Paolo Gentiloni
Paolo Gentiloni (Rome, 22 november 1954) is een Italiaans sociaaldemocratisch politicus. Sinds 1 december 2019 is hij namens Italië Europees Commissaris. Tussen 12 december 2016 en 1 juni 2018 was hij premier van Italië. Daarvoor was hij minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet van Matteo Renzi. Tussen 2006 en 2008 was Gentiloni minister van Communicatie.
Paolo Gentiloni
| ||||
| ||||
| Geboren | 22 november 1954 Rome | |||
| Politieke partij | La Margherita (2002-2007) Democratische Partij (2007-) | |||
 Europees Commissaris namens Italië belast met Belastingen, Douane-unie, Economische Zaken en Financiën | ||||
| Huidige functie | ||||
| Aangetreden | 1 december 2019 | |||
| President | Charles Michel (als Voorzitter van de Europese Raad) | |||
| Premier | Ursula von der Leyen (als Voorzitter van de Europese Commissie) | |||
| Voorganger | Pierre Moscovici | |||
 57e premier van Italië
| ||||
| Aangetreden | 12 december 2016 | |||
| Einde termijn | 1 juni 2018 | |||
| President | Sergio Mattarella | |||
| Voorganger | Matteo Renzi | |||
| Opvolger | Giuseppe Conte | |||
| Minister van Buitenlandse Zaken
| ||||
| Aangetreden | 31 oktober 2014 | |||
| Einde termijn | 12 december 2016 | |||
| President | Giorgio Napolitano Sergio Mattarella | |||
| Premier | Matteo Renzi | |||
| Voorganger | Federica Mogherini | |||
| Opvolger | Angelino Alfano | |||
| Minister van Communicatie
| ||||
| Aangetreden | 17 mei 2006 | |||
| Einde termijn | 8 mei 2008 | |||
| President | Giorgio Napolitano | |||
| Premier | Romano Prodi | |||
| Voorganger | Mario Landolfi | |||
| Opvolger | Claudia Scajola | |||
| ||||
BiografieBewerken
Lokale politiekBewerken
Gentiloni is een afstammeling van de adellijke familie Silveri. Hij studeerde politieke wetenschappen aan de La Sapienza Universiteit in Rome. Gentiloni was aangesloten bij de Movimento Studentesco, de linksgeoriënteerde jongerenorganisatie van Mario Capanna. Toen Capanna de partij Democrazia Proletaria (DP) oprichtte, stapte hij over naar de Arbeidersbeweging voor Socialisme. Tussen 1993 en 2001 was Gentiloni de woordvoerder van Francesco Rutelli, de burgemeester van Rome (1993-2001).
Landelijke politiekBewerken
In 2001 werd Gentiloni gekozen in het Parlement van Italië. Een jaar later was hij een van de oprichters van de politieke partij La Margherita. In 2006 werd Gentiloni herkozen voor het parlement en werd hij minister van Communicatie in het kabinet van Romano Prodi. Het kabinet-Prodi bleef aan tot 2008. Gedurende zijn ambtsperiode als minister was Gentiloni betrokken bij de oprichting van de Democratische Partij. Na zijn vertrek als minister keerde hij terug naar het parlement.
RegeringBewerken
Gentiloni probeerde in april 2013 verkozen te worden als de linkse kandidaat voor de verkiezingen van het burgemeesterschap van Rome. Hij eindigde als derde. In oktober 2014 werd Gentiloni benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet van Matteo Renzi. Hij volgde partijgenoot Federica Mogherini op.
Op 12 december 2016 volgde Gentiloni Renzi op als premier, nadat laatstgenoemde afgetreden was als gevolg van een verloren grondwetsreferendum.[1] Gentiloni bleef aan tot 1 juni 2018. Zijn opvolger werd Giuseppe Conte.
Europese politiekBewerken
Op 1 december 2019 werd Gentiloni Europees Commissaris belast met de portefeuille Economie.
| Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Paolo Gentiloni op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
|
|
Zie de categorie Paolo Gentiloni van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
| Premiers van Italië | ||||
|---|---|---|---|---|
|