Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1987

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1987 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1987. De races werden verreden op 6- en 7 juni 1987 op de Salzburgring nabij Salzburg.

Vlag van Oostenrijk Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1987
Officiële naam Großer Preis von Österreich
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Datum 6- en 7 juni 1987
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Australië Wayne Gardner
Snelste ronde Vlag van België Didier de Radiguès
Eerste Vlag van Australië Wayne Gardner
Tweede Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Niall Mackenzie
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Toni Mang
Snelste ronde Vlag van Spanje Carlos Cardús
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Italië Loris Reggiani
Derde Vlag van Duitsland Reinhold Roth
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Paolo Casoli
Snelste ronde Vlag van Italië Fausto Gresini
Eerste Vlag van Italië Fausto Gresini
Tweede Vlag van Italië Bruno Casanova
Derde Vlag van Italië Paolo Casoli
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Duitsland Gerhard Waibel
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Duitsland Gerhard Waibel
Derde Vlag van Spanje Manuel Herreros
Zijspan
Poleposition Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Verenigd Koninkrijk Bernard Schnieders
Derde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc

Algemeen bewerken

Milieuactivisten hadden afgedwongen dat er in het rennerskwartier van Salzburg tussen 20.00 uur en 07.00 uur geen motoren gestart mochten worden. Dat was lastig voor monteurs die gewend waren 's avonds en zelfs 's nachts door te werken om de racemotoren klaar te maken. Bovendien werd de luchtkwaliteit gemeten. De 80cc-klasse moest al op zaterdag rijden, wat op weinig begrip stuitte, want net als in de GP des Nations was er op zondag genoeg tijd, want daar stonden twee nationale races gepland. Op donderdag en vrijdagochtend regende het, maar op zaterdag en zondag was het droog. In Oostenrijk kwamen alle klassen aan de start en de winnaars van de soloklassen waren dezelfde als in de genoemde GP des Nations. In de zijspanklasse scoorden Rolf Biland en Kurt Waltisperg eindelijk weer een overwinning.

500cc-klasse bewerken

Opnieuw stond het hele HRC-team inclusief twee Honda NSR 500-racers, monteurs en PR-man tevergeefs te wachten op Freddie Spencer, die pas op het laatste moment had laten weten dat zijn tijdens de Duitse Grand Prix geblesseerde knie nog niet voldoende genezen was. De hoofdrollen waren voor Randy Mamola en Wayne Gardner, die in de training al dicht bij elkaar stonden en ook voor een - op het oog - spannende race zorgden. Daarbij kon regerend wereldkampioen Eddie Lawson geen rol spelen, hij gaf al na de eerste ronde op.

De training bewerken

Zoals men al had verwacht, had Kenny Roberts gekozen voor Richard Scott als vervanger voor de geblesseerde Mike Baldwin op de tweede Lucky Strike-Yamaha. Tijdens de natte trainingen op donderdag en vrijdag ging dat uitstekend, tot Scott in de chicane viel over de machine van de gevallen Dietmar Marehard, waarbij hij zijn heup kneusde. Ook Manfred Fischer en Josef Doppler vielen over de ravage. Tijdens de droge trainingen waren de verschillen tussen de Honda van Wayne Gardner en de Yamaha's van Randy Mamola en Eddie Lawson niet al te groot, maar vierde man Shunji Yatsushiro had al bijna een seconde achterstand. Ron Haslam trainde met de nieuwe ELF 4, maar koos in de race voor de Honda NSR 500-fabrieksracer.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"21'46
2.   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"21'77
3.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 1"21'83
4.   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 1"22'50
5.   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 1"22'57
6.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 1"22'77
7.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"22'96
8.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 1"22'97
9.   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 1"22'98
10.   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 1"23'04

