Wikipedia

Wereldkampioenschap voetbal 1934

sportseizoen van een voetbalcompetitie
(Doorverwezen vanaf Wereldkampioenschap Voetbal - 1934)

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 1934 was de tweede editie van het internationale voetbaltoernooi tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. Italië trad dat jaar op als gastheer van de eindronde, zoals twee jaar eerder, op 8 oktober 1932, was besloten. Het toernooi duurde twee weken, van zondag 27 mei tot en met zondag 10 juni. De loting voor de WK-eindronde werd verricht op donderdag 3 mei 1934 in Rome.

Wereldkampioenschap voetbal 1934
1934 FIFA World Cup
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Italië (1861-1946) Italië
Datum 27 mei – 10 juni 1934
Teams 16 (van 4 confederaties)
Stadions 8 (in 8 gaststeden)
Winnaar Vlag van Italië (1861-1946) Italië (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 17
Doelpunten 70  (4,12 per wedstrijd)
Toeschouwers 395.000  (23.235 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Tsjechië Oldřich Nejedlý
Beste speler Vlag van Italië (1861-1946) Giuseppe Meazza
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Controverse bewerken

Mussolini gebruikte het WK als een promotiestunt voor het fascisme, wat Hitler ertoe inspireerde twee jaar later bij de Olympische Spelen hetzelfde te doen. Zo bracht het Italiaanse team voor de wedstrijd de fascistengroet. Een andere controverse waren een aantal beslissingen van scheidsrechters ten gunste van Italië. Volgens sommigen waren die onterecht. Een van de scheidsrechters, de Zwitser Mercet, die de replay van de kwartfinale Italië - Spanje floot, zou door zijn optreden tijdens die wedstrijd door de Zwitserse bond voor zijn leven lang geschorst worden om internationale wedstrijden te fluiten. De Zweedse scheidsrechter Eklind, die zowel de halve finale van Italië als de finale floot, bleef deze vernedering bespaard, hoewel er tijdens die twee wedstrijden duidelijke signalen waren van bevoordeling van de thuisploeg. Bepaalde bronnen suggereren, dat de Zweed voor aanvang van de halve finale Italië - Oostenrijk, persoonlijk was uitgenodigd door Mussolini, en dat hij dankzij het "goede" fluiten van die halve finale ook via il Duce de finale toebedeeld had gekregen (Eklind zou tijdens de eindronde van het WK 1938 in Frankrijk ook actief zijn als arbiter). Er is echter niets bewezen, inderdaad, velen beweren dat de beschuldigingen het gevolg zijn van anti-regime propaganda (vooral van de Franse kant).[1]

Hierop volgend, andere beschuldigingen zijn in rekening gebracht. De IFFHS (International Federation of Football History & Statistics), volgens niet gespecificeerde Duitse bronnen, zou later concluderen, dat op grond van diverse bevindingen Italië gediskwalificeerd had moeten worden voor het toernooi (er is echter geen document geproduceerd); deze bronnen vermelden:[2]

  • Tijdens de kwalificatiewedstrijden (Italië moest zich ook voor zijn eigen kampioenschap kwalificeren) had Italië de eerste groepswedstrijd met 4-0 gewonnen van Griekenland. Omdat de Italiaanse bond, gesteund door het Italiaanse regime, niets zag in een vermoeiende reis naar Griekenland voor de returnwedstrijd, werd aan de Griekse bond gevraagd zich terug te trekken. Als tegenprestatie kocht Italië in Athene een gebouw dat door de noodlijdende Griekse voetbalbond als bondsgebouw gebruikt kon worden. Griekenland ging in op dit voorstel (het gebouw is nog steeds in bezit van de Griekse bond).
  • Volgens het FIFA-reglement en de wetten van die tijd, mochten buitenlandse spelers alleen in het nationale team worden opgenomen, als zij op zijn minst drie jaar lang niet gespeeld hadden in een internationale wedstrijd van een ander thuisland en als zij minstens drie jaar in hun nieuwe vaderland woonden. De Italianen trokken zich niets aan van deze regel.
    • De Argentijn Monti had in 1931 nog gespeeld voor Argentinië
    • De Braziliaan Guarisi woonde nog geen drie jaar in Italië
    • Guaita speelde in 1933 nog voor Argentinië en zelfs nog voor een lokale Argentijnse ploeg.
    • Demaría was de vierde speler, die met Argentinië in 1931 nog tegen Paraguay had gespeeld.

