Wereldbeker wielrennen

De Wereldbeker wielrennen voor mannen individueel werd ingesteld door de FICP (Fédération Internationale de Cyclisme Professionnel), het orgaan binnen de UCI dat instond voor de organisatie van wedstrijden voor beroepsrenners. De Wereldbeker bestond van 1989 tot en met 2004. Vanaf 2005 is de Wereldbeker vervangen door de UCI ProTour.

Johan Museeuw, hier winnaar van de HEW Cyclassics in 2002, in de WB-leiderstrui

In 1989 konden de wielrenners individueel punten verdienen in elf wielerklassiekers in acht landen, alle eendagswedstrijden in het voor- en naseizoen. Ook in 1993, 1995 en 1996 waren dit elf wedstrijden, in 1990, 1991 en 1992 twaalf en in 1994 en van 1997-2004 tien wedstrijden. Aan het eind van het seizoen werd een klassement opgemaakt. De leider in het tussenklassement was herkenbaar aan een speciale trui, in het eerste jaar een paars-groenetrui met sponsorschap van Perrier, in latere jaren onder andere een witte trui met gekleurde verticale strepen.

De zestien seizoenen van de wereldbeker telden 170 wedstrijden die individueel meetelden en de dagzeges werden door 89 renners behaald. De Belg Johan Museeuw behaalde met elf zeges de meeste overwinningen, gevolgd door de Duitser Erik Zabel met acht en de Italianen Michele Bartoli (7), Paolo Bettini (6) en Andrea Tafi (5). Vijf renners behaalden vier zeges, acht renners drie zeges, vijftien renners twee zeges en 59 renners een zege. Bettini was de enige renner die drie wereldbekerwedstrijden in een seizoen won, hij deed dit in 2003.

De eindzeges gingen naar elf renners. Bettini won drie edities (2002-2004), twee werden er gewonnen door de Italiaan Maurizio Fondriest (1991, 1993), Museeuw (1995, 1996) en Bartoli (1997, 1998). De overige zeven gingen achtereenvolgens naar de Ier Sean Kelly (1989), de Italiaan Gianni Bugno (1990), de Duitser Olaf Ludwig (1992), de Italiaan Gianluca Bortolami (1994), de tot Belg genaturaliseerde Moldaviër Andrei Tchmil (1999), Zabel (2000) en de Nederlander Erik Dekker (2001).

In 1961 werd er al een wereldbeker voor ploegen ingesteld, die in het begin over twaalf wedstrijden ging, drie in België, Frankrijk en Italië en drie in overige landen. In 1998 werd de wereldbeker voor vrouwen ingevoerd; voor beiden gold een ander puntenschema. De vrouwen reden ook andere wedstrijden.

Eerder zijn er klassementen over meerdere wedstrijden geweest: de Challenge Desgrange-Colombo en diens opvolger de Super Prestige Pernod. Beide klassementen werden opgemaakt over eendaagsen en etappewedstrijden.

Samenstelling en puntentelling

Samenstelling

Negen wedstrijden stonden van 1989-2004 elke editie op de kalender;

Milaan-San Remo

Ronde van Vlaanderen

Parijs-Roubaix

Amstel Gold Race

Luik-Bastenaken-Luik

Clásica San Sebastián

Kampioenschap van Zürich

Parijs-Tours

Ronde van Lombardije

Daarnaast maakten zes wedstrijden een of meerdere keren deel van de kalender;

Wincanton Classic (inclusief Leeds- en Rochester Classic) (1989-1997)

Grand Prix des Amériques (inclusief Grand Prix Téléglobe) (1989-1992)

Grand Prix de Lunel, ITT (1990)

Grote Landenprijs, ITT (1991-1993), in 1991 annex met Trofeo Baracchi

Rund um den Henninger-Turm (1995)

HEW Cyclassics (1998-2004)

Aan de afsluitende tijdrit van 1990-1993 werden (in principe) alleen de renners met een dagoverwinning in de wereldbeker uitgenodigd, aangevuld met renners uit de top-10 van de wereldbeker en top-1o van de FICP-ranglijst. Bij afzeggingen werden door de organisatie alsnog andere renners uitgenodigd om deel te nemen.

Voor het ploegenklassement stond ook nog de Nederlandse koers Grand Prix de la Libération, die als ploegentijdrit werd verreden, op de kalender van 1989-1991.

