Nigeriaans voetbalelftal (mannen)

Het Nigeriaans voetbalelftal, bijgenaam The Super Eagles, is een team van voetballers dat Nigeria vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor het WK en de Afrika Cup.

Nigeria
Bijnaam	The Super Eagles
FIFA-ranglijst	30 2 (4 april 2024)
Hoogste ranking	5e (april 1994)
Laagste ranking	82e (november 1999)
Associatie	Nigeria Football Association
Bondscoach	Finidi George
Stadion	Abujastadion, Abuja
Meeste interlands	Ahmed Musa (107)
Topscorer	Rashidi Yekini (37)
Wedstrijden
Eerste interland:  Sierra Leone 0–2 Nigeria  (Freetown, Sierra Leone; 8 oktober 1949) Grootste overwinning:  Sao Tomé en Principe 0–10 Nigeria  (Agadir, Marokko; 13 juni 2022) Grootste nederlaag:  Goudkust 7–0 Nigeria  (Accra, Goudkust; 1 juni 1955)
Wereldkampioenschap
Optredens	6 (eerste keer: 1994)
Beste resultaat	Tweede ronde (1994, 1998, 2014)
Afrikaans kampioenschap
Optredens	17 (eerste keer: 1963)
Beste resultaat	Winnaar (1980, 1994, 2013)
FIFA Confederations Cup
Optredens	2 (eerste keer: 1995)
Beste resultaat	Vierde plaats (1995)
Thuis Uit

De Nigeria Football Association werd in 1945 opgericht en is aangesloten bij de CAF en de FIFA (sinds 1960). Het Nigeriaans voetbalelftal behaalde in april 1994 met de 5e plaats de hoogste positie op de FIFA-wereldranglijst, in november 1999 werd met de 82e plaats de laagste positie bereikt.

Het land won driemaal het Afrikaans kampioenschap voetbal en won eenmaal goud op de Olympische Spelen.

Geschiedenis

WK voetbal 1994

In 1994 nam Nigeria voor het eerst deel aan het hoofdtoernooi van het wereldkampioenschap voetbal, nadat het land eerder dat jaar de Afrika Cup had gewonnen in Tunesië. Uit dank voor die prestatie kregen de spelers van de nationale selectie één voor één een driekamerflat van de militaire leider van Nigeria, generaal Sani Abacha, bovenop de 20.000 gulden per persoon.

"We zijn naar de Verenigde Staten gekomen om aan te tonen dat Nigeria capabel genoeg is op een eindronde uit te komen", zei de Nederlandse bondscoach Clemens Westerhof na de imponerende 3-0 zege in de openingswedstrijd tegen Bulgarije. Zijn elftal won ook van Griekenland (2-0) en moest in de groepsfase alleen zijn meerdere erkennen in vice-wereldkampioen Argentinië: 1–2.

Zeventien van de 22 WK-spelers kwamen destijds uit in Europese competities, met als gevolg dat de voorbereiding van Westerhof op de mondiale titelstrijd verstoord werd. Niet alle spelers kregen van hun werkgever vrijaf voor het spelen van oefeninterlands. Een aantal weigerde zelf om telkens op te draven. Westerhof bleek bovendien niet bij alle spelers even geliefd te zijn. De selectie was tijdens de WK-eindronde verdeeld in een pro- en een anti-Westerhofkamp. Peter Rufai, de oud-doelman van Go Ahead Eagles, maakte deel uit van die laatste groep, net als middenvelder Augustine Okocha van Eintracht Frankfurt en Rashidi Yekini, de spits van Vitoria Setubal.

Met name Yekini stak zijn ongenoegen over Westerhof zelden onder stoelen of banken. De 30-jarige aanvaller, die tijdens de WK-kwalificatie maar liefst zeventien doelpunten had gemaakt, opende vlak voor de finale van de Afrika Cup de aanval. Volgens de Afrikaanse voetballer van het Jaar (1993) zou Westerhof zich meer bezighouden met transfers dan met de coaching. "Alle internationals denken er zo over, maar de meesten durven hun mond niet open te doen", zei Yekini in een interview. "Als je niet van zijn diensten als spelermakelaar gebruikmaakt, word je uit het team gezet." Ook bij het WK kwam het tot een confrontatie tussen Westerhof en Yekini. De spits was woedend op de coach, toen hij in de wedstrijd tegen Griekenland na 68 minuten werd gewisseld.

