Wikipedia

Sarina Wiegman

Nederlandse voetbalcoach
(Doorverwezen vanaf Sarina Wiegman-Glotzbach)

Sarina Wiegman (Den Haag, 26 oktober 1969) is een Nederlandse trainster en voormalig voetbalster. Ze werd in januari 2017 aangesteld als bondscoach van het Nederlands vrouwenelftal dat op 6 augustus 2017 het Europees kampioenschap won. Ze verliet haar positie als bondscoach van de Nederlandse dames na de uitschakeling op de Olympische Spelen in 2021 om bondscoach van Engeland te worden, waarmee ze op 31 juli 2022 eveneens Europees kampioen werd. Op 6 april 2023 won Wiegman met Engeland de eerste editie van de Women's Finalissima. De wedstrijd werd na strafschoppen gewonnen van Brazilië, nadat de wedstrijd in reguliere speeltijd en verlenging was geëindigd in 1–1. In de zomer van 2023 werd Wiegman met haar team tweede bij het wereldkampioenschap voetbal in Australië. Wiegman wordt, naast Vera Pauw, gezien als degene die een grote bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal in Nederland. Ze is het vaakst uitgeroepen tot beste vrouwencoach.

Sarina Wiegman
Wiegman als bondscoach van het Engels vrouwenelftal (2022)
Persoonlijke informatie
Volledige naam Sarina Wiegman-Glotzbach
Geboortedatum 26 oktober 1969
Geboorteplaats Den Haag, Nederland
Lengte 162[1] cm
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Engeland
Functie Bondscoach
Contract tot 30 juni 2027
Jeugd


1987–1988
1989–1990 		Vlag van Nederland ESDO
Vlag van Nederland Celeritas
Vlag van Nederland KFC '71
Vlag van Verenigde Staten North Carolina Tar Heels
Senioren
Seizoen Club W (G)
1994–2003 Vlag van Nederland Ter Leede
Interlands
1987–2001 Vlag van Nederland Nederland[2] 99(3)
Getrainde teams
2006–2007
2007–2014
2014–2016
2015
2016
2016–2017
2017–2021
2021– 		Vlag van Nederland Ter Leede
Vlag van Nederland ADO Den Haag
Vlag van Nederland Nederland (assistente)
Vlag van Nederland Nederland (interim)
Vlag van Nederland Jong Sparta (assistente)
Vlag van Nederland Nederland (interim)
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Engeland Engeland
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Carrière bewerken

Na het vwo aan de Dalton Scholengemeenschap Den Haag[3] volgde Wiegman een hbo-opleiding aan de Haagse Academie voor Lichamelijke Opvoeding.

Ze begon haar carrière als docent lichamelijk opvoeding aan het Segbroek College in Den Haag.[4] Als voetballer kwam zij negen jaar uit voor Ter Leede. Daarmee won ze tweemaal de landstitel en eenmaal de KNVB beker. Ze speelde daarnaast 104 interlands in het Nederlands elftal.

Op 24 januari 2006 begon ze aan haar eerste baan als trainster, bij de club waarvoor ze eerder speelde. Met Ter Leede werd ze in haar tweede jaar kampioen en won ze de KNVB beker. Op 24 april 2007 koos ze voor een contract bij ADO Den Haag, met ingang van het seizoen 2007/08. Daarmee kwam ze uit in de Eredivisie en later de Women's BeNe League.

In 2014 werd Wiegman assistent-coach van Roger Reijners van het Nederlands vrouwenelftal. Daarnaast liep zij stage bij Sparta Rotterdam, waarna zij het diploma Coach Betaald Voetbal haalde.[5]

Na het ontslag van Reijners was ze van 1 augustus tot 1 oktober 2015 interim-bondscoach. Vanaf september 2015 was ze opnieuw assistent-bondscoach, nu naast Arjan van der Laan. Nadat hij in december 2016 zijn ontslag kreeg, stelde de KNVB Wiegman aan als zijn opvolger. Ze tekende een contract tot de zomer van 2019, het toernooi om het wereldkampioenschap in Frankrijk.[6] Zij kreeg Arjan Veurink en Foppe de Haan als assistent.[5] Met het Nederlands vrouwenvoetbalelftal wist ze in 2017 in eigen land Europees kampioen te worden. Voor het behalen van deze Europese titel werden Wiegman en de vrouwen van het vrouwenvoetbalteam in hetzelfde jaar benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau.[7] Twee jaar later, op het wereldkampioenschap in Frankrijk, behaalden ze de tweede plaats door in de finale te verliezen van de Verenigde Staten. Ze ontving daarna van de gemeente Den Haag de stadspenning Den Haag.[8]

