Finale wereldkampioenschap voetbal 2006

De finale van het wereldkampioenschap voetbal 2006 was de 17e editie van de voetbalwedstrijd die gespeeld werd in het kader van het FIFA Wereldkampioenschap. De wedstrijd vond plaats op 9 juli 2006 tussen Italië en Frankrijk in het Olympiastadion in Berlijn.

President Giorgio Napolitano van Italië, aanvoerder Fabio Cannavaro en trainer Marcello Lippi met de FIFA-wereldbeker.

Net als in 1994, toen Italië van Brazilië verloor, brachten strafschoppen de beslissing. Middenvelder Andrea Pirlo werd na afloop verkozen tot "Man van de Wedstrijd".

Route naar de finale

bewerken
Route naar de finale
Italië  
  Frankrijk
WK 2006 – Kwalificatie
Palermo, 4 september 2004
Italië   2 – 1   Noorwegen
Chisinau, 8 september 2004
Moldavië   0 – 1   Italië
Celje, 9 oktober 2004
Slovenië   1 – 0   Italië
Parma, 13 oktober 2004
Italië   4 – 3   Wit-Rusland
Milaan, 26 maart 2005
Italië   2 – 0   Schotland
Oslo, 4 juni 2005
Noorwegen   0 – 0   Italië
Glasgow, 3 september 2005
Schotland   1 – 1   Italië
Minsk, 7 september 2005
Wit-Rusland   1 – 4   Italië
Palermo, 8 oktober 2005
Italië   1 – 0   Slovenië
Lecce, 12 oktober 2005
Italië   2 – 1   Moldavië
Saint-Denis, 4 september 2004
Frankrijk   0 – 0   Israël
Tórshavn, 8 september 2004
Faeröer   0 – 2   Frankrijk
Saint-Denis, 9 oktober 2004
Frankrijk   0 – 0   Ierland
Nicosia, 13 oktober 2004
Cyprus   0 – 2   Frankrijk
Saint-Denis, 26 maart 2005
Frankrijk   0 – 0   Zwitserland
Tel Aviv, 30 maart 2005
Israël   1 – 1   Frankrijk
Lens, 3 september 2005
Frankrijk   3 – 0   Faeröer
Dublin, 7 september 2005
Ierland   0 – 1   Frankrijk
Bern, 8 oktober 2005
Zwitserland   1 – 1   Frankrijk
Saint-Denis, 12 oktober 2005
Frankrijk   4 – 0   Cyprus
Kwalificatie – Eindstand
Land wed W G V DV DT +/− Pnt
  Italië 10 7 2 1 17 8 +9 23
  Noorwegen 10 5 3 2 12 7 +5 18
  Schotland 10 3 4 3 9 7 +2 13
  Slovenië 10 3 3 4 10 13 −3 12
  Wit-Rusland 10 2 4 4 12 14 −2 10
  Moldavië 10 1 2 7 5 16 −11 5
Land wed. W G V DV DT +/− Ptn
  Frankrijk 10 5 5 0 14 2 +12 20
  Zwitserland 10 4 6 0 18 7 +11 18
  Israël 10 4 6 0 15 10 +5 18
  Ierland 10 4 5 1 12 5 +7 17
  Cyprus 10 1 1 8 8 20 −12 4
  Faeröer 10 0 1 9 4 27 −23 1
Groepsfase – Wedstrijden
Hannover, 12 juni 2006
Italië   2 – 0   Ghana
Kaiserslautern, 17 juni 2006
Italië   1 – 1   Verenigde Staten
Hamburg, 22 juni 2006
Italië   2 – 0   Tsjechië
Stuttgart, 13 juni 2006
Frankrijk   0 – 0   Zwitserland
Leipzig, 18 juni 2006
Frankrijk   1 – 1   Zuid-Korea
Keulen, 23 juni 2006
Frankrijk   2 – 0   Togo
Groepsfase – Eindstand
Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Italië 3 2 1 0 5 1 4 7
  Ghana 3 2 0 1 4 3 1 6
  Tsjechië 3 1 0 2 3 4 -1 3
  Verenigde Staten 3 0 1 2 2 6 -4 1
Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Zwitserland 3 2 1 0 4 0 4 7
  Frankrijk 3 1 2 0 3 1 2 5
  Zuid-Korea 3 1 1 1 3 4 –1 4
  Togo 3 0 0 3 1 6 –5 0
Knockoutfase – Achtste finale
Kaiserslautern, 26 juni 2006
Italië   1 – 0   Australië
Hannover, 27 juni 2006
Frankrijk   3 – 1   Spanje
Knockoutfase – Kwartfinale
Hamburg, 30 juni 2006
Italië   3 – 0   Oekraïne
Frankfurt am Main, 1 juli 2006
Frankrijk   1 – 0   Brazilië
Knockoutfase – Halve finale
Dortmund, 4 juli 2006
Italië   2 – 0   Duitsland
München, 5 juli 2006
Frankrijk   1 – 0   Portugal