In de achtste finale verloor Nigeria vervolgens met 2-1 van de latere vice-wereldkampioen Italië. Na de nederlaag tegen Italië moest Westerhof het veld ruimen. Hij werd opgevolgd door zijn toenmalige assistent Jo Bonfrère, die twee jaar later in Atlanta de olympische titel won. De uitschakeling bij het WK-debuut was volkomen onnodig, zo concludeerden vele media. Nigeria stond kort voor tijd met 1-0 voor tegen tien Italianen, toen de Afrikanen zich frivoliteiten meenden te kunnen permitteren. Dat liep fout af, waarna Roberto Baggio het duel in de verlenging besliste in het voordeel van de Azzurri.

Twintig jaar later maakte regisseur John Appel een documentaire over de vijf bewogen jaren (1989-1994) dat Westerhof bondscoach was van het West-Afrikaanse land "Je moet bevriend zijn met de mensen met poen", zei Westerhof bij de presentatie van de documentaire in het Olympisch Stadion in Amsterdam. "Poen is macht en macht is waardering. Het nationale team was een ongeorganiseerde bende toen ik kwam. Het was een bushteam, met voetballers van overal en nergens. Alle spelers droegen een ander tenue. Er was nooit geld. Ik besloot rechtstreeks zaken te doen met de directe kring rond president Sani Abacha. Hij maakte het geld op een gegeven moment rechtstreeks naar mij over. Toen kon ik werken."

Olympische Spelen 1996

Tot veler verrassing won de Nigeriaanse ploeg de gouden medaille op de Olympische Spelen van 1996. Dat gebeurde onder leiding van de Nederlandse bondscoach Jo Bonfrère, die tijdens het toernooi een beroep deed op twee dispensatiespelers: verdediger Uche Okechukwu (28) van Fenerbahçe en middenvelder Emmanuel Amunike (25) van Sporting Lissabon. Laatstgenoemde nam de winnende treffer (3-2) voor zijn rekening in de finale tegen Argentinië.

"Ik heb heel hard gewerkt om ze goed te laten voetballen, om discipline in het elftal te krijgen en ze de bereidheid bij te brengen om voor elkaar te werken", vertelde hij later in een interview met de Volkskrant. "Dat is een enorme klus geweest. Elke dag weer schreeuwen, misschien wel honderd keer op een dag trainingen stilleggen als een speler ging lopen met de bal terwijl een ander vrijstond. Maar uiteindelijk willen ze hard werken en dan kun je door hele dikke muren heen gaan."

Nadat Nigeria Brazilië met 4-3 had verslagen in de halve finale, zette de Afrikaanse ploeg met de Nederlandse coach de kroon op het werk. Nooit eerder waren Afrikaanse voetballers op de Olympische Spelen verder gekomen dan de derde plaats. Ghana had in 1992 de bronzen medaille gewonnen bij de Spelen van Barcelona.

Bonfrère, door zijn spelers 'Bonfrère Jo' genoemd, had het vrijwel voortdurend aan de stok met de kritische pers uit Nigeria, die volgens de Limburger veel invloed had.. "Zij vonden dat ik mijn selectiebeleid, opstelling en speelwijze moest veranderen." Ook na de eerste wedstrijd in het olympisch toernooi werd Bonfrère voorgehouden dat hij alles verkeerd deed. Na afloop van de finale in Athens weigerde hij vragen van de Nigeriaanse pers te beantwoorden.

WK voetbal 1998

De Joegoslavische wereldburger Bora Milutinović, die eerder als coach werkzaam was geweest in de Verenigde Staten, Mexico en Costa Rica, fungeerde bij het Wereldkampioenschap voetbal 1998 in Frankrijk als de baas van de Super Eagles. Nigeria begon het toernooi indrukwekkend met overwinningen op Spanje (3-2) en Bulgarije (1-0). Maar opnieuw ontstond tweespalt en frictie, net als vier jaar eerder in Amerika was gebeurd. Na nederlagen tegen Paraguay (1-3) en Denemarken (1-4) moest de ploeg opnieuw voortijdig naar huis.

"De ploeg was wereldtop, maar tijdens het WK in '98 herkende ik ze niet meer", zei Bonfrère later tegen het weekblad Voetbal International. "Zijn dit wel dezelfde spelers, vroeg ik me af. Het probleem was dat niet de coach, maar de spelers de baas waren."

