Formule 1 in 1966

raceseizoen

Het Formule 1-seizoen 1966 was het 17de FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 22 mei en eindigde op 23 oktober na negen races.

17e Formule 1-seizoen (1966)
Volgende: 1967
Vorige: 1965
Jack Brabham werd kampioen in zijn eigen auto
Algemene informatie
Races 9
Coureurs 32
Constructeurs 15
Verdedigend
kampioen
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark (coureurs)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Australië Jack Brabham 42
(3e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees 28
3e plaats Vlag van Oostenrijk Jochen Rindt 22
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham 42
(1e titel)
2e plaats Vlag van Italië Ferrari 31
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper 30
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Jack Brabham werd voor de derde keer wereldkampioen, voor het eerst in zijn eigen wagen. In het seizoen 1966 werden voor het eerst de 3-liter motoren geïntroduceerd. Enkel Ferrari en Brabham waren terdege voorbereid en hadden een 3-liter motor bij de eerste race. Later in het seizoen introduceerde ook BRM een nieuwe H16 3-liter motor maar deze flopte.

De film Grand Prix werd dit seizoen opgenomen.

Kalender bewerken

GP nr. Ronde Grand Prix Circuit Plaats Datum
142
1 GP van Monaco   Circuit de Monaco Monte Carlo 22 mei
143
2 GP van België   Circuit de Spa-Francorchamps Stavelot 12 juni
144
3 GP van Frankrijk   Circuit de Reims-Gueux Reims 3 juli
145
4 GP van Groot-Brittannië   Brands Hatch West Kingsdown 16 juli
146
5 GP van Nederland   Circuit Park Zandvoort Zandvoort 24 juli
147
6 GP van Duitsland   Nürburgring Nordschleife Nürburg 7 augustus
148
7 GP van Italië   Autodromo Nazionale Monza Monza 4 september
149
8 GP van de Verenigde Staten   Watkins Glen International Watkins Glen (New York) 2 oktober
150
9 GP van Mexico   Magdalena Mixhuca Circuit Mexico-Stad 23 oktober

Resultaten en klassement bewerken

Grands Prix bewerken

Ronde Grand Prix Poleposition Snelste ronde Winnende coureur Winnende constructeur Banden Verslag
1   GP van Monaco   Jim Clark   Lorenzo Bandini   Jackie Stewart   BRM D Verslag
2   GP van België   John Surtees   John Surtees   John Surtees   Ferrari D Verslag
3   GP van Frankrijk   Lorenzo Bandini   Lorenzo Bandini   Jack Brabham   Brabham-Repco G Verslag
4   GP van Groot-Brittannië   Jack Brabham   Jack Brabham   Jack Brabham   Brabham-Repco G Verslag
5   GP van Nederland   Jack Brabham   Denny Hulme   Jack Brabham   Brabham-Repco G Verslag
6   GP van Duitsland   Jim Clark   John Surtees   Jack Brabham   Brabham-Repco G Verslag
7   GP van Italië   Mike Parkes   Ludovico Scarfiotti   Ludovico Scarfiotti   Ferrari F Verslag
8   GP van de Verenigde Staten   Jack Brabham   John Surtees   Jim Clark   Lotus-BRM F Verslag
9   GP van Mexico   John Surtees   Richie Ginther   John Surtees   Cooper-Maserati D Verslag

Puntentelling bewerken

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e
Punten 9 6 4 3 2 1

Klassement bij de coureurs bewerken

De vijf beste resultaten telden mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Coureur  
MON
 