Puntentelling indivdueel

Rangnummer >		1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	22	23	24	25
Punten	Editie 1989 (1-5) [1]	12	9	8	7	6	5	4	3	2	1
	Editie 1989 (6-9)	14	11	10	9	8	7	6	5	4	3
	Editie 1989 (10-11)	16	14	11	10	9	8	7	6	5	4
	Editie 1990-1991	25	22	20	18	16	15	14	13	12	11	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1
	Editie 1992-1996	50	35	25	20	18	16	14	12	10	8	6	5
	Editie 1997-2004	100	70	50	40	36	32	28	24	20	16	15	14	13	12	11	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1

Om in aanmerking te komen voor het eindklassement moest een renner vanaf 1997 aan ten minste zes van de tien races hebben deelgenomen.

Puntentelling ploegen

Ook werd er een ranglijst voor de ploegen opgesteld. In elke wedstrijd werden de plaatsen van de eerste drie renners van elke ploeg bij elkaar opgeteld. Het team met het laagste totaal kreeg 12 punten in het ploegenklassement, het tweede team kreeg er negen, het derde team acht, enzovoort totdat het tiende team één punt kreeg. Om in aanmerking te komen voor het eindklassement moest de ploeg vanaf 1997 aan acht van de tien wedstrijden hebben deelgenomen.

Eindstanden

1989

1	Sean Kelly	44 [2]
2	Tony Rominger	32
3	Rolf Sørensen	27
4	Frans Maassen	23
5	Steve Bauer	23
6	Edwig Van Hooydonck	20
7	Herman Frison	19
8	Charly Mottet	19
9	Raúl Alcalá	19
10	Sammie Moreels	19
11	Marc Madiot	19

Wedstrijden [3]	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Laurent Fignon	Fignon (12)
Ronde van Vlaanderen	Edwig Van Hooydonck	Fignon (12) Van Hooydonck (12)
Parijs-Roubaix	Jean-Marie Wampers	Van Hooydonck (20)
Luik-Bastenaken-Luik	Sean Kelly	Van Hooydonck (20)
Amstel Gold Race	Eric Van Lancker	Van Hooydonck (20)
Wincanton Classic	Frans Maassen	Kelly (28)
Grand Prix des Amériques	Jorg Müller	Kelly (36)
Clásica San Sebastián	Gerhard Zadrobilek	Kelly (36)
Kampioenschap van Zürich	Steve Bauer	Kelly (36)
Parijs-Tours	Jelle Nijdam	Kelly (44)
Ronde van Lombardije	Tony Rominger	Kelly (44)

1990

1	Gianni Bugno	133 [4]
2	Rudy Dhaenens	99
3	Sean Kelly	94
4	Franco Ballerini	89
5	Gilles Delion	82
6	Claudio Chiappucci	78
7	Steve Bauer	68
8	Thomas Wegmüller	67
9	Rolf Sørensen	66
10	Federico Echav	65
10	Marino Lejarreta	65

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Gianni Bugno	Bugno (25)
Ronde van Vlaanderen	Moreno Argentin	Argentin (43)
Parijs-Roubaix	Eddy Planckaert	Argentin (43)
Luik-Bastenaken-Luik	Eric Van Lancker	Argentin (58)
Amstel Gold Race	Adrie van der Poel	Argentin (62)
Wincanton Classic	Gianni Bugno	Bugno (86)
Clásica San Sebastián	Miguel Indurain	Bugno (86)
Kampioenschap van Zürich	Charly Mottet	Bugno (102)
Grand Prix des Amériques	Franco Ballerini	Bugno (112)
Parijs-Tours	Rolf Sørensen	Bugno (112)
Ronde van Lombardije	Gilles Delion	Bugno (120)
Grand Prix de Lunel, ITT [5]	Erik Breukink	Bugno (133)

1991

1	Maurizio Fondriest	132 [6]
2	Laurent Jalabert	121
3	Rolf Sørensen	114
4	Edwig Van Hooydonck	94
5	Johan Museeuw	82
6	Marc Madiot	71
7	Frans Maassen	70
8	Eric Van Lancker	67
9	Franco Ballerini	66
10	Adrie van der Poel	57

