Hoofdmenu openen
Wikipedia

Nederlands vrouwenvoetbalelftal

nationaal voetbalteam

Het Nederlands vrouwenvoetbalelftal is een team van vrouwelijke voetballers dat Nederland vertegenwoordigt in internationale wedstrijden. Er wordt ook naar het team verwezen als "Oranjeleeuwinnen", naar de kleur van het shirt en het logo van het team, een heraldisch gestyleerde 'lionesse rampant' (klimmende leeuwin).[2] Het elftal werd in 2017 Europees kampioen en eindigde tweede tijdens het wereldkampioenschap in 2019.

Nederland
Vlag van Nederland
Bijnaam Oranje, de Leeuwinnen
Kledingsponsor Nike
FIFA-ranglijst 12 Stabiel (december 2018)
Hoogste ranking 3 Green Arrow Up.svg (juli 2019)[1]
Laagste ranking 20 (jun–sep 2008)
Associatie KNVB
Bondscoach Vlag van Nederland Sarina Wiegman
Stadion Wisselend
Meeste interlands Sherida Spitse (175)
Topscorer Vivianne Miedema (69)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Frankrijk Frankrijk 4–0 Nederland Vlag van Nederland
(Hazebroek; 17 april 1971)
Grootste overwinning:
Vlag van Nederland Nederland 12–0 Israël Vlag van Israël
(Zaandam; 27 augustus 1977),
Vlag van Nederland Nederland 13–1 Macedonië Vlag van Noord-Macedonië
(Zwolle; 29 oktober 2009)
Grootste nederlaag:
Vlag van Zweden Zweden 7–0 Nederland Vlag van Nederland
(Borås; 26 september 1981)
Wereldkampioenschap
Optredens 2 (eerste keer: 2015)
Beste resultaat Tweede (2019)
Europees kampioenschap
Optredens 3 (eerste keer: 2009)
Beste resultaat Winnaar (2017)
Olympische Spelen
Optredens 1 (eerste keer: 2020)
Beste resultaat Gekwalificeerd (2020)
Thuis
Uit

HistorieBewerken

Eerste interlandsBewerken

Op 16 april 1955 werd de Nederlandse Damesvoetbalbond (NDVB) opgericht en werd er op clubniveau gespeeld. De eerste officieuze interland werd op 23 september 1956 in het Stadion Mathias Stinnes in Essen gespeeld tegen West-Duitsland (2–1 nederlaag). Lenie van der Jagt scoorde het Nederlandse doelpunt. In 1971 werd de NDVB opgenomen in de KNVB.

Het Nederlands vrouwenelftal speelde voor het eerst een interland die officieel werd goedgekeurd door de UEFA en de FIFA tegen Frankrijk op 17 april 1971. In Hazebroek werd er met 4–0 verloren van de Franse vrouwen. De eerste door de KNVB goedgekeurde interland werd echter zo'n twee en een half jaar later gespeeld tegen Engeland op 9 november 1973 op Elm Park in Maidenhead. Nederland verloor dit duel met 1–0 door een doelpunt van McGroarty.[3]

9 november 1973 Engeland   1 – 0 (1 – 0)   Nederland Opstelling Nederland:
  Elm Park, Maidenhead
3.000 toeschouwers
  K.C. Walker 		McGroarty 34' Van de Bungelaar (60' Van Rooyen-Vernooij), Schlimbach-Smit, Popeyus, Wellenberg, Deen (36' De Kort), Andeweg-De Vroedt, De Jong-Welgraven, Fuchs, Van Hoof, Van Asdonck-Van Rooijen, Van Elderen (36' Van de Veen)

Bondscoach:   Bert Wouterse

De eerste overwinning volgde in het Zwitserse Schaffhausen op 11 mei 1974. Tegen Zwitserland won de Nederlandse ploeg met 0–3. Tot 1982 werd er uitsluitend op vriendschappelijke basis gespeeld. Tot die tijd bestond er nog geen officieel toernooi voor vrouwenteams. De grootste zege die geboekt werd was een 12–0-overwinning op Israël op 27 augustus 1977 in Zaandam. De grootste nederlaag werd geleden tegen Zweden. In Borås ging de Nederlandse ploeg op 26 september 1981 met 7–0 onderuit. In 1982 startten de kwalificaties voor het eerste Europees kampioenschap voor vrouwen, waaraan Nederland ook deelnam.

