Waterloo (België)

gemeente in Waals-Brabant, België

Waterloo (Waals: Waterlô) is een plaats en gemeente in de provincie Waals-Brabant in België. De gemeente telt ruim 30.000 inwoners en heeft een residentieel karakter. Binnen de gemeentegrenzen liggen geen andere kernen.

Waterloo
Gemeente in België Vlag van België
Waterloo (België)
Waterloo
Geografie
Gewest Vlag Wallonië Wallonië
Provincie Vlag Waals-Brabant Waals-Brabant
Arrondissement Nijvel
Oppervlakte
– Onbebouwd
– Woongebied
– Andere
21,32 km² (2021)
39,86%
37,67%
22,47%
Coördinaten 50° 43' NB, 4° 24' OL
Bevolking (bron: Statbel)
Inwoners
– Mannen
– Vrouwen
– Bevolkingsdichtheid
30.477 (01/01/2023)
47,33%
52,67%
1429,21 inw./km²
Leeftijdsopbouw
0-17 jaar
18-64 jaar
65 jaar en ouder
(01/01/2023)
19,15%
56,69%
24,16%
Buitenlanders 18,69% (01/01/2022)
Politiek en bestuur
Burgemeester Florence Reuter (MR)
Bestuur MR
Zetels
MR
Ecolo
MVW
DéFI
31
24
5
1
1
Economie
Gemiddeld inkomen 24.572 euro/inw. (2020)
Werkloosheidsgraad 10,4% (jan. 2019)
Overige informatie
Postcode
1410
Deelgemeente
Waterloo
Zonenummer 02
NIS-code 25110
Politiezone Waterloo
Hulpverleningszone Waals-Brabant
Website www.waterloo.be
Detailkaart
ligging binnen de provincie Waals-Brabant
Portaal  Portaalicoon   België

Geschiedenis bewerken

De oudst bekende vermelding van Waterloo dateert uit 1145. Het was toen een Brabants gehucht aan de rand van het Zoniënwoud, gegroeid rond een hoeve van de abdij van Vorst. Kerkelijk behoorde het tot de parochie Eigenbrakel. Bij de bisdomhertekening van 1559 ging het over van Kamerijk naar Namen. In 1687-1690 kreeg "Petit-Waterloo" een koninklijke kapel, de huidige Sint-Jozefskerk, door toedoen van landvoogd Francisco Antonio de Agurto.

Vanaf de 17e eeuw groeide Waterloo uit tot een substantieel dorp. Het werd bewoond door land- en bosbouwers en door herbergiers langs de chemin des Wallons, die steeds meer trafiek kende, onder meer door de hoofdstedelijke vraag naar Waalse steenkool. In 1664 werd het stuk van deze weg tussen Brussel en Waterloo geplaveid.[1] De kasseien werden onderhouden door het Waterloose bedrijf van de broers Olivet. Tot in de 19e eeuw zouden de plaatselijke kasseileggers wereldwijde bekendheid genieten. Deze 'paveurs' waren meestal dagloners uit de gehuchten Roussart en Chenois.

De toegang naar Brussel werd in 1698-1699 versterkt door de bouw van het Château Jaco. De benaming verwees naar de eerste garnizoenscommandant, Jacques Pastur (1659-1723). Tijdens de Spaanse Successieoorlog werd hij in 1705 verdreven door de voorhoede van een Engels-Nederlandse coalitie onder Marlborough, maar hij keerde onverhoeds om en wist zijn positie te heroveren. Een tweede treffen bij Waterloo vond plaats op 6 en 7 juli 1794 tijdens de Eerste Coalitieoorlog. Generaal Lefebvre, die door Jourdan was vooruitgestuurd na de overwinning in Fleurus, versloeg de prins van Coburg en de prins van Oranje, daarmee de weg naar Brussel vrijmakend.

Onder Frans bewind verkreeg Waterloo eind 1795 de status van gemeente. In 1815 nam Wellington, de bevelhebber van het Brits-Nederlandse leger, na de Slag bij Quatre-Bras zijn intrek in de Bodenghien-herberg. Hoewel de overwinning op Napoleon in Eigenbrakel en Lasne tot stand kwam, vernoemde Wellington haar naar zijn hoofdkwartier, de Pruisische bijdrage ten spijt. Waterloo werd een begrip en kreeg vrijwel onmiddellijk te maken met slagveldtoerisme. In 1826 werd de Leeuw van Waterloo ingehuldigd, een monument dat verrees op de plaats waar de prins van Oranje een kogelwond had opgelopen en dat dus de Nederlandse bijdrage benadrukte.

