Isle of Man TT 1923

De Isle of Man TT 1923 was de twaalfde uitvoering van de Isle of Man TT. Ze werd verreden op de Snaefell Mountain Course, een stratencircuit op het eiland Man.

Vlag van Man TT van Man 1923
Snaefell Mountain Course
Officiële naam 1923 Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Organisator ACU
Senior TT
Eerste Vlag van Man Tom Sheard
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk G. Black
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Dixon
Junior TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson
Eerste Vlag van Ierland Stanley Woods
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk H.F. Harris
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alfred Alexander
Lightweight TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Porter
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bert le Vack
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk D. Hall
Sidecar TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Dixon / Vlag van Verenigd Koninkrijk Walter Denny
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Walker / Onbekend
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk George Tucker / Vlag van Wales Walter Moore

Algemeen

bewerken
Mijlpalen
1923

Nadat in 1922 de 250cc-Lightweight TT aan het programma was toegevoegd, volgde in dit jaar de Sidecar TT. Dat was tegen de zin van de fabrikanten, want hoewel zijspannen voor het normale verkeer populair waren, vonden ze races niet het juist instrument om ze te promoten. Het had voor hen ook geen zin, want de meeste motorfietsfabrikanten verkochten wel zijspantrekkers, maar geen zijspannen. Walter Brandish viel in de trainingen in de bocht voor Hillberry Corner, waarbij hij een been brak. Deze bocht kreeg daarna zijn naam: Brandish Corner. Tijdens de Senior TT op vrijdag 15 juni verongelukte J.H. Veasey bij Greeba Bridge.

Senior TT

bewerken

De Senior TT werd onder zeer slechte weersomstandigheden verreden. Tom Sheard kende als Manxman de wegen op zijn duimpje en dat hielp hem om zijn tweede overwinning te scoren. Wat ook hielp was de door Les Bailey ontwikkelde Douglas RA 23. Opmerkelijk was de keuze van Freddie Dixon, die zeer nauw verbonden was met Douglas, maar met een Indian aan de Senior deelnam.

Uitslag Senior TT

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1   Tom Sheard Douglas 4:04"33'0 55,55 mph
2   G. Black Norton 4:06"26'0 55,14 mph
3   Freddie Dixon Indian 4:07"02'0 55,01 mph
4   Graham Walker Norton 4:07"03'0 55,00 mph
5   Tom Simister Norton 4:10"23'0 54,26 mph
6 J. Emerson Douglas 4:12"25'0 53,83 mph
7   Jimmy Shaw Norton
8 T. Allchin Douglas
9   Tommy de la Hay Sunbeam
10   Alec Bennett Douglas
11   Jack Watson-Bourne Scott
12 A. Booth New Scale
13   Alfred Alexander Douglas
14 H. Hassall Norton
15 Vic Anstice Douglas
16 V. Olsson Sunbeam
17   Syd Crabtree AJS
18 H. Riddell Scott
19 B. Calder New Imperial-JAP
Rex Judd Douglas
23   Cyril Pullin Douglas

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  J. Veasey Douglas Val (†)
  Frank Longman Indian
  Freddie Edmond Triumph
  Geoff Davison Sunbeam
  George Dance Sunbeam
  Howard R. Davies AJS
  Stanley Woods Scott
  Douglas Brown Sunbeam
  Jock Porter Sunbeam
Jim Whalley Douglas

Junior TT

bewerken

Jimmie Simpson was overgestapt van Scott naar AJS. Hij reed de snelste ronde, maar viel uit. Daardoor kon Stanley Woods zijn eerste van tien overwinningen scoren

Uitslag Junior TT

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1   Stanley Woods Cotton 4:03"47'0 55,74 mph
2   H.F. Harris AJS 4:06"47'0
3   Alfred Alexander Douglas 4:09"35'0
4   Jack Watson-Bourne Matador-Bradshaw 4:13"41'0
5 Vic Anstice Douglas 4:15"57'0
6   Frank Longman AJS 4:17"33'0
7 F. Morgan Cotton
8 George Tottey New Imperial-JAP
9   Cyril Pullin Douglas
10 G. Strange OK Supreme
11 S. Ford Douglas
12 W. Barr Matador-Bradshaw
13 E. Searle Douglas
14   Harry Bashall Beardmore-Precision
15 B. Kershaw New Imperial-JAP
16 A. Fraser OEC-Blackburne
17 J. Thomas OEC-Blackburne
18 G. Shepherd Beardmore-Precision
19 W. Lord DOT-JAP
20   R. Weatherell Weatherell