Dit gold overigens ook voor Argentinië, die Urbieto Sosa had opgesteld, die in 1931 nog drie wedstrijden voor Paraguay had gespeeld. Een andere schending van de reglementen werd gepleegd door Brazilië: daar er alleen amateurvoetballers aan het toernooi mee mochten doen, had de Braziliaanse bond de status van negen profvoetballers tijdelijk teruggezet naar amateur.

Dit betekent dat Italië op drie fronten gediskwalificeerd had kunnen worden, en zowel Brazilië als Argentinië ieder op een punt.

De IFFHS of wie deze verklaringen ondersteunt, in tegenstelling tot de FIFA, waarschijnlijk, geen rekening met een bepaalde Italiaanse wet: de kinderen (geboren in het buitenland) van Italiaanse staatsburgers, of hun nakomelingen, wordt automatisch 100% Italiaans, beschouwd voor het IUS SANGUIGNIS-beginsel (Wet 555, 06.13.1912). De drie jaar op Italiaanse bodem, hij moest alleen wachten op degenen die geen Italiaanse voorouders hadden.[3]

Kwalificatie bewerken

  Zie het artikel Wereldkampioenschap voetbal 1934 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Aantal dln.
(inclusief 1934) 		Dln.
op rij 		Eerste
dln. 		Laatste
dln. 		Titels
(exclusief 1934) 		Beste
prestatie
  Zweden Europa Winnaar groep 1 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
  Spanje Europa Winnaar groep 2 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
  Italië Europa Winnaar groep 3 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
  Hongarije Europa Winnaar groep 4 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
  Oostenrijk Europa Tweede groep 4 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
  Tsjecho-Slowakije Europa Winnaar groep 5 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
  Zwitserland Europa Winnaar groep 6 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
  Roemenië Europa Tweede groep 6 2e 1 1930 1930 0 Groepsfase
  Nederland Europa Winnaar groep 7 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
  België Europa Tweede groep 7 2e 2 1930 1930 0 Groepsfase
  Duitsland Europa Winnaar groep 8 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
  Frankrijk Europa Tweede groep 8 2e 2 1930 1930 0 Groepsfase
  Brazilië CONMEBOL Winnaar groep 9 2e 2 1930 1930 0 Groepsfase
  Argentinië CONMEBOL Winnaar groep 10 2e 2 1930 1930 0 Tweede
  Verenigde Staten Noord-Amerika Winnaar groep 11 2e 2 1930 1930 0 Derde
  Egypte Afrika Winnaar groep 12 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.

Vooraf was er een grote favoriet: Oostenrijk, bijgenaamd het Wunderteam. Onder leiding van coach Hugo Meisl werd een team gecreëerd dat zich kon meten met grootmachten als Engeland en Schotland, de Schotten werd zelfs met 5-0 verslagen. Sterspeler was Matthias Sindelar, bijgenaamd "the Mozart of Football". Italië werd gezien als de grote concurrent, zeker in eigen huis, waar dictator Benito Mussolini, zelf een groot voetballiefhebber alles aan gelegen Italië wereldkampioen te laten worden. Outsider waren met name de Midden-Europese landen Hongarije, Duitsland en Tsjechoslowakije. Nederland verwachtte veelvan hun elftal met hun aanvalsdrift, vooral het trio Bep Bakhuys, Kick Smit en Leen Vente stond garant voor veel doelpunten. "Wij gaan naar Rome" werd een populair lied.[4]

Deelnemende landen bewerken

 
Deelnemende landen met de prestatie.
niet Europese Europese Europese Europese

  Argentinië
  Brazilië
  Egypte
  Verenigde Staten

  België
  Duitsland
  Frankrijk
  Hongarije

  Italië
  Nederland
  Oostenrijk
  Roemenië

  Spanje
  Tsjecho-Slowakije
  Zweden
  Zwitserland

Scheidsrechters bewerken

Tien scheidsrechters werden voor de wedstrijden aangewezen.
Tussen haakjes staat hoeveel wedstrijden zij mochten fluiten.

