Marokkaans voetbalelftal (mannen)

nationaal voetbalteam

Het Marokkaans voetbalelftal (Arabisch: منتخب المغرب لكرة القدم, Berbers: ⵜⴰⵔⴰⴱⴱⵓⵓⵜ ⴰⵏⴰⵎⵓⵔ ⵏ ⵍⵎⵖⵔⵉⴱ), ook wel de « AtlasLeeuwen » genoemd, is een team van voetballers dat Marokko vertegenwoordigt in internationale wedstrijden zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor het WK en de Afrika Cup. De FRMF werd in 1955 opgericht en is aangesloten bij de CAF en de FIFA sinds 1960.

Marokko
Vlag van Marokko
Bijnaam AtlasLeeuwen
Kledingsponsor Puma
FIFA-ranglijst 11 Stabiel (6 april 2023)
Hoogste ranking 10e (april 1998)
Laagste ranking 95e (september 2010)
Associatie Royal Moroccan Football Federation (FRMF)
Bondscoach Vlag van Marokko Walid Regragui
Stadion Stade Mohammed V, Casablanca
Meeste interlands Noureddine Naybet (115)
Topscorer Ahmed Faras (36)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Marokko Marokko 3–3 Irak Vlag van Irak (1924-1959)
(Beiroet, Libanon; 19 oktober 1957)
Grootste overwinning:
Vlag van Marokko Marokko 13–1 Saoedi-Arabië Vlag van Saoedi-Arabië
(Casablanca, Marokko; 6 september 1961)
Grootste nederlaag:
Vlag van Hongarije Hongarije 6–0 Marokko Vlag van Marokko
(Tokio, Japan; 11 oktober 1964)
Wereldkampioenschap
Optredens 6 (eerste keer: 1970)
Beste resultaat Vierde (2022)
Afrika Cup
Optredens 18 (eerste keer: 1972)
Beste resultaat Winnaar (1976)
African Championship of Nations
Optredens 4 (eerste keer: 2014)
Beste resultaat Winnaar (2018, 2020)
Thuis
Uit

De ploeg speelt zijn thuiswedstrijden doorgaans in Casablanca, Rabat, Marrakesh, Agadir of Tanger, en behaalde in april 1998 met de 10e plaats zijn hoogste positie op de FIFA-wereldranglijst. Daarmee is Marokko na Nigeria in 1994, het tweede Afrikaanse land dat in de top tien zat. Marokko kwalificeerde zich in totaal zes keer voor het Wereldkampioenschap voetbal en bereikte op het WK van 2022 als eerste Afrikaanse land de halve finale. Marokko kwalificeerde zich ook al achttien keer voor de Afrika Cup en won de beker in 1976. Op de editie van 2004 verloor het de finale van gastland Tunesië.

WereldkampioenschapBewerken

Het allereerste WK werd gespeeld in 1930 in Uruguay. Slechts een paar landen reisden af naar Zuid-Amerika om te spelen. Marokko was in 1970 het tweede Afrikaanse land dat deelnam aan een WK-eindronde, na Egypte in 1934. Afrika moest in die tussentijd 36 jaar lang wachten voordat het opnieuw naar het WK mocht. In 1986 was Marokko het eerste Afrikaanse land dat op een WK-toernooi groepswinnaar werd en is na Kameroen het meest gekwalificeerde Afrikaans land op het WK. Nu voor 2022 heeft Marokko zich weer gekwalificeerd voor het WK. Tijdens de achtste finale wonnen ze na strafschoppen tegen Spanje, waarmee ze voor het eerst de kwartfinales op een WK haalden.In de kwartfinale won Marokko van Portugal waardoor ze het eerste Afrikaanse land werden dat zich heeft gekwalificeerd voor de halve finale. In de halve finale verloren ze van Frankrijk. In de troost finale verloren ze van Kroatië met 2-1. Ze werden het eerste Afrikaanse land dat 4de werd op een WK.

Debuut 1970Bewerken

In 1970 in Mexico plaatste Marokko zich voor het eerst op de eindronde van het wereldkampioenschap.

Kwalificatie

Eerste ronde

Beide teams hadden evenveel goals gemaakt en er werd een beslissende wedstrijd gespeeld op neutraal terrein in Las Palmas, Spanje.

Tweede ronde

Omdat beide teams niet konden scoren werd een beslissende wedstrijd gespeeld op neutraal terrein in Marseille, Frankrijk.

Er werd getost om te bepalen welk land naar de eindronde mocht. Dit werd Marokko.