BEL
 
FRA
 
GBR
 
NED
 
DUI
 
ITA
 
VST
 
MEX
Punten
1   Jack Brabham DNF (4) 1 1PS    1P 1 DNF DNFP 2 42 (45)
2   John Surtees DNF 1PS    DNF DNF DNF 2S DNF 3S 1P 28
3   Jochen Rindt DNF 2 4 (5) DNF 3 4 2 DNF 22 (24)
4   Denny Hulme DNF DNF 3 2 DNFS DNF 3 DNF 3 18
5   Graham Hill 3 DNF DNF 3 2 4 DNF DNF DNF 17
6   Jim Clark DNFP DNF DNS 4 3 DNFP DNF 1 DNF 16
7   Jackie Stewart 1 DNF DNF 4 5 DNF DNF DNF 14
8   Mike Parkes 2 DNF DNF 2P 12
9   Lorenzo Bandini 2S 3 NCPS    6 6 DNF DNF 12
10   Ludovico Scarfiotti DNF 1S 9
11   Richie Ginther DNF 5 DNF DNF 4S 5
12   Dan Gurney NC 5 DNF DNF 7 DNF DNF 5 4
13   Mike Spence DNF DNF DNF DNF 5 DNF 5 DNF DNS 4
14   Bob Bondurant 4 DNF 9 DNF 7 DSQ DNF 3
15   Jo Siffert DNF DNF DNF NC DNF DNF 4 DNF 3
16   Bruce McLaren DNF DNS 6 DNS 5 DNF 3
17   Peter Arundell DNS DNF DNF DNF 8 8 6 7 1
18   Jo Bonnier NC DNF NC DNF 7 DNF DNF NC 6 1
19   Bob Anderson DNF 7 NC DNF DNF 6 1
20   John Taylor 6 8 8 DNF 1
21   Chris Irwin 7 0
22   Ronnie Bucknum DNF 8 0
23   Chris Amon 8 DNQ 0
24   Guy Ligier NC NC NC 10 9 DNS 0
25   Giacomo Russo 9 0
26   Chris Lawrence 11 DNF 0
  Giancarlo Baghetti NC 0
  Pedro Rodriguez DNF DNF1 DNF DNF 0
  Innes Ireland DNF DNF 0
  Trevor Taylor DNF 0
  Moisés Solana DNF 0
  Phil Hill DNS DNF DNQ 0
  Vic Wilson DNS 0
Coureurs die geen recht op Formula 1-punten hadden omdat ze met Formule 2-wagens deelnamen
  Jean-Pierre Beltoise 8
  Hubert Hahne 9
  Jo Schlesser 10
  Hans Herrmann 11
  Piers Courage DNF
  Alan Rees DNF
  Kurt Ahrens Jr. DNF
  Jacky Ickx DNF
  Silvio Moser DNS
  Gerhard Mitter DNS
Pos. Coureur  
MON
 
BEL
 
FRA
 
GBR
 
NED
 
DUI
 
ITA
 
VST
 
MEX
Punten
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde

1 Formule 2-wagen

Klassement bij de constructeurs bewerken

Alleen de beste resultaat per constructeur per race telt mee voor het kampioenschap.

De vijf beste resultaten telden mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Constructeur  
MON
 
BEL
 
FRA
 
GBR
 
NED
 
DUI
 
ITA
 
VST
 
MEX
Punten
1   Brabham-Repco DNF (4) 1 1PS    1PS    1 (3) DNFP 2 42 (49)
2   Ferrari 2S 1PS    2PS    6 (6) 1PS    DNF 31 (32)
3   Cooper-Maserati NC 2 4 (5) 7 2S (4) 2S 1P 30 (35)
4   BRM 1 DNF DNF 3 2 4 7 DNF DNF 22
5   Lotus-BRM DNF DNF DNF DNF 5 8 5 1 7 13
6   Lotus-Climax DNFP DNF DNF 4 3 DNFP 9 6 DNF 8
7   Eagle-Climax NC 5 DNF DNF 7 DNQ DSQ 5 4
8   Honda DNF NC 4S 3
9   McLaren-Ford DNF DNF 5 DNF 2
10   Brabham-Climax DNF DNF 7 7 DNF DNF 6 1
11   McLaren-Serenissama DNS 6 DNS 1
12   Brabham-BRM DNF 6 8 8 DNF DNQ 1
13   Cooper-Ferrari 11 DNF 0
  Eagle-Weslake DNF DNF DNF 0
  Shannon-Climax DNF 0
Pos. Constructeur  
MON
 
BEL
 
FRA
 
GBR
 
NED
 
DUI
 
ITA
 
VST
 
MEX
Punten
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde