Grand Prix-wegrace van Australië 1989
De Grand Prix-wegrace van Australië 1989 was de tweede race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1989, maar het was ook de eerste Australische Grand Prix in de geschiedenis. De races werden verreden op 9 april 1989 op het Phillip Island Grand Prix Circuit, 80 kilometer ten zuiden van Melbourne. In Australië kwamen de 500cc-, de 250cc-klasse en de 125cc-klasse aan de start.
 Grand Prix-wegrace van Australië 1989
| ||
|---|---|---|
| ||
| Officiële naam | 1989 Swan Premium Australian Motorcycle Grand Prix | |
| Land | Australië
| |
| Datum | 9 april 1989 | |
| Organisator | FIM | |
| 500 cc | ||
| Poleposition |  Kevin Schwantz
| |
| Snelste ronde |  Pierfrancesco Chili
| |
| Eerste | Wayne Gardner
| |
| Tweede | Wayne Rainey
| |
| Derde |  Christian Sarron
| |
| 250 cc | ||
| Poleposition | Jean-Philippe Ruggia
| |
| Snelste ronde | Luca Cadalora
| |
| Eerste |  Sito Pons
| |
| Tweede | Jean-Philippe Ruggia
| |
| Derde | Luca Cadalora
| |
| 125 cc | ||
| Poleposition | Jorge Martínez
| |
| Snelste ronde | Jorge Martínez
| |
| Eerste | Àlex Crivillé
| |
| Tweede | .svg){kind=small} Robin Milton
| |
| Derde | Allan Scott
| |
Algemeen bewerken
Voor het eerst in de geschiedenis konden inwoners van Oceanië binnen een overzichtelijke afstand naar de wedstrijden om het wereldkampioenschap kijken. Ze hadden zelf al enkele wereldkampioenen voortgebracht, zoals de Australiërs Keith Campbell (wereldkampioen 350 cc seizoen 1957), Kel Carruthers (wereldkampioen 250 cc seizoen 1969) en Tom Phillis (wereldkampioen 125 cc seizoen 1961) en de Nieuw-Zeelander Hugh Anderson (wereldkampioen 50 cc en 125 cc seizoen 1963, wereldkampioen 50 cc seizoen 1964, wereldkampioen 125 cc seizoen 1965) maar ook drievoudig Isle of Man TT-winnaar Graeme Crosby, Keith Turner die met een opgevoerde Suzuki T 500-straatmotor tweede werd in het seizoen 1971 en Kim Newcombe, die hetzelfde deed met een König-buitenboordmotor in het seizoen 1973. Nu Wayne Gardner, Kevin Magee en de jonge Mick Doohan furore maakten in het wereldkampioenschap wegrace kwam het goed uit dat Australië zijn eigen race kreeg. Voor de gelegenheid kreeg Malcolm Campbell van HRC een 500cc-fabrieksracer uit 1988. De Grand Prix trok 92.000 toeschouwers.
500cc-klasse bewerken
Met uitzondering van Kevin Schwantz hadden bijna alle 500cc-rijders moeite met de afstelling van hun machines en de keuze van de banden. Wayne Rainey kreeg tijdens de trainingen zijn veerafstellingen niet onder controle en moest hopen dat op de ochtend voor de race nog in orde te krijgen. Er vond een vervelend ongeluk plaats toen Kevin Magee's Yamaha vastliep. Magee stuurde zijn machine naar de zijkant van de baan, juist toen Eddie Lawson hem wilde passeren. Er volgde een harde botsing waarbij beiden ongedeerd bleven. Wayne Gardner werd onderuit gereden door Michael Rudroff, ook zonder ernstige gevolgen.
De training bewerken
Trainingstijden bewerken
| Pos | Coureur | Merk | Tijd |
|---|---|---|---|
| 1. | Kevin Schwantz |
Pepsi-Suzuki | 1"34'99 |
| 2. | Wayne Rainey |
Roberts-Lucky Strike-Yamaha | 1"35'40 |
| 3. | Wayne Gardner |
Rothmans-HRC-Honda | 1"35'77 |
| 4. |  Tadahiko Taira |
Tech 21-Yamaha | 1"35'80 |
| 5. | Christian Sarron |
Gauloises-Sonauto-Yamaha | 1"35'93 |
| 6. | Kevin Magee |
Roberts-Lucky Strike-Yamaha | 1"35'99 |
| 7. | Eddie Lawson |
Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda | 1"36'02 |
| 8. | Freddie Spencer |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 1"36'23 |
| 9. | Niall Mackenzie |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 1"36'46 |
| 10. | Pierfrancesco Chili |
Gallina-HB-HRC-Honda | 1"36'75 |
De race bewerken
Tadahiko Taira had de snelste start, maar werd in de eerste bocht al gepasseerd door Kevin Schwantz. In bocht vier maakte Schwantz echter een highsider mee, waarbij zijn achtervolgers hem maar net konden ontwijken. Wayne Rainey nam een kleine voorsprong, die door de Australiërs al snel dichtgereden werd, eerst door Kevin Magee en Mick Doohan, later volgde ook Wayne Gardner. Eddie Lawson was na zijn val in de training niet helemaal fit en werd gepasseerd door Freddie Spencer, die ook in gevecht ging met Christian Sarron. In de elfde ronde nam Gardner de leiding en Sarron passeerde Magee. Spencer leek zich goed in de kopgroep te kunnen handhaven, maar kwam ten val door een vastloper. Gardner won zijn thuis-Grand Prix voor Rainey en Sarron. Lawson werd slechts vijfde.
Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Wayne Rainey |
Roberts-Lucky Strike-Yamaha | 34 |
| 2 | Wayne Gardner |
Rothmans-HRC-Honda | 33 |
| 3 | Eddie Lawson |
Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda | 26 |
| 4 | Kevin Magee |
Roberts-Lucky Strike-Yamaha | 24 |
| Christian Sarron |
Gauloises-Sonauto-Yamaha | ||
| 6 | Kevin Schwantz |
Pepsi-Suzuki | 20 |
| 7 | Tadahiko Taira |
Tech 21-Yamaha | 18 |
| 8 | Ron Haslam |
Pepsi-Suzuki | 13 |
| 9 | Niall Mackenzie |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 10 |
| 10 | Mick Doohan |
Rothmans-HRC-Honda | 8 |
250cc-klasse bewerken
De training bewerken
Jean-Philippe Ruggia had met het Sonauto-team het circuit in februari verkend en dat bleek al in de trainingen. Hij reed dan ook de snelste trainingstijd. Juan Garriga was slechts zesde, omdat hij nog niet gewend was aan de nieuwe Yamaha YZR 250 met enkele krukas. Beste privérijder was Daryl Beattie, die de tiende tijd zette.
Trainingstijden bewerken
| Pos | Coureur | Merk | Tijd |
|---|---|---|---|
| 1. | Jean-Philippe Ruggia |
Gauloises-Sonauto-Yamaha | 1"38'83 |
| 2. | Sito Pons |
Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda | 1"38'91 |
| 3. | Luca Cadalora |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 1"39'05 |
| 4. | .svg){kind=small} Jacques Cornu |
Lucky Strike-ELF-HRC-Honda | 1"39'37 |
| 5. |  Martin Wimmer |
Hein Gericke-Aprilia-Rotax | 1"39'41 |
| 6. | Juan Garriga |
Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha | 1"39'55 |
| 7. | Reinhold Roth |
HB-Römer-HRC-Honda | 1"39'91 |
| 8. | Helmut Bradl |
HB-Römer-HRC-Honda | 1"39'99 |
| 9. | .svg){kind=small} Didier de Radiguès |
Aprilia-Rotax | 1"40'12 |
| 10. | Daryl Beattie |
Honda | 1"40'13 |
De race bewerken
Jacques Cornu had de beste start voor Jean-Phillippe Ruggia, Sito Pons, Luca Cadalora, Juan Garriga en Reinhold Roth. In de tweede ronde maakte Cadalora een fout waardoor hij terugviel naar de laatste plaats in de race. Ruggia en Pons namen afstand van de groep, deels als gevolg van het feit dat ze - tegen de afspraken in - bandenwarmers hadden gebruikt voor de start. Ruggia en Pons leverden een fel gevecht, dat Pons met slechts 0,13 seconde wist te winnen. Luca Cadalora had intussen het hele veld ingehaald en vocht zich van de laatste plaats terug naar het podium, slechts 8,75 seconde achter de winnaar.
Uitslag 250cc-klasse bewerken
|
Niet gefinished bewerken
Niet gekwalificeerd bewerken
Niet deelgenomen bewerken
|
Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Sito Pons |
Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda | 37 |
| 2 | Luca Cadalora |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 30 |
| 3 | Jean-Philippe Ruggia |
Gauloises-Sonauto-Yamaha | 28 |
| 4 | John Kocinski |
Roberts-Yamaha | 20 |
| 5 | Juan Garriga |
Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha | 19 |
| 6 | Carlos Cardús |
Repsol-HRC-Honda España | 17 |
| Jacques Cornu |
Lucky Strike-ELF-HRC-Honda | ||
| 8 | Toshihiko Honma |
Yamaha | 13 |
| 9 | Helmut Bradl |
HB-Römer-HRC-Honda | 12 |
| 10 | Reinhold Roth |
HB-Römer-HRC-Honda | 11 |
125cc-klasse bewerken
De training bewerken
Om Derbi vooruit te helpen was ingenieur Tomba uit Barcelona overgevlogen, maar Jorge Martínez voelde toch de grote druk die op hem rustte. Hij ging in de training twee keer onderuit door vastlopers, maar eindigde met de snelste trainingstijd. Opmerkelijk was de vierde tijd van Àlex Crivillé, die in de GP van Japan nog een sleutelbeen gebroken had. Ook was er bewondering voor de Brit Robin Milton, die in tegenstelling tot de fabrieksteams het circuit nog niet verkend had, maar als privérijder toch de vierde tijd realiseerde.
Trainingstijden bewerken
| Pos | Coureur | Merk | Tijd |
|---|---|---|---|
| 1. | Jorge Martínez |
Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi | 1"45'53 |
| 2. | Ezio Gianola |
Pileri-AGV-Honda | 1"46'53 |
| 3. |  Hans Spaan |
Samson-Sharp-Honda | 1"46'74 |
| 4. | Àlex Crivillé |
Marlboro-JJ Cobas-Rotax | 1"46'80 |
| 5. | Robin Milton |
Honda | 1"47'21 |
| 6. | Herri Torrontegui |
Honda | 1"47'52 |
| 7. | Koji Takada |
Fukuda-Honda | 1"47'56 |
| 8. | Allan Scott |
Honda | 1"47'99 |
| 9. | Hisashi Unemoto |
Fukuda-Honda | 1"48'10 |
| 10. | Stefan Prein |
Honda | 1"48'29 |
De race bewerken
Na de start gingen Ezio Gianola en Jorge Martínez aan de leiding, gevolgd door Fausto Gresini, Allan Scott en Àlex Crivillé. Gianola ging in de vierde ronde echter onderuit, maar kon weer opstaan en zijn race vervolgen. Martínez had nu een flinke voorsprong, maar stopte in de tiende ronde omdat zijn Derbi opnieuw vastliep. Crivillé kwam zo vanzelf aan de leiding en won met negen seconden voorsprong op de verrassende Robin Milton en Allan Scott. Gianola werkte zich na zijn val weer op naar de vijfde plaats.
Uitslag 125cc-klasse bewerken
Niet gefinished bewerken
|
Niet gestart bewerken
Niet gekwalificeerd bewerken
Niet deelgenomen bewerken
|
Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Ezio Gianola |
Pileri-AGV-Honda | 31 |
| 2 | Robin Milton |
Honda | 21 |
| 3 | Àlex Crivillé |
Marlboro-JJ Cobas-Rotax | 20 |
| 4 | Allan Scott |
Honda | 18 |
| 5 | Hisashi Unemoto |
Fukuda-Honda | 17 |
| 6 | Koji Takada |
Fukuda-Honda | 15 |
| 7 | Fausto Gresini |
FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax | 14 |
| 8 | Stefan Prein |
Honda | 13 |
| Masayuki Hirose |
Honda | ||
| 10 | Kenishi Yoshida |
Honda | 11 |
Trivia bewerken
Poleposition bewerken
Dat Kevin Schwantz met een Suzuki op poleposition stond was voor het eerst sinds de Belgische GP van 1982. Toen stond Jack Middelburg op de eerste startplaats. Middelburg kon die plaats niet verzilveren door carburatieproblemen, Schwantz door een valpartij in de eerste ronde.
Bandenwarmers bewerken
De IRTA-teams hadden afgesproken dat er geen bandenwarmers gebruikt mochten worden op de startgrid, omdat dit te veel tijd kostte en ook omdat het oneerlijk was tegenover de minder kapitaalkrachtige rijders die geen bandenwarmers hadden. Sito Pons en Jean-Philippe Ruggia trokken zich echter niets aan van deze afspraak en waren in de 250cc-race duidelijk sneller dan hun concurrenten.
Vieze schoenen bewerken
Ezio Gianola weet zijn val in de 125cc-race aan het publiek, dat na de overwinning van Wayne Gardner met vieze schoenen over de baan had gelopen waardoor deze glad was. Dat zou kunnen, maar feit is dat 38 collega's dat probleem niet hadden.
Oorzaak en gevolg bewerken
Hans Spaan had de hele race problemen omdat zijn Honda RS 125 bij lage toerentallen dreigde af te slaan. Daarom moest hij tijdens het remmen met zijn rechterhand ook nog het gas een beetje openhouden om de motor draaiende te houden. Dit was een lastige handeling, waardoor hij tijdens de race ten val kwam. Hij werd uiteindelijk toch nog achtste. Hij ontdekte de oorzaak van de slecht lopende motor na de race. Hij had de originele Öhlins-schokdemper vervangen door een exemplaar van WP. Die demper was echter iets dikker waardoor de carburateur te weinig lucht kreeg.
Robin Milton bewerken
Robin Milton werd voor zijn goede vriend Allan Scott tweede. Hij zette bandenfabrikanten Dunlop en Michelin een beetje te kijk, want toen hij enkele weken voor de opening van het seizoen zijn Honda RS 125 kocht konden/wilden die hem geen banden leveren. Milton klopte ten einde raad aan bij Bridgestone, dat hem de banden leverde waarmee hij nu het podium bereikte.
Garelli en Derbi bewerken
Dat privérijders zoals Robin Milton en Allan Scott zo goed konden presteren lag ook aan de gedoodverfde toppers, die steeds in het gras moesten bijten ten opzichte van de Honda RS 125's. Derbi had grote problemen door vastlopende motoren, maar ook de machine die heel bleef (Julián Miralles) kwam er niet aan te pas. Bij Garelli waren de problemen zo mogelijk nog groter. Na een compleet mislukt seizoen 1988 werd nu weer geen punten gescoord. Domenico Brigaglia was ruim een minuut trager dan winnaar Àlex Crivillé en Europees kampioen Emilio Cuppini viel uit.
Bronnen
|
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Japan 1989 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 41e seizoen (1989) |
Volgende race: Grand Prix-wegrace van de Verenigde Staten 1989 |
|
| ||
| Vorige race: Geen |
Grand Prix-wegrace van Australië | Volgende race: Grand Prix-wegrace van Australië 1990 |