Finaleronde

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Punt
  Marokko 4 2 1 1 5 3 2 5
  Nigeria 4 1 2 1 8 7 1 4
  Soedan 4 0 3 1 5 8 −3 3
Eindronde

West-Duitsland was in de eerste groepswedstrijd met 2-1 te sterk, Peru in de tweede wedstrijd met 3-0. Uitschakeling was een feit maar de eer werd gered met een 1-1 gelijkspel in de afsluitende wedstrijd tegen Bulgarije. Daarmee was Marokko ook het eerste Afrikaanse land dat een punt op het WK behaalde.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  West-Duitsland 3 3 0 0 10 4 6 6
  Peru 3 2 0 1 7 5 2 4
  Bulgarije 3 0 1 2 5 9 -4 1
  Marokko 3 0 1 2 2 6 -4 1

Mexico 1986Bewerken

Marokko deed in 1986 voor de tweede keer mee aan de WK-eindronde. Zestien jaar na het debuut was eveneens Mexico plaats van handeling. Onder leiding van de Braziliaanse coach José Faria en gedragen door spelers als Aziz Bouderbala, Abdelmajid Dolmy, Badou Zaki, Mohamed Timoumi en Labid Khalifa werd Marokko het eerste Afrikaanse land dat zich plaatste voor de tweede ronde van een WK.

Marokko werd ook het eerste Afrikaanse land dat groepswinnaar werd op een WK met 5 punten en bereikte dit door twee gelijke spelen, tegen Engeland en Polen beide met 0-0 en een 3-1-overwinning op Portugal, met twee doelpunten van Abderrazak Khairi en een doelpunt van Abdelkrim Merry. In de achtste finales verloor de ploeg met 1-0 van West-Duitsland dat net op het nippertje scoorde, in de 87ste minuut door Lothar Matthäus.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Marokko 3 1 2 0 3 1 2 5
  Engeland 3 1 1 1 3 1 2 4
  Polen 3 1 1 1 1 3 2 4
  Portugal 3 1 0 2 2 4 -2 3
Eerste ronde

2 juni 1986
16:00 uur
Polen   0 – 0   Marokko Estadio Universitario, Monterrey
Toeschouwers: 19.000
Scheidsrechter: José Luis Martínez (URU)
(Verslag)

6 juni 1986
16:00 uur
Marokko   0 – 0   Engeland Estadio Tecnológico, Monterrey
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Gabriel González (PAR)
(Verslag)

11 juni 1986
16:00 uur
Marokko   3 – 1   Portugal Estadio Tres de Marzo, Guadalajara
Toeschouwers: 24.000
Scheidsrechter: Alan Snoddy (NIR)
Abderrazak Khairi   19'
Abderrazak Khairi   26'
Abdelkrim Merry   62'
(Verslag)   80' Diamantino

Achtste finale

17 juni 1986
16:00 uur
Marokko   0 – 1   West-Duitsland Estadio Universitario, Monterrey
Toeschouwers: 19.000
Scheidsrechter: Zoran Petrović (YUG)
(Verslag)   87' Lothar Matthäus

Frankrijk 1998Bewerken

Marokko kwalificeerde zich voor de eindronde met vijf overwinningen en een gelijkspel en werden met deze scores de groepswinnaar. Achtereenvolgens werd gespeeld tegen Sierra Leone (4-0), Ghana (2-2), Gabon (0-4) werd na 55 minuten gestaakt maar de uitslag blijft staan, Sierra Leone (0-1), Ghana (1-0) en Gabon (2-0).

In de eindronde waren in de groepsfase Brazilië, Noorwegen en Schotland de tegenstanders. In de eerste wedstrijd werd tegen Noorwegen met 2-2 gelijkgespeeld onder andere door een eigen doelpunt van Youssef Chippo. Van Brazilië werd daarna met 3-0 verloren. En tegen Schotland wonnen ze met 3-0, door de overwinning op Schotland kon Marokko zich voor de volgende ronde plaatsen tenzij de Noren van Brazilië zouden winnen. Door twee doelpunten in de slotfase van de wedstrijd slaagde Noorwegen er in om zich ten koste van Marokko voor de tweede ronde te plaatsen.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Brazilië 3 2 0 1 6 3 3 6
  Noorwegen 3 1 2 0 5 4 1 5
  Marokko 3 1 1 1 5 5 0 4
  Schotland 3 0 1 2 2 6 -4 1
Eerste ronde

10 juni 1998
21:00 uur
Marokko   2 – 2   Noorwegen Stade de la Mosson, Montpellier
Toeschouwers: 29,800
Scheidsrechter: Pirom Un-Prasert (THA)
Mustapha Hadji   38'
Abdeljalil Hadda   59'
(Verslag)   46' (e.d.) Youssef Chippo
  60' Dan Eggen

16 juni 1998
21:00 uur
Brazilië   3 – 0   Marokko Stade de la Beaujoire, Nantes
Toeschouwers: 35.500
Scheidsrechter: Nikolai Levnikov (RUS)
Ronaldo   9'
Rivaldo   45+2'
Bebeto   50'
(Verslag)

23 juni 1998
21:00 uur
Schotland   0 – 3   Marokko Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne
Toeschouwers: 30,600
Scheidsrechter: Ali Bujsaim (UAE)
(Verslag)   22' Salaheddine Bassir
  46' Abdeljalil Hadda
  85' Salaheddine Bassir

