Polen trad in 1994 voor het eerst aan op het Eurovisiesongfestival, in een periode dat ook veel andere Oost-Europese landen hun debuut maakten. De Poolse omroep TVP hield een interne selectie en koos zangeres Edyta Górniak als eerste deelnemer. Tijdens de repetities in Dublin ontstond enige opschudding toen Górniak haar lied To nie ja! deels in het Engels zong. Dit was volgens het destijds geldende reglement niet toegestaan en zes landen riepen ertoe op om Polen te diskwalificeren. Dit ging uiteindelijk niet door, maar Górniak werd evenwel gewaarschuwd dat zij op het eigenlijke festival alleen in het Pools mocht aantreden. Ondanks de aanvankelijke ophef maakte het lied indruk in Europa. Polen kreeg van vijf landen het maximumaantal van 12 punten en eindigde achter gastland Ierland op de tweede plaats. Tot op heden is dit het beste resultaat dat Polen op het songfestival heeft behaald.
Het succes van 1994 werd in de jaren erop gevolgd door matige resultaten. Polen eindigde in de rest van de jaren negentig steeds onopvallend in de middenmoot. In 2000 en 2002 mocht Polen niet meedoen aan het Eurovisiesongfestival vanwege te lage scores in de jaren voordien.
Na 1994 eindigde Polen in 2003 voor de tweede keer in de top 10; het in drie talen gezongen nummer Keine Grenzen - Żadnych granic van de groep Ich Troje behaalde toen een zevende plaats.
In 2004 werd de halve finale op het Eurovisiesongfestival ingevoerd. Polen hoefde daar, dankzij de top 10-notering van een jaar eerder, echter nog niet aan deel te nemen en was direct gekwalificeerd voor de finale. Hierin stelde de groep Blue Café echter teleur met een 17de plaats. Vanaf 2005 moest Polen wel ieder jaar aantreden in de halve finales. Tot en met 2011 werden zes van de zeven Poolse inzendingen hierin uitgeschakeld, zij het soms nipt: in 2005 en 2006 eindigde Polen in de halve finale op de elfde plaats, waar de beste tien doorgingen. In deze periode haalde Polen alleen nog de finale in 2008 met het nummer For life van Isis Gee, maar werd daarin laatste met veertien punten.
In 2012 trok Polen zich terug voor het Eurovisiesongfestival in Bakoe. De omroep wou zich concentreren op het nakende EK voetbal 2012 dat in Polen en Oekraïne georganiseerd zou worden. Vermoed werd echter dat de terugtrekking ook te maken had met de slechte Poolse resultaten op de voorbije songfestivals. Ook in 2013 zag Polen af van deelname.
Sinds 2014 neemt het land wel weer deel. In 2014 trokken Donatan & Cleo na een interne selectie met het nummer My Słowianie naar Kopenhagen. Ze wisten Polen naar de finale te loodsen, en eindigden daar op de 14de plaats. In 2015 werd Polen vertegenwoordigd door Monika Kuszyńska, die in de finale op de 23ste plaats strandde. In 2016 zong Michał Szpak voor Polen het nummer Color of your life. Het lied stootte door naar de finale, waar het de achtste plaats behaalde. Na de stemmen van de jury's stond Polen nog op de voorlaatste plaats, maar dankzij de televoting maakte Szpak een grote sprong naar de top 10. In 2017 haalde Kasia Moś met Flashlight eveneens de finale, waar ze eindigde op de 22ste plaats. In 2018, 2019 en 2021 haalde Polen de finale drie festivals op rij (het Eurovisiesongfestival 2020 werd door de coronapandemie afgelast) echter niet.
Polen
Oostenrijk
.svg){kind=small}
België
Duitsland
Estland
Frankrijk
Litouwen
Verenigd Koninkrijk
Hongarije
Denemarken
Oekraïne (televote)
Noorwegen
.svg){kind=small}
Australië (jury), 
IJsland (televote)
Ierland
San Marino (jury), 
Finland
Nederland
Zweden
Armenië
Portugal (jury),