Wikipedia

KV Kortrijk

voetbalclub uit België

KV Kortrijk is een Belgische voetbalclub uit Kortrijk. De club is bij de Belgische voetbalbond aangesloten met stamnummer 19 en heeft rood-wit als kleuren, de kleuren van het wapenschild van de stad Kortrijk. De club kreeg zijn huidige naam K.V. Kortrijk in 1971 na de fusie tussen twee Kortrijkse clubs, Stade Kortrijk en Kortrijk Sport. KV Kortrijk nam bij het ontstaan in 1971 het stamnummer 19 over van Kortrijk Sport. De Kerels komen tijdens seizoen 2025-2026 uit in de Challenger Pro League.

KV Kortrijk
Sfeerfoto vanuit de spionkop van het Guldensporenstadion (2008)
Sfeerfoto vanuit de spionkop van het Guldensporenstadion (2008)
Naam Koninklijke Voetbalclub Kortrijk
Bijnaam de Kerels, de Veekaa
Stamnummer 19
Opgericht 1901
Plaats Kortrijk
Stadion Guldensporenstadion
Capaciteit 9.399
Eigenaar Vlag van Maleisië Vincent Tan[1]
Algemeen directeur Vlag van Maleisië Ken Choo
Sportief directeur Vlag van België Nils Vanneste
Technisch directeur Vlag van België Jelle Schelstraete
Trainer Vlag van België Michiel Jonckheere
Assistent Vlag van België Kurt Bataille
Vlag van België Christophe Lepoint
Meeste wedstrijden Vlag van Duitsland Dieter Schwabe
Clubtopscorer(s) Vlag van Frankrijk Teddy Chevalier
(56 doelpunten)
(Hoofd)sponsor Ago Jobs & HR
Kledingmerk Errea
Begroting 8 miljoen €
Competitie Eerste klasse B
Prijzen 1x Proximus League
Website https://kvk.be/
Thuis
Uit
Geldig voor 2024-2025
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Geschiedenis

bewerken

Koninklijke Kortrijk Sport

bewerken

Op 14 maart 1901 werd SC Courtraisien (Sporting Club Kortrijk) opgericht, dat lid werd van de UBSSA (de voorganger van de KBVB), de ploegkleuren waren rood-geel. Deze club verscheen al in 1906 in de hoogste afdeling en bleef daar tot 1911 spelen. Ze speelden in de tuin van Callens (aan de kant van de Leie).De club ging in de bevorderingsreeksen spelen, toen het niveau van Tweede Klasse tot 1922, toen de club voor het eerst even wegzakte. De ploeg fusioneerde in 1918 met FC Courtraisien, tot Courtrai Sports (Kortrijk Sport).

Tijdens de jaren 20 ging men wat over en weer tussen de Tweede en de Derde Klasse. Van 1924 tot 1926 in Tweede, daarna een seizoen in Derde; maar in 1927 kon men meteen opnieuw promoveren naar Tweede voor een seizoen. In 1927 kreeg de club de koninklijke titel en werd de naam Royal Courtrai Sports. In 1928 viel men echter voor langere tijd terug uit Tweede, of zakte men zelfs nog wat lager weg. In 1935 kwam de club terug in Derde, en tijdens de Tweede Wereldoorlog, in 1943, slaagde Courtrai Sports er weer in Tweede Klasse te bereiken.

De naam Royal Courtrai Sports werd pas in 1951 officieel vervlaamst tot Koninklijke Kortrijk Sport. De club bleef tot 1964 in Tweede Klasse, maar zakte toen weer weg, eerst drie seizoenen naar Derde, daarna volgden zelfs twee seizoenen Vierde Klasse, van 1969 tot 1971 volgden ten slotte nog drie seizoenen in Derde.

Stade Kortrijk

bewerken
  Zie Stade Kortrijk voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1923 waren twee andere ploegen in de stad gefusioneerd, namelijk Eendracht Kortrijk met Patronaat Sint-Rochus tot Stade Kortrijk en waren lid geworden van de KBVB en kregen later stamnummer 161; de clubkleuren waren paars-wit. De naam werd veranderd tot K. Stade Kortrijk. Stade Kortrijk had in zijn geschiedenis verschillende keren in de bevorderingsreeksen gespeeld, maar had nooit hoger kunnen opklimmen.

De jeugdwerking van KV Kortrijk is nog steeds gevestigd op Stade Kortrijk.

KV Kortrijk

bewerken

De Fusie van Kortrijk Sport en Stade Kortrijk (1971)

bewerken

Kortrijk Sport was in 1971 gedegradeerd naar Vierde Klasse en ook Stade Kortrijk deed het slecht. Op 6 mei 1971 fusioneerden Kortrijk Sport en Stade Kortrijk tot KV Kortrijk. De club speelde verder onder het stamnummer 19 van de oudste club, Kortrijk Sport. Als clubkleuren nam men de rood-witte kleuren van de stad Kortrijk aan. Van zowel Kortrijk Sport als Stade Kortrijk mochten vijf bestuursleden zetelen in het bestuur van de nieuwe fusieclub.

In het seizoen 1971/72 ging KV Kortrijk van start in Bevordering, waar Kortrijk Sport het seizoen voordien was geëindigd. De club klom vlug op, want het daaropvolgende seizoen promoveerde het reeds naar Derde Klasse en het seizoen daarna meteen naar Tweede.

