Hoofdmenu openen
Wikipedia

Roger De Vlaeminck

Belgisch wielrenner

Roger De Vlaeminck (Eeklo, 24 augustus 1947) is een voormalige Belgische wielrenner en veldrijder. Hij is de jongere broer van Erik De Vlaeminck. Hij was in de jaren 70 een van de beste renners in de klassiekers, maar behaalde ook successen in het kleinere rondewerk en het veldrijden. De Vlaeminck behaalde in totaal 177 zeges op de weg en 74 zeges in het veld.

Roger De Vlaeminck
De Vlaeminck op de Koppenberg tijdens de Ronde van Vlaanderen 1978
De Vlaeminck op de Koppenberg tijdens de Ronde van Vlaanderen 1978
Persoonlijke informatie
Volledige naam Roger De Vlaeminck
Bijnaam Monsieur Paris-Roubaix, Tsjéte, Le Gitan (De Zigeuner)
Geboortedatum 24-08-1947
Geboorteplaats Vlag van België Eeklo, België
Lengte 181 cm
Gewicht 74 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg gestopt
Specialisatie(s) Klassiekers
Ploegen
1969-1971
1972
1973-1977
1978
1979
1980
1981-1982
1983
1984		 Flandria
Dreher
Brooklyn
Sanson
GIS
Boule d'or-Colnago
DAF Trucks
Gios
GIS
Beste prestaties
Milaan-San Remo 1e (1973, 1978, 1979)
Gent-Wevelgem 2e (1969, 1971, 1979, 1981)
Ronde van Vlaanderen 1e (1977)
Parijs-Roubaix 1e (1972, 1974, 1975, 1977)
Amstel Gold Race 2e (1981)
Luik-Bastenaken-Luik 1e (1970)
Ronde van Lombardije 1e (1974, 1976)
Ronde van Italië 4e (1975)
22 etappezeges
Ronde van Frankrijk 1 etappezege
Ronde van Spanje 1 etappezege
WK op de weg 2e (1975)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Een van zijn bijnamen was Monsieur Paris-Roubaix. Hij reed deze wedstrijd 14 keer en moest alleen in 1980 opgeven. Hij werd daar 4 keer 1e, 4 keer 2e, 1 keer 3e, 1 keer 5e, 1 keer 6e en 2 keer 7e. Ook vermeldenswaardig is zijn resultaat in de Tirreno-Adriatico, die hij 6 keer op rij won.

Inhoud

CarrièreBewerken

BeginBewerken

De Vlaeminck had niet veel interesse voor school, en op zijn veertiende ging hij al werken. Eerst als hulpje van een loodgieter en later in een drukkerij en een weverij. Hij had het niet echt naar zijn zin, maar omdat hij op school slecht presteerde moest hij zulk werk blijven doen.

De Vlaeminck begon zijn sportloopbaan als voetballer. Bij FC Eeklo werd hij op zijn zestiende voor het eerst geselecteerd om mee te gaan met het eerste elftal. Toen De Vlaeminck uit de bus stapte, kwam de voorzitter van de club naar hem toe en vroeg wie hij eigenlijk was. De jonge De Vlaeminck was beledigd en stopte met voetballen. Zijn oudere broer Erik was inmiddels wielrenner geworden, en Roger De Vlaeminck besloot voor dezelfde carrière te kiezen. In 1962 had hij al eens een koers gereden. Omdat hij geen fiets had, leende hij die van zijn broer zonder het te vragen. Na drie ronden gaf hij echter al op en daarna ging hij weer voetballen. In 1964 begon hij serieuzer te worden als renner. Hij reed dat jaar bij de beginnelingen 22 wedstrijden en won er 17. In 1965 en 1966 won hij in totaal 39 koersen, waarvan 36 bij de junioren en 3 als amateur.

KlassiekersBewerken

De Vlaeminck was een echte klassiekerrenner. Alleen Eddy Merckx won meer klassiekers dan hij: Merckx won er negentien, De Vlaeminck elf. Maar De Vlaeminck won niet alleen klassiekers, als hij niet won eindigde hij bijna altijd op of nabij het podium: hij reed mee in 69 klassiekers, waarvan hij 32 keer bij de eerste vijf eindigde. Hij reed 23 keer op het podium (elf zeges, acht keer tweede en vier maal derde) en finishte 42 keer bij de eerste tien (60% van zijn deelnames). Van deze 69 deelnames reed hij er bovendien 60 uit.

