Frank Vandenbroucke (wielrenner)

Belgisch wielrenner (1974–2009)

Frank Vandenbroucke (Moeskroen, 6 november 1974Saly (Senegal), 12 oktober 2009) was een Belgisch beroepswielrenner.

Frank Vandenbroucke
Frank Vandenbroucke in 2002
Persoonlijke informatie
Bijnaam VDB, Il Bimbo d'Oro
Geboortedatum 6 november 1974
Geboorteplaats Moeskroen, België
Overlijdensdatum 12 oktober 2009
Overlijdensplaats Saly, Senegal
Nationaliteit Vlag van België België
Lengte 179 cm
Gewicht 68 kg
Sportieve informatie
Specialisatie(s) heuvel- en kasseiklassiekers, klassementsrenner
Ploegen
1993-1995

1995-1998
1999-2000
2001

2002
2003
2004

2004-2005

2006
2006-2007

2008

2009
Lotto-Caloi (stagiair
vanaf 01-09) (tot 31-03)
Mapei (vanaf 01-04)
Cofidis
Lampre-Daikin
(tot 01-06)
Domo-Farm Frites
QuickStep-Davitamon
Fassa Bortolo
(tot 12-08)
MrBookmaker.com
(vanaf 13-08)
Unibet.com (tot 18-07)
Acqua & Sapone-Caffè
Mokambo
(vanaf 28-08)
Mitsubishi-Jartazi
(tot 17-04)
Cinelli-Down Under
(tot 08-08)
Beste prestaties
Gent-Wevelgem 1e (1998)
Ronde van Vlaanderen 2e (1999, 2003)
Parijs-Roubaix 7e (1999)
Luik-Bastenaken-Luik 1e (1999)
Ronde van Spanje 12e (1999)
2 etappezeges
WK op de weg 7e (1999)
Overige
Zeges:  
Parijs-Brussel
Scheldeprijs
GP Plouay
Omloop Het Volk
1995
1996
1996
1999
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Loopbaan bewerken

Opkomst bewerken

Frank Vandenbroucke, kortweg VDB, begon op jonge leeftijd met atletiek. Als 15-jarige nam hij een wielerlicentie van de KBWB en twee jaar later werd hij Belgisch kampioen bij de nieuwelingen.

In 1994 werd Vandenbroucke professional bij de Lottoploeg, die op dat moment werd geleid door zijn oom, voormalig wielrenner Jean-Luc Vandenbroucke. VDB gold op dat moment als de grootste Belgische belofte op wielergebied.

Successen bewerken

Van 1995 tot 1999 was Vandenbroucke zeer succesvol. Bij de Belgische Mapei-wielerploeg won hij onder andere de Ronde van de Middellandse Zee, de Scheldeprijs, Gent-Wevelgem, de Ronde van Galicië en Parijs-Nice. Ook won hij etappes in de Ronde van Oostenrijk en de Ronde van Luxemburg. In 1999 ging hij naar het Franse Cofidis en had daar zijn succesvolste jaar in zijn loopbaan. Hij won Luik-Bastenaken-Luik, de Omloop Het Volk en twee etappes in de Ronde van Spanje, waar hij ook het puntenklassement won. Op het wereldkampioenschap eindigde hij als een van de favorieten op de zevende plaats, ondanks een valpartij in het begin van de wedstrijd.

In opspraak bewerken

In 1999 raakte hij in een dopingzaak verwikkeld: zijn soigneur Bernard Sainz, in het wielermilieu beter gekend als “dokter Mabuse”, werd ervan verdacht in doping te handelen.[1] Vandenbroucke werd enkel opgeroepen als getuige. In het najaar behaalde hij de absolute spraakmakers van zijn loopbaan. De overwinningen in de Vuelta waren typerend voor de klasse van VDB. Daarna heeft hij nooit meer zijn oude niveau weten te bereiken. Een verklaring die vaak gegeven wordt, is dat de stress van het favoriet-zijn hem te veel werd. In 2000 moest hij weg bij Cofidis en vanaf dan reed hij elk jaar bij een andere ploeg.