Op het einde van het seizoen 1975/76 dwong men een plaats af in de eindronde. Kortrijk won die, en de fusieclub steeg zo na amper vijf jaar tijd naar Eerste Klasse. Daar bleef men drie seizoenen spelen. In het seizoen 1978/79 eindigde men echter onderaan en degradeerde Kortrijk terug naar tweede klasse. Men haalde er echter meteen weer eindronde, waar men opnieuw succesvol was, en na één seizoen nam de ploeg zo weer zijn plaats in de hoogste klasse in, waar het nog tot op het einde van het seizoen 1991/92 onafgebroken kon blijven.

Moeilijke Periode en Faillissement (1992-2002)

bewerken

In 1992 diende men opnieuw te zakken naar Tweede, waar men zes seizoenen zou doorbrengen. In 1998-1999 kwam KVK voor één seizoen terug naar de hoogste afdeling, maar de club kampte toen al met serieuze financiële problemen. Datzelfde jaar degradeerden ze ook nog naar derde klasse. In maart 2001 gebeurde het onvermijdelijke: de club ging failliet.

De Groep Braem, bijeengezocht door ex-KVK-coryfee Boudewijn Braem, zorgde ervoor dat KVK toch kon blijven bestaan. Het grootste deel van het kapitaal werd door Jean-Marc De Gryse ingebracht. Onder leiding van Joseph Allijns werd de groep CVBA Kortrijk Voetbalt opgestart.

Terugkeer op het Hoogste Niveau (2003 - 2011)

bewerken

Op het einde van het seizoen 2003/04 promoveerde de club na een sterk seizoen terug naar Tweede Klasse. De club ging weer onder de gewone naam spelen. De comeback in tweede klasse was echter niet denderend. Coach Rudi Verkempinck werd na zeven wedstrijden ontslagen en sportleider Manu Ferrera nam de rol van coach over, maar hij slaagde er niet in de club naar eerste klasse te loodsen.

Met de komst van Hein Vanhaezebrouck in 2006 werd aanvallend voetbal het kenteken van Kortrijk. Vanhaezebrouck bereikte in zijn eerste seizoen de eindronde, maar haalde daarin geen punten. In het seizoen 2007/08 lukte het wel om te promoveren. KV Kortrijk werd voor de tweede keer in de geschiedenis kampioen en werd terug een van de achttien eersteklassers. Ook in de Beker van België was KV Kortrijk niet onopgemerkt gebleven onder het bewind van Vanhaezebrouck. Het kon twee jaar op rij de kwartfinales bereiken.

Net in het jaar dat KV Kortrijk terug in Eerste Klasse mocht spelen, zouden er door competitiehervormingen minstens drie ploegen degraderen naar Tweede Klasse. KV Kortrijk slaagde erin om zich op de laatste speeldag te verzekeren van het behoud.

Na het vertrek van Vanhaezebrouck in het daaropvolgende jaar werd Georges Leekens hoofdtrainer. Dit was het eerste jaar met play-offs op het eind van het seizoen. KV Kortrijk eindigde de reguliere competitie 4de in de stand met 45 punten. Hiermee wist de ploeg zich te plaatsen voor de play-off I, waar het uiteindelijk als 5de eindigde. De beste prestatie ooit van de club.

Bekerfinale en Nieuwe Successen (2011 - 2015)

bewerken

Op het eind van het seizoen in 2011 werd Leekens de nieuwe bondscoach van de nationale ploeg. Zo kwam Vanhaezebrouck na een seizoen afwezigheid terug aan het roer van de club. Kortrijk eindigde in 2011 op een tiende plaats. Ook Play-Off 2 was voor de VK geen succes, de ploeg eindigde laatste in de groep. Het seizoen 2011/12 werd daarentegen wel een succes. Op 8 februari 2012 plaatste KV Kortrijk zich voor het eerst voor de finale van de Beker van België. Na 1-2 winst in en tegen RAEC Mons werd er thuis met 2-2 gelijk gespeeld. In de finale op 24 maart 2012 werd echter met 0-1 verloren van KSC Lokeren. Vanhaezebrouck bestempelde dit verlies later als de grootste teleurstelling uit zijn trainerscarrière. Ook in de competitie presteerde de club knap. Met een zesde plaats in het klassement plaatste de club zich voor de tweede keer in drie jaar tijd voor Play-Off 1.

In de zomer van 2014 verliet Vanhaezebrouck de West-Vlaamse ploeg en trok naar KAA Gent. Assistent-trainer Yves Vanderhaeghe werd gepromoveerd tot hoofdtrainer. In zijn debuutjaar als trainer behaalde Kortrijk play-off I door op de 5e plaats te eindigen in de reguliere competitie. Kort na de verlenging van zijn contract als hoofdtrainer verkaste Vanderhaeghe samen met de volledige technische staf naar KV Oostende.

Op nieuwjaarsdag 2012 overleed Jean-Marc De Gryse, de grondlegger van het moderne KV Kortrijk. De familie De Gryse, met Jean-Marc als belangrijkste figuur, werd na de overname door de CVBA Kortrijk Voetbalt groep meerderheidsaandeelhouder van KV Kortrijk. Na het overlijden van Jean-Marc in 2013 erfde zijn broer Vincent de aandelen.

Op 12 mei 2015 raakte bekend dat de ploeg overgenomen werd door de Maleisische zakenman Vincent Tan[1] die reeds eigenaar is van Cardiff City en FK Sarajevo. Hierna kenden de Kerels een tweetal mindere seizoenen.

