Formule 1 in 1976

27e Formule 1-seizoen (1976)
	Volgende: 1977 Vorige: 1975
	James Hunt wereldkampioen in 1976
Algemene informatie
Races	16
Coureurs	54
Constructeurs	21
Verdedigend; kampioen	Niki Lauda (coureurs); Ferrari (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats	James Hunt 69 ; (1e titel)
2e plaats	Niki Lauda 68
3e plaats	Jody Scheckter 49
Eindstand constructeurs
1e plaats	Ferrari 83 ; (4e titel)
2e plaats	McLaren 74
3e plaats	Tyrrell 71
Portaal	Autosport

Het Formule 1-seizoen 1976 was het 27ste FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 25 januari en eindigde op 24 oktober na zestien races.

James Hunt werd wereldkampioen met één punt voorsprong op Niki Lauda.
Lauda had een zware crash op de Nürburgring, waar hij miraculeus van herstelde.

KalenderBewerken

Ronde	Grand Prix	Circuit	Plaats	Datum
1	GP van Brazilië	Interlagos	São Paulo	25 januari
2	GP van Zuid-Afrika	Kyalami Grand Prix Circuit	Midrand	6 maart
3	GP van de Verenigde Staten West	Vlag van Verenigde Staten Long Beach GP Circuit	Long Beach (Californië)	28 maart
4	GP van Spanje	Circuito Permanente del Jarama	San Sebastián de los Reyes	2 mei
5	GP van België	Circuit Zolder	Heusden-Zolder	16 mei
6	GP van Monaco	Circuit de Monaco	Monte Carlo	30 mei
7	GP van Zweden	Scandinavian Raceway	Anderstorp	13 juni
8	GP van Frankrijk	Circuit Paul Ricard	Le Castellet	4 juli
9	GP van Groot-Brittannië	Vlag van Verenigd Koninkrijk Brands Hatch	West Kingsdown	18 juli
10	GP van Duitsland	Nürburgring Nordschleife	Nürburg	1 augustus
11	GP van Oostenrijk	Österreichring	Spielberg	15 augustus
12	GP van Nederland	Circuit Park Zandvoort	Zandvoort	29 augustus
13	GP van Italië	Autodromo Nazionale Monza	Monza	12 september
14	GP van Canada	Mosport Park	Bowmanville (Ontario)	3 oktober
15	GP van de Verenigde Staten	Vlag van Verenigde Staten Watkins Glen International	Watkins Glen (New York)	10 oktober
16	GP van Japan	Fuji Speedway	Oyama	24 oktober

AfgelastBewerken

De Grand Prix van Argentinië ging niet door door politieke onrust in het land en de installatie van de militaire junta aldaar.^[1]

Ronde	Grand Prix	Circuit	Plaats	Originele datum
1	GP van Argentinië	Autódromo Oscar Alfredo Gálvez	Buenos Aires	11 januari

