Sigrid Kaag
Sigrid Agnes Maria Kaag (Rijswijk (ZH), 2 november 1961) is een Nederlandse politica en voormalig diplomaat. Zij is sinds 26 oktober 2017 namens D66 minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking in het kabinet-Rutte III. Tevens was zij van 13 februari 2018 tot 7 maart 2018 waarnemend minister van Buitenlandse Zaken. Eerder was zij ondersecretaris-generaal bij de Verenigde Naties (VN).[1] Op 4 september 2020 werd ze verkozen tot lijsttrekker van D66 bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2021.[2]
Sigrid Kaag
| ||||
.jpg)
| ||||
Sigrid Kaag in 2018
| ||||
| Geboren | 2 november 1961 Rijswijk (ZH) | |||
| Politieke partij | D66 (2017-heden) | |||
| Beroep | Politicus Diplomaat | |||
| Religie | Rooms-katholiek | |||
 Speciaal gezant van de Verenigde Naties in Syrië belast met: Ontwapeningsmissie Chemische Wapens | ||||
| Aangetreden | oktober 2013 | |||
| Einde termijn | september 2014 | |||
| President | Ban Ki-moon | |||
| Speciaal gezant van de Verenigde Naties in Libanon
| ||||
| Aangetreden | december 2014 | |||
| Einde termijn | oktober 2017 | |||
| President | Ban Ki-moon/António Guterres | |||
 Minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking
| ||||
| Huidige functie | ||||
| Aangetreden | 26 oktober 2017 | |||
| Premier | Mark Rutte | |||
| Voorganger | Lilianne Ploumen | |||
| Minister van Buitenlandse Zaken (waarnemend)
| ||||
| Aangetreden | 13 februari 2018 | |||
| Einde termijn | 7 maart 2018 | |||
| Premier | Mark Rutte | |||
| Voorganger | Halbe Zijlstra | |||
| Opvolger | Stef Blok | |||
| ||||
Kaag diende het ministerie van Buitenlandse Zaken als ambtenaar van 1990 tot 1993. Van 1994 tot 1997 werkte ze als VN-medewerker voor UNWRA in Jerusalem. Kaag werkte van 1998 tot 2004 als directeur bij de Internationale Organisatie voor Migratie in Genève. In 2004 werd ze benoemd tot senior-adviseur van de Verenigde Naties voor Khartoum en Nairobi. In 2005 begon ze bij het VN-kinderfonds UNICEF, waar Kaag van 2007 tot 2010 diende als regio-directeur voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika. In mei 2010 werd ze benoemd tot assistent-secretaris-generaal bij het VN-Ontwikkelingsprogramma (UNDP).
Van oktober 2013 tot september 2014 leidde Kaag als ondersecretaris-generaal de ontwapeningsmissie die leidde tot de vernietiging van de chemische wapens in Syrië. De ontwapeningsmissie ondernam de VN samen met de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW). Vanaf december 2014 tot haar ministerschap was Kaag Special Coordinator van de Verenigde Naties in Libanon (UNSCOL).
Voor het vervullen van gevoelige en gevaarlijke missies in het Midden-Oosten won ze de Carnegie Wateler Vredesprijs.[3][4]
Biografie
Jeugd en studie
Kaag werd geboren in 1961 in Rijswijk als dochter van een klassiek pianist en ze groeide op in Zeist. Ze had al op jonge leeftijd een brede interesse in politiek en internationale zaken.[5] Ze begon haar studie Arabische taal en filologie aan de Universiteit Utrecht, maar behaalde in 1985 haar bachelor in Midden-Oostenstudies aan de Amerikaanse Universiteit in Caïro.[6][7] In 1987 behaalde ze een mastertitel in internationale betrekkingen aan St Antony's College in Oxford en in 1988 een mastertitel in de Politiek en Economie van het Midden-Oosten aan de Universiteit van Exeter. Ook studeerde Kaag aan de Franse École nationale d'administration (ENA)[8] en volgde zij de leergang Buitenlandse Betrekkingen aan Instituut Clingendael.[9]
Begin carrière
Na haar studie werkte Kaag als analist voor Royal Dutch Shell in Londen. Later werkte ze voor het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken als plaatsvervangend hoofd van de Afdeling VN Politieke Zaken. Als diplomaat woonde en werkte Kaag in Beiroet, Wenen en Khartoem.