Moeilijke Jaren en Trainerswissels (2016 - 2021)

bewerken

Voor het volgende seizoen werd Johan Walem aangesteld als nieuwe hoofdtrainer. Op 8 februari 2016 werd Walem aan de deur gezet door tegenvallende resultaten. Hij werd opgevolgd door zijn assistent Karim Belhocine.[2] In april kwam Patrick De Wilde de technische staf vervoegen omdat Belhocine niet over de nodige diploma's beschikte om. Hierdoor voldeed KV Kortrijk aan de licentievoorwaarden van de voetbalbond. In het seizoen 2015/2016 eindigde de club op de negende plaats in de competitie en behaalde de finale van play-off II, die het verloor van Charleroi.

In het seizoen 2016-2017 begon de club met Bart Van Lancker als hoofdtrainer en Belhocine als Sportief Directeur Voetbalzaken. De Fransman had op dat moment nog steeds niet de juiste diploma's om te kunnen aantreden als hoofdtrainer. Dat jaar eindigen de Kerels op de 10e plaats in de reguliere competitie. In de vernieuwde play-off II behaalde de club de 4e plaats. Op het einde van het seizoen werd bekend dat de Fransman sportief manager van de club zou worden in het volgende seizoen.

De Griek Yannis Anastasiou begint in de zomer van 2017, na een mindere passage bij Roda JC Kerkrade, als hoofdtrainer bij KV Kortrijk. Omdat de resultaten bleven tegenvallen werd de Griek op 8 november 2017 de laan uitgestuurd. Hierna werd Glen De Boeck aangesteld als nieuwe oefenmeester van de Kerels.[3] Samen met Lorenzo Staelens en Wouter Vrancken vormt hij de trainersstaf. Onder zijn leiding werd een remonte ingezet. De finale van de Beker van België werd net niet behaald en tot op de laatste speeldag werd meegestreden voor een play-off I-plaats. Nog voor de aanvang van play-off II werd bekend dat de club en Glen De Boeck een contract voor onbepaalde duur zijn overeengekomen. In groep 2A van de play-off's werden de "Kerels" tweede in hun groep met 19 punten en misten de finale van play-off II. De spits Teddy Chevalier werd dit seizoen tweede in de topschuttersstand.

In de zomer van 2018 doken er echter problemen op tussen de trainer en het bestuur. Zo wilden ze bij KV Kortrijk het contract van zijn rechterhand Lorenzo Staelens niet verlengen. Zijn andere assistent Wouter Vrancken vertrok in augustus 2018 naar KV Mechelen. Daarnaast konden de voorbereidingen niet in optimale omstandigheden gebeuren en was er ook een wisselvallige eerste seizoenshelft. In november 2018 werd de trainer daarom aan de deur gezet. Dezelfde dag nog werd Yves Vanderhaeghe aangesteld als hoofdcoach.[4]

In april 2020 werd bekend dat Royal Excel Mouscron het initiatief had genomen voor fusiegesprekken met KV Kortrijk.[5] De Waalse buur uit Henegouwen kreeg in eerste instantie geen licentie voor de hoogste voetbalklasse. Bij de gesprekken zou ook KSV Roeselare zijn betrokken, dat tevens geen proflicentie kreeg toegewezen en in financiële nood zat. Voorzitter Joseph Allijns reageerde enthousiast, terwijl de supporters furieus reageerden op de fusieplannen. Op 25 juli 2020 besliste Allijns om zijn functie in de raad van bestuur neer te leggen na 19 jaar. Ronny Verhelst werd de nieuwe voorzitter van de club.[6]

In Januari 2021 werd Vanderhaeghe ontslagen. Na iets meer dan twee jaar kwam er een einde aan zijn tweede periode als hoofdtrainer bij de club. De Sloveen Luka Elsner, die eerder al bij Union aan de slag was in België, werd zijn opvolger.

Kortrijk begon sterk aan het seizoen 2021/22. Het was de enige ploeg die de eerste twee matchen won, en stond zo even op de eerste plaats. Op 7 oktober werd bekend dat Luka Elsner eenzijdig zijn contract verbrak met behulp van de Wet van '78[7]. Hij trok naar Standard als nieuwe hoofdcoach. Onder het bewind van Elsner was Kortrijk goed begonnen aan het seizoen, met een 8e plaats na 10 speeldagen. Oud-speler en trainer Karim Belhocine werd aangesteld als de nieuwe hoofdtrainer. Na de 0-2 overwinning tegen Seraing in december sloten de Kerels het jaar af op een verdienstelijke 7e plaats. Het tweede deel van het seizoen verliep echter minder succesvol. Op de indrukwekkende 5-0 zege in de derby tegen Zulte Waregem na werd er niet meer gewonnen. Uiteindelijk zakte Kortrijk in het klassement en eindigde op de 13e plaats.

Twee keer ontsnapt, maar degradatie blijkt onvermijdelijk (2022–2025)

bewerken

De Pro League wilde aan het eind van het seizoen het aantal ploegen terug naar 16 brengen, door de Coronapandemie in 2020 werd het aantal ploegen in 1A verhoogd tot 18. Dit zorgde ervoor dat er aan het eind van het seizoen 2022/23 drie ploegen rechtstreeks degradeerden. Al snel werd duidelijk dat Kortrijk, voor het eerst in meer dan 10 jaar, tegen degradatie zou spelen.