Begin 2002 werd bij een huiszoeking doping aangetroffen bij Vandenbroucke; hijzelf testte echter negatief. Vanwege het bezit van doping werd hij wel geschorst. Het parket van Dendermonde wilde Vandenbroucke echter ook strafrechtelijk vervolgen. De verdediging van Vandenbroucke beriep zich op het principe dat men niet tweemaal mag worden gestraft voor dezelfde feiten (ne bis in idem). In eerste aanleg kreeg Vandenbroucke toch een werkstraf van 200 uur. In beroep werd dit zelfs een zware geldboete van € 250.000. Vandenbroucke ging echter in cassatie en het arrest werd herzien. Begin 2007 werd Vandenbroucke vrijgesproken door het hof van beroep in Brussel, maar het parket-generaal tekende op zijn beurt cassatie aan.

Comeback bewerken

Zijn ploeg Domo-Farm Frites hield vertrouwen in Vandenbroucke en gaf hem een tweede kans. Hij reed in 2002 nog een redelijk naseizoen.

In 2003 had hij bij Quick-Step nog een geslaagd jaar met een tweede plaats in de Ronde van Vlaanderen en deelname aan de Vuelta als hoogtepunten. Aan het einde van het seizoen, na afgenomen prestaties, had de ploeg geen vertrouwen meer in hem en hij ging naar Fassa Bortolo.

Nadagen carrière bewerken

Hierna was hij langere tijd actief voor de MrBookmaker-wielerploeg (later Unibet.com). In juli 2006 werd hij, na het maandenlange uitblijven van degelijke prestaties en verscheidene ultimatums, ontslagen door de ploegleiding van Unibet.com.

Eind augustus 2006 werd de voormalige topwielrenner betrapt toen hij onder een valse naam deelnam aan een juniorenwedstrijd in Noord-Italië. Het ging om een amateurwedstrijd bij de Italiaanse wielerbond Udace, een wielerbond die los staat van de officiële Italiaanse wielerfederatie en het Italiaans Olympisch Comité. Vandenbroucke was ingeschreven als Francesco Del Ponte en op de vergunning stond een foto van wereldkampioen Tom Boonen. Vandenbroucke ontkende zelf die foto ingegeven te hebben en gaf aan dat de naam foutief was.[2] Dit voorval leverde hem echter weer genoeg publiciteit op om een nieuwe ploeg te vinden: Acqua & Sapone lijfde hem in. Het voorjaar van 2007 bleef Vandenbroucke echter aan de kant wegens een operatie aan de knie.

Op sportief vlak wisselde Vandenbroucke in het jaar 2009 weer van team: hij trok naar de continentale ploeg Cinelli-Down Under met oud-wielrenner en boezemvriend Nico Mattan als ploegleider. Het begin van het seizoen was nog moeizaam voor VDB, maar hij zorgde voor een enorme verrassing door de proloog van de Boucle de l'Artois te winnen, zijn eerste zege in negen jaar. Hij werd uiteindelijk ook nog derde in de eindstand. In augustus weigerde hij nog langer een truitje van zijn ploeg te dragen. Naar eigen zeggen werd hij niet meer betaald. Hij slaagde er niet in om voor 2010 een nieuwe ploeg te vinden.

Status bewerken

Ondanks alle problemen was VDB ongekend populair in België (vooral in Vlaanderen). Hij bleef een van de renners die het meest aangemoedigd werden. Vooral zijn overwinningen in Luik-Bastenaken-Luik en de eerste van twee etappeoverwinningen in de Vuelta hebben hieraan bijgedragen. In het buitenland, met uitzondering van Spanje, had hij die status minder en werd hij gezien als een probleemgeval.[3]

Privéproblemen bewerken

Sinds het begin van de dopingaffaire in 1999 ging het met de wielercarrière van Vandenbroucke steeds bergaf. Ook privé kende Vandenbroucke veel problemen. Depressies en druggebruik leken Vandenbroucke fataal te zullen worden.

In 1999 verbrak hij zijn verloving met Clothilde. Later werd hij verliefd op het Italiaans model Sarah Pinacci, met wie hij in 2000 trouwde.

In 2000 werd hij tweemaal betrapt achter het stuur met te veel alcohol op. Een dieptepunt in Vandenbrouckes leven was 26 juli 2004, toen een ruzie met zijn vrouw Sarah Pinacci uitliep op een zelfmoordpoging. Het stel ging later uit elkaar.