Voorbeschouwing

bewerken

Voor het eerst sinds de WK-finale van 1978 (Argentinië - Nederland) vond een finale plaats zonder Brazilië of Duitsland. Italië stond voor de zesde keer in de finale na de gewonnen kampioenschappen van 1934, 1938 en 1982, en de verloren finales van 1970 en 1994. Voor Frankrijk was het de tweede WK-finale na de zege in eigen land op het WK van 1998. Van de achttien kampioenschappen was dit de zevende 'Europese finale' en de eerste na 1982 (Italië - West-Duitsland).

Voor de Italiaan Fabio Cannavaro was de finale zijn 100e interland en voor de Fransman Zinédine Zidane zijn laatste wedstrijd.

Wedstrijdverslag

bewerken

Binnen twintig minuten hadden beide ploegen gescoord. Zinédine Zidane opende de score door een controversiële strafschop te verzilveren. Zijn schot ging via de onderkant van de lat het doel in. Marco Materazzi maakte gelijk uit een hoekschop van Andrea Pirlo. Beide ploegen hadden vervolgens kans op een winnende treffer. Luca Toni schoot voor Italië op de lat en zag een kopbalgoal wegens buitenspel afgekeurd worden en Frankrijk claimde een tweede strafschop toen Florent Malouda in het strafschopgebied ten val kwam.

Zinédine Zidane en Marco Materazzi eisten een hoofdrol op in de finale. Net als in de WK-finale van 1998 leek Zidane op weg om zijn team naar de wereldtitel te leiden. Hij bracht Frankrijk na 7 minuten op voorsprong via een strafschop. Zidane stifte de bal tegen de onderkant van de lat en zag hoe het leer maar net achter de doellijn neerkwam. Een tiental minuten later maakte Marco Materazzi gelijk. Hij knikte een hoekschop van Andrea Pirlo binnen. Nadien werd er niet meer gescoord en kwamen er verlengingen.

In de verlenging was de grootste kans voor de Fransen. Keeper Gianluigi Buffon tikte een kopbal van Zidane over het doel. De carrière van Zinédine Zidane eindigde met een rode kaart voor een zware overtreding, een kopstoot op de borst van Materazzi. Dit naar aanleiding van het feit dat Materazzi even aan het shirt van Zidane trok, waarna die rustig wegwandelde en Materazzi hem iets toeriep. De scheidsrechter zag het incident niet en het was waarschijnlijk voor de eerste keer in de geschiedenis dat een beslissing via het "oortje" van de scheidsrechter tot stand kwam. Er werd niet gescoord in de verlenging, zodat de wedstrijd in 1-1 eindigde. Het was de tweede keer in de geschiedenis dat strafschoppen de beslissing moesten brengen. De eerste keer was het Italië dat verloor in 1994 tegen Brazilië.

De enige speler die zijn strafschop miste was David Trezeguet, de man die zes jaar eerder, in de finale van Euro 2000 de "Golden Goal" had gescoord tegen Italië. De vijfde en beslissende Italiaanse strafschop werd gescoord door uitblinker Fabio Grosso. Italië werd voor de vierde keer wereldkampioen.

