Wikipedia

Gebruiker:Dqfn13/Kladblok

< Gebruiker:Dqfn13
Dit is het persoonlijke kladblok van Dqfn13.
Een kladblok is een subpagina van iemands gebruikerspagina. Het dient als testruimte voor de gebruiker en om nieuwe artikelen of langere toevoegingen aan bestaande pagina's voor te bereiden.

Let op: je kladblok opslaan gaat met de knop 'publiceren'. De pagina wordt daarmee nog niet in de openbare encyclopedie geplaatst en blijft een kladpagina. De kladblokpagina is wel zichtbaar (voor iedereen die wat meer van Wikipedia) en mag dus geen onoorbare dingen te bevatten.

Het is, ook in een kladblok, uitdrukkelijk niet toegestaan om zonder toestemming auteursrechtelijk beschermd materiaal van derden te publiceren.
Enkele handige links: Spiekbriefje | Snelcursus

Andere testplaatsen: De algemene zandbak | De probeerpagina van de snelcursus | De sjabloonzandbak

Spiekbriefje

Weesoverleg: weesoverleg op nlwiki (gemaakt door Basvb) 

{{sjabloon|nominatiereden|jaar|maand|dag|kopje=kopjenaam}}
{{behouden|dag|maand|jaar}}
{{og|naam={{subst:PAGENAME}}|nominatiereden}}
{{Wikipedia:Coachingsprogramma/Gecoacht|NAAM COACH}}
{{intern|1=link naar specifieke gebeurtenis|2=woord ter aanduiding}}
<ref>{{Citeer web |url= |titel= |auteur= |uitgever= |datum= |bezochtdatum= }}</ref>
<ref>{{Citeer boek | achternaam = | voornaam = | auteurlink = | medeauteurs = | datum = | titel = | uitgever = | plaats = | ISBN = | NUR = | pagina's = | taal = | URL = | bezochtdatum = }}</ref>
{{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|taal=|titel=|oldid=|datum=}}
{{Vnom | naam =Paginatitel | nominator =Dqfn13 | dagpagina =20140526 | ne = | wiu =x | reclame = | auteur = | wb = | babel = | overig = }}
{{Afbeelding combi
| align= right
| afb1 = 
| caption1 = 
| afb2 = 
| caption2 = 
| afb3 = 
| caption3 = 
}}
{{uitspringen|aantal : of * van voorgaande commentaar.}}
{{Coor title dms|52|38|31.18|N|5|3|43.04|E|scale:195_type:landmark}}

Verzoek aan collega's

Doordat er de afgelopen jaren wel eens collega's ons zijn ontvallen, heb ik na zitten denken. Mocht blijken dat ik meer dan drie maanden niet actief ben geweest, dan zijn de teksten hier vrij om over te nemen en "mijn" artikel(en) af te maken. Ik zou het wel appreciëren als er naar deze pagina verwezen wordt als bron en dat alles in goed overleg tussen de actieve collegae gaat. Uiteraard wordt de 3 maanden verkort als een actieve collega mijn overlijden al eerder op mijn overlegpagina meld. Dqfn13 (overleg) 17 sep 2018 19:53 (CEST)

Regentenkamer

 
De regentenkamer in het Sint-Pietershof in Hoorn (Noord-Holland)

Een regentenkamer is een ruimte waar regenten van een instelling van oudsher in vergaderen. Dergelijke kamers komen nog voor bij hofjes, voormalige weeshuizen en soms ook nog bij ziekenhuizen. [[Categorie:Ruimte]]

Nij Nittersum

Dqfn13/Kladblok
Locatie
Locatie Weemweg, Stedum
Coördinaten 53° 19′ NB, 6° 42′ OL
Status en tijdlijn
Oorspr. functie Verzorgingstehuis
Huidig gebruik Woonhuis
Bouw gereed 1955
Opening 1955
Architectuur
Bouwstijl Wederopbouw
Bouwinfo
Architect J.J. Smit[1]
Detailkaart
 
 
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Nij Nittersum is een voormalig verzorgingstehuis in het Groningse dorp Stedum. Na de Tweede Wereldoorlog was dit complex het eerste van Nederland dat als huisvesting voor ouderen gebouwd werd.[2]


Geschiedenis

Het complex werd in 1955 gebouwd in de vorm van een U-vormig hofje, naar ontwerp van architect J.J. Smit. De naam verwijst naar de borg Nittersum, het complex ligt op de rand van het terrein van die borg.[1] Het was toen het eerste complex in Nederland dat werd gebouwd specifiek voor huisvesting van ouderen. In zekere zin was het daarmee een eerste uitvloeisel van de nieuwe en opkomende verzorgingsstaat.[3] Begin 2022 werd door Erfgoedvereniging Bond Heemschut, het Cuypersgenootschap en dorpsbewoners bij de gemeente Eemsdelta een monumentaanvraag ingediend.[2] De aanvraag wordt ondersteund door de aanwezigheid van veel authentieke details.[4] Waaronder: kozijnklossen, deurbellen en gevelstenen.[3] In 2021 werd bekend dat het complex mogelijk gesloopt gaat worden, waarna de eerder genoemde instanties en bewoners de gemeente om een monumentstatus hebben gevraagd. Bewoners en erfgoedspecialisten vrezen onder andere dat het dorp haar karakter zal verliezen omdat de omgeving aangetast zal raken.

[[Categorie:Bouwwerk in Eemsdelta]] [[Categorie:Geschiedenis van Eemsdelta]]

Wapen van Lendelede

 
Wapen van Lendelede

Het wapen van Lendelede is het gemeentelijke wapen van de West-Vlaamse gemeente Lendelede.

Geschiedenis

[1]

Blazoening

De blazoenering van het wapen uit 1981 luidt als volgt:

In lazuur een kruis van goud vergezeld van achttien blokjes van hetzelfde, vijf in de bovenhoeken 2, 1, 2 geplaatst en vier in de benedenhoeken 2, 2 geplaatst; hartschild: in keel, bezaaid met zoutkorrels van zilver, een rechtopstaande beer van goud, aan de hals geketend met een gebroken ketting van hetzelfde, geklauwd, getongd en gehalsband van lazuur. Het schild getopt met een kroon van goud met drie fleurons gescheiden door drie parels 1 en 2 geplaatst en gehouden door twee wildemannen in vleeskleur, omgord en gekroond met bladeren van sinopel, die van rechts steunend op een knots in natuurlijke kleur, die van links met een knots van hetzelfde op de linkerschouder.[1]

Het wapen is blauw van kleur met daarop een grieks kruis van goud. Om het kruis heen staan achttien gouden blokjes, bovenin elk vijf en onderin elk vier. Op het midden van het kruis is een rood schild met een gouden beer geplaatst. De beer heeft een blauwe halsband om met een gouden ketting er aan. Ook de nagels en de tong van de beer zijn blauw van kleur. Om de beer staan zilveren zoutkorrels. Op het schild een oude Franse markiezenkroon. Het schild wordt vastgehouden door twee wildemannen in natuurlijke kleur, om de heupen hebben zij groene bladeren. De heraldisch rechter houdt zijn knot op de schouder en de ander steunt er op. Beide knotsen zijn eveneens van natuurlijke kleur.

[[Categorie:Wapen van West-Vlaamse gemeente|Lendelede]]

Olde Munte/Vogelsang

Dqfn13/Kladblok
 
Het pand Olde Munte, 2010
Locatie
Locatie Boterstraat 3, Deventer
Coördinaten 52° 15′ NB, 6° 10′ OL
Status en tijdlijn
Oorspr. functie Woonhuis
Huidig gebruik Woonhuis
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 12469
Detailkaart
 
 
Lijst van rijksmonumenten in Deventer (plaats)
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Het pand Olde Munte/Vogelsang aan de Boterstraat 3 in Deventer is een voormalige koopmanswoning. Het pand is sinds 1968 beschermd als rijksmonument.

Geschiedenis

Gedurende een lang deel van het bestaan was het pand Olde Munte geheel of gedeeltelijk verenigd met het naastgelegen pand Brink 47. In 1977 verkocht de gemeente Deventer de panden aan Vereniging Hendrick de Keyser, deze liet de panden in het begin van het volgende decennium restaureren.

Exterieur

De voorgevel heeft een hoogte van twee verdiepingen, met daarboven een zolder en een vliering. Het geheel is ontdaan van pleisterwerk, waardoor de kale bakstenen zichtbaar zijn. In de gevel zijn hierdoor ook de ontlastingsbogen uit de originele gevelindeling zichtbaar. Van wanneer de indeling van de huidige pui is, is niet geheel duidelijk.

{{Coor title dms|52|15|3.38|N|6|9|34.42|E|scale:195_type:landmark}} [[Categorie:Rijksmonument in Deventer]] [[Categorie:Bouwwerk in Deventer]]

Conrad Wilhelm Hase

Conrad Wilhelm Hase
 
Persoonsinformatie
Nationaliteit Duits
Geboortedatum 2 oktober 1818
Geboorteplaats Einbeck
Overlijdensdatum 2 maart 1902
Overlijdensplaats Hannover, Duitsland
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Conrad Wilhelm Hase (Einbeck, 2 oktober 1818 ― Hannover, 2 maart 1902) was een Duits architect. Hase geldt als een van de belangrijkste bijdragers aan de Duitse neogotiek. Een aantal van zijn leerlingen aan de Polytechnische Schule waren Nederlanders, waaronder Constantijn Muysken en Karel Muller.

Bekende werken van Hase zijn, onder andere, de restauratie en uitbreiding van het raadhuis van Hannover, het Museum für Kunst und Wissenschaft (Künstlerhaus) en Schloss Marienburg. Net als Cuypers was Hase vooral actief in de kerkenbouw.