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Claudio Chiappucci	Chiappucci (25)
Ronde van Vlaanderen	Edwig Van Hooydonck	Sørensen (42)
Parijs-Roubaix	Marc Madiot	Sørensen (42)
Luik-Bastenaken-Luik	Moreno Argentin	Sørensen (62)
Amstel Gold Race	Frans Maassen	Sørensen (68)
Wincanton Classic	Eric Van Lancker	Sørensen (68)
Clásica San Sebastián	Gianni Bugno	Fondriest (74)
Kampioenschap van Zürich	Johan Museeuw	Fondriest (92)
Grand Prix des Amériques	Eric Van Lancker	Fondriest (106)
Parijs-Tours	Johan Capiot	Fondriest (106)
Ronde van Lombardije	Sean Kelly	Fondriest (114)
Trofeo Baracchi annex Grote Landenprijs, ITT (te Bergamo)	Tony Rominger	Fondriest (132)

1992

1	Olaf Ludwig	126 [7]
2	Tony Rominger	103
3	Davide Cassani	94
4	Raúl Alcalá	92
5	Laurent Jalabert	91
7	Claudio Chiappucci	90
6	Vjatsjeslav Jekimov	80
8	Johan Museeuw	74
9	Thomas Wegmüller	73
10	Gilbert Duclos-Lassalle	64

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Sean Kelly	Kelly (50)
Ronde van Vlaanderen	Jacky Durand	Durand (50) Kelly (50)
Parijs-Roubaix	Gilbert Duclos-Lassalle	Ludwig (51)
Luik-Bastenaken-Luik	Dirk De Wolf	De Wolf (58)
Amstel Gold Race	Olaf Ludwig	Ludwig (101)
Clásica San Sebastián	Raúl Alcalá	Ludwig (101)
Wincanton Classic	Massimo Ghirotto	Ludwig (101)
Kampioenschap van Zürich	Vjatsjeslav Jekimov	Ludwig (101)
Grand Prix Téléglobe	Federico Echave	Ludwig (101)
Parijs-Tours	Hendrik Redant	Ludwig (126)
Ronde van Lombardije	Tony Rominger	Ludwig (126)
Grote Landenprijs, ITT (te Palma) [8]	Johan Bruyneel	Ludwig (126)

1993

1	Maurizio Fondriest	287 [9][10]
2	Johan Museeuw	172
3	Maximilian Sciandri	114
4	Alberto Volpi	100
5	Claudio Chiappucci	100
6	Giorgio Furlan	75
7	Franco Ballerini	73
8	Rolf Sørensen	68
9	Jesper Skibby	61
10	Charly Mottet	53

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Maurizio Fondriest	Fondriest (50)
Ronde van Vlaanderen	Johan Museeuw	Fondriest (62)
Parijs-Roubaix	Gilbert Duclos-Lassalle	Museeuw (70)
Luik-Bastenaken-Luik	Rolf Sørensen	Fondriest (87)
Amstel Gold Race	Rolf Järmann	Fondriest (107)
Clásica San Sebastián	Claudio Chiappucci	Fondriest (119)
Wincanton Classic	Alberto Volpi	Fondriest (144)
Kampioenschap van Zürich	Maurizio Fondriest	Fondriest (194)
Parijs-Tours	Johan Museeuw	Fondriest (229)
Ronde van Lombardije	Pascal Richard	Fondriest (235)
Grote Landenprijs * (rond het Lac de Madine) [11]	Armand de Las Cuevas	Fondriest (249)

* Alleen Fondriest (7e), Museeuw (19e) en Volpi (20e) kregen in deze wedstrijd wereldbekerpunten toebedeeld, respectievelijk 50, 35 en 25.

1994

1	Gianluca Bortolami	151 [12]
2	Johan Museeuw	125
3	Andrei Tchmil	115
4	Claudio Chiappucci	89
5	Giorgio Furlan	87
6	Lance Armstrong	80
7	Fabio Baldato	67
8	Gianni Bugno	63
9	Mario Cipollini	55
10	Jevgeni Berzin	50
10	Vladislav Bobrik	50
10	Armand de Las Cuevas	50
10	Erik Zabel	50

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Giorgio Furlan	Furlan (50)
Ronde van Vlaanderen	Gianni Bugno	Bugno (50) Furlan (50)
Parijs-Roubaix	Andrei Tchmil	Tchmil (85)
Luik-Bastenaken-Luik	Jevgeni Berzin	Tchmil (91)
Amstel Gold Race	Johan Museeuw	Tchmil (97)
Clásica San Sebastián	Armand de Las Cuevas	Tchmil (115)
Leeds International Classic	Gianluca Bortolami	Tchmil (115)
Kampioenschap van Zürich	Gianluca Bortolami	Museeuw (125)
Parijs-Tours	Erik Zabel	Bortolami (151)
Ronde van Lombardije	Vladislav Bobrik	Bortolami (151)