Rusland 2018Bewerken

In Rusland wist Marokko slechts één punt uit drie wedstrijden te halen, waardoor de ploeg van de Franse bondscoach Hervé Renard voortijdig werd uitgeschakeld. In de derde en afsluitende groepswedstrijd werd met 2-2 gelijkgespeeld tegen voormalig wereldkampioen Spanje. Na afloop van het toernooi stuurde de Marokkaanse voetbalbond FRMF een boze brief naar de FIFA.[1] De Marokkanen schreven aan de mondiale voetbalbond dat de vroege eliminatie – de selectie eindigde uiteindelijk als laatste in groep B – een gevolg was van scheidsrechterlijk dwalingen in de wedstrijden tegen Portugal (0-1) en Spanje (2-2). Tegen Portugal ging volgens de bond de arbitrage drie keer in de fout, tegen Spanje zelfs vijf keer. Na de afsluitende groepswedstrijd tegen Spanje (2-2) luchtte Nordin Amrabat al zijn hart tegenover de camera, omdat de gelijkmakende goal van Iago Aspas in blessuretijd werd toegekend door ingrijpen door de videoscheidsrechter. "Die VAR is ongelooflijk", zei de verongelijkte aanvaller na afloop tegen de NOS. "Ze kiezen willekeurige momenten uit. Je kan niet één keer wel en een keer niet. Dan moet er nieuwe regels komen. Of bij elk moment, of helemaal niet."[2] De wereldvoetbalbond berispte Amrabat voor zijn "VAR is bullshit"-opmerking.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Spanje 3 1 2 0 6 5 +1 5
  Portugal 3 1 2 0 5 4 +1 5
  Iran 3 1 1 1 2 2 0 3
  Marokko 3 0 1 2 2 4 -2 1
Eerste ronde

15 juni 2018
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
Marokko   0 – 1   Iran Nieuwe Zenitstadion, Sint-Petersburg
  90+5' (e.d.) Bouhaddouz

20 juni 2018
«onderlinge duels»
15:00 (UTC+3)
Portugal   1 – 0   Marokko Olympisch Stadion Loezjniki, Moskou
Ronaldo   4'

25 juni 2018
«onderlinge duels»
20:00 (UTC+2)
Spanje   2 – 2   Marokko Stadion Kaliningrad, Kaliningrad
Isco   19'
Aspas   90 +1'
  14' Boutaïb
  81' En-Nesyri

Qatar 2022Bewerken

Pos Team Wed W G V Ptn DV DT +/− Kwalificatie
1   Marokko 3 2 1 0 7 4 1 +3 Door naar de knock-outfase
2   Kroatië 3 1 2 0 5 4 1 +3
3   België 3 1 1 1 4 1 2 −1
4   Canada 3 0 0 3 0 2 7 −5
Bron: FIFA


Wedstrijden van Marokko in de groepsfase
23 november 2022
«onderlinge duels»
13:00 (UTC+3)
11:00 (UTC+1)
Marokko   0 – 0   Kroatië Stadion: Al Baytstadion, Al Khawr
Toeschouwers: 59.407
Scheidsrechter:   Fernando Rapallini
wedstrijdverslag
verslag (FIFA)
   
 

27 november 2022
«onderlinge duels»
16:00 (UTC+3)
14:00 (UTC+1)
België   0 – 2   Marokko Stadion: Al Thumamastadion, Doha
Toeschouwers: 43.738
Scheidsrechter:   César Arturo Ramos
wedstrijdverslag
verslag (FIFA)
  73' Sabiri
  90+3' Aboukhlal
   
 

1 december 2022
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
16:00 (UTC+1)
Canada   1 – 2   Marokko Stadion: Al Thumamastadion, Doha
Toeschouwers: 43.102
Scheidsrechter:   Raphael Claus
Aguerd   40' (e.d.) wedstrijdverslag
verslag (FIFA)
  4' Ziyech
  23' En-Nesyri
   
 

Achtste finale:

6 december 2022
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
16:00 (UTC+1)
Marokko   0 – 0 (n.v.)
3 – 0 pen.
  Spanje Stadion: Education Citystadion, Ar Rayyan
Toeschouwers: 44.667
Scheidsrechter:   Fernando Rapallini
wedstrijdverslag
verslag (FIFA)
  Strafschoppen  
Sabiri  
Ziyech  
Benoun  
Hakimi  
    Sarabia
  Soler
  Busquets

Kwartfinale:

10 december 2022
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
16:00 (UTC+1)
Marokko   1 – 0   Portugal Stadion: Al Thumamastadion, Doha
Toeschouwers: 44.198
Scheidsrechter:   Facundo Tello
En-Nesyri   42'
Cheddira      90+1', 90+3'
wedstrijdverslag
verslag (FIFA)
   
 

Halve finale:

14 december 2022
«onderlinge duels»
22:00 (UTC+3)
20:00 (UTC+1)
Frankrijk   2 – 0   Marokko Stadion: Al Baytstadion, Al Khawr
Toeschouwers: 68.294
Scheidsrechter:   César Arturo Ramos
Hernández   5'
Kolo Muani   79'
wedstrijdverslag
verslag (FIFA)
   
 

Troostfinale:

17 december 2022
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
16:00 (UTC+1)
Kroatië   2 – 1   Marokko Stadion: Khalifa Internationaal Stadion, Ar Rayyan
Scheidsrechter:   Abdulrahman Al-Jassim
Gvardiol   7'
Oršić   42'
wedstrijdverslag
verslag (FIFA)
  9' Dari
   
 

WK-historieBewerken

Wereldkampioenschap voetbal overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
  1962 Niet gekwalificeerd
  1966 Teruggetrokken
  1970 Groepsfase 3 0 1 2 2 6 (Kwal.)
  1974 Niet gekwalificeerd
  1978 Niet gekwalificeerd
  1982 Niet gekwalificeerd
  1986 Achtste finale 4 1 1 2 3 2 (Kwal.)
  1990 Niet gekwalificeerd
  1994 Groepsfase 3 0 0 3 2 5 (Kwal.)
  1998 Groepsfase 3 1 1 1 5 5 (Kwal.)
   2002 Niet gekwalificeerd
  2006 Niet gekwalificeerd
  2010 Niet gekwalificeerd
  2014 Niet gekwalificeerd
  2018 Groepsfase 3 0 1 2 2 4 (Kwal.)
  2022 Vierde 7 3 1 2 6 5 (Kwal.)
    2026 Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal 22 8 7 10 17 23 6 keer

Afrika CupBewerken

Marokko heeft in totaal achttien keer deelgenomen aan de Afrika Cup en debuteerde in 1972. In 1976 won Marokko de trofee, het is de enige gewonnen CAN door de Leeuwen van de Atlas. Twaalf jaar later in 1988 fungeerde Marokko als gastland. Deze editie van de Afrika Cup werd ook wel Maroc' 88 genoemd.[3] De Marokkaanse ploeg bereikte in 2004 voor het laatst de finale. In deze wedstrijd werd met 2-1 van het rivaliserende thuisland Tunesië verloren, waardoor Marokko tweede werd.

1e kampioenschap in Ethiopië 1976Bewerken

Het toernooi van 1976 vond plaats in Ethiopië. In de eindronde eindigde Marokko als eerste in de groep. De tweede ronde bestond voor het eerst uit opnieuw een groep waarbij de groepswinnaar de kampioen werd. Marokko won in de groep de eerste twee wedstrijden, eerst van Egypte met 2-1 en daarna van Nigeria met 2-1. In de laatste, beslissende wedstrijd moest gelijk worden gespeeld. Vijf minuten voor tijd scoorde Ahmed Majrouh Baba de 1-1 waardoor Marokko de titel behaalde.

Kwalificatie

Voorronde   Marokko 3-0, 3-0   Gambia
Tweede ronde   Ghana 2-0, 0-2   Marokko

Eindronde
1 maart
  Marokko 2-2   Soedan
4 maart
  Marokko 1-0   Zaïre
6 maart
  Marokko 3-1   Nigeria
Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Marokko 3 2 1 0 6 3 3 5
  Nigeria 3 2 0 1 6 5 1 4
  Soedan 3 0 2 1 3 4 −1 2
  Zaïre 3 0 1 2 3 6 −3 1
Finaleronde
9 maart
  Marokko 2-1   Egypte
11 maart
  Marokko 2-1   Nigeria
14 maart
  Marokko 1-1   Guinee
Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Marokko 3 2 1 0 5 3 2 5
  Guinee 3 1 2 0 6 4 2 4
  Nigeria 3 1 1 1 5 5 0 3
  Egypte 3 0 0 3 5 9 −4 0

Tunesië 2004Bewerken

Kwalificaties

Tijdens de kwalificaties werd Marokko met 16 punten groepswinnaar met een voorsprong van 6 punten op Sierra Leone en plaatste het zich voor de eindronde. De andere landen in de groep waren Gabon en Equatoriaal-Guinea. Alle wedstrijden werden gewonnen op een gelijkspel tegen Sierra Leone na.

Eindronde

In de eindronde in Tunesië won Marokko in de groepsfase de eerste wedstrijd tegen Nigeria met 1-0. Van Benin werd met 4-0 gewonnen en de slotwedstrijd tegen Zuid-Afrika eindigde in een gelijk spel. Als groepswinnaar ging het door naar de kwartfinale. Die werd met 3-1 van Algerije gewonnen. In de halve finale werd Mali met 4-0 opzij gezet. In de finale bleek gastland Tunesië met 2-1 de sterkste. Bondscoach was Badou Zaki, een voormalig doelman van het nationale elftal.

Eerste ronde
Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Marokko 3 2 1 0 6 1 +5 7
  Nigeria 3 2 0 1 6 2 +4 6
  Zuid-Afrika 3 1 1 1 3 5 −2 4
  Benin 3 0 0 3 1 8 −7 0
Eerste ronde

27 januari 2004
14:00
  Nigeria 0 – 1   Marokko Stade Mustapha Ben Jannet, Monastir
Toeschouwers: 15.000
Scheidsrechter: Falla Ndoye (Senegal)
Hadji   77'

31 januari 2004
18:00
  Marokko 4 – 0   Benin Stade Taïeb El Mhiri, Sfax
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Eddy Maillet (Seychelles)
Chamakh   17'
Mokhtari   73'
Ouaddou   75'
El Karkouri   80'

4 februari 2004
18:00
  Marokko 1 – 1   Zuid-Afrika Stade Olympique de Sousse, Sousse
Toeschouwers: 6.000
Scheidsrechter: Hichem Guirat (Tunisia)
Safri   38' (pen.) Mayo   29'

Kwartfinale

8 februari 2004
17:00
  Marokko 3 – 1
(verl.)
  Algerije Stade Taïeb El Mhiri, Sfax
Toeschouwers: 22.000
Scheidsrechter: Abdul Hakim Shelmani (Libya)
Chamakh   90'
Hadji   113'
Zairi   120'
Cherrad   84'

Halve finale

11 februari 2004
19:00
  Marokko 4 – 0   Mali Stade Olympique de Sousse, Sousse
Toeschouwers: 15.000
Scheidsrechter: Abubakar Sharaf (Cote d'Ivoire)
Mokhtari   44'  58'
Hadji   80'
Baha   90+1'

Finale

14 februari 2004
20:00
  Tunesië 2 – 1   Marokko Stade 7 Novembre, Radès
Toeschouwers: 65.000
Scheidsrechter: Falla N'Doye (Senegal)
Santos   5'
Jaziri   52'
Mokhtari   38'

Afrika Cup-historieBewerken

 
Kwalificatie Afrika Cup 2012: Marokko 4-0 Algerije, 4 juni 2011 Oussama Assaidi was een van de doelpuntmakers
Afrika Cup overzicht
Jaar Gastland Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
  1962 Ethiopië Teruggetrokken
  1963 Ghana Niet gekwalificeerd
  1965 Tunesie Teruggetrokken
  1968 Ethiopië Geen deelname
  1970 Soedan Niet gekwalificeerd
  1972 Kameroen Groepsfase 3 0 3 0 3 3 (Kwal.)
  1974 Egypte Geen deelname
  1976 Ethiopië   Kampioen 6 4 2 0 11 6 (Kwal.)
  1978 Ghana Groepsfase 3 1 1 1 2 4
  1980 Nigeria   3e plaats 5 2 1 2 4 3 (Kwal.)
  1982 Libië Niet gekwalificeerd
  1984 Ivoorkust Niet gekwalificeerd
  1986 Egypte 4e plaats 5 1 2 2 4 5 (Kwal.)
  1988 Marokko 4e plaats 5 1 3 1 3 3
  1990 Algerije Niet gekwalificeerd
  1992 Senegal Groepsfase 2 0 1 1 2 2 (Kwal.)
  1994 Tunesië Niet gekwalificeerd
  1996 Zuid-Afrika Niet gekwalificeerd
  1998 Burkina Faso Kwartfinale 4 2 1 1 6 3 (Kwal.)
   2000 Ghana / Nigeria Groepsfase 3 1 1 1 1 2 (Kwal.)
  2002 Mali Groepsfase 3 1 1 1 3 4 (Kwal.)
  2004 Tunesië   2e plaats 6 4 1 1 14 4 (Kwal.)
  2006 Egypte Groepsfase 3 0 2 1 0 1 (Kwal.)
  2008 Ghana Groepsfase 3 1 0 2 7 6 (Kwal.)
  2010 Angola Niet gekwalificeerd
   2012 Gabon / Equatoriaal-Guinea Groepsfase 3 1 0 2 4 5 (Kwal.)
  2013 Zuid-Afrika Groepsfase 3 0 3 0 3 3 (Kwal.)
  2015 Equatoriaal-Guinea Gediskwalificeerd
  2017 Gabon Kwartfinale 4 2 0 2 4 3 (Kwal.)
  2019 Egypte Achtste finale 4 3 1 0 4 1 (Kwal.)
  2021 Kameroen Kwartfinale 5 3 1 1 8 5 (Kwal.)
  2023 Ivoorkust kwalificatie
  2025 Guinee Toernooi moet nog beginnen
Totaal 18 keer 70 27 24 19 82 63

African Championship of NationsBewerken

African Championship of Nations overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
  2009 Niet gekwalificeerd
  2011 Niet gekwalificeerd
  2014 Kwartfinale 4 1 2 1 7 6 (Kwal.)
  2016 Groepsfase 3 1 1 1 4 2 (Kwal.)
  2018   Kampioen 6 5 1 0 16 2 (Kwal.)
  2020   Kampioen 6 5 1 0 15 3 (Kwal.)
  2022 Teruggetrokken[4] (Kwal.)