Zie de categorie Dqfn13/Kladblok van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[[Categorie:Duits architect]] [[Categorie:Pruisisch persoon]]

Raadszaal

 
Voormalige raadszaal van het Statenlogement in Hoorn.

Een raadszaal is een zaal waar vergaderd wordt door bestuurlijke, wetgevende of rechtsprekende bestuursorganen. Het kan hierbij gaan om raden van commissarissen bij grote bedrijven, de gemeenteraad of bijvoorbeeld een rechtbank.

De raadszaal van een gemeente bevindt zich in een stad- of gemeentehuis. In een aantal gemeenten in België en Nederland zijn er ook stadsdeel- of districtsraden. In het Paleis op de Dam bevindt zich nog een raadzaal voor de burgemeesters, hier vergaderden in de Gouden Eeuw de vier burgemeesters en ontvingen ook raad van oud-burgemeesters.[1]

Indeling

De meeste raadszalen in gemeentehuizen hebben een vaste indeling met een spreekgestoelte met in de directe nabijheid de zetels voor de voorzitter (meestal de burgemeester), de wethouders of schepenen en rechts van hen de partijen uit het rechterdeel van het politieke spectrum en links van de burgemeester de linker partijen.

In de meeste van de politieke en gerechtelijke raadszalen zijn er ook publieke tribunes aanwezig. Dit komt doordat gerechtelijke uitspraken en vergaderingen van overheden doorgaans openbaar zijn.

[[Categorie:Ruimte]]

De Vogelstruys

De Vogelstruys
 
Het pand in 2010
Locatie
Plaatsnaam Purmerend
Adres Bierkade 9
Coördinaten 52° 31′ NB, 4° 57′ OL
Bouwinfo
Eigenaar Vereniging Hendrick de Keyser
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 32188
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

De Vogelstruys is een pand aan de rand van de historische binnenstad van de Nederlandse plaats Purmerend, Noord-Holland. De woning is sinds 1920 in eigendom vanVereniging Hendrick de Keyser.

Exterieur

De gevel is opgetrokken in stijl van Lodewijk XIV. Het betreft een lijstgevel op een hardstenen plint. De lijst wordt gedragen door houten consoles.

De voordeur is aan de rechterzijde geplaatst en wordt omlijst door pilasters. In elke pilaster is een zijlicht verwerkt. Het bovenlicht heeft een gesneden roedenverdeling, hierboven een gebeeldhouwd fries.

Externe link

Lijst van dakpannen

Dit is een (onvolledig) overzicht van soorten dakpannen. Bijzondere pannen zoals de duivenpan en lichtpan vallen hier ook onder. Andere soorten dakbedekking zoals riet of shingles zijn niet in deze lijst opgenomen, omdat dat geen dakpannen zijn.

Naam Soort Materiaal Land Periode van productie Afbeelding Opmerkingen
Oegstgeester dakpan Tegelpan Keramiek Engeland, Nederland 1840 – heden   Soms ook wel boombladpan of Jossenpan genoemd.
Beverstaartdakpan Tegelpan Keramiek Duitsland 15e eeuw – heden   Beverstaartdakpannen in Straatsburg, Frankrijk
Hollandse dakpan
Verbeterde holle
Opnieuw verbeterde holle
Oude Holle Holle pannen Keramiek Nederland en Vlaanderen 14e eeuw – heden   Ook wel boomsepan, golfpan, S-pan of schulense pan genoemd.
Friese pan Vlakke pannen Keramiek Friesland   Wordt in Friesland gemaakt en ook vooral daar toegepast. De pan is voorzien van een of meer groeven op het platte deel. De pan komt in zowel geglazuurde als niet geglazuurde versies voor en kan zwart of rood van kleur zijn.
Dakspaan Vlakke pannen Hout Wereldwijd   De uiteinden kunnen verschillende vormen hebben. Er zijn ook verschillende houtsoorten mogelijk, waaronder eiken en cederhout Lei Vlakke pannen Leisteen, hout Europa en Amerika Strikt genomen geen dakpan.
Tuile du Nord Vlakke pannen Keramiek Noorderdepartement (Frankrijk)
Betonpan Diversen Beton Wereldwijd 1910 – heden   Verschillende uitvoeringen zijn mogelijk, ook de sneldekker valt hieronder, omdat betonnen pannen vaak groter zijn dan keramische.
Tegula et imbrex Holle pannen Keramiek Europa en Azië   De Romeinse tegula waren echt plat, de hier getoonde iets holle variant ligt op een tak in het Chinese Hainan.
Holle en bolle pannen Holle pannen Keramiek Europa   Ook wel monniken en nonnen genoemd. De monniken liggen bovenop en de holle pannen onderop zijn de nonnen.
Romaanse pan Platte pan Keramiek Holle en bolle en tegula et imbrex in één pan. Grote bolling met een kleine (al dan niet holle) plat stuk
Gotische pan Platte pan Keramiek Holle en bolle en tegula et imbrex in één pan. Het bolle deel is kleiner (en soms iets taps toelopend) deel met een echt plat stuk.
Muldenpan] Platte pan Keramiek Rijnland <!—[[Bestand:|100px]] Platte pan met daarin een of twee hollingen. De pannen met twee of meer hollingen worden dubbele muldenpan genoemd.

[[Categorie:Dakbedekking| ]]

Tondo van twee broers

 

De tondo van twee broers is een houten tondo met afgebeeld twee mannen. De linker

KIC 9832227

KIC 9832227
 
Afbeelding van KIC 9832227 zoals waargenomen door de telescoop van Calvin College’s in Rehoboth, Mexico. De dikke stip in de cirkel is de dubbelster, de vagere stip maakt er geen deel van uit.
Waarnemingsgegevens
Rechte klimming 19u 29m 15.948s
Declinatie
(Epoche 2000) 		46° 37′ 19.89″
Details
Afstand* (lj) 1843
* afstanden aangegeven als "parallax xxx = yyy lj" zijn herleid uit de in de bron aangegeven parallax
Portaal      Astronomie

KIC 9832227 is een binair zonnestelsel in het sterrenstelsel Zwaan. De twee sterren in dit stelsel maken contact met elkaar. Het zonnestelsel staat ongeveer 1.940 lichtjaar bij de Aarde vandaan. De twee sterren draaien in bijna 11 uur om elkaar heen. In 2017 werd voorspeld dat de twee sterren in 2022 met elkaar zullen versmelten, wat zal resulteren in een luminous red nova. Deze LNR zal dan ongeveer een maand met het blote oog zichtbaar zijn.

Zie ook

[[Category:Zwaan]] [[Category:Dubbelster]]

Klooster Bethlehem (1908-1960)

Bethlehem
 
Westerblokker 77, voorheen klooster nu Sint-Jozefschool
Locatie
Locatie Blokker
Coördinaten 52° 40′ NB, 5° 6′ OL
Status en tijdlijn
Status Gedeeltelijk gesloopt
Oorspr. functie Klooster
Huidig gebruik Basisschool
Start bouw 1907
Bouw gereed 1908
Opening 1908
Sluiting Klooster: 1959
Noodopvang: 1960
Verbouwing 1909, 1913
Bouwinfo
Architect C.L.M. Robbers
architectenbureau Vlaming
Eigenaar Gemeente Hoorn
Aannemer Johannes Verberne
Bouwkosten ƒ 29.882,-
Verbouwing: ƒ 9.297,-
Detailkaart
 
 
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Het voormalige klooster Bethlehem aan de Westerblokker, in het Noord-Hollandse dorp Blokker, bestond van 1908 tot 1960. De zusters behoorden tot de orde van de Zusters van de Voorzienigheid. Een deel van het complex, zeven leslokalen,[1] beslaat de nog bestaande Sint Jozefschool. Aan de overkant van de straat bevindt zich de voormalige Michaëlskerk, waar het klooster toe behoorde.

Geschiedenis

Het originele klooster werd in 1908 gebouwd. Het klooster bestond uit een zustergesticht en vier klaslokalen voor de plaatselijke basisschool. In het eerste bestek stond dat het klooster een betonfundering moest krijgen, dit werd in een tweede bestek gewijzigd naar een heifundering. Deze duurdere fundering kostte ƒ 3.105. Hierdoor kwam het in eerste instantie, door de Volendamse aannemer Johannes Verberne, geraamde bedrag van ƒ 26.777 op een totaal van ƒ 29.882.

Deze basisschool kwam direct naast het klooster te liggen. In 1909 werd deze rooms-katholieke basisschool Sint Jozef naar achteren uitgebreid. De totale kosten kwamen op ƒ 9.297. De school werd uitgebreid met een bewaarschool, washok voor de zusters en er werd een aanpassing in het klooster uitgevoerd. Deze uitbreiding werd door wederom door Robbers en Verberne uitgevoerd.

In 1913 verdubbelde het klooster met een uitbouw aan de rechterzijde, deze werd bestemd voor de huisvesting van bejaarden. In de uitbouw kwamen slaapzalen, kamers en opslagplaatsen. In de bestaande kapel moest een zangkoor komen. Robbers was ook bij deze uitbreiding betrokken, maar Verberne werd vervangen door de aannemer Gebroeders Botman uit Wervershoof. Ditmaal bedroegen de totale kosten ƒ 27.680.

In 1929 werd de school uitgebreid met twee leslokalen en een lokaal voor overblijvende kinderen. S.B. van Sante heeft deze uitbreiding van de school ontworpen.[2] De uitbreiding is haaks op de school gebouwd. Twee jaar later werd er voor het bedrag van 3.500 gulden een oliestookinrichting aangelegd. De inrichting werd aangelegd door de Koninklijke Fabriek F. W. Braat N. V..