Milutinovic maakte na het toernooi plaats voor Thijs Libregts. De Rotterdammer won de strijd om de 'erebaan' van tal van andere Nederlandse kandidaten, zoals Ruud Gullit, Henk ten Cate en Ruud Krol. Libregts werd echter na een paar maanden in dienst van de NFA alweer ontslagen. Bonfrère werd zijn opvolger, terwijl hij na zijn vertrek in 1996 nog had gezegd nooit meer terug te gaan naar Lagos. "Er is sprake van desorganisatie en je wordt tegengewerkt door officials en politici die op alles hun stempel willen drukken."

WK voetbal 2002

Ook in 2002 moesten The Super Eagles voortijdig naar huis. Dat was een hard gelag voor bondscoach Adegboye Onigbinde, die bij Nigeria's derde WK-optreden miminaal had ingezet op een evenaring van de tot dusver beste prestaties (1994 en '98): een plaats in de tweede ronde. Maar die opdracht bleek te hoog gegrepen. Het onheil riep de coach deels over zichzelf af door in de voorbereiding twee oudgedienden (Sunday Oliseh en Finidi George) buiten de selectie te houden. Voorafgaand aan het beslissende duel tegen Zweden had president Olusegun Obasanjo zowel de coach als een aantal spelers telefonisch een hart onder de riem gestoken.

WK voetbal 2010

Na het WK-toernooi in Duitsland (2006) te hebben gemist, wist Nigeria zich wel te plaatsen voor de eerste WK-eindronde op het eigen Afrikaanse continent. Voorafgaand aan de eindronde in Zuid-Afrika eindigde Nigeria voor de zevende keer als derde in het toernooi om de Afrika Cup, dat ditmaal werd gehouden in Angola. In de strijd om de derde plaats versloegen de Super Eagles, in 1980 en 1994 winnaar van de beker, Algerije met 1-0 door een treffer van Victor Obinna. Desondanks werd bondscoach Shaibu Amodu kort daarop ontslagen door de Nigeriaanse bond. Hij kreeg veel kritiek op het matige spel van de nationale selectie.

De ploeg stond daarna onder leiding van de ervaren Zweedse bondscoach Lars Lagerbäck. Hij was in februari aangesteld door de Nigeriaanse voetbalbond na het ontslag van Amodu. Hij had vooraf hoge verwachtingen van zijn selectie. "De halve finale? Dat is zeker mogelijk. Er loopt zo veel kwaliteit rond, nu moeten we er een team van maken. Je begint altijd aan een toernooi met de overtuiging dat je meedoet om de eindzege", aldus Lagerbäck in april De keuze viel uiteindelijk op Lagerbäck, die juist door het mislopen van het WK 2010 zijn baan als bondscoach van Zweden opzegde. Hij bekleedde die functie sinds 2000. In eerste instantie nog samen met Tommy Söderberg; sinds 2002 stond Lagerbäck alleen aan het roer.

Op de eindronde wist Nigeria geen indruk te maken. De ploeg verloor in de openingswedstrijd met 1-0 van Argentinië door een vroege treffer van verdediger Gabriel Heinze. Ook het tweede duel ging verloren voor The Super Eagles. Nigeria kwam op 17 juni in Bloemfontein weliswaar aan de leiding tegen Griekenland door een doelpunt van Kalu Uche, maar nog voor rust kwamen de Grieken langszij via Dimitrios Salpigidis, waarna Vasilis Torosidis het vonnis in de tweede helft velde.

In de derde en beslissende wedstrijd tegen Zuid-Korea deed Lagerbäck een beroep op oudgediende Nwankwo Kanu. De oud-speler van Ajax, 33 jaar inmiddels, was in de wedstrijden tegen Argentinië en Griekenland nog negentig minuten lang op de bank gebleven. Ook ditmaal begonnen de Nigerianen goed. Na twaalf minuten zette Kalu Uche de ploeg op voorsprong. Een verdedigende fout lag even later ook aan de basis van de gelijkmaker. Bij een vrije trap van de Koreanen dacht Rabiu Afolabi dat hij alle tijd had. Lee Jung-soo profiteerde: 1-1. Kort na rust nam Zuid-Korea de leiding via Park Chu-Young. Yakubu Aiyegbeni bepaalde de eindstand op 2-2 door twintig minuten voor tijd een strafschop te benutten. Door de puntendeling eindigden de Nigerianen als vierde en laatste in de groep en was het WK-avontuur opnieuw voortijdig ten einde.