Omstreeks 1830 begon het bos rond Waterloo gestaag te verdwijnen doordat de Société Générale grote delen van het Zoniënwoud ter ontginning van de hand deed. De opening van het kanaal Brussel-Charleroi maakte in 1832 een einde aan het vervoer van steenkool over land. De Industriële Revolutie werd nog meer tastbaar in 1836, toen de suikerfabriek van Waterloo werd opgericht. Bosgrond werd ontgonnen voor grootschalige suikerbietenteelt. De fabriek sloot in 1871. Drie jaar later werd Waterloo aangesloten op het spoorwegennet.

Van 1960 tot 2002 was Waterloo de woonplaats van de afgetreden koning Leopold III en zijn vrouw Lilian Baels. Ze resideerden in het Château Tuck op het domein van Argenteuil, dat in 1832 was opgericht door de bankier Ferdinand Meeûs. In de 21e eeuw is Waterloo een welvarende gemeente die leeft van de diensteneconomie. Veel inwoners pendelen naar Brussel.

Demografische ontwikkeling bewerken

  • Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1981=volkstellingen; 1990 en later= inwonertal op 1 januari
Inwoners van jaar tot jaar op 1 januari - 1992 tot heden
Jaar Aantal[2]
1992 27.917
1993 28.111
1994 27.872
1995 28.125
1996 28.346
1997 28.521
1998 28.772
1999 28.958
2000 28.986
2001 28.874
2002 28.898
2003 28.905
2004 29.003
2005 29.230
2006 29.315
2007 29.398
2008 29.440
2009 29.514
2010 29.598
2011 29.664
2012 29.731
2013 29.541
2014 29.649
2015 29.568
2016 29.794
2017 29.959
2018 30.174
2019 30.328
2020 30.376
2021 30.379
2022 30.356
2023 30.477
2024
2025
2026
2027
2028
2029
2030

Bezienswaardigheden bewerken


Politiek bewerken

Resultaten gemeenteraadsverkiezingen sinds 1976 bewerken

Partij 10-10-1976[4] 10-10-1982 9-10-1988 9-10-1994 8-10-2000 8-10-2006[5] 14-10-2012[6] 14-10-2018
Stemmen / Zetels % 27 % 27 % 27 % 29 % 29 % 29 % 29 % 31
PRL-IC1 / LB2 / PRL-FDFA / MR3 12,221 3 35,321 11 61,611 19 52,12 17 63,17A 21 63,063 22 68,753 23 65,483 24
PRL-FDFA / FDF1 / DéFI2 - - - - - 4,551 0 6,512 1
MAYEUR1 / RC2 / PS-IND3 / PePS4 / PS5 33,451 10 29,282 9 17,832 4 13,933 4 9,644 2 7,775 1 6,15 1 4,115 0
Int.Com1 / PSC 2 / EC-PSCB / AC3 / W.D.D.4 / cdH5 / MVW6 37,391 11 16,342 4 15,0B 4 18,83 5 9,294 2 8,175 2 8,486 2 7,256 1
EC-PSCB / ECOLO1 - - 11,21 3 16,191 4 11,161 3 12,131 3 16,651 5
L&D - - - - - 5,98 1 - -
NW - 8,21 1 4,61 0 - - - - -
UDRT - 10,86 2 - - - - - -
RW 13,22 3 - - - - - - -
Anderen(*) 3,70 0 - 0,95 0 3,97 0 1,71 0 3,85 0 - -
Totaal stemmen 12633 14795 15685 15865 16580 17601 17260 18024
Opkomst % 91,7 90,28 89,24 90,89 86,64 87,03
Blanco en ongeldig % 3,45 5,18 4,44 4,13 4,16 2,59 3,05 3,57

(*) 1976: PCB (2,84%), URB (0,86%) / 1988: URD (0,95%) / 1994: FN (3,51%), PP (0,46%) / 2000: VIVANT (1,71%) / 2006: Front National (2,58%), W.D.D. (1,27%) De grootste partij is in kleur.

Sport bewerken

Wetenswaardig bewerken

Literatuur bewerken

  • René Laurent, Waterloo avant 1815. Un village à la lisière de la forêt de Soignes, Brussel, Algemeen Rijksarchief, 2015, 75 p.
  • Yves Vander Cruysen, Waterloo, 70 000 ans d'histoires, 2017. ISBN 9782874664700

Externe link bewerken

Zie de categorie Waterloo, Belgium van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.