De Vlaeminck staat vooral bekend vanwege zijn resultaten in Parijs-Roubaix. Hij draagt ook nog altijd de bijnaam Monsieur Paris-Roubaix, omdat hij de meeste overwinningen heeft behaald in deze koers.[1] Zelf vindt hij zijn resultaten in de Hel van het Noorden helemaal niet zo indrukwekkend. In het boek Top 60 Mens en Renner zegt hij: "Ik ben zelf niet echt onder de indruk van mijn prestaties in Parijs-Roubaix. Ik had gemakkelijk vijf of zes keer kunnen winnen, en zelfs dat zou ik normaal gevonden hebben. Die wedstrijd lag me gewoon". Verder zegt hij ook dat hij één of twee van zijn zeges graag zou inruilen voor een Wereldkampioenschap of nog een Ronde van Vlaanderen.
In 1977 won De Vlaeminck voor de vierde keer in Roubaix, een record dat sinds 2012 gedeeld wordt met Tom Boonen. Na die zege begon hij te beseffen dat hij voor iets unieks kon zorgen en dacht hij dat hem weinig kon overkomen in die koers. Een jaar later koos hij ervoor om in de ploeg van Francesco Moser te gaan rijden. Toen de Italiaan twintig kilometer voor de finish aanviel, moest De Vlaeminck blijven zitten. Hij mocht niet achter zijn eigen kopman aanrijden en liep zijn vijfde zege mis. Weer een jaar verder reed De Vlaeminck voor de ploeg Gis en wilde hij wraak op Moser. Hij had echter pech, toen ze nog met zijn vieren voorop reden, kregen hijzelf, Marc Demeyer en Hennie Kuiper allen een lekke band en kon Moser voor de tweede keer op rij winnen. In 1980 reed De Vlaeminck weer op kop, dit keer met Gilbert Duclos-Lasalle en opnieuw Moser. In de finale kreeg hij weer een lekke band en later viel hij ook nog. Terwijl hij in de voorgaande wedstrijden Parijs-Roubaix nog nooit zoiets had meegemaakt, gebeurde het nu twee keer op rij. Ook in 1980 won Moser, en hij kon het record van De Vlaeminck evenaren als hij nog een keer zou winnen. Toch reed De Vlaeminck ook in 1981 weer mee. Hij reed weer mee op kop, dit keer samen met vijf anderen, onder wie Moser. De Vlaeminck leek te gaan winnen, maar Bernard Hinault kwam langszij en won. Hierna wist De Vlaeminck ook dat pech soms niks uitmaakt, want Hinault was die dag drie keer gevallen en won toch nog. In 1982 reed hij zijn laatste Parijs-Roubaix. Hij eindigde zesde, vóór Moser, die het later nog wel geprobeerd heeft, maar zijn vierde nooit kon winnen.

Ook in andere klassiekers was De Vlaeminck goed. De Eeklonaar won bijvoorbeeld drie keer Milaan-San Remo, maar eindigde in die koers ook drie keer tweede, een keer derde, een keer vijfde en een keer achtste. Verder won hij de Ronde van Vlaanderen (één keer), Luik-Bastenaken-Luik (één keer) en de Ronde van Lombardije (twee keer). De enige klassieker die hij nooit won was Parijs-Tours, de enige klassieker die ook Merckx nooit won. Hij reed die wedstrijd wel tien keer uit, waarvan zes keer in de top tien.