WK voetbal 2014

Nigeria wist zich onder leiding van oud-international Stephen Keshi te plaatsen voor de WK-eindronde 2014 in Brazilië. Ditmaal wist het West-Afrikaanse land door te dringen tot de tweede ronde. Daarin verloor de ploeg met 2-0 van Frankrijk, al was Nigeria in de achtste finale 70 minuten lang gelijkwaardig aan Les Bleus, dat Mark Geiger en Vincent Enyeama dankbaar mocht zijn, zo schreef de Volkskrant na afloop van het duel

De Amerikaanse scheidsrechter vergat Blaise Matuidi aan het begin van de tweede helft rood te geven. Doelman Enyeama van Nigeria ging ruim tien minuten voor tijd opzichtig in de fout, waarna de Franse middenvelder Paul Pogba de bal binnen kon koppen. In blessuretijd werd het nog 2-0 door een eigen doelpunt van verdediger Joseph Yobo.

Direct na de uitschakeling tegen Frankrijk (2-0) maakte Keshi bekend met onmiddellijke ingang te stoppen als bondscoach. Hij maakte zijn afscheid wereldkundig via Twitter: "Vrienden, het was een mooie tijd en ik heb van elk moment genoten. Het was een eer om de SuperEagles te coachen. Het is echter tijd om ermee te stoppen".

WK voetbal 2018

Nigeria presenteerde Paul Le Guen op 19 juli 2016 als de nieuwe bondscoach van het nationale voetbalelftal als opvolger van de opgestapte oud-Ajacied Sunday Oliseh. Een dag later echter werd duidelijk dat de 52-jarige Fransman toch niet de nieuwe leidsman van Nigeria zou worden. Bij het tekenen van het contract bleek dat hij in Nigeria moest komen wonen en Le Guen weigerde dat.

Na die mislukking stelde de bond de voormalige interim-bondscoach Salisu Yusuf aan. Hij won als speler van de Nigeriaanse club El Kanemi Warriors tweemaal de nationale beker. Ook was hij actief als trainer-coach van drie Nigeriaanse clubs. Yusuf kreeg later Gernot Rohr naast zich. De Duitser werd op 9 augustus 2016 aangesteld als technisch adviseur van de nationale ploeg.

Op zaterdag 7 oktober 2017 wist Nigeria zich dankzij een 1-0 zege op Zambia als eerste Afrikaanse land te plaatsen voor de WK-eindronde 2018 in Rusland. De enige treffer in die wedstrijd kwam in de 73ste minuut op naam van Arsenal-invaller Alex Iwobi. Het wordt de zesde WK-deelname voor The Super Eagles. Bij de loting voor het WK werd Nigeria ingedeeld in poule D samen met Argentinië, IJsland en Kroatië. In de eerste wedstrijd van de WK-eindronde, op zaterdag 16 juni, verloren de Nigerianen in Kaliningrad met 2-0 van Kroatië door een eigen doelpunt van Oghenekaro Etebo en een rake strafschop van sterspeler Luka Modrić.

Deelname aan internationale toernooien

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1962	Niet gekwalificeerd
1966	Teruggetrokken
1970	Niet gekwalificeerd
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Achtste finale	4	2	0	2	7	4	(Kwal.)
1998	Achtste finale	4	2	0	2	6	9	(Kwal.)
2002	Groepsfase	3	0	1	2	1	3	(Kwal.)
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Groepsfase	3	0	1	2	3	5	(Kwal.)
2014	Achtste finale	4	1	1	2	3	5	(Kwal.)
2018	Groepsfase	3	1	0	2	3	4	(Kwal.)
2022	Niet gekwalificeerd

Confederations Cup

Koning Fahd Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1995	Vierde	4	1	3	0	4	1
Confederations Cup overzicht
2013	Groepsfase	3	1	0	2	7	6

