Het Kabinet–Cuno regeerde in de Weimarrepubliek van 22 november 1922 tot 13 augustus 1923. Deze coalitie bestond uit de Duitse Centrumpartij (Zentrum), de Duitse Democratische Partij (DDP), de Duitse Volkspartij (DVP) en een aantal partijlozen. De rijkskanselier Wilhelm Cuno behoorde zelf ook niet tot een partij.

Kabinet–Cuno bewerken

Ambtsbekleder Functie(s) Ambtstermijn Partij(en)
  Wilhelm Cuno
(1876–1933)
Rijkskanselier 22 november 1922 13 augustus 1923
[1]
O
Vacant Vicekanselier
  Rudolf Oeser
(1858–1926)
Rijksminister van
Binnenlandse
Zaken
22 november 1922 13 augustus 1923 DDP
  Hans von
Rosenberg

(1879–1956)
Rijksminister van
Buitenlandse
Zaken
22 november 1922 13 augustus 1923 O
  Andreas
Hermes

(1878–1964)
Rijksminister van
Financiën
26 oktober 1921
[2]
13 augustus 1923 DZ
  Heinrich
Albert

(1874–1960)
Rijksminister van
de Schatkist
22 november 1922 1 april 1923 O
  Rudolf Heinze
(1865–1928)
Rijksminister van
Justitie
22 november 1922 13 augustus 1923 DVP
  Johann
Becker

(1869–1951)
Rijksminister van
Economische
Zaken
22 november 1922 13 augustus 1923 DVP
  Otto Geßler
(1875–1955)
Rijksminister van
Defensie
27 maart 1920
[2]
20 januari 1928
[3]
DDP
  Heinrich
Brauns

(1868–1939)
Rijksminister van
Arbeid
20 juni 1920
[2]
12 juni 1928
[3]
DZ
  Generalleutnant
Wilhelm
Groener

(1867–1939)
Rijksminister van
Verkeer
25 juni 1920
[2]
13 augustus 1923 O
Vacant Rijksminister van
Wederopbouw
  Heinrich
Albert

(1874–1960)
1 april 1923 13 augustus 1923 O
  Karl Müller
(1884–1964)
Rijksminister van
Voedsel en
Landbouw
22 november 1922 25 november 1922
[1]
DZ
Vacant
  Hans Luther
(1879–1962)
1 december 1922 6 oktober 1923
[3]
O
  Karl Stingl
(1864–1936)
Rijksminister van
Posterijen
22 november 1922 13 augustus 1923 BVP