De school werd in de jaren 1960 weer uitgebreid, tegelijkertijd kwam het kloostergebouw in 1959 leeg te staan. Het kloostergebouw werd vanwege de leegstand aan de gemeente Blokker verkocht. In 1960 kwamen er meerdere families voor korte tijd in te wonen omdat zij (tijdelijk) niet thuis konden wonen.[3] In 1963/64 werd het klooster gesloopt, de school bleef in ongewijzigde vorm bestaan. Tijdens de sloop moesten de leerlingen naar twee vervangende locaties in het dorp; dat waren een bollenschuur en veestallen bij twee boeren.

Zie ook

[[Categorie:Bouwwerk in Hoorn]] [[Categorie:Klooster in Noord-Holland]]

Sterflats (Hoorn)

Dqfn13/Kladblok
 
Astronautenweg 31-134, de eerste Sterflat
Locatie
Locatie Astronautenweg
Status en tijdlijn
Oorspr. functie Appartementencomplex
Start bouw 1969
Bouw gereed 1971 en 1972
Verbouwing 1998 en 2012-2016
Verdiepingen 4, 6 of 8
Bouwinfo
Architect Hans Gelderblom
Eigenaar IntermarisHoeksteen
Erkenning
Monumentstatus Gemeentelijk monument
 
Astronautenweg 145-250, de tweede Sterflat
Lijst van gemeentelijke monumenten in Hoorn
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

De Sterflats zijn drie woningcomplexen aan de Astronautenweg in de Noord-Hollandse stad Hoorn. De flats zijn in de jaren 70 in de wijk Grote Waal gebouwd met de bedoeling er nog 11 bij te bouwen. Uiteindelijk zijn van de 14 complexen er drie gerealiseerd.[1] Het mochten er van minister Wim Schut geen 14 worden omdat er maximaal 300 experimentele woningen gebouwd mochten worden.[2]

Alle woningen werden ontworpen op basis van de SAR-methodiek. Deze methodiek is ontworpen door N. John Habraken, met het idee dat een casco woning dient als drager van het interieur, de inbouw. Aan dit ontwerp is echter niet voldaan omdat de woningen te duur werden. De drie complexen, inclusief de drive-inwoningen, telden tezamen 348 woningen.

Op 6 april 2010 werd het besluit genomen om de drie flats tot gemeentelijk monument te verklaren. In 2011 zijn de flats opgenomen als gemeentelijk monument, deze status geldt alleen voor het exterieur.

Exterieur

De flats zijn gebouwd rondom een centrale ingang, uit dit centrale deel komen drie vleugels, de vleugel die naar de Westfriese Omringdijk gaat heeft nog een vertakking die haaks op de ander staat. In deze vertakking, die parallel loopt aan de dijk, zijn uitsluitend maisonnettes gerealiseerd, zodat de onderste woningen over de Westerdijk kunnen kijken. Deze vleugel is 4 lagen hoog, de vleugel haaks hierop is acht lagen hoog. De twee andere vleugels zijn elk zes lagen hoog. Op de vleugel paralel aan de Westerdijk na, hebben alle vleugels op de onderste twee verdiepingen maisonnettes.

Voor alle galerijen lopen betonnen balustrades, waardoor de complexen een meer horizontaal karakter hebben.

Los van elke ster stond ook een rij drive-inwoningen, in 2012 heeft de gemeenteraad besloten om deze blokken te slopen. In plaats van de drive-inwoningen kwamen er seniorenwoningen voor in de plaats. De blokken bij Ster 1 en 2 werden ook meer richting De Weel verplaatst.[3] Op 13 september 2013 is de sloop van de E-blokken begonnen.[4] Op 4 juni 2016 werd het renovatie-traject afgerond.[5]

[[Categorie:Bouwwerk in Hoorn]] [[Categorie:Flatgebouw]] [[Categorie:Gemeentelijk monument in Hoorn]]

Voormalig postkantoor (Medemblik)

Dqfn13/Kladblok
 
Het voormalig postkantoor
Locatie
Locatie Bagijnhof 12
Coördinaten 52° 46′ NB, 5° 6′ OL
Status en tijdlijn
Oorspr. functie Postkantoor
Start bouw 1910
Opening 1910
Architectuur
Bouwstijl Chaletstijl
Bouwinfo
Architect C. H. Peters
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 502395
Detailkaart
 
 
Lijst van rijksmonumenten in Medemblik (plaats)
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Het voormalig postkantoor aan het Bagijnhof 12 in Medemblik is een rijksmonumentaal pand dat in 1910 als postkantoor gebouwd werd. Een aanbouw aan de achterzijde van het pand is later aangebouwd en valt daarom buiten de bescherming van het rijksmonument.

Geschiedenis

Het postkantoor, met directeurswoning, is gebouwd naar ontwerp van rijksbouwmeester Cornelis Peters.[1]

{{Coor title dms|52|46|21.6|N|5|6|19.5|E|scale:195_type:landmark_region:NL}} [[Categorie:Bouwwerk in Medemblik]] [[Categorie:Rijksmonument in Noord-Holland]]

Wapen van Krasnodar

Het wapen van het Gouvernement Astrachan
Het wapen van de stad Astrachan
Het wapen van de Kraj Krasnodar

Het huidige wapen van de Kraj Krasnodar werd op 23 juni 2004 aan de kraj Krasnodar toegekend.

Blazoenering

Eerste wapen

Het eerste wapen had als blazoenering:

Het schild is gevierendeeld: het eerste en het vierde van goud, waarop een fort van keel, waarboven een zwarte dubbele adelaar met op de borst het wapen van Moskou, in het tweede en derde deel, in een zilveren doosje, twee, wijs punt, azuurblauwe banieren met gouden monogrammen: keizerin Catharina II, keizers Paul I, Alexander I en Nicolaas I, tussen banieren Atamanskaya foelie, en aan weerszijden twee Bunchuk. Als hartschild een rood veld waarop het monogram van keizerin Catharina II en 1794. Bovenop het schild een gouden muurkroon, schild wordt vastgehouden door twee Zwarte Zee Kozakken: aan de rechterzijde - gekleed in de oude vorm en aan de linkerkant een nieuwere vorm. Om het wapenschild een groene schildzoom op de zoom 59 gouden sterren, die het aantal Kozakkendorpen aan de Zwarte Zee symboliseren.

Het wapen is gevierendeeld: het eerste en vierde kwartier zijn goud met daarop een rood fort. Boven het fort vliegt een keizerlijke, zwarte dubbelkoppige, adelaar. In de stukken twee en drie een zilveren achtergrond met daarop blauwe banieren. Op de banieren de monogrammen van Catharina II, Paul I, Alexander I en Nicolaas I. Als hartschild een rood schild met daarop het monogram van Catharina II. Op het schild staat een muurkroon, meestal een indicatie van een republiek of een stadstaat.

Tweede wapen

In een groen schild gouden kantelen met twee soortgelijke ronde torens met open poorten en zwarte voegen, op de toren gouden mace tussen twee zilveren met paardenstaarten Golden Island op goud staven. In het gouden schildhoofd een zwarte adelaar met op de borst een Kaukasische kruis. Schild is gekroond met een oude koninklijke kroon, met daarop de Russische standaard met een kruisbloem in de vorm van een adelaar en boevami "RF" in het middelste standaard. Schild versierd met gouden eikenloof verbonden door een lint van keel. Achter het schild zijn 4 kruisde azuurblauwe banieren versierd met gouden franje en met hetzelfde monogram, omringd door eiken-en laurierbladeren .


Derde wapen

Het derde, huidige, wapen heeft als blazoenering de volgende tekst meegekregen:

Het wapenschild van de regio Krasnodar is gebaseerd op het historische wapen van de regio Koeban. Op een groen schild een gouden gekanteelde burcht, gevoegd van zwart, met twee soortgelijke ronde torens en een open poort tussen de torens - verder gaan dan de muren van goud en foelie aan de zijkanten van twee zilveren Bunchuk met goud punten en gouden schachten. Het schildhoofd is van goud met daarin een opkomende Russische keizerlijke adelaar (zwart tweehoofdig, met gouden snavels en scharlaken (rood) klauwen), aangevuld met natuurlijke keizerlijke kronen, waarvan meer dan gemiddeld en heeft een azuur (blauw) voering die het kruis op zijn borst Zilveren (dwarszwaarden "Voor service in de Kaukasus" ). Het schild is gekroond door een prinselijke kroon met daarboven uitstekend een banier met daarop een monogram. De banier hangt aan een standaard met daarop een Russische Keizerlijke Adelaar. Volgens de partijen voor cross schild op vier azuurblauwe banier met gouden monogrammen gekroonde beeld van keizerin Catharina II en keizer Paul I, Alexander I en Nicolaas I, omringd door dezelfde eik en lauwerkransen. Standaard en banieren azuurblauw, toppen, borstel op koorden en franje en instroom goud. Vlaggenmasten en banieren met twee linten aan elkaar gebonden. Orde van Lenin, het schild verbonden boeg.

Het huidige wapen toont een groen schild met daarop een poort met aan weerszijden een toren. Boven de poort staat een staf. De staf en het poortgebouw zijn beide van goud. De voegen en ramen van de toren zijn zwart van kleur. Boven de poort, in het schildhoofd de Russische dubbelkoppige adelaar. Van beide hoofden zijn de snavels goud en beide hoofden gekroond door een keizerskroon. Over de borst van de adelaar een gouden kruis.

Op het schild een rode prinselijke kroon met een hermelijnen band. Boven de kroon staat een banier met daarop het monogram van Lenin. Op het standaard staat een Russische adelaar. Aan weerszijden twee andere banieren, met de klok mee: keizerin Catharina II, keizers Paul I, Alexander I en Nicolaas I.

Geschiedenis

Het eerste wapen is gelijk aan het huidige wapen van de stad Krasnodar

[[Categorie:Kraj Krasnodar]] [[Categorie:Russisch symbool]]

Wapen van Rochester upon Medway

 
Het wapen van de Rochester upon Medway.