Afrika Cup

Afrika Cup overzicht
Jaar	Ronde	Plaats	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1962	Teruggetrokken
1963	Groepsfase	6de	2	0	0	2	3	10	(Kwal.)
1965	Teruggetrokken
1968	Niet gekwalificeerd
1970	Teruggetrokken
1972	Niet gekwalificeerd
1974	Niet gekwalificeerd
1976	Finalegroep	3de	6	3	1	2	11	10	(Kwal.)
1978	Troostfinale	3de	5	2	2	1	8	5	(Kwal.)
1980	Kampioen	1ste	5	4	1	0	8	1
1982	Groepsfase	6de	3	1	0	2	4	5
1984	Finale	2de	5	1	3	1	7	8	(Kwal.)
1986	Niet gekwalificeerd
1988	Finale	2de	5	1	3	1	5	3	(Kwal.)
1990	Finale	2de	5	3	0	2	3	8	(Kwal.)
1992	Troostfinale	3de	5	4	0	1	8	5	(Kwal.)
1994	Kampioen	1ste	5	3	2	0	9	3	(Kwal.)
1996	Teruggetrokken
1998	Uitgesloten van deelname
2000	Finale	2de	6	4	2	0	12	5	g
2002	Troostfinale	3de	6	3	2	1	4	2	(Kwal.)
2004	Troostfinale	3de	6	4	1	1	11	5	(Kwal.)
2006	Troostfinale	3de	6	4	1	1	7	3	(Kwal.)
2008	Kwartfinale	7de	4	1	1	2	3	3	(Kwal.)
2010	Troostfinale	3de	6	3	1	2	6	4	(Kwal.)
2012	Niet gekwalificeerd
2013	Kampioen	1ste	5	4	2	0	11	4	(Kwal.)
2015	Niet gekwalificeerd
2017	Niet gekwalificeerd
2019	Derde	3de	7	5	0	2	9	7	(Kwal.)
2021	Achtste finale		4	3	0	1	6	2	(Kwal.)
2023	Tweede	2de	7	4	2	1	8	4	(Kwal.)
2025	Toernooi moet nog beginnen
Totaal	3 titels	20/31	104	57	24	23	143	97

African Championship of Nations

African Championship of Nations overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
2009	Niet gekwalificeerd
2011	Niet gekwalificeerd
2014	Derde	6	4	1	1	13	8	(Kwal.)
2016	Groepsfase	3	1	1	1	5	3	(Kwal.)
2018	Tweede	6	4	1	1	7	6	(Kwal.)
2020	Niet gekwalificeerd
2022	Niet gekwalificeerd

West African Nations Cup

West African Nations Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1982	Teruggetrokken
1983	Geen deelname
1984
1986
1987	Derde	5	2	1	2	8	7
Totaal	1/5	5	2	1	2	8	7

WAFU Nations Cup

WAFU Nations Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2010	Kampioen	5	5	0	0	14	1
2011	Tweede	4	3	0	1	9	4
2013	Geen deelname
2017	Tweede	6	3	2	1	6	4
2019	Verliezerscompetitie	2	0	1	1	2	3

Interlands

Zie Interlands Nigeriaans voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Nigeria.

FIFA-wereldranglijst

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018
18	12	27	63	71	65	76	52	40	29	35	21	24	9	20	19	22	32	43	52	37	43	66	51	51	44

Bekende spelers

Zie Lijst van spelers van het Nigeriaanse voetbalelftal voor een overzicht van spelers met minimaal veertig interlands

• Ayodele Adeleye
• Julius Aghahowa
• Oluwafemi Ajilore
• Joseph Akpala
• Daniel Amokachi
• Emmanuel Amunike
• Tijjani Babangida
• Celestine Babayaro
• Efan Ekoku
• Finidi George
• Victor Ikpeba
• Nwankwo Kanu
• Obafemi Martins
• Mike Obiku
• John Obi Mikel
• Victor Moses
• Kennedy Nwanganga
• Augustine Okocha
• Sunday Oliseh
• Peter Rufai
• Taye Taiwo
• Taribo West
• Rashidi Yekini
• Joseph Yobo

Huidige selectie

De volgende spelers maken deel uit van de selectie voor het WK 2018 in Rusland.

Nr.	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Daniel Akpeyi	7	0	Chippa United
16	Ikechukwu Ezenwa	24	0	Enyimba
23	Francis Uzoho	6	0	Deportivo La Coruña
Verdediging
2	Brian Idowu	5	1	Amkar Perm
3	Elderson Echiéjilé	62	3	Cercle Brugge
4	Kenneth Omeruo	39	0	Kasımpaşa
5	William Ekong	22	1	Udinese
6	Leon Balogun	19	0	Brighton & Hove Albion
12	Shehu Abdullahi	25	0	Bursaspor
20	Chidozie Awaziem	4	0	FC Nantes
21	Tyronne Ebuehi	7	0	ADO Den Haag
Middenveld
8	Oghenekaro Etebo	14	1	Stoke City
10	John Obi Mikel	85	6	Trabzonspor
11	Victor Moses	34	11	Chelsea
13	Wilfred Ndidi	17	0	Leicester City
17	Ogenyi Onazi	52	1	Trabzonspor
19	John Ogu	20	2	Hapoel Beër Sjeva
22	Joel Obi	17	0	Torino
Aanval
7	Ahmed Musa	72	13	CSKA Moskou
9	Odion Ighalo	19	4	Changchun Yatai
14	Kelechi Iheanacho	18	8	Leicester City
15	Simeon Nwankwo	2	0	Crotone
18	Alex Iwobi	19	5	Everton