UEFA
  Louis Baert (1)
  Rinaldo Barlassina (3)
  Aloys Beranek (1)

  Alfred Birlem (1)


  Eugen Braun (1)
  Albino Carraro (1)
  Ivan Eklind (3)
  John Langenus (1)


  Francesco Mattea (2)
  Rene Mercet (2)
  Johannes van Moorsel (1)

Speelsteden bewerken

Bologna Milaan Florence Rome
Stadio Renato Dall'Ara Stadio San Siro Stadio Comunale Giovanni Berta Stadio Nazionale PNF
Capaciteit: 38.279 Capaciteit: 55.000 Capaciteit: 47.290 Capaciteit: 47.300
       
Genua
Turijn
Stadio Luigi Ferraris Stadio Mussolini
Capaciteit: 36.703 Capaciteit: 28.140
   
Napels Triëst
Stadio Giorgio Ascarelli Stadio Giuseppe Grezar
Capaciteit: 40.000 Capaciteit: 8.000
   

Knock-outfase bewerken

Achtste finale Kwartfinale Halve finale Finale
27 mei – Rome            
   Italië  7
31 mei/1 juni¹ – Florence
   Verenigde Staten  1  
   Italië  1, 1¹
27 mei – Genua
     Spanje  1, 0¹  
   Spanje  3
3 juni – Milaan
   Brazilië  1  
   Italië  1
27 mei – Turijn
     Oostenrijk  0  
   Oostenrijk  3
31 mei – Bologna
   Frankrijk  2  
   Oostenrijk  2
27 mei – Napels
     Hongarije  1  
   Hongarije  4
10 juni – Rome
   Egypte  2  
   Italië  2
27 mei – Triëst
     Tsjecho-Slowakije  1
   Tsjecho-Slowakije  2
31 mei – Turijn
   Roemenië  1  
   Tsjecho-Slowakije  3
27 mei – Milaan
     Zwitserland  2  
   Zwitserland  3
3 juni – Rome
   Nederland  2  
   Tsjecho-Slowakije  3
27 mei – Florence
     Duitsland  1   Derde plaats
   Duitsland  5
31 mei – Milaan 7 juni – Napels
   België  2  
   Duitsland  2    Oostenrijk  2
27 mei – Bologna
     Zweden  1      Duitsland  3
   Zweden  3
   Argentinië  2  

¹ Replaywedstrijd

Eerste ronde bewerken

Verslag bewerken

Alleen Europese landen plaatsten zich voor de kwartfinales. Argentinië en Brazilië gingen niet met hun sterkste team naar het WK en werden in de eerste ronde uitgeschakeld. Spanje stond al na dertig minuten met 3-0 voor tegen Brazilië, in de tweede helft maakte Leônidas een tegentreffer, hij zou uitgroeien tot de eerste Braziliaanse ster op een WK-toernooi, vier jaar later. Argentinië, finalist op het eerste WK verspeelde een 2-1 voorsprong en verloor met 3-2 van Zweden. Italië had weinig moeite met de Verenigde Staten en tracteerde het publiek op een 7-1 overwinning. De Verenigde Staten had zich pas drie dagen voor the toernooi begon geplaatst voor het toernooi door in Rome met 4-2 van Mexico te winnen. Hongarije verspeelde eerst een 2-0 voorsprong tegen Egypte, maar won uiteindelijk met 4-2.

De grote favoriet Oostenrijk begon het WK tegen Frankrijk in het Stadio Mussolini in Napels. De Oostenrijkers hadden het lastig, kwamen op een 1-0 achterstand en na de gelijkmaker van sterspeler Matthias Sindelar moest de wedstrijd verlengd worden, voor de eerste keer in de WK-geschiedenis. Oostenrijk won met 3-2 en plaatsten zich moeite voor de kwartfinales. België stond voor rust met 1-2 voor tegen Duitsland, maar verloor uiteindelijk met 5-2, Edmund Conen scoorde drie keer in één speelhelft. Tsjecho-Slowakije schakelde Roemenië uit, het won met 2-1 in de minst doelpuntrijke wedstrijd van de achtste finales, in totaal werden 42 doelpunten gescoord in acht wedstrijden, meer dan vijf treffers gemiddeld per wedstrijd. Alles zes landen die ook meededen aan het eerste WK (Brazilië, Argentinië, Verenigde Staten, Frankrijk, België en Roemenië) waren in de eerste ronde uitgeschakeld.