InterlandsBewerken

  Zie Interlands Marokkaans voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Marokko.

De gouden generatieBewerken

Deze generatie bestond vanaf de jaren 70 tot eind jaren 90 van de twintigste eeuw. Met deze generatie plaatste Marokko zich diverse malen voor het WK en won het de Afrika Cup in 1976.

Topspelers in de jaren 90:

Topspelers in de jaren 70-80:

Huidige selectieBewerken

De volgende spelers zijn opgeroepen voor het WK 2022.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen   Kroatië op 17 december 2022.

Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Yassine Bounou 52 0   Sevilla
12 Munir Mohamedi 44 0   Al-Wahda
22 Ahmed Reda Tagnaouti 3 0   Wydad Casablanca
Verdediging
2 Achraf Hakimi 61 8   Paris Saint-Germain
3 Noussair Mazraoui 20 2   Bayern München
5 Nayef Aguerd 26 1   West Ham United
6 Romain Saïss   72 2   Beşiktaş
18 Jawad El Yamiq 18 2   Real Valladolid
20 Achraf Dari 8 1   Stade Brest
24 Badr Benoun 6 0   Qatar SC
25 Yahya Attiyat Allah 8 0   Wydad Casablanca
Middenveld
4 Sofyan Amrabat 46 0   Fiorentina
8 Azzedine Ounahi 17 2   Olympique Marseille
10 Anass Zaroury 2 0   Burnley FC
11 Abdelhamid Sabiri 7 1   Sampdoria
13 Ilias Chair 12 1   Queens Park Rangers
15 Selim Amallah 31 4   Real Valladolid
23 Bilal El Khannous 1 0   KRC Genk
26 Yahya Jabrane 7 0   Wydad Casablanca
Aanval
7 Hakim Ziyech 50 19   Chelsea
9 Abderrazak Hamdallah 22 6   Al-Ittihad
14 Zakaria Aboukhlal 16 3   Toulouse
16 Abde Ezzalzouli 5 0   Osasuna
17 Sofiane Boufal 39 6   Al-Rayyan
19 Youssef En-Nesyri 57 17   Sevilla
21 Walid Cheddira 4 0   Bari

Technische stafBewerken

Rol Naam
Bondscoach   Walid Regragui
Assistent-trainer   Gharib Amzine
Assistent-trainer   Rachid Benmahmoud
Keeperstrainer   Omar Harrak
Video analist   Moussa El Habchi
Fysiek trainer   Edu Gonzalez

SpelersrecordsBewerken

Topscorers aller tijdenBewerken

 
Ahmed Faras is met 36 interlanddoelpunten de all-time topscorer van het Marokkaans elftal
Naam Carrière Doelpunten Interlands
1 Ahmed Faras 1966–1979 36 94
2 Salaheddine Bassir 1994–2002 27 59
3 Abdeljalil Hadda 1995–2002 19 48
Hakim Ziyech 2015– 19 50
5 Marouane Chamakh 2003–2014 18 65
Hassan Amcharrat 1971–1979 18 39
7 Abdeslam Laghrissi 1984–1995 17 35
Youssef En-Nesyri 2016– 17 57
9 Youssouf Hadji 2003–2012 16 64
Youssef El Arabi 2010– 16 47
 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 18 december 2022

Meeste interlandsBewerken

Naam Carrière Interlands Doelpunten
1 Noureddine Naybet 1990–2006 115 4
2 Ahmed Faras 1966–1979 94 36
3 Youssef Safri 1999–2009 79 8
4 Houssine Kharja 2004–2015 78 12
Badou Zaki 1979–1992 78 0
6 Abdelmajid Dolmy 1973–1988 76 2
7 Youssef Chippo 1996–2006 73 9
Mohamed Hazzaz 1969–1979 73 0
9 Abdelkrim El Hadrioui 1993–2002 72 4
Romain Saïss 2012– 72 2
 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 18 december 2022

Bekende (ex-)spelersBewerken

Dik gedrukt= Nog actief

CoachesBewerken

Het Marokkaanse elftal heeft veel buitenlandse bondscoaches gehad. De eerste bondscoach van Marokko was Larbi Ben Barek in 1957 tot 1962 nadat Marokko onafhankelijk was geworden van Frankrijk.

De huidige bondscoach van het Marokkaanse elftal is Walid Regragui.