Op 6 juni 2007 werd Vandenbroucke opgenomen in een Italiaans ziekenhuis na een zelfmoordpoging door inname van een overdosis geneesmiddelen. Hij werd opgenomen in de afdeling intensieve zorg en zijn toestand zou volgens de artsen ernstig zijn. In de avond van 7 juni 2007 werd gemeld dat hij buiten levensgevaar was.[4]

Op 24 juni 2007 werd Vandenbroucke na een nieuwe zenuwinzinking gedwongen opgenomen in het psychiatrisch centrum Heilig Hart in Ieper omdat hij een gevaar voor zichzelf en voor zijn omgeving vormde. De vrederechter moest beslissen over een verlenging van de collocatie. Deze oordeelde dat verdere opname niet meer nodig was.[5]

Begin april 2008 werd bekend dat Vandenbroucke begin dat jaar cocaïne gekocht had; het ging over een kleine dosis voor eigen gebruik en hij zou zelf geen cocaïne doorverkocht hebben. Hij kreeg geen sportieve sanctie omdat hij geen drugs gebruikte tijdens wedstrijden.[6]

Overlijden bewerken

 
Memorial VDB Forever - gedenkplaat in Ploegsteert.

Op 12 oktober 2009 overleed Vandenbroucke tijdens zijn vakantie in Senegal onverwacht aan een longembolie.[7] Hij verbleef in Saly en was samen met wielrenner Fabio Polazzi op vakantie. Hij overleed in de herberg La Maison Bleue op drie kilometer van zijn hotel. Hij was die nacht in gezelschap van een Senegalese prostituee geweest, die hij de vorige avond had ontmoet.[8] De vrouw werd samen met twee Senegalese mannen aangehouden. Zij had de spullen van VDB gestolen en de mannen werden verdacht van heling. De vrouw gaf aan dat Vandenbroucke nog in leven was toen zij hem verliet.[9]

Frank Vandenbroucke ligt begraven op het kerkhof van Ploegsteert.

Sinds 2010 wordt er in juni de "Memorial VDB Forever" georganiseerd om Vandenbroucke te eren; een fietstocht in Ploegsteert door zijn vrienden en familie.

Palmares bewerken

Overwinningen bewerken

1990
1991
1992
1993
1994
1995
1996
1997
1998
1999
2000
2002
2003
2004
2005
2009

Resultaten in voornaamste wedstrijden bewerken

Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
1994
1995
1996
1997 50e  
1998 opgave  
1999 12e (2)   
2000 opgave  
2001
2003 opgave  
2004
2006
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Waalse Pijl Clásica San Sebastián GP Plouay WK op de weg Wereld­ranglijsten
1994 60e 22e opgave
1995 8e 29e
1996 20e 21e 40e  
1997 20e
1998 136e   22e 6e   ↑ 21e 10e (UWB)
1999 48e   ↑ 7e 25e   ↑ 9e 7e   (UWB)
2000 139e
2001 opgave opgave
2003 114e   ↑ opgave 19e 11e 24e 50e 12e (UWB)
2004 66e 44e opgave 18e 16e 7e
2006 opgave opgave

Familie bewerken

Vandenbroucke liet twee dochters na: één met Clothilde en één met Sarah.

Zijn oudste dochter Cameron Vandenbroucke reed in augustus 2018 op 19-jarige leeftijd haar eerste officiële wedstrijd in Lombardsijde, die ze meteen won. Vanaf 2019 reed ze voor de opleidingsploeg van Lotto Soudal Ladies. In december 2020 kondigde Cameron aan te stoppen met wielrennen.

Bibliografie bewerken

  • God is dood: opkomst en ondergang van het grote verspilde talent van het wielrennen, een biografie door Andy McGrath, Horizon uitgeverij, 2022, ISBN 9789492159656
  • VDB De Biografie, de biografie samengesteld met de naaste familie en geschreven door auteur Stijn Vanderhaeghe. Uitgebracht in de Nederlandse en Franse taal in maart 2018.
  • Ik ben God niet, Vandenbrouckes autobiografie, over zijn turbulente leven en over het wielermilieu. Verschenen in april 2008.
  • VDB forever! Mijmeringen over Frank Vandenbroucke, een boek van auteur Stefaan Van Laere, met persoonlijke mijmeringen van de auteur en herinneringen van de fans en wielerliefhebbers.
  • Ploegsteert, een lied op het gelijknamig album van Het Zesde Metaal, bezingt het leven van Frank Vandenbroucke.
  • In 2019 verscheen de documentaire VDB. Ik ben God niet over zijn leven.

Externe links bewerken

Commons heeft mediabestanden in de categorie Frank Vandenbroucke (wielrenner).