Nederland begon met goede moed aan het WK,[5] maar er ontstonden problemen rond de keerperspositie. In een vriendschappelijke wedstrijd tegen Frankrijk verloor Nederland na een snelle 3-0 voorsprong met 4-5, mede door een weinig overtuigende optreden van doelman Gerrit Keizer. De gedreven sportbestuurder Karel Lotsy (bijgenaamd "de Nederlandse Mussolini" vanwege zijn ronkende speeches[6]) greep in en zorgde ervoor dat de al bij Nederland gestopte doelman Gejus van der Meulen terugkeerde bij het Nederlands Elftal.[7] Van der Meulen stelde als eis dat hij zijn vrouw mocht meenemen en samen een slaapkamer toebedeelde tot woede van zijn ploeggenoten, die hun vrouw niet mee mochten nemen.[8] Ook de bondsofficials namen hun vrouwen mee, die de sfeer in het team niet verhoogde door op de traing met een fluitje te blazen naar de spelers.[9] De Nederlanders gingen met de trein naar Milaan[10], waar Zwitserland de eerste tegenstander zou zijn. De Zwitsers waren niet geïntimideerd door de aanvalsdrift van het Nederlands Elftal en stonden voor rust met 2-1 voor door twee doelpunten van de bebrilde Leopold Kielholz. In de tweede helft verhoogde Zwitserland de voorsprong, een laat doelpunt van Leen Vente kon de nederlaag niet voorkomen. Heel Nederland zong vooraf het lied: "We gaan Rome", maar Milaan bleek het eindstation.

Spanje - Brazilië bewerken
27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Spanje   3 – 1   Brazilië Stadio Luigi Ferraris, Genua
Toeschouwers: ~21.000
Scheidsrechter: Alfred Birlem (  Duitsland)
Iraragorri   18' (pen.),   25'[11]
Lángara   29' 		Wedstrijdverslag Leônidas   55'
Hongarije - Egypte bewerken
27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Hongarije   4 – 2   Egypte Stadio Giorgio Ascarelli, Napels
Toeschouwers: ~9.000
Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina (  Italië)
Teleki   11'
Toldi   27',   61'
Vincze   53' 		Wedstrijdverslag Fawzi   31',   39'
Nederland -Zwitserland bewerken
27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Zwitserland   3 – 2   Nederland Stadio San Siro, Milaan
Toeschouwers: ~33.000
Scheidsrechter: Ivan Eklind (  Zweden)
Kielholz   7',   43'[12]
Abegglen   69' 		Wedstrijdverslag Smit   19'
Vente   84'
Italië - Verenigde Staten bewerken
27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Italië   7 – 1   Verenigde Staten Stadio Nazionale PNF, Rome
Toeschouwers: ~25.000
Scheidsrechter: Rene Mercet (  Zwitserland)
Schiavio   18',   29',   64'
Orsi   20',   69'
Ferrari   63'
Meazza   90'[13] 		Wedstrijdverslag Donelli   57'
Tsjecho-Slowakije - Roemenië bewerken
27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Tsjecho-Slowakije   2 – 1   Roemenië Stadio Littorio, Triëst
Toeschouwers: ~9.000
Scheidsrechter: John Langenus (  België)
Puč   50'
Nejedlý   67' 		Wedstrijdverslag Dobay   11'
Argentinië - Zweden bewerken
27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Zweden   3 – 2   Argentinië Stadio Littoriale, Bologna
Toeschouwers: ~14.000
Scheidsrechter: Eugen Braun (  Oostenrijk)
Jonasson   9',   67'
Kroon   79' 		Wedstrijdverslag Belis   4'
Galateo   48'[14]
Oostenrijk - Frankrijk bewerken
27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Oostenrijk   3 – 2
(n.v.) 		  Frankrijk Stadio Benito Mussolini, Turijn
Toeschouwers: ~16.000
Scheidsrechter: Johannes van Moorsel (  Nederland)
Sindelar   44'
Schall   93'
Bican   109' 		Wedstrijdverslag Nicolas   18'
Verriest   116' (pen.)[15]
Duitsland - België bewerken
27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Duitsland   5 – 2   België Stadio Giovanni Berta, Florence
Toeschouwers: ~8.000
Scheidsrechter: Francesco Mattea (  Italië)
Kobierski   25'
Siffling   49'
Conen   66',   70',   87' 		Wedstrijdverslag Voorhoof   29',   43'

Kwartfinale bewerken

Verslag bewerken

De topper van de kwartfinale was Italië-Spanje. De wedstrijd was overschaduwd door een overdaad aan gewelddadig spel,[16] verschillende spelers aan beide kanten vielen geblesseerd uit. De beroemde Spaanse keeper Ricardo Zamora viel ook uit en bij Italië brak Mario Pizziolo zijn been, hij zou nooit meer een wedstrijd spelen in het Italiaanse team. De wedstrijd eindigde in een 1-1 gelijkspel, de replay moest gespeeld worden met veel invallers, onder andere Zamora kon niet spelen. Ook nu weer was de sfeer in het veld grimmig en scheidsrechter Mercet bevoordeelde de thuisploeg dermate, dat hij voor het leven werd geschorst. Italië won uiteindelijk met 1-0 door een doelpunt van sterspeler Giuseppe Meazza.

Ook de andere favoriet Oostenrijk had moeite de halve finales te halen. Buurland Hongarije kreeg in de wedstrijd drie strafschoppen, waarvan maar één werd benut, Oostenrijk won met 2-1. Na de 3-2 zege op Nederland maakte Zwiserland het Tsjecho-Slowakije moeilijk, na kansen over en weer en een 2-2 stand maakte Oldřich Nejedlý uiteindelijk het winnende doelpunt. Voor slechts 3.000 toeschouwers in het San-Siro Stadion in Milaan maakte Duitsland het kwartet Halve Finalisten compleet door met 2-1 van Zweden te winnen.

Oostenrijk - Hongarije bewerken
31 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Oostenrijk   2 – 1   Hongarije Stadio Littoriale, Bologna
Toeschouwers: ~23.000
Scheidsrechter: Francesco Mattea (  Italië)
Horvath   8'
Zischek   51' 		Wedstrijdverslag Sárosi   60' (pen.)
Italië - Spanje bewerken
31 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Italië   1 – 1
(n.v.) 		  Spanje Stadio Giovanni Berta, Florence
Toeschouwers: ~35.000
Scheidsrechter: Louis Baert (  België)
Ferrari   44' Wedstrijdverslag Regueiro   30'
Replay
1 juni 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Italië   1 – 0   Spanje Stadio Giovanni Berta, Florence
Toeschouwers: ~43.000
Scheidsrechter: Rene Mercet (  Zwitserland)
Meazza   11' Wedstrijdverslag
Duitsland -Zweden bewerken
31 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Duitsland   2 – 1   Zweden Stadio San Siro, Milaan
Toeschouwers: ~3.000
Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina (  Italië)
Hohmann   60',   63' Wedstrijdverslag Dunker   82'
Tsjecho-Slowakije - Zwitserland bewerken
31 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Tsjecho-Slowakije   3 – 2   Zwitserland Stadio Benito Mussolini, Turijn
Toeschouwers: ~12.000
Scheidsrechter: Alois Beranek (  Oostenrijk)
Svoboda   24'
Sobotka   49'
Nejedlý   82' 		Wedstrijdverslag Kielholz   18'
Jäggi   78'

Halve finale bewerken

Italië - Oostenrijk bewerken

Italië tegen Oostenrijk voelde als een vervroegde finale, de thuisploeg tegen het "Wunderteam". Alles was in het nadeel van de Oosternijk, de 60.000 Italiaanse toeschouwers in het Stadio San Siro in Milaan, het veld lag vol met zand en hobbels wat in het nadeel was voor het verfijnde spel van de Oostenrijkers en de scheidsrechter Ivan Eklind was op de hand van de thuisploeg. Italië scoorde in de 19e minuut, terwijl de Oostenrijkse keeper omver geduwd door de uiteindelijke doelpuntenmaker Guaita en de resterende tijd deden Italië en de scheidsrechter alles om de Oostenrijkers het leven zuur te maken. Uiteindelijk haalde Italië de finale en Benito Mussolini was zo tevreden, dat de scheidsrechter de finale ook mochten fluiten.[17]

3 juni 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Italië   1 – 0   Oostenrijk Stadio San Siro, Milaan
Toeschouwers: ~60.000
Scheidsrechter: Ivan Eklind (  Zweden)
Guaita   19' Wedstrijdverslag

Tsjecho-Slowakije - Duitsland bewerken

Voor de andere finale was nauwelijks interesse aangezien Italië-Oostenrijk op hetzelfde tijdstip plaatsvond, slechts 10.000 toeschouwers bezochten in Rome het duel tussen Duitsland tegen Tsjecho-Slowakije, beide landen hadden nog weinig bereikt in hun historie en een finale-plaats zou een grote eer zijn. In de eerste helft kwam Tsjecho-Slowakije op een 1-0 voorsprong door een doelpunt van Nejedlý en na de gelijkmaker van Rudolf Noack in de tweede helft schoot Nejedlý zijn land naar de finale met twee treffers.

3 juni 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
 Tsjecho-Slowakije   3 – 1   Duitsland Stadio Nazionale PNF, Rome
Toeschouwers: ~10.000
Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina (  Italië)
Nejedlý   19',   71',   80' Wedstrijdverslag Noack   62'

3e/4e plaats bewerken

Ook de bronzen medaille was niet voorbestemd voor het vooraf favoriete Oostenrijk. Duitsland nam voor rust een 3-1 voorsprong, de eindstand werd uiteindelijk 3-2. Oostenrijk leende de shirts van Napoli.[18] De architect van het "Wunderteam" Hugo Meisl overleed in 1937,[19] het land Oostenrijk hield op te bestaan door de Anschluss van Adolf Hitler en sterspeler Matthias Sindelar overleed in 1939 onder verdachte omstandigheden.[20]

7 juni 1934
«onderlinge duels»
18:00 (MEZT)
 Duitsland   3 – 2   Oostenrijk Stadio Giorgio Ascarelli, Napels
Toeschouwers: ~8.000
Scheidsrechter: Albino Carraro (  Italië)
Lehner   1',   42', Conen   27' Wedstrijdverslag Horvath   28', Sesta   54'

Finale bewerken

  Zie Finale wereldkampioenschap voetbal 1934 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
10 juni 1934
«onderlinge duels»
17:30 UTC+1
 Italië   2 – 1
(n.v.) 		  Tsjecho-Slowakije Stadio Nazionale PNF, Rome
Toeschouwers: 45.000
Scheidsrechter: Ivan Eklind (  Zweden)
Orsi   81'
Schiavio   95' 		  76' Puč
1934 Wereldkampioen
 
 
ITALIË
Eerste titel

Toernooiranglijst bewerken

Plaats Land GW Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1   Italië 4 3 1 0 11 3 +8 7
2   Tsjecho-Slowakije 4 3 0 1 9 6 +3 6
3   Duitsland 4 3 0 1 11 8 +3 6
4   Oostenrijk 4 2 0 2 7 7 0 4
Uitgeschakeld in de Kwartfinale
5   Spanje 2 1 1 0 4 2 +2 3
6   Hongarije 2 1 0 1 5 4 +1 2
7   Zwitserland 2 1 0 1 5 5 0 2
8   Zweden 2 1 0 1 4 4 0 2
Uitgeschakeld in de eerste ronde
9   Argentinië 1 0 0 1 2 3 −1 0
  Frankrijk 1 0 0 1 2 3 −1 0
  Nederland 1 0 0 1 2 3 −1 0
12   Roemenië 1 0 0 1 1 2 −1 0
13   Egypte 1 0 0 1 2 4 −2 0
14   Brazilië 1 0 0 1 1 3 −2 0
15   België 1 0 0 1 2 5 −3 0
16   Verenigde Staten 1 0 0 1 1 7 −6 0

Statistieken bewerken

Aantal wedstrijden 17
Totaal aantal doelpunten 70
Eigen doelpunten 0
Aantal uitsluitingen (rood) 1
Doelpuntgemiddelde per wedstrijd 4,12
Toeschouwerstotaal 395.000
Toeschouwersgemiddelde 23.235

Doelpuntenmakers bewerken

5 doelpunten
4 doelpunten
3 doelpunten
2 doelpunten
1 doelpunt

WK 1934 in beeld bewerken

Zie de categorie 1934 FIFA World Cup van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wereldkampioenschap_voetbal_1934&oldid=67398790"