In december 2019 verlengde ze haar contract − dat eind 2017 reeds verlengd was en met de Olympische Spelen van 2020 − tot en met het EK in 2021.[9] Op 14 augustus 2020 werd echter bekend dat ze na de Olympische Spelen van Tokio in 2021 de opvolgster zou worden van Phil Neville als bondscoach van het vrouwenteam van Engeland.[10] Wiegman werd op haar beurt bij het Nederlands elftal opgevolgd door de Engelsman Mark Parsons.[11] Tijdens de Olympische Spelen reikte de Oranje Leeuwinnen tot aan de kwartfinale, waarin het na strafschoppen werd uitgeschakeld door de Verenigde Staten. Hiermee kwam er een einde aan het succesvolle tijdperk van Wiegman bij het Nederlandse vrouwenvoetbalelftal.

Als dank voor haar grote bijdrage als speler en trainer aan de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal in Nederland is een standbeeld van Wiegman toegevoegd aan de beeldentuin op de KNVB Campus in Zeist op 1 juni 2021. Wiegman is de eerste vrouw die een beeld kreeg in de KNVB-beeldentuin.[12] Op 31 augustus 2021 trad ze op als gast in het KRO-NCRV televisieprogramma College Tour met Twan Huys in Stadion Galgenwaard.[13] In november 2021 onthulde ze in Monster een Cruyff Court dat naar haar genoemd is.[14]

Na afloop van de Olympische Spelen ging ze aan de slag bij de Engelse voetbalbond. Ze kwam met het Engelse vrouwenelftal terecht in de kwalificatie voor het wereldkampioenschap in 2023 en de voorbereiding op het Europees kampioenschap voetbal in eigen land in 2022. Gedurende haar eerste maanden oogstte Wiegman lof voor haar aanpak en manier van communiceren. De ploeg zette een indrukwekkende zegereeks neer en op het eindtoernooi in Engeland plaatsten The Lionesses zich voor de finale.[15] Deze finale werd met 2-1 gewonnen van Duitsland na verlenging.[16]

Op 21 december 2022 werd ze verkozen tot Coach van het Jaar in het Verenigd Koninkrijk. Ze is hiermee de eerste vrouw die verkozen werd voor de prijs georganiseerd door de BBC. In december 2022 ontving Wiegman een hoge Britse koninklijke onderscheiding waarbij zij werd benoemd tot honorair commandeur in de Orde van het Britse Rijk (CBE in the Foreign Office list), dit voor haar rol in het behalen van de Europese titel op het EK door het Engelse vrouwenteam.[17][18] Op 27 februari 2023 werd Wiegman uitgeroepen tot beste FIFA-coach bij een vrouwenteam voor het jaar 2022. Ze kreeg die prijs tweemaal eerder voor 2017 en 2020.[19]