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Alec Bennett Douglas
  Bert le Vack New Imperial-JAP
  George Dance Sunbeam
  Howard R. Davies AJS
  Hugh Mason Matchless-Blackburne
  Jimmie Simpson AJS
  Tommy de la Hay Sunbeam
  Wal Handley OK Supreme
  Douglas Brown Sunbeam
  Tom Sheard AJS
  Jimmie Guthrie Matchless-Blackburne
  Jock Porter New Gerrard-Blackburne

Lightweight TT

bewerken

Wal Handley had met zijn OK Supreme een goede start en reed ook de snelste ronde, maar net als in 1922 liet de machine hem in de steek. Jock Porter won met zijn eigen merk, New Gerrard voor Bert le Vack met de New Imperial.

Uitslag Lightweight TT

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1   Jock Porter New Gerrard-Blackburne 4:21"37'0 51,93 mph
2   Bert le Vack New Imperial-JAP 4:26"19'0 51,14 mph
3   D. Hall Rex-ACME 4:34"20'0 49,53 mph
4 R. Gray Rex-ACME 4:35"29'0 49,31 mph
5 N. Black Cedos 4:35"36'0 49,25 mph
6 L. Horton New Imperial-JAP 4:36"29'0 49,15 mph
7 P. Pike Levis
8   Wal Handley OK Supreme
9 P. Walker Excelsior
10 F. Simpson jr. Excelsior
  Geoff Davison Levis
12 R. Crauford PV
13 C. Cleare OK Supreme
14 D. Smithie Diamond-JAP
15 S. Baines Levis
16 C. Edwards New Imperial-JAP
17 C. Stead Cotton-Blackburne
18 M. Isaac New Imperial-JAP
19 Peter Bell DOT-JAP
20 F. Short Weatherell

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Paddy Johnston Cotton-Blackburne
  Stanley Woods Cotton-Blackburne

Sidecar TT

bewerken

Hoewel de meeste fabrikanten niet happig waren op de Sidecar TT, waren er een paar die er veel werk in staken. Freddie Dixon, die in 1912 al voor het eerst had deelgenomen aan de TT, bedacht een kantelend zijspan, waardoor hij zijn motorfiets als een normaal balansvoertuig kon blijven besturen. Les Bailey, hoofdconstructeur bij Douglas, werkte het idee verder uit. Bakkenist Walter Denny zat gewoon als passagier in het zijspan. Hij hoefde nog niet te "turnen", zoals dat vele jaren later gebruikelijk werd. Ook William Montgomery maakte er werk van. Hij zocht samenwerking met George Brough, die inmiddels zijn eigen merk Brough Superior had opgestart. De Montgomery met 600cc-JAP-motor kreeg een vernikkelde zadeltank zoals ook Brough Superiors hadden, en het aluminium zijspan woog slechts 8 kg. Brough deed het ontwikkelings- en testwerk, maar Montgomery viel al in de tweede ronde uit. De Douglas van Dixon en Denny was wel succesvol: zij wonnen de race voor Graham Walker en George Tucker.

Uitslag Sidecar TT

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Snelheid
1   Freddie Dixon   Walter Denny Douglas 2:07"48'0 53,15 mph
2   Graham Walker Onbekend Norton 2:09"26'0
3   George Tucker   Walter Moore Norton 2:10"27'0
4 D. Davidson Onbekend Douglas
5   Harry Reed Onbekend DOT-JAP
6 F. Hatton Onbekend Douglas
7   Harry Langman Onbekend Scott
8 A. Taylor Onbekend OEC-Blackburne
9 R. Weatherell Onbekend Weatherell
10   Frank Longman Onbekend Scott

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
G. Cowley sr. Onbekend Sunbeam
M. Scally Onbekend Montgomery-JAP
S. Longman Onbekend Scott
  William Montgomery Onbekend Montgomery-JAP
W. Brown Onbekend Sunbeam

Postzegel

bewerken

In 1991 bracht de Isle of Man Post Office een postzegel uit met een tekening van Freddie Dixon en Walter Denny bij Ballacraine.