Regering-Rogier I
De regering-Rogier I (12 augustus 1847 - 31 oktober 1852) was een Belgische regering. Het was een liberale regering. Ze volgde de regering-De Theux de Meylandt I op en werd opgevolgd door de regering-De Brouckère.
Regering-Rogier I
| ||||
.jpg)
| ||||
Regeringsleider Charles Rogier
| ||||
| Coalitie | Liberale Partij | |||
| Zetels Kamer | 56 van 108 (8 juni 1847) | |||
| Premier | Charles Rogier | |||
| Aantreden | 12 augustus 1847 | |||
| Ontslagnemend | 25 september 1852 | |||
| Einddatum | 31 oktober 1852 | |||
| Voorganger | De Theux de Meylandt II | |||
| Opvolger | De Brouckère | |||
| ||||
VerloopBewerken
TotstandkomingBewerken
Bij de verkiezingen van 8 juni 1847 veroverden de liberalen een parlementaire meerderheid en op 12 juni nam de katholieke regering-De Theux de Meylandt II ontslag. Waarschijnlijk zou er nu een homogeen liberale regering moeten gevormd worden, maar dat was moeilijk aangezien de liberalen geen meerderheid hadden in de Belgische Senaat.
Koning Leopold I gaf aan de liberaal Charles Rogier de opdracht om terug een unionistische regering te vormen, maar daar waren liberalen noch katholieken bereid toe. Na een politieke crisis van twee maanden kwam er op 12 augustus 1847 uiteindelijk toch een liberale regering onder leiding van Charles Rogier.
MaatregelenBewerken
De regering-Rogier I kreeg te kampen met een financiële crisis en die dreigde in 1848 voor revolutie te zorgen, zoals in andere Europese landen zoals Frankrijk of Duitsland (het revolutiejaar 1848). Om revolutie in België te vermijden diende daarom Rogier op 26 februari 1848 een wetsontwerp in die de kiescijns om te mogen stemmen verlaagde en gelijkvormig maakte. Na goedkeuring door het parlement werd dit de wet van 12 maart 1848. Ook kwam er de wet van 26 mei 1848 die onverenigbaarheden vastlegde: de cumul van magistraat, hoge officier en provinciegouverneur met een parlementair mandaat werd hiermee verboden. Dankzij de cijnshervorming behaalden de liberalen een overwinning bij de verkiezingen van 1848.
Om de financiële crisis op te lossen richtte de regering-Rogier I de Nationale Bank van België op, die in 1850 van start ging. Op 20 september 1851 kwam er bovendien een vrijhandelsakkoord met Nederland en er kwamen onderwijshervormingen ten voordele van het vrij onderwijs.
Om verdere inkomsten te bekomen in de financiële crisis, diendde minister van Financiën Frère-Orban in 1851 een wetsontwerp in om successierechten in te voeren. De tegenstand in de Kamer was zo groot dat Rogier het ontslag van zijn regering indiende op 16 1851. Bij gebrek aan alternatief, verzocht de Koning aan de regering om aan te blijven. Na uiteindelijke goedkeuring in de Kamer, was de Senaat een nog grotere uitdaging. De Senaat diende zelfs ontbonden en volledig vernieuwd te worden in september 1851 om voldoende steun onder senatoren te verkrijgen. Uiteindelijk zag de successiewet van 17 december 1851 het licht.
Op onderwijsvlak werd de Organieke Wet van 1 juni 1850 op het middelbaar onderwijs ingevoerd. De liberale regering trachtte hiermee het officieel onderwijs uit te breiden en de invloed van de geestelijkheid te beperken. Dit kadert in wat later de schoolstrijd zou worden.
EindeBewerken
Bij de verkiezingen van juni 1852 kenden de liberalen een nederlaag, waarna Rogier op 28 september 1852 zijn ontslag indiende als voorzitter van de ministerraad.
SamenstellingBewerken
| Naam | Partij | Functie en bevoegdheden | Termijn | ||
|---|---|---|---|---|---|
|
|
Charles Rogier | Liberale Partij | Minister Binnenlandse Zaken Oorlog ad interim (van 15 juli tot 12 augustus 1850 en van 20 januari tot 13 juni 1851) |
12 augustus 1847 - 31 oktober 1852 | |
|
Constant d'Hoffschmidt | Liberale Partij | Minister Buitenlandse Zaken |
12 augustus 1847 - 31 oktober 1852 | |
|
Laurent Veydt | Liberale Partij | Minister Financiën (van 28 mei tot 18 juli 1848 en van 17 september tot 31 augustus 1852 ad interim) |
12 augustus 1847 - 28 mei 1848 | |
.jpg)
|
Walthère Frère-Orban | Liberale Partij | 28 mei 1848 - 17 september 1852 | ||
|
Charles Liedts | extraparlementair | 17 september 1852 - 31 oktober 1852 | ||
|
François de Haussy | Liberale Partij | Minister Justitie |
12 augustus 1847 - 12 augustus 1850 | |
|
|
Victor Tesch | Liberale Partij | 12 augustus 1850 - 31 oktober 1852 | ||
|
Félix Chazal | extraparlementair | Minister Oorlog |
12 augustus 1847 - 15 juli 1850 | |
|
Mathieu Brialmont | extraparlementair | 12 augustus 1850 - 20 januari 1851 | ||
|
|
Victor Anoul | extraparlementair | 13 juni 1851 - 31 oktober 1852 | ||
|
|
Walthère Frère-Orban | Liberale Partij | Minister Openbare Werken |
12 augustus 1847 - 18 juli 1848 | |
|
|
Hippolyte Rolin | extraparlementair | 18 juli 1848 - 12 augustus 1850 | ||
|
|
Emile Van Hoorebeke | Liberale Partij | 12 augustus 1850 - 31 oktober 1852 | ||
HerschikkingenBewerken
- Op 18 juli 1848 neemt Laurent Veydt ontslag als minister van Financiën. Zijn bevoegdheid wordt overgedragen aan de minister van Openbare Werken Walthère Frère-Orban. Hij staat zijn bevoegdheid af aan de nieuwe minister Hippolyte Rolin.
- Op 12 augustus 1850 neemt François de Haussy ontslag als minister van Justitie en wordt opgevolgd door Victor Tesch en neemt Hippolyte Rolin ontslag als minister van Openbare Werken en wordt opgevolgd door Emile Van Hoorebeke.
- Op 17 september 1852 neemt Walthère Frère-Orban ontslag als minister van Financiën en wordt opgevolgd door Charles Liedts.