Interlands   Nederland onder leiding van Sarina Wiegman
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 20 januari 2017   Roemenië – Nederland   1 – 7 Oefeninterland
2 24 januari 2017   Rusland – Nederland   0 – 4
3 1 maart 2017   Nederland – China   1 – 0 Algarve Cup
4 3 maart 2017   Australië – Nederland   3 – 2
5 6 maart 2017   Zweden – Nederland   0 – 1
6 8 maart 2017   Japan – Nederland   2 – 3
7 7 april 2017   Nederland – Frankrijk   1 – 2 Oefeninterland
8 11 april 2017   Nederland – IJsland   4 – 0
9 9 juni 2017   Nederland – Japan   0 – 1
10 13 juni 2017   Nederland – Oostenrijk   3 – 0
11 8 juli 2017   Nederland – Wales   5 – 0
12 16 juli 2017   Nederland – Noorwegen   1 – 0 EK 2017
13 20 juli 2017   Nederland – Denemarken   1 – 0
14 24 juli 2017   België – Nederland   1 – 2
15 29 juli 2017   Nederland – Zweden   2 – 0
16 3 augustus 2017   Nederland – Engeland   3 – 0
17 6 augustus 2017     Nederland – Denemarken   4 – 2
18 19 oktober 2017   Oostenrijk - Nederland   0 - 2 Oefeninterland
19 24 oktober 2017   Nederland - Noorwegen   1 - 0 WK-kwalificatie
20 24 november 2017   Slowakije - Nederland   0 - 5
21 28 november 2017   Nederland - Ierland   0 - 0
22 20 januari 2018   Spanje - Nederland   2 - 0 Oefeninterland
23 28 februari 2018   Japan - Nederland   2 - 6 Algarve Cup
24 2 maart 2018   Denemarken - Nederland   2 - 3
25 5 maart 2018   IJsland - Nederland   0 - 0
26 6 april 2018   Nederland - Noord-Ierland   7 - 0 WK-kwalificatie
27 10 april 2018   Ierland - Nederland   0 - 2
28 8 juni 2018   Noord-Ierland - Nederland   0 - 5
29 12 juni 2018   Nederland - Slowakije   1 - 0
30 4 september 2018   Noorwegen - Nederland   2 - 1
31 5 oktober 2018   Nederland - Denemarken   2 - 0 WK-kwalificatie, play-off
32 9 oktober 2018   Denemarken - Nederland   1 - 2
33 9 november 2018   Nederland - Zwitserland   3 - 0
34 13 november 2018   Zwitserland - Nederland   1 - 1
35 19 januari 2019   Zuid-Afrika - Nederland   1 - 2 Vriendschappelijk
36 27 februari 2019   Spanje - Nederland   2 - 0 Algarve Cup
37 4 maart 2019   Nederland - Polen   0 - 1
38 6 maart 2019   China - Nederland   wns 1 - 1
39 5 april 2019   Nederland - Mexico   2 - 0 Vriendschappelijk
40 9 april 2019   Nederland - Chili   7 - 0
41 1 juni 2019   Nederland - Australië   3 - 0
42 11 juni 2019   Nieuw-Zeeland - Nederland   0 - 1 WK 2019
43 15 juni 2019   Nederland - Kameroen   3 - 1
44 20 juni 2019   Nederland - Canada   2 - 1
45 25 juni 2019   Nederland - Japan   2 - 1
46 29 juni 2019   Italië - Nederland   0 - 2
47 3 juli 2019   Nederland - Zweden   1 - 0
48 7 juli 2019   Verenigde Staten - Nederland   2 - 0
49 30 augustus 2019   Estland - Nederland   0 - 7 EK-kwalificatie
50 3 september 2019   Nederland - Turkije   3 - 0
...

Erelijst bewerken

Als speelster

Competitie
Aantal Jaren
  KFC '71
KNVB beker 1x 1986/87
  North Carolina Tar Heels
NCAA Division I Women's Soccer Championship 1x 1989
  Ter Leede
Hoofdklasse 2x 2000/01, 2002/03
KNVB beker 1x 2006/07

Als trainster

Competitie
Aantal Jaren
  Ter Leede
Hoofdklasse 1x 2006/07
KNVB beker 1x 2006/07
  ADO Den Haag
Eredivisie 1x 2011/12
KNVB beker 2x 2011/12, 2012/13
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
  Nederland
UEFA EK 1x   2017
Algarve Cup 1x   2018
FIFA WK 1x   2019
  Engeland
UEFA EK 1x   2022
Women's Finalissima 1x   2023
Arnold Clark Cup 2x   2022, 2023
FIFA WK 1x   2023

Onderscheidingen bewerken

  Bondsridder van de KNVB 1x 2012
  Ridder in de Orde van Oranje-Nassau 1x 2017
  The Best FIFA Women's Coach 4x 2017, 2020, 2022, 2023
  UEFA Women's Coach of the Year 1x 2022
  IFFHS World's Best National Coach 1x 2020
  Honorair commandeur in de Orde van het Britse Rijk 1x 2022[17]

Privé bewerken

Wiegman is getrouwd en heeft twee kinderen.[20]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sarina_Wiegman&oldid=67082705"