Azerbeidzjans interesse in het Eurovisiesongfestival werd definitief gewekt nadat buurland Armenië in 2006 zijn songfestivaldebuut had gemaakt met de oorspronkelijk in Azerbeidzjan geboren zanger André. Toen een jaar later ook Georgië debuteerde, kon Azerbeidzjan niet achterblijven en diende de publieke omroep AzTv een aanvraag in om lid te mogen worden van de EBU. Het lidmaatschap werd echter niet direct toegekend. Op een vergadering van de EBU in 2007 werd besloten dat Azerbeidzjan voorlopig nog geen volwaardig Eurovisielid kon worden aangezien AzTV nog niet geheel onafhankelijk was van de Azerbeidzjaanse staat. Dit is een voorwaarde om volwaardig lid te mogen zijn van de EBU. Azerbeidzjan reageerde hierop door een nieuwe aanvraag tot lidmaatschap in te dienen, maar ditmaal door de tweede publieke omroep van het land, Azerbaijan Public Television. Anders dan AzTv werd deze omroep wél toegelaten tot de EBU. Hierdoor was de weg vrij voor Azerbeidzjan om aan het Eurovisiesongfestival van 2008 deel te nemen.
2008-2010: een succesvolle startBewerken
Azerbeidzjan had met zijn eerste inzending in 2008 direct succes. Met een extravagante act werd moeiteloos een plaats in de finale afgedwongen waarbij het land uiteindelijk op de achtste plaats eindigde. Een jaar later, in 2009, waren AySel & Arash nog succesvoller; zij zongen het lied Always in Moskou naar de derde plaats.
In 2010 werd zangeres Safura Alizadeh voor de Azerbeidzjanen naar Oslo gestuurd. Haar nummer Drip drop werd gezien als een kanshebber op de eindoverwinning en zowel de artieste als lied werden hevig gepromoot. Safura kwalificeerde zich probleemloos voor de finale maar wist het Songfestival ondanks alle inspanningen niet te winnen. Azerbeidzjan werd vijfde.
In 2011 werd het duo Ell & Nikki voor Azerbeidzjan naar Düsseldorf afgevaardigd met het nummer Running scared. De eerste halve finale werd met een tweede plaats achter Griekenland glansrijk doorstaan, waarna de inzending in de finale als een van de kanshebbers op de eindoverwinning werd gezien. Uiteindelijk maakten Ell & Nikki de favorietenrol ook waar, in de finale kregen ze 221 punten, voldoende om de eerste overwinning van Azerbeidzjan te kunnen opeisen. De zege zorgde voor feest en vreugde in heel Azerbeidzjan.
Door de overwinning mocht Azerbeidzjan in 2012 het Eurovisiesongfestival organiseren. Als locatie werd gekozen voor de Crystal Hall in de hoofdstad Bakoe. Voor Azerbeidzjan zelf trad Sabina Babayeva aan die het lied When the music dies naar de vierde plaats zong. In 2013 kwam het land dicht bij een nieuwe overwinning, Farid Mammadov werd in Malmö tweede met 234 punten, net onder de Deense winnares Emmelie de Forest.
In 2014 kreeg Azerbeidzjan voor het eerst te maken met een zeer mager resultaat, zangeres Dilarə Kazımova wist zich vanuit de halve finale nog wel te kwalificeren maar eindigde daar teleurstellend op de 22ste plaats. Dit was de eerste keer dat Azerbeidzjan buiten de top 10 belandde. Ook de jaren daarna waren voor Azerbeidzjan vrij mager. In 2015 behaalde Elnur Hüseynov met het lied Hour of the wolf een 12de plaats, in 2016 een 17de plaats met het liedje Miracle van Səmra Rəhimli en een 14de plaats in 2017 met liedje Skeletons van Diana Hacıyeva. Het historisch dieptepunt werd echter in 2018 bereikt toen Azerbeidzjan voor de eerste keer in de geschiedenis van het songfestival de finale niet haalde. De zangeres Aysel Məmmədova behaalde in haar halve finale een 11de plaats met het liedje X my heart en greep zo net naast een ticket voor de finale.
In 2019 behaalde Azerbeidzjan voor het eerst in zes jaar weer een top 10-plaats, toen Chingiz achtste werd met het nummer Truth. In 2021 kon Efendi dit niet bestendigen: ze haalde de finale, maar werd daarin twintigste.
Azerbeidzjan
.jpg)
