Kieskring

territoriale eenheid die gebruikt wordt voor verkiezingen

Een kieskring of kiesomschrijving is een gebied waar bij verkiezingen op dezelfde kandidaten kan worden gestemd. Zowel in Nederland als in België is een kieskring een verzameling van een aantal stemdistricten. Elk stemdistrict heeft ongeveer 1000 kiezers. Een politieke partij die mee wil doen aan de verkiezingen, kan per kieskring beslissen om al dan niet mee te doen en mag voor iedere kieskring een eigen lijst indienen. In België wordt ook nog het woord kiescollege gebruikt, hetgeen niet helemaal hetzelfde is als kieskring (zie verder).

Nederland bewerken

De kieskringen in Nederland zijn in 1917 opgericht nadat werd overgegaan van een districtenstelsel met meerderheidsstelsel naar een lijstenstelsel met evenredige vertegenwoordiging met praktisch gezien één landelijk district. De kieskringen in Nederland functioneren voor de administratie van de verkiezingen. Een partij kan verschillende kandidaten opofferen in verschillende kieskringen en dus verschillende kandidaten verkiezen in de 20 verschillende kieskringen.

Europees Parlement bewerken

Bij de verkiezing van het Europees Parlement kent Nederland maar één kieskring. Elke partij kan dus maar één lijst indienen.

Eerste Kamer bewerken

De leden van de Eerste Kamer worden gekozen door de leden van de Provinciale Staten. Hierbij vormt elke provincie één kieskring.

Tweede Kamer bewerken

Voor de verkiezingen voor de Tweede Kamer is Nederland verdeeld in 20 kieskringen (19 in Europa, 1 in Caribisch Nederland). In iedere kieskring is een hoofdstembureau gevestigd, dat de uitslag van de kieskring rapporteert aan het Centraal Stembureau (de Kiesraad) in Den Haag.

Een partij of beweging die in een kieskring mee wil doen aan de verkiezingen, dient een kandidatenlijst in bij de voorzitter van het betreffende hoofdstembureau. Op deze lijst mogen maximaal 50 namen van kandidaten staan. Partijen die bij de vorige Tweede Kamerverkiezing meer dan 15 zetels hebben behaald mogen 80 kandidaten op de lijst plaatsen.[1]

Bij partijen die geen zetel hebben behaald bij de vorige Tweede Kamerverkiezingen moet de lijst vergezeld gaan door minimaal 30 ondersteuningsverklaringen, ondertekend door kiezers uit de betreffende kieskring. Voor kieskring 20 (Caribisch Nederland) volstaan 10 ondersteuningsverklaringen omdat daar een beperkter aantal kiesgerechtigden woont.[2]

Na controle van de lijst, stuurt het hoofdstembureau de lijst naar het Centraal Stembureau, waar de lijsten worden genummerd. Deze genummerde lijsten worden gepubliceerd in de Staatscourant.

Hoewel het mogelijk is om per kieskring een eigen lijst in te dienen, wordt in de praktijk vaak dezelfde lijst in iedere kieskring ingediend. Sommige partijen reserveren enkele plaatsen op de kieslijsten voor regionale kandidaten, die dus per kieskring verschillen.

Overzicht kieskringen voor de Tweede Kamer bewerken

Bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer is dit de indeling van de 20 kieskringen. Elke kieskring wordt genoemd naar de plaats waar het hoofdstembureau is gevestigd. De indeling is vastgelegd in een bijlage bij de Kieswet.[3]

