Parlement van Zuid-Ossetië
Het Parlement van Zuid-Ossetië (Russisch: Парламент Республики Южная Осетия) is de wetgevende macht van de deels erkende Republiek Zuid-Ossetië en functioneert in een presidentieel systeem. Het zetelt in hoofdstad Tschinvali en wordt niet door Georgië erkend, noch door de overgrote meerderheid van de internationale gemeenschap.
| Parlement van Zuid-Ossetië | ||||
|---|---|---|---|---|
| Wetgevend orgaan van Zuid-Ossetië | ||||
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Opgericht in | 9 december 1990 | |||
| Aantal leden | 34 | |||
| Ontmoetingsplaats | Tschinvali | |||
| Huidige legislatuur (2024-2029) | ||||
| Verkozen op | 9 juni 2024 | |||
| Voorzitter | Alan Margiev (Nychas) | |||
| Zetelverdeling | 
| |||
| Partijen | Regering (18)
Oppositie (16)
| |||
| Andere | ||||
| Website | parliamentrso.org | |||
| ||||
Zuid-Ossetië heeft een meerpartijenstelsel. Na de verkiezingen van 2024 werden vier partijen vertegenwoordigd in het parlement, naast een negental partijloze parlementsleden die via een enkelvoudig district werden gekozen.
Naamgeving
bewerkenVan 1990 tot 1993 heette het parlement Opperste Sovjet en tussen 1993 en 1996 Staatsraad (Staat Nychas, Паддзахадон Ныхас, Padzahadon Nychas of Госныхас, Gosnychas).[1] Daarna werd gekozen voor een internationaal bekendere aanduiding, 'parlement'.
Voorzitter
bewerken_(cropped).jpg)
Het parlement wordt voorgezeten door een uit de leden gekozen parlementsvoorzitter. Na de verkiezingen van 2024 werd Alan Margiev op 24 juni 2024 door het nieuwe parlement verkozen tot voorzitter.[2] Hij volgde Alan Alborov op, de oprichter van Nychas en voormalig burgemeester van Tschinvali, die 15 september 2022 voorzitter was. Alborov werd verkozen nadat zijn voorganger Alan Tadtaev van Verenigd Ossetië door president Alan Gaglojev gedwongen werd op te stappen.[3][4]
Kiesstelsel
bewerkenHet eenkamerparlement heeft 34 leden die voor een periode van vijf jaar door de bevolking worden gekozen. Sinds 2019 gebeurt dit middels een gemengd kiessysteem, waarin 17 leden worden gekozen via enkelvoudige districten en 17 leden door middel van evenredige vertegenwoordiging via partijlijsten.[6]
Verkiezingen
bewerkenElke vijf jaar wordt een nieuw parlement gekozen in de zelfverklaarde republiek Zuid-Ossetië. Deze verkiezingen worden door Georgië als illegaal gezien en worden derhalve niet erkend. De internationale gemeenschap, met name de westerse bondgenoten en de OVSE, volgt Georgië in grote meerderheid hierin. De OVSE stuurt geen verkiezingswaarnemers. De autoriteiten in Zuid-Ossetië rekruteren echter in samenwerking met Rusland onofficiële waarnemers uit sympathiserende kringen.[7][8][9] Deze komen uit landen die Zuid-Ossetië erkennen, zoals Rusland, Venezuela of Syrië, maar ook uit EU-lidstaten.[11] Hieronder een overzicht van alle verkiezingen en parlementssamenstellingen.
Achtste Parlement (2024-2029)
bewerkenVoor de verkiezingen voor het achtste parlement op 9 juni 2024 werden zeven deelnemende partijen geregistreerd. De deelname van vijf andere partijen werd geweigerd. In totaal werden 185 kandidaten geregistreerd, waarvan 112 voor de enkelvoudige districten.[12] Er was een gemengd kiessysteem van toepassing, waarin 17 leden werden gekozen via enkelvoudige districten en 17 leden door middel van evenredige vertegenwoordiging via partijlijsten, met een kiesdrempel van 7%. Aanvankelijk werden ruim 29.000 kiezers geregistreerd,[13] ruim 6.000 minder dan in 2019, maar bij de definitieve uitslag werden 34.333 kiesgerechtigden gerapporteerd.
