André Greipel
André Greipel (Rostock, 16 juli 1982) is een voormalig Duits wielrenner. Hij won elf etappes in de Ronde van Frankrijk, zeven etappes in de Ronde van Italië en vier etappes in de Ronde van Spanje. Hij schaarde zich daarmee in het gezelschap van renners die ritten in een van de drie Grote Rondes wonnen.
André Greipel | ||||
---|---|---|---|---|
Persoonlijke informatie | ||||
Bijnaam | De Gorilla | |||
Geboortedatum | 16 juli 1982 | |||
Geboorteplaats | Rostock, Oost-Duitsland | |||
Nationaliteit | Duitse | |||
Lengte | 184 cm | |||
Sportieve informatie | ||||
Huidige ploeg | Gestopt | |||
Discipline(s) | Weg | |||
Specialisatie(s) | Sprinter | |||
Ploegen | ||||
2005 2006–2007 2008–2010 2011 2012–2014 2015–2018 2019 2020-2021 |
Team Wiesenhof T-Mobile Team Team HTC-Columbia Omega Pharma-Lotto Lotto-Belisol Lotto Soudal Arkéa Samsic Israel Start-Up Nation | |||
Beste prestaties | ||||
Gent-Wevelgem | 4e (2011) | |||
Ronde van Vlaanderen | 15e (2015) | |||
Parijs-Roubaix | 7e (2017) | |||
Ronde van Italië | 7 etappezeges | |||
Ronde van Frankrijk | 11 etappezeges | |||
Ronde van Spanje | 4 etappezeges | |||
WK op de weg | 3e (2011) | |||
Overige | ||||
Zeges: | ||||
Tour Down Under Vattenfall Cyclassics |
2008 en 2010 2015 | |||
|
Carrière
bewerken- 2004-2009
In de jeugd behaalde Greipel veel overwinningen. Hij werd onder andere twee keer Duits kampioen en kreeg een contract aangeboden door Team Wiesenhof. Na een jaar bij deze ploeg vertrok hij naar T-Mobile. Hij haalde een aantal overwinningen binnen voor zijn nieuwe ploeg, maar raakte vervolgens geblesseerd. Hierna kreeg hij minder kansen en werd hij vaak gebruikt als knecht. In 2007 won hij nog wel twee ritten in de Ronde van Saksen.
Het jaar 2008 betekende de doorbraak van Greipel. Voor zijn nieuwe team Team HTC-High Road behaalde hij vijftien overwinningen, waaronder vier ritten en het eindklassement in de Tour Down Under en een rit in de Ronde van Italië. In 2009 won hij ook weer veel koersen. Na onder andere drie ritten in de Ronde van Beieren en drie etappes en het puntenklassement in de Ster Elektrotoer werd hij gepasseerd voor de Ronde van Frankrijk. De ploeg koos voor de andere sprinter, Mark Cavendish, en Greipel mocht zich richten op de Ronde van Spanje. Tijdens deze ronde won hij de vierde, vijfde, zestiende en eenentwintigste etappe en mocht hij de leiderstrui aantrekken.[1]
- 2010
In zijn eerste wedstrijd van 2010, de Tour Down Under, won hij de 1e, 2e en 4e rit. Daarnaast won hij voor de tweede keer in zijn carrière het eindklassement van deze ronde. Ook won hij een etappe in de Ronde van de Algarve en vijf ritten en het puntenklassement in de Ronde van Turkije. Na commentaar gegeven te hebben op het feit dat hij ondanks zijn overwinningen en zijn goede vorm niet mocht starten in Milaan-San Remo, ontstond onenigheid tussen hem en Mark Cavendish. Cavendish mocht namelijk wel starten, ondanks matige resultaten. Greipel voelde zich ondergewaardeerd, maar kreeg een harde reactie van Cavendish: "Ik was behoorlijk pissig door Greipels opmerkingen na Milaan-San Remo. Ik verloor San Remo niet door vormgebrek, maar door pech. Vorig jaar won ik het met twee vingers in de neus en dat had dit jaar opnieuw gekund. Greipel zal nooit een 'monument' winnen."[2]
- 2011
In 2011 stapte Greipel over naar de Belgische formatie Omega Pharma-Lotto. In de tiende rit van de Ronde van Frankrijk haalde hij zijn gram door uit het wiel van Cavendish naar zijn eerste Tourritzege te sprinten. Zo schaarde hij zich in het gezelschap van renners die ritten in de drie Grote Rondes wonnen.
- 2012
Nadat de wielerploeg in 2012 een andere sponsor als partner kreeg, heette ze Lotto-Belisol en na het vertrek van Philippe Gilbert bleven er met Jurgen Van den Broeck en Greipel nog twee kopmannen over. Om Greipel goed te kunnen piloteren zorgde het Belgische team voor een spurttrein met Adam Hansen, Marcel Sieberg, Jürgen Roelandts en de van Team Sky overgekomen Greg Henderson. Automatismen werden gesmeed in de Tour Down Under, Ronde van Oman, Ronde van Turkije, Ronde van België en Ronde van Luxemburg en met 11 overwinningen van Greipel in die vijf rondes keek men vol vertrouwen naar de Ronde van Frankrijk. In de tweede etappe met aankomst in Doornik werd Greipel nog geklopt door Cavendish, maar zowel de vierde etappe als de vijfde etappe werden de zijne, met Alessandro Petacchi en Matthew Goss als respectieve tweedes. In de zesde etappe kwam Greipel tot twee keer toe ten val, waarbij zijn schouder even uit de kom ging. Zijn ploegmakkers overtuigden hem om toch mee te sprinten en in Metz moest hij aan de finish enkel de Slowaak Peter Sagan voor zich dulden. In de dertiende etappe met aankomst in Cap d'Agde waren de rollen omgekeerd en kon Greipel op de streep Sagan nog net afhouden.
- 2013
In 2013 won Greipel, net als in 2010 en 2012, drie ritten in de Tour Down Under, waarbij de derde tevens zijn 100e zege als professioneel wielrenner markeerde. In de Ronde van België won hij voor het derde jaar op rij de etappe met aankomst op de Wandelaar in Knokke-Heist, ditmaal in de sprint voor Tom Boonen. In de kampioenentrui van Duitsland won Greipel in Montpellier de zesde etappe van de Ronde van Frankrijk door in de massasprint Peter Sagan en Marcel Kittel te kloppen.[3]
- 2014
Ook in 2014 werd Greipel Duits kampioen op de weg. Daarnaast boekte hij zijn zesde etappezege in de Ronde van Frankrijk door de zesde etappe op zijn naam te schrijven. In de Ronde van Oman won hij drie etappes en het puntenklassement.
- 2015
In 2015 won Greipel de zesde etappe in de Ronde van Italië in een lange sprint van Matteo Pelucchi en Sacha Modolo. Vlak voor de finish was er een val doordat Daniele Colli tegen een uitgestoken camera van een toeschouwer reed, waarbij hij zijn arm brak. Onder andere Alberto Contador kwam hierbij ten val. In datzelfde jaar ontpopte Greipel zich als de sterkste sprinter van de Ronde van Frankrijk. Hij won vier Touretappes, waaronder de prestigieuze slotetappe op de Champs-Élysées in Parijs.
- 2016
In 2016 werd Greipel voor de derde keer in vier jaar Duits kampioen op de weg. In de Ronde van Italië won hij drie etappes en in de Ronde van Frankrijk won hij voor het tweede jaar op rij de slotetappe op de Champs-Élysées door Peter Sagan en Alexander Kristoff voor te blijven. Het betekende zijn eenentwintigste etappezege in een Grote Ronde.
- 2017
Greipel startte in 2017 voor het derde jaar op rij in de Ronde van Italië. Na het winnen van de tweede etappe bemachtigde hij voor het eerst in zijn carrière de roze trui. In de Tour kon hij voor het eerst sinds 2011 geen etappezege behalen, al werd hij op de slotetappe op de Champs-Élysées maar nipt voorafgegaan door Dylan Groenewegen.
