Brabantse Pijl

wielerkoers in België

De Brabantse Pijl (Frans: La Flèche brabançonne) is een semiklassieker voor profrenners in Vlaams- en Waals-Brabant, ten zuidwesten van Brussel. De eerste editie voor de mannen was in 1961, die voor de vrouwen in 2018.

Brabantse Pijl
Brabantse Pijl
Regio Brabant, België
Periode April (vrijdag voor Amstel Gold Race)
Organisator WSC Rode Sportief Beersel
en Flanders Classics
Type Semiklassieker
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Brabantse Pijl
 
Classificatie
Discipline Weg
Internationale kalender UCI ProSeries
Categorie 1.Pro
Geschiedenis
Eerste editie 1961[1]
Aantal edities 65 (2025)
Eerste winnaar   Pino Cerami
Laatste winnaar   Benoît Cosnefroy
Laatste Bel. winnaar Remco Evenepoel (2025)
Laatste Ned. winnaar Mathieu van der Poel (2019)
Meeste zeges   Edwig Van Hooydonck
(4 zeges)
Portaal      Wielersport
 

Geschiedenis

bewerken

Van 1961-1966 was Brussel stad en finishplaats. Van 1967-1970 en 1986-1989 werd er gestart en gefinisht in Sint-Genesius-Rode, van 1971-1978 en in 1981, 1982 en 1984, 1985 werd er gestart in Sint-Genesius-Rode en was de finish in Alsemberg. Alsemberg was in 1979, 1982, 1983 en van 1990-1999 zowel start- als aankomstplaats. Van 2000-2007 was Zaventem de startplaats, Alsemberg bleef de finishplaats. Dit hield in dat de renners nu veeleer het gebied ten zuidoosten van Brussel aandeden alvorens, na enkele lokale ronden met daarin de beklimmingen van de Alsemberg (Kerkenberg), de Bruine Put en de Lindenberg, te finishen op de Alsemberg.

In 2007 sloot WSC Rode Sportief Beersel, de organisator van de Brabantse Pijl, een overeenkomst met het stadsbestuur van Leuven, om deze semiklassieker voor vijf jaar (2008-2012) aldaar te laten starten. Hierdoor werd het parcours verlegd naar het zuiden (Itter) en werd er langs Halle en Sint-Pieters-Leeuw gereden om via Lot en Beersel de lokale ronde te bereiken. In deze lokale ronde kregen de renners naast de Alsemberg ook de in de streek bekende Bruine Put onder de wielen geschoven. Ook de Moskesstraat komt vaak voor in het parcours. Leuven bleef nog tot 2024 startplaats. In 2008 en 2009 was Alsemberg nog de finishplaats. Vanaf 2010 is dit Overijse. In Overijse worden verschillende plaatselijke rondes afgelegd met beklimmingen van onder andere de IJskelderlaan en de Hagaard. De finish ligt vlak na de Schavei. In 2025 was Beersel de startplaats.

De Brabantse Pijl werd jarenlang verreden op de zondag voor de Ronde van Vlaanderen, in het eerste weekend van de Vlaamse Wielerweek, maar verhuisde in 2010 naar de woensdag voor de Amstel Gold Race, waarmee het de heuvelklassiekers zal inluiden. Sinds dat jaar maakt de wedstrijd ook deel uit van Flanders Classics. In 2025 schoof het op naar de vrijdag voor de Amstel Gold Race.

Lijst van winnaars

bewerken

1961 ·   Pino Cerami
1962 ·   Ludo Janssens
1963 ·   Joseph Wouters
1964 ·   Arnaldo Pambianco
1965 ·   Willy Bocklant
1966 ·   Jan Janssen
1967 ·   Roger Rosiers
1968 ·   Victor Van Schil
1969 ·   Willy In 't Ven
1970 ·   Herman Vanspringel
1971 ·   Joseph Spruyt
1972 ·   Eddy Merckx
1973 ·   Johan De Muynck
1974 ·   Herman Vanspringel
1975 ·   Willem Peeters
1976 ·   Freddy Maertens
1977 ·   Frans Verbeeck
1977 ·   Marcel Laurens
1979 ·   Daniel Willems
1980 ·   Michel Pollentier
1981 ·   Roger De Vlaeminck
1982 ·   Claude Criquielion