1995

1	Johan Museeuw	199
2	Andrei Tchmil	114
3	Laurent Jalabert	111
4	Mauro Gianetti	106
5	Michele Bartoli	100
6	Fabio Baldato	91
7	Gianni Bugno	88
8	Maurizio Fondriest	87
9	Maximilian Sciandri	79
10	Lance Armstrong	74

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Laurent Jalabert	Jalabert (50)
Ronde van Vlaanderen	Johan Museeuw	Museeuw (55)
Parijs-Roubaix	Franco Ballerini	Museeuw (80)
Luik-Bastenaken-Luik	Mauro Gianetti	Museeuw (80)
Amstel Gold Race	Mauro Gianetti	Gianetti (100)
Rund um den Henninger-Turm	Francesco Frattini	Museeuw (106)
Leeds International Classic	Maximilian Sciandri	Museeuw (124)
Clásica San Sebastián	Lance Armstrong	Museeuw (149)
Kampioenschap van Zürich	Johan Museeuw	Museeuw (199)
Parijs-Tours	Nicola Minali	Museeuw (199)
Ronde van Lombardije	Gianni Faresin	Museeuw (199)

1996

1	Johan Museeuw	162
2	Andrea Ferrigato	126
3	Michele Bartoli	124
4	Andrea Tafi	107
5	Stefano Zanini	88
6	Mauro Gianetti	87
7	Lance Armstrong	81
8	Fabio Baldato	77
9	Davide Rebellin	68
10	Oleksandr Hontsjenkov	67

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Gabriele Colombo	Colombo (50)
Ronde van Vlaanderen	Michele Bartoli	Bartoli (55)
Parijs-Roubaix	Johan Museeuw	Museeuw (87)
Luik-Bastenaken-Luik	Pascal Richard	Museeuw (87)
Amstel Gold Race	Stefano Zanini	Museeuw (112)
Clásica San Sebastián	Udo Bölts	Museeuw (112)
Leeds International Classic	Andrea Ferrigato	Museeuw (137)
Kampioenschap van Zürich	Andrea Ferrigato	Museeuw (162)
Parijs-Tours	Nicola Minali	Museeuw (162)
Ronde van Lombardije	Andrea Tafi	Museeuw (162)
Japan Cup	Mauro Gianetti	Museeuw (162)

1997

1	Michele Bartoli	280
2	Rolf Sørensen	275
3	Andrea Tafi	240
4	Davide Rebellin	238
5	Laurent Jalabert	214
6	Andrei Tchmil	212
7	Maximilian Sciandri	192
8	Beat Zberg	140
9	Alberto Elli	120
10	Gianluca Bortolami	115

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Erik Zabel	Zabel (100)
Ronde van Vlaanderen	Rolf Sørensen	Sørensen (124)
Parijs-Roubaix	Frédéric Guesdon	Sørensen (156)
Luik-Bastenaken-Luik	Michele Bartoli	Bartoli (164) Sørensen (164)
Amstel Gold Race	Bjarne Riis	Bartoli (196)
Clásica San Sebastián	Davide Rebellin	Sørensen (212)
Rochester Classic	Andrea Tafi	Sørensen (225)
Kampioenschap van Zürich	Davide Rebellin	Sørensen (275)
Parijs-Tours	Andrei Tchmil	Sørensen (275)
Ronde van Lombardije	Laurent Jalabert	Bartoli (280)

1998

1	Michele Bartoli	416 [13]
2	Léon van Bon	190
3	Andrea Tafi	166
4	Stefano Zanini	163
5	Michael Boogerd	146
6	Andrei Tchmil	137
7	Emmanuel Magnien	134
8	Franco Ballerini	132
9	Rolf Järmann	111
9	Frank Vandenbroucke	111 *

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Erik Zabel	Zabel (100)
Ronde van Vlaanderen	Johan Museeuw	Magnien (110) Zanini (110)
Parijs-Roubaix	Franco Ballerini	Ballerini (124)
Luik-Bastenaken-Luik	Michele Bartoli	Bartoli (156)
Amstel Gold Race	Rolf Järmann	Bartoli (206)
Clásica San Sebastián	Francesco Casagrande	Bartoli (206)
HEW Cyclassics	Léon van Bon	Bartoli (276)
Kampioenschap van Zürich	Michele Bartoli	Bartoli (376)
Parijs-Tours	Jacky Durand	Bartoli (376)
Ronde van Lombardije	Oscar Camenzind	Bartoli (416)

* De Italiaan Francesco Casagrande (151 punten, 4x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames.

