Kabinet-Erhard II
Het kabinet–Erhard II was het West-Duitse kabinet van 26 oktober 1965 tot 1 december 1966. Het kabinet werd gevormd door de politieke partijen Christlich Demokratische Union Deutschlands (CDU)-Christlich-Soziale Union (CSU) en de Freie Demokratische Partei (FDP) na de verkiezingen van 1965 en was een voortzetting van het vorige kabinet Erhard I. Ludwig Erhard de partijleider van de CDU diende een tweede termijn als bondskanselier en Erich Mende de partijleider van de FDP diende als vicekanselier en bondsminister voor Oost-Duitse Betrekkingen.
Kabinet–Erhard II | ||||
---|---|---|---|---|
Kabinet in Duitsland | ||||
Premier | Ludwig Erhard (Bondskanselier) | |||
Partij(en) | CDU/CSU FDP | |||
Politieke kleur | Christendemocratisch–Liberaal (Centrumrechts) | |||
1965–1969 | ||||
Start | 26 oktober 1965 | |||
Demissionair | 28 oktober 1966 | |||
Eind | 1 december 1966 | |||
Voorganger | Erhard I | |||
Opvolger | Kiesinger | |||
Staatshoofd | Heinrich Lübke | |||
|
Van het begin af aan waren er de nodige spanningen tussen CDU/CSU en FDP, met name op economisch gebied. Plannen van de regering om het tot 4 miljard Duitse mark opgelopen begrotingstekort weg te werken met een belastingverhoging stuitte op felle kritiek van de FDP, die op 27 oktober 1966 haar ministers uit het kabinet terugtrok.[1] Erhards positie binnen de CDU was inmiddels ook ter discussie gesteld en op 2 november 1966 voelde hij zich genoodzaakt om af te treden.[1]
De Christendemocraten begonnen na de uittreding van de FDP-ministers onderhandelingen met de sociaaldemocratische Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD). Deze onderhandelingen resulteerden uiteindelijk op de vorming van een "grote coalitie" die op 1 december 1966 aantrad onder leiding van Kurt Georg Kiesinger (CDU), met Willy Brandt (SPD) als vicekanselier.
Trivia
bewerken- Het leeftijdsverschil tussen oudste ambtsbekleder Ludger Westrick en de jongste Gerhard Stoltenberg was maar liefst 33 jaar.