Op 23 augustus maakte KV Kortrijk de opmerkelijke transfer van Didier Lamkel Zé bekend. De Kameroener, die bekend stond om zijn turbulente relatie met Antwerp, zorgde met zijn overstap voor de nodige verbazing. Op speeldag 10 ontving Kortrijk Antwerp, de ex-club van Lamkel Zé, in eigen huis. Antwerp was perfect aan het seizoen begonnen en behaalde 27/27. Het won alle matchen en kon tegen Kortrijk een historische 30 op 30 behalen. Na 21 minuten liep Lamkel Zé de flank af en bracht de bal voor tot bij Felipe Avenatti, die de 1-0 maakte. De Kameroener vierde, alsof hij zelf had gescoord, voor de Antwerp aanhang. Kortrijk won de match uiteindelijk met 2-1 en maakte zo een eind aan de winstreeks van de competitieleider. Ook na de match trok de ex-Antwerp aanvaller alle aandacht naar zich toe.[8]

Midden november ging Kortrijk met zware 0-4 cijfers onderuit tegen KAA Gent. De nederlaag was extra pijnlijk omdat clubicoon Kristof D'Haene al na twintig minuten met rood van het veld moest, een tekenend beeld van de moeilijke fase waarin de ploeg verkeerde. Het was de laatste wedstrijd voor de anderhalve maand durende break voor het WK in Qatar. Tijdens de WK-break besloot Kortrijk afscheid te nemen van Custovic. De club hoopte om de lange pauze te kunnen gebruiken om met een nieuwe trainer een frisse start te maken. De Duitser Bernd Storck werd aangesteld als nieuwe T1.

Eind december speelde Kortrijk de eerste match onder Storck. In de beker werd er in en tegen Leuven gewonnen. Ook de eerste wedstrijd in de competitie won Kortrijk verrassend van leider Genk. De week erop won Kortrijk weer in Leuven, ditmaal in de competitie. Kortrijk schoof zo al vrij snel op naar een veilige plek in de stand. Onder Storck pakte de club onder meer driepunters op Sclessin en in eigen huis tegen Club Brugge. Op speeldag 32 kon de club zich redden dankzij een 0-0 gelijkspel tegen KAS Eupen. Hoofdcoach Bernd Storck kondigde kort daarna zijn aflopend contract niet te zullen verlengen.[9]

Tijdens het seizoen kondigde clubicoon Kristof D’Haene aan dat hij aan het eind van het seizoen zou stoppen met voetballen vanwege een aanhoudende heupblessure.[10] D’Haene verdedigde acht seizoenen lang de rood-witte kleuren van KV Kortrijk. Voor en na de laatste wedstrijd van het seizoen kreeg D’Haene een emotioneel eerbetoon van de supporters, hij kwam zelf tot scoren in zijn afscheidswedstrijd.

Op 28 april 2023 maakte KV Kortrijk bekend dat CEO Matthias Leterme en voorzitter Ronny Verhelst besloten hadden de club te verlaten.[11] Hun vertrek was het gevolg van frustratie over de onredelijke opstelling van eigenaar Vincent Tan tijdens het verkoopproces van de club. KV Kortrijk moest daardoor op zoek naar een nieuwe hoofdcoach, CEO én voorzitter voor het komende seizoen. In juni 2023 raakte bekend dat de club verkocht werd aan de Amerikaanse vastgoedondernemer Matthew Kaminski,[1] voor een bedrag tussen 15 en 17 miljoen euro.[1] Nadat het beloofde bedrag na enkele weken nog steeds niet betaald werd door de Kaminski Group, werd al snel duidelijk dat de overname toch niet doorging. KV Kortrijk bleef in handen van de Maleisische Vincent Tan. Door het lange aanslepen van de verkoop heeft de club lang geen nieuwe trainer en spelers kunnen aantrekken. Uiteindelijk werd Edward Still als nieuwe trainer aangesteld en kon de voorbereiding op het nieuwe seizoen beginnen.

De woelige zomer zorgde ook voor de nodige problemen op sportief vlak. Met slechts 2/24 werd Still eind september de laan uitgestuurd. Zijn opvolger, Glen De Boeck, werd na amper twee maanden alweer ontslagen. Kortrijk eindigde 2023 op de laatste plaats, 5 punten onder de voorlaatste in de stand.

Tijdend de winterstop werd de IJslandse coach Freyr Alexandersson voorgesteld. De relatief onbekende T1 moest voor een mirakel in Kortrijk zorgen: de club alsnog in 1A houden. Zijn eerste match bij de kerels was meteen een succes. Op het veld van Standard werd met 0-1 gewonnen dankzij een doelpunt van Avenatti. Onder Alexandersson ging Kortrijk in de laatste tien match van de reguliere competitie van 10 naar 24 punten. Het vond zo de aansluiting onderaan om de play-offs aan te vatten. In de Relegation Play-Off spelen de laatste vier ploegen voor het behoud. Aan het eind van de nacompetitie degraderen de laatste 2 direct, terwijl de 2e nog voorbij de winnaar van de promotie-play-offs in 1B moet.

 
Ontlading in het Guldensporenstadion na de redding tegen Lommel

Kortrijk leek, van de vier ploegen, het meeste vertrouwen mee te nemen naar de play-offs. Charleroi belandde alsnog bij de laatste vier, terwijl ook RWD Molenbeek en Eupen zwaar verloren op de slotspeeldag. Toch begon de eindronde niet zoals gehoopt. Na een laat tegendoelpunt werd slechts gelijkgespeeld in Eupen, de week erop verloor KVK in eigen huis van Charleroi. De Zebra's leken daardoor op koers om het ticket voor behoud in 1A te grijpen. De situatie werd nog penibeler toen Kortrijk ook de derde speeldag verloor, thuis tegen RWDM. Met een achterstand van vijf punten op de Brusselaars leek rechtstreekse degradatie onafwendbaar. Toch won de Kortrijk de volgende twee wedstrijden tegen Molenbeek en Eupen en sprong zowaar over RWDM naar de tweede plek. Op de laatste speeldag werd die plaats verzekerd omdat Eupen, dat al uitgeteld was, verrassend won van de Brusselaars. Terwijl Kortrijk verloor van Charleroi. Zo kon Kortrijk zich alsnog opmaken voor het barrageduel met Lommel SK. In deze confrontatie eindigden beide duels na 90 minuten op 0-1, eerst in Lommel en daarna in Kortrijk. In de verlengingen van de terugmatch stelde Kortrijk het behoud veilig dankzij een hattrick van Thierry Ambrose, die het verschil maakte in een memorabele avond in het Guldensporenstadion.

De zomer van 2024 was rustiger dan de vorige in Kortrijk. Miracle Man Freyr Alexandersson bleef aan het roer, terwijl eigenaar Vincent Tan een kapitaalsverhoging van 10 miljoen euro doorvoerde.[12] De stabiele zomer betekende echter niet dat de sportieve prestaties automatisch zouden volgen. Op 14 december verloor Kortrijk van Dender en stond na 18 speeldagen toch weer op een degradatieplaats. Voor de club het moment om de samenwerking met de Ijslandse coach stop te zetten. Yves Vanderhaeghe, die aan zijn derde periode als trainer van de club begon, werd diezelfde dag nog aangesteld. Echter, een succesformule bleek het niet te zijn. Na 8 matchen en een magere 2 op 24 werden de problemen alsmaar groter en nam de club uiteindelijk ook van hem afscheid.

Derde keer, goede keer, moeten ze gedacht hebben in West-Vlaanderen toen Bernd Storck opnieuw werd aangesteld. Met nog vier wedstrijden te gaan in de reguliere competitie, was de opdracht voor de Duitser allesbehalve eenvoudig. Hij begon met een gelijkspel tegen Cercle Brugge (1-1) en een nederlaag op het veld van STVV (4-2), goed voor slechts één punt uit zes. Toch sloot Kortrijk de reguliere competitie positief af met zeges tegen OH Leuven en KAA Gent. Daardoor kon Kortrijk de Relegation Playoffs aanvatten met hernieuwd vertrouwen.

De play-offs begonnen goed met een gelijkspel tegen Cercle (2-2) en winst op STVV met 0-3. Na de thuisoverwinning tegen het toen al gedegradeerde Beerschot (3-2), zagen de supporters een nieuw mirakel in de maak. Een week later volgde echter een verrassende 2-0 nederlaag op het Kiel, opnieuw tegen Beerschot. Daardoor werd Kortrijk afhankelijk van de resultaten van de concurrentie. De club zou degraderen als het op speeldag 5 geen punten kon goedmaken op Sint-Truiden. Hoewel Kortrijk zijn wedstrijd in Brugge won, bleek dat onvoldoende. STVV won met 2-1 van Beerschot, waardoor de degradatie van Kortrijk een feit werd. Na 17 opeenvolgende seizoenen in Eerste klasse A zakt de club terug naar het tweede niveau van het Belgische voetbal. Kort nadien vertrok trainer Storck naar Cercle Brugge, om daar de barragematch tegen Patro Eisden Maasmechelen af te werken.

Degradatie luidt nieuwe periode in (2025–heden)

bewerken

Sportief directeur Pieter Eecloo werd bedankt voor bewezen diensten en werd de laan uitgestuurd. Hij werd vervangen door Nils Vanneste en Jelle Schelstraete. Deze mannen maakten direct werk om deze traditieclub zo snel mogelijk terug naar de hoogste afdeling te brengen.

Op 27 mei 2025 werd Michiel Jonckheere, die hier in 2022 zijn voetbalcarrière nog maar afsloot, aangesteld als hoofdtrainer. Hij werd overgenomen van Club Brugge, waar hij assistent-trainer was van Nicky Hayen. Kurt Bataille en Christophe Lepoint worden zijn assistenten.

KV Kortrijk per seizoen

bewerken

Erelijst

bewerken

Nationaal

bewerken

Tweede klasse

kampioen (1): 2007/08
tweede (2): 1979/80, 1997/98

Trofee Jules Pappaert

winnaar (1): 1998

Beker van België

finalist (1): 2012

Individuele trofeeën

bewerken

Spelers of trainers die een individuele prijs behaalden toen ze lid waren van de club:

Trainer van het Jaar (1)
2012 (Hein Vanhaezebrouck)

