Isle of Man TT 1979

De Millennium TT van Man 1979 werd verreden van 3 tot 9 juni 1979 op de Snaefell Mountain Course op het eiland Man. Door de Interval-start reed men eigenlijk een tijdrace. De naam "Millennium" sloeg op het duizendjarig bestaan van de Tynwald, het zelfstandige parlement van het eiland Man. De TT van Man eiste de levens van de bakkenist Steve Verne en de zeer ervaren, 45-jarige coureur Fred Launchbury.

Vlag van Man TT van Man 1979
Officiële naam Millennium Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 3 tot 9 juni 1979
Organisator ACU
Formula One TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam
Senior TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Ireland
Junior 250 cc TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams
Tweede Vlag van Australië Graeme McGregor
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Richards
Formula Two TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Jackson jr.
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Bowler
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Tonkin
Formula Three TT
Eerste Vlag van Australië Barry Smith
Tweede Roger Hunter
Derde Malcolm Wheeler
Classic TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams
Sidecar TT Leg one
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Ireson/Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Pollington
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley/Vlag van Verenigd Koninkrijk John Parkins
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice/Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks
Sidecar TT Leg two
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Ireson/Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Pollington
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Rollason/Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Horner
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Saville/Vlag van Verenigd Koninkrijk Hugh Sanderson

Algemeen

bewerken

Hoewel de Isle of Man TT haar WK-status kwijt was geraakt, was het verreweg de best betalende race voor de coureurs, met start- en prijzengelden die in totaal ongeveer een miljoen gulden (450.000 Euro) bedroegen. Na zijn spectaculaire overwinning in de TT van 1978 verwachtte het publiek dat Mike Hailwood ook in 1979 voor sensatie zou zorgen. Mike trok dan ook een recordaantal toeschouwers. Het lukte hem wel in de Senior TT, waarin hij alle bestaande 500cc-records brak, maar de grote overwinnaar was toch wel Alex George, die de Formula One TT en de Classic TT won. De Formula One, Two en Three-races leverden niet langer een "wereldtitel" op: daarvoor moesten ook nog punten worden gescoord in de Ulster Grand Prix. Na de Classic TT maakte Mike Hailwood zijn definitieve afscheid van de motorsport bekend.

Formula One TT

bewerken

In de Formula One TT probeerde Mike Hailwood het weer met zijn 864cc-Ducati, maar in de trainingen bleek al dat de machine grote stuurproblemen had. Hailwood monteerde het frame van Sports Motorcycles uit Manchester, dat hem in 1978 de overwinning had gebracht, maar de problemen met de demping werden daardoor niet opgelost. Bovendien had de nieuwe 998cc-Honda van Alex George[1] 5 à 10 pk meer en de topsnelheid lag minstens 30 km/h hoger. Alex George leidde de race van start tot finish en won met een minuut voorsprong op Charlie Williams. Hailwood weerde zich kranig tegen de aanvallen van Ron Haslam, die ook een 998cc-Honda had. In de laatste ronde sloeg er echter een groot gat in Hailwood's uitlaat en brak de bevestiging van de accu, waardoor Mike die met zijn knie op zijn plaats moest houden. Bij Hillberry Corner viel de accu toch uit de accubak en Hailwood moest hem opnieuw plaatsen en aansluiten. Hij werd uiteindelijk vijfde. Haslam kreeg problemen met zijn brandstoftoevoer en moest zijn tweede plaats afstaan aan Williams.

Uitslag Formula One TT

bewerken
Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Alex George Honda 110,57 mph 2:02:50,6
2   Charlie Williams Honda 109,57 mph 2:03:46,2
3   Ron Haslam Honda 108,66 mph 2:05:00,0
4   Graeme Crosby Moriwaki-Kawasaki 107,39 mph 2:06:28,2
5   Mike Hailwood Ducati 106,06 mph 2:08:03,6
6   Roger Bowler Honda 105,05 mph 2:09:17,6
7   George Fogarty Ducati 103,42 mph 2:11:19,6
8   Helmut Dähne Honda 102,59 mph 2:12:23,8
9 Asa Moyce Kawasaki 102,18 mph 2:12:55,6
10   Roger Corbett P&M Kawasaki 100,62 mph 2:14:59,4
DNF   Tony Rutter Honda
DNF   Alan Cathcart PMS-Kawasaki
DNF   Jan Strijbis BSA
DNF   Stan Woods Honda
DNF   Joey Dunlop Benelli
DNF   Bill Smith onbekend

