Grand Prix-wegrace van België 1986

De Grand Prix-wegrace van België 1986 was de zevende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1986. De races werden verreden op 6 juli 1986 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy.

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1986
Officiële naam G.P. Moto 1986
Land Vlag van België België
Datum 6 juli 1986
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Eerste Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Tweede Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Derde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Dominique Sarron
Eerste Vlag van Spanje Sito Pons
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie McLeod
Derde Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Luca Cadalora
Snelste ronde Vlag van Italië Domenico Brigaglia
Eerste Vlag van Italië Domenico Brigaglia
Tweede Vlag van België Lucio Pietroniro
Derde Vlag van Argentinië Willy Pérez
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Duitsland Bruno Hiller
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Tweede Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc
Derde Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Duitsland Bruno Hiller

Algemeen bewerken

De trainingen in België werden onder goede omstandigheden gereden, maar tijdens de racedag regende het. Dat de Honda NSR 500-rijders in de trainingen afstellingsproblemen hadden gehad was daardoor niet zo erg, want alle afstellingen waren nutteloos geworden nu het regende. Behalve een groot aantal valpartijen leverde de natte baan ook enkele verrassende winnaars op: Domenico Brigaglia en de zijspancombinatie Steve Webster/Tony Hewitt scoorden hun eerste WK-overwinningen. De regen zorgde bij veel machines ook voor technische problemen in de vorm van vocht in carburateurs en haperende ontstekingen.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

De Yamaha YZR 500-rijders waren erg sterk in de trainingen, terwijl de Honda NSR 500-coureurs juist moeite hadden met de afstelling van hun machines. Naast Wayne Gardner was dat nu Raymond Roche, die de machines van Shungi Yatsushiro kreeg. Feitelijk waren dit de motorfietsen van Freddie Spencer, maar Roche mocht ze in België en in de Franse GP gebruiken omdat men verwachtte dat Spencer pas bij de Britse Grand Prix weer fit zou zijn. Bij Yamaha deed Christian Sarron het weer goed op Spa-Francorchamps. Hij kwam dicht bij het pole-record van Spencer en werd tweede achter Eddie Lawson, die het record met 0,3 seconde verbeterde.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 2"28'28
2.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"28'69
3.   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 2"29'27
4.   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 2"29'44
5.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 2"30'31
6.   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 2"30'51
7.   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 2"30'76
8.   Raymond Roche Rothmans-Katayama-HRC-Honda 2"31'65
9.   Ron Haslam ELF-Honda 2"31'82
10.   Roger Burnett Rothmans-Honda-UK 2"31'87

De race bewerken

Al in de opwarmronde van de 500cc-klasse kwam Kevin Schwantz in La Source ten val, maar ondanks de pijn ging hij toch van start. In de vierde ronde viel Ron Haslam, in de zevende ronde ook Paul Lewis en in de negende ronde Raymond Roche. Randy Mamola had geen problemen. Hij leidde de race van start tot finish, gevolgd door Eddie Lawson, die geen risico's wilde nemen en aanvankelijk ook Mike Baldwin, tot die in de tiende ronde viel. Dat kwam mogelijk door de druk van Christian Sarron, die zijn reputatie als regenrijder waarmaakte nadat zijn machine in het begin op twee cilinders had gelopen. Intussen voerde Kevin Schwantz een schrikbewind door zijn wilde rijstijl, waarbij hij Mile Pajic van de baan reed. Schwantz kreeg juist bewondering van Boet van Dulmen, die had gewild dat hij nog jong genoeg was om er een dergelijke rijstijl op na te houden. Die bewondering werd wellicht nog groter toen de artsen na de race vaststelden dat Schwantz bij zijn val in de opwarmronde een sleutelbeen had gebroken. Pajic kwam de schrik teboven en werd zelf achtste, waarmee hij zijn eerste WK-punten scoorde.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 57"25'02 3 15
2   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 57"42'45 1 12
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 58"27'84 2 10
4   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 58"33'30 5 8
5   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 58"38'65 7 6
6   Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki 59"48'69 17 5
7   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 1:00"04'26 6 4
8   Mile Pajic SNRT-Honda +1 ronde 19 3
9   Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda +1 ronde 20 2
10   Kevin Schwantz Rizla-Heron-Suzuki +1 ronde 11 1
11   Wolfgang von Muralt Frankonia-Suzuki +1 ronde 15
12   Mark Phillips Suzuki +1 ronde 25
13   Masuru Mizutani Suzuki +1 ronde 16
14   Peter Sköld Honda +1 ronde 23
15   Robert Jung Honda +1 ronde 28
16   Gary Lingham Honda +1 ronde 33
17   Paul Ramon Suzuki +1 ronde 31
18   David Griffith Honda +2 ronden 36

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Alessandro Valesi Honda 26
  Andreas Leuthe Honda 30
  Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha Val 4
  Dietmar Marehardt Suzuki 34
  Bernard Denis Suzuki 22
  Raymond Roche Rothmans-Katayama-HRC-Honda Val 8
  Juan Garriga Cagiva Water in carburateurs 13
  Fabio Biliotti Honda 14
  Paul Lewis Skoal Bandit-Heron-Suzuki Val 12
  Maarten Duyzers Suzuki Water in carburateurs 32
  Eero Hyvärinen Honda 27
  Ron Haslam ELF-Honda Val 9
  Marco Gentile Écurie-Fior-Honda 21
  Manfred Fischer Hein Gericke-Honda 18
  Leandro Becheroni Suzuki 29
  Roger Burnett Rothmans-Honda-UK Water in carburateurs 10
  Simon Buckmaster Duckhams Oil-Honda 24
  Josef Doppler Suzuki 35

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda Blessure
  Henk van der Mark PDM-Honda Blessure
  Niall Mackenzie Skoal Bandit-Heron-Suzuki Blessure[1]
  Dave Petersen HB-Gallina-Suzuki
  Gustav Reiner Bakker-Honda-Deutschland
  Shungi Yatsushiro Moriwaki-HRC-Honda Blessure[2]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 84
2   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 74
3   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 72
4   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 52
5   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 43
6   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 39
7   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda /
Rothmans-Katayama-HRC-Honda
18
  Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda
9   Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki 11
10   Ron Haslam ELF-Honda 8
  Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

De geruchtenstroom die op gang was gekomen over de financiële situatie bij Aprilia werd getemperd toen het team verklaarde dat men twee GP's had overgeslagen omdat men niet tevreden was over de motorblokken van Rotax, die slechts 64 pk leverden. Nu waren ze kennelijk verbeterd en kwam er 74 pk uit, maar toch wist fabriekscoureur Loris Reggiani zich slechts als vijftiende te kwalificeren. Donnie McLeod, ook met een Rotaxmotor onderweg, bereikte de derde startplaats, achter de Yamaha's van Carlos Lavado en Martin Wimmer.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 2"34'34
2.   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 2"35'45
3.   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 2"36'03
4.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 2"36'37
5.   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 2"36'79
6.   Dominique Sarron Rothmans-Honda 2"37'08
7.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 2"37'16
8.   Pierre Bolle ELF-Parisienne 2"37'27
9.   Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 2"37'35
10.   Fausto Ricci HRC-Honda 2"37'90

De race bewerken

De eerste ronde van de 250cc-race in Spa-Francorchamps was - vooral voor de favorieten - nogal een slagveld. Al in de eerste ronde gingen Stéphande Mertens en Carlos Lavado onderuit. Martin Wimmer en Toni Mang kwamen bij de start heel slecht weg. Zo begon Sito Pons als eerste aan de tweede ronde en hij werd de hele race niet meer bedreigd. Donnie McLeod reed naar de tweede plaats, maar werd geholpen doordat de JJ Cobas van Alan Carter na zes ronden slechter begon te lopen. Wimmer kwam intussen door een verkeerde afstelling niet naar voren en werd slechts zeventiende, maar ook Mang besloot na enkele schuivers niet meer aan te dringen en hij werd achttiende. Dat maakte de situatie voor Carlos Lavado minder zuur, want zijn concurrenten scoorden niet en hoewel Pons de tweede plaats in het wereldkampioenschap overnam, had hij nog tien punten achterstand op Lavado.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 47"43'42 7 15
2   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 47"54'39 3 12
3   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 48"19'39 16 10
4   Dominique Sarron Rothmans-Honda 48"19'71 6 8
5   Alan Carter JJ Cobas-Rotax 48"20'88 14 6
6   Carlos Cardús Campsa-Honda 48"34'21 25 5
7   Jean Foray Chevallier-Yamaha 48"35'67 21 4
8   Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 48"35'99 9 3
9   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 48"38'76 5 2
10   Hans Lindner Rotax 48"39'03 18 1
11   Fausto Ricci HRC-Honda 48"50'05 10
12   Michel Siméon Yamaha 48"56'42 13
13   Hans Becker Yamaha 48"59'10 30
14   Antonio Rota Rotax 49"00'49 32
15   Gary Noël EMC-Rotax 49"00'88 20
16   Reinhold Roth HB-Römer-Honda 49"01'49 12
17   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 49"09'19 2
18   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 49"09'47 4
19   Cees Doorakkers Honda 49"32'44 35
20   Maurizio Vitali Garelli 50"17'27 36
21   Bruno Bonhuil Honda 50"20'69 27
22   Roland Freymond Yamaha 50"21'79 33
23   Guy Bertin Parisienne 50"31'12 24