Resultaten

bewerken
Seizoen Klasse Reeks Punten Opmerkingen
  I II III IV      
Als Sporting Club Courtraisien
1906/07 8       Ere Afdeling 10
1907/08 8       Ere Afdeling 9
1908/09 9       Ere Afdeling 13
1909/10 11       Ere Afdeling 11
1910/11 12       Ere Afdeling 7
1911/12   3     Eerste Afdeling 27
1912/13   7     Eerste Afdeling 19
1913/14   9     Eerste Afdeling 19
1914/15         Geen competitie door Wereldoorlog I
1915/16        
1916/17        
1917/18        
1918/19        
Als Courtrai Sport
1919/20   9     Eerste Afdeling 18
1920/21   10     Eerste Afdeling 16
1921/22   11     Eerste Afdeling 20
1922-23       ? Eerste Prov. ?
1923-24       ? Eerste Prov. ?
1924/25     7   Bevordering B 27
1925/26     9   Bevordering A 25
1926/27     1   Bevordering A 41
1927/28   12     Eerste Afdeling 20
1928/29     2   Bevordering A 34
1929/30     13   Bevordering A 17
1930/31       1 Eerste Prov. 36 Wel na 23 speeldagen
1931/32     5   Bevordering A 29
1932/33     5   Bevordering A 29
1933/34     7   Bevordering A 26
1934/35     8   Bevordering A 25
1935/36     2   Bevordering D 33
1936/37     5   Bevordering D 30
1937/38     9   Bevordering D 22
1938/39     6   Bevordering C 27
1939/40         Geen competitie door Wereldoorlog II
1940/41         Geen competitie door Wereldoorlog II
1941/42     2   Bevordering A 28
1942/43     1   Bevordering D 46
1943/44   10     Eerste Afdeling A 25
1943/44         Geen competitie door Wereldoorlog II
1945/46   6     Eerste Afdeling A 35
1946/47   5     Eerste Afdeling B 37
1947/48   6     Eerste Afdeling A 30
1948/49   6     Eerste Afdeling B 34
1949/50   8     Eerste Afdeling A 31
1950/51   2     Eerste Afdeling B 40
1951/52   8     Eerste Afdeling A 33
  I II III IV Vanaf 1952/53 zijn er 4 nationale niveaus en wijzigen de reeksnamen
1952/53   10     Tweede Klasse 28
1953/54   9     Tweede Klasse 29
1954/55   10     Tweede Klasse 29
1955/56   10     Tweede Klasse 28
1956/57   5     Tweede Klasse 33
1957/58   13     Tweede Klasse 24
1958/59   9     Tweede Klasse 30
1959/60   11     Tweede Klasse 28
1960/61   13     Tweede Klasse 25
1961/62   13     Tweede Klasse 25
1962/63   14     Tweede Klasse 22
1963/64   16     Tweede Klasse 7
1964/65     6   Derde Klasse A 31
1965/66     12   Derde Klasse B 24
1966/67     15   Derde Klasse A 23
1967/68       2 Vierde Klasse A 37
1968/69       1 Vierde Klasse A 41
1969/70     14   Derde Klasse A 24
1970/71     15   Derde Klasse B 22
Als KV Kortrijk (fusie van Kortrijk Sport met Stade Kortrijk)
1971/72       1 Vierde Klasse D 47
1972/73     2   Derde Klasse B 42 Door fusie van Racing White en Daring Molenbeek tot RWDM kwam een plaats vrij.
KVK won testmatch van beide tweedes tegen Waterschei met 4-2.[13]
1973/74   11     Tweede Klasse 29
1974/75   6     Tweede Klasse 34
1975/76   4     Tweede Klasse 37 Winnaar eindronde met 10 punten.
1976/77 12       Eerste Klasse 32
1977/78 16       Eerste Klasse 24
1978/79 18       Eerste Klasse 20
1979/80   2     Tweede Klasse 41 Winnaar eindronde met 12 punten.
1980/81 13       Eerste Klasse 30
1981/82 6       Eerste Klasse 38
1982/83 11       Eerste Klasse 29
1983/84 12       Eerste Klasse 29
1984/85 13       Eerste Klasse 27
1985/86 15       Eerste Klasse 25
1986/87 15       Eerste Klasse 24
1987/88 9       Eerste Klasse 31
1988/89 8       Eerste Klasse 35
1989/90 7       Eerste Klasse 33
1990/91 15       Eerste Klasse 25
1991/92 17       Eerste Klasse 20
1992/93   12     Tweede Klasse 25
1993/94   6     Tweede Klasse 50
1994/95   8     Tweede Klasse 51
1995/96   4     Tweede Klasse 58 Vierde in eindronde met 6 punten.
1996/97   7     Tweede Klasse 53
1997/98   2     Tweede Klasse 71 Winnaar eindronde met 13 punten.
1998/99 17       Eerste Klasse 25
1999/00   16     Tweede Klasse 38 Verlies in finale eindronde tegen K. Heusden-Zolder.
2000/01     6   Derde Klasse A 45 Door een faillissement zou KVK moeten zakken naar vierde klasse, maar door winst in de finale van
de eindronde tegen RCS Visétois "promoveerde" de club, zodat men in feite in derde klasse bleef.
2001/02     10   Derde Klasse A 40
2002/03     5   Derde Klasse A 40
2003/04     2   Derde Klasse A 63 Winst finale eindronde tegen KV Turnhout.
2004/05   7     Tweede Klasse 48
2005/06   5     Tweede Klasse 52
2006/07   3     Tweede Klasse 67 Vierde in eindronde met 0 punten.
2007/08   1     Tweede Klasse 76
2008/09 14       Eerste Klasse 38
2009/10 5       Eerste Klasse 33 Na de reguliere competitie stond Kortrijk op de 4e plaats.
2010/11 10       Eerste Klasse 38 In Play-off 2 behaalde het 3 punten.
2011/12 6       Eerste Klasse 34 Na de reguliere competitie stond Kortrijk op de 6e plaats
2012/13 9       Eerste Klasse 39 In Play-off 2 behaalde het 2 punten.
2013/14 8       Eerste Klasse 39 Groepswinnaar Play off 2, finale Play off 2 verloren tegen KV Oostende na strafschoppen.
2014/15 6       Eerste Klasse 34 Na de reguliere competitie stond Kortrijk op de 5e plaats.
2015/16 9       Eerste Klasse 39 Groepswinnaar Play off 2, finale Play off 2 verloren tegen Sporting Charleroi.
  1A 1B 1Am 2Am 3Am Vanaf 2016-17 zijn er 3 nationale en 2 regionale niveaus
2016/17 10         Eerste Klasse A 31
2017/18 7         Eerste Klasse A 42
2018/19 8         Eerste Klasse A 43
2019/20 11         Eerste Klasse A 33 Competitie beëindigd na 29 speeldagen wegens de coronacrisis; toen stond KV Kortrijk op de 11e plaats met 33 punten.
2020/21 14         Eerste Klasse A 39
2021/22 13         Eerste Klasse A 37
2022/23 14         Eerste Klasse A 31 Verzekerd van een verlengd verblijf in 1A op de derde laatste speeldag.
2023/24 14         Eerste Klasse A 31 Handhaving door winst in promotie/degradatie Play-offs.
2024/25 15         Eerste klasse A 37 Degradatie naar Eerste klasse B na een derde plek in de regulation play-offs.
2025/26         Eerste klasse B