Officiële wedstrijdenBewerken

  Zie Nederlands vrouwenvoetbalelftal tijdens kwalificaties en eindronden voor het hoofdartikel over dit onderwerp
 
Ceremonie tijdens het EK 2009 in Finland

Het Nederlands vrouwenvoetbalelftal speelde zijn eerste officiële wedstrijd op 25 september 1982 tegen buurland België. In Brussel begon het elftal de kwalificatie voor het EK met een 3–2 nederlaag. Uiteindelijk eindigde het elftal achter Denemarken als tweede in de kwalificatiegroep, waarmee Oranje uitgeschakeld was. Voor de EK's van 1989, 1991 en 1993 werd de kwalificatiegroep wél overleefd, maar strandde het elftal in de kwartfinales, hetgeen destijds niet genoeg was om het eindtoernooi te bereiken. Ondertussen organiseerde de FIFA ook het eerste Wereldkampioenschap. De eerste kwalificatie daarvoor werd door de UEFA gecombineerd met de kwalificatie voor het EK van 1991. Plaatsing voor het eerste WK werd op één doelpunt gemist. Na het EK van 1997 werden de Europese kampioenschappen nog maar eens in de vier jaar gehouden in plaats van om de twee jaar zoals na 1987 het gebruik was.

In 2008 slaagde het Nederlands elftal er voor het eerst in zich te plaatsen voor een eindronde. Nadat voor het EK 2009 in de kwalificatiegroep Nederland als tweede achter de latere kampioen Duitsland geëindigd was, slaagde het team van bondscoach Vera Pauw erin Spanje over twee wedstrijden te verslaan, waarmee de kwalificatie een feit was. Op het EK eindigde Nederland als tweede in de groep achter gastland Finland. In de kwartfinales werd na strafschoppen van Frankrijk gewonnen. Engeland bleek in de halve finales uiteindelijk te sterk. Nadat in reguliere speeltijd Marlous Pieëte Nederland nog weer op gelijke hoogte had gebracht, sloegen de Engelse vrouwen vlak voor het eind van de verlenging alsnog toe.

Na het succesvolle EK volgde een kwalificatiereeks voor het WK 2011. Al vroeg bleek dat het een lastige opgave zou worden om groepswinnaar te worden, nadat in de eerste wedstrijd van Noorwegen verloren werd. De Noren werden uiteindelijk ook eerste in de poule, waardoor Nederland uitgeschakeld was. Vlak na de kwalificatiereeks werd bekend dat Zweden het EK 2013 mocht organiseren. Een domper voor Nederland, die net als voor het EK 2009 kandidaat waren om het toernooi te organiseren. Nederland kwalificeerde zich wel voor dit toernooi, maar verdween in Zweden al na de eerste ronde uit het toernooi.

Op 27 november 2014 plaatsten de Oranjevrouwen zich voor het WK 2015 in Canada. Dat is het eerste WK in hun geschiedenis. Op dat WK wisten ze de groepsfase te overleven na een overwinning (0–1) op Nieuw-Zeeland, een nederlaag (1–0) tegen China en een gelijkspel (1–1) tegen gastland Canada. In de achtste finale stuitte ze op regerend wereldkampioen Japan. Ze verloren die wedstrijd met 2–1 waardoor dit de laatste wedstrijd op het WK 2015 was.

Het Europees kampioenschap 2017 werd georganiseerd in eigen land. In de groepsfase won Nederland alle wedstrijden. Op 3 augustus 2017 bereikte het Nederlands elftal voor het eerst de finale van een Europees Kampioenschap nadat het Engeland met 3–0 wist te verslaan in de halve finale. Op 6 augustus 2017 werden de Nederlandse vrouwen Europees kampioen door met 4–2 te winnen van Denemarken. Lieke Martens werd na de finale uitgeroepen tot speelster van het toernooi.


6 augustus 2017 Nederland   4 – 2 (2 – 2)   Denemarken Opstelling Nederland:
  De Grolsch Veste, Enschede
28.182 toeschouwers
  Esther Staubli 		Miedema   10'   89'
Martens   28'
Spitse   51' 		  6' (pen.) Nadim
  33' Harder 		Van Veenendaal, Van Lunteren (57' Janssen), Dekker, Van der Gragt, Van Es, (90+4' Van den Berg), Groenen, Van de Donk, Spitse, Van de Sanden, (90' Jansen), Miedema, Martens

Bondscoach:   Sarina Wiegman

Prestaties op eindrondenBewerken

Europees kampioenschapBewerken

Jaar Ronde GS W G V DV DT
   1984 Niet gekwalificeerd
  1987
  1989
  1991
  1993
  1995
   1997
  2001
  2005
  2009 Halve finale 5 2 1 2 6 5
  2013 Groepsfase 3 0 1 2 0 2
  2017 Winnaar 6 6 0 0 13 3
Totaal 3/12 14 8 2 4 19 10

WereldkampioenschapBewerken

Jaar Ronde GS W G V DV DT
  1991 Niet gekwalificeerd
  1995
  1999
  2003
  2007
  2011
  2015 Achtste finale 4 1 1 2 3 4
  2019 Runner-up 7 6 0 1 11 5
Totaal 2/8 11 7 1 3 14 9


Olympische SpelenBewerken

Jaar Ronde GS W G V DV DT
  1996 Niet gekwalificeerd
  2000
  2004
  2008
  2012
  2016
  2020 Gekwalificeerd
Totaal 0/7 - - - - - -

EK 2017Bewerken

WK 2019Bewerken

OS 2020Bewerken

FIFA-wereldranglijst[4]Bewerken

Betreft klassering aan het einde van het jaar
2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
  15   17   17   18   18   17   17   15   14   14   14   11   12   12   7   7

TeamrecordsBewerken

 Nog actief

Meeste interlandsBewerken

 
Sherida Spitse speelde de meeste interlands
Naam Carrière Interlands Doelpunten
1 Sherida Spitse 2006 – heden 175 39
2 Annemieke Kiesel-Griffioen 1995 – 2011 156 19
3 Dyanne Bito 2000 – 2015 146 6
4 Marleen Wissink    1989 – 2006 141 0
5 Daphne Koster 1997 – 2017 139 7
6 Manon Melis 2004 – 2016 136 59
7 Loes Geurts    2005 – heden 123 0
8 Lieke Martens 2011 – heden 110 44
9 Sylvia Smit 2004 – 2013 106 30
10 Sarina Wiegman 1987 – 2001 104 3

Laatst bijgewerkt op 13 november 2019 (23:53 CET)

 
Vivianne Miedema is de topscorer aller tijden

Topscorers aller tijdenBewerken

Naam Carrière Doelpunten Interlands Dlp/Intl
1 Vivianne Miedema 2013 – heden 69 87 0,79
2 Manon Melis 2005 – 2016 59 136 0,43
3 Lieke Martens 2011 – heden 44 110 0,40
4 Sherida Spitse 2006 – heden 39 175 0,22
5 Sylvia Smit 2004 – 2013 30 106 0,28
6 Marjoke de Bakker 1979 – 1991 29 60 0,48
7 Daniëlle van de Donk 2010 - present 21 102 0,20
8 Annemieke Kiesel-Griffioen 1995 – 2011 19 156 0,12
Kirsten van de Ven 2005 – 2016 18 86 0,21
10 Shanice van de Sanden 2008 - present 18 75 0,24

Laatst bijgewerkt op 11 november 2019 (23:54 CET)

CoachesBewerken

 
Sarina Wiegman is de meest succesvolle bondscoach.
  Zie Lijst van coaches van het Nederlands vrouwenvoetbalelftal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Sarina Wiegman werd op 13 januari 2017 aangesteld als de negentiende bondscoach van het Nederlands vrouwenelftal.
Daarmee volgde ze Arjan van der Laan op, onder wie ze tot en met december 2016 assistent-coach was.

De tien coaches met de meeste wedstrijden:

Naam Periode(s) Wedstrijden
1   Vera Pauw 2004 – 2010 73
2   Roger Reijners 2010 – 2015 65
3   Ruud Dokter 1995 – 2000 64
4   Sarina Wiegman 2017 – heden 63
5   Bert van Lingen 1979 – 1986, 1989 – 1991 46
6   Frans de Kat 2001 – 2004 27
7   Jan Derks 1991 – 1994 19
8   Arjan van der Laan 2015 – 2016 16
9   Piet Buter 1987 – 1989 15
10   Ruud de Groot 1977 – 1978 8
  Andries Jonker 2001

 Huidige coach

Laatst bijgewerkt op 13 november 2019 (23:55 CET)

Huidige selectieBewerken

SpelersBewerken

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met   Turkije (0 - 8)   Nederland op 8 november 2019.

Onderstaande is de selectie voor de EK-kwalificatiewedstrijden tegen   Turkije op 8 november en   Slovenië op 12 november 2019.

 
Renate Jansen (voor) en Renée Slegers (achter) tegen Ierland
Nr. Naam Wed. Dlpnt. Club Debuut
Doel
1 Sari van Veenendaal 29 jaar   65 0   Atlético Madrid 2011
16 Jennifer Vreugdenhil 24 jaar 1 0   Valencia 2018
23 Loes Geurts 33 jaar 123 0   Kopparbergs/Göteborg FC 2005
Verdediging
2 Desiree van Lunteren 26 jaar 83 0   Ajax 2012
3 Stefanie van der Gragt 27 jaar   63 9   FC Barcelona 2013
4 Merel van Dongen 26 jaar 38 1   Real Betis Sevilla 2015
5 Kika van Es 28 jaar 61 0   Everton LFC 2009
6 Anouk Dekker 33 jaar 85 7   Montpellier 2009
18 Danique Kerkdijk 23 jaar 14 0   Brighton & Hove Albion FC 2015
20 Dominique Bloodworth 24 jaar 59 2   VfL Wolfsburg 2014
22 Liza van der Most 26 jaar 14 0   Ajax 2014
3 Aniek Nouwen 20 jaar 4 0   PSV 2019
Middenveld
8 Sherida Spitse 29 jaar 174 37   Vålerenga 2006
10 Daniëlle van de Donk 28 jaar 101 21   Arsenal 2010
12 Victoria Pelova 20 jaar 7 0   Ajax 2018
14 Jackie Groenen 24 jaar 57 3   Manchester United FC 2016
15 Inessa Kaagman 23 jaar 2 0   Everton LFC 2019
19 Jill Roord 22 jaar 53 5   Arsenal 2015
Aanval
7 Shanice van de Sanden 27 jaar 74 18   Olympique Lyonnais 2008
9 Vivianne Miedema 23 jaar 86 67   Arsenal 2013
11 Lieke Martens 26 jaar   110 44   FC Barcelona 2011
13 Renate Jansen 29 jaar 40 3   FC Twente 2010
21 Lineth Beerensteyn 23 jaar 51 11   Bayern München 2016
11 Ashleigh Weerden 20 jaar 2 0   FC Twente 2019
17 Katja Snoeijs 23 jaar 1 0   PSV 2019
21 Joëlle Smits 19 jaar 0 0   PSV

StafBewerken

Naam Functie
Technische staf
Sarina Wiegman Bondscoach
Arjan Veurink Assistent
Erskine Schoenmakers Keeperstrainer
Medische staf
Niels de Vries Inspanningsfysioloog
Kim Blewanus Fysiotherapeut
Karin Thijs Arts
Lonneke Robben-van der Wegen Psycholoog
Overige staf
Sonja van Geerenstein Teammanager
Judith Bloem Videoanalist
Marleen Wissink Hoofdscout[5]

WetenswaardighedenBewerken

  •  
    2017 Oranje Leeuwinnen-penning, ontworpen door Hennie Bouwe.
    In 2017 kregen de Oranjeleeuwinnen de Joke Smit-prijs bestemd voor een persoon, groep of instantie die een fundamentele bijdrage levert aan de verbetering van de positie van vrouwen in Nederland.[6]
  • De geplande vriendschappelijke wedstrijd op vrijdag 15 september 2017 in en tegen Denemarken ging niet door aangezien de Deense internationals in staking waren om betere arbeidsvoorwaarden af te dwingen van de Deense voetbalbond. In plaats daarvan werd er achter gesloten deuren een wedstrijd gespeeld tegen de Red Flames.[7]
  • In 2017 verscheen de Oranje Leeuwinnen-penning, een officiële uitgifte van de Koninklijke Nederlandse Munt ter ere van het EK vrouwenvoetbal in Nederland.
  • Sinds de Openingswedstrijd van Euro 2017 in eigen land hebben de Oranjeleeuwinnen tijdens hun 17 thuis wedstrijden (van 16 juli 2017 t/m 8 0ktober 2019) 351.231 toeschouwers getrokken , dat is een gemiddelde van 20.660 toeschouwers per wedstrijd. Toeschouwersrecord bij een thuiswedstrijd staat op 30.640 .

Zie ookBewerken

KNVB · A-internationals · Bondscoaches · Topscorers · Vrouwen U19 · Vrouwen U17 · Vrouwen U16 · Vrouwen U15
EK-wedstrijden vrouwen · Resultaten vrouwen kwalificaties en eindronden

1971 – 1979 · 1980 – 1989 · 1990 – 1999 · 2000 – 2009 · 2010 – 2019

Internationale toernooien

EK 2009 · EK 2013 · WK 2015 · EK 2017 · WK 2019 · OS 2020

Tegenstanders

Albanië · Australië · België · Brazilië · Canada · Chili · China · Denemarken · Duitsland · Engeland · Estland · Finland · Frankrijk · GOS · Griekenland · Hongarije · Ierland · IJsland · Israël · Italië · Ivoorkust · Japan · Kameroen · Kroatië · Macedonië · Mexico · Nieuw-Zeeland · Nigeria · Noord-Ierland · Noord-Korea · Noorwegen · Oekraïne · Oostenrijk · Polen · Portugal · Roemenië · Rusland · Schotland · Servië · Slovenië · Slowakije · Spanje · Thailand · Tsjechië · Turkije · Verenigde Staten · Wales · Wit-Rusland · Zuid-Afrika · Zweden · Zwitserland

Wedstrijden in detail

Denemarken (2017) · Verenigde Staten (2019)

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nederlands_vrouwenvoetbalelftal&oldid=55173337"