Ursula von der Leyen

Ursula Gertrud von der Leyen (geboren Ursula Albrecht, Elsene, 8 oktober 1958) is een Duitse politica, en lid van de CDU. Op 16 juli 2019 werd ze door het Europees Parlement verkozen tot - eerste vrouwelijke - voorzitter van de Europese Commissie. Op 1 december 2019 ging de Commissie-Von der Leyen effectief van start.

Ursula von der Leyen
Ursula Gertrud von der Leyen in 2019
Geboren	8 oktober 1958 Elsene, België
Politieke partij	CDU, Europese Volkspartij
Partner	Heiko von der Leyen
Beroep	Politica
13e voorzitter van de Europese Commissie
Huidige functie
Aangetreden	1 december 2019
Vicepresident(en)	Frans Timmermans
Voorganger	Jean-Claude Juncker
Minister van Defensie
Aangetreden	17 december 2013
Einde termijn	17 juli 2019
Premier	Angela Merkel
Voorganger	Thomas de Maizière
Opvolger	Annegret Kramp-Karrenbauer
Minister van Werk en Sociale Zaken
Aangetreden	30 november 2009
Einde termijn	17 december 2013
Premier	Angela Merkel
Voorganger	Franz Josef Jung
Opvolger	Andrea Nahles
Minister van Gezin, Senioren, Vrouwen en Jeugd
Aangetreden	22 november 2005
Einde termijn	30 november 2009
Premier	Angela Merkel
Voorganger	Renate Schmidt
Opvolger	Kristina Schröder
Minister van Sociale Zaken, Vrouwen, Gezin en Volksgezondheid (Nedersaksen)
Aangetreden	4 maart 2003
Einde termijn	2005
Premier	Christian Wulff
Voorganger	Gitta Trauernicht
Opvolger	Mechthild Ross-Luttmann
Portaal    Politiek

Van 17 december 2013 tot 17 juli 2019 was zij in functie als minister van Defensie van Duitsland in zowel het derde als vierde kabinet van Angela Merkel. Eerder was Von der Leyen minister van Werk en Sociale Zaken in het kabinet-Merkel II en minister van Gezin, Senioren, Vrouwen en Jeugd in kabinet-Merkel I. Tussen 2003 en 2005 was ze in Nedersaksen minister van Sociale Zaken, Vrouwen, Gezin en Volksgezondheid.

Biografie

Opleiding en beroep

Na haar middelbare school studeerde Von der Leyen economie aan de universiteiten van Göttingen en Münster. In 1978 studeerde ze aan de London School of Economics and Political Science. Later studeerde ze ook nog geneeskunde in Hannover, ze studeerde af in 1987. In 1991 schreef ze haar dissertatie om doctor te worden, getiteld "C-reaktives Protein als diagnostischer Parameter zur Erfassung eines Amnioninfektionssyndroms bei vorzeitigem Blasensprung und therapeutischem Entspannungsbad in der Geburtsvorbereitung" (over het vroegtijdig breken van vliezen en therapeutische ontspanning in het kraambed).

In 1992 stopte ze met haar opleiding om specialist te worden, ze ging tot 1996 naar de Verenigde Staten. Na haar terugkeer naar Duitsland was ze tot 2002 wetenschappelijk werker in Hannover. Daar haalde ze in 2001 ook haar Master of Public Health.

Politieke loopbaan

Sinds 1990 is Von der Leyen lid van de CDU. Van 1996 tot 1997 was ze lid van het regionaal comité sociaal beleid van de deelstaat Nedersaksen. Van 2001 tot 2004 behoorde Von der Leyen tot de gemeenteraad van Sehnde, waar ze ook fractievoorzitter was. Daarbij was ze ook nog voorzitter van het comité Gezondheid en Ziekenhuizen.

Op 4 maart 2003 werd ze minister van Sociale Zaken, Vrouwen, Gezin en Volksgezondheid in de deelstaat Nedersaksen, onder leiding van minister-president Christian Wulff. Ze viel landelijk op omdat ze grote protesten had tegen maatschappelijke organisaties en omdat ze het 'blindengeld' had afgeschaft.

Op 17 augustus 2005 vroeg Angela Merkel of Von der Leyen minister wilde worden van Gezin, Senioren, Vrouwen en Jeugd. Op 22 november 2005 werd ze beëdigd in het kabinet-Merkel I.

Bij de verkiezingen van 2009 bleef Von der Leyen minister van Gezin, Senioren, Vrouwen en Jeugd, maar na het aftreden van Franz Josef Jung werd ze minister van Werk en Sociale Zaken. Haar vorige ministerpost werd overgenomen door Kristina Schröder.

Op 2 juni 2010 werd zij genoemd om bondspresident van Duitsland te worden, na het aftreden van Horst Köhler, maar de nieuwe bondspresident werd Christian Wulff. Na het aftreden van Wulff dook de naam van Von der Leyen opnieuw op als nieuwe bondspresident van Duitsland, maar ook toen werd zij het niet.

Ursula von der Leyen als minister van Defensie met haar Amerikaanse collega James Mattis in het Pentagon. Op de achtergrond de tekst van de preambule van de Grondwet van de Verenigde Staten. Arlington, 10 februari 2017.

Na de verkiezingen van 2013 en de daaropvolgende onderhandelingen tussen CDU/CSU en SPD werd Von der Leyen de eerste vrouwelijke minister van Defensie in het kabinet-Merkel III. Op 14 maart 2018 werd ze in deze post herbevestigd in het kabinet-Merkel IV.

Op 2 juli 2019 werd zij door de Europese Raad voorgesteld als hun kandidaat-voorzitter van de Europese Commissie. Met een nipte meerderheid van 383 stemmen werd ze op 16 juli 2019 door het Europees Parlement verkozen tot nieuwe voorzitter. Ze had voor een absolute meerderheid minimaal 374 stemmen nodig; 733 van de 747 leden namen aan de stemming deel, er waren 327 tegenstemmen, 22 parlementariërs stemden blanco en één stem was ongeldig.

Privé

Von der Leyen is de dochter van de voormalige minister-president van Nedersaksen, Ernst Albrecht (CDU) en zijn vrouw Heide Adele. Ze heeft vijf broers, van wie één directeur van het mediaconcern Modern Times Group is.

Ze is sinds 1986 getrouwd met Heiko von der Leyen, samen hebben ze zeven kinderen. De familie woont sinds 2007 in Burgdorf (Hannover).

Publicaties

• Ursula von der Leyen: C-reaktives Protein als diagnostischer Parameter zur Erfassung eines Amnioninfektionssyndroms bei vorzeitigem Blasensprung und therapeutischem Entspannungsbad in der Geburtsvorbereitung, Med. Hochschule Hannover 1990
• Ursula von der Leyen, Maria von Welser: Wir müssen unser Land für die Frauen verändern. C. Bertelsmann, München März 2007, ISBN 978-3-570-00959-8
• Ursula von der Leyen, Liz Mohn: Familie gewinnt. Bertelsmann-Stiftung, April 2007, ISBN 978-3-89204-927-2

Bronnen, noten en/of referenties

Voorzitter van de Europese Commissie

Zie de categorie Ursula von der Leyen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.