Resultaten in grafiek 1972-heden

bewerken
1
2
11
6
4
12
16
18
2
13
6
11
12
13
15
15
9
8
7
15
17
12
6
8
4
7
2
17
16
6
10
5
2
7
5
3
1
14
5
10
6
9
8
6
9
10
7
8
11
14
13
14
14
15
72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25

Algemeen

bewerken

Organisatie

bewerken

Sinds het faillissement in 2001 tot 25 juni 2020 stond Joseph Allijns aan de leiding van KV Kortrijk als voorzitter. Ronny Verhelst is tot op heden de voorzitter van de club. Na het vertrek van Patrick Turcq in 2016 is Mathias Leterme algemeen manager van de club. Sinds 2015 is KV Kortrijk in handen van de Maleisische zakenman Vincent Tan. CEO van de club is Ken Choo, tevens CEO van de Welshe voetbalploeg Cardiff City.

Accommodatie

bewerken

Het Guldensporenstadion

bewerken
  Zie Guldensporenstadion voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In het Guldensporenstadion speelt het eerste elftal van KV Kortrijk zijn thuiswedstrijden. Het stadion heeft een capaciteit van 9.399 plaatsen, waarvan 5.749 zitplaatsen. Aan de achterkant van het stadion bevindt zich een tweede terrein, dat gebruikt wordt voor de trainingen. Achter het stadion, doch binnen de accommodatie bevindt zich het themacafé De Kouter. Onder tribune 1 van het stadion is Club 19 gevestigd. Deze receptiezaal bevat een restaurant waartoe de abonnees van de outside seats gratis toegang krijgen.

Jeugdterreinen Stade

bewerken

Waar vroeger Stade Kortrijk speelde, spelen nu de jeugdelftallen van KV Kortrijk. De jeugdaccommodatie omvat drie terreinen, waarvan twee kunstgrasvelden gebruikt worden om wedstrijden op te spelen. Het secretariaat en de receptieruimte zijn gelegen boven de kleedkamers.

bewerken

Sinds het ontstaan van KV Kortrijk in 1971 heeft de club hetzelfde logo behouden. Het rood-witte logo heeft de vorm van een wapenschild met de initialen KVK centraal. De letters worden gescheiden door twee rode lijnen. Op het schild bevindt zich een wit kroontje. Rondom het schild bevindt zich een rode cirkel met daarin de volledige naam van de club.

Mascotte

bewerken

Op de fandag van 2014 werd het "Kereltje" geïntroduceerd. De mascotte is gekleed in rode sporttenue met z'n pet achterstevoren en draagt het rugnummer 12. Sinds de inhuldiging van de Familietribune (Tribune 4) is het "Kereltje" de officiële mascotte van de "Kerels". Hij ontvangt alle supporters met de glimlach en mengt zich onder de kinderen van de KVK Kids, zodat de wedstrijd in de juiste sfeer kan beginnen. Soms geeft hij de aftrap, maar daarna haast hij zich naar de jonge fans om samen de wedstrijd te beleven. Het sympathieke en vriendelijke Kereltje wil een familiaal gevoel creëren met alle supporters van de club, vooral met de jonge fans van de KVK Kids. Hiervoor was de mascotte even een ridder (als verwijzing naar de Guldensporenslag) en hiervoor een kaartlezer van de toenmalige sponsor Digipass.[14]

Tenue

bewerken

KV Kortrijk speelt met een rood truitje, rode short en rode kousen. Op verplaatsing speelt Kortrijk in een wit of zwart tenue.