Grote rondenBewerken

In de Ronde van Italië heeft Roger De Vlaeminck een goede naam en faam opgebouwd, maar in de andere grote ronden, de Ronde van Frankrijk en de Ronde van Spanje, deed De Vlaeminck het beduidend minder dan in de klassiekers. Waar De Vlaeminck in de klassiekers vele prijzen won, was in de grote ronden zijn prijzentotaal veel minder. De beste prestatie die hij in een grote ronde leverde was vierde in de Ronde van Italië van 1975. Hij won in deze ronde zeven ritten, wellicht ook omdat Merckx dat jaar niet meereed. Hij reed de Ronde van Italië in totaal zes keer en reed hierin 148 ritten. De Belg won er drie keer de puntentrui: in 1972, 1974 en 1975. Hij werd ook één keer tweede in het puntenklassement. De Belg behaalde het knappe totaal van 22 ritzeges. Ook werd hij 17 keer tweede en 16 keer derde. In de Ronde van Frankrijk en de Ronde van Spanje won hij telkens maar één rit. Hij is drie keer gestart in de Ronde van Frankrijk, maar heeft ook drie keer op moeten geven, om verschillende redenen. De Belg reed in totaal 29 ritten in de Ronde van Frankrijk. In de Ronde van Spanje reed hij één keer mee maar ook deze ronde moest hij vroegtijdig stoppen. De Vlaeminck vond de Ronden van Frankrijk en Spanje veel minder belangrijk dan bijvoorbeeld de klassiekers of de Ronde van Italië. In de Ronde van Frankrijk wilde hij laten zien dat hij Merckx aan kon, maar waar hij zelf niet goed reed, won Merckx de ronde vijf keer. Ook in Spanje wilde het meestal niet zo goed lukken als in Italië.

KampioenschappenBewerken

Het wereldkampioenschap wielrennen is een van de wedstrijden die De Vlaeminck nooit heeft gewonnen, hoewel hij in deze race twaalf keer is gestart. Hij heeft echter ook drie keer moeten opgeven. De beste prestatie van de Belg is een tweede plaats in 1975 achter de Nederlander Hennie Kuiper. Ook werd hij één keer zevende, drie keer tiende en viel hij vier keer buiten de top tien.

Het Belgisch kampioenschap wielrennen heeft De Vlaeminck wél twee keer gewonnen. Deze race won hij in 1969 en 1981. De eerste won hij in zijn debuutjaar als prof, en het kampioenschap van 1981 won hij in een jaar waarin hij bijna alles won. Dat hij deze race gewonnen heeft, vindt de Belg zelf een wonder, omdat de Belgische wielrenners volgens hem in die tijd heel goed waren. In totaal heeft De Vlaeminck het Belgisch kampioenschap tien keer gereden, waarbij hij twee keer het einde niet haalde. Zijn totalen in het Belgisch kampioenschap zijn: twee keer eerste, twee keer vierde, twee keer achtste en twee keer buiten de top tien.

Overige wedstrijdenBewerken

In sommige kleine ronden wist De Vlaeminck vaak ook goed te rijden. Hij gebruikte vaak de Tirreno-Adriatico als opwarmer voor Milaan-San Remo. Hij won deze etappekoers dan ook zes keer achter elkaar (tussen 1972 en 1977). Daarnaast schreef hij ook de Vierdaagse van Duinkerke (1971), de Ronde van Sardinië (1976), de Ronde van Puglia (1979) en de Ronde van Mallorca (1980) op zijn naam. Zijn grootste zege in een etappekoers behaalde hij echter in 1975. In dat jaar won hij de Ronde van Zwitserland, 55 seconden voor Eddy Merckx. De Vlaeminck zegt zelf dat de eindzege in de Ronde van Zwitserland de mooiste overwinning in zijn carrière is. Hij hield de leiderstrui van de eerste tot de laatste dag, en op die laatste dag klopte hij Merckx drie keer: eerst in een korte ochtendrit, vervolgens in een tijdrit van twintig kilometer, en uiteindelijk ook in het eindklassement. Verder won hij ook vaak één of meerdere ritten in etappewedstrijden. In totaal waren dat er 68, waarvan vijftien in Tirreno-Adriatico, veertien in de Ronde van Sardinië, negen in de Ronde van Zwitserland en zes in de Ronde van Apulië.

