André Greipel

Duits wielrenner

André Greipel (Rostock, 16 juli 1982) is een voormalig Duits wielrenner. Hij won elf etappes in de Ronde van Frankrijk, zeven etappes in de Ronde van Italië en vier etappes in de Ronde van Spanje. Hij schaarde zich daarmee in het gezelschap van renners die ritten in een van de drie Grote Rondes wonnen.

André Greipel
André Greipel
Persoonlijke informatie
Bijnaam De Gorilla
Geboortedatum 16 juli 1982
Geboorteplaats Rostock, Oost-Duitsland
Nationaliteit Duitse
Lengte 184 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Gestopt
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Sprinter
Ploegen
2005
2006–2007
2008–2010
2011
2012–2014
2015–2018
2019
2020-2021
Team Wiesenhof
T-Mobile Team
Team HTC-Columbia
Omega Pharma-Lotto
Lotto-Belisol
Lotto Soudal
Arkéa Samsic
Israel Start-Up Nation
Beste prestaties
Gent-Wevelgem 4e (2011)
Ronde van Vlaanderen 15e (2015)
Parijs-Roubaix 7e (2017)
Ronde van Italië 7 etappezeges
Ronde van Frankrijk 11 etappezeges
Ronde van Spanje 4 etappezeges
WK op de weg 3e (2011)
Overige
Zeges:  
Tour Down Under
Vattenfall Cyclassics
2008 en 2010
2015
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Carrière

bewerken
2004-2009

In de jeugd behaalde Greipel veel overwinningen. Hij werd onder andere twee keer Duits kampioen en kreeg een contract aangeboden door Team Wiesenhof. Na een jaar bij deze ploeg vertrok hij naar T-Mobile. Hij haalde een aantal overwinningen binnen voor zijn nieuwe ploeg, maar raakte vervolgens geblesseerd. Hierna kreeg hij minder kansen en werd hij vaak gebruikt als knecht. In 2007 won hij nog wel twee ritten in de Ronde van Saksen.

Het jaar 2008 betekende de doorbraak van Greipel. Voor zijn nieuwe team Team HTC-High Road behaalde hij vijftien overwinningen, waaronder vier ritten en het eindklassement in de Tour Down Under en een rit in de Ronde van Italië. In 2009 won hij ook weer veel koersen. Na onder andere drie ritten in de Ronde van Beieren en drie etappes en het puntenklassement in de Ster Elektrotoer werd hij gepasseerd voor de Ronde van Frankrijk. De ploeg koos voor de andere sprinter, Mark Cavendish, en Greipel mocht zich richten op de Ronde van Spanje. Tijdens deze ronde won hij de vierde, vijfde, zestiende en eenentwintigste etappe en mocht hij de leiderstrui aantrekken.[1]

2010

In zijn eerste wedstrijd van 2010, de Tour Down Under, won hij de 1e, 2e en 4e rit. Daarnaast won hij voor de tweede keer in zijn carrière het eindklassement van deze ronde. Ook won hij een etappe in de Ronde van de Algarve en vijf ritten en het puntenklassement in de Ronde van Turkije. Na commentaar gegeven te hebben op het feit dat hij ondanks zijn overwinningen en zijn goede vorm niet mocht starten in Milaan-San Remo, ontstond onenigheid tussen hem en Mark Cavendish. Cavendish mocht namelijk wel starten, ondanks matige resultaten. Greipel voelde zich ondergewaardeerd, maar kreeg een harde reactie van Cavendish: "Ik was behoorlijk pissig door Greipels opmerkingen na Milaan-San Remo. Ik verloor San Remo niet door vormgebrek, maar door pech. Vorig jaar won ik het met twee vingers in de neus en dat had dit jaar opnieuw gekund. Greipel zal nooit een 'monument' winnen."[2]

2011

In 2011 stapte Greipel over naar de Belgische formatie Omega Pharma-Lotto. In de tiende rit van de Ronde van Frankrijk haalde hij zijn gram door uit het wiel van Cavendish naar zijn eerste Tourritzege te sprinten. Zo schaarde hij zich in het gezelschap van renners die ritten in de drie Grote Rondes wonnen.

2012

Nadat de wielerploeg in 2012 een andere sponsor als partner kreeg, heette ze Lotto-Belisol en na het vertrek van Philippe Gilbert bleven er met Jurgen Van den Broeck en Greipel nog twee kopmannen over. Om Greipel goed te kunnen piloteren zorgde het Belgische team voor een spurttrein met Adam Hansen, Marcel Sieberg, Jürgen Roelandts en de van Team Sky overgekomen Greg Henderson. Automatismen werden gesmeed in de Tour Down Under, Ronde van Oman, Ronde van Turkije, Ronde van België en Ronde van Luxemburg en met 11 overwinningen van Greipel in die vijf rondes keek men vol vertrouwen naar de Ronde van Frankrijk. In de tweede etappe met aankomst in Doornik werd Greipel nog geklopt door Cavendish, maar zowel de vierde etappe als de vijfde etappe werden de zijne, met Alessandro Petacchi en Matthew Goss als respectieve tweedes. In de zesde etappe kwam Greipel tot twee keer toe ten val, waarbij zijn schouder even uit de kom ging. Zijn ploegmakkers overtuigden hem om toch mee te sprinten en in Metz moest hij aan de finish enkel de Slowaak Peter Sagan voor zich dulden. In de dertiende etappe met aankomst in Cap d'Agde waren de rollen omgekeerd en kon Greipel op de streep Sagan nog net afhouden.

2013

In 2013 won Greipel, net als in 2010 en 2012, drie ritten in de Tour Down Under, waarbij de derde tevens zijn 100e zege als professioneel wielrenner markeerde. In de Ronde van België won hij voor het derde jaar op rij de etappe met aankomst op de Wandelaar in Knokke-Heist, ditmaal in de sprint voor Tom Boonen. In de kampioenentrui van Duitsland won Greipel in Montpellier de zesde etappe van de Ronde van Frankrijk door in de massasprint Peter Sagan en Marcel Kittel te kloppen.[3]

2014

Ook in 2014 werd Greipel Duits kampioen op de weg. Daarnaast boekte hij zijn zesde etappezege in de Ronde van Frankrijk door de zesde etappe op zijn naam te schrijven. In de Ronde van Oman won hij drie etappes en het puntenklassement.

2015

In 2015 won Greipel de zesde etappe in de Ronde van Italië in een lange sprint van Matteo Pelucchi en Sacha Modolo. Vlak voor de finish was er een val doordat Daniele Colli tegen een uitgestoken camera van een toeschouwer reed, waarbij hij zijn arm brak. Onder andere Alberto Contador kwam hierbij ten val. In datzelfde jaar ontpopte Greipel zich als de sterkste sprinter van de Ronde van Frankrijk. Hij won vier Touretappes, waaronder de prestigieuze slotetappe op de Champs-Élysées in Parijs.

2016

In 2016 werd Greipel voor de derde keer in vier jaar Duits kampioen op de weg. In de Ronde van Italië won hij drie etappes en in de Ronde van Frankrijk won hij voor het tweede jaar op rij de slotetappe op de Champs-Élysées door Peter Sagan en Alexander Kristoff voor te blijven. Het betekende zijn eenentwintigste etappezege in een Grote Ronde.

2017

Greipel startte in 2017 voor het derde jaar op rij in de Ronde van Italië. Na het winnen van de tweede etappe bemachtigde hij voor het eerst in zijn carrière de roze trui. In de Tour kon hij voor het eerst sinds 2011 geen etappezege behalen, al werd hij op de slotetappe op de Champs-Élysées maar nipt voorafgegaan door Dylan Groenewegen.