BondscoachesBewerken

1957-1961 ·    Larbi Ben Barek
1961-1963 ·   Mohamed Massoun
1963-1967 ·   Abderrahmane Mahjoub
1968-1970 ·   Guy Cluseau
1970-1971 ·    Blagoje Vidinic
1971-1972 ·   Sabino Barinaga
1972-1973 ·   Abderrahmane Mahjoub
1974-1978 ·   Gheorge Mărdărescu
1979-1979 ·   Guy Cluseau
1979-1981 ·     Just Fontaine
1981-1983 ·   Jabrane Hamidouch
1983-1988 ·   José Faria "Mehdi"
1988-1989 ·   Jaime Valente
1989-1990 ·    Antonio Angelillo
1990-1992 ·   Werner Olk
1992-1993 ·   Abdelkhalek Louzani
1993-1994 ·   Abdellah Blinda
1994-1995 ·   Mohammed Lamari
1995-1995 ·   Gílson Nunez
1995-2000 ·   Henri Michel
2000-2000 ·   Henryk Kasperczak
2000-2002 ·   Humberto Coelho
2002-2005 ·   Badou Zaki
2005-2005 ·   Philippe Troussier
2005-2007 ·   M'hamed Fakhir
2007-2008 ·   Henri Michel
2008-2008 ·   Fathi Jamal interim
2008-2009 ·   Roger Lemerre
2009-2010 ·   Hassan Moumen
2010-2012 ·   Eric Gerets
2012-2013 ·   Rachid Taoussi
2014-2016 ·   Badou Zaki
2016-2019 ·   Hervé Renard
2019-2022 ·   Vahid Halilhodžić
2022–heden ·   Walid Regragui

Larbi Ben BarekBewerken

Ben Barek de eerste speler die vernoemd was naar de 'Black Pearl' , speelde in de voetbalteam van Marokko. Maar omdat Marokko tijdens de voetbalcarrière van Ben Barek behoorde tot Frankrijk, heeft de speler nooit een officiële interland gespeeld voor zijn geboorteland. Marokko mocht alleen vriendschappelijke wedstrijden spelen. De speler komt echter wel uit voor Frankrijk: hij maakt zijn debuut op 4 september 1938 in de interland Italië - Frankrijk (1-0). In totaal komt de speler 17 keer uit voor Frankrijk waarin hij 3 maal weet te scoren. Ben Barek heeft weliswaar niet veel interlands gespeeld voor Frankrijk, toch heeft de speler een record in handen in Frankrijk: hij is de speler die gedurende de langste periode geselecteerd is voor Frankrijk: 15 jaar en 10 maanden (van 1938 t/m 1954). Pelé nam de naam van "Black Pearl" over nadat hij een beroemde verklaring over Larbi aflegde: " Als ik de Koning van Voetbal ben, dan is Larbi Ben Barek de God van Het". Zijn carrière bij Atlético Madrid werd hij de Voet van God genoemd door zijn Spaanse fans waar ze in 1950 Primera División hebben gewonnen met de hulp van Ben Barek. Larbi Ben Barek stierf in zijn geboortestad op 16 september 1992. Postuum kreeg hij de FIFA Order of Merit Award toegekend.

Jaren 70Bewerken

In 1970 waar Marokko voor het eerst wist te plaatsen in de WK was Guy Cluseau de bondscoach die na het WK van 1970 gelijk was vertrokken, maar later in 1979 kwam hij weer voor een jaar terug. Abderrahmane Belmahjoub (Prince du Parc) de beste Arabische speler in zijn generatie en een Marokkaan die Frans interlands speelde. Hij nam in 1972 weer de plaats nadat hij in 1963 tot 1967 al de coach was. 1976 waar Marokko kampioen werd in de Afrika Cup 1976 werd gecoacht door de Roemeen Gheorghe Mărdărescu, na 1978 was hij vertrokken. In 1979 was de ex-interlands speler Just Fontaine ('Justo') van Frankrijk die in Marrakesh is geboren de bondscoach van Marokko, in 1981 maakte hij een einde aan zijn carrière. Ook kwam hij uit voor het Frans voetbalelftal. Hij is recordhouder van meeste doelpunten tijdens één WK voetbal (13 doelpunten op het WK van 1958, waarvan vier in een wedstrijd tegen West-Duitsland). Just Fontaine speelde voor US Casablanca, OGC Nice en Stade de Reims. Hij werd door Pelé vermeld in de opgestelde Lijst FIFA 100 beste spelers.

Jaren 80Bewerken

De Braziliaan José Faria die tijdens het WK van 1986 de bondscoach van Marokko was, kwalificeerden ze zich opnieuw voor het WK waar hij Marokko in de tweede ronde bracht met als beste resultaat in de historie. Hij coachte het Marokkaanse elftal sinds 1983 en weigerde toen midden zijn contract een bod van FC Internazionale Milano, hij is sindsdien bekeerd tot de islam en kreeg de naam 'Mehdi'. Na 1988 is hij een tijdje gestopt met coachen en nam in 1995 de leiding bij Olympique de Khouribga. De Argentijn Antonio Valentín Angelillo was een interlandspeler van Argentinië en Italië. Van 1989 tot 1990 was hij de coach van Marokko en het was de enige interland die hij heeft gecoacht in zijn carrière. De rest waren alleen maar clubs, hetzelfde als bij Duitser Werner Olk die twee jaar Marokko heeft gecoacht in 1990 tot 1992.