Verenigd Ossetië van voormalig president Anatoli Bibilov won 31,7% van de stemmen, op korte afstand gevolgd door Nychas van president Alan Gaglojev die 30,6% van de stemmen kreeg. De Volkspartij en de Communistische Partij behaalden ook de kiesdrempel van 7%, maar drie andere partijen bleven daaronder. Bij de definitieve uitslag werd een opkomst van 68,9% gemeld. Er kon tevens in Moskou en Vladikavkaz gestemd worden. In Vladikavkaz werden stembiljetten met "verdwijnende inkt" gerapporteerd, waardoor 733 van de 2.624 stembiljetten (28%) afgekeurd werden.[14] Nychas won daarnaast vier districten en wist kort na de verkiezingen ook de steun te verwerven van meerdere onafhankelijke kandidaten.[15] De partij claimde daarmee een meerderheid van 19 zetels, genoeg om zonder hun coalitiegenoot Volkspartij te regeren.[16] Nychas had in naam in negen districten kandidaten in de race,[17] maar had ook zogenaamd onafhankelijke kandidaten ingezet, waarbij deze verborgen hielden namens wie ze eigenlijk meededen.[16]
De verkiezingen werden door de Georgische regering en internationale partners veroordeeld als "onwettig" en een "grove schending van de soevereiniteit en territoriale integriteit van Georgië binnen zijn internationaal erkende grenzen".[18]
| Uitslag parlementsverkiezing Zuid-Ossetië op 9 juni 2024. | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Partij | Proportioneel | District | Totaal zetels |
+/- | ||||||||||
| Stemmen | % | Zetels | Zetels | |||||||||||
| Verenigd Ossetië | 6.942 | 31,74 | 6 | 1 | 7 | -7 | ||||||||
| Nychas | 6.690 | 30,59 | 6 | 4 | 10 | +6 | ||||||||
| Volkspartij van Zuid-Ossetië | 3.514 | 16,07 | 3 | 2 | 5 | 0 | ||||||||
| Communistische Partij | 1.557 | 7,12 | 2 | 1 | 3 | +1 | ||||||||
| Iry Farn | 1.038 | 4,75 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||||||||
| Eenheid van het volk | 918 | 4,20 | 0 | 0 | 0 | -3 | ||||||||
| Eenheidspartij | 409 | 1,87 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||||||||
| Onafhankelijken | 9 | 9 | +3 | |||||||||||
| Tegen iedereen | 800 | 3,66 | - | - | - | - | ||||||||
| Totaal | ' | ' | 17 | 17 | 34 | 0 | ||||||||
| Geldige stemmen | 21.868 | |||||||||||||
| Ongeldige stemmen | 1.795 | |||||||||||||
| Totale stemmen | 23.663 | |||||||||||||
| Kiesgerechtigden / opkomst | 34.333 | 68,92 | ||||||||||||
| Bronnen: Verkiezingscommissie CIK RUO,[19] RES Agency,[20][21] OC-Media,[15] Ekho Kavkaza.[16] | ||||||||||||||
Zevende Parlement (2019-2024)
bewerken
De verkiezingen voor het zevende parlement werden op 9 juni 2019 gehouden. De opkomst was ruim 66%. Door een electorale hervorming werd er gestemd met een gemengd een kiessysteem waarin 17 leden worden gekozen via enkelvoudige districten en 17 leden door middel van evenredige vertegenwoordiging via partijlijsten met een kiesdrempel van 7%. Opvallend: kiezers konden ook een stem "tegen alle kandidaten" uitbrengen.