Het wapen van Rochester upon Medway werd gebruikt van 1975 tot een gemeentelijke fusie in 1998. Het wapen is gedeeltelijk gebaseerd op de wapens van Chatham en Rochester.

Blazoenering

De blazoenering van het wapen luidde als volgt:

Arms: Or on a Cross between in the first and fourth quarters a Cornucopia Gules a Lion passant guardant of the first.

Crest: Out of a Naval Crown Or three Towers Gules; Mantled Gules doubled Argent.
Supporters: On either side a Sea Horse Argent tails and fins Or each gorged with a Collar chequy of the last and Gules the dexter supporting a Trident and the sinister an Oar both Gold.

Motto: 'LOYAL AND TRUE'[1]

De Nederlandse vertaling is als volgt:

Wapen: Van goud op een kruis tussen het eerste en vierde kwartier een cornucopia van keel een leeuw passant guardant op het eerste.

Helmteken: Uit een Corona navalis drie torens van keel; met een mantel van keel en zilver.
Schildhouders: Aan beide zijdes een zeepaard van zilver met staarten en vinnen van goud, beide gehalsband geblokt van het laatste en keel. De rechter houdt een drietand en de linker een roeispaan beide van goud.

Motto: Trouw en echt

Het wapen zelf is goudkleurig met daarop een rood kruis. In het eerste en vierde kwartier (respectievelijk heraldisch linksboven en rechtsonder) staat een rode hoorn des overvloeds. In het midden van het kruis een gouden lopende leeuw. De leeuw kijkt naar de toeschouwer.

Op het wapen staat een toernooihelm met daarop een scheepskroon van goud met daaruit drie rode torens. Het helmkleed is van zilver, de voering is rood. Aan weerszijden van het wapen staat een zeepaard, het bovenlijf is van zilver en het onderlijf, de kam op deplek van de manen en de vliezen tussen de voorpoten zijn van goud. De heraldisch rechter schildhouder heeft een drietand vast en de heraldisch linker een roeispaan. De drietand en roeispaan zijn beide van goud. De beide zeepaarden hebben een rood met goud geblokte halsband. Onder het schild is nog een zilveren lint geplaatst met daarop in zwarte letters het motto Loyal and True.

Geschiedenis

Het wapen is gebaseerd op het wapen van Rochester: dat is goud met en rood kruis een rood schildhoofd en daarin een gouden leeuw. Het kruis en de leeuw zijn beide overgenomen, de leeuw is naar het hart van het kruis verplaatst.

  •  
    Coat of arms of Medway (England)
  •  
    Coat of arms of Chatham

Saint Laurence Church (Blackmore)

Dqfn13/Kladblok
 
Plaats Blackmore, Essex, Engeland
Coördinaten 51° 41′ NB, 0° 19′ OL
Architectuur
Bouwmateriaal Baksteen
Detailkaart
 
 
Portaal      Christendom

De Saint Laurence Church is een parochiekerk in de Engelse plaats Blackmore. De kerk werd rond 1150 gebouw en meermalen aangepast. Op 20 februari 1967 werd het gebouw ingeschreven als een Grade I monument op de Statutory List of Buildings of Special Architectural or Historic Interest.

Geschiedenis

De kerk werd als parochiekerk in de 12e eeuw gebouwd. In de 14e eeuw werd het verbouwd en uitgebreid, om 200 jaar later weer aangepast te worden. Rond 1895 werd de kerk gerestaureerd door Frederick Chancellor.

[[Categorie:Kerkgebouw in Engeland|Laurence]] [[Categorie:Grade I bouwwerk]]

Zegel van New York City

 
Het zegel van de stad New York

Het zegel van New York City werd in 1686 aangenomen door de stad New York. Het is meermalen aangepast, het huidige zegel stamt nog wel af van het eerste zegel.

Geschiedenis

Gedurende de koloniale periode zijn er wel wapens gebruikt, maar er is geen bewijs bekend dat er officieel een wapen aan de stad is toegekend.[1] Wapens zijn bekend van onder andere kranten en kaarten. In de periode van Nieuw Amsterdam was het wapen gelijk aan dat van Amsterdam.

Symboliek

Alle in het zegel aangebrachte figuren staan symbool voor de geschiedenis van het gebied waar nu de stad New York ligt. De symbolen zijn vaak voor meerdere verklaring vatbaar[2]:

  • De mensfiguren symboliseren de oorspronkelijke bewoners en de kolonisten, maar ook de gelijkheid tussen hen;
  • De molenwieken en meelzakken staan voor de periode van Nieuw-Amsterdam, maar ook voor de vroege industrie;
  • De bevers staan symbool voor de handel die Nieuw-Amsterdam en later New York dreven. De vroegste handelsgoederen waren onder andere beverhuiden. De bever symboliseert daarmee de WIC dat als eerste bedrijf handel dreef in het gebied[3];
  • Het jaartal 1625 is het jaar dat de stad gesticht werd, een jaar voordat de Nederlanders het overnamen;
  • De adelaar is pas na de Amerikaanse Revolutie toegevoegd en verwijst naar de staat New York;
  • Het motto SIGILLVM CIVITATIS NOVI EBORACI betekent "Zegel van de stad New York". Eboracum was ten tijde van het Romeinse Rijk de naam van de Engelse stad York, naar welke New York vernoemd is.

[[Categorie:New York City]] [[Categorie:Amerikaans subnationaal zegel|New York City]]

Wapen van het Brits Indische Oceaanterritorium

 
Wapen van het Brits Indische Oceaanterritorium

Het wapen van het Brits Indische Oceaanterritorium werd in 1990 aan het Brits Indische Oceaanterritorium toegekend. De toekenning vond plaats naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van het territorium.

Blazoenering

Het wapen bestaat uit een blauw schild met daarop een palmboom staande op drie witte en drie blauwe golvende dwarsbalken. Deze dwarsbalken staan symbool voor de Indische Oceaan. Voor de palmboom de kroon van Sint-Eduard. In de heraldische rechter bovenhoek een zon met zonnestralen. In het schildhoofd staat de Union Jack. Heraldisch rechts van het schild staat een soepschildpad en links een karetschildpad als schildhouders. Zij staan symbool voor de lokale fauna. Op het schild staat een scheepskroon met als helmteken een rode toren waarop de vlag van het Brits Indische Oceaanterritorium staat. Onder het schild staat het motto In tutela nostra Limuria, wat Latijn is voor Limuria is in ons vertrouwen.

Geschiedenis

Trivia

  • Het wapen stond in 2009 op de eerste herdenkingsmunt van 2 pond die door het land uitgegeven werd.[1]

[[Categorie:Brits Indische Oceaanterritorium]] [[Categorie:Nationaal wapen naar land|Brits Indisch Oceaanterritorium]] [[Categorie:Brits subnationaal wapen|Brits Indisch Oceaanterritorium]]

Krot

 
Hoofdweg 303 in Bellingwolde, Groningen is een rijksmonument.

Een krot is een gebouw, dat in vervallen staat verkeerd, maar nog geen ruïne is.

Krotten worden in sommige gevallen nog bewoond. Tot het in werk treden van de Woningwet van 1901 kwamen krotten in Nederland nog veelvuldig voor in binnensteden.

De Lange Wigger

De Lange Wigger
 
De boerderij in september 1975
Locatie
Coördinaten 52° 15′ NB, 7° 5′ OL
Status en tijdlijn
Oorspr. functie Boerderij
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 26297
Detailkaart
 
 
 
Lijst van rijksmonumenten in Losser
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

De Erve De Lange Wigger is een 19e-eeuwse boerderij in de Overijsselse plaats Losser. De boerderij is in 19XX aangewezen als rijksmonument.

[[Categorie:Rijksmonument in Losser]] [[Categorie:Boerderij in Overijssel]]

Het Jopenvat

Het Jopenvat
 
Het pand in 2011
Locatie
Locatie Sint-Olofssteeg 8, Amsterdam
Coördinaten 52° 23′ NB, 4° 54′ OL
Bouw gereed 1659
Bouwinfo
Eigenaar Vereniging Hendrick de Keyser
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 5493
Detailkaart
 
 
Lijst van panden van Vereniging Hendrick de Keyser
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Het pand Het Jopenvat is een woonhuis aan de Sint-Olofssteeg in het centrum van de Noord-Hollandse stad Amsterdam. Vereniging Hendrick de Keyser verwierf het pand in 1924. Het gebouw is sinds 1970 aangewezen als rijksmonument.

Geschiedenis

In de kern is het pand uit de 17e eeuw, maar in de 18e eeuw werd het uiterlijk gewijzigd: de halsgevel werd versoberd tot een klokgevel.[1] Het exacte bouwjaar is bekend omdat in een van de zijgevels muurankers het jaartal 1659 vormen.

In de 19e eeuw werd het hele pand verhuurd. Er waren vier huurders tegelijkertijd in het pand. Ook het pothuis werd afzonderlijk verhuurd.[2]

De Vereniging Hendrick de Keyser kocht het pand in 1924 aan en liet het in 1930 restaureren.

Exterieur

Het pand heeft de vorm van een trapezium, waardoor de voorgevel smaller is dan de achterzijde. Het grenst aan de achterzijde direct aan de buren, waardoor er geen tuin en achtergevel aanwezig zijn.

