eyskens II
Portaal    België

Tijdens deze liberaal-socialistische regering bereikte de Tweede Schoolstrijd een hoogtepunt naar aanleiding van de wet-Collard. Collard probeerde de subsidies aan de katholieke scholen aanzienlijk te verminderen, de voorwaarden voor subsidiëring te verscherpen en te voorzien in de oprichting van een groot aantal rijksscholen.

Ze volgde de regering-Van Houtte op na de verkiezingen van 11 april 1954 en werd opgevolgd door de regering-G. Eyskens II.

Samenstelling

De regering bestond uit 16 ministers. De BSP-PSB had er 9 en de Liberale Partij had er 7.

Ambtsbekleder			Functie	Termijn	Partij
		Achiel Van Acker (1898-1975)	Eerste Minister	23 april 1954 - 26 juni 1958	BSP-PSB
		Paul-Henri Spaak (1899-1972)	Minister Buitenlandse Zaken	23 april 1954 - 13 mei 1957	PSB-BSP
		Victor Larock (1904-1977)		13 mei 1957 - 26 juni 1958	PSB-BSP
		Adolphe Van Glabbeke (1904-1959)	Minister Openbare Werken en Wederopbouw	23 april 1954 - 14 januari 1955	Liberale Partij
		Omer Vanaudenhove (1913-1994)		14 januari 1955 - 26 juni 1958	Liberale Partij
		Léon-Eli Troclet (1902-1980)	Minister Arbeid en Sociale Voorzorg	23 april 1954 - 26 juni 1958	PSB-BSP
		Auguste Buisseret (1888-1965)	Minister Koloniën	23 april 1954 - 26 juni 1958	Liberale Partij
		René Lefebvre (1893-1976)	Minister Landbouw	23 april 1954 - 26 juni 1958	Liberale Partij
		Piet Vermeylen (1904-1991)	Minister Binnenlandse Zaken	23 april 1954 - 26 juni 1958	BSP-PSB
		Léo Collard (1902-1981)	Minister Openbaar Onderwijs	23 april 1954 - 26 juni 1958	PSB-BSP
		Henri Liebaert (1895-1977)	Minister Financiën	23 april 1954 - 26 juni 1958	Liberale Partij
		Albert Lilar (1900-1976)	Minister Justitie	23 april 1954 - 26 juni 1958	Liberale Partij
		Jean Rey (1902-1983)	Minister Economische Zaken	23 april 1954 - 27 januari 1958	Liberale Partij
			Minister ad interim Middenstand	1 februari 1956 - 13 februari 1956
		Antoon Spinoy (1906-1967)	Minister Landsverdediging	23 april 1954 - 26 juni 1958	BSP-PSB
		Edward Anseele jr. (1902-1981)	Minister Verkeerswezen	23 april 1954 - 26 juni 1958	BSP-PSB
		Edmond Leburton (1915-1997)	Minister Volksgezondheid en Gezin	23 april 1954 - 26 juni 1958	PSB-BSP
		Victor Larock (1904-1977)	Minister Buitenlandse Handel	23 april 1954 - 13 mei 1957	PSB-BSP
		Hendrik Fayat (1908-1997)		13 mei 1957 - 26 juni 1958	BSP-PSB
		Oscar Bossaert (1887-1956)	Minister Middenstand	23 april 1954 - 31 januari 1956	Liberale Partij
		Léon Mundeleer (1885-1964)		13 februari 1956 - 26 juni 1958	Liberale Partij
		Roger Motz (1904-1964)	Minister Economische Zaken	27 januari 1958 - 26 juni 1958	Liberale Partij

Herschikkingen

• Op 14 januari 1955 vervangt Omer Vanaudenhove (LP) ontslagnemend minister van Openbare Werken en Wederopbouw Adolphe Van Glabbeke (LP).
• Op 13 februari 1956 vervangt Léon Mundeleer (LP) de overleden minister van Middenstand Oscar Bossaert (LP).
• Op 13 mei 1957 vervangt Victor Larock (PSB/BSP) ontslagnemend minister van Buitenlandse Zaken Paul-Henri Spaak (PSB/BSP) en vervangt Hendrik Fayat (BSP/PSB) minister van Buitenlandse Handel Victor Larock (PSB/BSP).
• Op 27 januari 1958 vervangt Roger Motz (LP) ontslagnemend minister van Economische Zaken Jean Rey (LP).

Verloop

Tweede schoolstrijd

Demonstratie van katholieken in Antwerpen tegen schoolwet-Collard (17 april 1955)

Zie Schoolstrijd (België) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De tweede schoolstrijd, die al sinds 1950 aan de gang was, leidde tot de vorming van een coalitie tussen socialisten en liberalen die de CVP/PSC uitsloot. Vanaf de eerste weken verlaagde de regering de subsidies voor het vrij onderwijs. Een eerste demonstratie ter ondersteuning van het vrije onderwijs vond plaats op 26 maart 1955; meer dan 100.000 mensen namen deel, onder wie de leiders van de CVP/PSC. In dat jaar vonden tal van soortgelijke demonstraties plaats. De demonstratie van 10 juli 1955 bracht 250.000 mensen op de been; een petitie met 2.197.209 handtekeningen werd dezelfde dag aan koning Boudewijn voorgesteld. Théo Lefèvre (CVP/PSC) riep zelfs op tot economische sabotage door te eisen dat zijn geld uit de Caisse d'Épargne zou worden gehaald. Op 18 mei 1958 bracht een nieuwe demonstratie tegen het regeringsbeleid nog eens 200.000 mensen bijeen.

Europese Economische Gemeenschap

De verwerping van het Verdrag tot de oprichting van een Europese Defensiegemeenschap door Frankrijk leidde tot het uitblijven van een politiek Europa. Hierdoor werd dan de oprichting van een Europese gemeenschappelijke markt overwogen, maar het Verenigd Koninkrijk was hier dan weer tegen, terwijl Frankrijk aandrong op opwaartse sociale harmonisatie. In België was ondertussen de betrokkenheid van de koloniën omstreden, omdat Congo algemeen werd beschouwd als het domein van zijn metropool. De genoemde gedeeltelijke overdracht van de staatssoevereiniteit werd aanvankelijk door de koning en premier Achiel Van Acker geweigerd; uiteindelijk ondertekende Paul-Henri Spaak op 25 maart 1957 het Verdrag van Rome tot oprichting van de Europese Economische Gemeenschap (EEG) en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (EGA). In januari 1958 was België voorzitter van de eerste Raad van de EEG; Brussel, dat oorspronkelijk slechts bedoeld was als voorlopige zetel van de Europese instellingen voor 6 maanden, werd de zetel van de Europese instellingen.

Belgische regeringen