Partiële afgeleide
In de multivariabele analyse, een deelgebied van de wiskunde, is een partiële afgeleide van een functie van een aantal variabelen, de afgeleide waarbij slechts een van de variabelen daadwerkelijk als variabele behandeld wordt en de andere als constanten (dit in tegenstelling tot de totale afgeleide, waar alle variabelen mogen variëren). Partiële afgeleiden worden gebruikt in de differentiaalmeetkunde en de vectoranalyse.
Neemt men bijvoorbeeld van de functie
de partiële afgeleide naar dan wordt de variabele als constante behandeld (de constante blijft natuurlijk constant). Hieruit volgt:
De partiële afgeleide van een functie met betrekking tot de variabele wordt op verschillende manieren aangeduid. Om het onderscheid te maken met de gewone afgeleide gebruikt men het ronde partiële-afgeleidesymbool in plaats van men noteert:
Het partiële-afgeleidesymbool werd geïntroduceerd door Adrien-Marie Legendre (1752 - 1833), raakte vervolgens op de achtergrond, maar won na de herintroductie van dit symbool door Carl Jacobi (1804 - 1851)[1] algemene aanvaarding.
IntroductieBewerken
Stel dat een functie is van twee variabelen. Bijvoorbeeld,
De grafiek van deze functie definieert een oppervlak in de euclidische ruimte. Voor elk punt op dit oppervlak zijn er een oneindig aantal raaklijnen. Partiële differentiatie is de handeling om een van deze raaklijnen te kiezen en de helling daarvan vinden. Meestal zijn de interessantste lijnen de lijnen die parallel aan het -vlak en het -vlak lopen.
Om de helling van de raaklijn aan de functie op te vinden, die parallel loopt aan het -vlak, wordt de variabele als een constante behandeld. De grafiek en dit vlak worden op de afbeelding aan de rechterkant getoond. Op de afbeelding daaronder ziet men hoe de functie eruitziet in het vlak Door de afgeleide van de vergelijking te vinden, onder de veronderstelling dat constant is, vindt men dat de helling van in het punt gelijk is aan:
Door substitutie in punt vindt men dat de helling in dit punt gelijk is aan 3.
Dat wil zeggen dat de partiële afgeleide van met betrekking tot in het punt gelijk is aan 3.
DefinitieBewerken
De partiële afgeleide van de functie , als functie van de variabelen , naar de variabele is:
Hierin staat lim voor de limiet.
De richtingsafgeleide generaliseert dit begrip naar een willekeurige, maar vaste richting.
Hogere partiële afgeleideBewerken
De partiële afgeleiden, en van de functie zijn vaak zelf functies van en We zouden deze functies nogmaals partieel kunnen differentiëren naar en/of Hierdoor ontstaan 4 partiële afgeleiden van de 2de orde:
Volgens de stelling van Schwarz zijn de laatste twee termen gelijk aan elkaar indien , en bestaan en continu zijn. In dat geval geldt dus
VoorbeeldenBewerken
Voorbeeld 1Bewerken
Zij gegeven door . Dan geldt:
In feite wordt hier de variabele als constante beschouwd en gedifferentieerd naar de variabele Op dezelfde wijze volgt:
In het tweede geval wordt beschouwd als een constante.
Voorbeeld 2Bewerken
We onderzoeken de volgende functie:
We beschouwen hier als een constante
We beschouwen hier als een constante
Voorbeeld 3Bewerken
In voorbeeld 1 is berekend dat
Voor de tweede partiële afgeleide geldt:
dus
Zie ookBewerken
VoetnotenBewerken
- ↑ Jeff Miller, calculus.html Earliest Uses of Symbols of Calculus (Oudste gebruik van symbolen van differentiaal- en integraalrekening. Earliest Uses of Various Mathematical Symbols (14 juni 2009).