De pui van de voorgevel is van hout en de klokgevel is van baksteen. De voorgevel is overkragend gebouwd op de puibalk.[3] Tussen de eerste en tweede verdieping, in de borstwering van de tweede verdieping, is een gevelsteen ingemetseld met daarin de voorstelling van een biervat. Dit vat heeft in de restauratie van 1995 zijn huidige kleur gekregen. De steen meet 50 bij 60 cm en heeft geen opschrift. De exacte betekenis is niet bekend. De steen kan een aanduiding zijn dat er ooit een biertapperij heeft gezeten, of dat de eigenaar een bierhandelaar was.[2]

Interieur

Zie de categorie Sint Olofssteeg 8, Amsterdam van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[[Categorie:Rijksmonument in Amsterdam]] [[Categorie:Amsterdam-Centrum]]

De Vergulde Wan

De Vergulde Wan
 
Locatie
Locatie Enge Kerksteeg 4 en Oude Kerksplein 36-38, Amsterdam
Coördinaten 52° 22′ NB, 4° 54′ OL
Bouwinfo
Eigenaar Vereniging Hendrick de Keyser
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 2813, 4002, 4003, 4004
Detailkaart
 
 
Lijst van panden van Vereniging Hendrick de Keyser
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

De Vergulde Wann is een rijksmonumentaal woonhuis in het centrum van de Nederlandse hoofdstad Amsterdam.

Geschiedenis

Exterieur

De voorgevel bestaat uit een trapgevel met natuursteen blokken. In de borstwering van de eerste verdieping zijn drie gevelstenen geplaatst van links naar rechts: het woord anno in een barokke kader, een steen met een wan (een rieten mand) en een steen met het jaartal 1634 in hetzelfde kader als het woord anno.

Interieur

{{Coor title dms|52|22|28.78|N|4|53|51.04|E|scale:391_type:landmark_region:NL}} {{Appendix}} [[Categorie:Rijksmonument in Amsterdam]] [[Categorie:Amsterdam-Centrum]]

Lijst van organismen vernoemd naar beroemdheden

Deze (incomplete) lijst van organismen toont de soorten die naar beroemdheden zijn vernoemd. Naar Charles Darwin zijn niet alleen indicviduele soorten vernoemd, maar ook de groep Darwinvinken en het apengeslacht Darwinius.

Taxon Soort dier Vernoemd naar Noten Referentie Afbeelding dier Afbeelding mens
Diplolaemus darwinii Charles Darwin  
Semicossyphus darwini Charles Darwin  
Phyllotis darwini Charles Darwin  
Darwins bekbroeder (Rhinoderma darwinii) Charles Darwin    
Zaglossus attenboroughi David Attenborough  
Blakea attenboroughi David Attenborough  
Blakea attenboroughi David Attenborough  
Nepenthes attenboroughii David Attenborough  
Pristimantis attenboroughi David Attenborough  
Platysaurus attenboroughi David Attenborough  
Prethopalpus attenboroughi David Attenborough  
Cichlidogyrus attenboroughi David Attenborough  
Attenborosaurus conybeari David Attenborough  
Electrotettix attenboroughi David Attenborough  
Materpiscis David Attenborough  
Auroralumina attenboroughii David Attenborough  

Referenties

[[Categorie:Lijsten van dieren|vernoemd naar bekendheden]] [[Categorie:Taxonomie]] [[Categorie:Eponiem]]

Lijst van oudste schepen

Deze lijst bevat schepen die als oudste bestaande schepen getypeerd kunnen worden. De schepen hebben de tand des tijds grotendeels overleefd, zonder noemenswaardige schade op te lopen, en kunnen aan het publiek getoond worden. De lijst bevat oorlogsschepen, jachten, tall ships, maar ook vaartuigen die opgegraven zijn tijdens archeologische opgravingen. Replica's en (gedeeltelijk complete) wrakken vallen nadrukkelijk buiten deze lijst.

Wrakken zoals de Rooswijk en de Mary Rose zijn niet opgenomen. Opgenomen vaartuigen staan zo goed als mogelijk op datum van tewaterlating gesorteerd.

Oudste schepen

Naam Tewaterlating Soort Land Huidige locatie LOA Deplacement Afbeelding Opmerkingen
Kano van Pesse 8200-7600 v.Chr. Kano Nederland Assen 2,97 m   Voor zover bekend de oudste boot ter wereld.
Kano van Dufuna circa 6550 v.Chr. Kano Nigeria Yobe, Nigeria 8,5 m Oudste boot welke in Afrika ontdekt is, op een na oudste van de wereld.
Schip van Cheops 2500 v.Chr. Sloep Egypte Giza, aldaar 43 m   Oudste bekende intacte schip ter wereld

Zie ook

Referenties

}}

{{DEFAULTSORT:Oudste schip}} [[Categorie:Schip]]

Lijst van wapens van bonne villes de l'empire

Hieronder een incompleet[1] overzicht van de wapens van de bonne villes de l'empire uit de verschillende Franse Keizerrijken.

  •  
    Voorbeeld ornamenten van een wapen van de eerste klasse
  •  
    Voorbeeld ornamenten van een wapen van de tweede klasse
  •  
    Voorbeeld ornamenten van een wapen van de derde klasse

Steden van de eerste klasse

Plaats Provincie [2] Jaar toekenning wapen Oude wapen Napoleontisch wapen Huidige wapen
Aken Roer 1811      
Alessandria Marengo (Frans departement) 1811      
Amsterdam Zuiderzee 1811      
Antwerpen Twee Neten 1810      
Bremen Monding van de Weser 1811      
Brussel Dijle 1811      
Caen Calvados 1809    
Den Haag Monden van de Maas 1813      
Florence Arno 1811      
Genève Léman 1811      
Gent Schelde 1811      
Genua Gêne 1811      
Hamburg Monding van de Elbe 1811      
Keulen Roer 1811      
Livorno Méditerranée 1811  
Lübeck Monding van de Elbe 1811      
Luik Ourthe 1811      
Mainz Mont-Tonnerre 1811      
Parijs Seine      
Parma Taro 1811      
Piacenza Taro 1811    
Rome Rome 1811      
Rotterdam Monden van de Maas 1811      
Turijn Pô 1811      

Steden van de tweede klasse

Plaats Provincie [2] Jaar toekenning wapen Oude wapen Napoleontisch wapen Huidige wapen
Acqui Terme 1811 Montenotte  
Asti Marengo 1811      
Borgo Val di Taro Appenins 1814 De stad voerde geen wapen  
Chiavari Appenins 1810 De stad voerde geen wapen  
Delft Monden van de Maas 1813      
's-Hertogenbosch Monden van de Rijn 1813      
Leuven Dijle 1813      
Leiden Monden van de Maas 1813      
Lier Twee Neten 1810 De stad voerde geen wapen.[3]    
Mechelen Twee Neten 1810      
Savona Montenotte 1811  
Tienen Dijle 1813      
Vercelli Sésia 1811      

Steden van de derde klasse

Plaats Provincie [2] Jaar toekenning wapen Oude wapen Napoleontisch wapen Huidige wapen

Tweede Keizerrijk

Steden van de eerste klasse

Plaats Provincie [2] Jaar toekenning wapen Oude wapen Napoleontisch wapen Huidige wapen

Steden van de tweede klasse

Plaats Provincie [2] Jaar toekenning wapen Oude wapen Napoleontisch wapen Huidige wapen

Steden van de derde klasse

Plaats Provincie [2] Jaar toekenning wapen Oude wapen Napoleontisch wapen Huidige wapen

Voetnoot

  1. ↑ Van de oude en hedendaagse Italiaanse wapens is een deel niet getoond, omdat de wapens aldaar auteursrechtelijk beschermd zijn.
  2. ↑ a b c d e f Naam van de provincie, in het Nederlands, ten tijde van het Franse Keizerrijk
  3. ↑ Het zegel is gelijk aan het huidige wapen, minus de kroon en de leeuwen waren aanziend.

Bronnen en referenties

Phoenix Shot Tower

Phoenix Shot Tower
National Historic Landmark
 
Phoenix Shot Tower
Locatie Baltimore, Maryland
Omvang 71,40 m. hoog
Coördinaten 39° 17′ NB, 76° 36′ WL
Gebouwd 1828
Architect Onbekend
NRHP-nummer 69000373
 
 
Portaal      Verenigde Staten

De Phoenix Shot Tower, ook bekend als de Old Baltimore Shot Tower, is een voormalige loodtoren in het oude centrum van Baltimore, Maryland. De toren, opgetrokken uit rode bakstenen, was van essentieel belang gedurende de Amerikaanse Burgeroorlog. Door deze toren werd het leger gedurende de burgeroorlog minder afhankelijk van kogels uit Nederland en Frankrijk. De toren is aangewezen als National Historic Landmark.

De toren werd ontworpen om 100.000 zakken met "shot" (loden kogels) te maken. De kogels werden gemaakt door vanaf de top van de toren vloeibaar lood naar beneden te laten vallen. Door frictie met de lucht wordt het vloeibare lood afgerond en lande al afgekoeld als solide ballen op de grond onderin de toren. In september 1887 brak er brand uit in de toren. Hierbij brandde de gehele binnenkant af. Na enige tijd werd de toren heropend, echter door de inefficiënte werkwijze sloot de fabriek in 1892 haar deuren.[1]

[[Category:National Historic Landmark]] [[Category:Museum in Maryland]] [[Category:Baltimore]]

Sociëteit Vereeniging

Dqfn13/Kladblok
 
Sociëteit Vereeniging aan de Zijlweg in Haalem
Locatie
Locatie Zijlweg 1, Haarlem
Coördinaten 52° 23′ NB, 4° 38′ OL
Status en tijdlijn
Oorspr. functie Sociëteitsgebouw
Bouw gereed 1923
Architectuur
Bouwstijl De Stijl
Bouwinfo
Architect Jacob van den Ban
Erkenning
Monumentstatus Gemeentelijk monument
Detailkaart
 
 
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Aan de Zijlweg staat in Haarlem staat het gebouw Sociëteit Vereeniging. Het pand werd in 1923 opgeleverd naar ontwerp van Jacob van den Ban. Het sociëteitsgebouw is gebouwd op de plek waar de naamgever begin 20e eeuw een boerderij had opgekocht om er een verenigingsgebouw van te kunnen maken.

Het gebouw is ontworpen in art deco-stijl, met invloeden van Berlage.

