Roger De Vlaeminck

	Roger De Vlaeminck
	Roger De Vlaeminck in 1972
	Persoonlijke informatie
Volledige naam	Roger De Vlaeminck
Bijnaam	Monsieur Paris-Roubaix, Le Gitan ('De Zigeuner'), Tsjéte
Geboortedatum	24 augustus 1947
Geboorteplaats	Eeklo, België
Lengte	181 cm
Gewicht	74 kg
	Sportieve informatie
Huidige ploeg	Gestopt
Specialisatie(s)	Klassiekers
	Ploegen
1969-1971; 1972; 1973-1977; 1978; 1979; 1980; 1981-1982; 1983; 1984	Flandria; Dreher; Brooklyn; Sanson; GIS; Boule d'or-Colnago; DAF Trucks; Gios; GIS
	Beste prestaties
Milaan-San Remo	1e (1973, 1978, 1979)
Gent-Wevelgem	2e (1969, 1971, 1979, 1981)
Ronde van Vlaanderen	1e (1977)
Parijs-Roubaix	1e (1972, 1974, 1975, 1977)
Amstel Gold Race	2e (1981)
Luik-Bastenaken-Luik	1e (1970)
Ronde van Lombardije	1e (1974, 1976)
Ronde van Italië	4e (1975) ; 22 etappezeges
Ronde van Frankrijk	1 etappezege
Ronde van Spanje	1 etappezege
WK op de weg	2e (1975)
	Medailleoverzicht
	Veldrijden
	Wegwielrennen
	Medailles
	Veldrijden
Wereldkampioenschappen
	Wegwielrennen
Wereldkampioenschappen
Portaal	Wielersport

Roger De Vlaeminck (Eeklo, 24 augustus 1947) is een voormalige Belgische wielrenner en veldrijder. Hij is de jongere broer van Erik De Vlaeminck. De Vlaeminck was in de jaren 70 een van de beste renners in de klassiekers, maar haalde ook successen in het kleinere rondewerk en het veldrijden. Hij behaalde in totaal 259 zeges op de weg en 70 zeges in het veld.

De Vlaeminck op de Koppenberg tijdens de Ronde van Vlaanderen 1978

Een van zijn bijnamen was Monsieur Paris-Roubaix. Hij reed Parijs-Roubaix 14 keer en moest alleen in 1980 opgeven. Hij werd er 4 keer eerste, 4 keer tweede, 1 keer derde, 1 keer vijfde, 1 keer zesde en 2 keer zevende. De Vlaeminck werd ook 6 keer op rij eindwinnaar van de Tirreno-Adriatico.

CarrièreBewerken

BeginBewerken

De Vlaeminck had niet veel interesse voor school, en op zijn veertiende ging hij al werken. Eerst als hulpje van een loodgieter en later in een drukkerij en een weverij. Hij had het niet echt naar zijn zin, maar omdat hij op school slecht presteerde moest hij zulk werk blijven doen.

De Vlaeminck begon zijn sportloopbaan als voetballer. Bij FC Eeklo werd hij op zijn zestiende voor het eerst geselecteerd om mee te gaan met het eerste elftal. Toen De Vlaeminck uit de bus stapte, kwam de voorzitter van de club naar hem toe en vroeg wie hij eigenlijk was. De jonge De Vlaeminck was beledigd en stopte met voetballen. Zijn oudere broer Erik was inmiddels wielrenner geworden, en Roger besloot voor dezelfde carrière te kiezen. In 1962 had hij al eens een koers gereden. Omdat hij toen geen fiets had, leende hij die van zijn broer zonder het te vragen. Na drie ronden gaf hij echter al op en daarna ging hij weer voetballen. In 1964 begon hij serieuzer te worden als renner. Hij reed dat jaar bij de beginnelingen 22 wedstrijden en won er 17. In 1965 en 1966 won hij in totaal 39 koersen, waarvan 36 bij de junioren en 3 als amateur.

KlassiekersBewerken

De Vlaeminck was een echte klassiekerrenner. Alleen Eddy Merckx won meer klassiekers dan hij: Merckx won er 19, De Vlaeminck 11. In totaal reed hij in zijn carrière 69 klassiekers, waarvan hij 32 keer bij de eerste vijf eindigde. Hij reed 23 keer op het podium (11 zeges, 8 keer tweede en 4 maal derde) en finishte 42 keer bij de eerste tien (60% van zijn deelnames). Van deze 69 deelnames reed hij er bovendien 60 uit.

De Vlaeminck staat vooral bekend vanwege zijn resultaten in Parijs-Roubaix. Hij draagt de officiële bijnaam Monsieur Paris-Roubaix, omdat hij de meeste overwinningen heeft behaald in deze koers.^[1]^[2] Zelf vindt hij zijn resultaten in de Hel van het Noorden helemaal niet zo indrukwekkend. In het boek Top 60 Mens en Renner zegt hij: "Ik ben zelf niet echt onder de indruk van mijn prestaties in Parijs-Roubaix. Ik had gemakkelijk vijf of zes keer kunnen winnen, en zelfs dat zou ik normaal gevonden hebben. Die wedstrijd lag me gewoon". Ook stelde hij in 2020 dat Mathieu van der Poel, die Parijs-Roubaix nog nooit gereden had, de wedstrijd vijf keer zou kunnen winnen.^[3] Verder zegt De Vlaeminck dat hij één of twee van zijn zeges graag zou inruilen voor een wereldkampioenschap of nog een Ronde van Vlaanderen.

In 1977 won De Vlaeminck voor de vierde keer in Roubaix, een record dat sinds 2012 gedeeld wordt met Tom Boonen. Na die zege begon hij te beseffen dat hij voor iets unieks kon zorgen en dacht hij dat hem weinig kon overkomen in die koers. Een jaar later koos hij ervoor om in de ploeg van Francesco Moser te gaan rijden. Toen de Italiaan twintig kilometer voor de finish aanviel, moest De Vlaeminck blijven zitten. Hij mocht niet achter zijn eigen kopman aanrijden en liep zijn vijfde zege mis. Weer een jaar verder reed De Vlaeminck voor de ploeg GIS en wilde hij wraak op Moser. Toen ze nog met zijn vieren voorop reden, kregen hijzelf, Marc Demeyer en Hennie Kuiper echter allen af te rekenen met een lekke band, waardoor Moser voor de tweede keer op rij kon winnen. In 1980 reed De Vlaeminck weer op kop, dit keer met Gilbert Duclos-Lasalle en opnieuw Moser. In de finale kreeg hij weer een lekke band en later viel hij ook nog. Opnieuw won Moser, die het record van De Vlaeminck kon evenaren als hij nog een keer zou winnen. In 1981 reed De Vlaeminck weer mee op kop, dit keer samen met vijf anderen, onder wie Moser. De Vlaeminck leek te gaan winnen, maar Bernard Hinault kwam langszij en won. In 1982 reed hij zijn laatste Parijs-Roubaix. Hij eindigde zesde, vóór Moser, die het later nog wel geprobeerd heeft, maar zijn vierde nooit kon winnen.

Ook in andere klassiekers was De Vlaeminck goed. De Eeklonaar won bijvoorbeeld drie keer Milaan-San Remo, maar eindigde in die koers ook drie keer tweede, een keer derde, een keer vijfde en een keer achtste. Verder won hij de Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik en twee keer de Ronde van Lombardije. De enige klassieker die hij nooit won was Parijs-Tours, de enige klassieker die ook Merckx nooit won. Hij reed die wedstrijd wel tien keer uit, waarvan zes keer in de top tien.

Grote rondenBewerken

In de Ronde van Italië heeft Roger De Vlaeminck een goede naam en faam opgebouwd, maar in de andere grote ronden, de Ronde van Frankrijk en de Ronde van Spanje, deed hij het beduidend minder dan in de klassiekers. Waar De Vlaeminck in de klassiekers vele prijzen won, was in de grote ronden zijn prijzentotaal veel minder. Zijn beste eindresultaat in een grote ronde was een vierde plaats in de Ronde van Italië 1975. Hij won in deze ronde zeven ritten, wellicht ook omdat Merckx dat jaar niet meereed. Hij reed de Ronde van Italië in totaal zes keer en slaagde erin 22 ritzeges te behalen op een totaal van 148 gereden ritten. Hij won er ook drie keer de puntentrui, in 1972, 1974 en 1975. Hij werd ook één keer tweede in het puntenklassement. In de Ronde van Frankrijk en de Ronde van Spanje won hij telkens maar één rit. Hij is drie keer gestart in de Ronde van Frankrijk, maar moest telkens opgeven, om verschillende redenen. In totaal reed hij 29 ritten in de Ronde van Frankrijk. In de Ronde van Spanje reed hij één keer mee, maar ook deze ronde moest hij vroegtijdig beëindigen. De Vlaeminck hechtte zelf minder belang aan de Ronden van Frankrijk en Spanje, en focuste vooral op de klassiekers en de Ronde van Italië.

KampioenschappenBewerken

Het wereldkampioenschap wielrennen is een van de wedstrijden die De Vlaeminck nooit heeft gewonnen, hoewel hij in deze race twaalf keer is gestart. Hij heeft echter ook drie keer moeten opgeven. De beste prestatie van de Belg is een tweede plaats in 1975, achter de Nederlander Hennie Kuiper. Ook werd hij één keer zevende, drie keer tiende en viel hij vier keer buiten de top tien.

Het Belgisch kampioenschap wielrennen heeft De Vlaeminck wél twee keer gewonnen. Deze wedstrijd won hij in 1969 en 1981. De eerste won hij in zijn debuutjaar als prof, en het kampioenschap van 1981 won hij in een jaar waarin hij bijna alles won. In totaal heeft De Vlaeminck het Belgisch kampioenschap tien keer gereden, waarbij hij twee keer het einde niet haalde. Zijn totalen in het Belgisch kampioenschap zijn: twee keer eerste, twee keer vierde, twee keer achtste en twee keer buiten de top tien.

Overige wedstrijdenBewerken

In sommige kleine ronden wist De Vlaeminck vaak ook goed te rijden. Hij gebruikte vaak de Tirreno-Adriatico als opwarmer voor Milaan-San Remo. Hij won deze etappekoers dan ook zes keer achter elkaar, tussen 1972 en 1977. Daarnaast schreef hij ook de Vierdaagse van Duinkerke (1971), de Ronde van Sardinië (1976), de Ronde van Apulië (1979) en de Ronde van Mallorca (1980) op zijn naam. Zijn grootste zege in een etappekoers behaalde hij echter in 1975. Dat jaar won hij de Ronde van Zwitserland, met 55 seconden voorsprong op Eddy Merckx. De Vlaeminck zegt zelf dat deze eindzege de mooiste overwinning in zijn carrière is. Hij hield de leiderstrui van de eerste tot de laatste dag, en op die laatste dag klopte hij Merckx drie keer: eerst in een korte ochtendrit, vervolgens in een tijdrit van twintig kilometer, en uiteindelijk ook in het eindklassement. Verder won hij ook vaak één of meerdere ritten in etappewedstrijden. In totaal waren dat er 68, waarvan vijftien in Tirreno-Adriatico, veertien in de Ronde van Sardinië, negen in de Ronde van Zwitserland en zes in de Ronde van Apulië.

Ook in de kleinere eendagswedstrijden heeft De Vlaeminck een aantal goede resultaten behaald. Hij heeft bijvoorbeeld twaalf keer de Omloop Het Volk gereden. Deze eendagswedstrijd heeft hij twee keer gewonnen en beëindigde hij ook één keer als tweede. Ook werd de Belg twee keer vierde, één keer zesde, twee keer achtste en vier keer haalde hij niet de top tien. Andere eendagswedstrijden die De Vlaeminck gewonnen heeft, zijn de Waalse Pijl, het Kampioenschap van Zürich en Parijs-Brussel. In al deze wedstrijden werd hij ook een keer tweede. Een eendagswedstrijd waar de Belg wel vaak aan de start is begonnen maar die hij nooit heeft gewonnen, is Gent-Wevelgem. De Vlaeminck is dertien keer aan deze wedstrijd begonnen, waarvan hij er twee niet uitgereden heeft. Hij eindigde in deze wedstrijd vier keer tweede, één keer derde, twee keer zesde en vier keer haalde hij niet de top tien. Nog een andere eendagswedstrijd die De Vlaeminck nooit gewonnen heeft, is de Amstel Gold Race. Hij is wel drie keer in deze wedstrijd gestart, maar moest ook één keer opgeven. Hij heeft deze wedstrijd dus twee keer uitgereden en is één keer tweede en één keer zesde geëindigd.

Concurrentie met MerckxBewerken

Eddy Merckx

In 1970 stopte Rik Van Looy met wielrennen en veel fans focusten zich toen op De Vlaeminck als opvolger. Een andere jonge renner die opvolger van Van Looy kon worden was Eddy Merckx. De carrière van Roger De Vlaeminck liep ongeveer gelijk met die van Merckx. Toen de professionele loopbaan van beide renners net begonnen was, wilde De Vlaeminck altijd winnen van Merckx. Hij was zelfs teleurgesteld als er iemand anders tweede werd, omdat de mensen dan konden zeggen dat hij geen tegenstand had gehad. Na een aantal jaren tegen elkaar gekoerst te hebben, gingen de twee anders over elkaar denken. De Vlaeminck kreeg respect voor de prestaties die Merckx leverde en Merckx waardeerde het dat zijn concurrent hem altijd met open vizier bestreed.

De Vlaeminck vindt ook dat er anderen waren die profiteerden van de concurrentie tussen hem en Merckx. Vaak legde hij zijn concurrent namelijk aan banden, maar dit kostte dan zoveel kracht dat iemand anders daarvan profiteerde. Verder zegt De Vlaeminck dat hij sommige koersen extra had kunnen winnen als Merckx niet had meegedaan, maar in andere koersen heeft hij juist beter gereden omdat hij nooit wilde onderdoen voor zijn concurrent.

Uiteindelijk heeft De Vlaeminck zijn zoon naar zijn concurrent genoemd.^[4]

Na het wielrennenBewerken

PloegleiderBewerken

In 2003 werd er een nieuw veldritteam opgericht: Saey-Deschacht. De Vlaeminck werd ploegleider van deze ploeg, waar hij een driejarig contract tekende.^[5]

Allez Allez ZimbabweBewerken

In november 2004 vertrok De Vlaeminck naar Zimbabwe. Samen met Wayne Davidson en Wonder Matenje van de Zimbabwaanse wielerbond ging hij op zoek naar de vijf grootste talenten in het veldrijden. Jackson Vijarona, Tschabalala Nqobizitha, Abel Muchenje, Gorden Martin en Brighton Kasecha waren de gelukkigen die mee mochten naar België. De vijf renners verbleven drie maanden bij gastgezinnen in Eeklo, terwijl ze getraind werden door De Vlaeminck. De Belgische zender VTM maakte er een programma over, Allez Allez Zimbabwe, dat rond de 800.000 kijkers per uitzending had.

De Zimbabwanen hadden wel moeite met de zware trainingen van De Vlaeminck. Eind januari 2005 namen ze deel aan het wereldkampioenschap veldrijden in Sankt Wendel. Ze behaalden de laatste plaatsen, maar konden wel rekenen op veel steun, omdat veel mensen in België respect hadden gekregen voor de Afrikanen.

Een jaar later begon er een nieuwe reeks van het programma. De Vlaeminck ging weer naar Zimbabwe om te kijken hoe het met zijn renners ging. Hij stelde vast dat ze beter waren geworden en selecteerde vier van de vijf opnieuw. Alleen Abel Muchenje moest thuisblijven en voor hem werden twee anderen geselecteerd: Brian Zengeni en Prince Ngundu. Toen ze terug waren in België kregen de Zimbabwanen meer interesse in het liefdesleven. Mede hierdoor bleven de prestaties tegenvallen en De Vlaeminck was teleurgesteld.^[6]

In het volgende veldritseizoen kregen de Afrikanen een nieuwe kans van De Vlaeminck. Hij besloot om vier ervan in de zomer al naar België te halen, zodat ze toen al konden meerijden in een aantal Belgische koersen. Op Jackson Vijarona na presteerden de renners niet slecht. In november nam de ploeg deel aan de Ronde van Burkina Faso. Ook in de grootste koers van Afrika behaalde de ploeg goede resultaten. Later dat jaar namen ze weer deel aan het WK, maar ze waren geen partij voor winnaar Lars Boom. Brian Zengeni kreeg later een beloning voor zijn goede prestaties. Hij werd door de UCI uitgenodigd voor een wielerstage in Zuid-Afrika.