Bekende (oud-)spelers

bewerken

Trainers

bewerken
  Zie Lijst van trainers van KV Kortrijk voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Selectie 2024/25

bewerken
  Zie KV Kortrijk in het seizoen 2024/25 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Nr. Speler Nationaliteit Sinds Contract Laatste club
Doel
bewerken
13 Ebbe De Vlaeminck   België 2023 -   Eigen Jeugd
31 Patrik Gunnarsson   IJsland 2024 2028   Viking FK
95 Lucas Pirard   België 2023 2025   Union Sint-Gillis
Verdediging
bewerken
2 Ryan Alebiosu   Engeland 2023 2026   Arsenal FC
4 Mark Mampassi   Rusland 2023 2024   Lokomotiv Moskou
6 Nayel Mehssatou   België 2022 2025   RSC Anderlecht
11 Dion De Neve   België 2022 2025   Zulte Waregem
20 Gilles Dewaele   België 2024 2027   Standard Luik
24 Haruya Fujii   Japan 2024 2028   Nagoya Grampus
26 Bram Lagae   België 2024 2025   KAA Gent
33 Ryotaro Tsunoda   Japan 2025 2025   Cardiff City
44 João Silva   Portugal 2022 2025   Deportivo Alavés
Middenveld
bewerken
8 Dermane Karim   Togo 2025 2025   Lommel SK
10 Abdelkahar Kadri   Algerije 2021 2026   Paradou AC
14 Iver Fossum   Noorwegen 2024 2026   FC Midtjylland
16 Brecht Dejaegere   België 2024 2026   Charlotte FC
17 Massimo Bruno   België 2022 2025   Bursaspor
27 Abdoulaye Sissako   Frankrijk 2023 2027   Zulte Waregem
32 Mouhamed Guèye   Senegal 2025 2028   Rapid Wien II
35 Nathan Huyghevelde   België 2024 2025   Union Sint-Gillis
Aanval
bewerken
7 Mounaïm El Idrissy   Frankrijk 2023 2026   AC Ajaccio
19 Nacho Ferri   Spanje 2024 2025   Eintracht Frankfurt
45 Billal Messaoudi   Algerije 2022 2026   JS Saoura
68 Thierry Ambrose   Guadeloupe 2023 2027   KV Oostende

Technische staf

bewerken
Functie Naam Nationaliteit
Trainer Bernd Storck [[DE]] Duitsland
Assistent-trainer Matyas Czuczi [[HO]] Hongarije
Keeperstrainer Francky Vandendriessche   België
Video-analist Gregory De Grauwe   België
Performance Manager Thomas Kjaerbye   Denemarken

Jeugdwerking

bewerken

Beloften

bewerken

Het beloftenelftal van KV Kortrijk komt uit in de Pro League voor beloften. De thuiswedstrijden van de beloften worden gespeeld op het veld van Stade.

 
Terrein 2 op Stade

Op de jeugdterreinen Stade (de voormalige thuisbasis van Stade Kortrijk) spelen wekelijks de jeugdploegen van KV Kortrijk op kunstgrasvelden. De voorzitter van KVK-Jeugd is Jelle Schelstraete. De jeugdwerking is opgesplitst in drie stromingen met elk een eigen verantwoordelijke.

  • Bovenbouw (junioren tot en met beloften), Rudi Verkempinck
  • Onderbouw (tweedejaars preminiemen tot en met scholieren), Denis De Tand
  • Lagere leeftijden (pluimpjes tot en met eerstejaars preminiemen), Peter Louage

Kwaliteit, verzorgd en attractief voetbal en karakter- en attidudevorming zijn de drie belangrijke aandachtspunten van de Kortrijkse jeugdwerking. In 2007 kreeg KVK-Jeugd het bronzen label van Dexia Foot Pass[15]

KV Kortrijk heeft 31 jeugdploegen waarbij ruim 400 jeugdspelers actief zijn.[16]

Supporters

bewerken

Supportersclubs

bewerken

KV Kortrijk heeft verschillende supportersclubs die gevormd zijn onder het coördinatiecomité. Acht ervan zijn gelegen in Kortrijk, er is één internationale supportersclub in het Duitse Monschau.

  • Centrum
  • De Leie
  • Hand in Hand
  • KGB
  • Kortrijk Noord
  • Monschau Reds International
  • Overleie en Overleie jongt
  • Red Side
  • Zuid
  • KVK Oost
  • United 19
  • Quicky's
  • Kortrijk Fanatics
  • De Zoete KVKvrienden

Sfeer

bewerken
 
Supporters KV Kortrijk in vak I

De spionkop van KV Kortrijk plaatst zich tijdens de thuismatchen in vak I, de staantribune achter het doel. Die spionkop noemt zichzelf Reds Army. Vak I wijzigde in 2010 van naam naar "Bo Braem Sfeertribune", naar een overleden oud-speler van KV Kortrijk die veel heeft betekend en gedaan voor de club. Deze tribune biedt plaats aan een 3600-tal staande supporters.

Traditioneel wordt tijdens de opkomst van de spelers op het veld het lied "Vis in de Leie" gezongen. Dit lied is een hit van de Kortrijkse zanger Johny Turbo. In de 19de minuut van de match - een verwijzing naar het stamnummer - wordt een minuut applaus gegeven ter herinnering aan de overleden bestuurder Jean-Marc De Gryse.

Sinds 2013 worden alle sfeeracties en het verenigen van supporters gecoördineerd door sfeergroep United 19.

Rivaliteiten

bewerken

De aartsrivaal van KV Kortrijk is SV Zulte Waregem. De clubs zijn op 18 kilometer van elkaar gevestigd en bij onderlinge duels is de derbysfeer groot. Een wedstrijd tussen KV Kortrijk en SV Zulte Waregem wordt in de volksmond de Vlasico genoemd, gespeeld door de dikkenekken tegen de boeren.

bewerken

Bronnen en referenties

bewerken
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=KV_Kortrijk&oldid=69496276"