De race bewerken

Voor de opwarmronde werd Eddie Lawson door een monteur aangeduwd, wellicht een voorbode van de rampspoed die hem wachtte, want na die ronde werden snel bougies gewisseld. Opnieuw maakte Ron Haslam vanaf de negende startpositie een bliksemstart, maar hij werd eerst ingerekend door Randy Mamola en daarna door Wayne Gardner en Niall Mackenzie. Haslam en Mackenzie vielen terug, maar Mamola bleef in gevecht met Gardner tot enkele ronden voor het einde, temeer omdat Gardner wat moeite had met het passeren van achterblijvers. Lawson was al na een ronde naar het rennerskwartier gereden, zonder zich bij zijn pitcrew af te melden.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 39"57'89 1 15
2   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 40"00'26 2 12
3   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 40"11'10 6 10
4   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 40"17'26 9 8
5   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 40"22'26 5 6
6   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 40"32'10 7 5
7   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 40"42'07 4 4
8   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 40"54'52 12 3
9   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 40"54'86 10 2
10   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 40"55'09 8 1
11   Richard Scott Roberts-Lucky Strike-Yamaha 41"09'82 15
12   Didier de Radiguès Bastos-Cagiva 41"16'35 17
13   Fabio Biliotti Honda +1 ronde 20
14   Wolfgang von Muralt Suzuki +1 ronde 19
15   Alessandro Valesi Iberna-Honda +1 ronde 21
16   Karl Truchsess Honda +1 ronde 22
17   Simon Buckmaster Duckhams-Honda +1 ronde 28
18   Manfred Fischer Honda +1 ronde 24
19   Gerold Fisher Honda +1 ronde 25
20   Hervé Guilleux Fior-SNCF-Honda +1 ronde 23
21   Silvo Habat Honda +2 ronden 29
22   Maarten Duyzers HDJ-Honda +2 ronden 33
23   Georg Jung Honda +2 ronden 30
24   Steve Manley Suzuki +2 ronden 34
25   Rudolf Zeller Honda +2 ronden 37

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha Opgave[1] 3
  Christopher Bürki Honda 27
  Josef Doppler Honda 32
  Marco Gentile Lucky Strike-Fior-Honda Opgave[2] 18
  Kenny Irons Heron-Suzuki Opgave[2] 14
  Frans Kaserer Suzuki 36
  Bruno Kneubühler Honda Opgave[2] 16
  Gustav Reiner Hein Gericke-Honda Val 13
  Raymond Roche Bastos-Cagiva Opgave[2] 11
  Andreas Leuthe Honda 35
  Michael Rudroff Honda 26
  Helmut Schütz Honda 31

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Dietmar Marehardt Honda
  Fabio Barchitta Honda

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Freddie Spencer HRC-Honda Blessure[3]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 58
2   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 44
3   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 40
4   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 39
5   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 24
6   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 23
7   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 20
8   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 18
9   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 15
10   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 11

250cc-klasse bewerken

Veel meer dan in de 500cc-klasse werd in Oostenrijk duidelijk dat Yamaha op hogesnelheidscircuits in het nadeel was ten opzichte van Honda en de Aprilia van Loris Reggiani. Regerend wereldkampioen Carlos Lavado kwam niet verder dan de achtste plaats.

De training bewerken

Desondanks wisten de Yamaha's in de trainingen nog redelijk bij te blijven. Zelfs Martin Wimmer, die zijn gebroken been had ingepakt in een opblaasbaar manchet en bovendien zijn Yamaha YZR 250 had laten ombouwen zodat hij rechts kon schakelen, wist zich binnen 1,1 seconde van Toni Mang te kwalificeren. Carlos Lavado kwalificeerde zich zelfs als tweede, voor Loris Reggiani, wiens Aprilia wel altijd snel, maar ook onbetrouwbaar was.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 1"26'36
2.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"26'67
3.   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 1"26'76
4.   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 1"26'77
5.   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 1"27'12
6.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 1"27'15
7.   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 1"27'20
8.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 1"27'35
9.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 1"27'46
10.   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 1"27'47

De race bewerken

Carlos Lavado en Loris Reggiani stonden weliswaar op de eerste startrij, maar startten slecht, waardoor ze een inhaalrace moesten beginnen op een enorme kopgroep, die bestond uit Luca Cadalora, Carlos Cardús, Toni Mang, Stéphane Mertens, Sito Pons, Reinhold Roth, Dominique Sarron en Martin Wimmer. Cardús nam even de leiding, maar die werd overgenomen door Toni Mang. Mertens, Wimmer en Garriga verloren het contact met de voorste groep en werden als eersten ingerekend door Lavado en Reggiani. Cadalora kwam in de Nocksteinkurve (bocht 6) ten val. Lavado slaagde er niet in de voorste groep te bereiken, maar dat lukte Reggiani wel. Op het moment dat hij aansluiting vond zette Mang alles op alles om weg te lopen van zijn achtervolgers door ze uit zijn slipstream te houden. Dat lukte, door over de hele baan te slingeren kon hij enkele seconden voorsprong opbouwen, maar Reggiani zat intussen op de tweede plaats. Nu de Aprilia eindelijk eens heel bleef bleek hij inderdaad snel genoeg voor een podiumplaats, maar de hele groep van de tweede tot en met de zesde plaats finishte binnen 1,2 seconde. Martin Wimmer pakte een punt, een uitstekende prestatie omdat hij moest leren rechts te schakelen en met zijn ingepakte linker voet de achterrem niet kon gebruiken.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 35"01'18 1 15
2   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 35"06'64 3 12
3   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 35"06'86 7 10
4   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 35"07'15 9 8
5   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 35"07'37 5 6
6   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 35"07'64 4 5
7   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 35"07'87 8 4
8   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 35"28'37 2 3
9   Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda 35"44'21 13 2
10   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 35"44'43 10 1
11   Juan Garriga Ducados-Yamaha 35"44'71 11
12   Hans Lindner Honda 35"51'56 14
13   Englebert Neumair Rotax 35"53'46 20
14   Jean-François Baldé Defi-Rotax 35"53'73 16
15   Wilhelm Hoerhager Honda 35"54'94 22
16   Guy Bertin Honda 35"55'22 25
17   Manfred Herweh Levior-Honda 36"06'69 19
18   Maurizio Vitali FMI-Garelli 36"07'00 15
19   Donnie McLeod Honda 36"07'46 23
20   Jochen Schmid Yamaha 36"97'91 30
21   Helmut Bradl Honda 36"08'10 18
22   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 36"08'07 35
23   Josef Hutter Honda 36"08'74 28
24   Karl Thomas Bacher Rotax 36"08'97 21
25   Jean-Michel Mattioli Yamaha 36"09'24 32
26   Stefan Klabacher Rotax 36"11'11 17
27   Harald Eckl Honda 36"11'50 27
28   Gary Cowan Honda 36"14'26 26
29   Urz Luzi Honda 36"14'53 29
30   Urs Jucker Yamaha +1 ronde 31
31   Siegfried Minich Honda +1 ronde 33

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha Val 6
  René Delaby Yamaha 36
  Konrad Hefele Honda 34
  Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha Val[4] 12
  Iván Palazzese Yamaha 24

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Alberto Rota Honda
  Kevin Mitchell Yamaha
  Andreas Preining Rotax
  Jean Foray Yamaha
  Werner Felber Rotax
  Stefano Caracchi Honda
  Bernard Haenggeli Yamaha
  Fausto Ricci Iberna-Honda
  Alain Bronec Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 48
2   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 45
3   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 32
4   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 30
5   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 22
  Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda
7   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 18
  Juan Garriga Ducados-Yamaha
  Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda
10   Masaru Kobayashi HRC-Honda 15
  Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha

125cc-klasse bewerken

August Auinger was erop gebrand eindelijk eens zijn thuis-GP te winnen, maar hij was met zijn Bartol-MBA niet opgewassen tegen de fabrieksracers van Paolo Casoli, Bruno Casanova en Fausto Gresini.

