Wikipedia

Elisa Longo Borghini

Italiaans wielrenster

Elisa Longo Borghini (Ornavasso, 10 december 1991) is een Italiaans wielrenster. Ze won in 2012 brons op het WK in Valkenburg en in 2016 brons op het EK in Plumelec en olympisch brons in Rio de Janeiro. Ze werd vier keer Italiaans kampioene. Zij is een dochter van langlaufster Guidina Dal Sasso.[1] Haar elf jaar oudere broer Paolo Longo Borghini was wielrenner van 2004 tot en met 2014. Ze reed drie jaar bij het Noorse Hitec Products, vier jaar voor het Britse Wiggle High5 en vanaf 2019 voor de nieuwe vrouwenploeg Trek-Segafredo, inmiddels Lidl-Trek genaamd.

Elisa Longo Borghini
Elisa Longo Borghini (2022)
Persoonlijke informatie
Bijnaam "Eli"
Geboortedatum 10 december 1991
Geboorteplaats Ornavasso, Vlag van Italië Italië
Lengte 170 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Lidl-Trek
Discipline(s) Wegwielrennen
Ploegen
2010
2011
2012-2014
2015-2018
2019-2023
2023- 		Cristoforetti
Top Girls Fassa Bortolo
Hitec Products
Wiggle Honda
Trek-Segafredo
Lidl-Trek
Beste prestaties
Gent-Wevelgem 10e (2020)
Ronde van Vlaanderen 1e (2015, 2024)
Parijs-Roubaix 1e (2022)
Amstel Gold Race 5e (2017, 2024)
Luik-Bastenaken-Luik 2e (2023)
Ronde van Italië 2e (2017)
1 etappezege
Ronde van Frankrijk 6e (2022)
WK op de weg 3e (2012, 2020)
Overige
Zeges:  
Strade Bianche
Trofeo Alfredo Binda
Giro dell'Emilia
Brabantse Pijl 		2017
2013
2015, 2016, 2022
2024
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Biografie bewerken

2012 - 2013: Doorbraak en bekkenbreuk bewerken

 
Brons op het WK in Valkenburg.

In 2012 haalde ze brons bij de elite op het wereldkampioenschap wielrennen in Valkenburg. Ze bevestigde haar kunnen in 2013 door de Trofeo Alfredo Binda op haar naam te schrijven en tweede te worden in de Waalse Pijl. Eén week voor de Giro Rosa 2013 viel Longo Borghini hevig, drie kilometer voor de finish in het Italiaans kampioenschap. Ze brak haar bekken en moest in haar woonplaats de slotrit van de Giro toekijken vanuit een rolstoel.[2]

2014 - 2015: Klassementen en Vlaanderen bewerken

 
Solo naar winst in de Ronde van Vlaanderen op de Oude Kwaremont.
 
Winst op de Planche des Belles Filles in de Route de France 2015.

Na haar herstel won Longo Borghini de eindklassementen in de Ronde van Bretagne, Trophée d'Or (beide 2014) en Route de France (2015), met ritwinst op de Planche des Belles Filles.[3] In 2015 behaalde ze de overwinning van de Ronde van Vlaanderen[4] en de Giro dell'Emilia,[5] werd ze tweede in de Philadelphia Cycling Classic, derde in de eerste vrouweneditie van de Strade Bianche en vierde in de Trofeo Binda. Hierdoor werd ze ook vierde in het wereldbekerklassement. In de Giro Rosa won ze al de witte jongerentrui (2012), de groene bergtrui (2016) en de blauwe trui als beste Italiaanse (2015 en 2017). Ook werd ze in 2014 voor het eerst Italiaans kampioen tijdrijden.

 
Groene trui in de Giro Rosa 2016.

2016: Brons in Rio bewerken

 
Brons in de olympische wegrit.

Uitkomend voor Italië won Longo Borghini brons in de wegrit op de Olympische Spelen 2016 in Rio de Janeiro, achter de Nederlandse Anna van der Breggen en de Zweedse Emma Johansson (tevens haar ploeggenote bij Wiggle).[6] Eén maand later op het eerste EK voor profs werd ze wederom derde en wederom achter de Nederlandse. Ze werd in 2016 vijfde in de eerste Women's World Tour en won haar tweede nationale titel tijdrijden.

Voorjaar 2017: leidster World Tour en UCI-ranglijst bewerken

In 2017 begon Longo Borghini het Belgische openingsweekend met veel aanvalspogingen, die resulteerden in de 5e plaats in Omloop Het Nieuwsblad en winst voor haar ploeggenote Jolien D'Hoore in Omloop van het Hageland. Eén week later won Longo Borghini in eigen land haar eerste World Tourwedstrijd: Strade Bianche.[7] Ze werd hierdoor ook meteen de eerste leidster in de World Tour. Door haar vierde plek in de Ronde van Drenthe en de negende plek in de Trofeo Binda veroverde ze op 19 maart de eerste positie op de UCI-ranglijst en behield ze de leiderstrui in de World Tour tot en met de Ronde van Vlaanderen.[8] In De Ronde zat ze in een kopgroep met Anna van der Breggen, Annemiek van Vleuten en Katarzyna Niewiadoma, maar zij werden op één km van de finish gegrepen en in de sprint werd Longo Borghini tiende. Twee weken later, in de heringevoerde Amstel Gold Race, sprong ze mee op de voorlaatste keer Cauberg met Lizzie Deignan en wederom Niewiadoma, maar Van der Breggen sprong erop en erover en in de achtervolgende groep werd Longo Borghini vijfde. Door ziekte moest ze de Waalse Pijl missen en moest ze genoegen nemen met een negende plaats in de eerste editie van Luik-Bastenaken-Luik.

2017: Giro en La Course bewerken

 
In de Italiaanse kampioenstrui.

Twee maanden later veroverde ze in Piemonte haar derde nationale titel in het tijdrijden en twee dagen erna haar eerste Italiaanse titel op de weg.[9] In de Ronde van Italië voor vrouwen 2017 behaalde ze diverse ereplaatsen, zo werd ze derde in de tweede etappe door samen met Annemiek van Vleuten en Anna van der Breggen weg te rijden op de klim Andreis.[10] Ook werd ze derde in de vijfde etappe, een tijdrit over de Muro di Sant'Elpidio met stijgingspercentages tot 30%.[11] In het bergklassement werd ze tweede achter Van Vleuten en in het algemeen klassement tweede op ruim één minuut achter Van der Breggen. Hierdoor won ze voor het tweede jaar de blauwe trui als beste Italiaanse.[12] Later die maand werd ze derde op de Col d'Izoard achter Van Vleuten en Lizzie Deignan in de vernieuwde La Course.[13] Tijdens de afsluitende achtervolgingsrit in Marseille kon ze samen met Deignan en Megan Guarnier de als eerste gestarte Van Vleuten niet bijhalen en ze eindigde als derde in het Stade Vélodrome.[14] Later dat seizoen kwam ze niet verder dan de 18e plek in zowel het EK als het WK tijdrijden. In de wegwedstrijd tijdens het wereldkampioenschap in Bergen (Noorwegen) moest ze opgeven, net als in de slotetappe van de Boels Ladies Tour drie weken eerder.

2018: Goud Middellandse Zeespelen bewerken

 
Bergtrui in The Women's Tour 2018.

Na een goede seizoensstart in eigen land (derde in de Strade Bianche en tiende in de Trofeo Binda), kwam ze de rest van het voorjaar niet meer in de top tien; tijdens Luik-Bastenaken-Luik moest ze zelfs opgeven. In mei werd ze in het Baskenland vierde in de eendagskoers Emakumeen Saria (achter een volledig Nederlands podium) en tweede in de slotrit van Emakumeen Bira achter winnares Amanda Spratt. In juni won Longo Borghini het bergklassement van de OVO Women's Tour,[15] werd ze twaalfde tijdens het Italiaans kampioenschap op de weg en won ze de wegwedstrijd van de Middellandse Zeespelen 2018 in het Spaanse Tarragona.[16] In juli won ze, net als in 2017, de blauwe trui als beste Italiaanse in de Giro Rosa. Ze werd tweede in de achtste etappe vanuit een kopgroep van drie, achter Marianne Vos en voor Lucinda Brand.[17] In het algemeen klassement bleef ze steken op de tiende plaats. In augustus reed ze lange tijd op kop samen met Anna van der Breggen tijdens het EK op de weg in Glasgow, maar ze werden in de laatste kilometer teruggepakt door het peloton waarna haar landgenote Marta Bastianelli de sprint won.[18] Later dat seizoen werd ze tiende in de Madrid Challenge, ze werd twaalfde in zowel de GP Plouay als de Boels Ladies Tour, dertiende tijdens het WK op de weg in Innsbruck en negende in zowel de WK-tijdrit als het Italiaans kampioenschap tijdrijden. Tijdens deze nationale titelstrijd, die op een uitgestelde datum plaatsvond, had ze onderweg de snelste tijd, maar werd ze in de finale de verkeerde kant op gestuurd, waardoor ze bijna anderhalve minuut moest toegeven op winnares Elena Cecchini.[19]

Gedurende het jaar werd duidelijk dat Wiggle High5 na 2018 ophoudt te bestaan en werd Longo Borghini gepresenteerd als een van de aanwinsten voor het nieuwe team Trek-Segafredo.[20] Het is het zesde seizoen dat ze samen rijdt met Audrey Cordon-Ragot en ook wordt ze herenigd met haar landgenote Giorgia Bronzini die er ploegleider wordt.

'Twins' bewerken

Vanaf 2014 (bij Hitec, Wiggle en Trek) rijdt Longo Borghini samen met de Française Audrey Cordon-Ragot, met wie ze vaak verward wordt en wat hen de bijnaam twins (tweeling) opleverde.[21]

Fiamme Oro bewerken

Elisa Longo Borghini maakt deel uit van de sportselectie "Fiamme Oro" van de Italiaanse politie.[22] Op haar teamshirt draagt ze het logo van de politie en in nationale kampioenschappen rijdt ze in het volledige tenue van Fiamme Oro. In mei 2016 voltooide ze haar opleiding bij de Polizia di Stato.[23]

Onderscheidingen bewerken

In 2015, 2016 en 2017 werd Longo Borghini verkozen tot beste wielrenster van Italië en ontving de "Oscar TuttoBici".[24]

Persoonlijk bewerken

Longo Borghini trouwde op 28 oktober 2023 met Jacopo Mosca,[25] haar collega bij Lidl-Trek.[26]

Palmares bewerken

2012
    Jongeren- en bergklassement Ronde van Thüringen
5e etappe Ronde van Thüringen
Trofeo Oro in Euro
  Jongerenklassement Giro Rosa
  Italiaans kampioenschap tijdrijden, Elite
  WK op de weg, Valkenburg
  EK tijdrijden, Goes
2013
Trofeo Alfredo Binda-Comune di Cittiglio
  Bergklassement Emakumeen Bira
4e etappe Emakumeen Bira
2014
  Italiaans kampioen tijdrijden, Elite
  Eindklassement Ronde van Bretagne
proloog en 3e etappe Ronde van Bretagne
  Eindklassement Trophée d'Or
4e etappe Trophée d'Or
2015
Ronde van Vlaanderen
  Beste Italiaanse in Giro Rosa
  Italiaans kampioenschap op de weg, Elite
  Eindklassement La Route de France
3e en 5e etappe La Route de France
Giro dell'Emilia
2016
  Italiaans kampioen tijdrijden, Elite
  Italiaans kampioenschap op de weg, Elite
  Bergklassement in Giro Rosa (WWT)
  Olympische wegrit, Rio de Janeiro
  Europees kampioenschap op de weg
Giro dell'Emilia
2017
  Italiaans kampioen op de weg, Elite
  Italiaans kampioen tijdrijden, Elite
Strade Bianche (WWT)
  Beste Italiaanse in Giro Rosa (WWT)
2018
  Middellandse Zeespelen (wegrit), Tarragona
  Bergklassement in OVO Women's Tour (WWT)
  Beste Italiaanse in Giro Rosa (WWT)
2019
4e etappe Emakumeen Bira (WWT)
  Eindklassement Emakumeen Bira (WWT)
    Punten- en bergklassement Emakumeen Bira (WWT)
2020
  Italiaans kampioen tijdrijden, Elite
8e etappe Giro Rosa (WWT)
  Italiaans kampioen op de weg, Elite
2021
Trofeo Alfredo Binda
  Italiaans kampioen tijdrijden, Elite
  Italiaans kampioen op de weg, Elite
1e etappe (TTT) Ronde van Italië
  Olympische wegrit, Tokio
  Europees kampioenschap gemengde ploegenestafette
GP Plouay
2022
Parijs-Roubaix
  Eindklassement The Women's Tour
5e etappe The Women's Tour
  Italiaans kampioen tijdrijden, Elite
1e etappe (TTT) Ceratizit Challenge
  Wereldkampioenschap gemengde ploegenestafette
Ronde van Emilia
Ronde van de Drie Valleien
2023
3e etappe en het eindklassement Ronde van de Verenigde Arabische Emiraten
  Italiaans kampioen tijdrijden, Elite
  Italiaans kampioen op de weg, Elite
4e etappe Ronde van Italië voor vrouwen
2024
Trofeo Oro in Euro
Ronde van Vlaanderen
Brabantse Pijl

Kampioenschappen en Giro bewerken

Wedstrijd 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
  Italiaans kampioen op de weg 6 13 - 6       12 11     19
  Italiaans kampioen tijdrijden 8       -     9 -      
Giro d'Italia Donne 18ª 9ª - 5ª 8ª 11ª  ↑ 10ª 8ª  ↑ 14ª 4ª
  WK op de weg 57ª  ↑ 8ª 14ª 4ª 89ª dnf 13ª 5ª  ↑ 17ª 10ª
  WK tijdrijden 32ª 15ª 13ª 15ª - - 18ª 9ª 17ª - - -
Olympische Spelen (wegrit) -  ↑  ↑
Olympische Spelen (tijdrit) - 5ª 10ª

Uitslagen in voornaamste wedstrijden bewerken

Jaar Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Waalse Pijl Strade Bianche Trofeo Alfredo Binda WK op de weg
2011 52e 14e 25e 57e
2012 23e 76e 25e   ↑
2013 4e   ↑   ↑ 8e
2014 4e   ↑ 6e 14e
2015   ↑ 18e   ↑ 4e 4e
2016 15e 5e 5e 4e 89e
2017 42e 10e 5e 9e   ↑ 9e opgave
2018 73e 12e opgave 11e   ↑ 10e 13e
2019 77e 17e 14e 9e 20e 33e 5e
2020 10e 8e 25e 5e 5e   ↑
2021 33e 4e   ↑ 8e   ↑   ↑   ↑   ↑ 17e
2022 43e 33e   ↑ 5e 6e 8e 12e 10e
2023   ↑ 21e 28e   ↑ 17e
2024 33e   ↑ 5e   ↑   ↑   ↑

Ploegen bewerken


Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elisa_Longo_Borghini&oldid=67414021"