Wikipedia

Mouvement Réformateur

politieke partij in Franstalig België

De Mouvement Réformateur (MR, Hervormingsbeweging) is een verbond van twee Franstalige en één Duitstalige rechtse en centrumrechtse politieke partijen in België. De Mouvement Réformateur is lid van de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa (ALDE) en de Liberale Internationale.

Mouvement Réformateur
(MR)
Mouvement Réformateur
Algemene gegevens
Partijvoorzitter Georges-Louis Bouchez
Actief in Vlag Brussels Hoofdstedelijk Gewest Brussel
Vlag Wallonië Wallonië
Vlag Brussels Hoofdstedelijk Gewest Brussels Hoofdstedelijk Gewest
Hoofdkantoor Gulden Vlieslaan 84
1060 Sint-Gillis
Vlag van België België
Aantal leden 24 477 [1]
Kleuren ​ Blauw
Mandaten
Europees Parlement
3 / 22
Senaat
8 / 60
Kamer
19 / 150
Waals Parlement
26 / 75
Brussels Parlement
20 / 89
Franse Gemeenschaps-
parlement
31 / 94
Fractieleiders
Supranationaal:
Europees Parlement 		Sophie Wilmès
Nationaal:
Senaat
Gaëtan Van Goidsenhoven
Kamer Benoît Piedbœuf
Regionaal:
Waals Parlement
Valérie De Bue
Brussels Parlement Clémentine Barzin
Franse Gemeenschaps­parlement Diana Nikolic
Ideologie en geschiedenis
Richting Centrumrechts[2]
Ideologie Liberalisme
Ontstaan uit MCC
PRL
PFF
Voormalige namen 1846: Parti Libéral
1961: PVV-PLP
1971: PLPW
1976: PRLW
1979: PRL
2002: MR
Verwante organisaties
Jongeren­organisatie Jeunes MR
Internationale organisatie LI
Europese fractie ALDE
Europese organisatie ELDR
Media
Website www.mr.be
Portaal  Portaalicoon   Politiek
België

Geschiedenis

bewerken

MR werd op 24 maart 2002 gevormd door het samengaan van vier bestaande partijen:

  • de toenmalige PRL (Parti réformateur libéral), de Franstalige liberalen, tegenhanger van de Open Vld;
  • het FDF (Fédéralistes Démocrates Francophones);
  • de MCC (Mouvement des Citoyens pour le Changement), een beweging, afgescheurd uit de PSC (Parti social Chrétien) rond Gérard Deprez;
  • de PFF (Partei für Freiheit und Fortschritt), de zusterpartij van de toenmalige PRL in het Duitse taalgebied.

De drie laatste partijen hebben hun eigen structuren behouden, terwijl de PRL helemaal is opgegaan in MR.

PRL, FDF en MCC vormden op 1 december 1998 al een federatie en gingen voor de verkiezingen van 13 mei 1999 een lijstverbinding aan. Het kartel behaalde achttien zetels in de Kamer van volksvertegenwoordigers en negen in de Senaat, en trad toe tot de paarsgroene regering-Verhofstadt I.

Op 18 mei 2003 nam MR onder die naam voor het eerst deel aan verkiezingen voor het Federaal Parlement. De partij behaalde 24 zetels in de Kamer van volksvertegenwoordigers en elf in de Senaat. Enkele weken later trad MR toe tot de paarse regering-Verhofstadt II.

Onder het voorzitterschap van Didier Reynders werd de partij, bij de federale verkiezingen van 2007, voor het eerst groter dan aartsrivaal PS. In de daaropvolgende, communautair woelige jaren was MR vertegenwoordigd in de regeringen van Open Vld'er Guy Verhofstadt (regering-Verhofstadt III) en CD&V'ers Yves Leterme (regering-Leterme I en regering-Leterme II) en Herman Van Rompuy (regering-Van Rompuy).

Bij vervroegde verkiezingen in 2010 volgde een terugval: MR zakte van 23 naar achttien zetels in de Kamer en van tien naar acht zetels in de Senaat.

In januari 2011 werd Didier Reynders, na groeiend intern verzet en voorzittersverkiezingen, opgevolgd door Charles Michel, zoon van Louis Michel en oud-minister van Ontwikkelingssamenwerking.

Michel loodste de partij in december 2011, na een regeringsformatie van 541 dagen, in de regering-Di Rupo. MR kwam echter niet zonder kleerscheuren uit de onderhandelingen. Op 25 september 2011 had de algemene raad van het FDF immers besloten zich uit het kartel terug te trekken. De wijze waarop partijvoorzitter Michel de Franstalige belangen had verdedigd bij het akkoord rond de splitsing van het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde, was voor de partij onacceptabel. Het kartel verloor hierdoor drie Kamerzetels.

