Formule 1 in 1964

raceseizoen

Het Formule 1-seizoen 1964 was het 15de FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 10 mei en eindigde op 25 oktober na tien races.

15e Formule 1-seizoen (1964)
Volgende: 1965
Vorige: 1963
John Surtees, wereldkampioen 1964
Algemene informatie
Races 10
Coureurs 40
Constructeurs 13
Verdedigend
kampioen
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark (coureurs)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees 40
(1e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill 39
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark 32
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Italië Ferrari 45
(2e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM 42
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus 37
Portaal  Portaalicoon   Autosport

John Surtees werd wereldkampioen in een Ferrari in de laatste race. Maurice Trintignant stopte met racen op bijna 47-jarige leeftijd na een van de langste Formule 1-carrières ooit. Hij was er al bij sinds 1950. Carel Godin de Beaufort vloog, rijdend in zijn eigen Porsche 718, tijdens de vrije training van de Grand Prix van Duitsland op de Nürburgring Nordschleife de baan af bij de Bergwerk-bocht en belandde tussen de bomen. Hij kwam een dag later in het ziekenhuis in Keulen om het leven door ernstige verwondingen aan zijn hoofd, borst en benen. Na drie opeenvolgende jaren met slechts één bandenleverancier, reden dit jaar alle teams op banden van Dunlop behalve het kleine Britse team Derrington-Francis-ATS dat met Goodyear-banden reed.[1]

Kalender bewerken

GP nr. Ronde Grand Prix Circuit Plaats Datum
122
1 GP van Monaco   Circuit de Monaco Monte Carlo 10 mei
123
2 GP van Nederland   Circuit Park Zandvoort Zandvoort 24 mei
124
3 GP van België   Circuit de Spa-Francorchamps Stavelot 14 juni
125
4 GP van Frankrijk   Circuit de Rouen-les-Essarts Orival (Seine-Maritime) 28 juni
126
5 GP van Groot-Brittannië   Brands Hatch West Kingsdown 11 juli
127
6 GP van Duitsland   Nürburgring Nordschleife Nürburg 2 augustus
128
7 GP van Oostenrijk   Zeltweg Luchthaven Circuit Zeltweg 23 augustus
129
8 GP van Italië   Autodromo Nazionale Monza Monza 6 september
130
9 GP van de Verenigde Staten   Watkins Glen International Watkins Glen (New York) 4 oktober
131
10 GP van Mexico   Magdalena Mixhuca Circuit Mexico-Stad 25 oktober

Afgelast bewerken

De Grand Prix van Zuid-Afrika stond oorspronkelijk gepland als seizoensafsluiter van 1964 maar werd afgelast en een week later als eerste race van het seizoen 1965 gehouden.[2]

Ronde Grand Prix Circuit Plaats Originele datum
11 GP van Zuid-Afrika   Prince George Circuit Oos-Londen 26 december

Resultaten en klassement bewerken

Grands Prix bewerken

Ronde Grand Prix Poleposition Snelste ronde Winnende coureur Winnende constructeur Banden Verslag
1   GP van Monaco   Jim Clark   Graham Hill   Graham Hill   BRM D Verslag
2   GP van Nederland   Dan Gurney   Jim Clark   Jim Clark   Lotus-Climax D Verslag
3   GP van België   Dan Gurney   Dan Gurney   Jim Clark   Lotus-Climax D Verslag
4   GP van Frankrijk   Jim Clark   Jack Brabham   Dan Gurney   Brabham-Climax D Verslag
5   GP van Groot-Brittannië   Jim Clark   Jim Clark   Jim Clark   Lotus-Climax D Verslag
6   GP van Duitsland   John Surtees   John Surtees   John Surtees   Ferrari D Verslag
7   GP van Oostenrijk   Graham Hill   Dan Gurney   Lorenzo Bandini   Ferrari D Verslag
8   GP van Italië   John Surtees   John Surtees   John Surtees   Ferrari D Verslag
9   GP van de Verenigde Staten   Jim Clark   Jim Clark   Graham Hill   BRM D Verslag
10   GP van Mexico   Jim Clark   Jim Clark   Dan Gurney   Brabham-Climax D Verslag

Puntentelling bewerken

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e
Punten 9 6 4 3 2 1

Klassement bij de coureurs bewerken

De zes beste resultaten telden mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Coureur  
MON
 
NED
 
BEL
 
FRA
 
GBR
 
DUI
 
OOS
 
ITA
 
VST
 
MEX
Punten
1   John Surtees DNF 2 DNF DNF 3 1PS    DNF 1PS    2 2 40
2   Graham Hill 1S 4 (5) 2 2 2 DNFP DNF 1 11 39 (41)
3   Jim Clark 4P 1S 1 DNFP 1PS    DNF DNF DNF 7PS    5PS    32
4   Lorenzo Bandini 10 DNF DNF 9 5 3 1 3 DNF 3 23
5   Richie Ginther 2 11 4 5 8 7 2 4 4 8 23
6   Dan Gurney DNF DNFP 6PS    1 13 10 DNFS 10 DNF 1 19
7   Bruce McLaren DNF 7 2 6 DNF DNF DNF 2 DNF 7 13
8   Jack Brabham DNF DNF 3 3S 4 12 9 14 DNF DNF 11
9   Peter Arundell 3 3 9 4 11
10   Jo Siffert 8 13 DNF DNF 11 4 DNF 7 3 DNF 7
11   Bob Anderson 7 6 DNS 12 7 DNF 3 11 5
12   Mike Spence 9 8 DNF 6 DNF 4 4
13   Tony Maggs DNS DNS DNF 6 4 4
14   Innes Ireland DNS 10 DNF 10 5 5 DNF 12 4
15   Jo Bonnier 5 9 DNF DNF DNF 6 12 DNF DNF 3
16   Chris Amon DNQ 5 DNF 10 DNF 11 DNF DNF DNF 2
17   Maurice Trintignant DNF 11 DNQ 5 DNF 2
18   Walt Hansgen 5 2
19   Phil Hill 9 8 DNF 7 6 DNF DNF DNF 9 1
20   Trevor Taylor DNF 7 DNF DNF DNF DNQ 6 DNF 1
21   Mike Hailwood 6 12 8 DNF DNF 8 DNF 8 DNF 1
22   Pedro Rodriguez 6 1
23   Giancarlo Baghetti 10 8 12 DNF 7 8 0
24   Gerhard Mitter 9 0
  Ludovico Scarfiotti 9 0
26   Moisés Solana 10 0
27   Peter Revson DNQ DSQ DNS DNF 14 13 0
28   Ronnie Bucknum 13 DNF DNF 0
29   Hap Sharp NC 13 0
30   John Taylor 14 0
  Carel Godin de Beaufort DNF DNS 0
  André Pilette DNF DNQ 0
  Ian Raby DNF DNQ 0
  Frank Gardner DNF 0
  Edgar Barth DNF 0
  Jochen Rindt DNF 0
  Mário de Araújo Cabral DNF 0
  Richard Attwood DNS 0
  Jean-Claude Rudaz DNS 0
  Bernard Collomb DNQ 0
  John Love DNQ 0
  Giacomo Russo DNQ 0
Pos. Coureur  
MON
 
NED
 
BEL
 
FRA
 
GBR
 
DUI
 
OOS
 
ITA
 
VST
 
MEX
Punten
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde

Klassement bij de constructeurs bewerken

Per race telt alleen het beste resultaat mee voor de constructeur.

De zes beste resultaten telden mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Constructeur  
MON
 
NED
 
BEL
 
FRA
 
GBR
 
DUI
 
OOS
 
ITA
 
VST
 
MEX
Punten
1   Ferrari 10 2 DNF 9 (3) 1PS    1 1PS    2 2 45 (49)
2   BRM 1S (4) (4) 2 2 2 2P (4) 1 8 42 (51)
3   Lotus-Climax 3P 1S 1 4P 1PS    8 DNF (6) (5)PS    4PS    37 (40)
4   Brabham-Climax 7 6P 3PS    1S 4 10 3S 10 DNF 1 30
5   Cooper-Climax 5 7 2 6 6 DNF DNF 2 DNF 7 16
6   Brabham-BRM 9 DNF 11 4 DNF 7 3 13 7
7   BRP-BRM DNF 7 DNF 10 5 5 6 12 5
8   Lotus-BRM 6 5 DNF 8 DNF 11 8 13 8 DNF 3
9   Honda 13 DNF DNF 0
  Scirocco-Climax WD DNF DNQ 0
  Porsche DNF DNS 0
  Brabham-Ford DNF 0
  Derrington-Francis-ATS DNF 0
Pos. Constructeur  
MON
 
NED
 
BEL
 
FRA
 
GBR
 
DUI
 
OOS
 
ITA
 
VST
 
MEX
Punten
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde