Wikipedia

Gebruiker:Luxil/testsjabloon

< Gebruiker:Luxil

Greg Van Avermaet (Lokeren, 17 mei 1985) is een Belgisch wielrenner die anno 2018 rijdt voor BMC Racing Team. In 2016 werd hij olympisch kampioen op de weg in Rio de Janeiro.

Luxil/testsjabloon
Greg van Avermaet tijdens de Tour de France 2018 in de gele trui
Persoonlijke informatie
Bijnaam Avi
Golden Greg
Geboortedatum 17 mei 1985
Geboorteplaats Vlag van België Lokeren, België
Lengte 181 cm
Sportieve informatie
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Klassiekers, heuvelkoersen
Ploegen
2006
2007
2008–2009
2010
2011–2018
2019– 		Bodysol
Predictor-Lotto
Silence-Lotto
Omega Pharma-Lotto
BMC Racing Team
CCC Team
Beste prestaties
Milaan-San Remo 5e (2016)
Ronde van Vlaanderen 2e (2014,2017)
Parijs-Roubaix 1e (2017)
Amstel Gold Race 5e (2015)
Luik-Bastenaken-Luik 7e (2011)
Ronde van Lombardije 12e (2011)
WK op de weg 5e (2010, 2014)
Overige
Zeges:  
Parijs-Tours
Ronde van België
Oml. Het Nieuwsblad
E3 Harelbeke
Tirreno-Adriatico
Gent-Wevelgem 		2011
2015
2016, 2017
2017
2016
2017
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Carrière bewerken

Jeugd bewerken

In 2003 startte Van Avermaet zijn wielercarrière bij de junioren na een verleden als keeper bij voetbalploeg KSK Beveren[1]. Bij zijn overstap naar de beloften in 2004 won hij in zijn eerste jaar drie wedstrijden. In 2005 won hij elf wedstrijden waaronder Hasselt-Spa-Hasselt en een rit in de Triptyque des Barrages. Ook in 2006 won hij 11 maal. Enkele van deze overwinningen boekte hij al bij de elite, zoals de Kattekoers, Zellik-Galmaarden en de Internationale Wielertrofee Jong Maar Moedig. Verder kroonde hij zich in Charleroi tot Belgisch beloftenkampioen voor Jérôme Giaux en Pieter Vanspeybrouck. In oktober bleef hij samen met Tom Leezer, Jos van Emden, Stijn Neirynck en Huub Duyn het peloton voor in Parijs-Tours voor beloften. In de spurt werd hij tweede na Duyn.

2007 bewerken

Van Avermaet kreeg voor 2007 een profcontract bij Predictor-Lotto. In zijn eerste wedstrijd van het seizoen won hij meteen; hij won de vijfde rit in de Ronde van Qatar. In twee andere etappes eindigde hij bij de eerste tien. Na deze overwinning behaalde Van Avermaet ereplaatsen in Nokere Koerse en de Ronde van het Groene Hart. Predictor-Lotto stelde hem op in de ProTour-wedstrijden Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix.

Eind mei reed Van Avermaet in eigen land de Ronde van België. De eerste etappe eindigde in een massasprint waarin hij als derde finishte na Wouter Weylandt. In de tweede etappe verzamelde hij als lid van een kopgroep voldoende bonificatieseconden in de drie tussensprints van de dag om de leiderstrui van Weylandt over te nemen. In de tijdrit verloor hij meer dan een minuut, waarna Vladimir Goesev de leiding in het algemeen klassement overnam. In de laatste rit werd Van Avermaet vijfde in de massasprint. Van Avermaet won in de Ronde van België de eerste prijs in het punten- en in het tussensprintklassement, en eindigde als negende in het algemeen klassement. Eind juli volgden de tweede en derde overwinning bij de profs elkaar snel op. Eerst was Van Avermaet de snelste in de kermiskoers in Westrozebeke. Een week later wom hij in een massasprint de tweede etappe in de Ronde van het Waalse Gewest. Door een tweede plaats in de derde etappe en een vijfde plaats in de vijfde etappe werd hij eerste in de eindstand van het puntenklassement.

Op 4 augustus won Van Avermaet Rund um die Hainleite, een eendagswedstrijd in de 1.1 categorie in Duitsland. Gegangmaakt door zijn ploeggenoot Björn Leukemans won hij de sprint van een kopgroep van elf.

2008 bewerken

De eerste wedstrijd van het seizoen was de Ronde van Qatar, waar Van Avermaet een jaar eerder zijn eerste overwinning als prof boekte. In de eerste vlakke rit werd hij tweede na Tom Boonen, en ook de rest van de week eindigde hij steeds vooraan. In het eindklassement werd Van Avermaet derde en hij won het jongerenklassement.

In de E3 Prijs was Van Avermaet mee in een vroege vlucht. Hij werd uiteindelijk derde. In de Ronde van België trok hij in de eerste twee etappes de sprint aan voor z'n ploegmaat Jürgen Roelandts. In de derde, de koninginnenrit, pakte hij de etappe en de leiderstrui. Voor het tweede achtereenvolgende jaar begon hij aan de tijdrit in de zwarte trui. Hij moest de zwarte trui afstaan aan Stijn Devolder. Hij eindigde met een tweede plaats in het algemeen klassement achter Devolder, en met winst in het puntenklassement. Hij eindigde vierde plaats op het Belgisch kampioenschap. Zijn ploegmaat Jürgen Roelandts werd eerste.

Begin juli won Van Avermaet het criterium in Sint Niklaas. In dezelfde maand boekte hij een overwinning in de Ronde van Wallonië. Hij pakte er de koninginnenrit en de tweede plaats in het eindklassement achter Sergej Ivanov. Deze laatste was mee in een ontsnapping in de laatste etappe en onttroonde Van Avermaet daarmee als leider. Twee weken later pakte Van Avermaet in de Ronde van de Ain opnieuw een etappe en de eindwinst in het puntenklassement. Daarmee leek hij klaar voor zijn eerste grote ronde: de Ronde van Spanje.

In de negende etappe in deze Ronde van Spanje, van Vielha e Mijaran naar Sabiñánigo, klopte hij in een vlucht van twaalf een indrukwekkende reeks ervaren renners als Davide Rebellin, Juan Antonio Flecha, Damiano Cunego, Rinaldo Nocentini, Egoi Martínez en Patrice Halgand. Daarover zei hij na afloop: "ik denk wel dat dit mijn mooiste zege in mijn loopbaan is"[2] In de volgende etappe werden de sprinters verrast door Sébastien Hinault die de winst opeiste. Met een derde plaats kreeg Van Avermaet wel de puntentrui in zijn bezit. Een spannende strijd om die trui met Alberto Contador, en Alejandro Valverde ontspon zich. Van Avermaet slaagde erin de trui te heroveren en zo kwam hij in zijn eerste grote ronde op het podium als winnaar van de blauwe trui.

Aan het einde van het seizoen werd Van Avermaet door zijn collega-wielrenners beloond met de Flandrien-Trofee; de prijs voor de beste Belgische wielrenner van het seizoen.

2009-2010 bewerken

In 2009 en 2010 ging het allemaal wat minder met hem, hij wist wel een paar top-10-plaatsen te halen, maar echt winnen lukte niet meer, op de Heistse Pijl in 2009 na. Na een sterke wedstrijd in dienst van Philippe Gilbert haalde hij eind 2010 op het wereldkampioenschap in Geelong (Australië) wel een knappe vijfde plaats. Op het einde van het seizoen verliet hij Omega Pharma-Lotto voor BMC.

2011 bewerken

In de Ronde van België werd Van Avermaet zowel in de vierde etappe naar Eupen als in het eindklassement tweede, achter Philippe Gilbert. Hij won later een rit in de Ronde van Oostenrijk. Hij geraakte met een groepje voorop en won in de sprint. Het was de eerste zege sinds deze in de Vuelta 2008. In de Ronde van Wallonië won hij de laatste etappe en stelde daarmee de eindzege in deze ronde veilig. De zaterdag die daarop volgde stond hij aan de start van de Clásica San Sebastián. Op vier kilometer van de streep versnelde Gilbert, die deze wedstrijd ook zou winnen. In de laatste kilometer ging ook nog Carlos Barredo ervandoor. Van Avermaet sprintte naar de derde plaats op twee seconden van Barredo. Na een ontgoochelend WK (door een valpartij in een verloren positie) won hij op 9 oktober zijn eerste grote klassieker, Parijs-Tours. In de daaropvolgende Ronde van Piemonte moest hij Daniel Moreno laten voorgaan.

2012 bewerken

Philippe Gilbert reed sinds dit seizoen ook voor BMC. In de Grote Prijs van Quebec werd Van Avermaet tweede na Simon Gerrans en ook in de Grote Prijs van Wallonië werd hij tweede, ditmaal na de Fransman Julien Simon. Op het wereldkampioenschap in Valkenburg hielp hij met de Belgische ploeg Philippe Gilbert aan de wereldtitel. Het jaar sloot hij af met een zesde plaats in Parijs-Tours.

2013 bewerken

Van Avermaet deed ook in 2013 zijn reputatie als 'meneer regelmaat' alle eer aan. In de Ronde van Oman eindigde hij in de derde etappe als tweede achter Peter Sagan. In de daaropvolgende klassiekers, werd hij derde (Gent-Wevelgem), zevende (Ronde van Vlaanderen 2013), vierde (Parijs-Roubaix) en zesde (Brabantse Pijl).

In juli won hij de derde rit in de Ronde van Wallonië, tevens won hij de vijfde en afsluitende rit op de muur van Thuin . Hierdoor werd Van Avermaet ook voor de tweede keer eindwinnaar van de Ronde van Wallonië. Zijn goede zomervorm trok hij door in de Ronde van Utah, waar hij de eerste rit won na een uitval in de laatste kilometer en vervolgens tot driemaal toe op de tweede plaats strandde. In de daaropvolgende Amerikaanse ronde, de USA Pro Challenge, eindigde hij in de eerste rit opnieuw tweede, ditmaal achter de Slowaak Peter Sagan.

Op het einde van het jaar werd hij door zijn Belgische wielercollega's voor de tweede maal bekroond met de Flandrien-Trofee.

2014 bewerken

In het Belgische openingsweekend werd Van Avermaet tweede in de Omloop Het Nieuwsblad achter Ian Stannard. In de Ronde van Vlaanderen 2014 eindigde hij als tweede na Fabian Cancellara en voor Sep Vanmarcke en Stijn Vandenbergh. In de vijfde etappe in de Eneco Tour won hij voor Tom Dumoulin op de vesten van Geraardsbergen. In de finale van de Grote Prijs van Wallonië raakte hij voorop met Jelle Vanendert, Jan Bakelants en Fränk Schleck. Op de slotklim werd het kwartet ingelopen maar net op dat moment demarreerde Van Avermaet. Hij spurtte op de steile helling van de Citadel van Namen naar z'n tweede overwinning van het seizoen. Tony Gallopin en Jan Bakelants vervolledigden het podium in Namen. De goede vorm vertaalde zich een paar dagen later in alweer een overwinning, ditmaal in de Grote Prijs Impanis-Van Petegem, waar hij na een hele dag in de aanval Tosh Van der Sande en Michał Gołaś in de spurt het nakijken gaf.

Van Avermaet werd op het WK op de weg in Ponferrada vijfde en is daarmee de best geklasseerde Belg.

Met een derde Flandrien-Trofee en een eerste Kristallen Fiets kaapte Van Avermaet op het einde van het seizoen de belangrijkste Belgische wielerprijzen weg.

2015 bewerken

In de voorbereidingskoersen zoals de Ronde van Qatar en de Ronde van Oman pakte Van Avermaet diverse ereplaatsen. In de Strade Bianche werd hij in een spurt op de Piazza del Campo tweede na Zdeněk Štybar en voor Alejandro Valverde.

In 2015 zette Van Avermaet ook een stap vooruit in de proloogritten, waar hij in de proloog van Tirreno-Adriatico derde werd op twee seconden na de Italiaans tijdritkampioen Adriano Malori en Fabian Cancellara. Van Avermaet zou de derde rit op zijn naam schrijven door met een lange machtspurt te winnen voor Peter Sagan, Zdeněk Štybar en Filippo Pozzato.

In de Ronde van Vlaanderen 2015 veroverde Van Avermaet een derde plek na Alexander Kristoff en Niki Terpstra. Peter Sagan werd vierde. In Parijs-Roubaix van 2015 toonde Van Avermaet zijn hoogvorm met weer een derde plaats. In de Amstel Gold Race kreeg Van Avermaet misschien wel de grootste kans om een grote voorjaarsklassieker binnen te halen. Voor de Cauberg kwam Van Avermaet voorop door te reageren op een uitval van Lars Petter Nordhaug, maar BMC koos ervoor de kaart van Philippe Gilbert te trekken en alles kwam weer samen. In een spurt met de favorieten won wereldkampioen Michał Kwiatkowski voor Alejandro Valverde en Michael Matthews. Van Avermaet werd vijfde en Gilbert uiteindelijk tiende.

In de Ronde van België werd Van Avermaet in de proloog vijfde. In de slotrit nam Van Avermaet de maat van al zijn concurrenten, won de koninginnenrit en werd eindwinnaar.

In de Ronde van Frankrijk werd BMC met Van Avermaet de winnaar van de ploegentijdrit naar Plumelec. De dertiende rit was een rit met aankomst in Rodez op de côte Saint-Pierre die werd gewonnen door Van Avermaet. In een beklijvende massasprint van aan de voet van de beklimming volgde enkel nog Peter Sagan, Jan Bakelants werd derde op drie seconden. Van Avermaet zou na de vijftiende rit de Tour voortijdig verlaten om de geboorte van zijn eerste kindje mee te maken.

Nog geen twee weken na zijn opgave in de Ronde van Frankrijk stond Van Avermaet aan de start van de Clásica San Sebastián. Hij bevond zich in de finale van de koers in een kansrijke positie, maar kwam ten val toen hij van achteren werd aangereden door een motor van de organisatie. Van Avermaet kon de koers niet uitrijden. Zijn ploeg BMC diende na het incident een officiële klacht in en overwoog juridische stappen.

2016 bewerken

Van Avermaet begon sterk aan het seizoen 2016. Hij won de openingsklassieker Omloop Het Nieuwsblad eind februari. Enkele weken later won hij in Tirreno-Adriatico met BMC de ploegentijdrit en individueel de zesde etappe. Tevens was hij de beste in het eindklassement, na het annuleren van de koninginnenrit wegens slecht weer, door in de slottijdrit één seconde voorsprong over te houden op wereldkampioen Peter Sagan. In de Ronde van Vlaanderen viel Van Avermaet op honderd kilometer van de streep en brak hij zijn sleutelbeen.

In de Ronde van Frankrijk won Van Avermaet de vijfde etappe en veroverde ook de gele trui, welke hij drie dagen droeg.

Op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro behaalde Van Avermaet de gouden medaille tijdens de wegrit, na een sprint tegen de Deen Jakob Fuglsang en de Pool Rafał Majka.[3] Hij voegde daar nog een zege in de GP van Montreal aan toe in een sprint voor wereldkampioen Peter Sagan, die hem twee dagen voordien nog in de GP van Quebec geklopt had.

2017 bewerken

Net als in 2016 begon Van Avermaet sterk aan het seizoen, ondanks twijfels rond zijn fitheid door het oplopen van een enkelbreuk bij een trainingstochtje met de mountainbike in november 2016. Zowel in de ronde van Valencia als in Tirreno-Adriatico wist hij samen met zijn team de ploegentijdrit te winnen. In Tirreno-Adriatico was hij ook een dag drager van de blauwe trui. Op Belgische grond slaagde hij erin om voor de tweede opeenvolgende keer de Omloop Het Nieuwsblad te winnen. Na ereplaatsen in Strade Bianche en Kuurne-Brussel-Kuurne wist hij beslag te leggen op de zegebloemen in zowel de E3 Harelbeke als in Gent-Wevelgem. Hierdoor ging hij aan de leiding in de UCI World Tour ranking.

Op 9 april won hij zijn eerste 'monument': Parijs-Roubaix. In de sprint op de velodroom bleef hij Štybar en Langeveld voor. Hij verbrak daarbij het 53 jaar oude record van Peter Post van snelste Parijs-Roubaix ooit (met een gemiddelde uursnelheid van 45,204 km/u ).

2018 bewerken

Begin 2018 liep niet altijd alles even vlot voor Van Avermaet, maar in de Tour de France droeg hij acht dagen de gele trui.

Palmares bewerken

 
Greg Van Avermaet tijdens het Dernyfestival in Wetteren 2007

Overwinningen beloften bewerken

2005 - 12 zeges waaronder
2006 - 13 zeges waaronder

Overwinningen profs bewerken

2006 - 2 zeges
2007 - 5 zeges
2008 - 5 zeges
2009 - 1 zege
2011 - 4 zeges
2013 - 5 zeges
2014 - 3 zeges
2015 - 5 zeges
2016 - 9 zeges
2017 - 9 zeges
2018 - 6 zeges

Totaal - 54 zeges bij de elite waarvan 10 ploegentijdritten

Voornaamste ereplaatsen bewerken

2007
2008
2009
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017
2018


Resultaten in voornaamste wedstrijden bewerken

Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
2006
2007
2008 66e (1)   
2009 89e  
2010 49e  
2011 83e  
2012
2013
2014 38e  
2015 opgave (1) 
2016 44e (1) 
2017 58e  
2018 28e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Parijs-Tours WK op de weg Wereld­ranglijst
2006
2007 opgave 29e 48e 63e
2008 53e 170e 8e 27e 85e 132e 17e
2009 13e 35e 38e 14e 44e
2010 47e 39e 27e 16e 16e 5e
2011 9e 13e 22e 24e 7e 12e   ↑ 175e
2012 69e 27e 4e 36e 73e 17e 6e 25e
2013 36e   ↑ 7e 4e 16e 63e 19e 48e 23e
2014 25e 28e   ↑ 17e 40e 39e 5e
2015 19e 36e   ↑   ↑ 5e   ↑ 23e
2016 5e 9e opgave opgave 77e 10e
2017 21e   ↑   ↑   ↑ 12e 11e 6e
2018 17e 14e 5e 4e 14e 50e

Resultaten in kleinere rondes bewerken

Jaar Ronde van Qatar Tirreno-Adriatico Ronde van België Ronde van Oostenrijk Ronde van Wallonië Ronde van Utah Eneco Tour BinckBank Tour Ronde van de Ain
2006 41e
2007 47e (1) 9e     24e (1)   30e
2008   ↑     (1)     (1) 18e (1)  
2009 59e 5e 15e 17e
2010 72e 12e 29e 18e 9e
2011 60e 29e   ↑ 26e (1)     ↑ (1)   14e
2012 opgave opgave 31e
2013 6e (1) 49e 35e 35e   ↑(2)   25e (1)
2014 31e 10e 5e (1)
2015 5e 48e (1)   ↑   ↑
2016   ↑   ↑ 4e
2017 36e 4e
2018 20e

Ploegen bewerken

Records bewerken

Mederecordhouder

Alleen recordhouder

  • Omloop Het Nieuwsblad en Tirreno-Adriatico in 1 seizoen: 2016
  • Omloop Het Nieuwsblad, Tirreno-Adriatico en olympisch kampioen op de weg in 1 seizoen: 2016
  • Omloop Het Nieuwsblad, E3-Prijs Harelbeke, Gent-Wevelgem en Parijs-Roubaix in 1 seizoen: 2017

Onderscheidingen bewerken

Olympische Spelen bewerken

         
Wegrit mannen 2016 1 0 0
Zie de categorie Greg Van Avermaet van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.


[Categorie:Belgisch wielrenner]] [Categorie:Belgisch olympisch kampioen]]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Luxil/testsjabloon&oldid=63516619"