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha Val 1
  Pierre Bolle ELF-Parisienne Motor te koud 8
  Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda Val 11
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax Afstelling 15
  Stéphane Mertens Johnson-Yamaha Val 17
  Siegfried Minich Honda 19
  Jean-Michel Mattioli Yamaha 22
  Virginio Ferrari Total-Katayama-HRC-Honda 23
  Manfred Herweh HB-Aprilia-Rotax Beslagen vizier 26
  Christian Boudinot JJ Cobas-Rotax 28
  Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax 29
  Harald Eckl Honda 31
  René Delaby Rotax 34

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jean-Louis Tournadre Yamaha Blessures[3]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 72
2   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 62
3   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 51
4   Jean-François Baldé Rothmans-Katayama-Honda 45
5   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 44
6   Dominique Sarron Rothmans-Honda 31
7   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 28
8   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 27
9   Fausto Ricci HRC-Honda 24
10   Pierre Bolle ELF-Parisienne 15

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Luca Cadalora en Fausto Gresini stonden met hun Garelli's binnen 0,3 seconde, maar toch wist August Auinger er zich met zijn Bartol-MBA tussen te plaatsen. In voorbereiding van de toekomstige beperking tot slechts één cilinder voor de 125cc-klasse probeerde Gary Noël zich te kwalificeren met een prototype EMC met een Rotax-eencilinder, maar hij slaagde daar niet in.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Luca Cadalora FMI-Garelli 2"44'69
2.   August Auinger Bartol-LCR-MBA 2"44'72
3.   Fausto Gresini FMI-Garelli 2"44'99
4.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 2"45'30
5.   Ezio Gianola MBA 2"45'42
6.   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 2"45'78
7.   Alfred Waibel MBA 2"46'83
8.   Olivier Liégeois Assmex-MBA 2"47'80
9.   Pier Paolo Bianchi MBA 2"48'34
10.   Thierry Feuz MBA 2"48'40

De race bewerken

Luca Cadalora had niets aan zijn snelle trainingstijd, want na één ronde kwam hij al de pit in om zijn tankbeluchting te laten herstellen. Ook Ángel Nieto kwam na de eerste ronde de pit in en even later stopten August Auinger en Bruno Kneubühler. Cadalora hervatte zijn race, maar viel in de vierde ronde bij La Source. Er vormde zich een grote kopgroep met onder andere Pier Paolo Bianchi, Fausto Gresini, Willy Pérez, Lucio Pietroniro, Domenico Brigaglia en Olivier Liégeois. Acht ronden voor het einde nam Brigaglia de leiding. Gianola bedreigde hem nog, maar maakte een fout waardoor hij naar de zesde plaats terugviel. Daarvan profiteerde Pietroniro, die op een droge baan vermogen tekortkwam, maar dat werd door de regen gecompenseerd. Hij schudde Pérez van zich af en werd tweede. Olivier Liégeois, die zich in Assen niet had weten te kwalificeren, werd in zijn thuisrace vijfde.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 43"21'59 6 15
2   Lucio Pietroniro MBA 43"39'79 11 12
3   Willy Pérez MBA 43"47'94 14 10
4   Fausto Gresini FMI-Garelli 43"48'88 3 8
5   Olivier Liégeois Assmex-MBA 43"52'42 8 6
6   Ezio Gianola MBA 43"53'67 5 5
7   Pier Paolo Bianchi MBA 44"03'73 9 4
8   Paolo Casoli MBA 44"21'09 13 3
9   Jussi Hautaniemi MBA 44"33'14 15 2
10   Thierry Feuz MBA 44"39'01 10 1
11   Johnny Wickström MBA 44"40'70 12
12   Robin Appleyard MBA 44"45'78 20
13   Anton Straver MBA 45"03'83 22
14   Jean-Claude Selini MBA 45"14'76 24
15   Willi Huperich Seel-MBA 45"22'92 33
16   Alain Kempener MBA 45"36'02 34
17   Peter Sommer MBA 45"45'29 28
18   Patrick Daudier PMDF 46"06'09 30
19   Robin Milton MBA 46"06'60 32
20   Ton Spek MBA 46"28'21 35
21   Jan Eggens LCR-EGA +1 ronde 25
22   Ivan Troisi MBA +1 ronde 27
23   Håkan Olsson MBA +2 ronden 26