- 2018
Aanvankelijk begon André Greipel goed aan het nieuwe seizoen. In januari schoot hij reeds tweemaal raak in de Tour Down Under. Tijdens de voorjaarsklassiekers was hij een van de vooruitgeschoven pionnen binnen Lotto-Soudal. Het liep echter anders. Een val in Milaan-San Remo met een gebroken sleutelbeen tot gevolg maakte een einde aan zijn voorjaar. Pas in mei keerde de Duitser terug in competitie. Met twee ritzeges in zowel de Vierdaagse van Duinkerke als de Ronde van België bewees De Gorilla dat hij nooit mag afgeschreven worden. In de Ronde van Frankrijk ging hij meer dan ooit voor ritwinst, iets wat hem vorig jaar niet lukte. In de vlakke etappes kwam Greipel echter nooit verder dan een derde plaats, met een diskwalificatie in de daguitslag van de achtste etappe als dieptepunt. Op weg naar Alpe d'Huez gaf hij er de brui aan. In het najaar was hij tweemaal de beste in de Ronde van Groot-Brittannië, maar winnen op het allerhoogste niveau lukte niet in 2018. Op het einde van het seizoen werd duidelijk dat er geen plaats meer was voor De Gorilla bij Lotto-Soudal.
Na acht succesvolle jaren in Belgische dienst maakte Greipel de overstap naar de Franse ProContinentale ploeg Arkéa Samsic. Debuteren deed hij tijdens La Tropicale Amissa Bongo in Gabon. Pas in de zesde etappe kon Greipel voor het eerst het zegegebaar maken nadat hij in de vorige vijf ritten ook telkens bij de beste zes eindigde.
Palmares
bewerkenOverwinningen
bewerken- 2003
- GP Waregem, beloften
- 2e etappe Thüringen-Rundfahrt, beloften
- 1e etappe Ronde van Berlijn, beloften
- 2004
- 3e etappe Tour du Loir-Et-Cher, beloften
- 1e etappe Thüringen-Rundfahrt, beloften
- Proloog en 4e etappe B GP Wilhelm Tell, beloften
- 2005 - 3 zeges
- Criterium van Stadtlohn (geen UCI-zege)
- 6e etappe Ronde van Denemarken
- Criterium van Gladbeck (geen UCI-zege)
- 2006 - 4 zeges
- 1e en 4e etappe Ronde van Rijnland-Palts
- 1e (ploegentijdrit) en 2e etappe Volksbank Giro
- 2007 - 2 zeges
- 1e en 2e etappe Ronde van Saksen
- 2008 - 15 zeges
- Cancer Council Helpline Classic (geen UCI-zege)
- 2e, 4e, 5e en 6e etappe Tour Down Under
- Eindklassement Tour Down Under
- Puntenklassement Tour Down Under
- 17e etappe Ronde van Italië
- 4e etappe Ronde van Oostenrijk
- Puntenklassement Ronde van Oostenrijk
- 1e en 3e etappe Ronde van Saksen
- 2e etappe ENECO Tour
- 4e etappe Ronde van Duitsland
- Ronde van Neurenberg
- Kampioenschap van Vlaanderen
- Münsterland Giro
- 2009 - 22 zeges
- 1e etappe Tour Down Under
- 6e etappe Vierdaagse van Duinkerke
- 1e, 3e en 5e etappe Ronde van Beieren
- Neuseen Classics–Rund um die Braunkohle
- Philadelphia International Championship
- Criterium van Sinzig (geen UCI-zege)
- Hürth-Kendenich (geen UCI-zege)
- 2e, 3e en 5e etappe Ster Elektrotoer
- Puntenklassement Ster Elektrotoer
- 1e, 6e en 8e etappe Ronde van Oostenrijk
- Puntenklassement Ronde van Oostenrijk
- 1e etappe Ronde van Saksen
- 7e etappe Ronde van Polen
- 4e, 5e, 16e en 21e etappe Ronde van Spanje
- Puntenklassement Ronde van Spanje
- Parijs-Bourges
- 2010 - 21 zeges
- 1e, 2e en 4e etappe Tour Down Under
- Eindklassement Tour Down Under
- Puntenklassement Tour Down Under
- Trofeo Magaluf Palmanova
- 2e etappe Ronde van de Algarve
- Puntenklassement Ronde van de Algarve
- 1e, 2e, 5e, 6e en 8e etappe Ronde van Turkije
- Puntenklassement Ronde van Turkije
- 18e etappe Ronde van Italië
- 1e en 6e etappe Ronde van Oostenrijk
- Puntenklassement Ronde van Oostenrijk
- 2e en 7e etappe Ronde van Polen
- 2e en 6e etappe Eneco Tour
- 1e, 6e en 8e etappe Ronde van Groot-Brittannië
- 2011 - 11 zeges
- 4e etappe Ronde van de Algarve
- 1e etappe Driedaagse van De Panne-Koksijde
- 6e etappe Ronde van Turkije
- 2e en 5e etappe Ronde van België
- Puntenklassement Ronde van België
- 10e etappe Ronde van Frankrijk
- Criterium van Neuss (geen UCI-zege)
- Nacht von Hannover (geen UCI-zege)
- 1e en 2e etappe Eneco Tour
- Criterium van Eschweiler (geen UCI-zege)
- 2012 - 22 zeges
- Cancer Council Classic (geen UCI-zege)
- 1e, 3e en 6e etappe Tour Down Under
- 1e en 4e etappe Ronde van Oman
- 2e etappe Ronde van Turkije
- 1e, 2e en 3e etappe Ronde van België
- Puntenklassement Ronde van België
- 1e en 2e etappe Ronde van Luxemburg
- Puntenklassement Ronde van Luxemburg
- ProRace Berlin
- 2e etappe Ster ZLM Toer
- 4e, 5e en 13e etappe Ronde van Frankrijk
- Profronde van Stiphout (geen UCI-zege)
- GP Stad Kortrijk (geen UCI-zege)
- 1e en 2e etappe Ronde van Denemarken
- Grote Prijs Impanis-Van Petegem
- 2013 - 17 zeges
- People's Choice Classic (geen UCI-zege)
- 1e, 4e en 6e etappe Tour Down Under
- 1e etappe Ronde van de Middellandse Zee
- 4e en 5e etappe Ronde van Turkije
- Puntenklassement Ronde van Turkije
- 1e en 2e etappe Ronde van België
- Puntenklassement Ronde van België
- Ronde van Zeeland Seaports
- Puntenklassement Ster ZLM Toer
- Duits kampioen op de weg, Elite
- 6e etappe Ronde van Frankrijk
- Criterium van Neuss (geen UCI-zege)
- Dernycriterium van Bochum (geen UCI-zege)
- Dernycriterium van Antwerpen (geen UCI-zege)
- 4e etappe Eneco Tour
- Brussels Cycling Classic
- 2014 - 16 zeges
- 4e en 6e etappe Tour Down Under
- 5e etappe Ronde van Qatar
- 1e, 3e en 6e etappe Ronde van Oman
- Puntenklassement Ronde van Oman
- 1e etappe World Ports Classic
- 4e etappe Ronde van België
- 1e en 4e etappe Ronde van Luxemburg
- 5e etappe Ster ZLM Toer
- Duits kampioen op de weg, Elite
- 6e etappe Ronde van Frankrijk
- Brussels Cycling Classic
- GP Jef Scherens
- Münsterland Giro
- 2015 - 16 zeges
- 5e etappe Ronde van de Algarve
- 2e etappe Parijs-Nice
- 4e etappe Ronde van Turkije
- 6e etappe Ronde van Italië
- 1e en 3e etappe Ronde van Luxemburg
- Puntenklassement Ronde van Luxemburg
- 1e en 2e etappe Ster ZLM Toer
- Eindklassement Ster ZLM Toer
- Puntenklassement Ster ZLM Toer
- 2e, 5e, 15e en 21e etappe Ronde van Frankrijk
- 2e etappe Eneco Tour
- Puntenklassement Eneco Tour
- Vattenfall Cyclassics
- 7e etappe Ronde van Groot-Brittannië
- 2016 - 12 zeges
- Trofeo Felantix-Ses Salines-Campos
- Trofeo Palma
- 3e etappe Ronde van Turkije
- 5e, 7e en 12e etappe Ronde van Italië
- 1e etappe Ronde van Luxemburg
- Duits kampioen op de weg, Elite
- 21e etappe Ronde van Frankrijk
- Nacht von Hannover (geen UCI-zege)
- Gouden Pijl (geen UCI-zege)
- 1e etappe Ronde van Groot-Brittannië
- 2017 - 5 zeges
- Trofeo Felantix-Ses Salines-Campos
- 4e etappe Ronde van de Algarve
- Puntenklassement Ronde van de Algarve
- 5e etappe Parijs-Nice
- 2e etappe Ronde van Italië
- Omloop Eurometropool
- 2018 - 8 zeges
- 1e en 6e etappe Tour Down Under
- 2e en 5e etappe Vierdaagse van Duinkerken
- 1e en 2e etappe Ronde van België
- Puntenklassement Ronde van België
- 1e en 4e etappe Ronde van Groot-Brittannië
- 2019 - 1 zege
- 6e etappe La Tropicale Amissa Bongo
- 2021 - 2 zege
- Trofeo Alcúdia-Port d'Alcúdia
- 4e etappe Ruta del Sol
- Totaal: 172 zeges bij de elite (waarvan 154 individuele UCI-zeges)
Resultaten in voornaamste wedstrijden
bewerken
|
|
Resultaten in kleinere rondes | ||||||||||
Jaar | Tour Down Under | Ronde van de Algarve | Ronde van Oman | Ronde van Turkije | Ronde van België | Ronde van Oostenrijk | Ronde van Polen | Ronde van Denemarken | Eneco Tour | Ster ZLM Toer |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2005 | 10e (1) | |||||||||
2006 | ||||||||||
2007 | ||||||||||
2008 | (4) | 92e (1) | ||||||||
2009 | opgave (1) | 34e (3) | 70e (1) | 29e (3) | ||||||
2010 | (3) | 57e (1) | 8e (5) | 93e (2) | 147e (2) | 39e (2) | 24e | |||
2011 | 7e | 88e (1) | 47e (1) | 35e (2) | 81e (2) | |||||
2012 | 73e (3) | 45e (2) | 79e (1) | 42e (3) | 6e (2) | 69e (1) | ||||
2013 | 60e (3) | 35e (2) | 58e (2) | 54e (1) | 2e | |||||
2014 | 46e (2) | 94e (3) | 74e | 92e (1) | 43e (1) | |||||
2015 | 70e (1) | opgave (1) | 68e (1) | (2) | ||||||
2016 | opgave (1) | |||||||||
2017 | 107e (1) | |||||||||
2018 | 96e (2) | opgave | ||||||||
2019 | 64e | |||||||||
2020 | 37e | |||||||||
2021 | 49e |
Olympische Spelen
bewerken- Wegrit mannen 2012: 27e
Ploegen
bewerken- 2005 – Team Wiesenhof
- 2006 – T-Mobile Team
- 2007 – T-Mobile Team
- 2008 – Team Columbia [a]
- 2009 – Team Columbia-HTC [b]
- 2010 – Team HTC-Columbia
- 2011 – Omega Pharma-Lotto
- 2012 – Lotto-Belisol
- 2013 – Lotto-Belisol
- 2014 – Lotto-Belisol
- 2015 – Lotto Soudal
- 2016 – Lotto Soudal
- 2017 – Lotto Soudal
- 2018 – Lotto Soudal
- 2019 – Arkéa Samsic
- 2020 – Israel Start-Up Nation
- 2021 – Israel Start-Up Nation
Zie ook
bewerkenExterne link
bewerken- ↑ Greipel wint vijfde rit in Ronde van Spanje (Nieuws.be, 3 september 2009)
- ↑ Cavendish: "Ben zelfs uit vorm beter dan Greipel" (Sporza.be, 6 april 2010). Gearchiveerd op 27 september 2016.
- ↑ Greipel verzacht pijn na opgave VdB (Sporza.be, 4 juli 2013)