De Sociëteit Vereenigng werd in 1856 opgericht door 24 ondernemers uit Haarlem. In 1857 werd voor de vereniging een eigen pand aangekocht aan de Lange Begijnestraat. Door een groei van leden werden aangrenzende percelen opgekocht en bebouwd. In de nieuwbouw kwamen aparte zalen zoals een biljartzaal en een concertzaal.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw geconfisqueerd door de bezetter. Na de oorlog kreeg de vereniging het gebouw deels terug; het Militair Gezag gebruikte het gebouw eveneens voor bijeenkomsten, maar dit was wel in samenspraak met de sociëteit.

[[Categorie:Bouwwerk in Haarlem]] [[Categorie:Gemeentelijk monument in Haarlem]]

Hofjes in Alkmaar

Ooit waren er 31 hofjes in Alkmaar, anno 2019 zijn er nog 10 in gebruik. Het betreft hier hofjes, provenhuizen en huizen die voor arme mensen gesticht zijn.

Lijst van Hofjes

Naam Start Sluiting Straat Bijzonderheden Afbeelding
Provenhuis van Rietwijk 1440 Onbekend Kerkstraat-Oude Bagijnhof Gesticht door Doef Jansz. en beheerd door zijn nakomelingen. Later verworden tot logement voor priesters
Provenhuis de Vijf wonden Christi voor 1500 1575 Langestraat-Hoogstraat Enige Alkmaarse provenhuis waarvan de stichters hun naam niet aan de instelling verbonden hebben. Opgeheven na verkoop van het pand. Delen van het gebouw zijn na sloop (1890) in het Stedelijk Museum terecht gekomen.
Capelleryhuis 1466
Provenhuis van Van Egmond van de Nijenburg en Van Teylingen 1548
Huis van Zessen 1511  
Provenhuis Paling en Van Foreest 1520  
Provenhuis van Aletta Boon/De Drie Armenkamers
Het Poppenhofje
Provenhuis van Johan van Nordingen de Jonge  
Provenhuis van Margareta Splinter  
Provenhuis van Maartje Jacobs van den Hoorn of Het huis van Vieren
Provenhuis van Geertuid Bijlevelt  
Provenhuis van Helena van Oosthoorn  
Provenhuis van Gerrits Wildeman  
Provenhuis van Laurens van Oosthoorn  
Provenhuis van Cornelis van Eyck 1751  
Hof van Sonoy  
Provenhuys der Aelbouten 1475 1499 Mogelijk voortgezet als Huis van Zessen

Lijst van bouwwerken van Frank Lloyd Wright

Dit is een lijst van bouwwerken van architect Frank Lloyd Wright (1867-1959).

Het totale oeuvre telt 362 bouwwerken, waarvan er nog 300 bestaan. In deze lijst zijn alleen de nog resterende bouwwerken opgenomen.

Bouw Naam Plaats Bijzonderheden Afbeelding
Circa 1887 Huis voor zijn tantes Hillside, Spring Green, Wisconsin Zijn eerste opdracht, maar nog onder de naam van zijn werkgever J.L. Silsbee
1887 John J. Glessner House Chicago
1893-1894 William H. Winslow House River Forest, Illinois
1898 Frank Lloyd Wright House Oak Park, Illinois Wright'si eigen huis en tevens zijn eerste onafhankelijke opdracht
1905 Larkin Building Buffalo, New York
1905-1908 Unity Temple[1] Oak Park, Illinois
1910 Robie house Chicago  
Meer afbeeldingen
1912 Storer House Hollywood, Los Angeles
1913-1914 Midway Gardens Chicago
1913-1923 Imperial Hotel Tokio
1935 Fallingwater Mill Run, Fayette County  
Meer afbeeldingen
1936-1939 Hoofdkantoor van S.C. Johnson & Son Racine, Wisconsin  
Meer afbeeldingen
1950 Kantoor van Johnson Wax Racine, Wisconsin
1956-1959 Guggenheim Museum New York Wright overleed een half jaar voor oplevering van het gebouw.  
1956-1962 Marin County Civic Center San Rafael, Californië Bouw werd afgerond door Wrights protogé Aaron Green. Het gebouw is beschermd door de staat Californië en door de nationale overheid.  
Meer afbeeldingen
1994-1997 Monona Terrace Community and Convention Center Monona Terrace Alleen het exterieur is van de hand van Wright, het interieur is van een van zijn opvolgers. Het conventiecentrum werd bijna 60 jaar na het eerste ontwerp opgeleverd.  
Meer afbeeldingen
Zie de categorie Frank Lloyd Wright van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[[Categorie:Bouwwerk van Frank Lloyd Wright| ]] [[Categorie:Oeuvrelijst naar architect|Wright, Frank Lloyd]]

Sjabloon:Navigatie straten Den Haag

[[Categorie:Wikipedia:Sjablonen Den Haag|Straten]]

Grote Oost 7

De os
 
Het pand in 2010
Locatie
Locatie Grote Oost 7A, 7B, 7C en 7D, Hoorn
Coördinaten 52° 38′ NB, 5° 4′ OL
Status en tijdlijn
Status Bewoond
Oorspr. functie Woonhuis
Huidig gebruik Appartementencomplex
Verbouwing 19e eeuw, 1997
Restauratie 1987
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 22352
Detailkaart
 
 
 
De fries met daarin het wapen van Drechterland. Boven in de korfbogen het wapen van Hoorn, de os als naamgever van het pand en het wapen van Alkmaar.
Lijst van rijksmonumenten aan het Grote Oost
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Het pand op het adres Grote Oost 7 is een vroeg zeventiende-eeuws pand aan het Grote Oost in de Noord-Hollandse stad Hoorn. De woning is een rijksmonument en staat vlakbij het centrale plein de Roode Steen. Het pand staat sinds 16 november 1965 in het Rijksmonumentenregister ingeschreven als rijksmonument 22352.

Geschiedenis

De bewonersgeschiedenis van het pand is gedeeltelijk bekend. Onder andere een transportakte uit 1620 vermeldt de naam: De os. Een eerste naam van een bewoner is echter pas bekend uit 1784 is Jan Ruurhoff, hij verkocht zijn woning aan Elisabeth Petronella van Akerlaken voor ƒ 3.300,—. In het pand hebben verschillende eigenaren gewoond, van rechterst, tot apothekers en van mensen van adel met oud geld tot belastingontvangers.

In 1996 werd door de gemeenteraad besproken of het pand aangekocht moest worden door de gemeente Hoorn. Omdat het pand zeer groot is, werd opgemerkt dat het te groot was voor de gemeente en dat het in particuliere handen moest blijven. Omdat een makelaar uit Amsterdam heeft aangegeven het pand op te willen splitsen in appartementen, besloot de Monumentencommissie hier toestemming aan te geven, mits het monumentale karakter van het pand gerespecteerd zou worden. In 1998 werd het complex opgeleverd en werden de appartementen van huisnummers voorzien, hierbij is het huisnummer door een fout komen te vervallen.

Exterieur

Van het pand is alleen de voorgevel goed zichtbaar. Deze is dan ook in de redengevende omschrijving beschreven. De gehele redengevende omschrijving luidt:

Een 17e-eeuws pand met hoge gevel, gebeeldhouwd fries en boogtrommelvullingen; stoep met ijzeren hekken

Uit de tekst blijkt ook dat het hekwerk voor het pand ook deel uit maakt van de bescherming. De natuursteen banden in de gevel worden niet genoemd.

De voordeur bevindt zich links in de gevel en is toegankelijk via een bordes met trap, geheel van hardsteen. Boven de voordeur is een snijraam geplaatst.

In de voorgevel bevindt zich tussen de begane grond en eerste verdieping een gebeeldhouwd fries. Hierin staan vier putti afgebeeld met muziekinstrumenten, de Hoorn des overvloeds en andere symbolen. De middelste twee putti houden het wapen van Drechterland vast. Op de uiteinden van de fries is een leeuwenkop geplaatst met de bek opengesperd. Al het beeldhouwwerk en het natuursteen in de gevel is beschilderd. De wapens zijn gepolychromeerd.

De vensters op de verdieping hebben ontlastingsbogen waarvan de velden zijn ingevuld met een beeldhouwwerk. Het linker venster bevat het wapen van Hoorn, het middelste een os. Hier werd gedacht dat het om het wapen van Edam ging, maar omdat de sterren uit dat wapen en een schild om de os ontbreken, concludeerde men later dat het dus een soort van naamsteen is. Het rechter venster toont het wapen van Alkmaar, net als dat van Hoorn dus met een schild. De wapenschilden en de os zijn voorzien van polychromie.

Aan de achtergevel stond vroeger een gaanderij, zodat de huiseigenaren droog van het koetshuis naar het woonhuis konden lopen. Op de eerste kadastrale tekening van Hoorn, uit 1831, staat deze gaanderij nog afgebeeld. Het werd in 1899 gesloopt. Deze liep vanaf de achtergevel tot aan de Trommelstraat.[1] Het enige pand in Hoorn dat nog een dergelijke gaanderij heeft, is Muntstraat 6.

Op het voordakvlak liggen blauwe verglaasde friese pannen.

Interieur

Het woonhuis heeft intern een houten skelet. In het dak zijn de disselsporen nog zichtbaar, waardoor duidelijk te zien is dat het houtwerk met de hand gemaakt is. Om en om rusten de stijlen op zandstenen consoles.

De voorkamer heeft een plafond met stucwerk uit de 19e eeuw, terwijl de achterkamer een plafond heeft bestaande uit moer- en kinderbalken. Het stucwerk in deze kamer werd vermoedelijk eind jaren 1950 verwijderd.[2]

De trap die van de eerste naar de tweede verdieping gaat is een spiltrap uit de 17e eeuw.