Resultaten en klassementBewerken

Grands PrixBewerken

Ronde	Grand Prix	Poleposition	Snelste ronde	Winnende coureur	Winnende constructeur	Banden	Verslag
1	GP van Brazilië	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Jean-Pierre Jarier	Niki Lauda	Ferrari	G	Verslag
2	GP van Zuid-Afrika	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Niki Lauda	Niki Lauda	Ferrari	G	Verslag
3	GP van de Verenigde Staten West	Clay Regazzoni	Clay Regazzoni	Clay Regazzoni	Ferrari	G	Verslag
4	GP van Spanje	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Jochen Mass	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-Ford	G	Verslag
5	GP van België	Niki Lauda	Niki Lauda	Niki Lauda	Ferrari	G	Verslag
6	GP van Monaco	Niki Lauda	Clay Regazzoni	Niki Lauda	Ferrari	G	Verslag
7	GP van Zweden	Jody Scheckter	Vlag van Verenigde Staten Mario Andretti	Jody Scheckter	Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell-Ford	G	Verslag
8	GP van Frankrijk	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Niki Lauda	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-Ford	G	Verslag
9	Vlag van Verenigd Koninkrijk GP van Groot-Brittannië	Niki Lauda	Niki Lauda	Niki Lauda	Ferrari	G	Verslag
10	GP van Duitsland	Niki Lauda	Jody Scheckter	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-Ford	G	Verslag
11	GP van Oostenrijk	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Vlag van Verenigd Koninkrijk John Watson	Vlag van Verenigde Staten Penske-Ford	G	Verslag
12	GP van Nederland	Ronnie Peterson	Clay Regazzoni	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-Ford	G	Verslag
13	GP van Italië	Jacques Laffite	Ronnie Peterson	Ronnie Peterson	Vlag van Verenigd Koninkrijk March-Ford	G	Verslag
14	GP van Canada	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Patrick Depailler	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-Ford	G	Verslag
15	Vlag van Verenigde Staten GP van de Verenigde Staten	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-Ford	G	Verslag
16	GP van Japan	Vlag van Verenigde Staten Mario Andretti	Jacques Laffite	Vlag van Verenigde Staten Mario Andretti	Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford	G	Verslag

PuntentellingBewerken

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie	1e	2e	3e	4e	5e	6e
Punten	9	6	4	3	2	1

Klassement bij de coureursBewerken

De zeven beste resultaten van de eerste acht wedstrijden en de zes beste resultaten van de laatste zeven wedstrijden tellen mee voor de eindstand.