Wedstrijdgegevens

bewerken

9 juli 2006
20:00 MET
«onderlinge duels»
Italië   1 – 1
(n.v.)
  Frankrijk Olympiastadion, Berlijn
Toeschouwers: 69.029
Scheidsrechter: Horacio Elizondo (Argentinië)
Materazzi   19'   7' (pen.) Zidane
  Strafschoppen  
Pirlo  
Materazzi  
De Rossi  
Del Piero  
Grosso  
5 - 3   Wiltord
  Trezeguet
  Abidal
  Sagnol
 
 
 
 
 
 
 
Italië
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Frankrijk
 
Italië:
GK 1 Gianluigi Buffon
RB 19 Gianluca Zambrotta   5'
CB 5 Fabio Cannavaro  
CB 23 Marco Materazzi
LB 3 Fabio Grosso
RM 16 Mauro Camoranesi   86'
CM 8 Gennaro Gattuso
CM 21 Andrea Pirlo
LM 20 Simone Perrotta   61'
AM 10 Francesco Totti   61'
CF 9 Luca Toni
Wisselspelers:
MF 4 Daniele De Rossi   61'
FW 15 Vincenzo Iaquinta   61'
FW 7 Alessandro Del Piero   86'
Coach:
  Marcello Lippi
 
 
Frankrijk:
GK 16 Fabien Barthez
RB 19 Willy Sagnol   12'
CB 15 Lilian Thuram
CB 5 William Gallas
LB 3 Éric Abidal
DM 4 Patrick Vieira   56'
DM 6 Claude Makélélé   76'
AM 10 Zinédine Zidane     110'
RW 22 Franck Ribéry   100'
CF 12 Thierry Henry   107'
LW 7 Florent Malouda   111'
Wisselspelers:
MF 18 Alou Diarra   56'
FW 20 David Trezeguet   100'
FW 11 Sylvain Wiltord   107'
Coach:
  Raymond Domenech

Overzicht van wedstrijden

bewerken
Groepswedstrijden
Groep A Groep B Groep C Groep D
Duitsland - Costa Rica
Polen - Ecuador
Duitsland - Polen
Ecuador - Costa Rica
Ecuador - Duitsland
Costa Rica - Polen
Engeland - Paraguay
Trinidad en Tobago - Zweden
Engeland - Trinidad en Tobago
Zweden - Paraguay
Zweden - Engeland
Paraguay - Trinidad en Tobago
Argentinië - Ivoorkust
Servië en Montenegro - Nederland
Argentinië - Servië en Montenegro
Nederland - Ivoorkust
Nederland - Argentinië
Ivoorkust - Servië en Montenegro
Mexico - Iran
Angola - Portugal
Mexico - Angola
Portugal - Iran
Portugal - Mexico
Iran - Angola
Groep E Groep F Groep G Groep H
Italië - Ghana
Verenigde Staten - Tsjechië
Italië - Verenigde Staten
Tsjechië - Ghana
Tsjechië - Italië
Ghana - Verenigde Staten
Australië - Japan
Brazilië - Kroatië
Brazilië - Australië
Japan - Kroatië
Japan - Brazilië
Kroatië - Australië
Frankrijk - Zwitserland
Zuid-Korea - Togo
Frankrijk - Zuid-Korea
Togo - Zwitserland
Togo - Frankrijk
Zwitserland - Zuid-Korea
Spanje - Oekraïne
Tunesië - Saoedi-Arabië
Spanje - Tunesië
Saoedi-Arabië - Oekraïne
Saoedi-Arabië - Spanje
Oekraïne - Tunesië
Achtste finales
Duitsland - Zweden
Argentinië - Mexico
Italië - Australië
Zwitserland - Oekraïne
Engeland - Ecuador
Portugal - Nederland
Brazilië - Ghana
Spanje - Frankrijk
Kwartfinales
Duitsland - Argentinië Italië - Oekraïne Engeland - Portugal Brazilië - Frankrijk
Halve finales
Duitsland - Italië Portugal - Frankrijk
Troostfinale
Duitsland - Portugal
Finale
Italië - Frankrijk

Zie ook

bewerken