Literatuur

  • Grote Oost 7 (record 0003180). Vereniging Oud Hoorn. Geraadpleegd op 22 maart 2024.
  • Jeeninga, Willeke (2000), Grote Oost 7 Hoorn : bouw- en bewoningsgeschiedenis. Publicatiestichting Bas Baltus, Hoorn, pp. 176.

[[Categorie:Rijksmonument in Hoorn]] [[Categorie:Woning in Hoorn]] [[Categorie:Geschiedenis van Hoorn]]

Robert Smalls

Robert Smalls
 
Geboren 5 april 1839, Beaufort, South Carolina
Overleden 23 februari 1915, Beaufort, South Carolina
Partij Republikeinse Partij
Handtekening  
Portaal      Verenigde Staten
Politiek

Robert Smalls (Beaufort, 5 april 1839 – aldaar, 23 februari 1915) was een Amerikaans politicus. Hij werd geboren als slaaf en werd toen hij 23 was vrij gelaten. Gedurende de Reconstructie werd hij een bekende volksleider. Hij diende vijf jaar in het Amerikaans congres, voor de Republikeinse Partij.

Biografie

Smalls was de zoon van Lydia Polite, zij werd als huisslaaf gehouden door Henry McKee. Hij hield ook Smalls. McKee woonde aan de Prince Street 511 in Beaufort en had voor moeder en zoon een kleine hut achter zijn huis. Op twaalfjarige leeftijd werd hij door McKee verhuurd aan een hotel in Charleston en daarna aan het havenbedrijf. Aldaar ontmoette hij de tot slaaf gemaakte Hannah Jones, met wie hij in 1857 zou trouwen. De staat South Carolina erkende hun huwelijk echter niet, omdat slaven daar niet konden trouwen.[1] Heeft als slaaf een boot gestolen van het geconfedereerde leger en kocht na vrij te zijn het landgoed van zijn eigenaar. Liet diens zieke vrouw tot haar dood daar blijven. Leerde lezen en werd politicus in het congres.

Van 18 maart 1884 tot 3 maart 1887 was Smalls lid van het Huis van Afgevaardigden.

{{DEFAULTSORT:Smalls, Robert}} [[Categorie:Amerikaans politicus in de 19e eeuw]] [[Categorie:Afro-Amerikanen]] [[Categorie:slavernij in de Verenigde Staten]] [[Categorie:Slaaf]] [[Categorie:Republikein (Verenigde Staten)]] [[Categorie:Geschiedenis van South Carolina]]

Venestraat

Venestraat
 
Het voormalige warenhuis van Gerzon in de Venestraat (2013)
Geografische informatie
Locatie       Den Haag
Stadsdeel Centrum
Begin Dagelijkse Groenmarkt / Gravenstraat
Eind Kruispunt Vlamingstraat / Wagenstraat / Weversplaats
Algemene informatie
Geen toegang Gemotoriseerde voertuigen

De Venestraat is een straat in de buurt Voorhout in het centrum van de Nederlandse plaats Den Haag.

[[Categorie:Straat in Den Haag Centrum]]

Furcifer voeltzkowi

Dqfn13/Kladblok
 
Specimens verzameld door Voeltzkow, gepubliceerd in 1913
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Geslacht:Furcifer
Soort
Dqfn13/Kladblok
Boettger, 1893
Portaal      Biologie
Herpetologie

Furcifer voeltzkowi is een soort kameleon dat endemisch is in Madagaskar. Oskar Boettger beschreef de soort als eerste in 1893. Het eerste beschreven exemplaar was een mannelijk exemplaar, gevangen door A. Voeltzkow.[1]

In 2018, it was rediscovered, having last been seen in 1893.[2][3][4] Females were found for the first time, and were found to display particularly colourful patterns during pregnancy, when encountering males or when stressed.[5]

Its close relative Labord's chameleon exhibits an annual life cycle with an adult lifespan of only a few months spending most of its life as an egg, reaching sexual maturity two months after hatching, laying eggs, and dying soon after.[6] A similar lifecycle is suspected for Voeltzkow's chameleon, which would explain why the Voeltzkow’s chameleon had avoided being rediscovered for so long.

Its habitat is considered to be fragmented, likely qualifying for endangered status on the IUCN Red List.[7]

The specific name is in honour of German biologist Alfred Voeltzkow.

Referenties

{{Taxonbar|from=Q101019363}} [[Categorie:Kameleons]] [[Categorie:Endemisch dier uit Madagaskar|Kameleon]] [[Categorie:Reptielen|Kameleon]]

Beverschaap

Beverschaap
 
Het huis Bever-Schaep, naar de wapenhouders in het fronton
Locatie
Plaatsnaam Dordrecht
Coördinaten 51° 49′ NB, 4° 40′ OL
Status en tijdlijn
Oorspr. functie Woonhuis
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 13507
 
Voordeur met twee meermannen in een omhelzing
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Het pand Beverschaap (soms ook gespeld als Bever-Schaep) is een woonhuis aan de Korte Engelenburgerkade in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. Het is een van de panden die de familie Van Beveren in Dordrecht heeft laten bouwen. Het pand staat sinds 9 maart 1966 in het Rijksmonumentenregister ingeschreven als rijksmonument 13507.

Geschiedenis

Het pand werd gebouwd in opdracht van Willem de Beveren en zijn vrouw, een telg uit de familie Schaep. In het fronton, bovenaan de gevel, liet hij hun alliantiewapen plaatsen tussen een zwarte bever en een wit schaap.

In 1960 is het pand gerestaureerd, hierbij is de achtergevel door een nieuwe gevel vervangen. Het pand werd in 1966 aangewezen als rijksmonument.

Exterieur

De voorgevel, een pilastergevel, is vijf traveeën breed en gebouwd in een barokke stijl. De gevel heeft een middenrisaliet van drie traveeën breed. In het fronton is zijn de wapens van de bouwheer en zijn vrouw geplaatst. Alle ramen in deze gevel zijn schuiframen in empirestijl.

De voordeur is omgeven door vruchtenslingers. Het kalf steunt op twee consoles. Boven het bovenlicht een meerman en -vrouw in een innige omhelzing.

Interieur

Literatuur

Externe links

{{Commonscat}} {{Coor title dms|51|48|55.55|N|4|39|37.48|E|type:landmark_scale:781}} [[Categorie:Rijksmonument in Dordrecht]] [[Categorie:Woning in Dordrecht]]

Mycena subcyanocephala

Mycena subcyanocephala
Taxonomische indeling
Rijk:Fungi (Schimmels)
Klasse:Agaricomycetes
Orde:Agaricales
Familie:Mycenaceae
Geslacht:Mycena
Soort
Dqfn13/Kladblok
Portaal      Biologie
Schimmels

Mycena subcyanocephala is een schimmelsoort die voor komt in de tropische delen van het Aziatische eiland Taiwan.

Grotekerksbuurt 50-52

Dqfn13/Kladblok
 
Locatie
Plaatsnaam Dordrecht
Coördinaten 51° 49′ NB, 4° 40′ OL
Bouwinfo
Eigenaar Vereniging Hendrick de Keyser
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 13405
Detailkaart
 
 
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Grotekerksbuurt 50-52

[[Categorie:Rijksmonument in Dordrecht]] [[Categorie:Woning in Dordrecht]]

De Zijworm

Dqfn13/Kladblok
 
Locatie
Plaatsnaam Alkmaar
Adres Mient 33
Buurpanden De Croon, Mient 31
Coördinaten 52° 38′ NB, 4° 45′ OL
Bouwinfo
Eigenaar Vereniging Hendrick de Keyser
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 7321
Detailkaart
 
 
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

De Zijworm is een woon- winkelpand aan de Mient in het centrum van de Noord-Hollandse stad Alkmaar. Het pand is vernoemd naar de middelste gevelsteen in het fries, waarop een zijderups met een kroon staat afgebeeld. Het pand is sinds 1925 in eigendom van Vereniging Hendrick de Keyser en sinds 1965 is het een rijksmonument.

Geschiedenis

In de 17e eeuw werd er een grote verbouwing uitgevoerd. Hierbij werden delen van het houtskelet verborgen. In de eeuw erna zijn de eigenaren van het naastgelegen pand De Croon soms mede-eigenaar en soms wordt het pand zelfstandig bewoond. De twee panden werden in 1925 gezamenlijk overgedragen aan Vereniging Hendrick de Keyser. Het pand was toen in gebruik als melksalon.[1] In 1926 werd het pand gedeeltelijk gerestaureerd[2], echter in 1945 stortte een deel van de gevel in door vorstschade. Hierna is het bovenste deel van de gevel, waaronder het gebroken fronton, herbouwd. Tijdens de restauratie in 2007 werd een deel van het oude houtskelet teruggevonden.

Exterieur

De Zijworm heeft een verhoogde halsgevel met een fries tussen de begane grond en eerste verdieping, in dit fries is een cartouche geplaatst met daarop een gekroonde zijderups. Aan deze gevelsteen heeft het pand de naam te danken. De gevel wordt als barok getypeerd en de pui is uit de 20e eeuw.[3] De vensters op de eerste verdieping hebben ontlastingsbogen met twee aanzetblokken en een sluitsteen in het midden en siermetselwerk in het boogveld. De bovenste trap van de halsgevel is opgedeeld door twee pilasters, met daartussen een rond venster in een verdiept boogveld. Op de top van de gevel staat een gebroken fronton met in de opening een pijnappel. De waterlijsten zijn allemaal geprofileerd. De top is vermoedelijk jonger dan de verdieping, mogelijk wat het een geleden topgevel of een trapgevel. De ontlastingsbogen passen ook meer bij een vroeg 17e-eeuws pand, dan de huidige datering van 1672 zoals in een van de gevelstenen staat.[4]

Voor de 19e-eeuwse winkelpui ligt een hardstenen stoep.