Pos.	Coureur	Grands Prix																Punten
Pos.	Coureur	BRA	ZAF	VSW	SPA	BEL	MON	ZWE	FRA	Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR	DUI	OOS	NED	ITA	CAN	Vlag van Verenigde Staten VST	JPN	Punten
1	Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt	DNF^P	2^P	DNF	1^P	DNF	DNF	5	1^P	DSQ	1^P	4^P_S	1	DNF	1^P	1^P_S	3	69
2	Niki Lauda	1	1^S	2	2	1^P_S	1^P	3	DNF^S	1^P_S	DNF			4	8	3	DNF	68
3	Jody Scheckter	5	4	DNF	DNF	4	2	1^P	6	2	2^S	DNF	5	5	4	2	DNF	49
4	Patrick Depailler	2	9	3	DNF	DNF	3	2	2	DNF	DNF	DNF	7	6	2^S	DNF	2	39
5	Clay Regazzoni	7	DNF	1^P_S	11	2	14^S	6	DNF	DNF	9		2^S	2	6	7	5	31
6	Vlag van Verenigde Staten Mario Andretti	DNF	6	DNF	DNF	DNF		DNF^S	5	DNF	12	5	3	DNF	3	DNF	1^P	22
7	Vlag van Verenigd Koninkrijk John Watson	DNF	5	NC	DNF	7	10	DNF	3	3	7	1	DNF	11	10	6	DNF	20
8	Jacques Laffite	DNF	DNF	4	12	3	12	4	14	DNF	DNF	2	DNF	3^P	DNF	DNF	7	20
9	Jochen Mass	6	3	5	DNF^S	6	5	11	15	DNF	3	7	9	DNF	5	4	DNF	19
10	Gunnar Nilsson		DNF	DNF	3	DNF	DNF	DNF	DNF	DNF	5	3	DNF	13	12	DNF	6	11
11	Ronnie Peterson	DNF	DNF	10	DNF	DNF	DNF	7	19	DNF	DNF	6	DNF^P	1^S	9	DNF	DNF	10
12	Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Pryce	3	7	DNF	8	10	7	9	8	4	8	DNF	4	8	11	DNF	DNF	10
13	Hans-Joachim Stuck	4	12	DNF	DNF	DNF	4	DNF	7	DNF	DNF	DNF	DNF	DNF	DNF	5	DNF	8
14	Carlos Pace	10	DNF	9	6	DNF	9	8	4	8	4	DNF	DNF	DNF	7	DNF	DNF	7
15	Alan Jones			NC	9	5	DNF	13	DNF	5	10	DNF	8	12	16	8	4	7
16	Carlos Reutemann	12	DNF	DNF	4	DNF	DNF	DNF	11	DNF	DNF	DNF	DNF	9				3
17	Emerson Fittipaldi	13	17	6	DNF	DNQ	6	DNF	DNF	6	13	DNF	DNF	15	DNF	9	DNF	3
18	Chris Amon		14	8	5	DNF	13	DNF		DNF	DNF							2
19	Vittorio Brambilla	DNF	8	DNF	DNF	DNF	DNF	10	DNF	DNF	DNF	DNF	6	7	14	DNF	DNF	1
20	Rolf Stommelen										6		12	DNF				1
21	Harald Ertl		15	DNQ	DNQ	DNF	DNQ	DNF	DNF	7	DNF	8	DNF	16	DNS	13	8	0
22	Jean-Pierre Jarier	DNF^S	DNF	7	DNF	9	8	12	12	9	11	DNF	10	19	18	10	10	0
23	Jacky Ickx	8	16	DNQ	7	DNQ	DNQ		10	DNQ			DNF	10	13	DNF		0
24	Larry Perkins				13	8	DNQ	DNF					DNF	DNF	17	DNF	DNF	0
25	Henri Pescarolo						DNQ		DNF	DNF	DNQ	9	11	17	19	NC		0
26	Arturo Merzario			DNQ	DNF	DNF	DNQ	14	9	DNF	DNF	DNF	DNF	DNS	DNF	DNF	DNF	0
27	Renzo Zorzi	9																0
27	Noritake Takahara																9	0
29	Michel Leclère		13	DNQ	10	11	11	DNF	13									0
30	Vlag van Verenigde Staten Brett Lunger		11	DNQ	DNQ	DNF		15	16	DNF	DNF	10		14	15	11		0
31	Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Evans		10	DNQ						DNF								0
32	Alessandro Pesenti-Rossi										14	11	DNQ	18				0
33	Ingo Hoffmann	11		DNQ	DNQ				DNQ									0
33	Masahiro Hasemi																11^S	0
35	Lella Lombardi	14								DNQ	DNQ	12						0
36	Loris Kessel				DNQ	12		DNF	DNQ			NC						0
36	Alex Ribeiro															12		0
38	Warwick Brown															14		0
39	Vlag van Verenigd Koninkrijk Guy Edwards					DNQ			17	DNF	15			DNS	20			0
40	Patrick Nève					DNF			18									0
—	Hans Binder											DNF					DNF	0
—	Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Ashley	DNF																0
—	Ian Scheckter		DNF															0
—	Boy Hayje												DNF					0
—	Conny Andersson												DNF					0
—	Kazuyoshi Hoshino																DNF	0
—	Otto Stuppacher													DNS	DNQ	DNQ		0
—	Emilio de Villota				DNQ													0
—	Emilio Zapico				DNQ													0
—	Jac Nelleman							DNQ										0
—	Vlag van Verenigd Koninkrijk Damien Magee								DNQ									0
—	Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Wilds									DNQ								0
—	Vlag van Verenigd Koninkrijk Divina Galica									DNQ								0
—	Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Trimmer																DNQ	0
Pos.	Coureur	BRA	ZAF	VSW	SPA	BEL	MON	ZWE	FRA	Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR	DUI	OOS	NED	ITA	CAN	Vlag van Verenigde Staten VST	JPN	Punten
Pos.	Coureur	Grands Prix																Punten

Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht, in punten
Gefinisht, geen punten
Uitgevallen (DNF)
Niet geklasseerd (NC)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Niet deelgenomen (ND)
^P Pole position
^S Snelste ronde

Klassement bij de constructeursBewerken

Alleen het beste resultaat per race telt mee voor het kampioenschap.
De zeven beste resultaten van de eerste acht wedstrijden en de zes beste resultaten van de laatste zeven wedstrijden tellen mee voor de eindstand.