De regerende Verenigd Ossetië verloor als gevolg van de verkiezingen de meerderheid in het parlement.[22] Het leunt sindsdien op gedoogsteun van 3 onafhankelijken, maar komt hiermee een zetel tekort voor een meerderheid. Het parlement kreeg in 2021 te maken met een constitutionele crisis door boycottende parlementsleden na de dood van een gevangene.[23] Parlementsleden probeerden in januari 2022, drie maanden voor geplande presidentsverkiezingen, president Anatoli Bibilov tevergeefs uit het ambt te zetten naar aanleiding van een hoogopgelopen dispuut over de parlementscommissie die de grensdemarcatie met Georgië moest onderzoeken. Bibilov werd verweten dat hij 200 km² territorium dat aan Zuid-Ossetië zou toebehoren aan Georgië had weggegeven.[24]
| Uitslag parlementsverkiezing Zuid-Ossetië op 9 juni 2019. | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Partij | Proportioneel | District | Totaal zetels |
+/- | ||||||||||
| Stemmen | % | Zetels | Zetels | |||||||||||
| Verenigd Ossetië | 7.778 | 34,96 | 7 | 7 | 14 | -6 | ||||||||
| Volkspartij van Zuid-Ossetië | 4.849 | 21,79 | 4 | 1 | 5 | +1 | ||||||||
| Nychas | 3.198 | 14,37 | 3 | 1 | 4 | 0 | ||||||||
| Eenheid van het volk | 2.883 | 12,96 | 2 | 1 | 3 | -3 | ||||||||
| Communistische Partij | 1.622 | 7,29 | 1 | 1 | 2 | +2 | ||||||||
| Socialistische Partij "Vaderland" | 710 | 3,19 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||||||||
| Eenheidspartij | 630 | 2,83 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||||||||
| Onafhankelijken | 6 | 6 | +6 | |||||||||||
| Tegen iedereen | 578 | 2,60 | - | - | - | - | ||||||||
| Totaal | 22.249 | 100,00 | 17 | 17 | 34 | 0 | ||||||||
| Geldige stemmen | 22.249 | |||||||||||||
| Ongeldige / verloren stemmen | 1.122 | |||||||||||||
| Totale stemmen | 23.351 | |||||||||||||
| Kiesgerechtigden / opkomst | 35.254 | 66,24 | ||||||||||||
| Bronnen: RES Agency,[25][26] OC Media[22] | ||||||||||||||
Zesde Parlement (2014-2019)
bewerken
Het zesde parlement werd op 8 juni 2014 gekozen, door middel van een geheel proportionele stembusgang op basis van partijlijsten en een kiesdrempel van 7%. De nieuwe partij Verenigd Ossetië, geleid door Anatoli Bibilov die in 2011 de presidentsverkiezing in de tweede ronde verloor en succesvol protest aantekende tegen de uitslag, won de absolute meerderheid met 20 zetels. Er werden daarnaast nog twee nieuwe partijen gekozen. De regerende Eenheidspartij van president Edoeard Kokojti en de Communistische Partij gingen roemloos ten onder en verdwenen uit het parlement.
| Uitslag parlementsverkiezing Zuid-Ossetië op 8 juni 2014. | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Partij | Stemmen | % | Zetels | +/- | ||||||||||
| Verenigd Ossetië | 9.083 | 43,10 | 20 | Nieuw | ||||||||||
| Eenheid van het volk | 2.790 | 13,24 | 6 | Nieuw | ||||||||||
| Volkspartij van Zuid-Ossetië | 1.915 | 9,09 | 4 | -5 | ||||||||||
| Nychas | 1.574 | 7,47 | 4 | Nieuw | ||||||||||
| Nieuw Ossetië | 1.267 | 6,01 | 0 | Nieuw | ||||||||||
| Eenheidspartij | 1.219 | 5,78 | 0 | -17 | ||||||||||
| Communistische Partij | 890 | 4,22 | 0 | -8 | ||||||||||
| Thuisland | 802 | 3,81 | 0 | Nieuw | ||||||||||
| Socialistische Partij "Vaderland" | 658 | 3,12 | 0 | 0 | ||||||||||
| Totaal | 20.198 | 100,00 | 34 | 0 | ||||||||||
| Geldige stemmen | 20.198 | |||||||||||||
| Ongeldige / verloren stemmen | 874 | |||||||||||||
| Totale stemmen[28] | 21.072 | |||||||||||||
| Kiesgerechtigden / opkomst | 35.133 | 59,98 | ||||||||||||
| Bronnen: RES Agency,[27] | ||||||||||||||
Vijfde Parlement (2009-2014)
bewerken
Het vijfde parlement werd op 31 mei 2009 gekozen, door middel van een geheel proportionele stembusgang op basis van partijlijsten en een kiesdrempel van 7%. De enkelvoudige districten waren afgeschaft alsmede de vier aparte mandaten voor de gebieden in Zuid-Ossetië die tot 2008 onder Georgisch gezag stonden.
