Op 14 maart1901 werd SC Courtraisien (Sporting Club Kortrijk) opgericht, dat lid werd van de UBSSA (de voorganger van de KBVB), de ploegkleuren waren rood-geel. Deze club verscheen al in 1906 in de hoogste afdeling en bleef daar tot 1911 spelen. De club ging in de bevorderingsreeksen spelen, toen het niveau van Tweede Klasse tot 1922, toen de club voor het eerst even wegzakte. De ploeg fusioneerde in 1918 met FC Courtraisien, tot Courtrai Sports (Kortrijk Sport).
Tijdens de jaren 20 ging men wat over en weer tussen de Tweede en de Derde Klasse. Van 1924 tot 1926 in Tweede, daarna een seizoen in Derde; maar in 1927 kon men meteen opnieuw promoveren naar Tweede voor een seizoen. In 1927 kreeg de club de koninklijke titel en werd de naam Royal Courtrai Sports. In 1928 viel men echter voor langere tijd terug uit Tweede, of zakte men zelfs nog wat lager weg. In 1935 kwam de club terug in Derde, en tijdens de Tweede Wereldoorlog, in 1943, slaagde Courtrai Sports er weer in Tweede Klasse te bereiken.
De naam Royal Courtrai Sports werd pas in 1951 officieel vervlaamst tot Koninklijke Kortrijk Sport. De club bleef tot 1964 in Tweede Klasse, maar zakte toen weer weg, eerst drie seizoenen naar Derde, daarna volgden zelfs twee seizoenen Vierde Klasse, van 1969 tot 1971 volgden ten slotte nog drie seizoenen in Derde.
Zie Stade Kortrijk voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
In 1923 waren twee andere ploegen in de stad gefusioneerd, namelijk Eendracht Kortrijk met Patronaat Sint-Rochus tot Stade Kortrijk en waren lid geworden van de KBVB en kregen later stamnummer 161; de clubkleuren waren paars-wit. De naam werd veranderd tot K. Stade Kortrijk. Stade Kortrijk had in zijn geschiedenis verschillende keren in de bevorderingsreeksen gespeeld, maar had nooit hoger kunnen opklimmen.
De jeugdwerking van KV Kortrijk is nog steeds gevestigd op Stade Kortrijk.
Kortrijk Sport was in 1971 gedegradeerd naar Vierde Klasse en ook Stade Kortrijk deed het slecht. Op 6 mei1971 fusioneerden Kortrijk Sport en Stade Kortrijk tot KV Kortrijk. De club speelde verder onder het stamnummer 19 van de oudste club, Kortrijk Sport. Als clubkleuren nam men de rood-witte kleuren van de stad Kortrijk aan. Van zowel Kortrijk Sport als Stade Kortrijk mochten vijf bestuursleden zetelen in het bestuur van de nieuwe fusieclub.
In het seizoen 1971/72 ging KV Kortrijk in Bevordering, waar Kortrijk Sport het seizoen voordien was geëindigd. De club klom vlug op, want het daaropvolgende seizoen promoveerde het reeds naar Derde Klasse en het seizoen daarna meteen naar Tweede.
Op het einde van het seizoen 1975/76 dwong men een plaats af in de eindronde. Kortrijk won die, en de fusieclub steeg zo na amper vijf jaar tijd naar Eerste Klasse. Daar bleef men drie seizoenen spelen. In het seizoen 1978/79 eindigde men echter onderaan en degradeerde Kortrijk terug naar tweede klasse. Men haalde er echter meteen weer eindronde, waar men opnieuw succesvol was, en na één seizoen nam de ploeg zo weer zijn plaats in de hoogste klasse in, waar het nog tot op het einde van het seizoen 1991/92 onafgebroken kon blijven. In 1992 diende men opnieuw te zakken naar Tweede, waar men zes seizoenen zou doorbrengen. In 1998 keerde KV Kortrijk eventjes terug naar Eerste, maar het bleef bij dit ene seizoen.
Kortrijk zou een moeilijke periode tegemoet gaan. Het zakte naar Tweede Klasse, werd er zestiende, verloor in de finale van de eindronde met derdeklassers van K. Heusden-Zolder, en viel zo in twee jaar tijd terug naar Derde Klasse.