Senior TT

bewerken

Mick Grant had tijdens de North West 200 een scheurtje in zijn bekken opgelopen en daarom afgezien van de Formula One TT met de zware Honda. In de Senior TT startte hij wel met de Suzuki RG 500. Mike Hailwood kreeg de beschikking over de Suzuki van Pat Hennen uit 1978. Daar moest hij even aan wennen en Mick Grant leidde de Senior na de eerste ronde. In de tweede ronde nam Hailwood de leiding over. Dat lag niet alleen aan het uitvallen van Mick Grant die toch te veel pijn had en Alex George (ontsteking), want Hailwood reed een nieuw 500cc-ronderecord. De Yamaha's kwamen er niet aan te pas, maar in de TT van Man kwamen voornamelijk opgeboorde Yamaha TZ 350's aan de start.

Uitslag Senior TT

bewerken
Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Mike Hailwood Suzuki 111,75 mph 2:01:32,4
2   Tony Rutter Suzuki 109,84 mph 2:03:39,4
3   Denis Ireland Suzuki 109,43 mph 2:04:07,2
4 Steve Ward Suzuki 108,63 mph 2:04:59,0
5   Steve Tonkin Yamaha 107,67 mph 2:06:23,2
6   Chas Mortimer Yamaha 107,14 mph 2:06:46,4
7   Ian Richards Yamaha 106,28 mph 2:07:47,8
8 Kenny Blake Yamaha 106,08 mph 2:08:02,4
9 Bernard Murray Yamaha 105,99 mph 2:08:09,0
10 Bill Ingram Yamaha 105,63 mph 2:08:35,0
13   Hans-Otto Butenuth Suzuki 102,66 mph 2:12:26,6
22   Graeme McGregor Beale-Yamaha 100,27 mph 2:15:27,0
30   Charlie Williams Yamaha 94,22 mph 2:28:53,2
DNF   Billie Guthrie Suzuki brandstoftekort
DNF   Alex George Cagiva ontsteking
DNF   Mick Grant Suzuki krukas
DNF   Ron Haslam Yamaha
DNF   Joey Dunlop Suzuki
DNF   Bill Smith onbekend
DNF   Barry Smith onbekend

Junior 250 cc TT

bewerken

Er bestond geen twijfel aan de winnaar van de Junior TT en Charlie Williams maakte de verwachtingen waar door overtuigend te winnen met ruim een minuut voorsprong. Hij reed op een Yamaha TZ 250 met cilinders die waren ontwikkeld door Harald Bartol. Wel onverwacht was de tweede plaats van de Australiër Graeme McGregor, die nog nooit op de 60 km lange Snaefell Mountain Course had gereden. Chas Mortimer werd vierde ondanks ontstekingsproblemen.

Junior 250 cc TT

bewerken
Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Charlie Williams Maxton-Yamaha 105,13 mph 2:09:11,8
2   Graeme McGregor Yamaha 104,22 mph 2:10:19,6
3   Ian Richards Yamaha 104,14 mph 2:10:25,6
4   Chas Mortimer Yamaha 104,03 mph 2:10:32,6
5   Jeff Sayle Yamaha 103,87 mph 2:10:45,4
6   Steve Tonkin Yamaha 103,07 mph 2:11:46,6
7 Bill Ingham Maxton-Yamaha 102,82 mph 2:12:05,8
8   Bill Simpson Yamaha 102,60 mph 2:12:15,4
9   Eddie Roberts Yamaha 102,32 mph 2:12:44,6
10 Kenny Harrison Yamaha 101,68 mph 2:13:34,8
15   Tony Rutter Yamaha 100,94 mph 2:14:33,2
35   Barry Smith Yamaha 94,02 mph 2:24:27,0
DNF   Joey Dunlop onbekend
DNF   Ron Haslam onbekend
DNF   Tommy Robb onbekend

Formula Two TT en Formula Three TT

bewerken

De Formula Two TT en de Formula Three TT reden tegelijk, waarbij de beide klassen om en om (twee rijders per keer) om de tien seconden werden gestart. Alan Jackson jr. won met een 600cc-Honda voor het derde jaar op rij de Formula Two. Jackson was lang opgejaagd door Frank Rutter, maar aan het begin van de laatste ronde viel die uit door een kapotte versnellingsbak. De Formula Three werd gewonnen door de veteraan Barry Smith, voormalig fabriekscoureur voor Derbi in de lichte klassen. Barry Smith had tien jaar niet meer op het eiland Man gereden en gebruikte nu een Yamaha RD 250. Bij de finish had hij bijna vijf minuten voorsprong op Roger Hunter. Tijdens deze race verongelukte Fred Launchbury met een 250cc-Maico bij Barregarrow.