 
De 19 kieskringen voor de Tweede Kamerverkiezingen in het Europese deel van Nederland
Nummer Tot de kieskring behorende gebieden Hoofdstembureau
sinds 1989 tot 1989
1 XVI Provincie Groningen Groningen
2 XIV Provincie Friesland / Provincie Fryslân Leeuwarden
3 XVII Provincie Drenthe Assen
4 XV Provincie Overijssel Zwolle
5 XIX[4] Provincie Flevoland Lelystad
6 IV Provincie Gelderland: gemeenten Berg en Dal, Beuningen, Buren, Culemborg, Druten, Heumen, Maasdriel, Neder-Betuwe, Nijmegen, Tiel, West Betuwe, West Maas en Waal, Wijchen, Zaltbommel Nijmegen
7 III Provincie Gelderland: gemeenten die niet tot kieskring 6 behoren Arnhem
8 XIII Provincie Utrecht Utrecht
9 IX Provincie Noord-Holland: gemeente Amsterdam Amsterdam
10 XI Provincie Noord-Holland: gemeenten Aalsmeer, Amstelveen, Beverwijk, Blaricum, Bloemendaal, Diemen, Gooise Meren, Haarlem, Haarlemmermeer, Heemskerk, Heemstede, Hilversum, Huizen, Laren, Ouder-Amstel, Uithoorn, Velsen, Wijdemeren, Zandvoort Haarlem
11 X Provincie Noord-Holland: gemeenten Alkmaar, Bergen, Castricum, Den Helder, Dijk en Waard, Drechterland, Edam-Volendam, Enkhuizen, Heiloo, Hollands Kroon, Hoorn, Koggenland, Landsmeer, Medemblik, Oostzaan, Opmeer, Purmerend, Schagen, Stede Broec, Texel, Uitgeest, Waterland, Wormerland, Zaanstad Den Helder
12 VI Provincie Zuid-Holland: gemeente 's-Gravenhage en kiezers in het buitenland Den Haag
13 V Provincie Zuid-Holland: gemeente Rotterdam Rotterdam
14 VIII Provincie Zuid-Holland: gemeenten Alblasserdam, Albrandswaard, Barendrecht, Delft, Dordrecht, Goeree-Overflakkee, Gorinchem, Hardinxveld-Giessendam, Hendrik-Ido-Ambacht, Hoeksche Waard, Maassluis, Midden-Delfland, Molenlanden, Nissewaard, Papendrecht, Ridderkerk, Rijswijk, Schiedam, Sliedrecht, Voorne aan Zee, Vlaardingen, Westland, Zwijndrecht Dordrecht
15 VII Provincie Zuid-Holland: gemeenten die niet tot de kieskringen 12, 13 of 14 behoren Leiden
16 XII Provincie Zeeland Middelburg
17 II Provincie Noord-Brabant: gemeenten Alphen-Chaam, Altena, Baarle-Nassau, Bergen op Zoom, Breda, Dongen, Drimmelen, Etten-Leur, Geertruidenberg, Gilze en Rijen, Goirle, Halderberge, Hilvarenbeek, Loon op Zand, Moerdijk, Oisterwijk, Oosterhout, Roosendaal, Rucphen, Steenbergen, Tilburg, Waalwijk, Woensdrecht, Zundert Tilburg
18 I Provincie Noord-Brabant: gemeenten die niet tot kieskring 17 behoren 's-Hertogenbosch
19 XVIII Provincie Limburg Maastricht
20[5] - Caribisch Nederland: Openbare Lichamen Bonaire, Sint Eustatius en Saba Bonaire

Provinciale Staten bewerken

Een aantal provincies is voor de verkiezingen voor de Provinciale Staten verdeeld in meerdere kieskringen. Het betreft hier de provincies die ook bij de Tweede Kamerverkiezingen in meerdere kieskringen zijn verdeeld, namelijk Gelderland, Noord-Holland, Zuid-Holland en Noord-Brabant. De indeling van deze kieskringen is gelijk aan die van de kieskringen voor de Tweede Kamerverkiezingen. Daarnaast is de provincie Limburg bij de Statenverkiezingen verdeeld in twee kieskringen: een noordelijke kieskring met het hoofdstembureau in Venlo en een zuidelijke met het hoofdstembureau in Maastricht.

Tot de wijziging van de Kieswet in 1989 was elke provincie voor de Provinciale Statenverkiezingen verdeeld in twee tot tien zogenaamde Statenkieskringen, met dezelfde functie als de huidige kieskringen.

Gemeenteraden bewerken

Bij de verkiezing van de gemeenteraad vormt de gehele gemeente één kieskring. Bij de verkiezing van een deelgemeenteraad vormde de hele deelgemeente één kieskring.

België bewerken

  Zie Verkiezingen in België en Kiesarrondissement voor de hoofdartikelen over dit onderwerp.

In België zijn de kieskringen verschillend naargelang de verkiezing.

Europees Parlement bewerken

België telt in 2014 21 leden in het Europees Parlement. Deze worden door drie kiescolleges verkozen, een Nederlands kiescollege voor 12 parlementsleden, een Frans kiescollege voor 8 parlementsleden en een Duitstalig kiescollege voor 1 parlementslid.

Enkel in de administratieve arrondissementen Brussel-Hoofdstad, Halle en Vilvoorde - die tot 2012 het kies- en gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde vormden - kon naar vrije keuze een stem voor het Nederlands of het Frans kiescollege worden uitgebracht. In alle overige gebieden kan enkel voor het kiescollege van dat taalgebied een stem worden uitgebracht. Vanaf 2014 blijft deze keuzemogelijkheid beschikbaar voor de kieskring Brussel-Hoofdstad en het kieskanton Sint-Genesius-Rode.