In maart 2001 ging KV Kortrijk, dat al enkele seizoenen met financiële problemen te kampen had, failliet. Onder leiding van Joseph Allijns werd de groep CVBA Kortrijk Voetbalt opgestart, waardoor KV Kortrijk het seizoen kon afmaken. Op het einde van het seizoen 2003/04 promoveerde de club na een sterk seizoen terug naar Tweede Klasse. De club ging weer onder de gewone naam spelen.
Deze comeback in tweede klasse was niet denderend. Coach Rudi Verkempinck werd na zeven wedstrijden ontslagen en sportleider Manu Ferrera nam de rol van coach over, maar hij slaagde er niet in de club naar eerste klasse te loodsen. Met de komst van Hein Vanhaezebrouck in 2007 werd aanvallend voetbal het kenteken van Kortrijk. Vanhaezebrouck bereikte in zijn eerste seizoen de eindronde, maar haalde daarin geen punten. In het seizoen 2007/08 lukte het wel om te promoveren. KV Kortrijk werd voor de tweede keer in de geschiedenis kampioen en werd terug een van de achttien eersteklassers. Ook in de Beker van België was KV Kortrijk niet onopgemerkt gebleven onder het bewind van Vanhaezebrouck. Het kon twee jaar op rij de kwartfinales bereiken.
Net in het jaar dat KV Kortrijk terug in Eerste Klasse mocht spelen, zouden er door competitiehervormingen minstens drie ploegen degraderen naar Tweede Klasse. KV Kortrijk slaagde erin om zich op de laatste speeldag te verzekeren van het behoud.
Na het vertrek van Vanhaezebrouck in het daaropvolgende jaar werd Georges Leekens hoofdtrainer. Op het einde van de reguliere competitie eindigde KV Kortrijk 4de in de stand met 45 punten. Hiermee wist de ploeg zich te plaatsen voor de play-off I, waar het uiteindelijk als 5de eindigde. Dat is voorlopig de beste prestatie ooit van de club. Het jaar daarop kwam Vanhaezebrouck terug aan het roer van de club in de competitie.
Op 8 februari 2012 plaatste KV Kortrijk zich voor het eerst voor de finale van de Beker van België. Na 1-2 winst in en tegen RAEC Mons werd er thuis met 2-2 gelijk gespeeld. In de finale op 24 maart 2012 werd echter met 0-1 verloren van KSC Lokeren.
Na het vertrek van Vanhaezebrouck in de zomer van 2014 werd Yves Vanderhaeghe gepromoveerd tot hoofdtrainer. In zijn debuutjaar als trainer behaalde KV Kortrijk play-off I door op de 5e plaats te eindigen in de reguliere competitie. Kort na de verlenging van zijn contract als hoofdtrainer verkaste Vanderhaeghe samen met de volledige technische staf naar KV Oostende. Voor het volgende seizoen werd Johan Walem aangesteld als nieuwe hoofdtrainer en de Franse oud-speler Karim Belhocine werd zijn assistent.
Op 12 mei 2015 raakte bekend dat de ploeg overgenomen wordt door de Maleisische zakenman Vincent Tan die reeds eigenaar is van Cardiff City en FK Sarajevo. Hierna kenden de Kerels een tweetal mindere seizoenen.
Op 8 februari 2016 werd Walem aan de deur gezet door de club door tegenvallende resultaten. Hij werd opgevolgd door zijn assistent Karim Belhocine.[1] In april kwam Patrick De Wilde de technische staf vervoegen omdat Belhocine niet over de nodige diploma's beschikte om. Hierdoor voldeed KV Kortrijk aan de licentievoorwaarden van de voetbalbond.
In het seizoen 2015/2016 eindigde de club op de negende plaats in de competitie en behaalde de finale van play-off II, die het verloor van Charleroi.
In het seizoen 2016-2017 begon de club met Bart Van Lancker als hoofdtrainer en Karim Belhocine als Sportief Directeur Voetbalzaken. De Fransman had op dat moment nog steeds niet de juiste diploma's om te kunnen aantreden als hoofdtrainer. Dat jaar eindigen de Kerels op de 10e plaats in de reguliere competitie. In de vernieuwde play-off II behaalde de club de 4e plaats. Op het einde van het seizoen werd bekend dat de Fransman sportief manager van de club zou worden in het volgende seizoen.