Interieur

Zie ook

[[Categorie:Rijksmonument in Alkmaar]]

Voorstraat 170

Dqfn13/Kladblok
 
Locatie
Plaatsnaam Dordrecht
Adres Voorstraat 170
Coördinaten 51° 49′ NB, 4° 40′ OL
Bouwinfo
Eigenaar Vereniging Hendrick de Keyser
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 13874
Detailkaart
 
 
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Voorstraat 170 is een rijksmonument aan de Voorstraat in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. Het pand is sinds 1918 in eigendom van Vereniging Hendrick de Keyser.

Geschiedenis

Het pand werd in 1918 aangekocht door Vereninging Hendrick de Keyser en werd drie jaar later gerestaureerd.

Exterieur

De voorgevel, een trapgevel, is gebouwd in renaissancestijl en is is opgetrokken uit rode baksteen met zandstenen elementen.[1] De bovenste trap is vermoedelijk in de 17de eeuw gewijzigd. Deze is vormgegeven als een halsgevel met vruchtfestoenen als klauwstukken en een gebogen fronton op de top. Twee pilasters in Dorische trant omlijsten de eerste verdieping en een pilaster in Ionische trant vormt de muurdam op de tweede verdieping. De korfbogen van de verdieping zijn gevuld met cartouches en die van de tweede verdieping zijn niet gevuld.

Zie ook

[[Categorie:Rijksmonument in Dordrecht]]

Doelland 3

Dqfn13/Kladblok
 
Doelland 3 en 5
Locatie
Plaatsnaam Edam
Adres Doelland 3-5
Coördinaten 52° 31′ NB, 5° 3′ OL
Bouw gereed 1650
Bouwinfo
Eigenaar Vereniging Hendrick de Keyser
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 14299
Detailkaart
 
 
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

De panden Doelland 3 en 5 zijn twee rijksmonumenten in de Noord-Hollandse stad Edam. De panden zijn eigendom van Vereniging Hendrick de Keyser.

Geschiedenis

De twee panden stammen uit het eerste kwart van de 17de<//sup> eeuw. Sinds 1946 zijn ze in eigendom van Vereniging Hendrick de Keyser.

Exterieur

De twee panden hebben elk een trapgevel van 5 trappen. In het midden van de gevels, ter hoogte van de tweede verdieping is een strokendeur met bovenlicht geplaatst. De rechterdeur is een reconstructie. Boven de deuren zijn van gele baksteen gemetselde ontlastingsbogen geplaatst. De panden zijn in halfsteensverband gemetseld.[1]

Interieur

Het houten skelet van de twee panden wordt gedeeld, waarmee het om een dubbelpand gaat.

Zie ook

[[Categorie:Rijksmonument in Edam-Volendam]] [[Categorie:Woning in Nederland]]

Huis Slegers

Dqfn13/Kladblok
 
Locatie
Plaatsnaam Velp
Adres Den Bruijl 35
Coördinaten 52° 0′ NB, 5° 59′ OL
Bouwinfo
Architect Gerrit Rietveld
Eigenaar Vereniging Hendrick de Keyser
Erkenning
Monumentstatus Gemeentelijk monument
Detailkaart
 
 
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Huis Slegers is een woonhuis gebouwd naar ontwerp van Gerrit Rietveld, in de Gelderse plaats Velp. Het pand is sinds 2011 in eigendom van Vereniging Hendrick de Keyser.

{{Coor title dms|52|0|29.32|N|5|58|55.03|E|type:landmark_scale:1700}} [[Categorie:Gemeentelijk monument in Rheden]] [[Categorie:Bouwwerk in Rheden]]

De Drie Kaemeren

Dqfn13/Kladblok
 
Locatie
Plaatsnaam Hoorn
Adres Gouw 7
Coördinaten 52° 39′ NB, 5° 4′ OL
Status en tijdlijn
Oorspr. functie Woonhuis
Huidig gebruik Kantoorpand
Bouw gereed 18e eeuw
Architectuur
Bouwstijl Rococo
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 22326
Detailkaart
 
 
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

Het pand Gouw 7, ook bekend als De Drie Kaemeren, is een voormalig woonhuis in de binnenstad van de Noord-Hollandse stad Hoorn. Het pand staat sinds XXXX ingeschreven in het monumentenregister als rijksmonument.

Geschiedenis

Exterieur

De voorgevel is een zogenaamde lijstgevel opgetrokken uit baksteen met op de hoeken hoeklisenen. Op de plek van de deurpartij en op de hoeken risaleert de gevel enigszins. De risaliet met de voordeur is van beneden naar boven geheel gedecoreerd. Net onder de kroonlijst is het alliantiewapen van de families Velius (nageslacht van de kroniekschrijver en arts Theodorus Velius en Godde geplaatst.

Voor de gevel ligt een natuurstenen stoep met dito stoeppalen waartussen een smeedijzeren hek. Het stoephek stamt uit de bouwtijd van de voorgevel: 1753.[1]

De woning is plaatselijk bekend vanwege de grote achtertuin, die een groot deel van het bouwblok beslaat, met daarin een monumentale boom.

Interieur

De gang loopt van voor geheel door naar achteren en is voorzien van stucwerk. Dit stucwerk loopt door in het trappenhuis. De rechter voor- en achterkamer hebben geen stucwerk, maar houtsnijwerk als versiering. De linker voorkamer is voorzien van Lodewijk XIV-ornamenten op het plafond.

{{Coor title dms|52|38|30.3|N|5|3|34.74|E|type:landmark_scale:1700}} [[Categorie:Rijksmonument in Hoorn]] [[Categorie:Woonhuis in Hoorn]]

West-Indisch Huis (Hoorn)

Kamer van de WIC in het Noorderkwartier
 
Locatie
Adres Binnenluiendijk 2
Buurpanden Huis Bonck
Coördinaten 52° 38′ NB, 5° 4′ OL
Status en tijdlijn
Oorspr. functie Kantoorpand
Huidig gebruik Vrijmetselaarsloge
Opening 1784, 1862
Erkenning
Monumentstatus Rijksmonument
Monumentnummer 22301
Detailkaart
 
 
Portaal      Civiele techniek en bouwkunde

West-Indisch Huis aan de Binnenluiendijk 2 in Hoorn was het kantoorpand van de Kamer van de WIC in het Noorderkwartier. Het pand is sinds 1862 in gebruik bij de Loge West Friesland. Het pand staat sinds 16 november 1965 in het Rijksmonumentenregister ingeschreven als rijksmonument 22301.

Geschiedenis

In 1629 kochten de heren van de West-Indische Compagnie een aantal erven op de Luyendijk. Om hoeveel en welke erven het precies gaat is niet met zekerheid te zeggen.[1] In ieder geval behoort het huidige pand Binnenluiendijk 2 tot die erven.[2] Op dat moment vergaderden de heren van de Kamer van de West-Indische Compagnie in de Oude Oosterpoort[1], die toen al als verdedigingswerk in onbruik was geraakt. Het opgekochte pand was van Gerard Schage een van de burgemeesters van de stad. Een tweede pand naast dit pand werd een aantal maanden later gekocht.[3] Het een werd in gebruik genomen als kantoorpand en het ander als pakhuis voor kostbare goederen zoals goud en ivoor. Deze panden werden later samengevoegd. Het pand bestaat uit twee samengevoegde oudere panden, dit werd omstreeks 1784 gedaan om zo een enkel kantoorpand voor de Kamen van de WIC in het Noorderkwartier te kunnen vormen. Gedurende de 19e eeuw werd het gebouw enige tijd gebruikt als dependance van het Stadsziekenhuis. In 1862 werd het pand in gebruikt genomen door het Vrijmetselaarsloge de Loge West Friesland. De inwijding vond plaats op 24 november 1863.[1]

In 1941 kocht de Gemeente Hoorn het pand van de Vrijmetselaars, want gedurende de Tweede Wereldoorlog werden de Vrijmetselaars vervolgd, om het in 1949 weer terug te verkopen.[4] De gemeente kocht het pand voor 2.500 gulden, met als mededeling dat de Loge was opgeheven.

Exterieur

De voorgevel is vijf traveeën breed en wordt bekroond door een driehoekig fronton met daarin het logo van de WIC. Hier staat WGC, omdat de West-Indische Compagnie officieel de Geoctroyeerde West-Indische Compagnie heette. Voor de voordeur is een bordes geplaatst met aan weerszijden een trap. Het geheel is voorzien van een smeedijzeren leuning. De gevel is opgedeeld door een middenrisaliet en twee hoeklisenen en heeft decoraties in de Lodewijk XVI-stijl.</ref name="Stenvert"> Aan weerszijden van het middelste venster op de verdieping hangt een festoen met daaraan een schild, links de letter L en rechts de letter F. Boven het venster hangt een derde schild, waarop de letter W. Deze drie letters: LWF staan voor Loge West-Friesland.[5] Boven de festoenen en onder het fronton staan jaartalletters die het jaartal 1784 vormen.

Interieur

De centrale hal en een aantal onderdelen in de rechter voorkamer stammen nog uit de periode dat de drie woningen samengevoegd werden. De hal is voorzien van stucwerk in hoogreliëf. Hier zijn twee medaillons geplaatst die de handel en de scheepvaart voorstellen middels een voorstelling met daarin Neptunus en een driemaster, beide omgeven door verschillende attributen.

Op de begane grond bevindt zich links van de hal, wanneer men binnenkomt via de voordeur, de ruimte met de tempel van de Vrijmetselaars. Daar tegenover in de voorkamer staat een schoorsteenmantel met daarop Lodewijk XVI-motieven, waaronder in het midden een vaas.

De oude 17e-eeuwse balklagen, met sleutelstukken, zijn door het gehele pand nog aanwezig.

Literatuur

{{Coor title dms|52|38|18.87|N|5|3|58.42|E|type:landmark_scale:1700}} [[Categorie:Rijksmonument in Hoorn]]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Dqfn13/Kladblok&oldid=67318757"