De training bewerken

De trainingen verliepen al erg spannend, waarbij de top drie zich binnen 0,06 seconden kwalificeerden. August Auinger moest zich tevreden stellen met de vierde trainingstijd. In het Pileri-MBA-team nam Paolo Casoli de rol over van Domenico Brigaglia, die nog steeds vrij ernstig geblesseerd was (twee gekneusde ribben), maar die zich desonanks in de top tien kwalificeerde.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 1"32'14
2.   Bruno Casanova FMI-Garelli 1"32'16
3.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"32'20
4.   August Auinger Bartol-MBA 1"32'37
5.   Pier Paolo Bianchi MBA 1"32'81
6.   Adi Stadler MBA 1"33'81
7.   Thierry Feuz LCR-MBA 1"34'07
8.   Willy Pérez LCR-MBA 1"34'07
9.   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 1"34'71
10.   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 1"32'82

De race bewerken

De kopgroep in de race bestond uit de vier rijders met de snelste trainingstijden: Bruno Casanova, Fausto Gresini, Paolo Casoli en August Auinger. De twee Garelli-rijders vielen elkaar niet aan, maar hielpen elkaar en vanaf de twaalfde ronde begonnen ze weg te lopen van Casoli en Auinger. Ze braken in de laatste ronde het ronderecord en finishten zeventien seconden voor Casoli, die de slipstreamende Auinger net achter zich wist te houden. Domenico Brigaglia werd ondanks zijn blessure toch nog vijfde, voor zijn stalgenoot Andrés Sánchez.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 33"57'20 3 15
2   Bruno Casanova FMI-Garelli 33"58'82 2 12
3   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 34"14'67 1 10
4   August Auinger Bartol-MBA 34"14'98 4 8
5   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 34"49'10 10 6
6   Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA 34"54'65 13 5
7   Adi Stadler MBA 35"08'20 6 4
8   Thierry Feuz LCR-MBA 35"16'68 7 3
9   Johnny Wickström MBA 35"16'89 18 2
10   Willy Pérez MBA 35"17'10 8 1
11   Olivier Liégeois Assmex-MBA 35"17'38 11
12   Mike Leitner MBA 35"17'61 14
13   Ivan Troisi MBA 35"30'09 29
14   Flemming Kistrup MBA 35"33'07 21
15   Peter Sommer MBA +1 ronde 22
16   Jean-Claude Selini MBA +1 ronde 20
17   Esa Kytölä MBA +1 ronde 23
18   Karl Dauer MBA +1 ronde 25
19   Fernando Gonzales JJ Cobas +1 ronde 34
20   Peter Zwidl MBA +1 ronde 19
21   Robin Milton MBA +1 ronde 30
22   Håkan Olsson Starol +1 ronde 24
23   Christian Le Badezet MBA +1 ronde 27
24   Hubert Abold Honda +1 ronde 33
25   Thomas Møller-Pedersen MBA +1 ronde 32
26   Helmut Hovenga Seel +2 ronden 17

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Peter Balaz MBA 28
  Pier Paolo Bianchi MBA 5
  Alexander Eschig MBA 35
  Jussi Hautaniemi Pennzoil-LCR-MBA Val[5] 12
  Norbert Peschke Seel 15
  Lucio Pietroniro Johnson-MBA Val[5] 9
  Ezio Gianola Honda Val[6] 26
  Ton Spek MBA Val[6] 36

Niet gestart bewerken

Coureur Merk
  Gastone Grassetti MBA
  Dirk Hafeneger MBA

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Paul Bordes MBA
  Jacques Hutteau MBA
  Karl Bubenicek MBA
  Alfred Waibel Special
  Allan Scott EMC-Rotax
  Alfred Gangelberger MBA
  Marco Cipraini MBA
  Robin Appleyard MBA
  Werner Schmied Rotax
  Robert Hmeljak MBA
  Heinz Pristavnik MBA
  Manfred Braun MBA
  Manuel Hernández Benetti
  Gerd Kafka Kazuo