Carrière bij de Verenigde Naties
Kaag begon haar werk voor de Verenigde Naties in 1994 als Senior-adviseur van de Deputy Special Representative van de Secretaris-Generaal in Khartoem, Sudan. Van 1998 tot 2004 was ze Chief of Donor Relations voor de Internationale Organisatie voor Migratie, en Senior Programme Manager bij het kantoor externe betrekkingen van UNWRA in Jerusalem. In het Midden-Oosten was Kaag verantwoordelijk voor de (deels bezette) Palestijnse gebieden. Libanon, Jordanië en Syrië.
Van 2007 tot 2010 was ze regionaal directeur Midden-Oosten/Noord-Afrika voor het VN-kinderfonds UNICEF. Van 2010 tot 2013 was Kaag assistent-secretaris-generaal bij het VN-Ontwikkelingsprogramma (UNDP), waar ze werkte als plaatsvervanger van de voormalig premier van Nieuw-Zeeland Helen Clark.[10]
VN Speciaal coördinator OPWC-VN Missie
Van oktober 2013 tot september 2014 leidde Kaag als speciaal coördinator de VN-OPCW-ontwapeningsmissie die leidde tot de vernietiging van de chemische wapens in Syrië. De ontwapeningsmissie ondernam de VN samen met de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW). Op 13 oktober 2013 werd ze door VN Secretaris-General Ban Ki-moon genomineerd de missie te leiden. De VN Veiligheidsraad stemde drie dagen later over haar nominatie, waarna Kaag officieel de positie kreeg toegewezen.[11] Kaag nam de leiding over een team van honderd experts dat de opdracht kreeg het chemische wapenprogramma van Syrië te vernietigen voor 30 juni 2014.[12]
Vanaf december 2014 tot haar ministerschap was Kaag Special Coordinator van de Verenigde Naties in Libanon (UNSCOL).[13]
Minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking
Op 26 oktober 2017 trad zij toe tot het kabinet-Rutte III als minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking.[14] Toen de Amerikaanse president Trump de hulp gehalveerd had aan UNRWA, de VN-organisatie voor hulp aan Palestijnse vluchtelingen, maakte zij versneld 13 miljoen euro aan deze organisatie over. Bij de coalitiepartners VVD, CDA en ChristenUnie gaf dit geërgerde reacties, vooral omdat volgens hen de communicatie hierover niet transparant was geweest.[15]
Per 13 februari 2018 werd aan minister van Buitenlandse Zaken Halbe Zijlstra ontslag verleend, waarna Kaag tijdelijk de taken van minister van Buitenlandse Zaken waarnam.[16] Dit heeft zij gedaan tot de beëdiging van Stef Blok op 7 maart 2018. Kaag was daarmee de eerste vrouwelijke minister van Buitenlandse Zaken van Nederland. Op 8 maart 2018 zat minister Kaag de VN-Veiligheidsraad voor in New York. In het kader van Internationale Vrouwendag bestond de Nederlandse delegatie onder Kaags voorzitterschap volledig uit vrouwen.[17]
In september 2018 raakte Kaag in opspraak door, na aanleiding van een oproep via Twitter van popster Rihanna, een bedrag van 100 miljoen euro toe te zeggen voor de verbetering van onderwijs in ontwikkelingslanden. Op kritiek dat Kaag zich in dit besluit heeft laten leiden door de zangeres reageerde het ministerie dat dit een 'eigenstandig besluit van de minister" was.[18][19]
In de zomer van 2019 was minister Kaag voorzitter en organisator van de Global Entrepreneurship Summit (GES2019), een wereldwijde ondernemerstop met zo’n 2000 genodigden.[20] Uit de jaarlijkse ondernemersenquête van VNO-NCW bleek dat ondernemers het handelsbeleid van Kaag het hoogst waarderen van alle beleidsterreinen.[21] Eind 2019 opende Kaag de Internationale Conferentie voor Geestelijke Gezondheidszorg en Psychosociale Steun (MHPSS) in Crisissituaties in Amsterdam.[22]
Eind 2019 werd Kaag geconfronteerd met een gevoelig dossier in haar portefeuille, te weten de afronding van het CETA-handelsverdrag tussen de EU en Canada. Dat verdrag werd uiteindelijk door de Tweede Kamer aangenomen.[23] Na de uitbraak van COVID-19 trok Kaag 100 miljoen euro uit om de verspreiding van het virus in Afrika en het Midden-Oosten in te dammen.[24]
Als minister maakte Kaag veel los met toespraken over de stand van de Nederlandse samenleving.[25][26] In haar volgens NRC Handelsblad ‘lovend ontvangen’ Abel Herzberglezing nam Kaag stelling tegen het populisme. Bij het geven van deze lezing brak zij met het Nederlandse gebruik dat een bewindspersoon zich enkel uitlaat over haar eigen portefeuille. [27][28]
Sinds 2018 is Kaag lid van de World Bank/WHO Global Preparedness Monitoring Board (GPMB).[29] In 2019 trad ze toe tot de World Economic Forum High-Level Group on Humanitarian Investing.[30]
Lijsttrekker D66
Kaag stelde zich op 21 juni 2020 kandidaat voor het lijsttrekkerschap van D66 bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer in maart 2021 en daarmee als partijleider.[31] Deze functie was vacant na het opstappen van Alexander Pechtold als partijleider. Ze werd vervolgens op 4 september 2020 door de leden van D66 verkozen. Kaag verkreeg 95,7 procent van de stemmen, terwijl haar tegenstander Ton Visser 3,1 procent van de stemmen behaalde.[2] Kaag gaf aan dat als D66 de verkiezingen zou winnen, dat zij dan premier wilde worden.