1999

1	Andrei Tchmil	299
2	Michael Boogerd	238
3	Frank Vandenbroucke	214
4	Peter Van Petegem	153
5	Markus Zberg	145
6	Johan Museeuw	138
7	Paolo Bettini	137
8	Zbigniew Spruch	131
9	Léon van Bon	123
10	Marc Wauters	107 *

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Andrei Tchmil	Tchmil (100)
Ronde van Vlaanderen	Peter Van Petegem	Tchmil (128) Van Petegem (128)
Parijs-Roubaix	Andrea Tafi	Tchmil (152)
Luik-Bastenaken-Luik	Frank Vandenbroucke	Vandenbroucke (198)
Amstel Gold Race	Michael Boogerd	Vandenbroucke (199)
Clásica San Sebastián	Francesco Casagrande	Tchmil (208)
HEW Cyclassics	Mirko Celestino	Tchmil (217)
Kampioenschap van Zürich	Grzegorz Gwiazdowski	Tchmil (267)
Parijs-Tours	Marc Wauters	Tchmil (287)
Ronde van Lombardije	Mirko Celestino	Tchmil (299)

* De Italiaan Mirko Celestino (200 punten, 5x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames.

2000

1	Erik Zabel	347
2	Andrei Tchmil	285
3	Francesco Casagrande	230
4	Paolo Bettini	217
5	Romāns Vainšteins	204
6	Óscar Freire	164
7	Davide Rebellin	164
8	Fabio Baldato	145
9	Zbigniew Spruch	144
10	Peter Van Petegem	135 *

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Erik Zabel	Zabel (100)
Ronde van Vlaanderen	Andrei Tchmil	Zabel (140)
Parijs-Roubaix	Johan Museeuw	Zabel (190)
Luik-Bastenaken-Luik	Paolo Bettini	Zabel (190)
Amstel Gold Race	Erik Zabel	Zabel (290)
HEW Cyclassics	Gabriele Missaglia	Zabel (330)
Clásica San Sebastián	Erik Dekker	Zabel (330)
Kampioenschap van Zürich	Laurent Dufaux	Zabel (332)
Parijs-Tours	Andrea Tafi	Zabel (347)
Ronde van Lombardije	Raimondas Rumšas	Zabel (347)

* De Zwitser Laurent Dufaux (137 punten, 5x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames.

2001

1	Erik Dekker	331
2	Erik Zabel	250
3	Romāns Vainšteins	229
4	Paolo Bettini	201
5	Davide Rebellin	170
6	Francesco Casagrande	156
7	Oscar Camenzind	141
8	Gianluca Bortolami	130
9	Johan Museeuw	116
10	Michele Bartoli	101 *

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Erik Zabel	Zabel (100)
Ronde van Vlaanderen	Gianluca Bortolami	Bortolami (100) Zabel (100)
Parijs-Roubaix	Servais Knaven	Vainšteins (116)
Luik-Bastenaken-Luik	Oscar Camenzind	Vainšteins (116)
Amstel Gold Race	Erik Dekker	Dekker (199)
Clásica San Sebastián	Laurent Jalabert	Dekker (219)
HEW Cyclassics	Erik Zabel	Dekker (269)
Kampioenschap van Zürich	Paolo Bettini	Dekker (305)
Parijs-Tours	Richard Virenque	Dekker (318)
Ronde van Lombardije	Danilo Di Luca	Dekker (331)

* De Fransman Richard Virenque (150 punten, 3x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames. Dit gold ook voor de Nederlanders Michael Boogerd (106, 4x) en Servais Knaven (101, 4x) die ook een beter resultaat behaalden dan de nummer-10 van het eindklassement.

2002

1	Paolo Bettini	279
2	Johan Museeuw	270
3	Michele Bartoli	242
4	Igor Astarloa	183
5	Davide Rebellin	179
6	Dario Frigo	156
7	George Hincapie	124
8	Peter Van Petegem	121
9	Óscar Freire	111
10	Jo Planckaert	107 *

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Mario Cipollini	Cipollini (100)
Ronde van Vlaanderen	Andrea Tafi	Cipollini (120)
Parijs-Roubaix	Johan Museeuw	Museeuw (170)
Luik-Bastenaken-Luik	Paolo Bettini	Museeuw (170)
Amstel Gold Race	Michele Bartoli	Museeuw (170)
HEW Cyclassics	Johan Museeuw	Museeuw (270)
Clásica San Sebastián	Laurent Jalabert	Museeuw (270)
Kampioenschap van Zürich	Dario Frigo	Bettini (272)
Parijs-Tours	Jakob Piil	Bettini (279)
Ronde van Lombardije	Michele Bartoli	Bettini (279)

* De Italiaan Mario Cipollini (120 punten, 3x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames. Dit gold ook voor zijn landgenoot Andrea Tafi (109, 5x) punten) die ook meer punten behaalde dan de nummer-10 van het eindklassement.

2003

1	Paolo Bettini	365
2	Michael Boogerd	220
3	Peter Van Petegem	219
4	Davide Rebellin	187
5	Erik Zabel	186
6	Danilo Di Luca	140
7	Mirko Celestino	139
8	Daniele Nardello	124
9	Michele Bartoli	124
10	Francesco Casagrande	123 *

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Paolo Bettini	Bettini (100)
Ronde van Vlaanderen	Peter Van Petegem	Bettini (100) Van Petegem (100)
Parijs-Roubaix	Peter Van Petegem	Van Petegem (200)
Amstel Gold Race	Aleksandr Vinokoerov	Van Petegem (200)
Luik-Bastenaken-Luik	Tyler Hamilton	Van Petegem (200)
HEW Cyclassics	Paolo Bettini	Van Petegem (203)
Clásica San Sebastián	Paolo Bettini	Bettini (300)
Kampioenschap van Zürich	Daniele Nardello	Bettini (350)
Parijs-Tours	Erik Zabel	Bettini (365)
Ronde van Lombardije	Michele Bartoli	Bettini (365)

* De Australiër Stuart O'Grady (124 punten, 5x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames.

2004

1	Paolo Bettini	340
2	Davide Rebellin	327
3	Óscar Freire	252
4	Erik Dekker	251
5	Juan Antonio Flecha	140
6	Steffen Wesemann	131
7	Peter Van Petegem	105
8	Igor Astarloa	96
9	Mirko Celestino	72
10	Léon van Bon	68 *

Wedstrijden	Winnaar	Klassementsleider (punten)
Milaan-San Remo	Óscar Freire	Freire (100)
Ronde van Vlaanderen	Steffen Wesemann	Freire (103)
Parijs-Roubaix	Magnus Bäckstedt	Wesemann (110)
Amstel Gold Race	Davide Rebellin	Wesemann (116)
Luik-Bastenaken-Luik	Davide Rebellin	Rebellin (200)
HEW Cyclassics	Stuart O'Grady	Rebellin (232)
Clásica San Sebastián	Miguel Ángel Martín	Rebellin (282)
Kampioenschap van Zürich	Juan Antonio Flecha	Rebellin (314)
Parijs-Tours	Erik Dekker	Bettini (340)
Ronde van Lombardije	Damiano Cunego	Bettini (340)

* De Nederlander Michael Boogerd (216 punten, 5x deelname), de Australiër Stuart O'Grady (186, 4x), de Spanjaard Miguel Ángel Martín (120, 3x) en de Duitser Erik Zabel (108, 5x) werden niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames. Dit gold ook voor de Italiaan Damiano Cunego (105, 2x), de Zweed Magnus Bäckstedt (100, 4x), de Duitser Matthias Kessler (96, 5x), de Amerikaan George Hincapie (77, 5x), de Duitser Danilo Hondo (72, 4x) en de Nederlander Tristan Hoffman (70, 4x) die ook meer punten behaalden dan de nummer-10 van het eindklassement.

Zie ook

• Lijst van wielrenners met de meeste wereldbekeroverwinningen
• UCI Road Women World Cup

Internationale Wielerunie

Bronnen, noten en/of referenties

• UCI website
• delpher.nl
• dekrantvantoen.nl

---