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Luca Cadalora FMI-Garelli Val 1
  August Auinger Bartol-LCR-MBA Ontsteking 2
  Bruno Kneubühler LCR-MBA Ontsteking 4
  Alfred Waibel MBA 7
  Paul Bordes MBA 16
  Ángel Nieto Ducados-MBA Ontsteking 17
  Jacques Hutteau MBA 18
  Mike Leitner MBA 19
  Andres Sánchez Ducados-MBA 21
  Esa Kytölä MBA 23
  Manfred Braun MBA 29
  Eric Gijsel MBA 31
  Boy van Erp MBA Val 36

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 62
2   Luca Cadalora FMI-Garelli 61
3   Ezio Gianola MBA 47
4   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 41
5   Bruno Kneubühler LCR-MBA 24
6   Pier Paolo Bianchi MBA 22
7   Willy Pérez MBA 21
8   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 20
9   Johnny Wickström MBA 15
  Olivier Liégeois Assmex-MBA

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Hoewel Rolf Biland en Kurt Waltisperg de snelste trainingstijd reden, maakten Egbert Streuer en Bernard Schnieders zich helemaal geen zorgen. In 1985 hadden ze al 2"36'05 gereden en ze hadden ook nu twee of drie seconden sneller kunnen zijn, maar vonden het niet nodig het materiaal zo zwaar te belasten. Met hun rondetijd stonden ze in elk geval voor hun grootste concurrenten Alain Michel/Jean Marc Fresc.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 2"36'57
2.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 2"37'21
3.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 2"37'50
4.   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 2"37'81
5.   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Seel 2"38'23
6.   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 2"41'42
7.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Camel-Busch-Yamaha 2"41'47
8.   Steve Abbott   Vince Biggs Windle-Yamaha 2"41'76
9.   Alfred Zurbrügg   Adolf Hänni LCR-Yamaha 2"42'65
10.   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Ricardo Z 2"42'78

De race bewerken

Na de start nam Egbert Streuer al snel de leiding over van Rolf Biland en Steve Webster, maar bij het terugschakelen voor Les Combes hoorde hij al iets kraken en vervolgens had hij alleen de eerste versnelling nog over. Daarmee was zijn race voorbij, terwijl Biland halverwege de eerste ronde een fout maakte waardoor hij achterop raakte. Steve Webster kon zo samen met bakkenist Tony Hewitt zijn eerste GP-overwinning scoren, want Alain Michel/Jean-Marc Fresc drongen niet meer aan nadat ze vanuit de pit het signaal kregen dat Streuer uit de race was. Ook opmerkelijk was de derde plaats van Rolf Steinhausen en Bruno Hiller, die een heel goed weekend hadden. Ze vonden een geldschieter in de vorm van Camel en scoorden niet alleen hun eerste punten van het seizoen, maar ook meteen een podiumplaats. Rolf Biland en Kurt Waltisperg waren feitelijk de snelsten van de dag. Nadat ze waren teruggevallen naar de elfde plaats wisten ze zich naar de vierde plaats terug te vechten. Hoewel Streuer er niet zwaar aan tilde, had hij nu twaalf punten achterstand op Alain Michel en was ook Webster hem gepasseerd in het wereldkampioenschap.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 45"05'42 4 15
2   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 45"13'48 3 12
3   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Camel-Busch-Yamaha 45"16'33 9 10
4   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 45"39'63 1 8
5   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Ricardo Z 45"50'66 12 6
6   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Seel 45"53'71 5 5
7   Steve Abbott   Vince Biggs Windle-Yamaha 45"54'67 10 4
8   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 46"13'88 8 3
9   René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 46"33'44 6 2
10   Yoshisada Kumagaya   Kazahito Makiuchi LCR-Yamaha 46"46'43 15 1
11   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 13
12   Frank Wrathall   Simon Birchall LCR-Yamaha 14
13   Graham Gleeson   David Elliott LCR-Yamaha
14   Hans Hügli   Markus Fährni LCR-Yamaha
15   Ray Gardner   Tony Stewart LCR-Yamaha
16   Barry Brindley   Chris Jones Windle-Yamaha
17   Werner Kraus   Oliver Schuster Busch-Yamaha
18   Dave Hallam   John Gibbard Yamaha
19   Cor van Reeuwijk   Hans Blauw Yamaha 28
20   Albert Weber   Harald Scheidawind LCR-Yamaha