| Uitslag parlementsverkiezing Zuid-Ossetië op 31 mei 2009. | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Partij | Stemmen | % | Zetels | +/- | ||||||||||
| Eenheidspartij | 21.246 | 47,53 | 17 | -3 | ||||||||||
| Volkspartij van Zuid-Ossetië | 10.345 | 23,14 | 9 | +7 | ||||||||||
| Communistische Partij | 10.194 | 22,80 | 8 | +4 | ||||||||||
| Socialistische Partij "Vaderland" | 2.918 | 6,53 | 0 | 0 | ||||||||||
| Onafhankelijken | 0 | -4 | ||||||||||||
| Georgische gemeenschap | 0 | -4 | ||||||||||||
| Totaal | 44.703 | 100,00 | 34 | 0 | ||||||||||
| Geldige stemmen | 44.703 | |||||||||||||
| Ongeldige / verloren stemmen | 1.110 | |||||||||||||
| Totale stemmen | 45.813 | |||||||||||||
| Kiesgerechtigden / opkomst | 55.980 | 81,84 | ||||||||||||
| Bronnen: RES Agency.[29] | ||||||||||||||
Vierde Parlement (2004-2009)
bewerken
Het vierde parlement werd op 23 mei 2004 gekozen, door middel van een gemengd systeem. Van de 34 zetels werden 15 verkozen door evenredige vertegenwoordiging via partijlijsten en 15 via enkelvoudige districten. Vier zetels waren gereserveerd voor de gebieden in Zuid-Ossetië die onder Georgisch gezag stonden.[30] In 2009, de eerste verkiezing na de Russisch-Georgische Oorlog waarbij Georgië het laatste gezag over Zuid-Ossetië verloor, werd van dit systeem afgestapt. De inwoners van de Georgisch gecontroleerde gebieden boycotten de verkiezing, waardoor deze districtszetels net als in 1999 ongevuld bleven.[31] De Georgische activistische beweging Kmara ("Genoeg!") die een rol speelde in de Georgische Rozenrevolutie een half jaar eerder was present in de regio, en had ook Ossetische participanten onder zich.
