Johan De Muynck (wielrenner)

Johan De Muynck
	Johan De Muynck, 2019
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	30 mei 1948
Geboorteplaats	Sleidinge, België
Sportieve informatie
Discipline(s)	Weg
Beste prestaties
Ronde van Vlaanderen	13e (1971, 1978)
Parijs-Roubaix	12e (1974)
Ronde van Lombardije	8e (1977)
Ronde van Italië	1e (1978) ; 2 etappezeges
Ronde van Frankrijk	4e (1980)
Ronde van Spanje	7e (1980)
WK op de weg	12e (1980)
Portaal	Wielersport

Johan De Muynck (Waarschoot, 30 mei 1948) is een Belgisch voormalig wielrenner. Zijn grootste overwinning behaalde hij in 1978 toen hij de Ronde van Italië won.

Jonge renner bewerken

Johan De Muynck groeide op in Waarschoot en had 6 broers en zussen.^[1] Op zijn 14e moest hij gaan werken in een fabriek om mee voor inkomsten te zorgen. Hij ging fietsen om aan het grijze arbeidersleven te ontsnappen.

In 1970 mocht hij met de nationale ploeg in het Andesgebergte in Colombia oefenen, waar hij ontdekte dat hij ook kon klimmen. Hij werd in 1971 profrenner bij de Flandriaploeg waarin ook wereldkampioen Jean-Pierre Monseré en Roger De Vlaeminck waren. In 1972 nam hij deel aan zijn eerste 'Grote Ronde': de Ronde van Frankrijk. Na een valpartij moest hij op de vierde dag al opgeven. De Muynck was geen klassieke renner, maar zou in 1973 wel de Brabantse Pijl als eerste grote eendagswedstrijd op zijn palmares mogen schrijven.

Hoogtepunt bewerken

Na drie jaar Flandria trok Johan De Muynck naar Italië. Hij reed er voor de ploeg Brooklyn, waar ook landgenoten Roger De Vlaeminck en Patrick Sercu actief waren. De Muynck toonde in 1976 dat hij het rondewerk aankon door drie etappes in de Ronde van Romandië te winnen en de eindzege binnen te halen. In 1976 werd hij tweede in de Ronde van Italië, op 19 seconden van de overwinnaar, Felice Gimondi. De Muynck begon als wisselkopman en knecht voor Roger De Vlaeminck. Ploeggenoten De Vlaeminck en Sercu wonnen respectievelijk 4 en 3 ritten en ook De Muynck zou een rit winnen. Tijdens het verloop van de Giro bleek De Muynck sterker dan De Vlaeminck, maar mocht hij niet doorrijden.^[2] Kort voor het eind gaf De Vlaeminck op. De Muynck had mede hierdoor minder ploeggenoten. Hij zou uiteindelijk drie dagen in de roze leiderstrui rijden, maar viel tijdens de voorlaatste rit en liep door gebrek aan ploegenhulp te veel achterstand op. Op de slotdag was er nog een tijdrit en korte rit in Milaan. Na de tijdrit zou De Muynck al zijn leiderstrui aan de eindwinnaar Gimondi moeten afgeven. De gemiste eindzege was de grootste ontgoocheling van Johan De Muynck over heel zijn carrière. De vete met Roger De Vlaeminck zou ook blijven.

Twee jaar later maakte De Muynck de overstap naar de Italiaanse wielerploeg Bianchi-Faema van Felice Gimondi die zijn laatste jaar zou rijden. De Giro was een succes voor de ploeg met 3 ritwinsten voor Rik Van Linden en een voor De Muynck. Op de proloog na zou de roze leiderstrui steeds in handen van de ploeg zijn. De Muynck verloor de trui niet meer na zijn ritzege en werd in Milaan de eindwinnaar. Hij werd hiermee de laatste Belgische winnaar in de Giro.^[3] In 1979 startte hij als rugnummer 1 in Giro maar reed hij een anonieme ronde.

Nadagen en oud-renner bewerken

De Muynck werd tijdens zijn Italiaanse periode voor de tweede keer vader en besloot naar België terug te keren. In 1980 en 1981 reed hij voor de Belgische Splendorploeg. De Giro werd vervangen door de Ronde van Frankrijk waar hij het niet slecht deed met een vierde en zevende plaats. Hij mocht in 1980 voor de derde keer mee met de Belgische ploeg naar het wereldkampioenschap. Na twee jaar beëindigde De Muynck zijn carrière bij de Franse ploeg La Redoute-Motobécane van Jef Braeckevelt.^[4]

Toen Johan De Muynck eind 1983 op wielerpensioen ging, werd hij vertegenwoordiger in bakkerijgrondstoffen, een job die hij 30 jaar lang zou uitvoeren. Hij is getrouwd en heeft twee dochters. In 2018 werd hij n.a.v. zijn 70ste verjaardag gehuldigd door het bestuur van zijn woonplaats Waarschoot. Hij werd de tweede ereburger van de gemeente^[5] en er kwam ook een fietsroute die naar hem genoemd werd. In 2019 werd een koersfiets van De Muynck in KOERS. Museum van de Wielersport opgenomen.

Belangrijkste overwinningen bewerken

1973

Brabantse Pijl

1975

5e etappe deel A Ronde van België

1976

2e etappe Ronde van Romandië
4e etappe Ronde van Romandië
5e etappe deel B Ronde van Romandië
Eindklassement Ronde van Romandië
Combinatieklassement Ronde van Romandië
6e etappe Giro d'Italia

1977

5e etappe Ronde van Catalonië

1978

3e etappe Giro d'Italia
Eindklassement Giro d'Italia
4e etappe Midi Libre

Resultaten in voornaamste wedstrijden bewerken

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
1971
1972		opgave
1973	33e
1974	36e
1975
1976	2 ↑ (1)
1977	opgave
1978	↑ (1)
1979	19e	opgave
1980		4e	7e
1981		7e
1982		28e
1983		opgave

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Parijs-Tours	Waalse Pijl	Brabantse Pijl	WK op de weg	Wereldranglijsten
1971		13e
1972		45e			28e			30e
1973									1
1974	39e	23e	12e		32e			26e
1975					21e				10e
1976		14e	16e			27e	85e				13e (SPP)
1977						8e	2				18e (SPP)
1978		13e				9e				25e	11e (SPP)
1979
1980							43e	33e		12e	22e (SPP)
1981	45e			52e		9e	67e	71e
1982
1983				46e