De Griek Yannis Anastasiou begint in de zomer van 2017, na een mindere passage bij Roda JC Kerkrade, als hoofdtrainer bij KV Kortrijk. Omdat de resultaten bleven tegenvallen werd de Griek op 8 november 2017 de laan uitgestuurd. Hierna werd Glen De Boeck aangesteld als nieuwe oefenmeester van de Kerels.[2] Samen met Lorenzo Staelens en Wouter Vrancken vormt hij de trainersstaf. Onder zijn leiding werd een remonte ingezet. De finale van de Beker van België werd net niet behaald en tot op de laatste speeldag werd meegestreden voor een play-off I-plaats.
Nog voor de aanvang van play-off II werd bekend dat de club en Glen De Boeck een contract voor onbepaalde duur zijn overeengekomen. In groep 2A van de play-off's werden de "Kerels" tweede in hun groep met 19 punten en misten de finale van play-off II. De spits Teddy Chevalier werd dit seizoen tweede in de topschuttersstand.
In de zomer van 2018 doken er echter problemen op tussen de trainer en het bestuur. Zo wilden ze bij KV Kortrijk het contract van zijn rechterhand Lorenzo Staelens niet verlengen. Zijn andere assistent Wouter Vrancken vertrok in augustus 2018 naar KV Mechelen. Daarnaast konden de voorbereidingen niet in optimale omstandigheden gebeuren en was er ook een wisselvallige eerste seizoenshelft. In november 2018 werd de trainer daarom aan de deur gezet. Dezelfde dag nog werd Yves Vanderhaeghe aangesteld als hoofdcoach.[3]
Door een faillissement zou KVK moeten zakken naar vierde klasse, maar door winst in de finale van de eindronde tegen RCS Visétois "promoveerde" de club, zodat men in feite in derde klasse bleef.
Sinds het faillissement in 2001 staat Joseph Allijns aan de leiding van KV Kortrijk als voorzitter. Allijns wordt bijgestaan door ondervoorzitter Marc Cheyns. De technisch directeur is Patrick Turcq. Hij is de afgevaardigd beheerder van KV Kortrijk en staat in voor het reilen en zeilen binnen de club. Sinds 2015 is KV Kortrijk in handen van de Maleisische zakenman Vincent Tan. CEO van de club is Ken Choo, tevens CEO van de Engelse voetbalploeg Cardiff City.
In het Guldensporenstadion speelt het eerste elftal van KV Kortrijk zijn thuiswedstrijden. Het stadion heeft een capaciteit van 9.399 plaatsen, waarvan 5.749 zitplaatsen. Aan de achterkant van het stadion bevindt zich een tweede terrein, dat gebruikt wordt voor de trainingen. Achter het stadion, doch binnen de accommodatie bevindt zich het themacafé De Kouter.
Onder tribune 1 van het stadion is Club 19 gevestigd. Deze receptiezaal bevat een restaurant waartoe de abonnees van de outside seats gratis toegang krijgen.
Waar vroeger Stade Kortrijk speelde, spelen nu de jeugdelftallen van KV Kortrijk. De jeugdaccommodatie omvat drie terreinen, waarvan twee kunstgrasvelden gebruikt worden om wedstrijden op te spelen. Het secretariaat en de receptieruimte zijn gelegen boven de kleedkamers.
Sinds het ontstaan van KV Kortrijk in 1971 heeft de club hetzelfde logo behouden. Het rood-witte logo heeft de vorm van een wapenschild met de initialen KVK centraal. De letters worden gescheiden door twee rode lijnen. Op het schild bevindt zich een wit kroontje. Rondom het schild bevindt zich een rode cirkel met daarin de volledige naam van de club.