60 jaarBewerken

Op 14 september 2007 was het groot feest in Eeklo. Op die datum werd Roger De Vlaeminck gehuldigd, vanwege zijn zestigste verjaardag, enkele weken eerder. Die dag werd er een boek gepresenteerd: Roger De Vlaeminck Top 60 Mens en Renner.^[7] Dit boek werd geschreven door wielerjournalist Roger De Maertelaere en bevatte onder andere een top zestig met zijn mooiste zeges.

Hierbij bleef het niet, want de stad Eeklo organiseerde ook een tentoonstelling over de renner en dacht er zelfs aan om het stadion van de plaatselijke voetbalclub om te dopen in Roger De Vlaeminck Stadion. Een bakker uit Eeklo zorgde voor een speciale taart met daarop de kasseien uit Parijs-Roubaix. Verder werd er op deze dag een wielerwedstrijd gereden. Het Criterium Roger De Vlaeminck werd gereden door ex-renners, bekende Vlamingen en eliterenners.^[8]

PalmaresBewerken

OverwinningenBewerken

BaanwielrennenBewerken

Jaar	Zesdaagse	BK	Totaal
1970		3 omnium	(...)
1971	Gent (met Patrick Sercu)	2 omnium	(...)
1972		1 ploegkoers 3 omnium	(...)
1980	Antwerpen (met Wilfried Peffgen en René Pijnen)		(...)
1982	Antwerpen (met Patrick Sercu)		(...)

Totaal	3	1	(...)

VeldrijdenBewerken

Jaar	Klassieker	WK	BK	Overige	Totaal
Amateurs
1964-1965				Oostakker	1
1965-1966				Erwetegem, Wetteren, Opwijk, Oostakker	4
1966-1967		21e		Zwijnaarde	1
1967-1968		1 ↑	1	Lembeke, Wespelaar	4
1968-1969		2 ↑	1		1
Profs
1966-1967	Eeklo	NVT	4e	Laarne, Zaventem, Drongen, Kaprijke, Sint-Jan-in-Eremo, Stene	7
1967-1968	Middelkerke	NVT	2	Sleidinge, Zemst, Hemiksem, Sint-Jan-in-Eremo	5
1968-1969	Overijse	NVT	NVT	Muntelier, Münchwilen, Dilbeek	4
1969-1970	Koksijde, Overijse, Steinmaur	4e	2	Sint-Pieters-Leeuw, Gansingen, Hannover, Asse, Kalken, Binningen, Dusseldorf, Kaprijke	11
1970-1971	Eeklo				1
1971-1972					0
1972-1973	Koksijde, Overijse			Sint-Jan-in-Eremo, Mechelen, Schalkhoven, Asse, Jezus-Eik, Borsbeke, 's Gravenwezel, Milaan, Castelldefels	11
1973-1974	Otegem	2 ↑	1	Jezus-Eik, Monselise, Milaan, Volkegem, Luzern, Heusden	8
1974-1975	Overijse, (november) Overijse (januari)	1 ↑	1	Zwijndrecht, Deinze, Milaan, Meilegem, Jezus-Eik, Wambrechies, Den Haag, Olona, Choulex	13
1975-1976	Overijse, Steinmaur			Deinze, Aalter, Semmerzake, Milaan, Wambrechies, Tecknau	8
1976-1977				Volpiano, Wambrechies, Brenta Valcuvia	3
1977-1978	Overijse, (november) Overijse (januari)		1	Sint-Jan-in-Eremo, Torhout, Beernem, Sint-Maria-Horebeke, Adegem, Gesté, Deinze, Asse, Aalter, Zillebeke, Munte	14
1978-1979			2		0
1979-1980	Gavere, Diegem			Beernem	3
1980-1981				Marcq-en-Baroeul, Lanarvily	2
1981-1982	Diegem, Gavere			Dorst, Rilllaar, Asse	2
1982-1983				Sint-Laureins, Kapelle-op-den-Bos, Breendonk	3
1983-1984				Moerbeke	1
geen deelnames in 1984-1985 en 1985-1986.
1986-1987				Lunéville, Lutterbach	2

Totaal	20	1	3	77	101

WegwielrennenBewerken

1967: Gent-Wervik; 4e etappe Ronde van Namen
1968: Ardense Pijl; 10e etappe A en B (ITT) Ronde van de Toekomst
1969: Criterium van Baasrode; Criterium van De Panne; Omloop Schelde-Durme; Omloop Het Volk; 3e etappe Ronde van België; Criterium van Rijen; Brussel-Ingooigem; Belgisch kampioenschap op de weg; Criterium van Essenbeek; GP Stad Kortrijk; Criterium van Lokeren; Criterium van Sint-Niklaas; Criterium van Assebroek; Criterium van Eeklo; GP Baden-Baden (Koppeltijdrit); Criterium van Oostrozebeke

1970: Criterium van De Panne; GP Paul Borremans; Kuurne-Brussel-Kuurne; Luik-Bastenaken-Luik; 3e etappe Dauphiné Libéré; Criterium van Aartrijke; 6e etappe Ronde van Frankrijk; Scheldeprijs; Criterium van Schaarbeek; Druivenkoers Overijse; Criterium van Waarschoot; Omloop van het Houtland; Criterium van Oostrozebeke

1971: 1e, 3e en 4e etappe Tour de la Nouvelle-France; Witte Donderdagprijs; Omloop van de Westkust; 2e etappe Vierdaagse van Duinkerke; Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke; Proloog en 4e etappe Ruta del Sol; Kuurne-Brussel-Kuurne; Omloop van het Zuidwesten; E3-Prijs Vlaanderen; Waalse Pijl; Criterium van Tervuren; 3e etappe A Ronde van Zwitserland; Ronde de Seignelay; Criterium van Moorslede; Criterium van Willebroek; Criterium van Hyon; Criterium van Eeklo

1972: Criterium van Baasrode; Criterium van Beausoleil; GP Città di Camaiore; 1e etappe Ronde van Sardinië; Halse pijl; Criterium van Poperinge; Milaan-Turijn; 4e en 5e B etappe Tirreno-Adriatico; Eindklassement Tirreno-Adriatico; Parijs-Roubaix; 6e, 15e, 18e en 19e A etappe Ronde van Italië; Criterium van Schinnen; Criterium van Bilzen; Criterium van Eeklo; Druivenkoers Overijse; Coppa Placci; Criterium van Mont-sur-Marchienne; Criterium van Sint-Laureins

1973: Ronde van Toscane; 3e en 5e etappe Ronde van Sardinië; Omloop van het Zuidwesten; GP de Monaco; Trofeo Matteotti; 5e etappe A Tirreno-Adriatico; Eindklassement Tirreno-Adriatico; Milaan-San Remo; Criterium van Olsene; 2e, 11e en 13e etappe Ronde van Italië; Criterium van Humbeek; Criterium van Waver; Criterium van Sinaai; Criterium van Neerheilissem; Criterium van Aalst; Criterium van Zingem; Criterium van Eeklo; Circuit de l’Aulne; Criterium van Ayeneux

1974: Criterium van Baasrode; 2e etappe Ronde van Apulië; Criterium van Peer; 5e etappe Tirreno-Adriatico; Eindklassement Tirreno-Adriatico; Milaan-Turijn; Ronde van Sicilië; Parijs-Roubaix; Coppa Placci; 4e etappe Ronde van Italië; Criterium van Zomergem; 1e etappe Cronostafetta; Druivenkoers Overijse; Ronde van Veneto; Criterium van Jeumont; Ronde van Lombardije

1975: Criterium van Baasrode; Criterium der Azen; Trofeo Pantalica; Ronde van Lazio; Criterium van Geraardsbergen; 1e, 4e en 5e B etappe Ronde van Sardinië; Criterium van Heusden-Destelbergen; Criterium Circuito di Larciano; Criterium van Neeroeteren; 2e A, 4e en 5e etappe Tirreno-Adriatico; Eindklassement Tirreno-Adriatico; Parijs-Roubaix; Criterium van Saint-Cloud; Kampioenschap van Zürich; Criterium van Olsene; Circuito di Zambana; 4e, 6e, 7e B, 10e, 11e, 18e en 20e etappe Ronde van Italië; Proloog, 1e, 3e, 5e, 9e en 10e etappe Ronde van Zwitserland; Eindklassement Ronde van Zwitserland; Criterium van Heusden-Zolder; Criterium van Humbeek; GP Montelupo; Criterium van Aalst; Criterium van Tienen; Criterium van Ninove; Criterium van Knokke-Heist; Coppa Agostoni