Daar de administratieve arrondissementen Halle en Vilvoorde tot de provincie Vlaams-Brabant behoren en het administratief arrondissement Brussel-Hoofdstad provincieloos is, heeft het Grondwettelijk Hof deze toestand veroordeeld en verboden bij gelijkaardige verkiezingen op federaal niveau.

Federaal parlement bewerken

Kamer van volksvertegenwoordigers bewerken

De Kamer van volksvertegenwoordigers telt 150 leden. Deze worden verkozen in 11 kieskringen, namelijk 10 Belgische provincies die elk een kieskring op zichzelf vormen, plus een kieskring voor het administratief arrondissement Brussel-Hoofdstad (dat overeenkomt met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest).

Senaat bewerken

Sinds het Vlinderakkoord werd de Senaat hervormd en vanaf de verkiezingen van 2014 niet meer rechtstreeks verkozen. Voor de hervorming van de Senaat in 2014 telde deze 71 leden, die als volgt werden aangeduid.
40 senatoren werden rechtstreeks verkozen door een Nederlands kiescollege (25 senatoren) en een Frans kiescollege (15 senatoren). Hiernaast werden onrechtstreeks 21 leden verkozen van en door de Gemeenschapsparlementen die 10 Vlaamse senatoren, 10 Franse senatoren, en 1 Duitstalige senator aanduidden op basis van de partijpolitieke verhoudingen in het deelstaatparlement. Ten derde werden door middel van de onrechtstreekse verkiezing 10 leden aangeduid door de bovenvermelde senatoren op basis van de partijpolitieke verhoudingen in de Senaat. De Nederlandse taalgroep mocht 6 leden aanduiden en de Franse taalgroep 4 leden. Ten slotte waren de qua leeftijd verkiesbare wettige kinderen van de koning van rechtswege senator.

Gewesten en Gemeenschappen bewerken

Voor de verkiezingen van de drie gewesten bepalen deze zelf hun kieskringen.

Vlaams Parlement bewerken

Voor het Vlaams Parlement zijn dat de vijf Vlaamse provincies en het arrondissement Brussels-Hoofdstad.

Waals Parlement bewerken

Voor het Waals Parlement zijn dat elf Waalse kieskringen, die samenvallen met de oude kiesarrondissementen voor federale verkiezingen, en die 75 leden afvaardigen.

Brussels Hoofdstedelijk Parlement bewerken

Voor de verkiezing van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement is er maar één enkele kieskring Brussel-Hoofdstad, die samenvalt met het provincieloos arrondissement Brussel-Hoofdstad. Hij telt 89 zetels waarvan 72 zetels voor de Franse taalgroep en 17 zetels voor de Nederlandse taalgroep:

Parlement van de Franse Gemeenschap bewerken

Het Parlement van de Franse Gemeenschap wordt onrechtstreeks samengesteld uit enerzijds de 75 verkozenen (allen zetelend in het Waals parlement) uit de 13 Waalse kieskringen - de 3 verkozenen uit het gerechtelijk arrondissement Eupen worden vervangen - en anderzijds de eerste 19 verkozenen van de Franse taalgroep uit het arrondissement Brussel-Hoofdstad.

Parlement van de Duitstalige Gemeenschap bewerken

Het Parlement van de Duitstalige Gemeenschap wordt rechtstreeks verkozen en bestaat uit 25 leden. De kieskring Eupen valt samen met het gerechtelijk arrondissement Eupen, dat samen met het voormalig gerechtelijk arrondissement Verviers het bestuurlijk arrondissement Verviers vormt.

De negen gemeenten in het arrondissement Eupen vormen samen het Duitse taalgebied in België. Al deze gemeenten zijn faciliteitengemeenten met faciliteiten voor Franstaligen, hoewel bijna iedereen er Duitstalig is.

Provincies bewerken

Bij de verkiezingen voor de 10 provincieraden zijn er specifieke kieskringen, provinciedistricten genaamd. Ze bestaan uit één of meerdere kantons, maar blijven binnen de grenzen van een administratief arrondissement. Sinds 2018 zijn de kieskringen voor de Vlaamse provincieraden zodanig vergroot dat ze één of meerdere administratieve arrondissementen omvatten.

Gemeenten bewerken

Voor de gemeenteraadsverkiezingen is er telkens maar één enkele kieskring voor de hele gemeente. De stad Antwerpen kent ook districtsraadsverkiezingen in de pre-fusiegemeenten.