Op de fandag van 2014 werd het "Kereltje" geïntroduceerd. De mascotte is gekleed in rode sporttenue met z'n pet achterstevoren en draagt het rugnummer 12. Sinds de inhuldiging van de Familietribune (Tribune 4) is het "Kereltje" de officiële mascotte van de "Kerels". Hij ontvangt alle supporters met de glimlach en mengt zich onder de kinderen van de KVK Kids, zodat de wedstrijd in de juiste sfeer kan beginnen. Soms geeft hij de aftrap, maar daarna haast hij zich naar de jonge fans om samen de wedstrijd te beleven. Het sympathieke en vriendelijke Kereltje wil een familiaal gevoel creëren met alle supporters van de club, vooral met de jonge fans van de KVK Kids. Hiervoor was de mascotte even een ridder (als verwijzing naar de Guldensporenslag) en hiervoor een kaartlezer van de toenmalige sponsor Digipass.[5]
KV Kortrijk speelt met een volledig rood tenue, zowel trui, short als kousen. De bedrukking van shirtsponsors, logo en rugnummers is in het wit. Op verplaatsing speelt Kortrijk in een volledig wit tenue met rode bedrukking. De tenues worden vervaardigd door kledijsponsor JAKO.
Het beloftenelftal van KV Kortrijk komt uit in de Pro League voor beloften. De thuiswedstrijden van de beloften worden gespeeld op het veld van Stade. Hun trainer is Stefaan Deloose.
Op de jeugdterreinen Stade (de voormalige thuisbasis van Stade Kortrijk) spelen wekelijks de jeugdploegen van KV Kortrijk op kunstgrasvelden. De voorzitter van KVK-Jeugd is Jelle Schelstraete. De jeugdwerking is opgesplitst in drie stromingen met elk een eigen verantwoordelijke.
Bovenbouw (junioren tot en met beloften), Rudi Verkempinck
Onderbouw (tweedejaars preminiemen tot en met scholieren), Denis De Tand
Lagere leeftijden (pluimpjes tot en met eerstejaars preminiemen), Peter Louage
Kwaliteit, verzorgd en attractief voetbal en karakter- en attidudevorming zijn de drie belangrijke aandachtspunten van de Kortrijkse jeugdwerking. In 2007 kreeg KVK-Jeugd het bronzen label van Dexia Foot Pass[6]
KV Kortrijk heeft 31 jeugdploegen waarbij ruim 400 jeugdspelers actief zijn.[7]
KV Kortrijk heeft verschillende supportersclubs die gevormd zijn onder het coördinatiecomité. Acht ervan zijn gelegen in Kortrijk, er is één internationale supportersclub in het Duitse Monschau.
De spionkop van KV Kortrijk plaatst zich tijdens de thuismatchen in vak I, de staantribune achter het doel. Die spionkop noemt zichzelf Reds Army.
Vak I wijzigde in 2010 van naam naar "Bo Braem Sfeertribune", naar een overleden oud-speler van KV Kortrijk die veel heeft betekend en gedaan voor de club. Deze tribune kan een 3600-tal staande supporters herbergen.
Traditioneel wordt tijdens de opkomst van de spelers op het veld het lied "Vis in de Leie" gezongen. Dit lied is een hit van de Kortrijkse zanger Johny Turbo. In de 19de minuut van de match - een verwijzing naar het stamnummer - wordt een minuut applaus gegeven ter herinnering aan de overleden bestuurder Jean-Marc De Gryse.
Sinds 2013 worden alle sfeeracties en het verenigen van supporters gecoördineerd door sfeergroep United 19.
De aartsrivaal van KV Kortrijk is SV Zulte Waregem, dat net als Kortrijk in de Jupiler Pro League speelt. De clubs zijn op 18 kilometer van elkaar gevestigd en bij onderlinge duels is de derbysfeer groot. Een wedstrijd tussen KV Kortrijk en SV Zulte Waregem wordt in de volksmond de dikkenekken tegen de boeren genoemd.
Het seizoen 2018/2019 kan de geschiedenisboeken ingaan. De Kerels kregen 3 keer 'de boeren' op bezoek en mochten zelf 2 keer op bezoek gaan. De Kerels konden door hun goede inzet de 5 overwinningen binnen halen.
.svg){kind=small}
Joseph Allijns
Vincent Tan
2018-19
.svg){kind=small}