1976: Ronde van Lazio; 3e etappe Ronde van Apulië; 1e B en 5e etappe Ronde van Sardinië; Eindklassement Ronde van Sardinië; Criterium van Londerzeel; Sassari-Cagliari; 3e, 4e en 5e B etappe Tirreno-Adriatico; Eindklassement Tirreno-Adriatico; Circuito di Pietra Ligure; 5e etappe A Ronde van Romandië; 2e, 5e, 8e en 16e etappe Ronde van Italië; Criterium van Linne; Criterium van Sint-Niklaas; Proloog, 2e en 4e A etappe Ronde van Catalonië; GP Montelupo; Criterium van Knokke-Heist; Ronde van Emilia; Coppa Agostoni; Ronde van Lombardije

1977: 2e en 3e etappe Tirreno-Adriatico; Eindklassement Tirreno-Adriatico; Ronde van Vlaanderen; Parijs-Roubaix; Criterium van Oostduinkerke; Criterium van Kaprijke; Ronde van Piemonte

1978: Criterium van Bilzen; Criterium van Deerlijk; Ronde van Friuli; 4e etappe Ronde van Apulië; 1e en 5e etappe Ronde van Sardinië; Druivenkoers Overijse; Criterium van Ploërdut; Sassari-Cagliari; Milaan-San Remo; Criterium van Assenede; Criterium van Bornem

1979: 1e etappe Ronde van Trentino; 1e, 2e en 3e etappe Ronde van Apulië; Eindklassement Ronde van Apulië; Criterium van Londerzeel; Milaan-Vignola; 4e A en 5e B etappe Vierdaagse van Duinkerke; 5e etappe A Tirreno-Adriatico; Omloop Het Volk; Milaan-San Remo; 2e, 9e en 12e etappe Ronde van Italië; Criterium van Sleidinge; GP Lucien Van Impe; Criterium van Retie; Criterium van Drongen; Criterium van Beernem

1980: 1e, 2e A, 4e en 5e etappe Ronde van Sardinië; Criterium van Heusden; 1e etappe Vierdaagse van Duinkerke; 1e en 2e etappe Tirreno-Adriatico; Proloog, 1e en 4e etappe Ronde van Mallorca; Eindklassement Ronde van Mallorca; Trofeo Laigueglia; Criterium van Leende; Criterium van Laarne; Criterium Profronde van Stiphout; Criterium van Ronse; 1e en 2e etappe Ronde van Duitsland

1981: Omloop der Grensstreek; 2e A en 4e etappe Parijs-Nice; Brabantse Pijl; Profronde van Stiphout; 2e en 3e A etappe Ronde van Zwitserland; Belgisch kampioenschap op de weg; Criterium van Ulvenhout; Criterium van Koersel; Criterium van Beernem; Parijs-Brussel

1982: Criterium van Aalst; Criterium van De Panne

1984: 5e etappe Internationale Wielerweek; Ronde van Campanië; 8e etappe Ronde van Spanje; Criterium van Sleidinge; Cronostaffetta (TTT); Criterium van Tienen; Criterium van Beernem

Resultaten in voornaamste wedstrijdenBewerken

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
1969		opgave
1970		opgave (1)
1971		opgave
1972	7e (4)
1973	11e (3)
1974	11e (1)
1975	4e (7)
1976	opgave (4)
1977	opgave
1978	opgave
1979	opgave (3)
1980
1981
1982
1984	opgave		opgave (1)