De Eenheidspartij van president Edoeard Kokojti behaalde de meeste stemmen (54,6%) en versloeg de regerende Communistische Partij die 24,7% behaalde. De pas opgerichte Volkspartij van Zuid-Ossetië kreeg 11,4% van de stemmen. De laatste gerapporteerde opkomst was 52% om 13:00 uur waarmee de verkiezing de geldigheidsdrempel van 50%+1 behaalde.[30]
| Uitslag parlementsverkiezing Zuid-Ossetië op 23 mei 2004. | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Partij | Proportioneel | District | Totaal zetels |
+/- | ||||||||||
| Stemmen | % | Zetels | Zetels | |||||||||||
| Eenheidspartij | 54,6 | 9 | 11 | 20 | Nieuw | |||||||||
| Communistische Partij | 24,7 | 4 | 0 | 4 | ||||||||||
| Volkspartij van Zuid-Ossetië | 11,4% | 2 | 0 | 2 | Nieuw | |||||||||
| Onafhankelijken | [32]4 | |||||||||||||
| Tegen iedereen | 2,90 | - | - | - | - | |||||||||
| Onbezet (Georgische gemeenschap) | 0 | 0 | 4 | |||||||||||
| Totaal | 15 | 15 | 34 | |||||||||||
| Totale stemmen | 22.407 | |||||||||||||
| Kiesgerechtigden / opkomst | ||||||||||||||
| Bronnen: Caucasian Knot;[30][33][34] International Crisis Group;[32] | ||||||||||||||
Derde Parlement (1999-2004)
bewerkenDe verkiezingen van 12 mei 1999 werden gehouden onder een veranderd stelsel: de 34 zetels werden gekozen volgens een gemengd systeem van evenredige vertegenwoordiging via partijlijsten (11 zetels) en enkelvoudige districten (23 zetels).[36] De districtszetels waren verdeeld over de bestuurlijke districten: de stad Tschinvali (8), het rurale district Tschinvali (3), Dzau (3), Znaur (3) en Leningor (1).[37] Vijf districtszetels waren gereserveerd voor de Georgisch bevolkte en gecontroleerde gebieden in Zuid-Ossetië, maar zij boycotten de verkiezing.
De Communistische Partij behaalde met 47,7% de meeste stemmen en won daarmee 12 zetels verspreid over 7 proportionele en 5 districtszetels.[38] In deze parlementsperiode werd de grondwet herzien en in 2001 in een referendum aan de bevolking voorgelegd.
| Uitslag parlementsverkiezing Zuid-Ossetië op 12 mei 1999.[39] | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Partij | Proportioneel | District | Totaal zetels |
+/- | ||||||||||
| Stemmen | % | Zetels | Zetels | |||||||||||
| Communistische Partij | 47,7 | 7 | 5 | 12 | ||||||||||
| Socialistische Partij "Vaderland" | 9,6 | 3 | ||||||||||||
| Styr Nykhas | 8,9 | 4 | ||||||||||||
| Nationaal Democratische Partij | 3,6 | 1 | ||||||||||||
| Adamon Tsadis | 2,5 | 1 | ||||||||||||
| Onafhankelijken | 8 | 8 | ||||||||||||
| Onbezet (Georgische gemeenschap) | - | 5 | 5 | |||||||||||
| Totaal[40] | 11 | 23 | 34 | |||||||||||
| Totale stemmen | ||||||||||||||
| Kiesgerechtigden / opkomst | ||||||||||||||
| Bronnen: Anticompromat en anderen.[38] | ||||||||||||||
Tweede Parlement (1994-1999)
bewerkenOp 27 maart 1994 werden de tweede Zuid-Ossetische parlementsverkiezingen gehouden,[41] waarbij de Communistische Partij 47,2% van de stemmen behaalde, genoeg voor 19 van de 36 zetels.[43] Het volgde hiermee het nationalistische Volksfront (Adaemon Nychas) op als regeringspartij.
Eerste Parlement (1990-1994)
bewerkenOp 9 december 1990 werd tegen de wens van de Georgische Sovjet autoriteiten de eerste verkiezing in Zuid-Ossetië gehouden voor een parlement van de op 20 september 1990 eenzijdig uitgeroepen Zuid-Ossetische Democratische Sovjetrepubliek (een volwaardige SSR, onafhankelijk van de Georgische SSR). Dit parlement bestond uit 64 afgevaardigden.[41] Er werd door de Zuid-Osseten een opkomst van 72% geclaimd, meer dan het Ossetische bevolkingsaandeel in de regio.[45] Na de verkiezingen verklaarden de Zuid-Osseten, onder leiding van het nationalistische Volksfront (Adaemon Nychas), zich op 11 december 1990 bestuurlijk ondergeschikt aan Moskou in plaats van Tbilisi.
De nieuw gevormde regering in Tbilisi van de nationalistische Georgische leider Zviad Gamsachoerdia en zijn Ronde Tafelcoalitie trok op diezelfde dag de Zuid-Osseetse autonomie in,[46][47] in een escalatie van ontwikkelingen in het Georgisch-Ossetisch conflict dat een paar weken later uitmonde in de burgeroorlog in Zuid-Ossetië.