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha Ontsteking 16
  Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha Versnellingsbak 2
  Bernd Scherer   Wolfgang Gess BSR-Yamaha 7
  Alfred Zurbrügg   Adolf Hänni LCR-Yamaha 11

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 42
2   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 39
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 30
4   Steve Abbott   Shaun Smith en
  Vince Biggs
Windle-Yamaha 28
5   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Seel 22
6   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 20
7   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 15
8   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg en
  Adolf Hänni
LCR-Yamaha 14
9   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 12
10   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha /
Camel-Busch-Yamaha
10

Trivia bewerken

Belgische organisatie bewerken

De organisatie in Spa-Francorchamps was altijd al slecht, maar het leek van kwaad tot erger te gaan. Al aan het eind van de jaren zeventig klaagden de teams steen en been over de vrije toegang die het publiek tot het rennerskwartier had. Niet alleen werd het sleutelen zo bijna onmogelijk, er werd ook veel gestolen. De coureurs en monteurs, die meer dan 100.000 toeschouwers aantrokken, moesten bijvoorbeeld betalen voor het gebruik van de toiletten. In 1979 werden de rijders geconfronteerd met nieuw maar spiegelglad asfalt, wat uiteindelijk leidde tot een boycot van de topcoureurs en een verplaatsing van de Belgische Grand Prix naar het circuit van Zolder in 1980. In 1981 kwam men terug in Spa-Francorchamps, maar weer werd het publiek niet in de hand gehouden en greep de gendarmerie pas in nadat er bijna een ongeluk gebeurde. In 1981 kreeg het publiek, ondanks een verbod van de FIM, voor 100 Belgische frank toegang tot het rennerskwartier. Net als in 1980 zat het publiek op de vangrail en werden er bierflessen op de baan gegooid. In 1983 werden het circuit en de voorzieningen in het rennerskwartier verbeterd, niet voor de motorcoureurs, maar onder druk van Bernie Ecclestone, die de Formule 1 naar Spa-Francorchamps bracht.

In 1984 lag het circuit vol modder en moest er dag en nacht gepoetst worden om het asfalt geschikt te maken voor de races. Het veelal dronken publiek trok in het rennerskwartier tenten kapot en er werd weer veel gestolen. De tijdwaarnemers waren de draad helemaal kwijt en vroegen aan de coureurs welke tijden zij dachten gereden te hebben. Toen de gendarmerie tijdens de racedag het publiek met de wapenstok achter de hekken sloeg, werden enkele beroepsfotografen daar ook het slachtoffer van. In 1985 was er opnieuw geasfalteerd, maar dat asfalt werd door de Formule 1-auto's in de trainingen aan flarden gereden. En nu, in 1986, leek men helemaal vergeten te zijn dat er ook pers nodig was om de Grand Prix te verslaan. Journalisten waren tijdens de Joegoslavische GP al geconfronteerd met slecht werkende telefoon- en telexverbindingen, maar in Spa-Francorchamps werden pas op vrijdag telexapparaten besteld op verzoek van de journalisten, die met geen mogelijkheid de trainingsresultaten konden doorgeven. Ook was er geen afspraak gemaakt met de RTbf om televisieopnamen te maken, noch met de Eurovisie om het internationale beeldsignaal te verzorgen. Verslaggever Hans Kiviet stelde alles in het werk om in elk geval opnamen van de zijspanrace voor de NOS te krijgen, maar om 19.37 uur kreeg de NOS wat beelden van de 500cc-race, die twaalf minuten later in de uitzending van Studio Sport uitgezonden konden worden. Verder was er een tijdschema opgesteld dat niet klopte en omdat de races door de regen nog uitliepen, was de prijsuitreiking van de zijspanklasse pas om 18.45 uur. En het publiek had weer vrij toegang tot het rennerskwartier.

De gebrekkige veiligheidsmaatregelen leidden tot sancties van de FIM, waardoor er in het seizoen 1987 geen Belgische Grand Prix werd georganiseerd.

Ongehoorzaam bewerken

Rolf Biland trotseerde door in België te verschijnen de wens van zijn geldschieter Mike Krauser. Die had besloten dat het Krauser-LCR-project voorlopig op een laag pitje zou komen te staan als Biland de TT van Assen niet zou uitrijden. Formeel had Biland die race wel uitgereden, maar met drie ronden achterstand. Biland had ook nog andere belangen om aan te denken. Op de eerste plaats zijn eigen belangen, maar ook die van sponsor Rothmans International.

Vorige race:
TT Assen 1986
FIM wereldkampioenschap wegrace
38e seizoen (1986)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1986

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1985
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1988