Ook in de kleinere eendagswedstrijden heeft De Vlaeminck een aantal goede resultaten behaald. Hij heeft bijvoorbeeld twaalf keer de Omloop Het Volk gereden. Deze eendagswedstrijd heeft hij twee keer gewonnen en is hij ook één keer tweede geworden. Ook werd de Belg twee keer vierde, één keer zesde, twee keer achtste en vier keer haalde hij niet de top tien. Andere eendagswedstrijden die De Vlaemink gewonnen heeft, waren de Waalse Pijl, het Kampioenschap van Zürich en Parijs-Brussel. In al deze wedstrijden werd hij ook een keer tweede. Een eendagswedstrijd waar de Belg wel vaak aan de start is begonnen maar die hij nooit heeft gewonnen, is Gent-Wevelgem. De Vlaeminck is dertien keer aan deze wedstrijd begonnen, waarvan hij er twee niet uitgereden heeft. Hij is in deze wedstrijd wel vier keer tweede en een keer derde geworden. Maar hij is ook twee keer zesde geworden en hij haalde ook vier keer niet de top tien. Nog een andere eendagswedstrijd die De Vlaeminck nooit gewonnen heeft, is de Amstel Gold Race. Hij is wel drie keer in deze race gestart, maar moest ook één keer opgeven. Hij heeft deze wedstrijd dus twee keer uitgereden en is één keer tweede en één keer zesde geëindigd.

Concurrentie met MerckxBewerken

 
Eddy Merckx

In 1970 stopte Rik Van Looy met wielrennen en veel fans focusten zich toen op De Vlaeminck als opvolger. Een andere jonge renner die opvolger van Van Looy kon worden was Eddy Merckx. De carrière van Roger De Vlaeminck liep ongeveer gelijk met die van Merckx. Toen de professionele loopbaan van beide renners net begonnen was, wilde De Vlaeminck altijd winnen van Merckx. Hij was zelfs teleurgesteld als er iemand anders tweede werd, omdat de mensen dan konden zeggen dat hij geen tegenstand had gehad. Na een aantal jaren tegen elkaar gekoerst te hebben, gingen de twee anders over elkaar denken. De Vlaeminck kreeg respect voor de prestaties die Merckx leverde en Merckx waardeerde het dat zijn concurrent hem altijd met open vizier bestreed.

De Vlaeminck vindt ook dat er anderen waren die profiteerden van de concurrentie tussen hem en Merckx. Vaak legde hij zijn concurrent namelijk aan banden, maar dit kostte dan zoveel kracht dat iemand anders daarvan profiteerde. Verder zegt De Vlaeminck dat hij sommige koersen extra had kunnen winnen als Merckx niet had meegedaan, maar in andere koersen heeft hij juist beter gereden omdat hij nooit wilde onderdoen voor zijn concurrent.

Uiteindelijk heeft De Vlaeminck zijn zoon naar zijn concurrent genoemd.[2]

Na het wielrennenBewerken

PloegleiderBewerken

In 2003 werd er een nieuw veldritteam opgericht: Saey-Deschacht. De Vlaeminck werd ploegleider van deze ploeg, waar hij een driejarig contract tekende.[3]

Allez Allez ZimbabweBewerken

In november 2004 vertrok De Vlaeminck naar Zimbabwe. Samen met Wayne Davidson en Wonder Matenje van de Zimbabwaanse wielerbond ging hij op zoek naar de vijf grootste talenten in het veldrijden. Jackson Vijarona, Tschabalala Nqobizitha, Abel Muchenje, Gorden Martin en Brighton Kasecha waren de gelukkigen, die mee mochten naar België. De vijf renners verbleven drie maanden bij gastgezinnen in Eeklo, terwijl ze getraind werden door De Vlaeminck. De Belgische zender VTM maakte er een programma van: Allez Allez Zimbabwe, dat rond de 800.000 kijkers per uitzending had.

De Zimbabwanen hadden wel moeite met de zware trainingen van De Vlaeminck. Eind januari 2005 namen ze deel aan het Wereldkampioenschap Veldrijden in Sankt-Wendel. Ze behaalden de laatste plaatsen, maar konden wel rekenen op veel steun, omdat veel mensen in België respect hadden gekregen voor de Afrikanen.