2018

Aanvankelijk begon André Greipel goed aan het nieuwe seizoen. In januari schoot hij reeds tweemaal raak in de Tour Down Under. Tijdens de voorjaarsklassiekers was hij een van de vooruitgeschoven pionnen binnen Lotto-Soudal. Het liep echter anders. Een val in Milaan-San Remo met een gebroken sleutelbeen tot gevolg maakte een einde aan zijn voorjaar. Pas in mei keerde de Duitser terug in competitie. Met twee ritzeges in zowel de Vierdaagse van Duinkerke als de Ronde van België bewees De Gorilla dat hij nooit mag afgeschreven worden. In de Ronde van Frankrijk ging hij meer dan ooit voor ritwinst, iets wat hem vorig jaar niet lukte. In de vlakke etappes kwam Greipel echter nooit verder dan een derde plaats, met een diskwalificatie in de daguitslag van de achtste etappe als dieptepunt. Op weg naar Alpe d'Huez gaf hij er de brui aan. In het najaar was hij tweemaal de beste in de Ronde van Groot-Brittannië, maar winnen op het allerhoogste niveau lukte niet in 2018. Op het einde van het seizoen werd duidelijk dat er geen plaats meer was voor De Gorilla bij Lotto-Soudal.

Na acht succesvolle jaren in Belgische dienst maakte Greipel de overstap naar de Franse ProContinentale ploeg Arkéa Samsic. Debuteren deed hij tijdens La Tropicale Amissa Bongo in Gabon. Pas in de zesde etappe kon Greipel voor het eerst het zegegebaar maken nadat hij in de vorige vijf ritten ook telkens bij de beste zes eindigde.

Palmares

bewerken

Overwinningen

bewerken
2003
GP Waregem, beloften
2e etappe Thüringen-Rundfahrt, beloften
1e etappe Ronde van Berlijn, beloften
2004
3e etappe Tour du Loir-Et-Cher, beloften
1e etappe Thüringen-Rundfahrt, beloften
Proloog en 4e etappe B GP Wilhelm Tell, beloften
2005 - 3 zeges
Criterium van Stadtlohn (geen UCI-zege)
6e etappe Ronde van Denemarken
Criterium van Gladbeck (geen UCI-zege)
2006 - 4 zeges
1e en 4e etappe Ronde van Rijnland-Palts
1e (ploegentijdrit) en 2e etappe Volksbank Giro
2007 - 2 zeges
1e en 2e etappe Ronde van Saksen
2008 - 15 zeges
Cancer Council Helpline Classic (geen UCI-zege)
2e, 4e, 5e en 6e etappe Tour Down Under
  Eindklassement Tour Down Under
  Puntenklassement Tour Down Under
17e etappe Ronde van Italië
4e etappe Ronde van Oostenrijk
  Puntenklassement Ronde van Oostenrijk
1e en 3e etappe Ronde van Saksen
2e etappe ENECO Tour
4e etappe Ronde van Duitsland
Ronde van Neurenberg
Kampioenschap van Vlaanderen
Münsterland Giro
2009 - 22 zeges
1e etappe Tour Down Under
6e etappe Vierdaagse van Duinkerke
1e, 3e en 5e etappe Ronde van Beieren
Neuseen Classics–Rund um die Braunkohle
Philadelphia International Championship
Criterium van Sinzig (geen UCI-zege)
Hürth-Kendenich (geen UCI-zege)
2e, 3e en 5e etappe Ster Elektrotoer
  Puntenklassement Ster Elektrotoer
1e, 6e en 8e etappe Ronde van Oostenrijk
  Puntenklassement Ronde van Oostenrijk
1e etappe Ronde van Saksen
7e etappe Ronde van Polen
4e, 5e, 16e en 21e etappe Ronde van Spanje
  Puntenklassement Ronde van Spanje
Parijs-Bourges
2010 - 21 zeges
1e, 2e en 4e etappe Tour Down Under
  Eindklassement Tour Down Under
  Puntenklassement Tour Down Under
Trofeo Magaluf Palmanova
2e etappe Ronde van de Algarve
  Puntenklassement Ronde van de Algarve
1e, 2e, 5e, 6e en 8e etappe Ronde van Turkije
  Puntenklassement Ronde van Turkije
18e etappe Ronde van Italië
1e en 6e etappe Ronde van Oostenrijk
  Puntenklassement Ronde van Oostenrijk
2e en 7e etappe Ronde van Polen
2e en 6e etappe Eneco Tour
1e, 6e en 8e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2011 - 11 zeges
4e etappe Ronde van de Algarve
1e etappe Driedaagse van De Panne-Koksijde
6e etappe Ronde van Turkije
2e en 5e etappe Ronde van België
  Puntenklassement Ronde van België
10e etappe Ronde van Frankrijk
Criterium van Neuss (geen UCI-zege)
Nacht von Hannover (geen UCI-zege)
1e en 2e etappe Eneco Tour
Criterium van Eschweiler (geen UCI-zege)
2012 - 22 zeges
Cancer Council Classic (geen UCI-zege)
1e, 3e en 6e etappe Tour Down Under
1e en 4e etappe Ronde van Oman
2e etappe Ronde van Turkije
1e, 2e en 3e etappe Ronde van België
  Puntenklassement Ronde van België
1e en 2e etappe Ronde van Luxemburg
  Puntenklassement Ronde van Luxemburg
ProRace Berlin
2e etappe Ster ZLM Toer
4e, 5e en 13e etappe Ronde van Frankrijk
Profronde van Stiphout (geen UCI-zege)
GP Stad Kortrijk (geen UCI-zege)
1e en 2e etappe Ronde van Denemarken
Grote Prijs Impanis-Van Petegem
2013 - 17 zeges
People's Choice Classic (geen UCI-zege)
1e, 4e en 6e etappe Tour Down Under
1e etappe Ronde van de Middellandse Zee
4e en 5e etappe Ronde van Turkije
  Puntenklassement Ronde van Turkije
1e en 2e etappe Ronde van België
  Puntenklassement Ronde van België
Ronde van Zeeland Seaports
  Puntenklassement Ster ZLM Toer
  Duits kampioen op de weg, Elite
6e etappe Ronde van Frankrijk
Criterium van Neuss (geen UCI-zege)
Dernycriterium van Bochum (geen UCI-zege)
Dernycriterium van Antwerpen (geen UCI-zege)
4e etappe Eneco Tour
Brussels Cycling Classic
2014 - 16 zeges
4e en 6e etappe Tour Down Under
5e etappe Ronde van Qatar
1e, 3e en 6e etappe Ronde van Oman
  Puntenklassement Ronde van Oman
1e etappe World Ports Classic
4e etappe Ronde van België
1e en 4e etappe Ronde van Luxemburg
5e etappe Ster ZLM Toer
  Duits kampioen op de weg, Elite
6e etappe Ronde van Frankrijk
Brussels Cycling Classic
GP Jef Scherens
Münsterland Giro
2015 - 16 zeges
5e etappe Ronde van de Algarve
2e etappe Parijs-Nice
4e etappe Ronde van Turkije
6e etappe Ronde van Italië
1e en 3e etappe Ronde van Luxemburg
  Puntenklassement Ronde van Luxemburg
1e en 2e etappe Ster ZLM Toer
  Eindklassement Ster ZLM Toer
  Puntenklassement Ster ZLM Toer
2e, 5e, 15e en 21e etappe Ronde van Frankrijk
2e etappe Eneco Tour
  Puntenklassement Eneco Tour
Vattenfall Cyclassics
7e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2016 - 12 zeges
Trofeo Felantix-Ses Salines-Campos
Trofeo Palma
3e etappe Ronde van Turkije
5e, 7e en 12e etappe Ronde van Italië
1e etappe Ronde van Luxemburg
  Duits kampioen op de weg, Elite
21e etappe Ronde van Frankrijk
Nacht von Hannover (geen UCI-zege)
Gouden Pijl (geen UCI-zege)
1e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2017 - 5 zeges
Trofeo Felantix-Ses Salines-Campos
4e etappe Ronde van de Algarve
  Puntenklassement Ronde van de Algarve
5e etappe Parijs-Nice
2e etappe Ronde van Italië
Omloop Eurometropool
2018 - 8 zeges
1e en 6e etappe Tour Down Under
2e en 5e etappe Vierdaagse van Duinkerken
1e en 2e etappe Ronde van België
  Puntenklassement Ronde van België
1e en 4e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2019 - 1 zege
6e etappe La Tropicale Amissa Bongo
2021 - 2 zege
Trofeo Alcúdia-Port d'Alcúdia
4e etappe Ruta del Sol
Totaal: 172 zeges bij de elite (waarvan 154 individuele UCI-zeges)

Resultaten in voornaamste wedstrijden

bewerken
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2006 opgave  
2007 125e  
2008 133e (1) 
2009 107e (4)   
2010 opgave (1) 
2011 156e (1) 
2012 123e (3) 
2013 129e (1) 
2014 149e (1) 
2015 opgave (1)  134e (4) 
2016 opgave (3)  133e (1) 
2017 opgave (1)  149e  
2018 opgave  
2019 144e  
2020 opgave  
2021 125e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Eschborn-Frankfurt Vattenfall Cyclassics Parijs-Tours WK op de weg Wereld­ranglijsten
2006 52e opgave opgave 162e (UPT)
2007
2008 opgave opgave 5e (UPT)
2009 30e opgave 53e (UWK)
2010 opgave   ↑ 43e 20e (UWK)
2011 33e 4e 76e 21e 82e   ↑ 32e (UWT)
2012 52e 31e 77e 5e   ↑ 29e (UWT)
2013 58e 11e 51e 68e     ↑ 37e (UWT)
2014 24e opgave opgave opgave 88e (UWT)
2015 47e opgave 15e 28e   ↑ 105e 24e (UWT)
2016 opgave 28e 35e 10e 42e 56e (UWT)
2017 20e 7e opgave 4e 47e (UWT)
2018 opgave 23e 27e 108e (UWT)
2019 opgave opgave 11e 216e (UWR)
2020 opgave
2021 opgave opgave
Resultaten in kleinere rondes
Jaar Tour Down Under Ronde van de Algarve Ronde van Oman Ronde van Turkije Ronde van België Ronde van Oostenrijk Ronde van Polen Ronde van Denemarken Eneco Tour Ster ZLM Toer
2005 10e (1)
2006
2007
2008   (4)   92e (1)  
2009 opgave (1) 34e (3)   70e (1) 29e (3)  
2010   (3)   57e (1)   8e (5)   93e (2)   147e (2) 39e (2) 24e
2011 7e 88e (1) 47e (1) 35e (2)   81e (2)
2012 73e (3) 45e (2) 79e (1) 42e (3)   6e (2) 69e (1)
2013 60e (3) 35e (2)   58e (2)   54e (1) 2e  
2014 46e (2) 94e (3)   74e 92e (1) 43e (1)
2015 70e (1) opgave (1) 68e (1)     (2)  
2016 opgave (1)
2017 107e (1)  
2018 96e (2) opgave
2019 64e
2020 37e
2021 49e

Olympische Spelen

bewerken
Wegrit mannen 2012: 27e

Ploegen

bewerken
2005 –   Team Wiesenhof
2006 –   T-Mobile Team
2007 –   T-Mobile Team
2008 –   Team Columbia [a]
2009 –   Team Columbia-HTC [b]
2010 –   Team HTC-Columbia
2011 –   Omega Pharma-Lotto
2012 –   Lotto-Belisol
2013 –   Lotto-Belisol
2014 –   Lotto-Belisol
2015 –   Lotto Soudal
2016 –   Lotto Soudal
2017 –   Lotto Soudal
2018 –   Lotto Soudal
2019 –   Arkéa Samsic
2020 –   Israel Start-Up Nation
2021 –   Israel Start-Up Nation
  1. Tot juni heette de ploeg Team High Road, maar na het aantrekken van een nieuwe sponsor werd de naam veranderd.
  2. Tot juli heette de ploeg Team Columbia-High Road, maar na het aantrekken van HTC als cosponsor werd de naam veranderd.

Zie ook

bewerken
bewerken
Commons heeft media­bestanden in de categorie André Greipel.
(en) Profiel van André Greipel op ProCyclingStats