Lijst van voorzitters
bewerkenTot 27 november 1996 was de parlementsvoorzitter tevens staatshoofd.
- Alan Margiev (2024-)[2]
- Alan Alborov (2022 - 2024)[3][4]
- Alan Tadtaev (2019 - 2022)[48]
- Pjotr Gassijev (2017 - 2019)
- Inal Mamijev (2017)
- Anatoli Bibilov (2014 - 2017)
- Stanislav Kotsjijev (3e termijn) (2012 - 2014)
- Zoerab Kokojev (waarnemend) (2011 - 2012)
- Stanislav Kotsjijev (2e termijn) (2009 - 2011)
- Znaur Gassijev (2e termijn) (2004 - 2009)
- Stanislav Kotsjijev (1999 - 2004)
- Kosta Dzoegajev (1996 - 1999)
- Ljoedvig Tsjibirov (23 september 1993 - 27 november 1996)
- Torez Koeloembegov (29 december 1991 – 23 september 1993)
- Znaur Gassijev (26 november 1991 – 29 december 1991)
Zie ook
bewerkenReferenties
bewerken- ↑ (ru) Parliament or still State Nykhas?. RES Agency (15 april 2014). Geraadpleegd op 13 mei 2022.
- ↑ a b (ru) Соратник Алана Гаглоева стал спикером югоосетинского парламента (De strijdmakker van Alan Gagloev werd voorzitter van het Zuid-Ossetische parlement). Ekho Kavkaza (RFE/RL) (24 juni 2024). Geraadpleegd op 24 juni 2024.
- ↑ a b (en) New Speaker of the Parliament of South Ossetia's criminal past. JAM News (21 september 2022). Geraadpleegd op 22 september 2022.
- ↑ a b (ru) Speaker of the Parliament of South Ossetia Alan Alborov invited to pay an official visit to the State Duma of Russia. RES agency (21 september 2022). Geraadpleegd op 22 september 2022.
- ↑ (ru) Конституция — Основной Закон государства (De grondwet is de basiswet van de staat). Administration of the President of the Republic of South Ossetia (7 april 2015). Geraadpleegd op 29 april 2022.
- ↑ Artikel 57, Grondwet.[5]
- ↑ (en) Foreign Observation of the Illegitimate Elections in South Ossetia and Abkhazia in 2019. European Platform for Democratic Elections EPDE (5 december 2019). Geraadpleegd op 29 april 2022.
- ↑ a b (en) Database of fake observers at 2019 parliamentary elections South Ossetia. EPDE - Politically Biased Election Observers Database. Gearchiveerd op 4 juni 2023. Geraadpleegd op 29 april 2022.
- ↑ (en) More than 60 international observers will be observing the presidential elections in South Ossetia. RES Agency (9 april 2022). Geraadpleegd op 29 april 2022.
- ↑ (en) South Ossetia is interesting for Russia as a geopolitical partner, - an observer from Belgium. RES Agency (10 juni 2019). Geraadpleegd op 1 mei 2022.
- ↑ De waarnemers uit de EU worden met name gerekruteerd uit Rusland-gezinde partijen of groeperingen,[8] veelal van radicaal-rechtse signatuur, zoals de Duitse Gunnar Lindeman (AfD), de Belgische Kris Roman (Vlaams Blok, leider Europe-Rus)[10], Italiaanse Stefano Bonilauri (Lega Nord) en de Finse radicaal-linkse anti-fascist en Rusland-propagandist Johan Bäckman.
- ↑ (ru) ЦИК Южной Осетии подвела итоги регистрации кандидатов в депутаты парламента (De Centrale Verkiezingscommissie van Zuid-Ossetië heeft de resultaten samengevat van de registratie van kandidaten voor parlementaire afgevaardigden). RES Agency (19 mei 2024). Geraadpleegd op 31 mei 2024.
