Ursula von der Leyen
Ursula Gertrud von der Leyen-Albrecht (Elsene, 8 oktober 1958) is een Duitse politica. Ze is lid van de CDU. Sinds 17 december 2013 is zij in functie als minister van Defensie van Duitsland in zowel het derde als vierde kabinet van Angela Merkel. Eerder was Von der Leyen minister van Werk en Sociale Zaken in het kabinet-Merkel II en minister van Gezin, Senioren, Vrouwen en Jeugd in kabinet-Merkel I. Tussen 2003 en 2005 was ze in Nedersaksen minister van Sociale Zaken, Vrouwen, Gezin en Volksgezondheid.
Ursula von der Leyen
| ||||
| ||||
Ursula Gertrud von der Leyen
| ||||
| Geboren | 8 oktober 1958 Elsene, België | |||
| Politieke partij | CDU | |||
| Partner | Heiko von der Leyen | |||
| Beroep | Politica | |||
| Minister van Defensie | ||||
| Huidige functie | ||||
| Aangetreden | 17 december 2013 | |||
| Premier | Angela Merkel | |||
| Voorganger | Thomas de Maizière | |||
| Minister van Werk en Sociale Zaken | ||||
| Aangetreden | 30 november 2009 | |||
| Einde termijn | 17 december 2013 | |||
| Premier | Angela Merkel | |||
| Voorganger | Franz Josef Jung | |||
| Opvolger | Andrea Nahles | |||
| Minister van Gezin, Senioren, Vrouwen en Jeugd | ||||
| Aangetreden | 22 november 2005 | |||
| Einde termijn | 30 november 2009 | |||
| Premier | Angela Merkel | |||
| Voorganger | Renate Schmidt | |||
| Opvolger | Kristina Schröder | |||
| Minister van Sociale Zaken, Vrouwen, Gezin en Volksgezondheid (Nedersaksen) | ||||
| Aangetreden | 4 maart 2003 | |||
| Einde termijn | 2005 | |||
| Premier | Christian Wulff | |||
| Voorganger | Gitta Trauernicht | |||
| Opvolger | Mechthild Ross-Luttmann | |||
| ||||
Op 2 juni 2010 werd zij genoemd om bondspresident van Duitsland te worden, na het aftreden van Horst Köhler,[1] maar de nieuwe bondspresident werd Christian Wulff. Na het aftreden van Wulff dook de naam van Von der Leyen opnieuw op als nieuwe bondspresident van Duitsland.[2]
Inhoud
Opleiding en beroepBewerken
Na haar middelbare school studeerde Von der Leyen economie aan de universiteiten van Göttingen en Münster. In 1978 studeerde ze aan de London School of Economics and Political Science. Later studeerde ze ook nog geneeskunde in Hannover, ze studeerde af in 1987. In 1991 schreef ze haar dissertatie om doctor te worden, getiteld "C-reaktives Protein als diagnostischer Parameter zur Erfassung eines Amnioninfektionssyndroms bei vorzeitigem Blasensprung und therapeutischem Entspannungsbad in der Geburtsvorbereitung" (over het vroegtijdig breken van vliezen en therapeutische ontspanning in het kraambed).
In 1992 stopte ze met haar opleiding om specialist te worden, ze ging tot 1996 naar de Verenigde Staten. Na haar terugkeer naar Duitsland was ze tot 2002 wetenschappelijk werker in Hannover. Daar haalde ze in 2001 ook haar Master of Public Health.
FamilieBewerken
Von der Leyen is de dochter van de voormalige minister-president van Nedersaksen, Ernst Albrecht (CDU) en zijn vrouw Heide Adele. Ze heeft vijf broers, waarvan een directeur van het mediaconcern Modern Times Group is.
Ze is sinds 1986 getrouwd met Heiko von der Leyen, samen hebben ze zeven kinderen. De familie leeft sinds 2007 in Burgdorf (Hannover).
Politieke loopbaanBewerken
Sinds 1990 is Von der Leyen lid van de CDU. Van 1996 tot 1997 was ze lid van het regionaal comité sociaal beleid van de deelstaat Nedersaksen. Van 2001 tot 2004 behoorde Von der Leyen tot de gemeenteraad van Sehnde, waar ze ook fractievoorzitter was. Daarbij was ze ook nog voorzitter van het comité Gezondheid en Ziekenhuizen.
Op 4 maart 2003 werd ze minister van Sociale Zaken, Vrouwen, Gezin en Volksgezondheid in de deelstaat Nedersaksen, onder leiding van minister-president Christian Wulff. Ze viel landelijk op omdat ze grote protesten had tegen maatschappelijke organistaties en omdat ze het 'blindengeld' had afgeschaft.
Op 17 augustus 2005 vroeg Angela Merkel of Von der Leyen minister wilde worden van Gezin, Senioren, Vrouwen en Jeugd. Op 22 november 2005 werd ze beëdigd in het kabinet-Merkel I.
Bij de verkiezingen van 2009 bleef Von der Leyen minister van Gezin, Senioren, Vrouwen en Jeugd, maar na het aftreden van Franz Josef Jung werd ze minister van Werk en Sociale Zaken. Haar vorige ministerpost werd overgenomen door Kristina Schröder.
Begin juni 2010 werd ze korte tijd genoemd als mogelijke kandidaat voor het ambt van bondspresident.
Na de verkiezingen van 2013 en de daaropvolgende onderhandelingen tussen CDU/CSU en SPD werd Von der Leyen de eerste vrouwelijke minister van Defensie in het kabinet-Merkel III.[3] Op 14 maart 2018 werd ze in deze post herbevestigd in het kabinet-Merkel IV.
PublicatiesBewerken
- Ursula von der Leyen: C-reaktives Protein als diagnostischer Parameter zur Erfassung eines Amnioninfektionssyndroms bei vorzeitigem Blasensprung und therapeutischem Entspannungsbad in der Geburtsvorbereitung, Med. Hochschule Hannover 1990
- Ursula von der Leyen, Maria von Welser: Wir müssen unser Land für die Frauen verändern. C. Bertelsmann, München März 2007, ISBN 978-3-570-00959-8
- Ursula von der Leyen, Liz Mohn: Familie gewinnt. Bertelsmann-Stiftung, April 2007, ISBN 978-3-89204-927-2
Bronnen, noten en/of referenties
|
|
Zie de categorie Ursula von der Leyen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |