Grand Prix-wegrace van België 1949

De Grand Prix-wegrace van België 1949 was de vierde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1949. De races werden verreden op 17 juli 1949 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwamen drie klassen aan de start: 500 cc, 350 cc en de zijspanklasse. In de 350cc-klasse was Freddie Frith al wereldkampioen en de wereldtitel in de zijspanklasse werd hier beslist. Tijdens de zijspanrace verongelukten de Belgische coureur Edouard Bruylant en zijn Britse bakkenist Hurst.

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1949
Land Vlag van België België
Datum 17 juli 1949
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Arciso Artesiani
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran
Tweede Vlag van Italië Arciso Artesiani
Derde Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith en Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Hans Haldemann/Vlag van Italië Aldo Veglio
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson
Tweede Vlag van België Frans Vanderschrick/Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Whitney
Derde Vlag van Italië Ernesto Merlo/Vlag van Italië Aldo Veglio

500cc-klasse bewerken

De 500cc-race in België eindigde bijzonder spannend, met drie rijders binnen één seconde. Uiteindelijk bepaalde de finishfoto dat Bill Doran de winnaar was, 0,002 seconde voor Arciso Artesiani. De grootste winnaars waren echter de Gilera-coureurs, want omdat de WK-leiders Les Graham en Harold Daniell niet scoorden schoven Artesiani en Nello Pagani op naar de eerste twee plaatsen in het wereldkampioenschap. Artesiani kreeg ook nog het extra punt voor de snelste ronde. Van de 34 ingeschreven rijders haalden slechts 16 de finish.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Bill Doran AJS 1:19"56'0 10
2   Arciso Artesiani Gilera + 0"00'2 8+1[1]
3   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi + 0"01'3 7
4   Artie Bell Norton + 0"50'0 6
5   Nello Pagani Gilera + 1"08'0 5
6   Guido Leoni Moto Guzzi
7   Harold Daniell Norton
8   George Morrison Norton
9   Syd Jensen Triumph
10   Ken Bills Velocette
11   Arthur Wheeler Triumph
12   Antonio Dalle Fusine Gilera
13   Albert Vertriest Triumph
14   Jules Tacheny Triumph
15   Oliver Scott Norton
16   Harry Hinton Norton

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk
  Auguste Goffin Triumph
  Leon Martin Gilera
  Roger Laurent Moto Guzzi
  Hans Haldemann Moto Guzzi
  Bill Beevers Norton
  Bill Petch Triumph
  Bob Foster Moto Guzzi
  David Whitworth Triumph
  Eric Briggs Norton
  Fergus Anderson Moto Guzzi
  Frank Fry Norton
  Freddie Frith Velocette
  Johnny Lockett Norton
  Les Dear Norton
  Les Graham AJS
  Phil Heath Norton
  Oscar Clemencigh Gilera
  Umberto Masetti Gilera

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk
  Jock West AJS
  Ernie Lyons Velocette
  Bruno Bertacchini Moto Guzzi

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Arciso Artesiani Gilera 24
2   Nello Pagani Gilera 22
3   Les Graham AJS 20
4   Artie Bell Norton 18
5   Harold Daniell Norton 17
6   Johnny Lockett Norton 13
7   Bill Doran AJS 10
8   Ernie Lyons Velocette 7
  Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
10   Freddie Frith Velocette 5
  Syd Jensen Triumph

350cc-klasse bewerken

Voor de vierde keer op rij won Freddie Frith met de snelste ronde een Grand Prix. Het hielp hem echter niet aan punten, want van de vijf races golden slechts drie resultaten en Frith had het maximale aantal punten al bereikt. Daarom deed Bob Foster met de tweede plaats goede zaken, want hij klom van de gedeelde derde plaats naar de tweede plaats in het wereldkampioenschap. Hij reed de snelste ronde in exact dezelfde tijd als Frith, 5 minuten en 36,7 seconden, waardoor het extra punt gedeeld werd. Achttien coureurs haalden de finish, waaronder zijspancoureur Eric Oliver, die zevende werd. Oliver was ook al in twee klassen van de TT van Man aan de start gekomen.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Freddie Frith Velocette 1:06"14'0 10+0,5[1]
2   Bob Foster Velocette + 0"16'0 8+0,5[1]
3   Johnny Lockett Norton + 0"33'0 7
4   David Whitworth Velocette + 1"39'0 6
5   Eric McPherson AJS + 2"09'0 5
6   Reg Armstrong AJS
7   Eric Oliver Velocette

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  Bill Doran AJS
  Charlie Salt Velocette
  Frank Fry Velocette
  Harold Daniell Norton
  Leslie Graham AJS
  Tommy Wood Velocette
  Artie Bell Norton
  Ernie Lyons Velocette

Top tien tussenstand 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Freddie Frith (wereldkampioen) Velocette 33 (43,5)
2   Bob Foster Velocette 16,5
3   Johnny Lockett Norton 14
4   David Whitworth Velocette 12
5   Reg Armstrong AJS 11
6   Eric McPherson AJS 10
7   Leslie Graham AJS 8
  Ernie Lyons Velocette
9   Bill Doran AJS 7
  Artie Bell Norton

Zijspanklasse bewerken

Eric Oliver en Denis Jenkinson wonnen hun tweede zijspanrace en omdat er maar drie races waren, kon niemand ze meer passeren in het wereldkampioenschap. Frans Vandenschrick werd in zijn thuisrace tweede. Bij Blanchimont verongelukte de combinatie Edouard Bruylant/Hurst. Hurst overleed ter plaatse, Bruylant enkele dagen later in het ziekenhuis.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Eric Oliver   Denis Jenkinson Norton 50"07'0 10+1[1]
2   Frans Vanderschrick   Martin Whitney Norton + 0"25'0 8
3   Ernesto Merlo   Aldo Veglio Gilera + 1"33'0 7
4   Roland Benz   Max Hirzel BMW + 2"04'0 6
5   Pip Harris   Neil Smith Norton + 2"31'0 5

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Edouard Bruylant (†)   Hurst (†) Onbekend Ongeval

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Ercole Frigerio   Lorenzo Dobelli Gilera

Onbekend[2] bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Hans Haldemann   Herbert Läderach Norton
  Jakob Keller   Ernst Brutschi Gilera
  Albino Milani   Ezio Ricotti Gilera
  Ercole Frigerio   Lorenzo Dobelli Gilera

Top negen tussenstand zijspanklasse bewerken

(Slechts negen combinaties hadden al punten gescoord)

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1   Eric Oliver (wereldkampioen)   Denis Jenkinson (wereldkampioen) Norton 22
2   Ercole Frigerio   Lorenzo Dobelli Gilera 8
  Frans Vanderschrick   Martin Whitney Norton
4   Ernesto Merlo   Aldo Veglio Gilera 7
  Hans Haldemann   Herbert Läderach Norton
6   Jakob Keller   Ernst Brutschi Gilera 6
  Roland Benz   Max Hirzel BMW
8   Albino Milani   Ezio Ricotti Gilera 5
  Pip Harris   Neil Smith Norton

Trivia bewerken

Eric Oliver bewerken

Eric Oliver kon in zijn thuisland niet aan de zijspanrace deelnemen, want de Isle of Man TT kende die klasse niet. Daarom was hij daar met een Norton Manx in de Senior TT gestart (uitgevallen) en met een Velocette KTT in de Junior TT (21e). In de GP van Zwitserland had hij zich op de zijspanrace geconcentreerd (en gewonnen), maar nu startte weer hij in twee klassen: zevende in de 350cc-klasse en winnaar in de zijspanklasse, samen met Denis Jenkinson, een journalist en schrijver die in het zijspan was gekropen omdat hij geen geld had om op andere manieren aan racesport te kunnen doen.

Vorige race:
TT Assen 1949
FIM wereldkampioenschap wegrace
1e seizoen (1949)
Volgende race:
Ulster Grand Prix 1949

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1950