Rachel Neylan

Rachel Neylan
	Rachel Neylan (r) in de Tour de France Femmes 2022
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	9 maart 1982
Geboorteplaats	Sydney, Australië
Lengte	169 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt na 2023
Ploegen
2011; 2012; 2013; mrt 2015-2017; 2018; 2019; 2020-jul 2021; 2021 (jul-dec); 2022-2023	Diadora-Pasta Zara; Abus-Nutrixxion; Hitec Products; Orica-AIS; Movistar Team; Team Virtu; Cronos-Casa Dorada; Parkhotel Valkenburg; Cofidis
Beste prestaties
WK op de weg	2e (2012)
	Officiële website
Portaal	Wielersport

Rachel Neylan (Sydney, 9 maart 1982) is een Australische voormalige wielrenster.

Biografie

Neylan (l) won zilver op het WK in 2012.

Neylan won zilver op het wereldkampioenschap 2012 in Valkenburg achter Marianne Vos. In het begin van dat jaar werd ze al derde in de wegritten tijdens de kampioenschappen van Australië en Oceanië en later dat jaar 4e in het eindklassement van de Tour de l'Ardèche.

In het volgende jaar reed ze voor Hitec Products, maar de resultaten vielen tegen. In 2014 reed ze niet voor een profploeg, maar na haar winst in 2015 in de eerste editie van de Cadel Evans Great Ocean Road Race,^[1] kreeg ze een contract bij Orica-AIS vanaf 22 maart. In augustus 2015 won ze het eindklassement van de Trophée d'Or en in 2016 won ze de GP Plumelec.

Neylan op de Olympische Spelen in Rio.

Neylan kwam uit voor Australië op de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro; ze werd 22e in de wegrit.

In september 2017 kwam ze in het nieuws toen ze - samen met Chloe Hosking - beroep aantekende, omdat ze niet geselecteerd waren voor het wereldkampioenschap in Bergen en omdat de Australische bondscoach slechts vijf van de beschikbare zeven plekken had ingevuld: Shara Gillow en vier rensters van Orica-Scott, terwijl Hosking de hoogstgeplaatste Australische renster was op de UCI-ranglijst en Neylan de laatste Australische renster op een WK-podium was.^[2] Ze werden één week later door het Selection Review Panel in het gelijk gesteld^[3] en ze werden beiden een dag later alsnog geselecteerd, negen dagen voor de wegrit.^[4] Neylan reed lang in de aanval en haar landgenote Katrin Garfoot won zilver door de sprint te winnen achter de solo weggereden Chantal Blaak.

Rachel Neylan namens Movistar Team in de Amstel Gold Race 2018.

Na drie seizoenen bij Orica-AIS, reed Neylan in 2018 voor het Spaanse Movistar Team en stapte in 2019 over naar het Deense Team Virtu.^[5] In 2020 verkaste ze naar het Spaanse Cronos-Casa Dorada en in 2021 reed ze vanaf 14 juli voor het Nederlandse Parkhotel Valkenburg^[6] Vanaf 2022 reed ze voor de Franse ploeg Cofidis, waar ze na twee jaar haar carrière afsloot. In 2024 reed ze wel nog enkele gravelraces, zo werd ze 53e op het WK in Leuven, op 14 minuten achter Marianne Vos.

Voor haar wielercarrière was ze fysiotherapeute bij het Australisch roeiteam.

Palmares

2012

2 WK op de weg in Valkenburg
3 Australisch kampioenschap op de weg
3 Oceanisch kampioenschap op de weg

2015

Cadel Evans Great Ocean Road Race
Eindklassement Trophée d'Or
- 2e etappe Trophée d'Or
2 Australisch kampioenschap op de weg

2016

2019

2e eatppe b Gracia Orlová

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2011	opgave
2012
2013
2014
2015	32e
2016
2017
2018	opgave
2019	46e
2020	69e		52e
2021
2022	opgave	28e
2023		49e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Trofeo Alfredo Binda	Waalse Pijl	GP Plouay	WK op de weg
2010					13e	38e
2011					74e
2012		opgave			31e			2 ↑
2013		78e			opgave	49e	52e
2014					34e			24e
2015					opgave	86e	15e	19e
2016					80e	15e	62e
2017							18e	54e
2018		opgave	84e	opgave			37e
2019			32e	61e	25e	15e
2020								51e
2021							19e	24e
2022	30e			47e	18e	43e	14e
2023			44e	79e		52e	24e