Rachel Neylan

Rachel Neylan
	Rachel Neylan op Olympische Spelen in Rio de Janeiro
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	9 maart 1982
Geboorteplaats	Sydney, Australië
Lengte	169 cm
Gewicht	52 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Cofidis Women Team
Ploegen
2011; 2012; 2013; 2015-2017; 2018; 2019; 2020; 2021 (aug-dec); 2022-2023	Diadora-Pasta Zara; Abus-Nutrixxion; Hitec Products; Orica-AIS; Movistar Team; Team Virtu; Cronos-Casa Dorada; Parkhotel Valkenburg; Cofidis Women Team
Beste prestaties
WK op de weg	2e (2012)
Portaal	Wielersport

Rachel Neylan (Sydney, 9 maart 1982) is een Australische wielrenster die sinds 2022 voor de Franse wielerploeg Cofidis Women Team rijdt.

Biografie bewerken

Neylan won zilver op het wereldkampioenschap 2012 in Valkenburg achter Marianne Vos. In het begin van dat jaar werd ze al derde in de wegritten tijdens de kampioenschappen van Australië en Oceanië en later dat jaar 4e in het eindklassement van de Tour de l'Ardèche.

In het volgende jaar reed ze voor Hitec Products, maar de resultaten vielen tegen. In 2014 reed ze niet voor een profploeg, maar na haar winst in 2015 in de eerste editie van de Cadel Evans Great Ocean Road Race,^[1] kreeg ze een contract bij Orica-AIS vanaf 22 maart. In augustus 2015 won ze het eindklassement van de Trophée d'Or en in 2016 won ze de GP Plumelec.

Neylan kwam uit voor Australië op de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro; ze werd 22e in de wegrit.

In september 2017 kwam ze in het nieuws toen ze - samen met Chloe Hosking - beroep aantekende, omdat ze niet geselecteerd waren voor het wereldkampioenschap in Bergen en omdat de Australische bondscoach slechts vijf van de beschikbare zeven plekken had ingevuld: Shara Gillow en vier rensters van Orica-Scott, terwijl Hosking de hoogstgeplaatste Australische renster was op de UCI-ranglijst en Neylan de laatste Australische renster op een WK-podium was.^[2] Ze werden één week later door het Selection Review Panel in het gelijk gesteld^[3] en ze werden beiden een dag later alsnog geselecteerd, negen dagen voor de wegrit.^[4] Neylan reed lang in de aanval en haar landgenote Katrin Garfoot won zilver door de sprint te winnen achter de solo weggereden Chantal Blaak.

Na drie seizoenen bij Orica-AIS, reed Neylan in 2018 voor het Spaanse Movistar Team en stapte in 2019 over naar het Deense Team Virtu.^[5] In 2020 verkaste ze naar het Spaanse Cronos-Casa Dorada, in 2021 reed ze vanaf augustus voor het Nederlandse Parkhotel Valkenburg^[6].

Voor haar wielercarrière was ze fysiotherapeute bij het Australisch roeiteam.