Uitslag Formula Two TT

bewerken
Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Alan Jackson jr. Honda 101,55 mph 1:29:09,8
2   Roger Bowler Honda 99,67 mph 1:30:51,0
3   Steve Tonkin Honda 98,59 mph 1:31:50,8
4   Ian Richards Honda 97,09 mph 1:33:15,0
5 Steve Ward Benelli 94,56 mph 1:33:45,2
6 Michael Hunt Laverda 94,14 mph 1:36:11,0
7 Phil Odlin Honda 93,04 mph 1:37:19,4
8   Ray Knight Honda 93,03 mph 1:37:19,8
9 Peter Davies Laverda 92,67 mph 1:37:42,6
10 David Goodfellow Honda 91,55 mph 1:38:54,2
13   Joey Dunlop Benelli 90,62 mph 1:39:55,0
DNF   Hans-Otto Butenuth Honda
DNF   Charlie Williams Yamaha
DNF   Frank Rutter Honda versnellingsbak

Uitslag Formula Three TT

bewerken
Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Barry Smith Yamaha 97,82 mph 1:32:33,8
2 Roger Hunter Honda 93,14 mph 1:37:13,2
3 Malcolm Wheeler Aermacchi 91,39 mph 1:39:05,0
4   Tony Rutter Honda 90,75 mph 1:39:46,5
5   Tommy Robb Suzuki 89,73 mph 1:40:54,4
6   Neil Tuxworth Honda 89,71 mph 1:40:56,0
7   Bill Smith Honda 89,00 mph 1:41:44,4
8 John Hammond Aermacchi 88,70 mph 1:42:05,2
9   Alan Cathcart Aermacchi 88,39 mph 1:42:26,6
10 Harald Grasse Yamaha 87,83 mph 1:43:05,6
DNF   Chas Mortimer onbekend
DNF   Fred Launchbury Maico (†)
DNF   Mick Boddice onbekend

Classic TT

bewerken

In 1979 was de Classic TT de belangrijkste en dus ook de afsluitende race van de TT van Man. Mike Hailwood had de Senior TT al gewonnen met de ex-Pat Hennen-Suzuki RG 500 uit 1978 en in de Classic TT trad hij met dezelfde machine aan. Alex George gebruikte de 998cc-Honda waarmee hij de Formula One TT had gewonnen. Beiden vochten een geweldig duel uit, waarbij Alex George de eerste vier ronden aan de leiding ging, terwijl Hailwood steeds dichterbij kwam. In de voorlaatste ronde nam Hailwood de leiding en aan het begin van de laatste ronde had hij 0,8 seconden voorsprong. In Ramsey had hij nog steeds de leiding, maar in de klim op de Mountain Section was de Honda sterker en George won met 3,4 seconden verschil. De strijd tussen de beide kopmannen overschaduwde de geweldige prestatie van Charlie Williams, die met zijn tot 354 cc opgeboorde Yamaha TZ 350 derde werd, vóór Jeff Sayle met een Yamaha TZ 750.

Uitslag Classic TT

bewerken
Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Alex George Honda 113,08 mph 2:00:07,0
2   Mike Hailwood Suzuki 113,02 mph 2:00:10,4
3   Charlie Williams Yamaha 109,99 mph 2:03:29,4
4   Jeff Sayle Yamaha 109,53 mph 2:04:00,0
5   Graeme McGregor Beale-Yamaha 109,38 mph 2:04:10,4
6   Joey Dunlop Yamaha 108,96 mph 2:04:39,2
7   Chas Mortimer Yamaha 108,61 mph 2:05:03,6
8 Kenny Blake Yamaha 107,36 mph 2:06:30,4
9 Steve Moynihan Yamaha 106,24 mph 2:07:50,4
10 Derek Huxley Yamaha 106,17 mph 2:07:55,6
11   Bill Smith Maxton-Yamaha 105,71 mph 2:08:29,4
DNF   Tony Rutter onbekend
DNF   Billie Guthrie onbekend
DNF   Mick Grant onbekend
DNF   Ron Haslam onbekend

Sidecar TT

bewerken

De Sidecar TT werd weer verreden over twee manches ("Legs") van drie ronden. Omdat Trevor Ireson en Clive Pollington beide manches wonnen werden zij ook totaalwinnaars.