1983 ·   Eddy Planckaert
1983 ·   Ronny Van Holen
1985 ·   Adrie van der Poel
1986 ·   Johan van der Velde
1987 ·   Edwig Van Hooydonck
1988 ·   Johan Capiot
1989 ·   Johan Capiot
1990 ·   Frans Maassen
1991 ·   Edwig Van Hooydonck
1992 ·   Johan Capiot
1994 ·   Edwig Van Hooydonck
1995 ·   Michele Bartoli
1996 ·   Edwig Van Hooydonck
1996 ·   Johan Museeuw
1997 ·   Gianluca Pianegonda
1998 ·   Johan Museeuw
1999 ·   Michele Bartoli
2000 ·   Johan Museeuw
2001 ·   Michael Boogerd
2002 ·   Fabien De Waele
2003 ·   Michael Boogerd
2004 ·   Luca Paolini

2005 ·   Óscar Freire
2006 ·   Óscar Freire
2007 ·   Óscar Freire
2008 ·   Sylvain Chavanel
2009 ·   Anthony Geslin
2010 ·   Sébastien Rosseler
2011 ·   Philippe Gilbert
2012 ·   Thomas Voeckler
2013 ·   Peter Sagan
2014 ·   Philippe Gilbert
2015 ·   Ben Hermans
2016 .   Petr Vakoč
2017 ·   Sonny Colbrelli
2018 .   Tim Wellens
2019 .   Mathieu van der Poel
2020 .   Julian Alaphilippe
2021 .   Tom Pidcock
2022 .   Magnus Sheffield
2023 .   Dorian Godon
2024 .   Benoît Cosnefroy
2025 .   Remco Evenepoel

Meervoudige winnaars

bewerken
Overwinningen Renner Jaren
4   Edwig Van Hooydonck 1987, 1991, 1993, 1995
3   Johan Capiot 1988, 1989, 1992
  Johan Museeuw 1996, 1998, 2000
  Óscar Freire 2005, 2006, 2007
2   Herman Vanspringel 1970, 1974
  Michele Bartoli 1994, 1999
  Michael Boogerd 2001, 2003
  Philippe Gilbert 2011, 2014

Overwinningen per land

bewerken
Overwinningen Land
39   België
7   Nederland
6   Frankrijk,   Italië
3   Spanje
1   Verenigd Koninkrijk,   Slowakije,   Tsjechië,   Verenigde Staten

Vrouwen

bewerken
Brabantse Pijl
 
Classificatie
Discipline Weg
Internationale kalender UCI Women's ProSeries
Categorie 1.Pro
Geschiedenis
Eerste editie 2018
Aantal edities 8 (2025)
Eerste winnaar   Marta Bastianelli
Laatste winnaar   Elisa Longo Borghini
Laatste Bel. winnaar Sofie De Vuyst (2019)
Laatste Ned. winnaar Demi Vollering (2022)
Meeste zeges   Elisa Longo Borghini (2)
Portaal      Wielersport

In 2018 werd voor het eerst een Brabantse Pijl voor vrouwen georganiseerd als voortzetting van de Pajot Hills Classic.[2] De eerste twee edities bleven start en finish in Gooik, met onder andere de Bosberg en Congoberg in het parcours. Vanaf 2020 ligt de finish van de vrouwen, net als bij de mannen, in Overijse. Startplaatsen in de periode 2020-2025 waren Sint-Kwintens-Lennik (2020, 2024), Lennik (2021, 2023, 2025) en Sint-Pieters-Leeuw (2022). De eerste vier edities (2018-2021) had de wedstrijd de UCI-wedstrijdclassificatie van 1.1 en vanaf 2022 de 1.Pro-status.

Lijst van winnaars

bewerken

2018 ·   Marta Bastianelli
2019 ·   Sofie De Vuyst
2020 ·   Grace Brown
2021 ·   Ruth Winder

2022 ·   Demi Vollering
2023 ·   Silvia Persico
2024 ·   Elisa Longo Borghini
2025 ·   Elisa Longo Borghini

Overwinningen per land

bewerken
Overwinningen Land
4   Italië
1   Australië,   België,   Nederland,   Verenigde Staten