Bij de verkiezingen van 2014 groeide MR opnieuw, tot 20 Kamerzetels en acht zetels in de (hervormde) Senaat, terwijl de PS verloor. Toch bleven de Franstalige socialisten de grootste partij in Wallonië.

Nadat MR, voor de derde deelstaatverkiezingen op rij, uit de regionale coalities werd geweerd door de PS en het cdH, besloten de Franstalige liberalen om als enige Franstalige partij deel te nemen aan de federale onderhandelingen, met drie Vlaamse partijen: N-VA, CD&V en Open Vld. Na een formatie van 139 dagen legde de regering-Michel I, in oktober 2014, de eed af. MR levert daarmee voor het eerst de premier. Na de verkiezing van Charles Michel tot voorzitter van de Europese Raad en in afwachting van de vorming van een nieuwe regering werd Sophie Wilmès, toenmalig liberaal minister van Begroting, belast met de Nationale Loterij, in oktober 2019 de eerste vrouwelijke premier van België. Zij vormde een crisisregering op 17 maart 2020 in het kader van de COVID-19-pandemie.

Charles Michel werd in zijn partij opgevolgd door Olivier Chastel, eerst als waarnemend, daarna als verkozen voorzitter.

Voorzitters

bewerken
Naam Periode Opmerkingen
Daniel Ducarme 24 maart 2002 - 27 mei 2003
Antoine Duquesne 27 mei 2003 - 11 oktober 2004 Waarnemend voorzitter tot 29 juni 2003, officieel verkozen op 29 juni 2003.
Didier Reynders 11 oktober 2004 - 14 februari 2011 Verkozen op 10 oktober 2004, herkozen op 19 november 2008.
Charles Michel 14 februari 2011 - 11 oktober 2014 Verkozen op 20 januari 2011, officieel geïnstalleerd op 14 februari 2011.
Olivier Chastel 20 oktober 2014 - 18 februari 2019 Waarnemend voorzitter tot 11 december 2014, officieel verkozen op 11 december 2014.
Charles Michel 18 februari 2019 - 29 november 2019
Georges-Louis Bouchez 29 november 2019 - heden Verkozen op 29 november 2019, herkozen op 15 juli 2024.

Politieke mandatarissen

bewerken

Europees niveau

bewerken

MR heeft drie zetels in het Europees Parlement:

Federaal niveau

bewerken

Uitvoerende macht

bewerken
Federale regering De Wever
Functie Naam Bevoegdheid
Vicepremier David Clarinval Werk, Economie en Landbouw
Minister Bernard Quintin Veiligheid en Binnenlandse Zaken, belast met Beliris
Minister Mathieu Bihet Energie
Minister Eléonore Simonet Middenstand, Zelfstandigen en KMO's

Wetgevende macht

bewerken
Kamer van volksvertegenwoordigers
bewerken

MR heeft 19 zetels in de Kamer van volksvertegenwoordigers:

Senaat
bewerken

MR telt acht senatoren:

Waals Gewest

bewerken

Uitvoerende macht

bewerken
Waalse regering Dolimont
Functie Naam Bevoegdheid
Minister-president Adrien Dolimont Begroting, Financiën, Dierenwelzijn, Internationale Betrekkingen en Wapenvergunningen
Viceminister-president Pierre-Yves Jeholet Economie, Werkgelegenheid, Industrie en Opleiding
Minister Anne-Catherine Dalcq Landbouw, Plattelandsbeleid, Natuur, Jacht, Visserij en Bossen
Minister Cécile Neven Energie, Lucht-Klimaatplan, Huisvesting en Luchthavens
Minister Jacqueline Galant Sportinfrastructuur, Ambtenarenzaken en Administratieve Vereenvoudiging

Wetgevende macht

bewerken

MR heeft 26 zetels in het Waals Parlement:

Franse Gemeenschap

bewerken

Uitvoerende macht

bewerken
Franse Gemeenschapsregering Degryse
Functie Naam Bevoegdheid
Viceminister-president Valérie Glatigny Verplicht Onderwijs
Minister Jacqueline Galant Sport en Media
Minister Adrien Dolimont Wetenschappelijk Onderzoek

Wetgevende macht

bewerken

MR levert in het Parlement van de Franse Gemeenschap 31 parlementsleden:

Brussels Hoofdstedelijk Gewest

bewerken

Wetgevende macht

bewerken

MR telt 20 mandatarissen in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement:

Lokaal niveau

bewerken

Provincieraadsleden

bewerken

Gedeputeerden

bewerken

MR levert volgende gedeputeerden:

Burgemeesters

bewerken

MR levert 110 van de 271 Franstalige (252 Waalse en 19 Brusselse) burgemeesters:

bewerken
Zie de categorie Mouvement Réformateur van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mouvement_Réformateur&oldid=69389590"