Andere activiteiten
Internationale organisaties
- African Development Bank (AfDB), Ex-Officio Member of the Board of Governors (sinds 2017)[32]
- Asian Development Bank (ADB), Ex-Officio Member of the Board of Governors (sinds 2017)[33]
- European Bank for Reconstruction and Development (EBRD), Ex-Officio Alternate Member of the Board of Governors (sinds 2017)[34]
- Inter-American Investment Corporation (IIC), Ex-Officio Member of the Board of Governors (sinds 2017)
- Joint World Bank-IMF Development Committee, Alternate Member[35]
- Multilateral Investment Guarantee Agency (MIGA), World Bank Group, Ex-Officio Alternate Member of the Board of Governors (sinds 2017)[36]
- Wereldbank, Ex-Officio Alternate Member of the Board of Governors (sinds 2017)
- OECD/UNDP Tax Inspectors Without Borders (TIWB), Member of the Governing Board (sinds 2017)[36]
Non-profit organisaties
- P4G – Partnering for Green Growth and the Global Goals 2030, Member of the Board of Directors (sinds 2019)[37]
- Generation Unlimited, Member of the Board (sinds 2018)
- International Gender Champions, (sinds 2017)[38]
- Global Commission on the Stability of Cyberspace, (2017)[39]
Persoonlijk
Kaag is gehuwd met Anis al-Qaq (1947),[40] tandarts, voormalig Fatah-politicus en Palestijns ambassadeur in Zwitserland, en heeft vier kinderen.[41] Ze trouwde in 1993 in het geheim met hem in Jeruzalem en verloor nadat haar huwelijk bekend werd bij Buitenlandse Zaken haar vertrouwensfunctie.[42] Kaag is polyglot. Ze spreekt zes talen vloeiend: Nederlands, Engels, Frans, Spaans, Duits en Arabisch.[43] Ze was de eerste Speciale Vertegenwoordiger van de VN met een profiel in het modeblad Vogue.[44]
Vanaf bekend werd dat Kaag een politieke functie ging bekleden in Nederland kreeg zij haatmails en tweets vanwege het feit dat zij met een Palestijn is getrouwd, die politiek actief was en is voor zijn land Palestina.[45] Volgens Kaag zelf was dit in Nederland wel het ergst. De Likoed verstuurde op dinsdag 24 oktober 2017 een persbericht naar Nederland getiteld ‘Geen terroristenvereerder in het nieuwe kabinet’, met zeven argumenten die Kaag als minister zouden diskwalificeren.[46] Ze nam een uitnodiging van het CIDI aan om op 8 september 2019 een lezing te houden en elk wantrouwen weg te nemen.[47] Zij sprak daar overigens ook haar teleurstelling erover uit dat vier van de gasten die zij mocht uitnodigen: Gerard Jonkman, Martijn de Rooi, beide van The Rightsforum, Jaap Hamburger, van Een Ander Joods Geluid, en Maarten-Jan Hijmans niet welkom waren. Volgens toenmalig CIDI-voorzitter Hanna Luden vielen zij Israël altijd aan en maakten zij deze staat altijd zwart.[48]
Onderscheiding
Externe links
- Cv, Ministerie van Buitenlandse Zaken
- Profiel (Parlement & Politiek)
- Sigrid Kaag: van Beiroet tot Binnenhof, documentaire 2Doc, 3 januari 2021
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Lilianne Ploumen |
Minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking 2017 - heden |
Opvolger: - |
| Voorganger: Halbe Zijlstra |
Minister van Buitenlandse Zaken (waarnemend) 2018 |
Opvolger: Stef Blok |