Een jaar later begon er een nieuwe reeks van het programma. De Vlaeminck ging weer naar Zimbabwe om te kijken hoe het met zijn renners ging. Hij stelde vast dat ze beter waren geworden en selecteerde vier van de vijf opnieuw. Alleen Abel Muchenje moest thuisblijven en voor hem werden twee anderen geselecteerd: Brian Zengeni en Prince Ngundu.
Toen ze terug waren in België kregen de Zimbabwanen meer interesse in het liefdesleven. Mede hierdoor bleven de prestaties tegenvallen en De Vlaeminck was teleurgesteld.[4]

In het volgende veldritseizoen kregen de Afrikanen een nieuwe kans van De Vlaeminck. Hij besloot om vier ervan in de zomer al naar België te halen, zodat ze toen al konden meerijden in een aantal Belgische koersen. Op Jackson Vijarona na presteerden de renners niet slecht. In november nam de ploeg deel aan de Ronde van Burkina Faso. Ook in de grootste koers van Afrika behaalde de ploeg goede resultaten. Later dat jaar namen ze weer deel aan het WK, maar ze waren geen partij voor winnaar Lars Boom. Brian Zengeni kreeg later een beloning voor zijn goede prestaties. Hij werd door de UCI uitgenodigd voor een wielerstage in Zuid-Afrika.

60 jaarBewerken

Op 14 september 2007 was het groot feest in Eeklo. Op die datum werd Roger De Vlaeminck gehuldigd, vanwege zijn zestigste verjaardag, enkele weken eerder. Die dag werd er een boek gepresenteerd: Roger De Vlaeminck Top 60 Mens en Renner.[5] Dit boek werd geschreven door wielerjournalist Roger De Maertelaere en bevatte onder andere een top zestig met zijn mooiste zeges.

Hierbij bleef het niet, want de stad Eeklo organiseerde ook een tentoonstelling over de renner en dacht er zelfs aan om het stadion van de plaatselijke voetbalclub om te dopen in Roger De Vlaeminck Stadion. Een bakker uit Eeklo zorgde voor een speciale taart met daarop de kasseien uit Parijs-Roubaix. Verder werd er op deze dag een wielerwedstrijd gereden. Het criterium Roger De Vlaeminck werd gereden door ex-renners, bekende Vlamingen en eliterenners.[6]

PalmaresBewerken

OverwinningenBewerken

VeldrijdenBewerken

Seizoen Klassieker Kampioenschap Overige Totaal
1966 Zaventem 1
1967 Eeklo Zwijnaarde, Drongen, Kaprijke, Stene 5
1968 Zemst, Hemiksem 2
1969 Overijse, Koksijde Dilbeek, Assen 4
1970 Overijse, Eeklo Binningen, Kaprijke 4
1971 0
1972 Overijse, Koksijde St-Jan-in-Eremo, Mechelen, Schalkhoven, Asse, Jezus-Eik, Borsbeke 8
1973 Overijse s' Gravenwezel, Castelldefels, Jezus-Eik 4
1974 Otegem, Zolder, Overijse   BK Volkegem, Zwijndrecht, Deinze, Meilegem, Jezus-Eik 9
1975 Overijse   WK,   BK Den Haag, Deinze, Aalter, Semmerzake 7
1976 Steinmaur 1
1977 Overijse Beernem, Adegem, St-Jan-in-Eremo, Deinze, Asse, Aalter 7
1978 Overijse   BK Munte 3
1979 Gavere, Diegem 2
1980 0
1981 Diegem Lanarvily, Asse 3
1982 Gavere St-Laureins, Kapelle-op-den-Bos, Breendonk 4
1983 Moerbeke 1

WegwielrennenBewerken

1969

  • Belgisch kampioen op de weg, Elite
  • Omloop het Volk
  • 3e etappe Ronde van België
  • Brussel-Ingooigem
  • Driedaagse van West-Vlaanderen

1970

1971

  • Waalse Pijl
  • E3-Prijs Vlaanderen
  • Kuurne-Brussel-Kuurne
  • 1e etappe Tour de Nouvelle France
  • 3e etappe Tour de Nouvelle France
  • 4e etappe Tour de Nouvelle France
  • proloog Ruta del Sol
  • 4e etappe Ruta del Sol
  • 2e etappe Vierdaagse van Duinkerke
  • Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke
  • 3e etappe Ronde van Zwitserland
  • Zesdaagse van Gent

1972

1973

  • Milaan-San Remo
  • Ronde van Toscane
  • 5e etappe Tirreno-Adriatico
  • Eindklassement Tirreno-Adriatico
  • Trofeo Matteotti
  • 2e etappe Ronde van Italië
  • 11e etappe Ronde van Italië
  • 13e etappe Ronde van Italië
  • Cyclocross 's-Gravenwezel
  • Cyclocross Overijse
  • Cyclocross Jezus-Eik
  • Boucles de l'Aulne(1973)
  • ?etappe Ronde van Sardinië
  • ?etappe Ronde van Sardinië
  • Eindklassement Ronde van Sardinië
  • G.P. Monaco

1974

  • Parijs-Roubaix
  • Ronde van Lombardije
  • Milaan-Turijn
  • Druivenkoers/Overijse
  • Ronde van Veneto
  • 5e etappe Tirreno-Adriatico
  • Eindklassement Tirreno-Adriatico
  • 4e etappe Ronde van Italië
  • Coppa Placci
  • Ronde van Sicilië
  • Belgisch kampioen veldrijden
  • Cyclocross Overijse
  • Cyclocross Otegem
  • Cyclocross Volkegem
  • Cyclocross Heusden (Oost-Vlaanderen)

1975

  • Parijs-Roubaix
  • Kampioenschap van Zürich
  • Knokke-Heist
  • Trofeo Pantalica
  • Ronde van Lazio
  • Azencriterium
  • Coppa Agostoni
  • 2e etappe Tirreno-Adriatico
  • 4e etappe Tirreno-Adriatico
  • 5e etappe Tirreno-Adriatico
  • Eindklassement Tirreno-Adriatico
  • proloog Ronde van Zwitserland
  • 1e etappe Ronde van Zwitserland
  • 3e etappe Ronde van Zwitserland
  • 5e etappe Ronde van Zwitserland
  • 9e etappe Ronde van Zwitserland
  • 10e etappe Ronde van Zwitserland
  • Eindklassement Ronde van Zwitserland
  • proloog Ronde van Italië
  • 4e etappe Ronde van Italië
  • 6e etappe Ronde van Italië
  • 7e etappe Ronde van Italië
  • 10e etappe Ronde van Italië
  • 18e etappe Ronde van Italië
  • 20e etappe Ronde van Italië
  • Wereldkampioen Cyclocross, Elite
  • Nationaal kampioen veldrijden, Elite
  • G.P Montelupo
  • Cyclocross Overijse

1976

  • Ronde van Lombardije
  • Ronde van Emilia
  • Knokke-Heist
  • G.P. Montelupo
  • 2e etappe Ronde van Italië
  • 5e etappe Ronde van Italië
  • 8e etappe Ronde van Italië
  • 16e etappe Ronde van Italië
  • 5e etappe Ronde van Romandië
  • 3e etappe Tirreno-Adriatico
  • 4e etappe Tirreno-Adriatico
  • 5b etappe Tirreno-Adriatico
  • Eindklassement Tirreno-Adriatico
  • Proloog Ronde van Catalonië
  • 2e etappe Ronde van Catalonië
  • 4e etappe Ronde van Catalonië
  • 1e etappe deel b Giro di Sardegna
  • 5e etappe Giro di Sardegna
  • Eindklassement Giro di Sardegna
  • 3e etappe Giro di Puglia
  • Coppa Agostoni
  • Ronde van Lazio
  • Sassari-Cagliari
  • Steinmauer,Cyclocross
  • Volkegem,Cyclocross

1977

1978

  • Milaan-San Remo
  • Nationaal kampioen veldrijden, Elite.
  • Druivekoers Overijse
  • Giro del Friuli
  • 4e etappe Giro di Puglia
  • 1e etappe Giro di Sardegna
  • 5e etappe Giro di Sardegna
  • Cyclocross Munte
  • Sassari-Cagliari
  • Munte,Cyclocross

1979

  • Milaan-San Remo
  • Omloop het Volk
  • Milaan-Vignola
  • 1e etappe Ronde van Puglia
  • 2e etappe Ronde van Puglia
  • 3e etappe Ronde van Puglia
  • Eindklassement Ronde van Puglia
  • 5e etappe Tirreno-Adriatico
  • 2e etappe Ronde van Italië
  • 9e etappe Ronde van Italië
  • 12e etappe Ronde van Italië
  • 1e etappe Ronde van Trentino
  • 4e etappe Vierdaagse van Duinkerke
  • Diegem,Cyclocross