- ↑ (ru) На участках для голосования на выборах парламента Южной Осетии приступили к подсчету голосо (Er wordt begonnen met het tellen van de stemmen in de stembureaus voor de parlementsverkiezingen in Zuid-Ossetië). RES Agency (9 juni 2024). Geraadpleegd op 11 juni 2024.
- ↑ (en) Disappearing ink and silenced results: how the parliamentary elections in South Ossetia unfolded. JAM News (11 juni 2024). Geraadpleegd op 13 juni 2024.
- ↑ a b (en) President’s Nykhas party wins South Ossetia parliamentary election. Open Caucasus Media (13 juni 2024). Geraadpleegd op 17 juni 2024.
- ↑ a b c (ru) «Партия порядочных людей» отжала большинство в югоосетинском парламенте (De “Partij van Fatsoenlijke Mensen” heeft de meerderheid behaald in het Zuid-Ossetische parlement). Ekho Kavkaza (RFE/RL) (10 juni 2024). Geraadpleegd op 17 juni 2024.
- ↑ (ru) Партия «Ныхас» в Южной Осетии определилась с кандидатами в депутаты (De Nykhas-partij in Zuid-Ossetië heeft een besluit genomen over de kandidaten voor afgevaardigden). RES Agency (15 april 2024). Geraadpleegd op 11 juni 2024.
- ↑ (en) International Partners Condemn “Elections” in Occupied Tskhinvali Region. Civil Georgia (11 juni 2024). Geraadpleegd op 11 juni 2024.
- ↑ (ru) Центральная избирательная комиссия Республики Южная Осетия публикует результаты выборов о результатах выборов депутатов Парламента Республики Южная Осетия восьмого созыва по всем одномандатным избирательным округам и по единому республиканскому избирательному округу (De Centrale Verkiezingscommissie van de Republiek Zuid-Ossetië publiceert de verkiezingsresultaten over de resultaten van de verkiezingen van afgevaardigden van het parlement van de Republiek Zuid-Ossetië van de achtste oproeping voor alle kiesdistricten met één mandaat en voor het enige republikeinse kiesdistrict). CIK RUO elections commission (13 juni 2024). Geraadpleegd op 13 juni 2024.
- ↑ (ru) ЦИК Южной Осетии опубликовал окончательные итоги выборов в парламент (De Centrale Verkiezingscommissie van Zuid-Ossetië heeft de definitieve resultaten van de parlementsverkiezingen gepubliceerd). RES Agency (13 juni 2024). Geraadpleegd op 13 juni 2024.
- ↑ (ru) Спикер парламента Южной Осетии заявил о необходимости идти на компромиссы ради страны (De voorzitter van het parlement van Zuid-Ossetië verklaarde dat er compromissen moeten worden gesloten in het belang van het land). RES Agency (5 juli 2024). Geraadpleegd op 18 juli 2024.
- ↑ a b (en) Ruling party loses majority in South Ossetian parliament. OC Media (12 juni 2019). Geraadpleegd op 29 april 2022.
- ↑ (en) South Ossetia crisis becomes constitutional. OC Media (24 februari 2021). Geraadpleegd op 29 april 2022.
- ↑ (en) ‘Land Ceding’ Case: Tskhinvali Leader Survives Impeachment. Civil Georgia (20 januari 2022). Geraadpleegd op 1 mei 2022.
- ↑ (ru) The final protocol of the Central Election Commission for a single constituency. RES Agency (13 juni 2019). Geraadpleegd op 1 mei 2022.
- ↑ (ru) The first session of the Parliament of the VII convocation will be held on June 20. RES Agency (18 juni 2019). Geraadpleegd op 1 mei 2022.
- ↑ a b (ru) The Central Election Commission has published the final results of the elections to the Parliament of South Ossetia. RES Agency (16 juni 2014). Geraadpleegd op 1 mei 2022.
