Regering-Rogier I
De regering-Rogier I (12 augustus 1847 - 31 oktober 1852) was een Belgische regering. Het was een liberale regering. Ze volgde de regering-De Theux de Meylandt I op en werd opgevolgd door de regering-De Brouckère.
Regering-Rogier I
| ||||
.jpg)
| ||||
Regeringsleider Charles Rogier
| ||||
| Coalitie | Liberale Partij | |||
| Zetels Kamer | 56 van 108 (8 juni 1847) | |||
| Premier | Charles Rogier | |||
| Aantreden | 12 augustus 1847 | |||
| Ontslagnemend | 25 september 1852 | |||
| Einddatum | 31 oktober 1852 | |||
| Voorganger | De Theux de Meylandt II | |||
| Opvolger | De Brouckère | |||
| ||||
VerloopBewerken
Bij de verkiezingen van 8 juni 1847 veroverden de liberalen een parlementaire meerderheid en op 12 juni nam de katholieke regering-De Theux de Meylandt II ontslag. Waarschijnlijk zou er nu een homogeen liberale regering moeten gevormd worden, maar dat was moeilijk aangezien de liberalen geen meerderheid hadden in de Belgische Senaat.
Koning Leopold I gaf aan de liberaal Charles Rogier de opdracht om terug een unionistische regering te vormen, maar daar waren liberalen noch katholieken bereid toe. Na een politieke crisis van twee maanden kwam er op 12 augustus 1847 uiteindelijk toch een liberale regering onder leiding van Charles Rogier.
De regering-Rogier I kreeg te kampen met een financiële crisis en die dreigde in 1848 voor revolutie te zorgen, zoals in andere Europese landen zoals Frankrijk of Duitsland (het revolutiejaar 1848). Om revolutie in België te vermijden diende daarom Rogier op 26 februari 1848 een wetsontwerp in die de kiescijns om te mogen stemmen verlaagde en gelijkvormig maakte. Na goedkeuring door het parlement werd dit de wet van 12 maart 1848. Ook kwam er de wet van 26 mei 1848 die onverenigbaarheden vastlegde: de cumul van magistraat, hoge officier en provinciegouverneur met een parlementair mandaat werd hiermee verboden. Dankzij de cijnshervorming behaalden de liberalen een overwinning bij de verkiezingen van 1848.
Om de financiële crisis op te lossen richtte de regering-Rogier I de Nationale Bank van België op, die in 1850 van start ging. Op 20 september 1851 kwam er bovendien een vrijhandelsakkoord met Nederland en er kwamen onderwijshervormingen ten voordele van het vrij onderwijs.
Bij de verkiezingen van 1852 kenden de liberalen een nederlaag, waarna Rogier op 28 september 1852 zijn ontslag indiende als voorzitter van de ministerraad.
SamenstellingBewerken
| Naam | Partij | Functie en bevoegdheden | Termijn | ||
|---|---|---|---|---|---|
|
|
Charles Rogier | Liberale Partij | Voorzitter van de Ministerraad en Minister Binnenlandse Zaken |
12 augustus 1847 - 31 oktober 1852 | |
|
Constant d'Hoffschmidt | Liberale Partij | Minister Buitenlandse Zaken |
12 augustus 1847 - 31 oktober 1852 | |
|
François de Haussy | Liberale Partij | Minister Justitie |
12 augustus 1847 - 12 augustus 1850 | |
|
Victor Tesch | Liberale Partij | 12 augustus 1850 - 31 oktober 1852 | ||
|
|
Laurent Veydt | Liberale Partij | Minister Financiën |
12 augustus 1847 - 18 juli 1848 | |
.jpg)
|
Walthère Frère-Orban | Liberale Partij | Minister Openbare Werken (tot 18 juli 1848) Financiën (vanaf 18 juli 1848) |
12 augustus 1847 - 17 september 1852 | |
|
Charles Liedts | Liberale Partij | 17 september 1852 - 31 oktober 1852 | ||
|
Félix Chazal | Liberale Partij | Minister Oorlog |
12 augustus 1847 - 31 oktober 1852 | |
|
|
Hippolyte Rolin | Liberale Partij | Minister Openbare Werken |
18 juli 1848 - 12 augustus 1850 | |
|
|
Emile Van Hoorebeke | Liberale Partij | 12 augustus 1850 - 31 oktober 1852 | ||
HerschikkingenBewerken
- Op 18 juli 1848 neemt Laurent Veydt ontslag als minister van Financiën. Zijn bevoegdheid wordt overgedragen aan de minister van Openbare Werken Walthère Frère-Orban. Hij staat zijn bevoegdheid af aan de nieuwe minister Hippolyte Rolin.
- Op 12 augustus 1850 neemt François de Haussy ontslag als minister van Justitie en wordt opgevolgd door Victor Tesch en neemt Hippolyte Rolin ontslag als minister van Openbare Werken en wordt opgevolgd door Emile Van Hoorebeke.
- Op 17 september 1852 neemt Walthère Frère-Orban ontslag als minister van Financiën en wordt opgevolgd door Charles Liedts.