1980

  • 1e etappe Ronde van Duitsland
  • 2e etappe Ronde van Duitsland
  • 1e etappe Tirreno-Adriatico
  • 2e etappe Tirreno-Adriatico
  • proloog Vuelta a Mallorca
  • 1e etappe Vuelta a Mallorca
  • 4e etappe Vuelta a Mallorca
  • Eindklassement Vuelta a Mallorca
  • 1e etappe Vierdaagse van Duinkerke
  • Trofeo Laigueglia
  • Zesdaagse van Antwerpen
  • Heusden (Oost-Vlaanderen)
  • 1e etappe Ronde van Sardinië
  • 2a etappe Ronde van Sardinië
  • 4e etapper Ronde van Sardinië
  • 5e etappe Ronde van Sardinië
  • Profronde van Stiphout

1981

  • Belgisch kampioen op de weg, Elite
  • Parijs-Brussel
  • Brabantse Pijl
  • Omloop der Grensstreek
  • 2e etappe Ronde van Zwitserland
  • 3e etappe Ronde van Zwitserland
  • 2a etappe Parijs-Nice
  • 4e etappe Parijs-Nice
  • Cyclocross Lanarvily
  • Cyclocross Diegem
  • Profronde van Stipthout
  • Lavanrvily,Cyclocross

1982

  • Zesdaagse van Antwerpen
  • Kapelle-op-den-Bos,Cyclocross
  • Breendonk,Cyclocross

1984

  • Giro di Campagnia
  • 8e etappe Ronde van Spanje
  • 5e etappe Internationale Week

Resultaten in voornaamste wedstrijdenBewerken

Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
1969 opgave  
1970 opgave (1) 
1971 opgave  
1972 7e (4)  
1973 11e (3) 
1974 11e (1)  
1975 4e (7)  
1976 opgave (4) 
1977 opgave  
1978 opgave  
1979 opgave (3) 
1980
1981
1982
1984 opgave   opgave (1) 
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Omloop Het Volk Waalse Pijl E3 Harelbeke WK op de weg Wereld­ranglijsten
1969     5e 22e   6e 14e 9e (SPP)
1970 12e 13e   ↑   8e 15e   ↑ 11e 16e (SPP)
1971   17e 7e 8e 33e     ↑ 46e 13e (SPP)
1972 12e 16e   ↑ 12e 11e (SPP)
1973   7e     31e 7e (SPP)
1974     30e   ↑ 11e   26e   opgave   (SPP)
1975 31e 11e   ↑ 8e 4e 4e 9e   ↑   (SPP)
1976 8e 6e 4e   ↑   19e 6e 6e (SPP)
1977     ↑   ↑ 6e 4e 15e 8e 10e opgave   (SPP)
1978   6e 10e   ↑ 10e 7e (SPP)
1979     12e   ↑ 15e   10e 7e (SPP)
1980 5e 39e 4e 5e 7e
1981     6e   ↑   ↑ 6e 4e opgave   (SPP)
1982 13e 22e 25e 6e 7e   ↑
1984

PrivéBewerken

Roger De Vlaeminck is sinds 2003 getrouwd. Zijn vader, die eigenlijk Philibert heette maar meestal Fiele werd genoemd, is ook enige tijd renner geweest.

Uitspraken over De VlaeminckBewerken

  • Rik Van Looy: "Hij was de meest getalenteerde, en de enige echte klassieke renner van zijn generatie."
Voorganger:
Albert Van Damme 		Wereldkampioen veldrijden
1975
    		Opvolger:
Albert Zweifel
Voorganger:
Julien Stevens
1968 		  Belgisch kampioen wielrennen  
Roger De Vlaeminck
1969 		Opvolger:
Eddy Merckx
1970
Voorganger:
Jos Jacobs
1980 		  Belgisch kampioen wielrennen  
Roger De Vlaeminck
1981 		Opvolger:
Frank Hoste
1982
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roger_De_Vlaeminck&oldid=53796355"