- ↑ Volgens de CEC zou er een totaal van 21.129 stemmen zijn,[27] ondanks een eigen opgave van 20.198 geldige en 874 ongeldige stemmen, een totaal van 21.072.
- ↑ (ru) Final results of parliamentary elections published in South Ossetia. RES Agency (8 juni 2009). Geraadpleegd op 1 mei 2022.
- ↑ a b c (ru) Elections in South Ossetia declared valid. Caucasian Knot (24 mei 2004). Geraadpleegd op 2 mei 2022.
- ↑ (en) Breakaway South Ossetia Elects Parliament. Civil Georgia (24 mei 2005). Geraadpleegd op 2 mei 2022.
- ↑ a b ICG, 'Avoiding War in South Ossetia', pagina 13, footnote 129.[35] De onafhankelijken aangehaald in Caucasian Knot[33] verklaarden zich volgens ICG loyaal aan de Eenheidspartij.
- ↑ a b (ru) Results of parliamentary elections summed up in South Ossetia. Caucasian Knot (29 mei 2004). Geraadpleegd op 2 mei 2022.
- ↑ (ru) The Central Election Commission of South Ossetia announced the results of elections to the parliament of the unrecognized republic. Caucasian Knot (1 juni 2004). Geraadpleegd op 2 mei 2022.
- ↑ (en) Georgia: Avoiding War in South Ossetia (Europe Report N°159). International Crisis Group (26 november 2004). Geraadpleegd op 23 april 2022.
- ↑ a b (ru) А.В. Шалак, И.Н. Ерицян (2019). Проблемы становления избирательной системы в де-факто государствах постсоветского пространства (Problemen bij de vorming van het kiesstelsel in de feitelijke toestanden van de post-Sovjet-ruimte) (pdf). Baikal Staatsuniversiteit, Irkoetsk. DOI:10.26516/2073-3380.2019.28.48, pp. 54. Geraadpleegd op 9 juni 2022.
- ↑ (ru) Ко дню парламентаризма Южной Осетии (Op de dag van het parlementarisme van Zuid-Ossetië). «Южная Осетия» (Zuid-Ossetië Krant) datum=2018-08-12. Geraadpleegd op 9 juni 2022.
- ↑ a b (ru) Chronicle of the Georgian-Ossetian conflict (1988-2008). anticompromat.org. Gearchiveerd op 20 november 2019. Geraadpleegd op 9 juni 2022.
- ↑ De exacte verdeling van district en proportionele zetels was bij schrijven niet te achterhalen.
- ↑ Kiesstelsel en aantal zetels via[36]
- ↑ a b (ru) History of Parliamentarism of the Republic of South Ossetia. Parlement van Zuid-Ossetië. Geraadpleegd op 2 mei 2022.
- ↑ (en) Zverev, Alexei (1996), 'Chapter I - Ethnic Conflicts in the Caucasus 1988-1994', in: Coppieters, Bruno (ed.), Contested Borders in the Caucasus, Vrije Universiteit Brussel. ISBN 978-9054871170. Geraadpleegd op 3 mei 2022.
- ↑ Zverev (1996), pagina 26.[42]
- ↑ a b (en) Cornell, Svante (2002). Autonomy and Conflict: Ethnoterritoriality and Separatism in the South Caucasus – Case in Georgia (pdf), 1e druk. Department of Peace and Conflict Research, Uppsala University. ISBN 91-506-1600-5. Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 9 april 2022.
- ↑ Cornell (2002), pagina 193.[44]
- ↑ Cornell (2002), pagina 162.[44]
- ↑ (ru) 25 лет назад состоялся референдум о независимости РЮО (25 years ago a referendum on the independence of South Ossetia was held). Administration of the President of the Republic of South Ossetia (16 januari 2017). Geraadpleegd op 25 april 2022.
- ↑ (ru) Samenstelling 7e Convocatie Parlement van Zuid-Ossetië 2019-2024. Parlement van Zuid-Ossetië. Gearchiveerd op 23 mei 2022. Geraadpleegd op 1 mei 2022.
