Paddy Johnston
C. W. ("Paddy") Johnston was een Iers motorcoureur die succesvol was in de jaren twintig en -dertig van de 20e eeuw.
Paddy Johnston was een vriend van Stanley Woods en samen bezochten ze als toeschouwer de TT van Man van 1921. Ze startten allebei in de Lightweight TT van 1922. Ze haalden de finish niet, maar Handley reed met een OK Supreme de snelste ronde, de eerste ronde boven 50 mph in deze klasse.
Het eerste succes voor Johnston kwam tijdens de Belgische Grand Prix van 1924, toen hij voor Praillet & Antoine de 350cc-klasse won.
Het volgende succes was de TT van 1925 waarin hij tweede werd in de Lightweight TT en - achter Wal Handley - ook in de Ultra-Lightweight TT. Hij reed toen al jaren voor Cotton, waar hij ook een fabriekscontract kreeg. Hij won de Lightweight TT van 1926, aanvankelijk voor Pietro Ghersi, die later gediskwalificeerd zou worden.
Paddy Johnston bleek van vele markten thuis. Hij won ook de Scottish Six Days Trial en in 1927 werd hij ingeschreven voor de Grand National. Teambaas Bill Cotton stak daar een stokje voor: "Je wordt betaald om je nek te breken met motorfietsen, niet met paarden".
Daarna bleven topresultaten enkele jaren uit, tot hij in de Lightweight TT van 1930 tweede werd met een OK Supreme. Dat was zijn laatste goede resultaat. In de komende jaren zou hij vooral door pech achtervolgd uitvallen. Na de Tweede Wereldoorlog kwam hij nog sporadisch aan de start voor verschillende merken, zoals CTS en Norton. Zijn laatste TT, in 1951, startte hij met een Sun met Villiers-tweetaktmotor. Hij verklaarde later dat hij had gebeden dat zijn machine stuk zou gaan want "ik was lopend sneller geweest dan dit waardeloze prul".
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