Selecties

Afrika Cup

Elftallen van bij de CAF aangesloten voetbalbonden

Algerije	Angola	Benin	Botswana	Burkina Faso	Burundi
Centraal-Afrikaanse Republiek	Comoren	Congo-Brazzaville	Congo-Kinshasa	Djibouti	Egypte
Equatoriaal-Guinea	Eritrea	Ethiopië	Gabon	Gambia	Ghana
Guinee	Guinee-Bissau	Ivoorkust	Kaapverdië	Kameroen	Kenia
Lesotho	Liberia	Libië	Madagaskar	Malawi	Mali
Marokko	Mauritanië	Mauritius	Mozambique	Namibië	Niger
Nigeria	Oeganda	Réunion¹	Rwanda	Sao Tomé en Principe	Senegal
Seychellen	Sierra Leone	Soedan	Somalië	Swaziland	Tanzania
Togo	Tsjaad	Tunesië	Zambia	Zanzibar¹	Zimbabwe
Zuid-Afrika	Zuid-Soedan	¹ geassocieerd lid

Nigeriaans voetbalelftal

NFA · A-internationals · Selecties · Bondscoaches · Statistieken · Nigeriaans vrouwenelftal · Olympisch elftal · Nigeria U21 · Nigeria U20 · Nigeria U19 · Nigeria U18 · Nigeria U17

Interlands

1950 – 1959 · 1960 – 1969 · 1970 – 1979 · 1980 – 1989 · 1990 – 1999 · 2000 – 2009 · 2010 – 2019 · 2020 − 2029

Internationale toernooien

CC 1995 · CC 2013

WK 1994 · WK 1998 · WK 2002 · WK 2010 · WK 2014 · WK 2018

OS 1968 · OS 1980 · OS 1988 · OS 1996 · OS 2000 · OS 2008 · OS 2016

Van jaar tot jaar

1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022

Tegenstanders

Algerije · Angola · Argentinië · Australië · Benin · Bosnië en Herzegovina · Botswana · Brazilië · Bulgarije · Burkina Faso · Burundi · Canada · Centraal-Afrikaanse Republiek · Colombia · Congo-Brazzaville · Congo-Kinshasa · Costa Rica · Denemarken · Duitsland · Ecuador · Egypte · Engeland · Equatoriaal-Guinea · Eritrea · Ethiopië · Frankrijk · Gabon · Gambia · Georgië · Ghana · Griekenland · Guinee · Guinee-Bissau · Ierland · IJsland · Indonesië · Iran · Italië · Ivoorkust · Jamaica · Japan · Joegoslavië · Jordanië · Kaapverdië · Kameroen · Kenia · Kroatië · Lesotho · Liberia · Libië · Luxemburg · Madagaskar · Malawi · Mali · Marokko · Mexico · Mozambique · Namibië · Nederland · Niger · Noord-Korea · Noord-Macedonië · Noorwegen · Oeganda · Oekraïne · Oezbekistan · Oostenrijk · Paraguay · Peru · Polen · Portugal · Roemenië · Rwanda · Saoedi-Arabië · Sao Tomé en Principe · Schotland · Senegal · Servië · Seychellen · Sierra Leone · Soedan · Spanje · Swaziland · Tahiti · Tanzania · Thailand · Togo · Tsjaad · Tsjechië · Tunesië · Uruguay · Venezuela · Verenigde Staten · Zambia · Zimbabwe · Zuid-Afrika · Zuid-Korea · Zweden · Zwitserland

Wedstrijden in detail

Argentinië (2010) · Argentinië (2014) · Argentinië (2018) · Bosnië en Herzegovina (2014) · Burkina Faso (2013) · Frankrijk (2014) · Iran (2014) · IJsland (2018) · Kroatië (2018) · Zuid-Korea (2010)

Bronnen, noten en/of referenties