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Omloop Het Volk	Waalse Pijl	E3 Harelbeke	WK op de weg	Wereldranglijsten
1969	2 ↑	2		5e		22e		1	6e		14e	9e (SPP)
1970		12e	13e	2 ↑		1		8e	15e	2 ↑	11e	16e (SPP)
1971		2	17e	7e			8e	33e	1	1 ↑	46e	13e (SPP)
1972	12e	16e		1 ↑							12e	11e (SPP)
1973	1			7e			2	2			31e	7e (SPP)
1974	3	3	30e	1 ↑		11e	1	26e	2		opgave	2 (SPP)
1975	31e		11e	1 ↑		8e	4e	4e	9e		2 ↑	2 (SPP)
1976	8e	6e	4e	3 ↑			1	19e		6e		6e (SPP)
1977	2		1 ↑	1 ↑	6e	4e	15e	8e	10e		opgave	2 (SPP)
1978	1	6e	10e	2 ↑							10e	7e (SPP)
1979	1	2	12e	2 ↑			15e	1			10e	7e (SPP)
1980	5e	39e	4e					5e			7e
1981	2	2	6e	2 ↑	2 ↑			6e		4e	opgave	2 (SPP)
1982	13e	22e	25e	6e		7e				2 ↑
1984

PrivéBewerken

Roger De Vlaeminck was van 2003 tot en met 2019 getrouwd met de 26 jaar jongere Kathy Spriet. Sind september 2019 heeft hij een relatie met Peggy. Zijn vader, die eigenlijk Philibert heette maar meestal Fiele werd genoemd, is ook enige tijd renner geweest.

Uitspraken over De VlaeminckBewerken

Rik Van Looy: "Hij was de meest getalenteerde, en de enige echte klassieke renner van zijn generatie."

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Roger de Vlaeminck: Kasseienstreler, ronaldvandenboogaard.nl
↑ (nl) Oud-winnaar De Vlaeminck: 'Van der Poel en Van Aert zijn echte klasbakken'. nos.nl. Geraadpleegd op 4 april 2021. "Video, vanaf 3:12"
↑ (fr) Gauthier, Nicolas, Route - De Vlaeminck : «Van der Poel peut gagner cinq Paris-Roubaix». www.cyclismactu.net (14 april 2020). Geraadpleegd op 4 april 2021.
↑ Roger De Vlaeminck over zijn zoon
↑ Roger De Vlaeminck wordt ploegleider bij nieuw veldritteam
↑ De Vlaeminck teleurgesteld over Allez Allez Zimbabwe
↑ eecloonaar.be - Roger De Vlaeminck Top 60
↑ Monsieur Paris-Roubaix wordt 60, eeklo.be

(nl) de Maertelaere, Roger, Top 60 Mens en Renner. De Eeklonaar, Eeklo (2007). ISBN 978-90-77562-40-6.

Bibliografische informatie
Bibliothèque nationale de France: cb162276750 (data) Gemeinsame Normdatei: 1193048745 International Standard Name Identifier: 0000 0000 9376 0586 Nederlandse Thesaurus van Auteursnamen Persoon ID: 256106525 Virtual International Authority File: 137768444 WorldCat Identities (via VIAF): 137768444

Voorganger:
Albert Van Damme

Wereldkampioen veldrijden
1975

Opvolger:
Albert Zweifel

Voorganger: Julien Stevens 1968	Belgisch kampioen wielrennen Roger De Vlaeminck 1969	Opvolger: Eddy Merckx 1970

Voorganger: Jos Jacobs 1980	Belgisch kampioen wielrennen Roger De Vlaeminck 1981	Opvolger: Frank Hoste 1982

[1] Roger de Vlaeminck: Kasseienstreler, ronaldvandenboogaard.nl

[2] (nl) Oud-winnaar De Vlaeminck: 'Van der Poel en Van Aert zijn echte klasbakken'. nos.nl. Geraadpleegd op 4 april 2021. "Video, vanaf 3:12"

[3] (fr) Gauthier, Nicolas, Route - De Vlaeminck : «Van der Poel peut gagner cinq Paris-Roubaix». www.cyclismactu.net (14 april 2020). Geraadpleegd op 4 april 2021.

[4] Roger De Vlaeminck over zijn zoon

[5] Roger De Vlaeminck wordt ploegleider bij nieuw veldritteam

[6] De Vlaeminck teleurgesteld over Allez Allez Zimbabwe

[7] r.be - Roger De Vlaeminck Top 60

[8] Monsieur Paris-Roubaix wordt 60, eeklo.be

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]