Jaren 90Bewerken

In 1993 tot 1994 was Abdellah Blinda de bondscoach en bracht Marokko ook naar de WK van 1994 in de Verenigde Staten, voor de 3e keer dat Marokko de eindronde van het WK hebben behaald. Blinda begon zijn sportieve carrière als handballer en werd pas nadien voetballer. Blinda speelde bij verschillende Marokkaanse ploegen, onder meer FUS Rabat. Tijdens de finale van de Beker van Marokko in 1972-73 maakte hij twee van de drie doelpunten van zijn club tegen Ittihad Khémisset. Vervolgens trainde hij verscheidene binnenlandse en buitenlandse ploegen, onder meer Raja Casablanca, FUS en de club Bani Yas uit Abu Dhabi. Blinda was sinds 2008 coach van het plaatselijke Marokkaans voetbalelftal. Hij overleed in maart 2010 aan een hartinfarct. Vier jaar later in 1998 was het Henri Michel die Marokko coachte en Marokko voor de vierde keer naar het WK van 1998 bracht. Waar Marokko bijna voor de tweede keer in de achtste finale kwam als de Noren zouden verliezen van Brazilië. Maar tot verbazing hadden de Noren in de laatste vijf minuten gescoord en gewonnen, dus ging Marokko niet door. Hij leidde Marokko ook in de Afrika Cup 2000. Bij dit laatste toernooi vielen de prestaties tegen en werd hij ontslagen.

2000-2010Bewerken

 
Badou Zaki

De Portugees Humberto Coelho was in 2002 bondscoach. Hij miste met Marokko op doelsaldo net de eindronde van het WK van 2002, hij vertrok vervolgens. Het werk werd overgenomen door voormalig international Badou Zaki. Hij behaalde met Marokko de finale in Afrika Cup 2004 en werd 2e, maar ook hij haalde de eindronde van het WK van 2006 niet en vertrok. De Fransman Philippe Troussier kwam voor korte tijd en werd opgevolgd door Mohammed Fakhir. Na slechte resultaten werd hij opnieuw vervangen, nu door de Fransman Michel. Die kon echter niet lang aanblijven; na teleurstellende prestaties van het Marokkaanse voetbalteam bij de Afrika Cup 2008 werd hij meteen na het toernooi ontslagen. Fathi Jamal werd interim bondscoach, hij had onder meer met Jong Marokko de halve finales behaald op het WK onder 20 jaar in 2005 dat in Nederland werd gehouden. Hij werd in 2008 opgevolgd door Roger Lemerre die daarvoor bondscoach van Tunesië was en in de finale van de Afrika Cup 2004 nog van Marokko had gewonnen. Lemerre werd tijdens de kwalificatieperiode van het WK en de Afrika Cup ontslagen wegens slechte resultaten en werd opgevolgd door Hassan Moumen om het team stabiel te houden.

2010-2013Bewerken

Marokko heeft veel bondscoaches gekend, de laatste jaren vooral voor korte tijd. De resultaten zijn de laatste 10 jaren achteruit gegaan. Dit is op de FIFA-wereldranglijst terug te zien.[5] Begin 2013 staan er op de ranking 16 Afrikaanse landen boven Marokko. In 2010 nam de Belgisch oud-voetballer Eric Gerets het roer over. Hij won met Marokko de Arab Cup 2012 in Saoedi-Arabië. Verder plaatste hij zich met Marokko voor de Afrika Cup 2012 in Gabon en Equatoriaal-Guinea. Marokko, een outsider voor de eindzege, stelde echter teleur en vloog er al in de eerste ronde uit. De kritiek over Gerets groeide en na de verloren kwalificatiewedstrijd voor de Afrika Cup 2013 tegen Mozambique werd Gerets direct ontslagen. Zijn opvolger werd Rachid Taoussi. Bondscoach Taoussi kwam in 2012 over van FAR Rabat. Hij kreeg de taak om van Mozambique te winnen om zich te plaatsen voor de Afrika Cup 2013, dit deed hij met een 4-0-overwinning, maar ook hij kwam niet verder dan de eerste ronde.

2014-2016Bewerken

Na een mislukte periode van Rachid Taoussi nam Badou Zaki het roer voor de twee keer over bij Marokko. Hij gooide het elftal helemaal om en wilde meer spelers uit Europa trekken om te spelen voor de nationale ploeg. Zaki is het o.a. ook gelukt om Hakim Ziyech aan te trekken bij het Marokkaans voetbalelftal, die momenteel wordt gezien als een van de sterkhouders in het elftal. Na wisselvallige resultaten is de trainer ontslagen.

FIFA-wereldranglijstBewerken

1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
  30   33   38   27   15   13   24   28   36   35   38   33   36   39   39   41   67   79   61   74   73   81   75   57   40   40   41   35   33   11

Bijgewerkt t/m 22 december 2022.[6]

Zie ookBewerken

Zie de categorie Morocco national football team van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.