Pos.	Constructeur	Grands Prix																Punten
Pos.	Constructeur	BRA	ZAF	VSW	SPA	BEL	MON	ZWE	FRA	Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR	DUI	OOS	NED	ITA	CAN	Vlag van Verenigde Staten VST	JPN	Punten
1	Ferrari	1	1^S	1^P_S	2	1^P_S	1^P_S	3	DNF^S	1^P_S	9	WD	2^S	2	6	3	5	83
2	Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-Ford	6^P	2^P	5	1^P_S	(6)	5	5	1^P	DNF	1^P	4^P_S	1	DNF	1^P	1^P_S	3	74 (75)
3	Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell-Ford	2	4	3	DNF	4	2	1^P	2	2	2^S	11	5	5	2^S	2	2	71
4	Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford	DNF	10	DNF	3	DNF	DNF	DNF^S	5	DNF	5	3	3	13	3	DNF	1^P	29
5	Vlag van Verenigde Staten Penske-Ford	DNF	5	NC	DNF	7	10	DNF	3	3	7	1	DNF	11	10	6	DNF	20
6	Ligier-Matra	DNF	DNF	4	12	3	12	4	14	DSQ	DNF	2	DNF	3^P	DNF	DNF	7^S	20
7	Vlag van Verenigd Koninkrijk March-Ford	4	8	10	DNF	DNF	4	7	7	DNF	DNF	6	6^P	1^S	9	5	DNF	19
8	Vlag van Verenigd Koninkrijk Shadow-Ford	3^S	7	7	8	9	7	9	8	4	8	DNF	4	8	11	10	10	10
9	Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Alfa Romeo	10	DNF	9	4	DNF	9	8	4	8	4	DNF	DNF	DNF	7	DNF	DNF	9
10	Vlag van Verenigd Koninkrijk Surtees-Ford		11	NC	9	5	DNF	13	16	5	10	9	8	12	15	8	4	7
11	Fittipaldi-Ford	11	17	6	DNF	DNQ	6	DNF	DNF	6	13	DNF	DNF	15	DNF	9	DNF	3
12	Vlag van Verenigd Koninkrijk Ensign-Ford			8	5	DNF	13	DNF	18	DNF	DNF	DNF	DNF	10	13	DNF	WD	2
13	Vlag van Verenigde Staten Parnelli-Ford		6	DNF														1
14	Vlag van Verenigd Koninkrijk Hesketh-Ford		15	DNQ	DNQ	DNF	DNQ	DNF	17	7	15	8	12	16	20	12	8	0
15	Wolf-Williams-Ford	8	13	DNQ	7	11	11	DNF	10	DNQ	DNF	DNF	DNF	DNQ	DNF	14	DNF	0
16	Boro-Ford				13	8	DNQ	DNF			WD		DNF	DNF				0
17	Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Ford	9			DNQ													0
18	Kojima-Ford																11	0
19	Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Ford				DNQ	12		DNF	DNQ	DNF	DNQ	12		DNF			WD	0
—	Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM	DNF																0
—	Maki-Ford																DNQ	0
Pos.	Constructeur	BRA	ZAF	VSW	SPA	BEL	MON	ZWE	FRA	Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR	DUI	OOS	NED	ITA	CAN	Vlag van Verenigde Staten VST	JPN	Punten
Pos.	Constructeur	Grands Prix																Punten

Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht, in punten
Gefinisht, geen punten
Uitgevallen (DNF)
Niet geklasseerd (NC)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Niet deelgenomen (ND)
^P Pole position
^S Snelste ronde

TriviaBewerken

In oktober 2013 werd de film Rush uitgebracht over de strijd in 1976 tussen James Hunt en Niki Lauda. Lauda wordt hierin vertolkt door Daniel Brühl, Hunt door Chris Hemsworth.

Formule 1-seizoenen

1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022 · 2023

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Grands Prix which were cancelled. Autosport Website. Geraadpleegd op 22 juni 2022.

[1] (en) Grands Prix which were cancelled. Autosport Website. Geraadpleegd op 22 juni 2022.

[1]