Sidecar TT Leg one

bewerken

Mick Boddice/Chas Birks en Dick Greasley/John Parkins vochten aanvankelijk om de leiding van de eerste manche, maar in de laatste ronde moest Greasley door benzinetekort gas terugnemen en Mick Boddice moest bij Creg-ny-Baa de afgelopen ketting repareren. Rolf Steinhausen kreeg een vastloper en Jock Taylor had problemen met zijn ontsteking. Uiteindelijk ging de overwinning naar Trevor Ireson en Clive Pollington (750cc-Yamaha). Clive was 44 jaar oud en moest zich bij de medische post laten behandelen, volgens sommigen wegens vermoeidheidsverschijnselen, maar hij had ook zijn arm opengehaald tegen een trottoirband. Rolf Steinhausen moest zijn vierde plaats opgeven door een gebroken stroomlijnkuip.

Uitslag Sidecar TT Leg one

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Snelheid Tijd
1   Trevor Ireson   Clive Pollington Yamaha 102,14 mph 1:06:29,4
2   Dick Greasley   John Parkins Yamaha 101,58 mph 1:06:51,4
3   Mick Boddice   Chas Birks Yamaha 99,96 mph 1:07:56,2
4 Brian Hargreaves Norman Burgess Yamaha 98,10 mph 1:09:13,4
5   Dave Saville   Hugh Sanderson Yamaha 98,09 mph 1:09:13,8
6   Nigel Rollason   Dave Homer Barton Phoenix[2] 97,64 mph 1:09:33,2
7   Mal White   Phil Spendlove Rumbold-Yamaha 96,87 mph 1:10:06,2
8   Peter Campbell   Richard Goodwin Yamaha 96,80 mph 1:10:09,2
9   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Busch-TTM[3]-Yamaha 96,59 mph 1:10:18,4
10 Allan Steele Anthony Barrow Yamaha 95,51 mph 1:11:06,4
13   Dennis Bingham   Julia Bingham Yamaha 93,99 mph 1:12:15,2
DNF   Jock Taylor   Gordon Russell Fowler-Yamaha ontsteking
DNF   Rolf Steinhausen   Kenny Arthur KSA-Yamaha vastloper
DNF   Phil Williams   Steve Verne Suzuki Steve Verne (†)

Sidecar TT Leg two

bewerken

Omdat de tweede manche twee dagen later werd verreden was bakkenist Clive Pollington fit genoeg om deel te nemen. Met Trevor Ireson had hij dit keer minder moeite om te winnen, mede door de pech van Rolf Steinhausen, die door een gescheurde brandstoftank moest opgeven. Nigel Rollason werd met de Barton Phoenix tweede.

Uitslag Sidecar TT Leg two

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Snelheid Tijd
1   Trevor Ireson   Clive Pollington Yamaha 100,79 mph 1:07:22,6
2   Nigel Rollason   Dave Homer Barton Phoenix[2] 99,82 mph 1:08:02,0
3   Dave Saville   Hugh Sanderson Yamaha 99,55 mph 1:08:13,0
4 Mal White Phil Spendlove Rumbold-Yamaha 98,72 mph 1:08:47,6
5 Graham Milton John Brushwood British Magnum 98,67 mph 1:08:49,6
6 Brian Hargreaves Norman Burgess Yamaha 97,57 mph 1:09:36,2
7   Peter Campbell   Richard Goodwin Yamaha 97,13 mph 1:09:55,0
8   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Busch-TTM[3]-Yamaha 96,84 mph 1:10:07,6
9 Mick Joyce Alan Collins Suzuki 94,95 mph 1:11:31,2
10   Dick Hawes   Bill Boldison Anderson-Yamaha 94,79 mph 1:11:38,6
16   Jock Taylor   Gordon Russell Fowler-Yamaha 92,82 mph 1:13:09,6
28   Dennis Bingham   Julia Bingham Yamaha 88,60 mph 1:16:38,8
DNF   Mick Boddice   Chas Birks Yamaha
DNF   Dick Greasley   John Parkins Yamaha
DNF   Rolf Steinhausen   Kenny Arthur KSA-Yamaha lekke tank