Pierre Lardinois

Pierre Lardinois
	Pierre Lardinois in 1974
Geboren	13 augustus 1924; Noorbeek
Overleden	16 juli 1987; Amsterdam
Politieke partij	KVP
Beroep	Politicus
Europees Commissaris namens Nederland ; belast met Landbouw
Aangetreden	7 januari 1973
Einde termijn	6 januari 1977
President	François-Xavier Ortoli
Voorganger	Sicco Mansholt
Opvolger	Henk Vredeling
Portaal	Politiek

Pierre Joseph (Pierre) Lardinois (Noorbeek, 13 augustus 1924 - Amsterdam, 16 juli 1987) was een Nederlandse politicus voor de Katholieke Volkspartij (KVP). Hij trouwde in 1950 met Maria Peeters (Sint-Martens-Voeren, 15 augustus 1923 - Amersfoort, 14 juni 1982). Uit het huwelijk werden vijf kinderen geboren. Vanaf 1952 was Pierre Lardinois Rijkslandbouwconsulent in Zuidoost-Brabant en van 1960 tot 1963 landbouwattaché op de Nederlandse ambassade in Londen. In die laatste jaren was hij ook actief in het inlichtingenwerk (in een zogeheten stay-behind-organisatie^[1]). In 1963 werd hij Kamerlid voor de KVP en in 1967 minister van Landbouw en Visserij in het kabinet-De Jong. Hij bleef dat in het kabinet-Biesheuvel I en Biesheuvel II tot zijn benoeming tot commissaris van de Europese Commissie per 1 januari 1973. Hij bleef dat één periode van vier jaar. Van 1 januari 1977 tot zijn pensionering per 1 september 1986 was hij voorzitter van de Hoofddirectie van de Rabobank. In die periode bezorgde hij de bank zelfvertrouwen en droeg sterk bij aan de internationalisering van de bank.

Afkomst bewerken

Lardinois was afkomstig uit Noorbeek. Hij doorliep de HBS-B op Rolduc en studeerde in Wageningen. Hij begon zijn studie in 1942, maar moest deze vanwege de oorlogsomstandigheden al snel afbreken. Van 1943 tot 1945 was hij gedwongen tewerkgesteld in vier opeenvolgende werkkampen in Duitsland: in Braunschweig, Uslar, Herzberg am Harz en Glöwen. Na de oorlog hervatte hij zijn studie en maakte daarna snel carrière in de agrarische wereld.

Tweede Kamerlid bewerken

Naast zijn Kamerlidmaatschap was hij van 1965 tot 1967 voorzitter van de Noord-Brabantse boerenbond. Voor de Kamerverkiezingen van 1967 was hij een van de vier lijsttrekkers voor de KVP, in Brabant.

Minister bewerken

Hij was minister van Landbouw en Visserij in de kabinetten De Jong, Biesheuvel I en Biesheuvel II. Hij verdedigde als minister zowel in Brussel als in Den Haag de belangen van 'zijn' boeren en vissers. Hij wordt gezien als de minister die in de naoorlogse periode het meest nauw verweven was met de landbouwsector (het zogeheten groene front).

Europese politiek bewerken

Vrijwel gelijktijdig met het lidmaatschap van de Tweede Kamer was hij van 1963 tot 1967 ook lid van het toentertijd nog niet direct gekozen Europees Parlement.

Ook als lid van de Europese Commissie beheerde hij de portefeuille Landbouw.

Biografie bewerken

In 2020 verscheen zijn biografie, 'Pierre Lardinois - Een leven voor de landbouw' bij uitgeverij Boom.

Zie ook bewerken

Lijst van Nederlandse Eurocommissarissen

Externe link bewerken

parlement.com

Bronnen, noten en/of referenties

De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is geheel of gedeeltelijk afkomstig van www.parlement.com. Overname was tot 1 februari 2016 toegestaan met bronvermelding.

↑ Huib Modderkolk, Oud-minister Lardinois was lid van ultrageheime verzetsorganistatie tegen eventuele Sovjet-invasie. de Volkskrant (20 november 2020). Geraadpleegd op 29 november 2020.

Zie de categorie Pierre Lardinois van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Voorganger: B.W. Biesheuvel	Minister van Landbouw en Visserij 1967-1973	Opvolger: J. Boersma
Voorganger: R.J. Nelissen	Minister voor Surinaamse en Nederlands-Antilliaanse Zaken 1972-1973	Opvolger: W.J. Geertsema
Voorganger: Carlo Scarascia-Mugnozza	Eurocommissaris voor Landbouwbeleid 1973-1977	Opvolger: Finn Olav Gundelach
Voorganger: Sicco Mansholt	Nederlands Eurocommissaris 1973-1977	Opvolger: Henk Vredeling

[1] Huib Modderkolk, Oud-minister Lardinois was lid van ultrageheime verzetsorganistatie tegen eventuele Sovjet-invasie. de Volkskrant (20 november 2020). Geraadpleegd op 29 november 2020.

[1]

Minister:	Barend Biesheuvel (MP/AZ) · Roelof Nelissen (VP/Fin, ex-SNAZ) · Molly Geertsema (VP/BiZa) · Norbert Schmelzer (BuZa) · Piet Engels (CRM) · Hans de Koster (Def) · Harrie Langman (EZ) · Dries van Agt (Jus) · Pierre Lardinois (LV/SNAZ) · Chris van Veen (OW) · Kees Boertien (OS) · Jaap Boersma (SZ) · Willem Drees jr. (VW) · Louis Stuyt (VM) · Bé Udink (VRO) · Mauk de Brauw (WB)
Staatssecretaris:	Jan van Stuijvenberg (BiZa) · Tjerk Westerterp (BuZa) · Fia van Veenendaal-van Meggelen (CRM) · Henk Vonhoff (CRM) · Adri van Es (Def) · Jan Oostenbrink (EZ) · Willem Scholten (Fin) · Fons van der Stee (Fin) · Hans Grosheide (Jus) · Kees Schelfhout (OW) · Koos Rietkerk (SZ) · Roelof Kruisinga (VW) · Werner Buck (VRO)

Minister:	Barend Biesheuvel (MP/AZ) · Roelof Nelissen (VP/Fin) · Molly Geertsema (VP/BiZa/SNAZ) · Norbert Schmelzer (BuZa) · Piet Engels (CRM) · Hans de Koster (Def) · Harrie Langman (EZ) · Dries van Agt (Jus) · Chris van Veen (OW/WB) · Kees Boertien (OS) · Jaap Boersma (SZ/LV) · Bé Udink (VW/VRO) · Louis Stuyt (VM)
Staatssecretaris:	Jan Oostenbrink (EZ) · Hans Grosheide (Jus) · Kees Schelfhout (OW) · Werner Buck (VRO)
Tussentijds afgetreden als minister:	Pierre Lardinois (LV/SNAZ)
Tussentijds afgetreden als staatssecretaris:	Adri van Es (Def) · Tjerk Westerterp (BuZa) · Fons van der Stee (Fin) · Willem Scholten (Fin) · Roelof Kruisinga (VW) · Henk Vonhoff (CRM) · Koos Rietkerk (SZ)