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 60
2   Bruno Casanova FMI-Garelli 42
3   August Auinger Bartol-MBA 34
4   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 32
5   Pier Paolo Bianchi MBA 20
  Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA
7   Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA 15
8   Thierry Feuz LCR-MBA 10
9   Jussi Hautaniemi Pennzoil-LCR-MBA 7
10   Adi Stadler MBA 6

80cc-klasse bewerken

De 80cc-klasse had een dag minder tijd om te trainen, want ze moest al op zaterdag, tussen de trainingen van de andere klassen door, rijden. Dat betekende dat alle trainingen in de regen hadden plaatsgevonden, terwijl de racedag droog was. Zowel in de trainingen als in de race was Jorge Martínez de sterkste.

De training bewerken

In de training was Martínez bijna een halve seconde sneller dan Stefan Dörflinger, maar het leek er toch op dat de Krausers net als in de Duitse GP wat meer tegenstand konden bieden tegen de Derbi's. Zo reed Gerhard Waibel de vierde tijd, maar opmerkelijk was ook de vijfde startplaats van de jonge Alex Barros met zijn Casal. Hans Spaan was nog steeds niet helemaal hersteld van zijn blessure, maar reed - eveneens op Casal - de vijfde tijd.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 1"45'30
2.   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 1"45'76
3.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 1"45'95
4.   Gerhard Waibel LCR-Krauser 1"46'51
5.   Alex Barros Arbizu-Casal 1"48'01
6.   Hans Spaan JVC-HuVo-Casal 1"48'07
7.   Karoly Juhasz Krauser 1"48'16
8.   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 1"48'45
9.   Hubert Abold Krauser 1"48'72
10.   Paolo Priori Krauser 1"48'88

De race bewerken

Jorge Martínez en Gerhard Waibel liepen vanaf de start van de race meteen weg en bleven de hele wedstrijd duelleren om de eerste plaats. Na acht ronden kwam Martínez voor het eerst op kop. Stefan Dörflinger had zich na een matige start opgewerkt naar de derde plaats en sloot aan bij het leidende tweetal. Tegen het einde van de race ging zijn machine slechter lopen en in de voorlaatste ronde viel hij uit met ontstekingsproblemen. Nu streden Manuel Herreros, Ian McConnachie, Josef Fischer, Hubert Abold en Hans Spaan om de derde plaats. Martínez pakte op het laatst bijna een seconde voorsprong op tweede man Waibel, maar de achtervolgers finishten binnen 1,3 seconden van elkaar, met Herreros op de laatste podiumplaats.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 28"12'31 1 15
2   Gerhard Waibel LCR-Krauser 28"13'20 4 12
3   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 28"44'22 3 10
4   Josef Fischer LCR-Krauser 28"44'62 11 8
5   Ian McConnachie LCR-Krauser 28"44'83 13 6
6   Hans Spaan JVC-HuVo-Casal 28"45'16 6 5
7   Hubert Abold Krauser 28"45'54 9 4
8   Alex Barros Arbizu-Casal 29"12'39 5 3
9   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 29"12'62 8 2
10   Juan Ramón Bolart Krauser 29"14'05 14 1
11   Michael Gschwander Seel 29"21'23 18
12   Ralf Waldmann ERK 29"23'86 15
13   Richard Bay Ziegler 29"33'35 17
14   Theo Timmer JVC-HuVo-Casal 29"40'50 23
15   Heinz Paschen Casal 29"43'12 16
16   Wilco Zeelenberg Casal 29"43'58 21
17   Matthias Ehinger Krauser 29"52'02 25
18   Peter Öttl Krauser 29"52'30 19
19   Alojz Pavlič Seel 29"53'31 24
20   Herri Torrontegui JJ Cobas 29"55'86 32
21   Reiner Koster Kroko +1 ronde 29
22   Bert Smit Minarelli +1 ronde 28
23   Jos van Dongen Krauser +1 ronde 36
24   Chris Baert Seel +1 ronde 35
25   Hans Koopman Ziegler +1 ronde 34
26   Serge Julin Casal +1 ronde 12

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Seppe Bader Auer 30
  Paul Bordes RB 31
  Stefan Dörflinger LCR-Krauser Ontsteking 2
  Karoly Juhasz Krauser Val 7
  Rainer Kunz Kroko 31
  Jörg Seel Seel 27
  Raimo Lipponen Krauser 33
  Günter Schirnhofer Krauser 26
  Janez Pintar Eberhardt 22
  Jean-Marc Velay Krauser 38

Niet gestart bewerken

Coureur Merk
  Paolo Priori Krauser
  René Dünki Krauser

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Otto Machinek H&M
  Thomas Engl GPE
  Mika-Sakari Komu Eberhardt
  Stuart Edwards Casal
  Erich Reuberger Hummel

Top tien tussenstand 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 57
2   Gerhard Waibel LCR-Krauser 36
3   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 33
4   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 20
5   Ian McConnachie LCR-Krauser 18
6   Hubert Abold Krauser 13
7   Àlex Crivillé Marlboro-Derbi 12
8   Jörg Seel Seel 11
9   Julián Miralles Marlboro-Derbi 10
  Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa
  Josef Fischer LCR-Krauser

Zijspanklasse bewerken

Viervoudig wereldkampioen Rolf Biland had op 29 juni 1985 voor het laatst een Grand Prix gewonnen, de TT van Assen. Bij de Spaanse GP van dit jaar had hij poleposition, maar in de race viel hij uit en bij de Duitse GP wist hij zich door technische problemen niet eens te kwalificeren. In Oostenrijk kwam er eindelijk weer een zege.

De training bewerken

Egbert Streuer had eindelijk carburateurs en de juiste sproeiers voor zijn motor met zelf ontwikkelde membraaninlaten en daarmee kwalificeerde hij zich op poleposition, voor Steve Webster en Rolf Biland. Theo van Kempen moest aanvankelijk bakkenist Geral de Haas missen, die op vrijdag naar Nederland reisde vanwege familieomstandigheden. Om van Kempen in staat te stellen in elk geval de juiste afstellingen te vinden stapte de Belgische 80cc-coureur Chris Baert in het zijspan. Toen De Haas weer terug was reed hij met Van Kempen de tiende trainingstijd. Ook Alfred Zurbrügg reed met een vervangende bakkenist voor zijn geblesseerde broer Martin. Na het minder succesvolle optreden met Andreas Räcke vertrouwde hij nu op de zeer ervaren Simon Birchall, met wie hij zich als zesde kwalificeerde.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 1"26'94
2.   Steve Webster   Tony Hewitt Fowler-LCR-Krauser 1"27'23
3.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 1"27'33
4.   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 1"27'89
5.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 1"28'14
6.   Alfred Zurbrügg   Simon Birchall LCR-Yamaha 1"29'25
7.   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 1"29'60
8.   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 1"29'77
9.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha 1"29'81
10.   Theo van Kempen   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 1"30'17

De race bewerken

Vanaf de start namen vier combinaties de leiding: Rolf Biland/Kurt Waltisperg, Alain Michel/Jean-Marc Fresc, Egbert Streuer/Bernard Schnieders, en Steve Webster/Tony Hewitt. Op enige afstand volgden Rolf Steinhausen/Bruno Hiller met hun inmiddels toch wat verouderde Busch-Yamaha, de enige combinatie met een rechts zijspan. Omdat de Salzburgring een echt slipstreamcircuit was, wisselden de posities voorin voortdurend, met Streuer wat afwachtend steeds op de derde of de vierde plaats. Dat hield hij vol tot hij zag dat Biland een kleine voorsprong opbouwde. Toen sloot Streuer op de tweede plaats aan. Toch kon Biland loskomen, toen Streuer verwikkeld raakte in het gevecht om de tweede plaats met Alain Michel. Uiteindelijk kwam Streuer ook los van Michel, maar Biland was niet meer te achterhalen.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 32"15'43 15
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 32"18'90 12
3   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 32"19'89 10
4   Steve Webster   Tony Hewitt Fowler-LCR-Krauser 32"30'97 8
5   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 33"19'68 6
6   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 33"19'90 5
7   Alfred Zurbrügg   Simon Birchall LCR-Yamaha 33"27'48 4
8   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 33"27'77 3
9   Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha 33"34'02 2
10   Theo van Kempen   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 33"35'02 1
11   Barry Brindley   Graham Rose Windle-Yamaha
12   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha
13   Bernd Scherer   Wolfgang Gess BSR-Yamaha
14   Luigi Casagrande   Adolf Hänni LCR-Yamaha
15 Thomas Onbekend Onbekend

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha 9

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha Blessures[7]

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Krauser 38
2   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 32
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 24
4   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 15
5   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg
  Andreas Räcke
  Simon Birchall
LCR-Yamaha 14
6   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 12
7   Masato Kumano   Andreas Räcke en
  Markus Fährni
LCR-Yamaha 10
8   Theo van Kempen   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 9
9   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha 8
  Derek Jones   Simon Birchall en
  Brian Ayres
LCR-Yamaha

Trivia bewerken

Eindelijk resultaat bewerken

Niall Mackenzie scoorde eindelijk een langverwachte podiumplaats. Tot dit moment had hij eigenlijk nog niet beter gepresteerd dan in het seizoen 1986, toen hij nog met een verouderde Suzuki RG 500 reed. Met de veel snellere Honda NSR 500 had men eigenlijk betere resultaten verwacht en daarom was de derde plaats een verademing zowel voor Mackenzie als voor teambaas Roberto Gallina.

Richard Scott bewerken

Richard Scott mocht de Roberts-Lucky Strike-Yamaha van de geblesseerde Mike Baldwin inzetten en reed in de natte trainingen erg snel. Hij viel echter over een motorfiets van een gevallen Oostenrijkse privérijder, waarbij hij de Yamaha bijna volledig afschreef. Scott hield er zelf een gekneusde heup aan over en in dat licht bezien waren zijn 15e trainingstijd en 11e plaats in de race heel verdienstelijk.

125cc-eencilinders bewerken

1987 was het laatste jaar dat er in de 125cc-klasse met tweecilinders gereden mocht worden. Honda voorzag daarom Ezio Gianola en Hubert Abold van Honda RS 125 eencilinder-productieracers. Zij konden geen indruk maken met de 26e en de 33e trainingstijd. MBA had aanvankelijk Hans Spaan ingehuurd om met het 125cc-eencilinder prototype te rijden, maar door diens blessure was hij steeds vervangen door Ian McConnachie. Nu Spaan weer enigszins fit was reed hij echter alleen met de 80cc-HuVo-Casal, maar McConnachie startte ook niet met de MBA.

Bakkenisten bewerken

Een aantal zijspanrijders moest terugvallen op vervangende bakkenisten. Alfred Zurbrügg miste zijn broer Martin, die in de training van de GP van Duitsland zijn voet gebroken had. Martin was in die race vervangen door Andreas Räcke, maar dat was geen succes. In Oostenrijk reed Alfred met de meer ervaren Simon Birchall, die al met Mick Harvey, Dave Saville, Mick Barton, Frank Wrathall en Derek Jones gewerkt had. Birchall was beschikbaar omdat Jones weer kon beschikken over zijn vaste bakkenist Brian Ayres. Theo van Kempen moest op vrijdag Geral de Haas missen, die wegens familieomstandigheden terug naar Nederland moest. Van Kempen werd geholpen door de Belgische politieagent en 80cc-rijder Chris Baert, die bereid was in het zijspan plaats te nemen zodat Van Kempen in elk geval een tiental ronden kon rijden om zijn zijspancombinatie af te stellen. Bij de kwalificatietrainingen op zaterdag was De Haas weer terug.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1987
FIM wereldkampioenschap wegrace
39e seizoen (1987)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1987

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1986
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1988